Met gekruisde armen leunt Elsa tegen de deurpost aan en een kleine glimlach vormt zich om haar lippen door het schouwspel voor haar. Ze is zo blij voor Valda en Charles dat ze eindelijk hun dochter weer terug hebben. Ze ademt gelukzalig diep uit, maar tot haar schrik blaast ze een koud ademwolkje uit en snel sluit ze zich af van alle gevoelens. Ze mag blijkbaar ook geeneens blij zijn van haar krachten.

Voor haar wurmt Rapunzel zich los van haar ouders en ze loopt richting Elsa toe. Met tranen in haar grote heldergroene ogen geeft ze Elsa een knuffel en onhandig beantwoordt Elsa die door haar zachtjes op haar rug te kloppen.

"Dankjewel," fluistert Rapunzel in haar oor en ze laat Elsa weer los.

"Graag gedaan," antwoordt Elsa en haar blik glijdt weer naar de korte bruine haren van Rapunzel. "Wat had je nu precies met je haar gedaan?" vraagt ze dan nieuwsgierig en ze balt even kort haar handen tot vuisten om haar krachten onder controle te houden. Hoe eerder ze aan dat drankje zou kunnen beginnen, hoe beter.

"Ah, ja... Mijn haar," zegt Punzie terwijl ze met haar hand door haar korte haren heen gaat. "Dat zou ik nog uitleggen, dat is waar ook." Ze blijft even stil en Elsa ziet dat ze worstelt met hoe ze hetgene wat ze wil gaan vertellen, het beste kan vertellen.

"Laten we gaan zitten," helpt Elsa haar uit de brand terwijl ze naar de bank toe loopt. Valda en Charles kijken hun nieuwsgierig aan en gaan ook op de bank zitten naast Elsa. Anna gaat op de andere bank zitten en Rapunzel kijkt hun allen met een glimlach één voor één aan. Ja Punzie, wij zijn nu je familie, denkt Elsa terwijl ze Rapunzel een knipoog geeft en gebaart dat ze moet gaan zitten. Met springerige passen loopt Rapunzel naar de bank en gaat naast Anna zitten.

"Goed dan. Ik had magisch haar dat gloeide wanneer ik zong," gaat ze van wal.

Elsa's mond valt een stukje open en ze ziet vanuit haar ooghoeken dat Valda en Charles elkaar verbaasd aankijken. Anna schiet echter in de lach.

"Je had wat?" herhaalt ze giechelend terwijl ze Punzie aankijkt.

"Ik maak geen grapje. Ik mocht mijn haar van mijn moeder - uhm, Gothel... nooit afknippen, omdat het dan zijn magische krachten zou verliezen. Wanneer ik het helingslied zong dat Gothel mij heeft geleerd begon mijn haar te gloeien. Gothel gebruikte mijn haar om jong te blijven en toen ik dacht dat ze nog mijn moeder was, liet ik dit toe. Maar toen kwam ik erachter dat Gothel mij ontvoerd heeft voor mijn haren! Om voor altijd jong te blijven! Ik was zo boos..." legt Rapunzel met een overslaande stem uit en Anna stopt met giechelen nu ze snapt dat Punzie de waarheid vertelt.

"Ik was zo boos," herhaalt Rapunzel. "Ik voelde me verraden. Ik besloot om mijn haar af te knippen zodat niemand mij nog zo kunnen misbruiken om mijn haar... Ik weet niet of ik nu helemaal mijn helingskrachten kwijt ben, maar het is beter zo," besluit ze haar verhaal.

Bedachtzaam leunt Elsa achterover, dit is allemaal zo raar. Zij heeft ijskrachten en Rapunzel heeft, of had helingskrachten. Hoe groot is de kans dat er twee bijzondere gevallen zijn in dezelfde familie?

"Wow," zegt Elsa hardop en Punzie laat haar adem ontsnappen.

"Ik weet het... En het spijt me dat ik dit nooit tegen je heb gezegd Elsa, maar Gothel beval me om het geheim te houden."

Elsa werpt Rapunzel een beetje een schuldige blik toe. "Dat, dat maakt niet uit," stottert ze. Ze zou eens moeten weten wat Elsa voor hun geheim houdt!

"Oke, bedankt dat je het begrijpt," antwoordt Punzie met een kleine glimlach terwijl ze een paar keer met haar wimpers knippert om de tranen terug te dringen.

"En Gothel?" vraagt Valda opeens na een kleine stilte. "Hoe ben je ontsnapt aan Gothel? Moeten we ons zorgen maken dat ze je nog een keer ontvoerd?"

"Dat denk ik niet," antwoordt Rapunzel terwijl ze nadenkend haar wenkbrauwen fronst. "Ze zag dat ik mijn haren had afgeknipt, dus ze weet dat de krachten uit mijn haar weg is. Ik heb wel een bezwering over haar uitgesproken toen ik ontsnapte, dus misschien wil ze wel wraak nemen ook al heeft ze nu niets meer aan mij..."

Elsa's ogen worden groot. "Je hebt een bezwering over haar uitgesproken?" herhaalt ze.

"Ja. Petrificus Totales, de verstijfspreuk. Zodat ze me niet achterna kon gaan," legt Punzie uit.

Elsa krijgt een naar gevoel, ze weet zeker dat ze Gothel nog eens terug zouden gaan zien. Misschien moesten ze alles zo snel mogelijk aan Professor Anderling doorgeven? Het schoolhoofd heeft natuurlijk nog geen idee van wat er allemaal is gebeurd vandaag. Maar aan de andere kant, morgen vertrekt de Zweinsteinexpres dus binnen 24 uur zou Elsa Anderling al kunnen spreken. Ze tikt nadenkend met haar vingers op haar bovenbeen. Over de Zweinsteinexpres gesproken trouwens...

"Punzie... Ga jij morgen mee naar perron 9 3/4 of blijf je hier? Om de verloren jaren in te halen met Valda en Charles?" vraagt Elsa en Rapunzel staart kauwend op haar wang in het niets.

"Ik weet het niet," antwoordt ze onzeker. "Ik bedoel, ik vind het vervelend om morgen gelijk weer terug naar school te gaan terwijl ik sinds net pas weer herenigd ben met mijn echte ouders. Maar aan de andere kant wil ik ook niet te veel gaan missen."

"Ik denk dat je sowieso de eerste week wel kan missen," helpt Elsa haar mee met denken. "De eerste lessen zijn meestal een introductie met wat we dit schooljaar gaan leren en doen, dus in principe mis je dan niet heel veel."

"Dat is waar," stemt Rapunzel in en ze kijkt vragend naar Valda en Charles.

"Je moet doen wat jij wilt. We zullen je niets opdringen. Als jij morgen terug naar Zweinstein wilt, moet je dat doen al zullen we dat zeker jammer vinden aangezien we je pas net terug hebben. Maar als je een weekje hier bij ons wilt blijven, is dat ook goed," zegt Charles vaderlijk.

"Nee, dat is helemaal niet opdringerig," zegt Anna giechelend terwijl ze met haar ogen rolt en Rapunzel schiet ook in de lach.

"Wat?" vraagt Charles verbaast.

"We zullen het zeker jammer vinden als je gaat," doet Anna met een diepe stem Charles na en ze begint nog harder te lachen en onbewust glimlacht Elsa ook. Totdat ze het doorkrijgt en snel haar gezicht weer in een plooi trekt.

"Zo bedoelde hij het niet," zegt Valda met een knipoog terwijl ze Charles een por in zijn zij geeft met haar elleboog.

"Goed dan," zegt Punzie als ze bijgekomen is van haar gelach. "Ik denk dat ik een weekje hier blijf. Leg jij het uit aan Professor Anderling, Elsa?"

"Natuurlijk," reageert Elsa. "Zal ik vast een uil sturen?"

"Nah, je ziet haar morgen toch al?"

"Dat is waar," zegt Elsa weifelend. Zou dit nog een dagje kunnen wachten? vraagt ze zich bij zichzelf af maar Rapunzel staat al op en pakt Anna bij haar hand en eist met een knipoog een rondleiding door het huis. In een paar seconden staat iedereen en verlaat de woonkamer om Puzie rond te leiden terwijl Elsa nog even twijfelend op de bank zit. Dan schudt ze even haar hoofd en volgt de rest. Het zou vast wel even kunnen wachten, toch?

-

Pfew, eindelijk! Hoofdstuk 16! Het even geduurd, sorry daarvoor :( Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk en maak ik jullie niet te nieuwsgierig na de rest, want het zal waarschijnlijk ook wel weer even duren voordat ik update... Sorry, alweer 0:)

Ik hoor graag jullie reacties en bedankt voor de views! Bijna 1K!! :O :D