[Kindly please read the author's note after this chapter]

C H A P T E R T H R E E: MY BROTHER

"Kuya Chad?!"

Napatakbo kaagad ako sa lalaking nakatayo at nakapamulsa pa ang dalawang kamay. Grabe, ang gwapo nya talaga. I've been longing for my brother for years!

"Ivy. I missed you." 

Hindi ko napigilang hindi mapaluha nung marinig yung boses nya pagkabulong sakin. I really missed him! Missed him like hell. Kahit hindi ko kadugo si Kuya Chad, he's been my brother ever since.

"Hey, stop crying---"

"I missed you too."

 I said between my sobs. I can't help it. Sobrang namiss ko na talaga sya. Yes, alam kong paulit-ulit na lang ako pero kung kayo man ang nasa sitwasyon ko, yun rin ang mararamdaman nyo.

Humiwalay ako sa pagkakayakap at tinignan sya mula ulo hanggang paa. 

"Kuya...you've changed!" Puna ko tapos pinunasan ko yung mga luha ko. "Mas gumwapo ka na."

"Tsk, dati na akong gwapo same as, ikaw rin. My honeybunch already changed."

"Yes honeybunch. Nagbago na si ako." 

Nakakatawang isipin pero kahit magkapatid kami, honeybunch ang tawagan namin sa isa't-isa. 

"By the way honeybunch, saan ang punta? Naabutan kitang papasok sa kotse mo."

"Tito Alfonso." 

I said with a smirk tapos sya naman, sumimangot. After all, alam nyang crush ko si Tito and he hated it. Ayaw nya sa mga lalaking nagiging crush ko kahit kamag-anak nya. He don't care basta ayaw nya.

"Why?! We already talked about this, did---"

"I'm just going to meet him. Miss ko na---"

"I'm coming with you." Tapos nagwalk-out. Iba rin toh eh. As in nauna pa syang sumakay sakin sa kotse ko at doon pa sya lumugar sa driver's seat.

"Hey honeybunch, baba dyan. You're not allowed to go with me." I said tapos pumameywang pa.

"Who told that I can't go with you?!" I just laughed at his reaction. Nakakatawa, mukha syang bulkang sasabog anytime. 

"You're not going with me, okay? Gusto kong masolo si Tito Alfonso. Kahit ngayon lang naman Kuya eh! Just let me please..."

"No." 

Inirapan ko na lang sya. Kanina ay sobrang saya ko nung nakita ko sya pero ngayon, naiinis na ako. My brother is getting in my nerves, swear.

"Are you going with me or I'll take your car by my---"

"Fine!" 

Saad ko at pumasok na rin sa loob. Wala naman akong choice kundi sumunod sa kanya di'ba?! I really hate him now.

I just crossed my arms all the way. Hindi ko lang sya pinapansin kahit nagtititili sya sa loob ng kotse kakakanta ng "Last Night" by The Vamps. Heck this boy, wala naman sya sa tono at kahit wala naman masyadong high notes sa kantang iyon, tinataas pa rin nya. This is the first reason kung bakit ayaw ko syang kasama lalo na kapag nagdadrive. He can break my eardrums.

After twenty minutes, nakarating na kami sa meeting place namin ni Tito Alfonso and my lips rise up nung nakita ko na sya sa isa sa mga tables sa loob ng restaurant. I fixed my hair at my suit too bago ako naglakad papunta sa pinto pero inunahan naman ako ni Kuya. 

"Kuya, can you please stop being childish?! Nakakairita ka eh."

"I'm just concerned, honeybunch." Napailing na lang ako. I dont want to put up a fight at baka masira lang ang araw ko. I really want to see my crush---I mean, my Tito. 

Nung nakapasok na ako...I can't help but smile. I am really excited.

"Tito!" 

I called out to him before I waved my hands. Pagkaharap nya sakin, bigla na lang syang ngumiti. Feeling ko mamamatay na ako sa titig nya. Mamamatay sa kilig. Nanginginig akong lumapit sa kanya tapos agad nya akong niyakap. At first, hindi ako nakagalaw pero sa huli...niyakap ko rin sya pabalik nung bigla na lang akong hinila palayo ni Kuya. I looked at him at nakangisi pa talaga sya nung binati naman sya ni Tito.

"Bro! Musta?" Tanong ni Tito sa kanya so nudged him para naman umayos ng sagot.

"Eto, mas gwapo parin kesa sayo."

Gusto kong sampalin ng malakas si Kuya sa mukha dahil sa sinabi nya. I can't help it...mamamatay ako sa inis dahil kay Kuya Chad.

"Funny. By the way, Ivy...take a seat." 

I smiled at him nung pinaghila pa nya ako ng upuan. OMGIIIIII! Bonggang pabebe na it is! I fixed my hair pagkaupo tapos umupo naman sya sa harapan ko. Gawd! Ang puso ko, nahulog na. Please, pakipulot naman po.

"Where am I going to sit?" 

Tanong ni Kuya samin. Ngayon ko lang napansin na pang-dalawahang lamesa lang pala ang nireserved ni Tito which made me flutter.

"Oh bro, I'm sorry. Akala ko kasi hindi ka sasama."

"Kuya, bahala ka na kung gusto mong sa lamesa ka pa namin mismo umupo. Nagmapilit ka eh." I said sarcastically. Naiinis na talaga ako sa kanya! The nervous system!

"What the---bahala kayo dyan." Finally! Nag-give up na rin sya tapos lumabas na ng restaurant. Sa wakas, masosolo na rin kita...Tito---

"What's your order?" Tanong sakin ni Tito nung wala na talaga si Kuya

"Erder ke po? Ehehe, enetheng po." Syempre, hindi ulit yan ang sinabi ko. Hindi naman ako sobrang pabebe, maybe slight lang.

"Anything. Bahala ka na." Then I smiled back at him. Hmp! Gustong gusto ko na talaga syang halikan, baka hindi lang ako makapagtimpi.

Tumawag sya ng waiter at umorder. On how he talked, pointed at a recipe, on how he smile...he's totally perfect. I can't help it anymore. Masyado syang gwapo and I can't stand it anymore. 

"T-tito, can I excuse myself? I'll just go to the CR."

He smiled. "Go ahead. I'll wait for you." 

I just blushed so I hide my face quickly at agad pumasok sa loob ng comfort room. I looked myself in the mirror at sobra ang pamumula ko. Para akong kamatis na sobra ng hinog. 

I'll wait for you.

I'll wait for you. 

I'll wait for you.

I'll wait for you.

I'll wait for you.

Hindi ko na talaga kaya. Mamamatay na ako sa kilig. I pamper myself for a while at nung medyo nahimasmasan na ako sa kilig, lumabas na ulit ako ng banyo. Sakto namang nakaserve na ang mga pagkain namin kaya nung nakita ako ni Tito, he quickly asked me to sit down and start eating. Napansin ko naman si Kuya sa labas ng restaurant at masama ang tingin saming  dalawa. Binelatan ko lang sya at nagsimula ng kumain.

"So, how's New York?" 

Tanong nya bigla kaya muntik na akong mabilaukan. SERIOUSLY?! HIS DEEP DAMN MASCULINE VOICE!

"Uhmm...it's still the same. Shopping stools everywhere. Its not boring." Sagot ko sabay inom ng juice. Pagkababa ko ng baso, agad akong sumubo ng isang tinidor ng pasta. Gawd! Nawawalan ako ng manners nito eh.

"Good. So ngayon, we can manage your company better."

"Of course, Tito. Not just better, but the best."

"And I hope nakita mo na rin si Alexander."

Ayun, natuluyan na ang pagkabilaok ko. Agad tumayo ni Tito mula sa kanyang kinauupuan at hinimas ang likod ko bago ako binigyan ng baso ng tubig. I continued to cough hanggang sa maging okay na ulit. Why do he need to mention that Alexander?! Panira ng moment eh.

"A-are you okay now?" 

Saad nya at muling bumalik sa kinauupuan nya. I answered him with a nod before he take a sigh of relief. "You made me nervous."

Eiiihhh! Kakeleg nemen yun eh! "I-i'm sorry. Naparami kasi siguro yung subo ko." I said in excuse.

"Back to the topic, have you met---"

"Yes. And he's terrible."

Pagkasagot ko nun, biglang may lalaking sumulpot sa sa eksena namin ni Tito at bumulong sa kanya. He's familiar. 

"O-okay...I need to go, Ivy. I'm sorry but its an emergency."

Tapos tumayo na si Tito Alfonso. "I hope you understand." I gave out a fake smile. Sayang naman, sandali lang kaming nagkita. I looked at the boy who whispered to my uncle a while a ago tapos biglang nanlaki yung mata naming dalawa.

"Ivy?"

"Charles?!"