"Jack is dood?" herhaalt Albus geschokt. Hij zat in hetzelfde jaar als Jack en hij heeft hem altijd een joviale jongen gevonden. Dat Jack dood is, is moeilijk om te geloven.

"Hoe?" vraagt James zachtjes en Eugene vertelt hetzelfde als wat Hiccup zojuist heeft gezegd. "Ik... Dat spijt me, Emma," zegt hij na de uitleg en zijn blik gericht op Jack's zusje. Met trillende handen veegt ze haar tranen weg en knikt hem lichtjes toe, zijn opmerking van net vergevend. Dat kon hij immers ook niet weten.

James blijft nog even stil ter ere van Jack, maar dan pakt hij toch een stuk perkament uit de binnenzak van zijn zwarte gewaad. Hij loopt naar de salontafel die in het midden van de cirkel van banken staat en spreidt hem uit over het oppervlak. Hij haalt zijn toverstok ook uit zijn gewaad en tikt ermee op het stuk perkament. "Ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb," zegt hij en inktzwarte lijnen verschijnen op het perkament. Vol verbazing staart Elsa ernaar. Het lijkt wel een soort plattegrond.

"Dus... Wat is een Sluipwegwijzer?" vraagt Elsa, de naam herhalend die Astrid had geuit.

"Precies wat je denkt dat het is," begint James dramatisch. "Een plattegrond van... Zweinstein!"

Elsa's mond valt een stukje open. "Nee? Echt waar?" En James knikt heftig met zijn hoofd, met een grote glimlach op zijn gezicht. "Gekregen van m'n vader," voegt hij toe. "Maar dat is niet alles, het laat ook zien wie waar is op dit exacte moment. Zoals jullie zien in het kasteel uitgestorven op de afdelingskamer van Zwadderich na," en hij wijst naar de kamer die vol gekrabbeld staat met allerlei namen. Tot Elsa's verbazing staat haar naam er inderdaad op, precies tussen die van Hiccup en Eugene.

"Dus..." mompelt Hiccup nadenkend voor zich uit. "Hiermee kunnen we zien waar de andere professors zijn?"

"Zekers. Dat was ook de bedoeling, sufkop," grapt Astrid en Hiccup moppert wat onverstaanbaars.

Het blijft even stil terwijl James zijn ogen laat glijden over de plattegrond, alsof hij op zoek is naar iets. "Gothel is in de kamer van het Schoolhoofd," deelt hij uiteindelijk mee en hij tikt een paar keer op het naamplaatje van Gothel.

"En Pitch?" vraagt Astrid en met z'n allen zoeken ze snel verder, maar Pitch is nergens te bekennen. Net zoals de namen van de andere professors. Maar dan schiet Elsa iets te binnen: Astrid had gezegd dat er ook een heleboel leerlingen waren in de Kamer van Hoge Nood, maar waarom zien ze die dan niet? Ze stelt haar vraag aan James die hem snel beantwoordt zonder op te kijken van het stuk perkament.

"De Kamer van Hoge Nood staat er niet op."

"Waarom niet?" vraagt Elsa, maar daarop weet hij geen antwoord dus hij haalt alleen maar zijn schouders op.

Een paar minuten lang zoeken ze zwijgend naar andere namen terwijl Albus een oogje houdt op Gothel, die gelukkig maar gewoon in de kamer van het Schoolhoofd blijft. Plotseling slaakt Emma een klein gilletje en met grote en angstige ogen wijst ze naar iets op de plattegrond. Snel focust Elsa haar blik daarop en zachtjes vloekt ze van binnen. Ze springt op van de bank. "Snel! Iedereen verstop je! Pitch komt recht op de afdelingskamer van Zwadderich af!"

De andere vliegen ook overeind en rennen kriskras door elkaar, maar het is niet zo chaotisch als het lijkt. Iedereen weet waar ze heen moeten, want Astrid en Eugene hadden er al rekening mee gehouden dat op een gegeven moment Pitch of Gothel hen zou komen controleren. James mompelt snel: "Snode plannen uitgevoerd," en laat de Sluipwegwijzer weer in zijn binnenzak verdwijnen. De leerlingen die niet van Zwadderich zijn, rennen pijlsnel naar de slaapkamers van Zwadderich en gehaast volgen Elsa en haar vrienden hun.

Met een kloppend hart in haar keel, leunt Elsa met haar schouder tegen de houten deur aan. Ze plaatst haar oor tegen het hout en na enkele seconden hoort ze de toegangsmuur bewegen en de stem van Pitch bereikt haar oren. Het is allemaal erg zachtjes, maar als ze zich inspant kan ze de geluiden onderscheiden.

"Goed, jullie zijn er nog."

"Jazeker, professor." Hoort ze de stem van Astrid antwoorden. Elsa moet toegeven, ze heeft Astrid nog nooit zo gedwee horen klinken. Hopelijk roept dat geen argwaan op bij Pitch, maar aan de andere kant; Pitch heeft geen idee hoe Astrid zich normaal gedraagt. Hij is pas sinds gisteren een professor hier en het is niet zo dat hij al veel les heeft gegeven...

"Nog steeds geen spoor van de anderen?" vraagt Pitch.

"Nee, professor," antwoordt Eugene.

Het blijft even stil en Elsa kan zich alleen maar afvragen wat er daarboven gebeurt. Ja, de slaapkamers van Zwadderich bevinden zich nog dieper onder het Zwarte Meer.

"Als jullie ze toevallig tegenkomen," begint Pitch opeens weer en ditmaal is zijn stem zo zachtjes dat Elsa zich nog dichter tegen de deur drukt om het te kunnen verstaan. "Zeg ze dan dat hulp onderweg is. Ik heb het Ministerie van Toverkunst op de hoogte gebracht en ze sturen zo snel mogelijk versterking." Verbaasd fronst Elsa haar voorhoofd, waar heeft Pitch het over? Is het een valstrik?

"Professor?" vraagt Astrid verbaasd, vragend om meer uitleg.

"Ze moeten nog even volhouden maar morgen rond deze tijd, zal Gothel in Azkaban zijn."

Op een fluisterende toon herhaalt Elsa wat Pitch heeft gezegd, en Hiccup's wenkbrauwen rijzen gealarmeerd hoog.

"Hè?" uit hij verbaasd, maar snel legt Elsa hem het zwijgen op. Pitch is weer begonnen met praten.

"We moeten nog even het spelletje meespelen met Gothel. Haar laten denken dat we aan haar kant staan."

"Bedoelt u professor, dat u niet bij Gothel hoort?" vraagt Astrid onzeker, niet wetend wat ze er precies van moet denken.

"Natuurlijk niet."

"Dus u heeft niet geholpen om de andere professors naar weet ik veel waar te brengen?" vraagt Eugene, maar Elsa is er niet zo zeker van. Het klinkt allemaal te onlogisch om waar te zijn.

"Nee, doe niet zo gek. Ik weet niet hoe, maar dat heeft Gothel in haar eentje klaar gespeeld. Door iets, ik weet niet wat, ging ze er van uit dat ik het met haar eens zou zijn en heeft ze mij niets aangedaan. Slim als ik ben besloot ik om het spelletje mee te spelen." Elsa snoof even verachtelijk, die Pitch was wel heel vol van zichzelf. "Maar net zoals jullie, neem ik aan. Zwadderaars die gedwee met alles instemmen wat Gothel en ik zeggen? Jullie zijn veel te sluw voor dat."

Astrid, Eugene en wat andere Zwadderaars mompelen iets onverstaanbaars en bijna wil Elsa schreeuwen om hem niet te vertrouwen. Ze weet niet waarom, maar ze vertrouwt Pitch gewoon niet. Zelfs niet na zijn uitleg dat bijna geloofwaardig klonk.

"Dus jullie kunnen jullie vrienden beneden verstoppend in de slaapkamers en in de Kamer van Hoge Nood vertellen, dat ze zich niet meer voor lang schuil hoeven te houden." En Elsa's hart slaat van schrik een slag over. Hoe wist hij dat?

-

Sprong terug in de tijd, Rapunzel's POV

"Hoe bedoelt u, ik heb een verklaring van het Ministerie van Toverkunst nodig om een Viavia te laten maken?" vraagt Rapunzel verbaasd en ze werpt snel een blik op haar ouders die met haar mee waren gekomen naar de Wegisweg. Maar beide hebben ze geen idee wat er wordt bedoeld, dus ze staan er maar een beetje hulpeloos bij.

"Je hebt niet altijd toestemming nodig, maar als je naar Zweinstein wil teleporteren dan stel ik voor dat je er wel eentje hebt," zegt de man achter de balie van de winkel.

"Wat een onzin zeg," moppert Rapunzel. "Hoe moet je dan ooit op Zweinstein komen als je de trein hebt gemist?"

"Geen idee, juffie."

"Kan ik niet zelf één maken?"

De man zucht eventjes. "In welk jaar zit je?"

"Ik zou aan mijn vierde jaar beginnen."

De man schudt zijn hoofd. "Te gevorderde spreuk voor jou." Rapunzel snuift, nou zeg. Zo slecht is ze ook weer niet, maar dan beseft ze dat Bezweringen inderdaad niet haar beste vak is. Misschien als ze er nou talent voor had gehad, dan had ze het kunnen proberen.

"Wat voor'n spreuk is het?" vraagt ze dan toch maar quasi-nonchalant en de man lacht brommend. "Ik zou het echt niet proberen, juffie. Wie weet waar je dan terecht komt."

"Maar ik moet echt naar Zweinstein!" probeert Rapunzel maar de man schudt zijn hoofd. Ze slaakt een zucht en draait zich verdrietig om, terug naar haar ouders. De radars draaien in haar hoofd en dan krijgt ze een idee, met een grijns draait ze zich weer om.

"En als ik nou niet naar Zweinstein wil? Maar naar, bijvoorbeeld, een paar kilometer verderop?"

De man fronst zijn voorhoofd. "Ik denk dat dat wel kan ja, waarnaartoe had je gewild?"

"Zweinsveld," grijnst Rapunzel en de man bromt weer van het lachen. "Daar heb je me. Goed dan, maar ik breng het Ministerie wel op de hoogte. Ze moeten weten welke Viavia's er allemaal in de omloop zijn. Regels, je kent dat wel."

Ze knikt heftig met haar hoofd. Daar kan ze wel mee leven, maar ze moest gewoon zo snel mogelijk naar Zweinstein. Wie weet van Gothel allemaal van plan is.

De man verdwijnt naar een plek achterin zijn winkel, maar na een paar minuten komt hij terug. Een klomp zweeft haar kant op en landt op de balie.

"Deze Viavia brengt je naar Bernsteen & Sulferblom. Daar kijken ze niet raar op als er ineens iemand voor hun winkel verschijnt. Geef daar maar de Viavia af."

Rapunzel fronst even, heel Zweinsveld is een tovenaarsstad. Eigenlijk zouden ze dus nergens raar op moeten kijken als er ineens iemand verschijnt, maar dan haalt ze haar schouders op. Het zal wel, en ze knikt even ten teken dat ze het heeft begrepen.

"Dat is dan drie Sikkels." Ze vist haar portemonnee tevoorschijn en haalt er drie zilveren Sikkels uit. Ze had verwacht dat ze meer had moeten betalen, maar haar hoor je niet klagen. Dat scheelt weer.

"Heb je ooit met een Viavia gereisd?" vraagt de man en Rapunzel schudt ontkennend met haar hoofd. "Het is heel simpel, je pakt het ding vast en dan voelt het alsof een haak je meesleurt, precies achter je navel."

Rapunzel slikt even, dat klinkt best pijnlijk. De man merkt haar blik op en gniffelt even. "Het doet geen zeer," stelt hij haar gerust. "Als het gevoel van de haak verdwijnt, moet je loslaten. Niet bang zijn, gewoon loslaten, want dan ben je waar je zijn moet."

"Oké dan," zegt ze. Ze weet niet echt wat ze er zich bij voor moet stellen, maar het zou vast goed komen. Ze ademt even een keer diep in en werpt een blik op haar ouders. Snel knuffelen ze haar even en stellen haar gerust. Rapunzel had vanochtend al gelijk haar koffers gepakt, maar toen besefte ze dat ze die waarschijnlijk niet mee kon nemen met de Viavia. Maar als ze op Zweinstein was en ze had Anderling kunnen overtuigen van haar gelijk, dan zouden ze samen wel tot een oplossing komen om haar koffers op te halen. Ze hoopte maar dat ze Anderling kon overtuigen en hopelijk was er nog niets ernstig gebeurd. Het is namelijk al eind middag. De hele dag hadden ze lopen zoeken naar een winkel op de Wegisweg die Viavia's wilde en kon maken, en na uren zoeken hadden ze er eindelijk eentje gevonden.

"Succes, meisje," zegt haar vader en Rapunzel schenkt hem een kleine glimlach. Met een laatste strijk over haar haren, zegt haar moeder gedag en onzeker pakt Rapunzel de klomp beet. Meteen grijpt een onzichtbare kracht haar achter haar navel en wordt alles om haar heen wazig. Ze vliegt meters de lucht in en het lijkt alsof ze in een wervelwind zit. Bijna wordt ze misselijk van al het gedraai en het gesleur, maar dan laat de haak los en Rapunzel weet dat nu moet loslaten. Maar ze is zo hoog, ze kan toch niet loslaten zonder te pletter te vallen? Ze knijpt haar ogen stevig dicht en laat dan met een gil los. Met een klap belandt ze op de grond en een paar centimeter van haar hoofd vandaan, landt de Viavia met een doffe bons.

"Nooit, maar dan ook nooit meer," moppert Rapunzel terwijl ze opstaat en haar kleren afklopt. Haar adem blijft in wolkjes in de lucht hangen en dan merkt ze dat ze sneeuw van haar broek aan het afkloppen was. Sneeuw... In september? Met grote ogen kijkt ze om zich heen. Heel Zweinsveld is bedolven onder het sneeuw. Wat is hier gebeurd? Zou Elsa er iets mee te maken hebben gehad? Hiccup had haar namelijk vertelt dat ze ijskrachten had, maar waarom zou Elsa alles bevriezen? Tenminste, als het Elsa is geweest...

~

A/N: Moehahaha, cliffhangers! :D Wat is Pitch van plan? Is hij te vertrouwen, of toch niet?