9
အပိုင္း(၉)
_________
"ဆြင္ မင္းတကယ္ သြားမွျဖစ္မွာလား.."
"ငါတို႔မိသားစုအတြက္ပါ..."
တဖက္ႏုိင္ငံတစ္ခုကေန ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲညစာ
စားပြဲကို တက္ေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖေပးဖို႔ ေၾကးႀကီး
ႀကီး ဖိတ္ေခၚခံထားရတယ့္ ဆြင္။
တနယ္တေက်းသြားရမွာမို႔ စိတ္ပူေနတယ့္
မာတီကပဲ ေနာက္ဆံုးအေလ်ာ့ေပးခဲ့ရသည္။
"ေမေမ့!နယ္ရာေရာလိုက္လို႔မရဘူးလားဟင္"
"နယ္ရာေလးက ေနာက္ေျခာက္ႏွစ္ေနမွ
လိုက္လို႔မွာ အခုက သိပ္ငယ္ေသးတယ္.."
"ဒါေပမယ့္ နယ္ရာ႕အကုန္က,တတ္ေနၿပီေလ"
"သားငယ္ နယ္ရာရယ္..အသက္အ႐ြယ္က
အဓိကမဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ကာကြယ္ႏုိင္ဖို႔ဆိုတာ အခ်ိန္ယူရမယ္..."
"ဒါေပမယ့္..ေမေမရာ.."
"တခ်ိန္ၾကရင္ ေမေမနဲ႔ေဖေဖတို႔ေပါင္းစပ္ထား
တယ့္ အကကို သားငယ္က သားငယ္
သိပ္ခ်စ္ရတယ့္ သူေရွ႕မွာ လွလွပပခ်ျပ
လိုက္ပါ.."
"အယ္သာနဲ႔ကာစီ ေမေမသြားမယ္ေနာ္...
မာတီ...ငါတို႔အတြက္မို႔ပါ..."
"ကို နားလည္ပါတယ္ ဆြင္.."
***************
"သိပ္ကိုလွပတယ့္ အမ်ိဳးသမီးပဲ..ငါသူ႔ကို
လိုခ်င္တယ္.."
"သခင္..သူ႔မွာ အိမ္ေထာင္ရွိပါတယ္...
သားသမီးသံုးေယာက္-"
"Shuuu...သူ႔ေယာက်ာ္းက ဘယ္သူလဲပဲ
ေျပာ..."
"ဟီဆယ္ရိုက စာေရးတစ္ေယာက္ပါ..."
"ရၿပီ..."
အမ်ိဳးသမီး ဆြင္ ေရ...မင္းအမ်ိဳးသားအတြက္
ေတာ့ ငါစိတ္မေကာင္းပါဘူး..။
"ဆြင္..မင္းက သိပ္ကိုေတာ္တာပဲ.."
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ရွင့္"
"ငါတစ္ခုေလာက္ကမ္းလွမ္းခ်င္လို႔
မင္းလက္ခံႏုိင္မလား..."
"ကြၽန္မအတတ္ႏုိင္ဆံုး လုပ္ေပးပါ့မယ္.."
"မင္း....ငါရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ျဖစ္ေပးပါ.."
"ရွင္..?ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ရယ္ ဒီကိစၥကေတာ့
မျဖစ္သင့္ပါဘူးရွင္.."
"ငါ့ကိုျငင္းတာလား..."
"ဟုတ္ကဲ့..ကြၽန္မမွာက ခင္ပြန္းနဲ႔ သားသမီး
ေတြ ရွိပါတယ္..."
"သူတို႔ကိုပစ္ၿပီး ငါ့ဆီလာခဲ့စမ္းပါ..ငါဟာ
လူလြတ္..ႏုိင္ငံတစ္ခုကိုပိုင္တယ္...ဘာေတြ
ကမ်ား ငါ့ဆီမင္းမလာႏုိင္ခ်င္ရတာလဲ!"
"ကြၽန္မက ကြၽန္႔မခင္ပြန္းနဲ႔ သားသမီးေတြကို
စည္းစိမ္ေတြထက္ပိုခ်စ္လို႔ပါ..."
"မင္းက သိပ္ေျပာရခက္တာပဲ.."
နားေနေဆာင္ဘက္ကိုျပန္ေနတယ့္ ဆြင့္
လက္ကို အတင္းသြားဆြဲေတာ့...
"ကြၽန္မကို လႊတ္ပါ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္...!"
ခါးကိုပြတ္သက္ၿပီးကိုင္လာတာမို႔...
*ျဖန္းး*
"မင္း....!"
"ဒီမွာ ရွင့္ကိုရွင္ ဒီႏုိင္ငံေသးေသးေလးပိုင္တာ
ကို အထင္ႀကီးမေနနဲ႔..ကြၽန္မအေဖက ဘယ္သူ
လဲ သိလား..ဟဲေဇးလ္ဆြင္ရဲ႕ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ကာရယ္ပဲ..ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက ေဟနယ္ရီရဲ႕
ႏုိင္ငံ့ဂုဏ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္..
ကြၽန္မကေစ်းမေပါဘူး...အခုလိုေတြ
လာမလုပ္နဲ႔..."
"မင္း...ငါ့အေၾကာင္းသိေစရမယ္...
ငါ့ကိုမ်ားျငင္းရဲတယ္ေပါ့..!"
ဆြင္ရဲ႕အျပန္ခရီးက ခလုတ္ကသင္းမရွိပဲ
ေခ်ာေခ်ာေမြ့ေမြ့. .
"ေမေမျပန္လာၿပီ ေဟး..!"
ကေလးသံုးေယာက္သားဟာ..
မိခင္အား အေျပးဖက္လိုက္ၾကတယ္...။
"ဆြင္ အဆင္ေျပခဲ့ရဲ႕လား..."
"ငါထင္ထားတာထက္ေတာင္ ပိုရခဲ့တယ္
ကေလးေတြကို အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းကို
ပို႔လို႔ရၿပီ..."
"ပင္ပန္းသြားၿပီ ဆြင္..."
နဖူးေလးကို အနမ္းေလးေပးကာ မာတီ
ဆိုလိုက္သည္..။
"မိသားစုအတြက္မို႔ ပင္ပန္းလည္းငါေက်နပ္
ပါတယ္ မာတီရယ္.."
"လာပါ..မင္းသိပ္ႀကိဳက္တယ့္ ဘလူးဘယ္ရီ
မုန္႔ေတြလုပ္ထားတယ္..."
မိသားစုငါးေယာက္ေပ်ာ္႐ႊင္စြာဝင္သြားတယ့္
ပံုကိုၾကည့္ရင္း အေဝးကလူတစ္ေယာက္က
ေတာ့ ေဒါသေတြ တႏုံ႔ႏုံျဖင့္..။
"ငါ့ကိုမ်ား ပါးရိုက္ၿပီး ျငင္းရဲတာ ဒီလို
အစုတ္အပဲ့ မိသားစုအတြက္တဲ့လား..."
ဒီလိုနဲ႔ပဲ...အခ်ိန္တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္
အၾကာမွာ...အဖ်က္မုန္တိုင္းစတင္ခဲ့ၿပီ...။
"ရွင္...!!မာတီ ဘာျဖစ္တယ္...?"
"သူက အသတ္ခံရတယ္..."
"မဟုတ္ဘူး...!!!!!"
"ေမေမ...!!အယ္သာ..ကာစီ..လာခဲ့..
ေမေမ့ကိုတြဲေခၚရေအာင္..."
"နယ္ရာေလးး....သားေဖေဖ ဆံုးသြားၿပီတဲ့
သားေဖေဖ ေလာကမွာမရွိေတာ့ဘူးတဲ့..."
အယ္သာနဲ႔ကာစီကေတာ့ ေသခ်ာနားမလည္
ေပမယ့္ ေဖေဖမရွိေတာ့ဘူးဆိုတာေၾကာင့္
ဆြင္နဲ႔အတူတူ ငိုေနခဲ့ၾကသည္။
နယ္ရာကေတာ့...
"ဘယ္သူလုပ္တာလဲ...အသတ္ခံရတယ္ဆို
ေတာ့..သားကိုယ္တိုင္သူ႔ကိုျပန္သတ္မယ္.."
ဆြင္ထိုေန႔ကသည္းသည္းထန္ထန္ငိုေႂကြးခဲ့
သည္...။
မာတီ ဆံုးပါးၿပီး တစ္လအၾကာ...
"ေမေမ ဧည့္သည္လာတယ္..."
"မေတြ႕ရတာၾကာၿပီေနာ္ ဆြင္.."
"ရွင္...ဟို ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္...!"
"ကိုယ့္ကိုမွတ္မိသားပဲ.."
"ရွင္ဘာလာလုပ္တာလဲ.."
"အိုးဟိုး ရင့္လွခ်ည္လား..မုဆိုးမေလး
တေယာက္က အဲ့ေလာက္ရင့္သီးရလား..
အကူအညီမ်ားလိုမလားလို႔ လာၾကည့္တာပါ.."
"ကြၽန္မဘာ့ကြၽန္မ မုဆိုးမ မကလို႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ရွင္နဲ႔မဆိုင္ဘူး..အခုျပန္လိုက္ပါ.."
"မင္းငါ့ကို လက္ခံဖို႔ကို ျပန္စဥ္းစားသင့္တယ္
ထင္တယ္ေနာ္ ဆြင္..ဟားဟား..."
အိမ္ထိလာၿပီး ေစာ္ကားခံလိုက္ရတာေၾကာင့္
ဆြင္ ေဒါသမ်က္ရည္ေတြ က်ခဲ့ရသည္။
**************************
အခ်ိန္ေတြလည္း တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္...
ႏွစ္လဆိုတယ့္အခ်ိန္ကိုကုန္လြန္ခဲ့ၿပီ။
ႏွစ္လျကာၿပီးတဲ့အခါမွာ..
JEONစံအိမ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာၾကက္မွာ
သိပ္ကို ႀကီးမားခန္႔ညားလွတယ့္
စိန္မီးဆိုင္းႀကီးက ဝင့္ထည့္စြာ...။
ခိုင္ခန္႔ေအာင္ ေသခ်ာလုပ္ထားျခင္းမို႔
အာမခံခ်က္အတြက္ အခ်ိန္သိပ္ယူခဲ့ရသည္။
Jeonဟာ ဒီၾကားထဲလည္း မအားပါ...။
လက္ထပ္ပြဲရက္မေၾကညာၿပီကတည္းက
ေစ့စပ္ပြဲကိုအရင္က်င္းပခဲ့ရသည္။
လက္ထပ္ပြဲၿပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ Jeonကို႔
ဟာခါရီ ႏုိင္ငံရဲ႕ တရားဝင္အုပ္ခ်ဳပ္သူ
ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ျဖစ္ေၾကာင္း ခန္႔အပ္မည္။
မင္းသမီး Tianaအတြက္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားတယ့္
သတို႔သမီး ဝတ္စံုႀကီးသည္ သိပ္ကိုလွပစြာ...
ယခု စံအိမ္တြင္ JEONမရွိပါ...
"ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ Jeon မရွိဘူးလား.."
"မရွိပါဘူး မင္းသမီး..."
"ရၿပီ သြားေတာ့.."
အေပၚထပ္ကို တက္လာၿပီး Jeonအခန္းကို
ဖြင့္ကာ ဝင္လာလိုက္ေတာ့...
"ရွင္ဘယ္သူ-ေအာ္..."
"မင္းသမီးပါလား...Jeonကမရွိဘူးရယ္.."
"hk..အစကေတာ့ Jeonကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ပဲ
ဒါေပမယ့္ တကယ့္အေရးႀကီးလူကို
ေတြ႕ခဲ့ရၿပီပဲ..."
"ဘာလဲ..Jeonက ငါ့ကိုစိတ္ဝင္စားေနလို႔
မေက်နပ္တယ့္သူ ေနာက္တစ္ေယာက္လား.."
"မဟုတ္ဘူး..ငါကJeonကိုစိတ္မဝင္စား
ဘူး...ParkJimin"
"ေအာ္..အဲ့ေတာ့ အေၾကာင္းက ဘာလဲ..?"
"ငါ နင့္ကို ေသခ်ာေပါက္ အျပစ္ေပးမွာ"
"ဘာအတြက္လဲ..hk.."
"ငါရဲ႕အကိုအတြက္ပဲ"
ဒါကအဆံုးသတ္ဖို႔အတြက္ အစလား...။
*******************
ဤတြင္ အပိုင္း(၉)ၿပီး၏။
*******************
ၿပီးေတာ့မွာမို႔ ရွည္ရွည္ေလးေတြေရးေပး
မယ္ေနာ္ 😆
ဇာတ္လမ္းကရွင္းရဲ႕လား..
အတိတ္နဲ႔လက္ရွိနဲ႔ကိုတြဲျပထားတာမို႔...
မရွင္းရင္ေမးလို႔ရပါတယ္ေနာ္...
#9122021
By AlexandrineKim
အပိုင်း(၉)
_________
"ဆွင် မင်းတကယ် သွားမှဖြစ်မှာလား.."
"ငါတို့မိသားစုအတွက်ပါ..."
တဖက်နိုင်ငံတစ်ခုကနေ ခြိမ့်ခြိမ့်သဲညစာ
စားပွဲကို တက်ရောက်ဖျော်ဖြေပေးဖို့ ကြေးကြီး
ကြီး ဖိတ်ခေါ်ခံထားရတယ့် ဆွင်။
တနယ်တကျေးသွားရမှာမို့ စိတ်ပူနေတယ့်
မာတီကပဲ နောက်ဆုံးအလျော့ပေးခဲ့ရသည်။
"မေမေ့!နယ်ရာရောလိုက်လို့မရဘူးလားဟင်"
"နယ်ရာလေးက နောက်ခြောက်နှစ်နေမှ
လိုက်လို့မှာ အခုက သိပ်ငယ်သေးတယ်.."
"ဒါပေမယ့် နယ်ရာ့အကုန်က,တတ်နေပြီလေ"
"သားငယ် နယ်ရာရယ်..အသက်အရွယ်က
အဓိကမဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်
ကာကွယ်နိုင်ဖို့ဆိုတာ အချိန်ယူရမယ်..."
"ဒါပေမယ့်..မေမေရာ.."
"တချိန်ကြရင် မေမေနဲ့ဖေဖေတို့ပေါင်းစပ်ထား
တယ့် အကကို သားငယ်က သားငယ်
သိပ်ချစ်ရတယ့် သူရှေ့မှာ လှလှပပချပြ
လိုက်ပါ.."
"အယ်သာနဲ့ကာစီ မေမေသွားမယ်နော်...
မာတီ...ငါတို့အတွက်မို့ပါ..."
"ကို နားလည်ပါတယ် ဆွင်.."
***************
"သိပ်ကိုလှပတယ့် အမျိုးသမီးပဲ..ငါသူ့ကို
လိုချင်တယ်.."
"သခင်..သူ့မှာ အိမ်ထောင်ရှိပါတယ်...
သားသမီးသုံးယောက်-"
"Shuuu...သူ့ယောက်ျားက ဘယ်သူလဲပဲ
ပြော..."
"ဟီဆယ်ရိုက စာရေးတစ်ယောက်ပါ..."
"ရပြီ..."
အမျိုးသမီး ဆွင် ရေ...မင်းအမျိုးသားအတွက်
တော့ ငါစိတ်မကောင်းပါဘူး..။
"ဆွင်..မင်းက သိပ်ကိုတော်တာပဲ.."
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မြို့တော်ဝန်ရှင့်"
"ငါတစ်ခုလောက်ကမ်းလှမ်းချင်လို့
မင်းလက်ခံနိုင်မလား..."
"ကျွန်မအတတ်နိုင်ဆုံး လုပ်ပေးပါ့မယ်.."
"မင်း....ငါရဲ့ကြင်ယာတော်ဖြစ်ပေးပါ.."
"ရှင်..?မြို့တော်ဝန်ရယ် ဒီကိစ္စကတော့
မဖြစ်သင့်ပါဘူးရှင်.."
"ငါ့ကိုငြင်းတာလား..."
"ဟုတ်ကဲ့..ကျွန်မမှာက ခင်ပွန်းနဲ့ သားသမီး
တွေ ရှိပါတယ်..."
"သူတို့ကိုပစ်ပြီး ငါ့ဆီလာခဲ့စမ်းပါ..ငါဟာ
လူလွတ်..နိုင်ငံတစ်ခုကိုပိုင်တယ်...ဘာတွေ
ကများ ငါ့ဆီမင်းမလာနိုင်ချင်ရတာလဲ!"
"ကျွန်မက ကျွန့်မခင်ပွန်းနဲ့ သားသမီးတွေကို
စည်းစိမ်တွေထက်ပိုချစ်လို့ပါ..."
"မင်းက သိပ်ပြောရခက်တာပဲ.."
နားနေဆောင်ဘက်ကိုပြန်နေတယ့် ဆွင့်
လက်ကို အတင်းသွားဆွဲတော့...
"ကျွန်မကို လွှတ်ပါ မြို့တော်ဝန်...!"
ခါးကိုပွတ်သက်ပြီးကိုင်လာတာမို့...
*ဖြန်း*
"မင်း....!"
"ဒီမှာ ရှင့်ကိုရှင် ဒီနိုင်ငံသေးသေးလေးပိုင်တာ
ကို အထင်ကြီးမနေနဲ့..ကျွန်မအဖေက ဘယ်သူ
လဲ သိလား..ဟဲဇေးလ်ဆွင်ရဲ့ဖခင် ဗိုလ်ချုပ်
ကာရယ်ပဲ..ပြီးတော့ ကျွန်မက ဟေနယ်ရီရဲ့
နိုင်ငံ့ဂုဏ်ဆောင်တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်..
ကျွန်မကဈေးမပေါဘူး...အခုလိုတွေ
လာမလုပ်နဲ့..."
"မင်း...ငါ့အကြောင်းသိစေရမယ်...
ငါ့ကိုများငြင်းရဲတယ်ပေါ့..!"
ဆွင်ရဲ့အပြန်ခရီးက ခလုတ်ကသင်းမရှိပဲ
ချောချောမွေ့မွေ့. .
"မေမေပြန်လာပြီ ဟေး..!"
ကလေးသုံးယောက်သားဟာ..
မိခင်အား အပြေးဖက်လိုက်ကြတယ်...။
"ဆွင် အဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လား..."
"ငါထင်ထားတာထက်တောင် ပိုရခဲ့တယ်
ကလေးတွေကို အကောင်းဆုံးကျောင်းကို
ပို့လို့ရပြီ..."
"ပင်ပန်းသွားပြီ ဆွင်..."
နဖူးလေးကို အနမ်းလေးပေးကာ မာတီ
ဆိုလိုက်သည်..။
"မိသားစုအတွက်မို့ ပင်ပန်းလည်းငါကျေနပ်
ပါတယ် မာတီရယ်.."
"လာပါ..မင်းသိပ်ကြိုက်တယ့် ဘလူးဘယ်ရီ
မုန့်တွေလုပ်ထားတယ်..."
မိသားစုငါးယောက်ပျော်ရွှင်စွာဝင်သွားတယ့်
ပုံကိုကြည့်ရင်း အဝေးကလူတစ်ယောက်က
တော့ ဒေါသတွေ တနုံ့နုံဖြင့်..။
"ငါ့ကိုများ ပါးရိုက်ပြီး ငြင်းရဲတာ ဒီလို
အစုတ်အပဲ့ မိသားစုအတွက်တဲ့လား..."
ဒီလိုနဲ့ပဲ...အချိန်တစ်ပတ်ကျော်ကျော်
အကြာမှာ...အဖျက်မုန်တိုင်းစတင်ခဲ့ပြီ...။
"ရှင်...!!မာတီ ဘာဖြစ်တယ်...?"
"သူက အသတ်ခံရတယ်..."
"မဟုတ်ဘူး...!!!!!"
"မေမေ...!!အယ်သာ..ကာစီ..လာခဲ့..
မေမေ့ကိုတွဲခေါ်ရအောင်..."
"နယ်ရာလေး....သားဖေဖေ ဆုံးသွားပြီတဲ့
သားဖေဖေ လောကမှာမရှိတော့ဘူးတဲ့..."
အယ်သာနဲ့ကာစီကတော့ သေချာနားမလည်
ပေမယ့် ဖေဖေမရှိတော့ဘူးဆိုတာကြောင့်
ဆွင်နဲ့အတူတူ ငိုနေခဲ့ကြသည်။
နယ်ရာကတော့...
"ဘယ်သူလုပ်တာလဲ...အသတ်ခံရတယ်ဆို
တော့..သားကိုယ်တိုင်သူ့ကိုပြန်သတ်မယ်.."
ဆွင်ထိုနေ့ကသည်းသည်းထန်ထန်ငိုကြွေးခဲ့
သည်...။
မာတီ ဆုံးပါးပြီး တစ်လအကြာ...
"မေမေ ဧည့်သည်လာတယ်..."
"မတွေ့ရတာကြာပြီနော် ဆွင်.."
"ရှင်...ဟို မြို့တော်ဝန်...!"
"ကိုယ့်ကိုမှတ်မိသားပဲ.."
"ရှင်ဘာလာလုပ်တာလဲ.."
"အိုးဟိုး ရင့်လှချည်လား..မုဆိုးမလေး
တယောက်က အဲ့လောက်ရင့်သီးရလား..
အကူအညီများလိုမလားလို့ လာကြည့်တာပါ.."
"ကျွန်မဘာ့ကျွန်မ မုဆိုးမ မကလို့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်
ရှင်နဲ့မဆိုင်ဘူး..အခုပြန်လိုက်ပါ.."
"မင်းငါ့ကို လက်ခံဖို့ကို ပြန်စဉ်းစားသင့်တယ်
ထင်တယ်နော် ဆွင်..ဟားဟား..."
အိမ်ထိလာပြီး စော်ကားခံလိုက်ရတာကြောင့်
ဆွင် ဒေါသမျက်ရည်တွေ ကျခဲ့ရသည်။
**************************
အချိန်တွေလည်း တရွေ့ရွေ့ဖြင့်...
နှစ်လဆိုတယ့်အချိန်ကိုကုန်လွန်ခဲ့ပြီ။
နှစ်လကြာပြီးတဲ့အခါမှာ..
JEONစံအိမ်တော်ကြီးရဲ့ မျက်နှာကြက်မှာ
သိပ်ကို ကြီးမားခန့်ညားလှတယ့်
စိန်မီးဆိုင်းကြီးက ဝင့်ထည့်စွာ...။
ခိုင်ခန့်အောင် သေချာလုပ်ထားခြင်းမို့
အာမခံချက်အတွက် အချိန်သိပ်ယူခဲ့ရသည်။
Jeonဟာ ဒီကြားထဲလည်း မအားပါ...။
လက်ထပ်ပွဲရက်မကြေညာပြီကတည်းက
စေ့စပ်ပွဲကိုအရင်ကျင်းပခဲ့ရသည်။
လက်ထပ်ပွဲပြီးတာနဲ့တပြိုင်နက် Jeonကို့
ဟာခါရီ နိုင်ငံရဲ့ တရားဝင်အုပ်ချုပ်သူ
မြို့တော်ဝန်ဖြစ်ကြောင်း ခန့်အပ်မည်။
မင်းသမီး Tianaအတွက် ချုပ်လုပ်ထားတယ့်
သတို့သမီး ဝတ်စုံကြီးသည် သိပ်ကိုလှပစွာ...
ယခု စံအိမ်တွင် JEONမရှိပါ...
"မြို့တော်ဝန် Jeon မရှိဘူးလား.."
"မရှိပါဘူး မင်းသမီး..."
"ရပြီ သွားတော့.."
အပေါ်ထပ်ကို တက်လာပြီး Jeonအခန်းကို
ဖွင့်ကာ ဝင်လာလိုက်တော့...
"ရှင်ဘယ်သူ-အော်..."
"မင်းသမီးပါလား...Jeonကမရှိဘူးရယ်.."
"hk..အစကတော့ Jeonကိုတွေ့ချင်လို့ပဲ
ဒါပေမယ့် တကယ့်အရေးကြီးလူကို
တွေ့ခဲ့ရပြီပဲ..."
"ဘာလဲ..Jeonက ငါ့ကိုစိတ်ဝင်စားနေလို့
မကျေနပ်တယ့်သူ နောက်တစ်ယောက်လား.."
"မဟုတ်ဘူး..ငါကJeonကိုစိတ်မဝင်စား
ဘူး...ParkJimin"
"အော်..အဲ့တော့ အကြောင်းက ဘာလဲ..?"
"ငါ နင့်ကို သေချာပေါက် အပြစ်ပေးမှာ"
"ဘာအတွက်လဲ..hk.."
"ငါရဲ့အကိုအတွက်ပဲ"
ဒါကအဆုံးသတ်ဖို့အတွက် အစလား...။
*******************
ဤတွင် အပိုင်း(၉)ပြီး၏။
*******************
ပြီးတော့မှာမို့ ရှည်ရှည်လေးတွေရေးပေး
မယ်နော် 😆
ဇာတ်လမ်းကရှင်းရဲ့လား..
အတိတ်နဲ့လက်ရှိနဲ့ကိုတွဲပြထားတာမို့...
မရှင်းရင်မေးလို့ရပါတယ်နော်...
#9122021
By AlexandrineKim
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top