*Moje serce topnieje jak lód
A moja dusza rozrywa się na pół* * 

Siedział na obsypanym teczkami biurku, przygryzając dolną część wargi. Wokół niego unosił się dym z papierosa. To Pacho palił. Robił tak, kiedy miał trudny okres w swoim młodym życiu. Komisarz spojrzał na swojego zamyślonego kompana i jeszcze raz próbował poukładać sobie niespokojne myśli. 

"Więc tak: dziewczyna wyskoczyła z okna lub ktoś jej pomógł. Nie mogę odrzucić hipotezy, że to było zabójstwo. - prychnął - W pokoju oprócz odzieży i kosmetyków nie było nic związanego z przyjaciółmi. Żadnych zdjęć, planów wydarzeń na ten tydzień. Arce znalazł fiolkę po antydepresantach. I tak to nic. To, co oni mi powiedzieli, że to morderstwo?"

Retrospekcja

(...)

- Mamy panu coś do powiedzenia - szepnęli jednocześnie.

Cato sprawdził, czy nikt nie kreci się wokół schodów, a Tino zabrał dłoń z ust detektywa. Kiedy oboje mieli pewność, że nikt ich nie podsłucha ani zobaczy, zaczęli mówić.

- Bo widzi pan, to nie było samobójstwo - zaczął Cato. - Od kilku miesięcy była przybita i smutna. Nam też się wydawało, że sama skoczyła - dodał Tino. - Ale nigdzie nie ma tych kopert! - powiedział przejęty blondyn. - A widzieliśmy, że od kilku tygodni coś bagrze na papierze. Niekiedy coś wyrzucała do kosza, ale niektóre wkładała do kopert. - mówił brunet. 

Baeza nie wiedział, o co im chodzi. Stał zdezorientowany.Patrzył to na jednego, to na drugiego. "Może coś brali?" - pomyślał. Miał od nich odejść, kiedy powiedzieli, coś bardzo interesującego dla jego uszu.

- Cato! A ten Włoch! Jak mu tam było - zastanawiał się garniturowiec - Marcelo Bocca? --- Jaki Marcelo? - dodał blondyn - Michael Broda? Tak, to było to!

- Matteo Balsano? - zapytał funkcjonariusz, wtrącając się do rozmowy przyjaciół.

Oboje kiwnęli twierdząco głowami.

- O to właśnie nam chodziło. Bo o nim ze sobą kręcili - blondyn pokazywał za kumplem bijące serca - i chyba coś się stało, bo kiedyś usłyszeliśmy, jak się kłócili przez telefon.

Mężczyzna pomyślał, że para tych idiotów, może się do czegoś przydać. Wyjął na marynarki dwie swoje wizytówki. 

- W takim razie, zadzwońcie, kiedy będziecie mogli przyjechać na komendę, a tam dokończymy naszą rozmowę. - przycisnął palec do ust - Ale tak, żeby nikt nie słyszał, dobrze?

Zrobili ten sam gest, co przed momentem Gonzo i kiwnęli ponownie głowami. Sprawdzili, czy nikt nie idzie. Niczym szpiedzy z filmu, robiąc fikołki przedostali się do innej części willi.

Z poprawionym humorem komisarz opuścił progi posiadłości Sharon Benson.

Koniec retrospekcji

Z zamyślenia obudziły go kłęby dymu dobierające się do jego otwartych ust. Odkaszlną poirytowany. Pacho zgasił niedopałek papierosa, roznosząc tym samym na popielniczce popiół. Wstał z krzesła i podszedł do szklanej tablicy. Sięgnął po marker suchościeralny i zaczął gryzmolić swoim pismem. Przyczepił magnesem zdjęcie nieboszczyka. Jego skończony efekt prezentował się w ten sposób.

Na środku zdjęcie Luny Valente, pod spodem napis: "Martwa". Po lewej kolumna pt. "Dowody", a po prawej "Podejrzani". Kolumna "Dowody" miała tylko jedną pozycje - fiolka antydepresantów. W centrum na dole puste miejsce z nagłówkiem: "Motyw". Czekał potulnie na świeżaka, który miał zdobyć zdjęcia najbliższych ludzi z otoczenia dziewczyny. Najbardziej interesował go owy Włoch, który kłócił się z brunetką przez telefon. 

"Coś przeoczyłem i dobrze o tym wiem. Ktoś pociąga mną jak marionetką i śledzi, każdy ruch." 

Drzwi gwałtownie się otworzyły,a do pomieszczenie wbiegł zdyszany młody chłopak.

- To o co mnie pan prosił Komisarzu! - powiedział podając mu kopertę. 

W zamian za to detektyw klepnął go w plecy, mówiąc: "Dobra robota". Otworzyłam zaklejone opakowanie i wyciągnął plik fotografii. Szczegółowo, przyjrzał się każdej osobie.

- Alejo! - powiedział do mężczyzny, siedzącego naprzeciw niemu. - Znajdź mi informacje o Lunie Valente i wszystkich osobach z jej otoczenia. Ale priorytetowo muszę mieć informacje o niejakim Matteo Balsano, jasne? 

- Okej, ale zajmie mi to dużo czasu i nie wiem, ile mi to zajmie. - powiedział ocieżało Argentyńczyk.

Gonzalo spojrzał na niego spode łba.

- No to, weź kogoś do pomocy - rzucił na odchodne.

- Kogo niby? 

- Pacho, bierz się do roboty! - krzyknął, waląc drzwiami. 

Przez plecy technika przeszły dreszczy. Włożył do kieszeni paczkę Marlboro i zapalniczkę. Baca poukładał przed nim zdjęcia dzieciaków i zaczęli dyskutować kogo, kto sprawdza.

.  .  .

Kierował się w stronę Jam&Roller. Dowiedział się, że tam najwięcej czasu spędzała zielonooka. Przechodził przez park. Wokół świeżo zakwitniętych roślin biegały dzieci, próbujące  puścić latawiec. W innej części jakieś dziewczynki próbowały zrobić obrót na wrotkach. Pomiędzy tą dobrą aurą, kryje się klucz do prawdy. Gorzkiej prawdy.

Przekraczając próg wrotkowiska zobaczył biało-czarną fotografie panny Valente, a przed nią kilka zniczy i bukiet lilii. Dwie dziewczyny zatrzymały się i na tym tle zrobiły sobie selfie. Policjant przeszedł koło nich, by usłyszeć od nich powód tego czynu. Do jego ucha dobiegł tylko fragment rozmowy.

- #Pamiętamy? - zapytała pierwsza.

- Tak, może być. - odpowiedziała druga.

Przedostał się przez aleje foteli i stolików i dotarł do baru. Za blatem stało dwóch chłopaków. Mieli na sobie czarne ubrania. Na oko mieli koło dwudziestu lat. Jeden był muskularnym wysokim blondynem, a drugi niskim brunetem. Zauważając nowego klienta, niższy udał się w jego kierunku.

- Co podać? - zapytał, ukrywając smutek.

- Szklankę soku pomarańczowego - powiedział, grzebiąc w marynarce - i - pokazał odznakę - informacje. Policja. Komisarz Gonzalo Baeza. Prowadzę śledztwo w sprawie samobójstwa waszej koleżanki.

Chłopaki spojrzeli niepewnie sobie w oczy i zgromili wzrokiem gliniarza.

- Spokojnie, bez tych nerwów. Za składanie fałszywych zeznań zgodnie z artykułem 233 kodeksu karnego, za kłamstwo grozi wam od trzech miesięcy do pięciu lat aresztu. Co wolicie? - zapytał - Możecie oczywiście, teraz mi nakłamać, ale ja potem zapytam napotkaną tu osobę i będzie po was. - zagroził palcem, wyjmując swój notes. - W takim razie, co wybieracie?

.  .  .

* Anna Blue - Night

Mam dla was ciekawy spoiler, dotyczące najprawdopodobniej trzeciego sezonu.

Wiecie jak wyglądają wrotki Luny, co nie?

Na filmiku u SoyLunaON na youtube.com pod tytułem:

"Soy Luna 3: Nuevos Patines para Luna y Llora en el Final de temporada?"

Przewińcie sobie na 4:33 minute. Widzimy tam Lunę w nowym stroju i wrotkach. Wpadają one w odcień żółci z domieszką najprawdopodobniej czerwieni lub różu. Sznurówki są chyba fioletowe. Co się stało z tamtymi wrotkami? Nowe dostała w prezencie czy sama kupiła? Snujcie teorie w komentarzach!

Link do filmu dodam w komentarzu.