HAS SCIENCE GONE TOO FAR?

Εγώ όταν βλέπω πως κάνουν τατουάζ το μην παραχαραζετε:

Ενιγουεζζζ, εντζοι γιορ παρτ μαι λοβςς.

_______________________________

"Πάλι θα μπλέξουμε" είπε αγανακτισμένη η Μπεθ καθώς προχωραγαμε προς ένα συγκεκριμένο σημείο της πλατείας που δεν υπήρχε πολύ κόσμος, κοντά σε δύο παλιά ξύλινα παγκάκια.

Μα γιατί τόση ερημιά ρε παιδιά?

Η Μπεθ επέμενε- γκουχου γκουχου μου χε πριξει την σπλήνα, οοοολη την βδομάδα να με γνωρίσει στην παρέα της οπότε σήμερα κανόνισε να βγούμε όλοι μαζί.

Πλησιάζουμε και σύντομα είμαστε μπροστά από τρεις τυπαδες.

Οι δύο, ένας ξανθός και ένας μελαχρινός κάθονταν στο παγκάκι και συζηταγαν χαλαρα ενώ ο τρίτος ηταν σκυμμένος μπροστά απ' το διπλανό παγκάκι κρατώντας ένα μωβ.

Ήταν γυρισμένος πλατη, οπότε το μόνο που στοιχείο που μπορούσα να πάρω καθώς έβαφε με το μωβ χρώμα το φθαρμένο ξύλο απ' το παγκάκι, ήταν τα μαύρα μαλλιά του.

"Γεια σας παίδες." Η Μπεθ χαιρετάει εύθυμα τους δύο που κάθονταν και αφού της ανταποδώσουν στον χαιρετισμό με ένα νεύμα στρέφει την προσοχή της στον άλλο με το σπρέι.

"Σεμπ είσαι κινούμενος μπελάς, το ξέρεις αυτό έτσι?" Του είπε ξεφυσωντας αγανακτισμένη.

"Ναι Μπεθ, φροντίζεις να μου το θυμίζεις κάθε γαμημενη φορά που με βλέπεις." Της απαντάει βαριεστημενα χωρίς να απομακρύνει το βλέμμα του απ' το ζωγραφισμένο ξύλο για να την κοιτάξει.

Πολύ μελισταλαχτος μας βγήκε αυτός.

"Χαίρομαι, τώρα δώσε το σπρέι, είναι μέρα μεσημέρι άνθρωπε μου, θα σε δουν." Η Μπεθ προσπάθησε να πάρει το σπρέι απ τα χέρια του αλλά απέτυχε.

"Μπεθ κοψε, όσο περισσότερο χωνεσαι τόσο περισσότερο καθιστερω." Απάντησε αδιάφορα συνεχίζοντας αυτό που έκανε συγκεντρωμένος.

Τι μαλακας θεέ μου.

"Γιατί απλά δεν της δίνεις το σπρέι να τελειώνουμε?" Αναφώνησα γεμάτη αγανάκτηση στριφογυρίζοντας τα μάτια μου.

Γύρισε ξαφνιασμένος το κεφάλι του παρατηρώντας με για πρώτη φορά.

Τα γαλανά του μάτια επεξεργάστηκαν το πρόσωπο μου για μερικά δευτερόλεπτα και μετά ξαναγύρισε αδιάφορα στο σχέδιο του.

"Κοίτα την δουλειά σου Τέσσα."

Τι σκατά?? Κάνει κρυφά το μέντιουμ και η Μπεθ παρέλειψε να το αναφέρει?

"Π-που ξέρεις το όνομα μ?"

"Η μπεθ φλυαρουσε για ώρες για το ότι θα μας σε γνωρίσει."

Ναι οκ αυτό φαντάζει λιιιιγο πιο λογικό σενάριο από το να διαβάζει καφέδες και να λέει την μοίρα στον ελεύθερο του χρόνο.

"Και συ την προσεχες που μίλαγε για μένα, τι γλυκό με συγκινεις." Του απάντησα με γλυκιά ψεύτικη φωνή.

"Μην κολακευεσαι, μόνο το όνομα συγκράτησα, τα υπόλοιπα ήταν παντελώς αδιάφορα." Απαντάει με ειρωνικό τόνο και γυρνάει να με κοιτάξει πάλι.

"Με πληγώνεις." Του απαντάω δήθεν προσβεβλημένη και ακουμπάω το δεξί μου χέρι στο αριστερό μέρος του στήθους μου, ακριβώς πάνω απ' την καρδιά.

"Μακάρι να μπορούσα να πω ότι λυπάμαι αλλά θα ταν μεγάλο ψέμα."

Ετοιμάζουν να ανταπαντησω στην ειρωνία του αλλά με πρόλαβε άλλος δυστυχώς.

"Σεμπ ξεκόλλα, και άσε κάτω το σπρέι επιτέλους, δεν γουστάρω να με σερνουνε στο τμήμα πάλι για την πάρτη σου." Του λέει Μπεθ φανερά εκνευρισμένη αυτή την φορά.

Όπα... Τι εννοεί πάλι?

"Μπεθ αν δεν γουστάρεις παράτα μας και τράβα γαμησου με κανα περαστικό, δεν θα ναι η πρώτη φορά άλλωστε." Λέει με ειρωνική διάθεση και ένα γέλιο ξεφεύγει απ' τα χείλη του όταν ολοκληρώνει την πρόταση του.

Τι είπε το αρχιδι????

Η Μπεθ τον καρφώνει με μια δολοφονική μάτια αλλά δεν απαντάει κάτι.

Δυστυχώς εγώ όμως δεν μπορώ ποτέ να κρατήσω το στοματακι μου κλειστό.

"Τι μαλακας που είσαι." Αναφωνω και τον κοιτάζω με απέχθεια ενώ οι άλλοι δύο της παρέας που κάθονταν στο παγκάκι λύθηκαν στα γέλια.

Ο Σεμπ με το που με άκουσε γύρισε το πρόσωπο του νευριασμένος και με κοιτάξε.

Τι έγινε κύριος, μας θιξανε τον κώλο και εκνευριατηκαμε???

ΚΡΙΜΑΣ.

"Τι είπες?" Σηκώνεται όρθιος και με πλησιάζει απειλητικά με αργά βήματα σμίγοντας τα φρύδια του.

Ναι, τρομοκρατήθηκα τώρα.

Καλέ ναι αλήθεια, τρέμω από τον φόβο μου, έτοιμη να τα κάνω πάνω μου είμαι.

Οκ, σταματάω με την ειρωνία...

"Δεν το ήξερα πως εκτός απο μαλακας είσαι και κουφός." Απαντάω ειρωνικά και τον βλέπω να νευριάζει ακόμα περισσότερο. Πλέον βρίσκεται μερικά εκατοστά μακριά μου.

Χεχεχεχεχε.

mission accomplished.

"Πρόσεχε το στόμα σου." Ψιθυρίζει αγριεμενα και με κοιτάει στα μάτια.

"Εσύ πρόσεχε μην πάθεις τίποτα απ' την υπερβολική τεστοστερόνη." Απαντάω ειρωνικά με ένα μειδίαμα.

Οι φίλοι του συνεχίζουν να γελάνε γεγονός που τον εξοργίζει ακόμα περισσότερο.

"Ρε Σεμπ γάμα το, σε χει ξεφτιλισει δεν το βλέπεις?" Τον ρωτάει μέσα από τα γέλια του ο ξανθός.

Βρε τον συμπάθησα τελικά αυτόν.

"Έρικ τραβά γαμησου μια." Τα μάτια του ξεκολλάνε από τα δικά μου και γυρίζει πίσω στο παγκάκι, πιάνει ένα μαύρο σάκο που ήταν ακουμπισμένος στο έδαφος και τον περνάει στην πλάτη του.

"Έλα τώρα ρε Σεμπάστιαν, μια πλάκα έκανα, που πας?" Συνεχίζει ο Έρικ προσπαθώντας να μην γελάσει αποτυγχάνοντας πλήρως.

"Φεύγω." Ανακοινώνει άχρωμα και ξεκινάει να απομακρύνεται.

"Στα τσακιδια." Ψιθυρίζω μέσα από τα δόντια μου.

"Μην τον παρεξηγείς, συνήθως είναι πιο ευδιάθετος." Με ενημερώνει η φίλη μου.

Ψέματα, αδυνατω να τον πιστέψω.

ΜΑ ΑΥΤΌΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑ ΘΕΟΎ, ΠΩΣ ΓΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΔΙΆΘΕΤΟΣ?

Χαχ, πρέπει να σταματήσω την τόση ειρωνια...

"Ναι ό,τι πεις." Λέω αδιάφορα.

"Πάντως δεν το περίμενα ομολογώ." Ακούω την Μπεθ να αναφωνεί δίπλα μου.

Εμ ουατ?

"Τι εννοείς?" Ρωτάω απορημένη.

"Τίποτα, απλά δεν βλέπεις συχνά κόσμο να κοντραρει έτσι τον Σεμπάστιαν." Μου λέει ανασηκώνοντας τους όμως της.

Και ξανά, ουατ?

"Σιγά τον άντρα τον βαρύ." Απαντάω ειρωνικά.

"Καλά του τα πες του μαλακα, καιρό είχε να τα ακούσει, Έρικ. Τέσσα σωστά?"Ο Έρικ σηκώνεται και μου δίνει το χέρι του με ένα θερμό χαμόγελο και νευω θετικά.

Ανέφερα ότι τον συμπάθησα αυτόν έτσι?

Γκουντ.

"Θεέ μου είχα καιρό να γελάσω έτσι, Φρέντυ χάρηκα." Συστήνεται ο μελαχρινός γελώντας ακόμα και βολεύεται καλύτερα στο παγκάκι.

"Τι σε φέρνει στα μέρη μας λοιπον?" Με ρωτάει ο Έρικ ενώ παράλληλα βγάζει ένα μπλε σακουλάκι με καπνό από την τσέπη του για να στρίψει ένα τσιγάρο.

"Σπουδές."

"Άρα θα σε βλέπουμε συχνά, ωραία." Λέει πονηρά και κερδίζει μια γροθιά στο στομάχι από την Μπεθ.

"Δεν είναι για τα δόντια σου μπουφέ."

"Ω Ελα τώρα μωρό μου μην ζηλεύεις." Της λέει γελώντας και συνεχίζει να στρίβει το τσιγάρο του.

Αυτό που δεν είδε όμως ήταν το πώς τα μάγουλα της Μπεθ κοκκινησαν ελαφρώς.

Χμμμ ενδιαφέρον...

Ατσααα, δεν μας τα χες πει αυτά Μπεθ.

Κάνω μια νοητή σημείωση να την ρωτήσω αργότερα για αυτό.

Και όταν λέω να την ρωτήσω εννοώ να της κάνω κινέζικα βασανιστήρια μέχρι μου απαντήσει.

Τις σκέψεις που διακόπτει ο ήχος ενός κινητού.

"Σκατά." Ακούω τον Φρέντυ να λέει κοιτώντας τον κινητό του.

"Μην μου πεις..." Ξεκινάει να λέει η Μπεθ αλλά δεν προλαβαίνει να τελειώσει την πρόταση της.

"Ναι, η Άντζελα είναι. Με χει πριξει τον τελευταίο καιρό." Την διακόπτει αγανακτισμένος.

"Και η Άντζελα είναι?" Ρωτάω περίεργη.

"Μια που κάνει φάσεις ο Φρεντ και τώρα του χει γίνει κολιτσιδα." Απαντάει στην ερώτηση μου ο Έρικ και στην συνέχεια απευθύνεται στον φίλο του.

"Ρε μαλάκα, τι θα κάνεις με αυτήν?"

"Δεν λέει να ξεκολλήσει ρε συ, δεν παίρνει με το καλό." Λέει και ξεφυσαει.

Ξαφνικά χαμογελάει πονηρά και γυρνάει να κοιτάξει την Μπεθ.

"Ωχ."

"Μπεθ μου, καλή μου φιλ-" ξεκινάει με παρακλητικό τόνο στην φωνή του.

"Όχι, ξέχνα το, δεν υπάρχει περίπτωση." Αρχίζει να φωνάζει πριν καν τον αφήσει να ολοκληρώσει.

"Ωω έλα τώρα, σε ικετεύω, μόνο για ένα βράδυ." Συνεχίζει να την παρακαλά.

Για τι πράγμα μιλάνε?

Ναι είμαι περίεργη, προμπλεμ?

"Ούτε να το σκέφτεσαι Φρεντ, δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στιγμή εκατομμύριο να παραστήσω την γκόμενα σου πάλι, για να ξεκαβαλησει η άλλη." Του ανακοινώνει.

Αααααα, ώστε για αυτό την παρακαλάει...

"Έλα τώρα, γιατί όχι?"

Απτόητος ο μαν, μωρέ μπράβο επιμονή.

"Γιατί την τελευταία φορά που το έκανα κατέληξα να παίζω ξύλο." Του θυμίζει εξοργισμένη.

Τι φάσηηηη?

"Δεν νομίζω να συμβεί ξαν-" Προσπαθεί να την πείσει αλλά μααααλλον δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά.

"Πλάκα μου κάνεις? Φρέντυ, η Άντζελα είναι θε -ο -τρε -λη." Του τονίζει συλλαβιζοντας την τελευταία λέξη.

"Σε αυτό θα συμφωνήσω." Πετάγεται ο Έρικ που ήταν αμέτοχος τόση ώρα.

"Εσύ τώρα με πιάνου το μέρος είσαι?" Τον κοιτάει προδομένος ο Φρέντυ.

"Δεν φταίω εγώ που όλες σου οι γκόμενες είναι υστερικές, μάλλον πρέπει να πάψεις να της ψαρεύεις απ' το ψυχιατρείο, τι λες χμ?" Τον ειρωνεύεται κερδίζοντας ένα δολοφονικό βλέμμα από τον Φρέντυ.

"Τεσπά, αύριο θα ρθεις έτσι?" Γυρνάει και με ρωτάει ο Φρεντ.

"Μπαρντον?" Ρωτάω σαν χαμένο κουτάβι εφόσον δεν ξεχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάει.

"Αχ ξέχασα να σου το πω, αύριο λέγαμε να βγουμε σε ένα καινούργιο κλαμπακι που άνοιξε εδώ κοντά, θες να ρθεις?" Με ενημερώνει η Μπεθ και κάθεται ανάμεσα στους άλλους δύο, ενώ ο Έρικ περνάει το χέρι του γύρω από τους ώμους της.

"Αμέ, μέσα."

"Ωραία..." Είπε πονηρά ο Έρικ χαμογελώντας.

"Πόσο τραγικός." Αναφωνεί με απόγνωση η Μπεθ και σηκώνει το βλέμμα της στον ουρανό.

"Ω Ελα μωρό μου, αφού με αγαπάς και το ξέρω." Της λέει και της τσιμπάει το μάγουλο με το χέρι που δεν είναι περασμένο πάνω από τους ώμους της.

"Συνέχιζε να παραμυθιαζεις τον εαυτό σου Ερικ." Του απάντησε γελώντας.