Tony: Nie mogę uwierzyć, że kończysz już siedemnaście lat, wszystkiego najlepszego. [rzuca konfetti]

Peter:

Tony: „Dziękuję Panie Stark" byłoby miłe.

Steve: Tony, gaDASZ DO KUPKI PROCHÓW, CO JEST Z TOBĄ NIE TAK?

Tony: BĘDĘ ROBIŁ, CO MI SIĘ PODOBA!