De bel rinkelt als Elsa de winkel binnenloopt, de vrouw achter de balie lacht haar vriendelijk toe en Elsa laat haar blik door de winkel heen glijden. Het grootste gedeelte stond de winkel vol met ingredienten die je nodig hebt voor het brouwen van toverdranken. Zoals Elsa verwacht had is er ook een afdeling met 'Recepten'. Nerveus plukt ze aan haar handschoenen terwijl ze naar de rijen boekenplanken kijkt die vol staan met allerlei boeken. Waar moest ze beginnen?

"Kan ik je helpen?" vraagt de oude vrouw achter de balie en Elsa scheurt haar blik van de boekenplanken los. Zou ze het gewoon moeten vragen of eerst proberen om het zelf te vinden?

"Uhm... Ik kijk even rond," antwoordt Elsa. Ze duwt alle gevoelens uit van haar af en loopt zelfverzekerd naar de boekenplanken en gaat met haar wijsvinger over de ruggen van de boeken heen. Er staat van alles en nog wat tussen, titels die ze veelbelovend vindt klinken trekt ze uit het schap en bladert dan door de inhoud heen.

Kom op nou, er moet toch wel een toverdrank zijn voor 'Geen gevoelens'?! denkt ze als ze bijna aan het einde is van de schappen.

"Weet je zeker dat ik niet kan helpen?" vraagt de vrouw maar Elsa reageert niet. Als ze hulp nodig heeft, dan zou ze er wel om vragen. Elsa gaat nog steeds met haar vingers over de ruggen van de boeken heen en plots voelt ze een gat en ze bekijkt het schap wat nauwkeuriger, wat niet makkelijk is in het weinige licht van de winkel. Tussen twee hele dikke boeken in staat een wat dunnere die ook beduidend kleiner is dan de andere, vandaar het gat dat Elsa gevoeld had. Ze trekt het boek er tussenuit en leest de zilveren letters op de zwarte voorkant: 'Potio ant Affectus'. Ze fronst even, potio is toverdrank waarschijnlijk en ant betekent voor. Maar wat zou affectus zijn? Ze slaat het boekje open en bekijkt snel de inhoudsopgave, gelukkig is de rest wel in normale taal. Haar ogen vallen op het derde recept en haar hart springt op, dit is waar ze naar had gezocht! Perdere Affectum, leest ze, met deze toverdrank zult u niets meer voelen. Snel bladert ze naar de desbetreffende bladzijde en neemt de ingredientenlijst in haar op, die valt volgens Elsa wel mee maar dan leest ze de bereidingsduur en haar hart - die net nog zo vreugdevol was - zakt in haar schoenen. Twee maanden!? Ze zucht en ze ziet vanuit haar ooghoeken dat de oude vrouw naar haar toe komt gelopen. Elsa klapt het boekje weer dicht, dit was de enige oplossing en als dat twee maanden zou vergen dan zat er niets anders op. Ze draait zich om naar de oude vrouw en glimlacht vriendelijk.

"Gevonden," zegt ze terwijl ze het boekje ophoudt. Met grote passen loopt ze naar de balie en vist ondertussen haar portemenee uit haar Zweinstein-gewaad. De vrouw volgt haar en pakt het boekje op van de balie waar Elsa hem net had opgelegd. Ze fronst bezorgd en haar blik valt op Elsa's badge van Ravenklauw.

"Hmm, goed dan. Als je van een andere afdeling was geweest had ik je dit niet meegegeven, maar ik ga er van uit dat iemand van Ravenklauw hier geen misbruik van zal maken. Twee galjoenen," zegt de vrouw en even is Elsa verbaast. Als ze van een andere afdeling was geweest...? Zo erg waren deze recepten toch ook weer niet die er in stonden? Voordat de vrouw van gedachten kan veranderen haalt ze snel twee galjoenen uit haar portemenee, pakt het zwarte boekje met zilveren letters van haar aan en stopt hem vervolgens in haar tas. Met een onschuldige glimlach verlaat ze de winkel en ze is blij als ze weer in de buitenlucht staat. Daarbinnen was het erg benauwd en donker geweest voor een langere houdbaarheidsdatum voor de ingredienten. Ze haalt een paar keer diep adem en richt haar blik op de lucht. Het is een warme dag met bijna geen wolkje aan de lucht.

"He! Elsa!" hoort ze iemand van rechts roepen en Elsa draait haar hoofd om te zien wie het is. Het is Rapunzel die uitbundig naar haar zwaait en Elsa zwaait terug.

"Wat een toeval dat ik jou hier tref," zegt Punzie als ze naast haar staat en Elsa trekt een wenkbrauw op.

"Toeval? Ik heb je gisteren ge-sms't dat we vandaag naar de Wegisweg zouden gaan," geeft ze als weerwoord en Punzie glimlacht nog breder en pakt Elsa bij haar arm.

"Kom, de rest zit al buiten bij de ijssalon," zegt ze terwijl ze Elsa meesleurt, maar Elsa trekt zich los. Ze houdt er niet van om aangeraakt te worden.

"De rest?" vraagt Elsa terwijl ze Rapunzel wel blijft volgen. Punzie draait zich om en loopt achteruit verder en Elsa verbaast zich erover dat ze tegen niemand aanbotst.

"Ja. Merida, Jack, Hiccup, Astrid en Eugene! We willen met je praten, je hebt nauwelijks iets tegen ons gezegd sinds... Uh..."

Elsa zucht, dit zou een lange middag worden maar ergens was ze ook wel weer blij om haar vrienden te zien maar snel drukte ze dat gevoel weg. "Sinds mijn ouders dood zijn," maakt ze Punzie's zin emotieloos af en Punzie neemt Elsa bezorgd in haar op.

"Ja..." bevestigt Punzie en ze draait zich weer om om vooruit te lopen. In stilte manoeuveren ze zich tussen de mensenmassa door en al snel zijn ze bij de ijssalon. Rapunzel zwaait naar het groepje dat buiten genietend in het zonnetje zit en voegt zich bij hen.

"Kom zitten," zegt Merida tegen Elsa terwijl ze onder de tafel door de lege stoel naar Elsa toe trapt. Elsa trekt de stoel verder naar haar toe en neemt plaats en als ze zit gaan de vijf anderen rechterop in hun stoel zitten en leggen ernstig hun handen op tafel. Met een opgetrokken wenkbrauw neemt Elsa ze in haar op en kruist haar armen over elkaar heen.

"Dus," begint Merida op haar schotse manier van praten. "Waarom heb je ons zoveel buitengesloten tijdens de zomervakantie!?" De anderen knikken instemmend en kijken haar bezorgd aan.

"Ik bedoel, we zijn er voor je en we waren bereid om je te steunen na de dood van je ouders, maar je hebt werkelijk niets van je laten horen!" valt Rapunzel haar bij.

"Ik had gewoon tijd voor mezelf nodig," liegt Elsa, ze kon toch moeilijk zeggen dat ze besloten had om iedereen en alles te gaan buitensluiten? De blikken verzachten om haar heen en ze gaan weer ontspannen in hun stoel zitten.

"Goed dan. Welke smaak ijs willen jullie? Ik trakteer!" roept Rapunzel en de anderen beginnen enthousiast hun bestellingen door elkaar heen te roepen en Elsa lacht onbewust om haar vrienden. Het zou nog een hele klus worden om afstand te nemen van haar vrienden, maar omwille van iedereen zou ze het moeten gaan doen. De enigste manier om niemand ooit meer pijn te doen is door niets meer te voelen. Voel niet en verberg het, verandert Elsa het gezegde van haar vader in haar hoofd.

-

Valda's POV

"Dat was het denk ik," zegt Valda terwijl ze de brief van Anna nog eens doorneemt. Allebei dragen ze een paar tassen die helemaal volgestouwd zitten met - in de ogen van Valda - de meest onwaarschijnlijke dingen. Ze kijkt om haar heen en de zweetdruppels parelen van haar voorhoofd. Het is een hele warme zomerdag en eigenlijk lust ze wel iets verkoelends. Daar, dat heeft wel iets weg van een ijssalon! vindt Valda als haar oog op een roze met grote ramen winkeltje valt.

"Wat denk je van een ijsje?" vraagt ze aan Anna en Anna knikt heftig met haar hoofd.

"Ooo! Ja! Dat kan ik wel gebruiken, het is zo warm!" antwoordt ze en zij aan zij lopen ze naar het winkeltje toe. Valda ziet dat ze gelijk heeft als ze meerdere groepjes buiten aan tafels ziet zitten met ijsjes in hun handen. Vlakbij de ingang ziet ze nog een leeg tafeltje en Valda zet haar tassen op de stoelen neer. Ze veegt het zweet van haar voorhoofd af en ziet plotseling dat Elsa een paar tafels verder zit met wat vrienden. Alleen maar gunstig, vindt Valda, nu hoefde ze haar straks ook niet meer te zoeken.

"Welke smaak?" vraag ze aan Anna terwijl ze haar portemenee in 1 van de tassen zoekt.

"Chocolade, graag," antwoordt Anna hongerig en Valda loopt naar de deur van de winkel. Voordat ze deze echter kan opendoen zwaait die open en een meisje met heel lang blond haar in een vlecht komt tevoorschijn. Haar blik heeft ze geconcentreerd op de zes ijsjes op het dienblad gericht, waarschijnlijk bang dat ze het laat vallen. Plotseling kijkt ze op en kijkt daardoor recht in de ogen van Valda en geschokt blijft Valda staan. Nee... Die ogen... Zou het...? Het meisje merkt niets op en loopt verder met haar blik weer op de ijsjes gericht. Alsof Valda een geest heeft gezien volgt ze met haar ogen het meisje met de lange blonde vlecht en heldergroene ogen die haar zo herinnerden aan haar verloren dochter. Het meisje blijft staan bij de tafel waar ook Elsa aan zit en zet lachend het dienblad neer en neemt plaats.

"Tante Valda?" hoort ze Anna vragen en Valda schudt haarzelf uit haar gedachten. "Is alles goed?"

"Ja.. Niets aan de hand," antwoordt ze afwezig. De hoop om haar verloren dochter weer te vinden had ze lang geleden al opgegeven, maar zou dit haar dochter kunnen zijn? Ze moest meer te weten komen over het meisje en haar blik gaat weer naar Elsa. Elsa zou wel meer over haar weten, denkt Valda terwijl ze de winkel binnenloopt en twee ijsjes voor haar en Anna bestelt.