人間と猫は好奇心を持つと検索します。しかし、好奇心が猫を殺しました。

"Όταν ένας άνθρωπος και μια γάτα είναι περίεργοι αναζητούν. Όμως η περιέργεια σκότωσε την γάτα."

CHAPTER 3

«Μια γάτα στο δωμάτιο»

Τα δάκρυά του κυλούσαν από τα μάτια του πάνω στα μάγουλα του και ενώνονταν ξανά στο πηγούνι του όπου μέχρι πλέον δημιουργούσαν μια ευθεία γραμμή κινούμενα στον λαιμό του μουσκευοντας τον γιακά από το πουκάμισο του.

Την έβλεπε μπροστά του. Να τρέχει και να παίζει με διάφορες φούσκες στην αυλή του σπιτιού τους. Άκουγε το γέλιο της και την μελωδική φωνή της όμως δεν μπορούσε να κάνει βημα έτσι ώστε να φτάσει κοντά της.

Ένιωθε πως τα πνευμόνια του πονούσαν και πως η φωνή του δεν μπορούσε να βγει από μέσα του όσο η μικρή κοπέλα του χαμογελούσε.

Και σιγά σιγά το περιβάλλον ξεκίνησε τα σκουραίνει γύρω του. Τα πράσινα δέντρα της αυλής τους έφευγαν, το ξύλινο σπίτι τους χανόταν όμως εκείνη έμενε εκεί και του χαμογελούσε.

Namjoon-ah μεγάλωσες τόσο
μα τόσο πολύ.

Είπε με τα λόγια της να μην φτάνουν ολόκληρα στα αυτιά του και η φωνή της να αλλοιώνεται όσο τα μικρά χέρια της τον χαιρετούσαν από μακριά

Και ύστερα σιγή.

Βαθειά, απέραντη ,μοναχική.

Σιγή που έτρωγε τα σωθικά του και γέμιζε με τύψεις το στομάχι του κάνοντας τον να νιώθει πως θα σκάσει σαν μπαλόνι.

Άφησε το σώμα του ελεύθερο νιώθοντας πως οι μύες του μπορούσαν να κινηθούν ξανά και τότε ήταν που τα γόνατα του συγκρούστηκαν με το πλακάκι του δαπέδου.

Τοτε ήταν που η φωνή του βγήκε δυνατή και οι λυγμοι του ακούστηκαν στον χώρο.

Ακούμπησε το μέτωπο του στο πάτωμα και συνέχισε να κλαίει δίπλα στην απορημένη κοπέλα η οποία είχε αρχίσει να ανησυχεί για τον νεαρό άνδρα ο οποίος στα δικά της μάτια ίσως να φανταζε για ψυχικά ασθενής.

Δευτερόλεπτα αργότερα το σώμα του είχε αρχίσει να ηρεμεί και το μυαλό του είχε ξεκινήσει να ξεχνάει έστω και τα λίγα γεγονότα που είχε βιώσει. Σαν ένα πανί να κάλυπτε όλες του τις αναμνήσεις, τις μικρές και τις μεγάλες. Τα γέλια ,τα παιχνίδια και τα πρόσωπα των συγγενών του.

: Είστε καλά. Χρειάζεστε κάτι.

Ρώτησε η κοπέλα δίπλα του και εκείνος έκατσε κοντά της σκουπίζοντας τα υγρά μάτια του όντας ψυχρός και ανέκφραστος σαν τίποτα από όλα αυτά να μην είχε συμβεί

Nm: χρειάζομαι πληροφορίες για την Ha Cha Yeol , μου είπαν ότι την γνωρίζατε.

Της είπε κάνοντας την να νιώθει περίεργα. Η απότομη στάση του, η παγερή χροιά του και η αλλοπρόσαλλη αλλαγή της συμπεριφοράς του την τρόμαξαν όμως ως απάντηση του εγνεψε θετικά.

Nm:σας ακούω. Δεν θα σας πιέσω, πείτε μου ότι θέλετε για εκείνη.

Ακούστηκε και πάλι δεξιά της και εκείνη με την σειρά της κοίταξε την άδεια πισίνα μπροστά τους.

:Ήταν καλή γυναίκα. Την είχα γνωρίσει φέτος όταν ήρθε εδώ νομίζοντας πως ημασταν το ταχυδρομείο. Πότε δεν μας είπε τι ήθελε να κάνει ή τι την απασχολούσε. Είχε χάσει τον άνδρα της και σίγουρα έπασχε απο κάποια διαταραχή. Ξέρετε...μου έφερνε φαγητό κάθε μέρα. Και εκείνες τις μικρές μπουκιες κοτόπουλου και banana milk και αυγο με επικάλυψη σόγιας και..

Του αποκάλυψε με τα λόγια της να σταματούν λόγω των δακρύων που έπεφταν σαν βροχή από τα ήδη κοκκίνισμενα μάτια της.

Η φωνή της εσπαγε σε κάθε της λέξη και το στέρνο της πονούσε.

Άφησε όλο τον πόνο της να βγει από μέσα της αδιαφορώντας για τον αστυνομικό που στεκόταν σιμά της.

Εκείνος με την σειρά του βλέποντας την να βιώνει αυτή την κατάσταση ένιωσε πως το κενό στην καρδιά του άρχισε να μεγαλώνει για ακόμη μια φορά

Ασυναίσθητα σήκωσε το χέρι του τυλίγοντας το γύρω από τους ώμους της τρίβοντας με την παλάμη του ρυθμικά το μπράτσο της.

Ακούμπησε το κεφάλι της κοντά του και έκλαψε πολύ, μέχρι που τα βλέφαρα της στέρεψαν και ο κόμπος που ένιωθε στο στομάχι της δέθηκε ακόμη περισσότερο.

Ανασηκωσε το σώμα της και γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος του

:Θέλω και εγώ να βοηθήσω να βρείτε ποιος το έκανε. Θέλω ο ένοχος να πληρώσει για τις πράξεις του.

Κτήριο ακτοφυλακής Suyeong-Dong

Η ώρα είχε ήδη πάει δέκα το πρωί και εκείνος δεν είχε φανεί ακόμη στο γραφείο κάνοντας τους υπαλλήλους αλλά και τον βοηθό του να ανησυχούν.

Γνώριζαν πως η συγκεκριμένη υπόθεση τον είχε φτάσει εκτός ορίων όμως κατανοούσαν απόλυτα την θέση στην οποία βρισκόταν.

:Μήπως να του τηλεφωνουσες;

Μίλησε ένας κατώτερος αστυνόμος από την άλλη άκρη της αίθουσας όσο προσπαθούσε να φωτοτυπησει μερικά κρατικά έγγραφα στο μεγάλο βαρύ μηχάνημα.

Jin: αν δεν έχει έρθει σε δέκα λεπτά θα τον πάρω.

Δήλωσε ο βοηθός του σέρνοντας νευρικά τα γυαλιά του πάνω στη γέφυρα της μύτης του.

Ήξερε πως ο ανώτερος του, και πιο σημαντικά, φίλος του, αντιμετωπιζε την ζωή του σκληρά από την στιγμή που διώχθηκε από τα κεντρικά γραφεία της Σεουλ, και για αυτόν τον λόγο η αργοπορημένη και αντιεπαγγελματικη στάση του τον τρομαζε.

Δεν πρόλαβε να αναλύσει τα γεγονότα περισσότερο στο μυαλό του και το σώμα του Namjoon βρέθηκε μέσα στον ψυχρό χώρο.

Αν και ήταν πρωί, και ο καυτός ήλιος του καλοκαιριού ζεσταινε τα φύλλα των δέντρων το δωμάτιο της αστυνομίας φάνταζε ξεχασμένο από τις τέσσερις εποχές του χρόνου.

Nm:Καλημέρα.

Ακούστηκε η φωνή του και το κορμί του ένιωσε αρκετά ζευγάρια μάτια να τρυπούν την σάρκα του μόλις στάθηκε πίσω από το δικό του γραφείο.

Αισθανόταν πως το δέρμα του καιγόταν από το νευρικό βλέμμα των υπαλλήλων και πίστευε πως ήταν ένα βήμα πριν ξεκινήσουν να τον βομβαρδίζουν με ασταμάτητες ερωτήσεις μέχρι που το κορμί που τον ακολουθούσε μέχρι πρότινος πέρασε την πόρτα και τότε ένα κρύο τον διαπέρασε τόσο έντονο που ένιωσε πως ηλεκτρικό ρεύμα έτρεχε στις φλέβες του.

Η σχεδόν τροπική ομορφιά της τον άφησε γυμνό από βλέμματα μιας και ολα πια κατασπαραζαν το δικό της κορμί όπως ακριβώς κάνει ένα κοπάδι γυπων σε ένα ξεχασμένο και νεκρό κουφάρι στην μέση της ερήμου

Περπατούσε ήσυχα μέσα στον χώρο. Τα βήματα της ήταν βουβά σαν κάποιο φάντασμα να έρεε πάνω τους σαν πέπλο όσο ένα μουντό και σχεδόν αμυδρό χαμόγελο στόλιζε τα άχρωμα χείλη της.

Στάθηκε απέναντι του και έφτιαξε μερικώς τα μαλλιά της. Έστρωσε το μαύρο πουκάμισο της και ισιωσε τα πόδια της έτσι ώστε οι πατοι από τα άνετα αθλητικά της να απαλύνουν τον πόνο που ένιωθαν τα πέλματα της.

Και ύστερα πήρε τον λόγο πρώτη αφαιρώντας ένα βάρος από τους ώμους του νεαρού και μερικώς χαμένου άνδρα.

:Είμαι η Yang Soo Yun.

Δήλωσε στεγνά και με την άκρη του ματιού της παρατήρησε μερικά στόματα να ανοίγουν και άλλα να κλείνουν ερμητικά πιεζόμενα από μια δόση άγχους και στρες.

:Ήρθα να δώσω κατάθεση σχετικά με την Cha Yeol.

Συνέχισε και η σιγή που επικρατούσε στον χώρο διατηρήθηκε. Σαν να περίμεναν η φωνή της να ακουστεί και πάλι. Σαν ο στάσιμος αέρας του χώρου να περίμενε πότε η ανάσα της θα έβγαινε για άλλη μια φορά. Σαν τα πάντα να είχαν σταματήσει γύρω της.

Έκανε μια μικρή στροφή και αφού παρατήρησε πως είχε ακόμη την προσοχή πάνω της έκατσε στην πλαστική καρέκλα μπροστά από το γραφείο του σταυρώνοντας τα πόδια της.

Του έκανε νόημα να κάτσει και εκείνος αφού κατάπιε το σάλιο που είχε συσσωρευτεί στην αρχή του οισοφάγου του άνοιξε τα χαρτιά μπροστά του.

Nm:λοιπόν το όνομα σας είπαμε είναι Yang Soo Yun. Σωστά;

Ρώτησε και εκείνη του εγνεψε συμφωνώντας με τα λεγόμενα του.

Nm:ωραία πριν δώσετε κατάθεση θα ήθελα μερικές ακόμη πληροφορίες σχετικά με εσάς όπως η ηλικία σας, η εργασιακή σας κατάσταση και προφανώς θα ήθελα να δω την ταυτότητα σας.

Ζήτησε παραπάνω πληροφορίες για την εξασφάλιση της αλήθειας και εκείνη απλώς του χαμογέλασε πικρά.

So:Είμαι 27 ετών και εργάζομαι ως ωκεανογραφικη ερευνήτρια στο ιστιοπλοϊκό κέντρο της περιοχής. Ορίστε η κάρτα μου και η ταυτότητα μου.

Εξήγησε ήρεμα σέρνοντας πάνω στα μελανά χαρτιά του τα δύο πλαστικοποιημένα παραλληλόγραμμα.

Ο νεαρός άνδρας έριξε το βλέμμα του πάνω τους και ύστερα το σήκωσε προς το μέρος της ενώ τέλος απλώς τα τράβηξε κοντά του.

Ένιωθε πως κάτι τον τραβούσε πίσω όμως πίστευε πως η αίσθηση αυτή ευθύνονταν στο γεγονός πως τον τελευταίο καιρό τα προβλήματα ύπνου του είχαν αυξηθεί και οι εφιαλτες που τον επισκέπτονταν κάθε βράδυ είχαν γίνει εντονότεροι.

Κατέγραψε τις πληροφορίες που χρειαζόταν χωρίς να κοιτάξει ξανά προς το μέρος της ενώ ύστερα έκανε νόημα στον βοηθό του.

Nm:κατεύθυνε την στο μέσα δωμάτιο και φώναξε την Soonje.

Jin: μάλιστα. Από εδώ δεσποινίς μου.

Την κατεύθυνε ευγενικά ,με εκείνη να σηκώνεται αργά από το κάθισμα με αποτέλεσμα εκείνο με την σειρά του να τρίξει αφήνοντας εναν ανατριχιαστικο ήχο.

Μερικά λεπτά αργότερα και βρισκόταν ξανά απέναντι της μόνο που πλέον το περιβάλλον γύρω τους είχε αλλάξει.

Ο χώρος ήταν σκοτεινός, ένας τοίχος ήταν στολισμένος από έναν καθρέπτη και μια ψυχρή λάμπα κρεμόταν από ένα παλιό και σίγουρα χαλασμένο καλώδιο γεγονός που την έκανε να τρεμοπαιζει μιας και η σύνδεση της με το ρεύμα δεν ήταν καλή.

So:νόμιζα πως θα δώσω κατάθεση,όχι πως θα με ανακρίνεται,κύριε Αστυνόμε.

Είπε μπλέκοντας τα χέρια της μπροστά από το στήθος της και ο νεαρός αρένας άφησε μια βαριά ανάσα να χορέψει στην ατμόσφαιρα.

Nm:με συγχωρείτε όμως το τμήμα είναι μικρό και δεν έχουμε άλλον διαθέσιμο χώρο.

Της εξήγησε και στην συνέχεια εκατσε απέναντι της ανοίγοντας το σημειωματάριο του.

Nm: όποτε είστε έτοιμη μπορείτε να ξεκινήσετε.

Της έδωσε πάσα για να αρχίσει την εξιστόρηση της δικής της οπτικής γωνίας.

Σήκωσε τα μαλλιά της πάνω και αφού τα στερέωσε σε μια ψηλή κοτσίδα έκατσε ακόμη πιο αναπαυτικά στην άβολη σιδερένια καρέκλα.

Προσανατολισε τα σπάνια μάτια της πάνω του και πήρε μια βαθειά ανάσα αφήνοντας το χέρι της να σταθεί πάνω από το σημείο της καρδιάς της.

So:αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως ήταν καλή γυναίκα. Την γνώρισα πρώτη φορά πριν από περίπου πέντε μήνες. Όπως σας έχω ξαναπεί είχε έρθει στο κέντρο που δουλεύω πιστεύοντας πως ήταν το ταχυδρομείο. Δεν μας είπε ποτέ τι ήθελε να κάνει όμως εν τέλει κατέληξε να μας επισκέπτεται τακτικά. Μας έφερνε φαγητό και μας φρόντιζε. Από όσο ξέρω δεν είχε οικογένεια. Ο άνδρας της είχε πεθάνει πρόσφατα ή έστω αυτό μου είχε αναφέρει.

Nm:μήπως γνωρίζατε αν έψαχνε να βρει κάποιον ή αν είχε κάποια μορφή άνοιας;

Ρώτησε με την σειρά του και είδε τα μάτια της να ανοίγουν με το λευκό μέρος των βολβών της να γυαλίζει κάτω από το ψυχρό φως.

So:είχε άνοια;

Απάντησε με ερώτηση κανοντας το μυαλό του να γυρίσει εκατόν ογδόντα μοίρες.

Nm: πίστευα πως το γνώριζες. Τέλος πάντων μήπως ήξερες αν έψαχνε κάποιον;

So:από όσο θυμάμαι δεν μου είχε αναφέρει κάτι όμως τον τελευταίο καιρό έμοιαζε σαν η κατάθλιψη να της είχε χτυπήσει την πόρτα. Η διάθεση της δεν ήταν καλή και πολλές φορές έκλαιγε σε κάποια από τις αίθουσες μας. Όπως σας ανέφερα και πριν, δεν είχε κάποιον συγγενή οπότε προσωπικά πιστεύω πως σε αυτο οφείλονταν η ακραία συμπεριφορά της.

Δήλωσε ξανά με τις λέξεις της να δίνουν κίνητρο στον έξυπνο αστυνομικό να συνεχίσει την έρευνα του.

Nm:όταν λέτε ακραία συμπεριφορά, τι εννοείτε;

Την ρώτησε ξανά παρατηρώντας την στάση της.

Έκλεισε τα χείλη της, μάζεψε μερικές άτακτες τούφες της και κατάπιε αργά.

Άφησε τα δάκτυλα της να δεθουν κάτω από το σιδερένιο κεντρικό τραπέζι και πήρε μια βαθιά ανάσα.

Την παρατήρησε ,να αγχώνεται και να πιέζει τον εαυτό της να του εξηγήσει και ένα ρηγος τον διαπέρασε.

Ένιωσε την καρδιά του να χτυπά με αγωνία περιμένοντας τα ελπιδοφόρα λόγια της. Αισθάνθηκε τις παλάμες του να ιδρώνουν και τα δάκτυλα των ποδιών του να μπλέκονται μέσα στα μαύρα στενά υποδήματα του.

Η αγωνία του έφτανε στα ύψη και ειχε την αίσθηση πως τα μάτια του θα γύριζαν αν περίμενε λίγο ακόμη.

Ενιωσε το ελαφρύ πουκάμισο του να γίνεται βαρύ. Τόσο βαρύ που πια το σώμα του δεν μπορούσε να το σηκώσει.

Τα αυτιά του ξεκίνησαν να μην ακούν τους μικρούς θορύβους των εντόμων που περιτριγυριζαν την μοναδική λάμπα όσο ο δυνατός χτύπος της καρδιάς του μεγάλωνε μέσα του.

Το στομάχι του φάνταζε μικρό. Τόσο μικρό που δεν μπορούσε πια να χωρέσει το σάλιο που παρήγαγε το στόμα του.

Μέχρι που η φωνή της ακούστηκε και πάλι και ο νεαρός αστυνόμος προσπάθησε να επανέλθει και πάλι στην φυσιολογική του κατάσταση.

So: η Ha Cha Yeol έπασχε από επιληψία, πάθαινε κρίσεις άγχους και έβλεπε γύρω της οφθαλμαπάτες

"Εβλεπε γύρω της οφθαλμαπάτες"

________________________________________

ΦΡΕΝΤΣ ΓΟΥΑΤ ΙΖ ΧΑΠΠΕΝΙΝΓΚ

Θα περιμένω τις σκέψεις σας

Αν σας άρεσε πατήστε ✯

Vanilla