"Πάψε να γκαριζεις, το κεφάλι μου με πεθαίνει." Παραπονιεμαι και πιάνω το μέτωπο μου με το δεξί μου χέρι.

Πόσο ήπια χθες είπαμε?

"Δεν φτάνει που χθες καθάριζα τους εμετούς σου, θες να βγεις και από πάνω!" Απαντάει νευριασμενα ο Σεμπάστιαν.

Κάτσε.

Ξερασα?

ΦΑΚ.

Να έκανα πάνω του άραγε?

"Σε περίπτωση που αναρωτιεσαι, όχι δεν έκανες πάνω μου." Λέει αδιάφορα.

Μάλιστα.

"Λυπάμαι-"

"Καλά κάνεις και λυπ-"

"Που δεν ξερασα πάνω σου πάντως." Ολοκληρώνω και χαμογελάω σαν ηλιαχτίδα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η Τέσσα γίνεται δεκτή σε ένα πανεπιστήμιο στην πόλη του πατέρα της, οπότε μετά απο οχτώ χρόνια, γυρνάει πάλι πίσω στο μέρος που μεγάλωσε και αγαπούσε τόσο πολύ.

Όλα φαντάζουν τέλεια, άραγε τι θα μπορούσε να πάει στραβά?

Απάντηση: τα πάντα.

Και αυτό γιατί πολύ απλά η νέα φιλιά που δημιουργεί στο αεροδρόμιο θα της φέρει αναπάντεχους μπελάδες όπως ακριβώς και η νέα της δουλειά ως σερβιτόρα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΙ ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΑ ΙΣΤΟΡΊΑ ΕΝΩ ΔΙΝΩ ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΕΒΆΖΩ ΚΑΝ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ?

ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΩ.

ΛΑΛΑΛΑΑΛΑΛΑ.

Λολ, η φάση που αυτή την ιστορία την σκέφτηκα από ένα όνειρο που είδα.

Ενημερωτικά, η ιστορία θα περιέχει ποοολυυυυυ υβριστικό και σεξουαλικό περιεχόμενο.

Αυταααααααα.

Πάω να διαβάσω Για τον Βενιζέλο τώρα.