"Ik weet het niet," zegt professor Anderling gefrustreerd. Madame Plijster en zij hebben alles op alles gezet om erachter te komen wat er gebeurd is met Jack's herinneringen, maar niets! Ze kunnen niets geks vinden. Jack bezit gewoon nog al zijn kennis, over hoe hij moet lopen, praten et cetera, maar zijn herinneringen zijn spoorloos.

"Dus er is niets dat u kunt doen?" vraagt Jack teleurgesteld.

Het is nu de ochtend na de strijd en nadat de Schouwers Gothel en haar handlangers hadden opgepakt, en Anderling had uitgelegd aan de Minister van Toverkunst wat er allemaal gebeurd was, had ze haar aandacht gericht op Jack. Maar zelfs na twee uur lang onderzoekende spreuken over hem uit te spreken, is er inderdaad niets dat Anderling kan doen om Jack zijn herinneringen terug te geven. Langzaam schudt ze ontkennend met haar hoofd. "Het spijt me, Jack. Ik denk dat het te maken heeft met de ijsstraal die je hebt opgevangen. Daardoor was je eigenlijk al ten dode opgeschreven, maar toen je in het water bent gevallen moeten ze je gered hebben..." Anderling dacht even na, dit klonk allemaal wel heel erg curieus. Ze haalt haar schouders op. "Ik weet het niet, Jack," zegt ze voor de tweede maal.

Jack is even stil, maar haalt dan ook zijn schouders op. "Ach ja, dit betekent dat ik de kans krijg om opnieuw te beginnen. Er zijn er niet veel die dat kunnen zeggen."

-

Elsa loopt met zekere passen naar buiten toe en Merida en Hiccup volgen haar. Elsa haalt een paar keer diep adem en neemt het besneeuwde landschap in haar op, het is mooi maar te vroeg voor de tijd van het jaar. Het is tijd dat Elsa alles laat ontdooien. Ze concentreert zich op haar krachten en sluit haar ogen. Ze laat zichzelf volstromen met zelfvertrouwen en accepteert wie ze is. Ze spreidt haar armen en voelt al het sneeuw in de wijde omtrek. Ze heeft het wel heel erg bont gemaakt met alles laten bevriezen...

Geleidelijk aan laat ze alles ontdooien en ze voelt hoe de temperatuur meteen een aantal graden stijgt. Elsa opent haar ogen weer en alles om haar heen is weer zoals het hoort te zijn. Groen en zomers.

Gelukzalig draait ze zich om naar haar vrienden, die haar met een glimlach toeknikken. Eindelijk hoeft Elsa niet meer bang te zijn voor haar eigen krachten. Ze gokt dat dat altijd al de oplossing is geweest, haar angst beheerste haar, maar nu ze accepteert wie ze is, is de angst ver te zoeken.

-

Pitch staat met een diepe frons tegen de deurpost van de ziekenboeg geleund. Hij heeft gisteravond het hele verhaal van Elsa meegeluisterd en hij kon zijn oren niet geloven toen hij hoorde dat Jack, de reïncarnatie van Goderic Griffoendor, nog leeft. Nooit had hij zich voor kunnen stellen dat Jack de verdrinkingsdood heeft overleefd... En hoe! Als een wintergeest: alleen als je gelooft dat hij nog leeft kun je hem zien. Het kostte Pitch een paar pogingen om er in te geloven, maar toen kon hij hem toch ook echt zien.

Maar, vraagt hij zichzelf af, wat moet hij doen als Jack er opeens achter komt wie hij is? Hoe dood je iemand die al een geest is? Als reïncarnatie van Zalazar Zwadderich is het zijn doel dat Goderic nooit meer voet op deze wereld zal zetten...

~

A/N: Nou, genoeg stof voor een tweede boek, of niet dan? Hahaha... Misschien, misschien in de toekomst.

Ik wil graag iedereen bedanken die dit boek gelezen hebben, er op gestemd hebben en reacties hebben achtergelaten :) Ik had nooit gedacht dat dit boek zo veel gelezen zou worden en jullie hebben er echt voor gezorgd dat ik toch door bleef schrijven. Ook al zaten er soms wat lange pauzes tussen de updates, excuses, ik moest en zou dit boek afschrijven. Voor jullie, want jullie zijn GEWELDIG! <3

Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en het een mooi einde vonden! Ook al is het wel een beetje een cliffhanger ;P