Ποιος θα περίμενε πως στην μικρή περιοχή Suyeong της Busan θα γινόταν ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα στην ιστορία της γης;

Ποιος θα πίστευε ποτέ πως το αστυνομικό τμήμα τoυ Suyeong-Dong μια ζεστή νύχτα του Αυγούστου θα λάμβανε ένα ψυχρό τηλεφώνημα το οποίο έμελλε να αλλάξει τις ζωές όλων ριζικά;

Kimtae2_ productions presents the art of illusion.

For better experience black theme is recommended.

CHAPTER 1

«στην αγαπημένη μου Simone»

Περιοχή Suyeong, Busan,Korea
03:00

Η ώρα ήταν αρκετά περασμένη και το αστυνομικό γραφείο Suyeong-Dong είχε μερικούς βασικούς αστυνομικούς με βάρδιες κάποιοι των οποίων είχαν αφεθεί στον Μορφέα πάνω στους μικρούς ξύλινους καναπέδες του γραφείου όσο κάποιοι άλλοι διάβαζαν με προσοχή παλαιότερες υποθέσεις αλλά και κλήσεις αμαξιών που είχαν καταφθάσει το προηγούμενο πρωί.

Πέντε ψυχρές λάμπες έκαιγαν και φώτιζαν τον γεμάτο χαρτιά και διάσπαρτα στυλό χώρο ενώ ησυχία- όπως ακριβώς πάντοτε- επικρατούσε στο συνοικιακο τμήμα της Suyeong.

Aποτελουσε ένα μικρό αστυνομικό παράρτημα με παγερή αισθητική χώρου που ήταν υπεύθυνο για την διαχείριση τοπικών και μικρών παρασπονδιων όπως κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα ή μικρούς τσακωμούς μεταξύ ιδιοκτητών που πιάνονταν στα χέρια κάθε φορά που κάποιος από τους δύο είχε περισσότερο κόσμο στα τραπέζια του.

Γενικά η δουλειά ήταν απλή και βατή τις περισσότερες φορές μιας και τα "βαριά" περιστατικά στέλνονταν κατευθείαν στο κεντρικό τμήμα της Σεούλ.

Ποιος ήξερε πως εκείνο το βράδυ του Αυγούστου όλα θα άλλαζαν;

Η ώρα περνούσε και η ησυχία συνεχίζονταν με μερικούς ήχους ροχαλητου να ακούγονται από τους εξαντλημένους κατώτερους αστυνόμους γύρω του.

Τα γατισια μάτια του ήταν επικεντρωμένα σε μια παλαιότερη υπόθεση η οποία παρόλο που είχε παραγραφει συνέχιζε να του κεντρίζει το ενδιαφέρον.

Πώς γίνεται μια μητέρα να σκοτώσει τρία από τα τέσσερα παιδιά της μέσα σε μια νύχτα;

Σκεφτόταν συνεχώς χωρίς να καταλαβαίνει την ταχύτητα με την οποία είχε αρχίσει να γυρίζει τις φθαρμένες σελίδες του λευκού φακέλου.

Ένιωθε το κάψιμο που σχηματιζόταν στα δάκτυλα του λόγω της τριβής που παραγόταν μεταξύ του δέρματος του και του επεξεργασμένου υλικού του βιβλιοδετου φακέλου όμως δεν σταματούσε.

Το βλέμμα του έμοιαζε με μια βαθιά και σκοτεινή δεινή, έναν υδάτινο στρόβιλο που με κάθε κίνηση του μπορούσε να ρουφήξει τα πάντα.

Έτσι ακριβώς έκανε και εκείνος, μάζευε όλες τις πληροφορίες, της κατανοούσε επιλεκτικά και ύστερα τις τραβούσε κοντά του.

Πίσω από το χρυσό καρτελακι που στεκόταν πανω στο γεμάτο χαρτιά γραφείο του βρισκόταν εκείνος, ο νέος με τα γατισια μάτια και τα μαύρα μαλλιά, ο νέος που όριζε το τμήμα εφόσον ο τίτλος που χάραζε το επιχρυσωμένο μεταλλικό σήμα έγραφε

Kim Namjoon Αστυνόμος Α'.

Δεν είχε γίνει άλλωστε τόσο γνωστός στον κλάδο του χωρίς λόγο, ήταν ικανός και μετρημένος, ήξερε πότε να μιλήσει και τι να πει σε κάθε κατάσταση όμως μια συγκεκριμένη υπόθεση τον είχε πετάξει από τα κεντρικά σε αυτό το μικρό αστυνομικό τμήμα κοντά στο λιμάνι της περιοχής.

"Η μητέρα μου δεν ήταν καλός άνθρωπος, μάλλον έπαιρνε αναισθητικά χάπια και ίσως ήταν κάτω από την επήρεια τους όταν σκότωσε τα αδέλφια μου"

Διάβασε πάνω στις σχεδόν μουχλιασμενες σελίδες όταν το ταραγμένο σώμα του βοηθού του πετάχτηκε πίσω από την συρόμενη πόρτα δημιουργώντας αρκετό θόρυβο μέσα στην μαύρη νύχτα.

Το βλέμμα του ήταν χαμένο, η ανάσα του κομμένη και ο ιδρώτας του αρκετός έτσι ώστε να καλύψει όλο το πρόσωπο αλλά και το κορμί του.

Έμοιαζε με ζωντανό φαντασμα μιας και η επιδερμίδα του είχε πάρει μια σπασμένη απόχρωση του λευκού και τα χείλη του είχαν παγώσει όσο τα χέρια του κρατούσαν το ασύρματο ακουστικό του σταθερού.

Jin:Ει-ειναι για ε-εσας. Σας ζήτησαν.

Προσπάθησε να αρθρώσει μερικές λέξεις πριν αφήσει την κόκκινη συσκευή να γλιστρήσει πάνω στο χέρι του ανώτερου του.

Na: Ακτοφυλακή Suyeong-Dong παρακαλώ...

Γέφυρα Gwangan
03:30

Το σώμα του πέρασε κάτω από τις δίχρωμες κορδέλες της αστυνομίας με το βήμα του να είναι βαρύ και γρήγορο.

Τα μάτια του προσπαθούσαν να κατανοήσουν το ακριβές περιστατικό παρόλο που είχε ενημερωθεί για τα κυριότερα στοιχεία από το τηλέφωνο έχοντας ακούσει μόνο την φράση "φόνος στην γέφυρα ,τρέξτε γρήγορα".

Έσπρωξε διάφορα άτομα που είχαν περάσει τις προστατευτικές κορδέλες και τα τοποθέτησε πίσω από τα κίτρινα και μαύρα διαχωριστικά φωνάζοντας μερικούς συναδέλφους από την άλλη πλευρά της γέφυρας.

Κατευθύνθηκε προς τους υπόλοιπους αστυνομικούς και αφού χαιρέτησε στρατιωτικά τους ανωτερους του στάθηκε δίπλα τους έτσι ώστε να ενημερωθεί περαιτέρω.

:Το θύμα είναι μια γυναίκα γύρω στα 50, από ότι φαίνεται πρόκειται για αυτοκτονία.

Αυτοκτονία;

Σκέφτηκε όμως δεν μίλησε παρά συνέχισε να κοιτάει γύρω του με το πρόσωπο του να φωτίζεται από τα γαλάζια και κόκκινα φώτα των αμαξιών της υπηρεσίας.

Ήταν σίγουρος πως η άγνωστη φωνή του τηλεφωνήματος είχε μιλήσει για "φόνο".

Άφησε την ομάδα των ανώτερων που είχαν καταφτάσει και πλησίασε το μέρος από το οποίο φαινομενικά είχε πέσει η γυναίκα.

Το εγκληματολογικό είχε φτάσει και τα μέλη του είχαν ήδη ξεκινήσει να συλλέγουν στοιχεία και να βγάζουν φωτογραφίες τον χώρο.

Έκανε μερικά ακόμη βήματα και η επιδερμίδα του ένιωσε ένα ελαφρύ ρίγος παρόλο που η θερμοκρασία ήταν αρκετά υψηλή, άλλωστε ήταν Αύγουστος.

Σήκωσε το κεφάλι του και το έντονο βλέμμα του προσπάθησε να εντοπίσει τον βοηθό του μέσα στο πλήθος.

Na:Kim Seok-

Προσπάθησε να φωνάξει όμως μια φωνή ξεκίνησε να ακούγεται στο μυαλό του ενώ ένας ελαφρύς πόνος άρχισε να εξαπλώνεται στο κρανίο του.

"Kim Kim Kim Kim Kim"

Επαναλαμβανόταν το επίθετο του στο μυαλό του κάνοντας τον να σταματήσει την ομιλία του.

Έκλεισε σφικτά τα μάτια του και ένιωσε το σώμα του να απομακρύνεται από την φασαρία, σαν το πνεύμα του να είχε μπει σε μια μηχανή του χρόνου και μεταφερόταν ανάμεσα στο υπαρκτό και το απέραντο.

"Namjoon-ah τρέξε γρήγορα να προλάβεις το τρένο"

Ακούστηκε ξανά η φοβισμένη κοριτσίστικη φωνή και εκείνος άνοιξε γρήγορα τα μάτια του.

Παρόλη την περίεργη αίσθηση που είχε νιώσει, παρόλη την αναταραχή του και την άγνωστη φωνή που ακουγόταν στο κεφάλι του, εκείνος βρισκόταν στην γέφυρα ανάμεσα στους υπόλοιπους αστυνομικούς, δίπλα από την ομάδα του εγκληματολογικού.

Κούνησε ελαφρά το κεφάλι του και τράβηξε πίσω τα μαλλιά του ανασαίνοντας βαριά κάνοντας τους μύες του να διαγράφονται κάτω από το ιδρωμενο γαλάζιο πουκάμισο του.

Από εκείνη την στιγμή γνώριζε πως κάτι περίεργο είχε συμβεί στην γέφυρα όμως δεν ήξερε πως απο εκείνη κιόλας την ώρα η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει.

05:30

Άνοιξε την βαριά πόρτα του πολυτελούς διαμερίσματος του και άφησε τα κλειδιά του στο σύνθετο που βρισκόταν δίπλα από την είσοδο.

Έβγαλε το αστυνομικό πανωφόρι του και το τοποθέτησε στην κρεμαστρα ενώ ύστερα άρχισε να κατευθύνεται προς την κουζίνα γυρίζοντας τα μανίκια του γαλάζιου πουκάμισου του.

Έφτασε πάνω από τον σιδερένιο νιπτήρα και στήριξε το σώμα του με τα χέρια του να κρατούν τις άκρες του πάγκου. Έριξε το κεφάλι του μπροστά και πήρε μια βαθιά ανάσα.

Είχε πολύ καιρό να ασχοληθεί με μια όντως σοβαρή υπόθεση όμως δεν ήταν αυτό που τον αγχωνε.

Η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα και τα χέρια του ίδρωναν στην σκέψη της μητέρας του αλλά και της φωνής που είχε ακούσει μερικές ώρες πριν στο κεφάλι του.

Τα γρανάζια του μυαλού του σχημάτισαν την μοναδική εξήγηση που ήταν δυνατή για την επεξήγηση της κατάστασης όμως..

"Αυτό δεν είναι καν λογικό, αποκλείεται"

Είπε δυνατά στον εαυτό του θέλοντας να πειστεί ,άλλωστε ούτε καν η επιστήμη δεν θα δεχόταν ποτέ αυτή του την σκέψη.

Άνοιξε την ψηλή βρύση και αφού έριξε νερο μερικές φορές στο πρόσωπο του έτσι ώστε να καθαρίσει το μυαλό του έφυγε από την κουζίνα κατευθυνόμενος προς το δωμάτιο του.

Ύστερα από τρεις συνεχόμενες βάρδιες ήθελε απλώς να ξαπλώσει στο μαλακό στρώμα του κρεβατιού του και να ξεκουράσει του σώμα του.

Ένιωθε τα πόδια του να πονούν αφόρητα, την μέση του να προσπαθεί να τον κρατήσει όρθιο και τους ώμους του να στέκονται μηχανικά στην θέση τους.

Έλυσε την γραβάτα του ελευθερώνοντας τον λαιμό του πριν ανοίξει τα φώτα του χώρου ενώ επόμενη κίνηση του αποτελούσε το πάτημα του κεντρικού διακόπτη.

Ξεκουμπωσε μερικά από τα αρχικά κουμπιά εμφανίζοντας τον λαιμό του ενώ στην συνέχεια πέταξε το πουκάμισο από πάνω του.

Έκανε ένα κρύο ντουζ και τέλος έπεσε να κοιμηθεί θέλοντας να ξεφύγει τόσο από το παρελθόν του οσο και από τις οφθαλμαπάτες που γέμιζαν το μυαλο του, άλλωστε η επόμενη μέρα θα ήταν αρκετά κουραστική.

Παράρτημα εγκληματολογίας
Κτήριο ακτοφυλακής Suyeong-Dong

Πέρασε πίσω από την συρόμενη πόρτα που σφραγιζε τα γραφεία και μπήκε μέσα στον μεγάλο χώρο του εγκληματολογικού

Έφτασε μπροστά στο μακρύ πάσο και χτύπησε δύο φορές με την άρθρωση του δείκτη του το λευκό επεξεργασμένο ξύλο θέλοντας να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Εβηξε ελαφρά καθαρίζοντας τον λαιμό του και στην συνέχεια έριξε τα μάτια του πάνω στην κοπέλα που βρισκόταν πίσω από το προστατευτικό γυαλί.

Na:θα ήθελα να μιλήσω στην Soonje.

Ήταν οι μόνες λέξεις που βγήκαν από τα χείλη του και η κοπέλα της γραμματείας του έκανε νόημα να περάσει προς τα εργαστήρια.

Χαιρέτησε αστυνομικά την νεαρή υπάλληλο και στην συνέχεια κατευθύνθηκε πίσω από τις μεμβρανώδης χοντρές κουρτίνες που βρίσκονταν στο βάθος της αίθουσας.

Η παρουσία του στον χώρο ήταν ήρεμη, τα βήματα του ήταν σταθερά και το μυαλό του καθαρό.

Ήθελε πραγματικά να μάθει τα νέα στοιχεία που είχαν βρεθεί στον τόπο του εγκλήματος.

Ένιωθε μέσα του πως η υπόθεση και η ατμόσφαιρα της χθεσινής νύχτας τον τραβούσαν σαν μαγνήτες.

Μπήκε στον ειδικό χώρο και αφού περιεργάστηκε τα γνώριμα μηχανήματα παρατήρησε την νεαρή κοκκινομαλλα κοπέλα πίσω από ένα μικροσκόπιο.

Na:Soonje.

Φώναξε το όνομα της με εκείνη να γυρίζει προς το μέρος του.

So:πόσες φορές έχω πει πως δεν πρέπει να μπαίνεις εδώ μέσα;

Ρωτησε αγανακτησμενα η νεαρή γυναίκα χωρίς να πάρει τα μάτια της από το σχεδόν παραμορφωμένο σώμα της ηλικιωμένης που βρισκόταν ξαπλωμένο πάνω στο κρεβάτι.

Na:έλα τώρα εγώ θέλω απλώς να μάθω.

Της απάντησε διατηρώντας έναν πειρακτικο τόνο στην φωνή του και εκείνη χαμογέλασε με την παιδική χροιά του.

Ήταν η φίλη του, η κολλητή του φίλη από το λύκειο και πέρα από όλους ήταν η μόνη που τον γνώριζε τόσο καλά. Ίσως καλύτερα και από τον ίδιο του τον εαυτό.

Έσπρωξε στην άκρη το σώμα του χτυπώντας τον ελαφρά στήθος και στην συνέχεια του έκανε νόημα να πλησιάσει φορώντας του με το έτσι θέλω μια ιατρική μάσκα.

So:όπως βλέπεις είναι σε οριακή αποσύνθεση, έχει μώλωπες σε ασυνήθιστα σημεία όπως γύρω από το κόκκαλο της λεκάνης αλλά και στα γόνατα της, υπάρχει επίσης μια πληγή στο χέρι της κοντά στον ώμο. Γενικά τα σημάδια είναι ακατανόητα. Γιατί να μαχαιρωθει στον ώμο αλλά να έχει μελανιές σε άλλα σημεία εφόσον έπεσε από μια γέφυρα;

Έκανε την ερώτηση της φωναχτά έτσι ώστε να οργανώσει περισσότερο τις σκέψεις της όμως τα μάτια του Κορεάτη αστυνομικού δεν είχαν αφήσει την νεκρή μορφή που στεκόταν μπροστά τους.

Όλα του θύμιζαν κάτι γνωστό όμως το μυαλό του δεν μπορούσε να ανατρέξει σε καμία ανάμνηση ή πληροφορία.

So:παρόλαυτα έχει σπάσει τα γόνατα της πράγμα υπερβολικά δύσκολο να το έκανε μόνη της. Τέλος βρήκαμε αυτό το γράμμα στην τσέπη της αλλά και μια κάρτα από ένα ιστιοπλοϊκό κέντρο της περιοχής. Έλα να σου τα δώσω

Είπε η κοκκινομαλα με το σώμα του να την ακολουθεί πιστά μέχρι την επόμενη αίθουσα.

So: ορίστε. Πάρε τον χρόνο σου και προσπάθησε να καταλάβεις τι λέει όμως να ξέρεις πως σε λίγο περιμένουμε τον γλωσσολόγο για την ακριβής μετάφραση, όπως βλέπεις έχει βραχεί και είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι γράφει.

Συνέχισε τα λόγια της δίνοντας του το τσαλακωμενο αλλά ανοιγμένο χαρτί μέσα σε ένα προστατευτικό σακουλάκι.

Το έπιασε στα χέρια του, προσπάθησε να διαβάσει την δυσνόητη γραμματοσειρά αλλά με μεγάλη απογοήτευση διαπίστωσε πως δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα παρά μόνο την πρώτη πρόταση και αυτή δεν ήταν άλλη πέρα από το

«στην αγαπημένη μου Simone»

___________________________________

ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΒΓΉΚΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ
ΓΚΙΒ ΙΤ ΣΑΜ ΛΟΒ

Vanilla