Jks'pov

Η μέρα είχε περάσει ενώ ο ήλιος είχε χαθεί πλέον αφήνοντας το σκοτάδι της νύχτας να ρίξει το μαύρο πέπλο του.

Η συνάντηση και η συνομιλία μου με την άγνωστη γυναίκα ήταν τραγική.

Μου είπε πολλά , μου έδωσε αρκετές πληροφορίες κάνοντας με να νιώθω μπερδεμένος.

Δεν ήξερα αν η γνώση όλων αυτών θα με βοηθούσε τελικά.

Μήπως ο David έφταιγε πραγματικά?

Ή ο ένοχος τελικά ήταν δικός μου ο πατέρας ?

Τριγυρνούσα ωρες στους δρόμους της Σεούλ προσπαθώντας να σκεφτώ πιο ήταν πράγματι το σωστό.

Δεν ήξερα που πήγαινα μονάχα περπατούσα αφήνοντας το σώμα μου να κατευθύνεται όπου θέλει.

Αν με έβλεπε κάποιος θα πίστευε πως ήμουν χαμένος ....αν και όντως ήμουν.

Μήπως η Σελήνη τελικά δεν φταίει ...μήπως η υπόσχεση μου στον πατέρα μου δεν ισχύει και τόσο μετά από τις πληροφορίες που έμαθα.

Μήπως δεν υπάρχει λογος να κρατάω αυτό το μίσος.

Όλα αυτά βασάνιζαν το μυαλό μου ενώ η κρίση μου ήταν θολή.

Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω , δεν ήξερα πως να ενεργήσω.

Το κινητό μου χτύπησε για ακόμη μια φορά ενώ στην οθόνη εμφανίστηκε και πάλι το όνομα της Μονικας

Μου έχει κάνει άπειρες κλήσεις από την ώρα που έχω φύγει.

Τερμάτισα την κλήση και έβαλα πάλι το κινητό μου στην τσέπη της μαύρης φόρμας μου.

Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν ..έπρεπε να σκεφτώ μόνος μου το επόμενο μου βήμα.

Έφτασα σε μια απομακρυσμένη παραλία.

Τα παπούτσια μου πάτησαν στην άμμο ενώ το σώμα μου πλησίασε αρκετά κοντά στην ακτή.

Ο ήχος της ήρεμης θάλασσα ακουγόταν ενώ τα φώτα της αγχωτικης πόλης δεν έφταναν ως τα βότσαλα.

Ήταν το ιδανικότερο μέρος για να ηρεμήσω και να σκεφτώ λογικά.

Έκατσα στην άμμο με μόνη συντροφιά τον ήχο των κυμάτων.

Πήρα μια μικρή πέτρα και την πέταξα με δύναμη στα γαλήνια αλμυρά νερά

Jk:τι πρέπει να κάνω ...

Ρώτησα μιλώντας στη θάλασσα η οποία άφησε ένα μεγαλύτερο κύμα να χτυπήσει στα ήδη βρεγμένα βότσαλα της.. ένιωθα σαν να με άκουγε.

Jk:πως πρέπει να συνεχίσω γνωρίζοντας τόσα...

Αναρωτήθηκα ενώ ξάπλωσα προς τα πίσω αντικρυζωντας τον γεμάτο αστέρια ουρανό.

Ποτέ δεν τον είχα προσέξει.

Κάτω από τα έντονα φώτα της πόλης αυτη η ομορφιά χάνεται.

Ένιωσα ξαφνικά το κινητό μου να δονείται και το έβγαλα από την τσέπη μου.

Αν είναι πάλι η Μόνικα πραγματικά θα το πετάξω στην θάλασσα.

Το έπιασα στα χέρια μου και προς μεγάλη μου έκπληξη το όνομα του Taehyung είχε εμφανιστεί στην οθόνη.

Κλήση 📞

Jk:έλα τι θες

Του είπα ψυχρά και απότομα

Tae: Jungkook που στο διάολο είσαι...

Jk:κάπου τώρα πες μου τι θες

Tae: Jungkook όλα καλά ? Με έχει πάρει η ηλίθια η Μόνικα χιλιάδες τηλέφωνα και-

Jk:αστην να παίρνει δεν με απασχολεί αυτή την στιγμή η γκρίνια της-

Tae:έχω ανησυχήσει που είσαι?

Ρώτησε για ακόμη μια φορά και εγώ ξεφυσηξα

Jk:είμαι σε μια παραλία-

Tae:μην φύγεις από εκεί έρχομαι

Τέλος κλήσης

Μου είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.
Ξεφυσηξα για ακόμη μια φορά παρατηρώντας τα αστέρια.

Ίσως ο Taehyung μπορέσει να με βοηθήσει, είναι καλός στο να δίνει συμβουλές και να εμψυχώνει τους άλλους.

Μπορεί να με κάνει να αισθανθώ καλύτερα

~

Έχουν περάσει είκοσι λεπτά από το τηλεφώνημα του και ο Taehyung δεν έχει έρθει ακόμα.

Βήματα ακούστηκαν από μακρυά ενώ ακόμη και ένας ήχος γυάλινων αντικειμένων να χτυπάνε ελαφρά.

Ανασηκώθηκα από την άμμο ενώ πλέον καθόμουν κανονικά.

Γύρισα το κεφάλι μου πίσω και είδα τον Taehyung μερικά μέτρα μακριά . Ήταν φορτωμένος με πολλές σακούλες ενός σούπερ μάρκετ.

Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα είχε φτάσει κοντά μου ενώ έκατσε γρήγορα διπλα μου.

Jk:τι έχεις φέρει ρε ? Ξέρεις δεν ήρθα εδώ για πικ-νικ νυχτιάτικα

Εκείνος με κοίταξε χαμογελοντας ενώ άρχισε να αδειάζει τις σακούλες

Tae: Λοιπόν μας πήρα μπυρες ... μπύρες... μπύρες και...

Jk:άσε να μαντέψω... Μπύρες

Του απάντησα με ένα αχνό χαμόγελο και εκείνος έβγαλε το τελευταίο πράγμα από τις σακούλες

Tae: Ναιι τελικά φίλε μου είσαι έξυπνος δεν σου το είχα... Ξεπέρασες μέχρι και το iq του Namjoon. Είσαι πλέον και επίσημα ο εξυπνότερος στην ομάδα.

Μου είπε χτυπώντας ελαφρά τον ώμο μου ενώ και οι δύο σκάσαμε στα γέλια

Είχα πολύ καιρό να περάσω χρόνο μαζί του και η αλήθεια είναι πως τα αστεία του μου είχαν λείψει.

Τον τελευταίο καιρό με απασχολούσαν μόνο οι συγκεντρώσεις και είχα χάσει τελείως τον εαυτό μου

Άνοιξε μια μπύρα και μου την έδωσε ενώ πήρε και εκείνος μια στα χέρια του.

Tae:και τώρα φίλε μου πες μου τι σε βασανίσει..

Ρώτησε ακουμπωντας τα χείλη του στο γυάλινο στόμιο του μπουκαλιού

Jk:είναι πολλά...

Tae:χρόνο έχουμε ... Όλη η νύχτα δικιά μας είναι

Μου είπε απλώνοντας τα πόδια του στην άμμο.

Πλησίασα το μπουκάλι στο στόμα μου και ήπια μια γουλια από την μπύρα μου.

Jk:Όλα αυτά που με απασχολούν έχουν να κάνουν με την Σελήνη....

Tae:Μμμ καλά αρχίσαμε για συνέχισε..

Μου είπε κοιτώντας με αινιγματικά

Jk: αυτή η κοπέλα έχει μπλεχτεί στην ζωή μου με κάθε πιθανό τρόπο... Από την ημέρα που την γνώρισα δεν έχω ηρεμήσει...

Του απάντησα ενώ εκείνος ήπιε ακόμη μια γουλια από το ποτό του.

Tae: Jungkook άσε τον εαυτό σου ελεύθερο....

Μου είπε ξεφυσοντας κοιτάζοντας τον σκοτεινό ουρανό

Jk:όχι όχι δεν κατάλαβες δεν είναι μόνο αυτό το θέμα ... Η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη από αυτό ...

Tae: Jungkook άφησε αυτή την ηλίθια υπόσχεση στην άκρη και πήγαινε να την βρεις. Αφού σου αρέσει... Από την πρώτη στιγμή σου άρεσε-

Jk: Taehyung δεν είναι μόνο αυτό μπλέκονται και άλλα στην μέση....

Tae:τι εννοείς?

Με ρώτησε ανοίγοντας άλλη μια μπύρα.

Jk:αρχικά αυτή και η Μόνικα εχουν το ίδιο επώνυμο-

Tae:TI?!

Φώναξε πετώντας το καπάκι μέσα σε μια σακούλα.

Jk:ναι είναι ξαδέλφια και μάλιστα μισούν θανάσιμα η μία την άλλη...

Tae:γιατί όμως ? Τι έχουν να χωρίσουν?

Ρώτησε πίνοντας λίγο από την μπύρα του

Jk:δεν ξέρω γιατί μισουν η μία την άλλη όμως πολλά κρύβονται πίσω από αυτό. Έχω μάθει κάποια πράγματα που με κάνουν να μην μπορώ να συνεχίσω μαζί της όσο και αν το θέλω...

Tae: Jungkook μιλά ξεκάθαρα δεν θα κάτσω να αποκρυπτογραφήσω τις σκέψεις σου στις μια το ξημέρωμα...

Μου είπε αγανακτησμενα και εγω άνοιξα ακόμη μια μπύρα

Jk:καλά καλά ... Όπως σου είπα αυτές οι δύο έχουν κακές σχέσεις... Όμως δεν είναι αυτό το πρόβλημα..

Tae:τότε ποιο είναι .. θα με σκάσεις σήμερα το ξέρω...

Jk: μεγάλο μου πρόβλημα στη σχέση μου μαζί της αποτελεί η μητέρα της Μονικας και αυτά που μου είπε σήμερα το πρωί .... Δεν ..δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω μετά από αυτό

Tae:εξήγησε μου Jungkook...

Jk:ο πατέρας μου είχε ερωμένη ..

Του είπα απότομα με αποτέλεσμα να φτύσει την γουλια που μόλις είχε πιεί

Τα μάτια του άνοιξαν αυτόματα ενώ άρχισε να βήχει

Jk: Έεεε πρόσεχε ρε θα πνίγεις

Tae:μα ακούς λίγο τι λες ... Ο πατέρας σου είχε ερωμένη? Από πού και ως πού?

Jk:και όμως είχε και αυτή είναι η μητέρα της Μονικας.

Tae:ΤΙ?! Όσο πάει και καλυτερεύει το πράγμα.

Ειρωνεύτηκε ακουμπώντας το γυάλινο μπουκάλι στα χείλη του.

Jk:έχω σοβαρό πρόβλημα Taehyung.. σήμερα έμαθα τον λόγο δολοφονίας του πατέρα μου μετά από πολλά χρόνια και-

Είπα αλλά σταμάτησα ξανά λόγω του συνεχόμενου βήχα του φίλου μου

Tae:έχεις βαλθεί να με πνίξεις σήμερα δε εξηγείται αλλιώς . Πώς τα πετάς έτσι ρε κολλητέ

Jk:σόρρυ αλλά δεν μπορώ να τα πω αλλιώς

Του απάντησα ανοίγοντας ακόμη μια μπύρα.

Tae:και ποιος είναι ο λόγος ?

Ρώτησε με αγωνία αφήνοντας το μπουκάλι της μπύρας διπλα του

Tae:για να μην ξαναπνιγω και πάει τζάμπα η μπύρα το αφήνω ... Συνέχισε..

Με προέτρεψε και εγώ πήρα μια βαθιά ανάσα

Jk:εκείνη φταιει για όλα ... Η μητέρα της Μονικας ... Η μητέρα της και το αλόγιστο μίσος της για την οικογένεια Alonzo.... Την οικογένεια του David

Tae:πως τα λες έτσι ποιητικά ρε μαλακα ανατριχιασα.. σε λίγο θα βάλουμε και τίτλο... Καλωσήρθατε στις οικογενειακές ιστορίες με τον Jéon Jungkook.

Ειρωνεύτηκε ο κολλητός μου ενώ ήπιε λίγο από την μπύρα του.

Jk:μην κοροϊδεύεις ρε μιλάω σοβαρά... Για αυτό δεν ξέρω πως να χειριστώ την κατάσταση με την Σελήνη... Εννοώ-

Tae: Ξέρω ξέρω έμαθες να την μισεις τόσα χρόνια χωρίς να ξέρεις ποια πραγματικά είναι αλλά τώρα σου πήρε τα μυαλά και δεν ξέρεις τι να κάνεις-

Jk:ακριβώς ....

Είπα και ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε απότομα στο πρόσωπο του

Jk: εννοώ.... Αχχχ αυτό που θέλω πραγματικά να πω είναι πως δεν ξέρω τι να κάνω.... Δεν ξέρω αν όντως φταίει εκείνη ή αν είναι αθώα

Tae: Jungkook εγώ πιστεύω πως πρέπει να ακούσεις την καρδιά σου ... Μη αφήσεις ένα παλιό μίσος να σε καταστρέψει...

Μου είπε ξαπλώνοντας στην άμμο

Jk:ξέρω ξέρω .... Όμως δε μπορώ να αθετησω την υπόσχεση που έχω δώσει θα είναι σαν να προδίδω τον πατέρα μου....

Του απάντησα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα

Jk:όμως κάθε φορά που την βλέπω τα ξεχνάω όλα . Ότι μισος έχω για εκείνη ... Ότι έχει γίνει ... Ξεχνάω τα πάντα... Τα μάτια της με υπνοτιζουν , κάθε φορά που είναι γύρω μου νιώθω πως ο κόσμος χάνεται ενώ η καρδιά μου δε μπορεί να ηρεμήσει τους χτύπους της ... δεν ξέρω ... Δεν ξέρω... Όταν την είδα τις προάλλες στο κλαμπ-

Tae:που την είδες λέει?!

Φώναξε ενώ πετάχτηκε γρήγορα απο την άμμο

Jk:στο κλαμπ που είχαμε πάει... Τι έπαθες?

Ρώτησα και εκείνος κατάπιε μια γουλια από το ποτό του καθαρίζοντας ετσι τον λαιμό του

Tae:τίποτα τώρα και για πες μου ήταν μόνη της ? Είδες τίποτα?

Jk:δεν ξέρω Taehyung και δεν με νοιάζει... Αυτό που με απασχολεί είναι πως όταν την είδα δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου . Ο δυναμισμός της με κάνει να τρελαίνομαι ακομη παραπάνω...

Συνέχισα πιάνοντας το κεφάλι μου στα χέρια μου.

Για λίγο επικράτησε ησυχία με μοναδικό ήχο εκείνον των κυμάτων.

Tae: Jungkook νομίζω πως πρέπει να σου πως κάτι που δεν έχεις ξανακουσει ποτέ.... Μπορεί να σου φανεί περίεργο όμως..

Είπε σπάζοντας την σιωπή της νύχτας

Tae:φίλε μου με χαρά σου ανακοινώνω πως είσαι ερωτευμένος...

Μου είπε χαρούμενος και τοτε εγώ ήμουν αυτός που έφτυσε την μπύρα ενω κεφάλι μου τον κοίταξε απότομα

Jk:τι είμαι λεει?!

Tae: Jungkook είσαι ερωτευμένος τι δεν καταλαβαίνεις-

Jk:μα-

Tae:ξέρω πως είναι αυτό το συναίσθημα φίλε άλλωστε το ένιωσα προσωπικά πριν λίγο καιρό. Η συμβουλή μου είναι να αφεθεις ελεύθερος-

Jk:δεν μπορώ να αφεθω τι δεν καταλαβαίνεις?!

Ρώτησα έντονα ανοίγοντας άλλη μια μπύρα αφού η προηγούμενη χάθηκε άδοξα στην άμμο μετά το σοκ μου.

Tae:γιατί ρε βλάκα τι σε κρατάει πίσω και μη μου πεις ότι είναι η υπόσχεση.

Ρώτησε προσπαθώντας να μάθει.

Πώς θα του το πω ...

Πώς θα του πω ότι γνωρίζω πλέον για τον θάνατο της μητέρας της.

?? pov

Fabrio: αφεντικό αφεντικό..

Ακούστηκε η φωνή του Fabrio από τον διάδρομο ενω λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η πόρτα άνοιξε μπαίνοντας μέσα εκείνος

:Τι θες Fabrio και μπαίνεις μέσα χωρίς να χτυπήσεις

Του είπα αυστηρά γυρνώντας το βλέμμα μου πανω του .

Η μορφή του έτρεμε ενώ έμοιαζε λες και είχε κάτι σημαντικό να μου ανακοινώσει.

Farbio:Η Σελήνη κύριε βρίσκεται πολύ κοντά στο να εξιχνιάσει την υπόθεση της μητέρας της ... Τι να κάνουμε μήπως να δράσουμε τώρα?

Ρώτησε αγχωμένος ενώ ο ιδρώτας του έτρεχε ποτάμι.

Πήρα μια γερή ρουφιξια από το βαρύ πούρο μου ενώ δευτερόλεπτα αργότερα απελευθέρωσα τον σκούρο καπνό γεμίζοντας το σκοτεινό δωμάτιο.

:Δεν θα δράσουμε ακόμα Fabrio

Fabrio:Μα κυριε σχεδιάζουμε τόσο καιρό το σχέδιο και-

: Είπα κάτι Fabrio μην με κάνεις να μετανιώσω την στιγμή που σε εμπιστεύτηκα

Του φώναξα και εκείνος κατέβασε το κεφάλι του ενώ παρέμεινε σιωπηλός

:Αστη να ανακαλύψει μόνη της ποιος ευθύνεται για το κακό που έγινε τότε

_________________

ΕΝΔ ΣΤΟΠ

Συγνώμη πραγματικά που το κόβω πάνω σε αυτό το σημείο αλλά πρέπει

Κάπου εδώ θέλω να πω χρόνια πολλά στην __justakpopstan__ Χρόνια πολλά γκερλ

Αν σάς άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla