Σελήνης pov

Καθόμουν για άλλη μια μέρα στο γραφείο μου ψάχνοντας το πρόσωπο αυτού που κρύβεται πίσω από εκείνο το τραγικό βράδι.

Τα γεγονότα που έχω στα χέρια μου δεν ταιριάζουν μετάξι τους.

Εκείνη την νύχτα μια ανδρική φωνή είχε ακουστεί ενώ μόνη γυναικεία ήταν εκείνη της μητέρας μου.

Πως γίνεται να υπάρχει και μια γυναίκα στην μέση και αφού υπάρχει που βρίσκεται τέλος πάντων, δεν γίνεται να έχει πεθάνει.

Η πόρτα του γραφείου άνοιξε και μέσα μπήκε τρέχοντας η Νεφέλη.

Τα μάτια μου μεταφέρθηκαν από τα χαρτιά στην μορφή της η οποία δεν είχε βρει ακόμα την ανάσα της ενώ με κοιτούσε έχοντας ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο της

Σελ:τι έγινε ? Γιατί τόση χαρά ?

Νεφ:ο Dominic...

Είπε ενώ σταμάτησε για να πάρει ανάσα

Σελ:πες μου ότι δεν έκαψε πάλι την κουζίνα. Μόλις έφυγε ο μάστορας.

Νεφ:όχι όχι . Ο Dominic και εγώ βρήκαμε ένα στίγμα

Σελ:ΤΙ?!

Φώναξα ενώ σηκώθηκα απότομα από την βελούδινη καρέκλα.

Νεφ:έλα να δεις και μόνη σου

Απάντησε χαμογελοντας και τρέξαμε προς τα κάτω

Dm:σιγά σιγά θα σκοτωθείτε στην σκάλα και οι δύο

Ακούστηκε η φωνή του Dominic από κάτω καθώς εμείς τρέχαμε στην γυριστή ξύλινη σκάλα.

Νεφ:λοιπόν αδελφέ δειξ'της

Τον προέτρεψε η Νεφέλη και εκείνος γύρισε περιφανα το λάπτοπ προς το μέρος μου

Τα μάτια μου έπεσαν γρήγορα στην οθόνη και άνοιξαν απότομα από το σοκ

Dm:Τι λες Σελήνη?

Ρώτησε έχοντας ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο του

Είχα μείνει άφωνη μπροστά στο θέαμα

Επιτέλους βρήκαμε μια πληροφορία.

Και αυτή ήταν η μόνη που είχαμε μέχρι τώρα.

Το στίγμα...

Το στίγμα βρισκόταν....

2 μέρες μετά

Jks'pov

Κάθομαι στο γραφείο και σκέφτομαι όλα εκείνα που μου είπε η Μόνικα.

Η μητέρα της Σελήνης πέθανε από καποιον ενώ ο πατέρας της Μονικας αυτοκτόνησε για την αγαπημένη αδελφή του.

Η Σελήνη έχει αλλάξει το επώνυμο της παίρνοντας εκείνο της μητέρας της όμως γιατί...

Γιατί να μην κρατήσει το επίθετο του David.

Κάτι δεν κολλάει.

Πολλά ερωτήματα βασανίζουν το μυαλό μου

Γιατί να κρυφτεί ?

Γιατί να ταξιδεύσει στην Αμερική?

Γιατί κανείς να μην γνωρίζει την ύπαρξη της?

Η πόρτα άνοιξε και η κυρία Lee μπήκε στο σκοτεινό γραφείο μου μετά τις πολλες μέρες εγκλεισμού μου μέσα σε αυτό.

KL:αγόρι μου είσαι κλεισμένος σε αυτό το γραφείο τουλάχιστον ένα μήνα. Βγες λιγο , κάνε καμιά βόλτα , νέος εισαι ακόμα και είμαι σίγουρη πως οι κοπέλες πέφτουν στα πόδια σου με τέτοια ομορφιά .

Μου είπε και εγώ χαμογέλασα ακούγοντας την τελευταία της φράση

Jk:Κυρία Lee ξέρετε υπάρχουν πολλές δουλειες-

ΚL:ότι και να είναι αρκετά κουράστηκες τόσο καιρό. Είναι πλέον ώρα να βγεις πάρε τα παιδιά να βγειτε το βράδι.

Απάντησε έχοντας ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της .

Ξέρω πως με νοιάζεται σαν να είμαι δικό της παιδί και ίσως να έχει δίκιο .

Αρκετά έψαξα τόσο καιρό μάλλον πρέπει να βγω από το σπίτι

Jk:εντάξει θα τους πάρω να κανονίσω για σήμερα άλλωστε όπως είπατε και εσείς έχω καιρό να βγω έξω

Της απάντησα ενώ το χαμόγελο της μεγάλωσε ακούγοντας τα λόγια μου , πήρε μερικές κούπες από το γραφείο και κατευθύνθηκε προς την μεγάλη πόρτα όμως κοντοσταθηκε πριν βγει ολοκληρωτικά από το δωμάτιο.

Γύρισε το κεφάλι της προς εμένα ενώ εγώ την κοίταξα περιμένοντας τα λόγια της

KL:και αγόρι μου μην εμπιστεύεσαι την νεαρή κυρία που έρχεται εδώ μέσα. Δεν είναι πραγματικά αυτό που φαίνεται. Όσο ναζί δείχνει τόση κακία έχει μέσα της. Όσο και αν πιστεύεις πως στο πρόσωπο της έχεις βρει κάτι ξεχωριστό από τα μάτια σου μπορώ να καταλάβω πως η καρδιά σου δεν ανηκει σε εκείνη. Μπορεί εσύ να μην το αισθάνεσαι όμως άλλη είναι ο κυρίαρχος του εαυτού σου όσο και αν δεν θες να το πιστέψεις. Την Μόνικα μην την εμπιστευτείς ποτέ σου.

Μου είπε με σοβαρό ύφος κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Έμεινα μόνος στο σκοτεινό δωμάτιο ενώ τα λόγια της χαράχθηκαν στο μυαλό μου.

Άλλη είναι κυρίαρχος του εαυτού σου

Την Μόνικα μην την εμπιστευτείς ποτέ

Γιατί να μου τα πει αυτά?

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η δόνηση του κινητού μου.

Έπιασα γρήγορα την μικρή συσκευή και απάντησα στην εισερχόμενη κλήση.

Κλήση 📞

Jk:Έλα Taehyung τι θες τώρα

Tae:λοιπόν επειδή έχει παραγινει το πράγμα-

Jk:τι εννοείς

Tae:σκάσε και άκουσε με , στις 12 σήμερα το βράδι έξω από το σπίτι σου θα βγούμε όπως παλιά

Jk:Εεε-

Tae: μπαϊ

Τέλος κλήσης

Δεν με άφησε καν να μιλήσω.

Αν και μάλλον με ξέρει πολύ καλά.

Ούτε συνεννοημενοι να είμασταν.

Βγήκα από το γραφείο μου και τα μάτια μου έπεσαν αυτόματα στο ρολόι του τοίχου , η ώρα ήταν 11:00 γεγονός που μου έδειχνε πως είχα πολύ λίγη ώρα να ετοιμαστώ.

Έτρεξα γρήγορα πάνω και άνοιξα με φόρα την πόρτα του δωματίου μου.

Έβγαλα γρήγορα την ζακέτα μου και πήρα πετσέτες από την ντουλάπα.

Άνοιξα την πόρτα του μπάνιου και αφού αφαίρεσα ολα μου τα ρούχα μπήκα στην ντουζιέρα.

Ρύθμισα το πρόγραμμα στο ζεστό και άφησα το νερό να αγκαλιάσει όλο μου το σώμα.

Το μυαλό μου αφέθηκε ελεύθερο ενώ σκέψεις περιτριγύριζαν στο κεφάλι μου.

Ίσως η κυρία Lee να έχει δίκιο.

Ίσως να μην πρέπει να εμπιστευτω τόσο την Μόνικα.

Ίσως πρέπει να την χρησιμοποιήσω προς όφελος μου άλλωστε και εκείνη το ίδιο κάνει.

Όσον αφορά την καρδιά μου. Δεν νομίζω ότι την κυριαρχεί κάνεις ...μόνο εγώ...

Εγώ ορίζω τον εαυτό μου και κανείς άλλος.

Πρέπει όμως να φερθώ έξυπνα .

Αν θέλω να πάρω τις πληροφορίες που χρειάζομαι μάλλον θα πρέπει να προσεγγίσω την Σελήνη με ήρεμο τρόπο... όταν θα έρθω αρκετά κοντά της τότε θα πάρω αυτό που θέλω από εκείνη.

Ίσως πρέπει να την πονέσω πρώτα.

Έκλεισα το νερό και βγήκα από την ντουζιέρα τυλίγοντας μια πετσέτα γύρω απο την μέση μου.

Άνοιξα την πόρτα και βρέθηκα κατευθείαν στο δωμάτιο.

Πλησίασα την μεγάλη ντουλάπα και αφού σκούπισα μερικές σταγόνες που κυλούσαν στο κορμί μου φόρεσα τα ρούχα μου.

Άνοιξα το διπλανό ντουλάπι βάζοντας αποσμητικο και κατέβηκα στο κάτω πάτωμα.

Κοίταξα για ακόμη μια φορά το ρολόι του τοίχου

11:53

Έγραφε και το κινητό μου χτύπησε εμφανίζοντας το όνομα της Ιταλίδας συνεργού.

Κλήση 📞

Μον: JAGIAHH...

Ακούστηκε δυνατά από το τηλέφωνο ενώ εγώ το απομάκρυνα ελαφρά από το αυτί μου προσπαθώντας να σώσω την ακοή μου

Jk:Μόνικα τι θες τέτοια ώρα?

Μον:ελεγα μήπως θες να περάσεις απ' το σπίτι να πιούμε κανένα κρασί και ίσως να εξελιχθεί η βραδια-

Άρχισε να λέει όμως την σταμάτησα γρήγορα.

Jk:δεν μπορώ

Είπα απότομα ενώ άκουσα την απογοήτευση στην ανάσα της

Μον: Μα Jagiahh γιατί...?

Απάντησε ναζιαρικα ενώ εγώ κρατούσα το κινητό σε απόσταση από το αυτί μου

Jk:Μόνικα έχω κανονίσει ίσως κάποια άλλη φορά

Μον:τουλάχιστον πες μου που θα πάτε να έρθω και εγ-

Jk:ήρθαν τα παιδιά πρέπει να κλείσω

Είπα γρήγορα προσπαθώντας να την αποφύγω

Μον:ΜΗΝ ΣΟΥ ΤΡΙΦΤΕΙ ΚΑΜΙΑ

Τέλος κλήσης

Φώναξε πριν τερματίσω την κλήση.

Δύο κορναρισματα ακούστηκαν ως ένδειξη πως τα παιδιά είχαν έρθει .

Αφού έβαλα το βαρύ άρωμα μου και χαιρέτησα την κυρία Lee βγήκα έξω φτάνοντας στο αμάξι του Taehyung.

Tae: επιτέλους βγήκες από το σπίτι ....ποιος φούρνος γκρεμίστηκε να ξέρω να μην πάω.

Ειρωνεύτηκε ο Taehyung μόλις μπήκα στο αμάξι

Jk:άσε τις ειρωνίες και ξεκινά πριν το μετανιώσω

Tae:μάλιστα αφεντικό

Είπε κάνοντας τον γνωστό στρατιωτικό χαιρετισμό ενώ ο ήχος της μηχανής ακούστηκε.

~

Επιτέλους φτάσαμε .

Ένα τεράστιο κτήριο υπήρχε μπροστά μας ενώ μια μεγάλη επιγραφή φώτιζε την είσοδο.

"Boombar"

Jk:που μας έφερες πάλι ρε Tae

Φώναξα αγανακτησμενος για ακόμη μια φορά αντικρυζωντας το μέρος

Tae:Σκασε και πάμε μέσα όλο αυτά λες και μετά σε μαζεύουμε για το σπίτι

Μου απάντησε απότομα βγαίνοντας από το αμάξι.

Κατευθυνθηκαμε όλοι μαζί προς το club ενώ ένας μεγαλόσωμος άνδρας μας σταμάτησε στην είσοδο.

: Ταυτότητες

Είπε αυστηρά κοιτώντας τον Namjoon επικριτικά.

Nam:παιδιά ταυτότητες

Φώναξε για να ακουστεί μέχρι πισω ο Namjoon και όλοι άρχισαν να "κάνουν" πως ψάχνουν

Φυσικά και δεν έχουμε ταυτότητες

Είμαστε μαφία , έχουμε μόνο πλαστές για τις δουλειές που παίρνουμε.

Έσπρωξα τον Taehyung και τον Jimin οι οποίοι βρίσκονταν μπροστά μου φτάνοντας έτσι δίπλα στον Namjoon.

Jk:θα το χειριστώ εγώ αδελφέ

Του είπα χτυπώντας ελαφρά τον ώμο του και εκείνος εγνεψε χαμογελοντας πονηρά.

Jk: Εεε ψιτ κύριος

Είπα στον -φανερα πιο κοντό και αγυμναστο_ άνδρα μπροστά μου.

Εκείνος γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε απότομα

: Είπα ταυτότητες κύριος

Αποκρίθηκε ειρωνικά ενώ εγώ έσκυψα προς το μέρος του

Jk:Στη θέση σου δεν θα μίλαγα έτσι στον Jk.

Απάντησα κάνοντας τον να ανοίξει αυτόματα τα μάτια αλλά και την πόρτα του μαγαζιού

: Περάστε

Μας είπε και εμείς μπήκαμε στο μαγαζί.

Η γνώριμη μυρωδιά αλκοόλ και τσιγάρου έκαναν την είσοδο τους στα πνευμόνια μου ενώ παντού άνθρωποι χόρευαν στους ρυθμούς της δυνατής μουσικής

Jk:από εδώ

Φώναξα στα παιδιά οδηγώντας μας έτσι σε ένα τραπέζι λίγο πιο πέρα από την πίστα.

Yg:πάω να φέρω ποτά . Τα συνηθισμένα έτσι?

Ρώτησε ο Yoongi και όλοι γνεψαμε θετικά

Jmn:έρχομαι και εγώ μαζί σου.

Του είπε ο Jimin πριν κατευθυνθούν προς την μπάρα .

Jk:έχετε βρει καμία καινούργια πληροφορία για την-

Jin:λοιπόν τέρμα αυτή η υπόθεση , ήρθαμε να χαλαρώσεις , απλά ξεκουράσου και απόλαυσε την στιγμή .

Jh:καλά σου λέει μόλις γυρίσουμε ρωτά ότι θέλεις.

Jk:καλααααα

Απάντησα προσπαθώντας να ξεχαστω.

~

Η ώρα είναι 4 το ξημέρωμα και εγώ πρέπει να είμαι στην 8η τεκίλα ή και στην 18η δεν θυμάμαι.

Πιστεύω πως είμαι καλά, δεν έχω μεθύσει άλλωστε το ποτό δεν με πιάνει.

Είμαστε όλοι εδώ και συζητάμε για άσχετα θέματα και η αλήθεια είναι πως έχω ξεχαστεί και απολαμβάνω την βραδιά.

Jh:τελείωσαν τα ποτά. Πάω να φέρω.

Jk:άσε πάω εγώ

Nam:είσαι σίγουρος

Jk:ναι μωρέ σιγά τι θα πάθω

Απάντησα και κατευθύνθηκα προς την μπάρα.

Έφτασα κοντά της και μίλησα στην γυναίκα μπροστά μου.

Jk:7 τεκιλες με πάγο

:Ότι θέλει το μανάρι

Απάντησε κλείνοντας μου το μάτι και ξεκίνησε να φτιάχνει τα ποτά.

Η ώρα περνούσε και εκείνη όλο και
αργούσε

Jk:άντε κοπέλα μου 7 ποτά σου ζήτησα όχι να χτίσεις το γιοφύρι-

Και ξαφνικά μια γνωστή μυρωδιά με κατέκλυσε.

Ορχιδέα σαν τότε εκείνο το καυτό βράδι στην Ιταλία .

Γύρισα κατευθείαν το κεφάλι μου στην πιστα όμως δεν είδα καμια γνωστή φυσιογνωμία.

Μάλλον κάποιο λάθος θα έκανα.

Λογικά με πείραξε το ποτό τελικά

: Ορίστε τα ποτά σας

Μου είπε η barwoman δίνοντας μου και ένα χαρτάκι.

: Σε περίπτωση που με χρειαστείς

Ψυθιρισε και εγώ ανατριχιασα αηδιασμένος

Jk:με ξενερωσες πολύ κούκλα σόρρυ

Απάντησα απότομα παίρνοντας τα ποτά και κατευθύνθηκα προς το τραπεζι μας

Tae:άντε ρε που είσαι τόση ώρα νόμιζα σε έφαγε η barwoman.

Jk:λίγο ακόμα ήθελε.

Jin:τι?

Φώναξε προσπαθωντας να καταλάβει

Jk:άστο τίποτα. Πάρτε τα ποτά σας.

Του απάντησα πιάνοντας το γυάλινο ποτήρι.

Nam:έλα στην υγεία μας

Φώναξε τσουγκριζωντας τα ποτήρια μας.

Επιασα το ποτήρι και ήπια μονορουφι το περιεχόμενο του.

Ένιωσα ένα ελαφρό κάψιμο στον λαιμό μου όμως δεν έδωσα σημασία.

Tae:εγώ πάω στην πίστα . Θα έρθει κανείς

Jmn:μπα πάνε μόνος σου και ίσως έρθουμε αργότερα.

Tae:καλά

Είπε ανασηκώνοντας τους ώμους του ενώ
έτρεξε κυριολεκτικά προς την πίστα.

Οι υπόλοιποι άρχισαν να μιλάνε για άσχετα ενώ τα δικά μάτια μου ξεκίνησαν να περιεργάζονται τον χώρο.

Κοιτούσα τον κόσμο στο μαγαζί μέχρι που αντίκρισα μια πλάτη.

Μια γνώριμη πλάτη.

Μια γυναίκα κουνούσε το κορμί της στον ρυθμό της μουσικής ενώ τα μακριά καστανά μαλλιά της ανέμιζαν.

Όχι δεν μπορει

Δεν μπορεί να είναι εκείνη.

______________________

ΛΕΠΟΝ

πάει και αυτό το κεφάλαιο

Μήπως ο Jungkook περιορίσει την Μόνικα?

Αν σάς άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla