Utulona w koc tęskniłam za moją prywatną poduszką.
Z szalem, który go otulał sypiałam, a mimo tego samotność mnie otaczała.
Myślałam nie do końca składnie pisząc pewne wiadomości, a najbliżsi nas obserwowali.

Oboje się w siebie wpasowaliśmy, chociaż mieliśmy uprzedzenia.
I oboje w ukochanym łożu zasiedliśmy nieprzytomnie.
Niczym dwie połówki złamań i doświadczenia.
Niczym najarani własną bliskością.

I to gdy on sprawdzał, czy sen nie zmógł.
I to jak sprawdzał, czy na pewno wygodnie.
I to jak chciał krzyczeć na obcych, że są za głośno.
I to jak głowę opierał na mych włosach.

Poduszko, bo od teraz takie masz imię,
Kochana, bo była przy mnie,
Jedyna,bo innych zabrakło,
Prywatna, bo moja na własność,

Oto oda dla Ciebie...