"ယောင်း!!!!!!!!!!"

ကြိုမြင်နေလို့......ဒီလိုအဖြစ်အပျက်တစ်ခု
ဖြစ်တော့မှာကိုသိနေလို့....အစွမ်းကုန်ကာကွယ်
ဖို့အတွက် ပြေးလာခဲ့ပေမယ့် သိပ်ချစ်ရသော
ယောင်းနှလုံးသားတည့်တည့်ကိုမြှားတစ်စင်းက
စိုက်ဝင်နေပြီ......။

မြေပြင်ပေါ်ခွေခနဲလဲကျသွားသောပုံရိပ်လေး
ဆီသွေးရူးသွေးတန်းပြေးသွားကာ
ပွေ့လိုက်ချိန်တွင်ယောင်း တစ်ကိုယ်လုံး
အေးစက်နေခဲ့သည်။

"JEonလေ.....Jeonပါ....
ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော်....အဆင်ပြေသွားမှာ
သမားတော်ဆီ ခေါ်သွားပေးမယ်..."

ယောင်း သည် နီရဲနေသောမျက်အိမ်တွေ...
ကျလုဆဲဆဲမျက်ရည်တွေနဲ့ဝေဒနာကို
ပြင်းထန်စွာခံစားနေရရင်းသူ့ကို
ရင်ကွဲနာကျသွားစေနိုင်သောအကြည့်တွေဖြင့်
ကြည့်နေကာ သွေးတွေပေကျံနေသော
လက်ချောင်းရှည်ရှည်လေးတွေဖြင့်
ပါးကို ထိကိုင်လာသည်။

"တောင်းပန်ပါတယ် Jeon......."

"မလိုဘူး တောင်းပန်ဖို့မလိုဘူး
ကိုယ်ချီသွားမယ်....ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး
မင်းကို သူ တို့ ဘာမှမလုပ်တော့ပါဘူး..."

ယောင်းမျက်လုံးလှလှလေးတွေသည်
သူ့ဆီကလွှဲကာတခြားနေရာတခုသို့
ဦးတည်ချက်ပြောင်းသွားသည်။
ယောင်း လှမ်းကြည့်နေရာသို့
ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်မျက်ရည်တွေကျနေတဲ့ကြားက
ကြည့်မိတော့..မြင်းပေါ်က ဒီနိုင်ငံ ရဲ့ ဘုရင်......။

အမြဲတမ်း ရွှေရောင်ဝတ်ရုံရှည်ကြီးကို
ခမ်းနားစွာဝတ်ထားတတ်ပြီး
အနက်ရောင်ဆံပင်ရှည်တွေကို ဘုရင်ပီပီ
တိပနေအောင် ချည်နှောင်ထားတတ်ပေမယ့်
ခုညတော့....ဆံပင်ရှည်တွေကိုကြိုးတခုနဲ့
တဝက်ယူကာခပ်လျှော့လျှော့စည်းနှောင်
ထားပြီး ညဝတ်ရုံနှင့် အရောင်နည်းနည်းမှိန်နေသလို။

သို့သော် မျက်အိမ်ကျဉ်းကျဉ်းတို့ကအထူး
စူးရဲစွာပြတ်ရှလွန်းနေခဲ့ပါသည်.....။

ယောင်းသည်....သူ့ကိုပါးစပ်ကထုတ်ဟ
မပြောနိုင်တော့၍မျက်လုံးတွေနှင့်
နှလုံးသားတည့်တည့်ကမြှားသည်
မြင်းပေါ်က  ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့....
လက်ချက်ပါလို့ သူ့ကိုတိုင်တည်နေသည်။

ဘာကြောင့်လဲ.....?
ဘာကြောင့်များဒီလောက်တောင်ရက်စက်ရဲရသလဲ..။
သူလှမ်းကြည့်သော်အခါဘာခံစားချက်မှမရှိသော
အေးစက်တောင့်တင်းနေသောမျက်နှာနှင့်
ပြန်ကြည့်နေသည်...။

ယောင်းသည်...အသက်ရှုဖို့ခက်လာချေပြီ.....။
ကျဆင်းလာသောမျက်ရည်ပေါက်ကြီးငယ်တို့
သည် ပန်းပုရုပ်ကလေးထုထားသလို
လှသော ယောင်း မျက်နှာ လှလှလေးပေါ်သို့
အစုလိုက်အပြုံလိုက်စီးဆင်းနေသည်။

သူချစ်မြတ်နိုးလွန်းရသူ....သိပ်ဖြူစင်လွန်းတဲ့သူ...
မြင်မြင်ချင်းမှာ...စိတ်ဝိဉာဉ်တစ်ခုလုံး
အလုံးစုံပျော်ဝင်သွားအောင်ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့သောသူ။
သိပ်ပြီးပြည့်စုံလွန်းတဲ့ချစ်ရသူလေးရဲ့
နောက်ဆုံးအချိန်ဟာ ဒီလောက်တောင်ပဲ
ရုပ်ဆိုးအကျည်းတန်ရလား......။

ကိုယ်ချစ်ရသူ တစ်ယောက်လုံး ကိုယ့်မျက်စိရှေ့
အသက်မရှူနိုင်တော့သောဖြစ်ရပ်ထက်
ပိုဆိုးတဲ့အဖြစ်အပျက်မျိုးမရှိတော့..........။
တင်းကျပ်စွာပွေ့ဖက်ထားရင်းသည်းထန်စွာ
အော်ငိုနေမိသည်....။
ဖက်ထားသောလက်ကလေးတွေတဖြည်းဖြည်း
ပြေလျှော့လာသည်.....။

"ယောင်း.....!!!ယောင်း.....!!!!"

ပြာယောင်ယောင်နူတ်ခမ်းတွေသည်တစ်ချက်နှစ်ချက်
မဲ့သွားပြီးတဲ့နောက် သွေးရဲရဲတွေကြား
နစ်နေသော အရုပ်ကလေးသည် ငြိမ်သက်သွားခဲ့ပြီ။

"ယောင်း.....!!"

Jeonသည်ခေါ်၍မရနိုင်တော့သော
မျက်တောင်အရှည်ကြီးတွေကိုကြည့်ကာ
စကားသံလေးတိုးဖွဖွလေးသာထွက်လာနိုင်တော့သည်။

"ဒီလိုမျိုး....တော့ မထားခဲ့နဲ့လေကွာ....."

မျက်ရည်တွေထပ်မကျနိုင်တော့....။ယောင်းကို
ရင်ခွင်ထဲမှမြေပြင်ပေါ်သို့ခပ်ဖွဖွလေးချထားလိုက်ကာ
ကိုယ်ရံတော်တစ်စုနှင့် ထင်တိုင်းကြဲတတ်သော
ဘုရင်ဆိုသော....လူဆီသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ဒီနိုင်ငံရဲ့ အလှဆုံး ယောကျ်ား....

ဒီနိုင်ငံရဲ့ ဘုရင်အဖြစ်ထိုက်ဆုံးဘုရင်.....

ယောကျ်ား မိန်းမ မြင်တာနဲ့မူးဝေသွားလောက်တဲ့
အထိ ဆန်းကြယ်သော ညို့ငင်အားများနှင့်
လူသား....

အိမ်ရှေ့စံဘဝထဲက....အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတွေအထိ
ဩဇာညောင်းလှသဖြင့် ဂုဏ်သတင်းအရာ
သိပ်မွှေးပျံ့လွန်းခဲ့သူ......။

ဒါပေမယ့်.......ရူးနေသည်။

Jeonသည်မျက်ရည်တွေကိုအကြမ်းပတမ်း
သုတ်ကာမြင်းပေါ်က ဘုရင်ရှိရာသို့
တောက်လောင်နေသောမျက်ဝန်းများနှင့်
ပြင်းထန်စွာစိုက်ကြည့်ရင်း ကိုင်နေကြဓားကို
ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကာလျှောက်လာနေသည်။

အနီးနားသို့ရောက်လာသောအခါ.....
အံကြိတ်ထားရခြင်းကြောင့်မေးရိုးတွေ
တင်းနေလျှက် မြင်းပေါ်တွင်
ထိုင်နေသော ဘုရင် အား လက်ကောက်ဝတ်
မှဆောင့်ဆွဲကာဆွဲချတော့ ဓားအလက်သုံးဆယ်
လောက်လည်ပင်းနားသို့လာထောက်သည်။

"ဖယ်ပေးလိုက်...."

ကိုယ်ရံတော်တစ်စုသည်မဖယ်ချင်ဖယ်ချင်ဖြင့်
ဓားတွေသိမ်းလိုက်သည်။

"အပြုအမူတွေကမလေးမစားနဲ့ Jeon...."

"မင်း....လုပ်ရက်လိုက်တာ......"

"နန်းတော်ထဲမှာ အမှုထမ်းနေတဲ့
အမှုထမ်းတစ်ယောက်က ဘုရင်မသိအောင်
တိတ်တဆိတ်နန်းတွင်းက ထွက်ပြေးဖို့လုပ်ရင်
သေဒဏ်ပဲလေ......ရက်စက်တယ်လို့မခေါ်ပါဘူး
ဘုရင် လုပ်ရမယ့် အလုပ် ဘုရင်လုပ်တာ...."

ဒီထက်ပိုမုန်းစရာကောင်းတဲ့မျက်နှာမျိုးမရှိ။
ဒီထက်ပို နုံ့နုံ့ဆင်းပစ်ချင်တဲ့မျက်နှာမျိုးမရှိ။
လရောင်ထိန်ထိန်အောက်အကြွင်းမဲ့
အမုန်းပင်တွေကို အဆမတန်ကြီးထွားလာစေပါသည်။

Jeonသည် လက်ဖဝါးမှာပေကျံနေသော
သွေးများကိုဘုရင့်မျက်နှာလှလှလေးအပေါ်
သုတ်လမ်းလိုက်သည်။

ဖူးကြွနေသောမျက်နှာလေးနှင့်သွေးရဲရဲများ
သည်လုံးဝမလိုက်ဖက်ခဲ့သော်လည်းဘုရင်က
အံကြိတ်နေကာဘာမှမပြောခဲ့...။

လသည်ထိန်ထိန်သာနေကာ
လမ်းပေါ်တွင်အသက်မဲ့သွားသောလူသားလေး၏
ဆံပင်လေးတွေသည်လေတိုက်တိုငိး
လွှင့်လွှင့်သွားသည်။
မြှားဒဏ်ရာကထွက်ကျလာသောသွေးများ
သည်ထိုနေရာပတ်လည်အိုင်ထွန်းနေပြီ။

တစ်ချက်ပြန်ကြည့်မိရင်....တစ်ခါနင့်ဝင်သွား
စေသော ပုံရိပ်လေး....။
ရင်ကွဲနာကျတယ်ဆိုတာဒါမျိုးကိုပြောတာ
နေလိမ့်မည်...။

မျက်စိရှေ့က ဘုရင် ကိုပြန်ကြည့်မိသော်အခါ
မျက်လုံးစူးရှရှတွေနဲ့ပင်တစ်ကိုယ်လုံးကိုမီးနဲ့ရှို့ချလိုက်သလိုအပူတပြင်းတောက်လောက်လာသည်။

JEonသည် ဘုရင့်မျက်လုံးတွေထဲသို့
စေ့စေ့ကြည့်ပြီးတဲ့နောက်
ထိုညက ထိုစကားကိုဆိုခဲ့သည်......။
ထိုညက ထိုကျိန်စာကိုတိုက်ခဲ့သည်....။
သွေးများနှင့်ရင်းပြီး ဆုကြီးကြီးတောင်းခဲ့ပါသည်...။

"ငါကျိန်စာတိုက်တယ်.......
မင်းကို ငါဒီဘဝတင်မကဘူး
နောက်ဘဝအဆက်ဆက်မှာလည်း
အမုန်းကြီးမုန်းနိုင်ပါစေ.......
မင်းမျက်နှာကိုမြင်ရုံနဲ့ မကောင်းသော
စိတ်ခံစားမှုတွေကိုပဲဖြစ်တည်စေပြီး
မင်းကိုငါအမြဲတမ်းစိတ်ဆင်းရဲမှုတွေကိုသာ
ပေးနိုင်တဲ့သူဖြစ်ပါစေ............

ငါဆုတောင်းတယ်...ငါတို့ရဲ့သွေးကြွေးတွေ
အတွက် အကြွေးဆပ်ရမယ့်ရေစက်ဆိုး
တွေနဲ့အတူတူ သံသရာတလျှောက်လုံး
ငါ့ဆီကိုပဲမင်းတည့်တည့်
ပြန်လာပီး ငါ့ကိုဝဋ်ကြွေးဆပ်ရပါစေ......"

"ငါနဲ့ပဲသံသရာတစ်ခွင်လုံးပြန်ဆုံစည်းပြီး
ငါ့အရုပ်လို ဘဝမျိုးကိုပဲ အထပ်ထပ်ကြုံရပါစေ...
ဒီဘဝမှာမင်းကဘုရင်မလို့အနိုင်ရခဲ့ပေမယ့်
နောက်ဘဝဆက်တိုင်းမှာ ငါကမင်းရဲ့ဘုရင်
ပဲဖြစ်ရပါစေ...."

"မင်းကိုငါသတ်ပစ်လိုက်လို့ရပေမယ့်....
မသတ်တော့ဘူး......
လူဖြစ်လာပြီး လူတစ်ယောက်မှာရှိသင့်တဲ့
လူ့နှလုံးသားပါမလာတဲ့အတွက်.....
မင်းက သေ လည်း....ဘာမှမထူးဘူး
တမလွန်မှာ ဆက်ပြီး ထောင်လွှားနေအုန်းမှာ...."

ဘုရင့်မျက်နှာ သည် ပိုတည်တင်းသွားခဲ့သည်။
လက်သီးတွေမသိမသာဆုပ်သွားကာ
မုန်းမုန်းတီးတီးပြောနေသော မျက်စိရှေ့ကလူ
ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်း အသက်ရှုသံတွေ
ပြင်းထန်နေသည်။

"စော်ကားနေလိုက်တာ....."

"ဒါနောက်ဆုံး စော်ကားခြင်းပါပဲ.....
နောက်ထပ် ငါ့ဆီက ဘယ်လိုစော်ကားခြင်း
မျိုးကိုမှမင်းမရနိုင်တော့ဘူး......
နန်းသက်ရှည်ပါစေ....အရှင်မင်းကြီး......"

Jeon ၏ဓားရှည်သည် လက်ခနဲဖြစ်ကာ
ကိုယ်တိုင်ပဲ ထွက်သွားတဲ့သူနောက်
လိုက်သွားခဲ့သည်။

ကိုယ့်ရင်ဘက်ကိုယ်ဓားနဲ့ထိုးချလိုက်ခြင်း။
Jeonရင်ဝမှာစိုက်နေသောဓားကို ဘုရင်က
မျက်စံသေများဖြင့်ကြည့်နေသည်။

သတ်သေသွားခဲ့တာလား....။

တဆက်ဆက်တုန်ရီနေတဲ့ကြားက
မုန်းတီးလွန်းစွာ မျက်ထောင့်နီနီများဖြင့်စိုက်
ကြည့်နေသော Jeonသည်
ကြာကြာမနေနိုင် မြေပြင်ပေါ်သို့
ပြိုလဲကျသွားခဲ့သည်။

ဘုရင်သည် မြေပြင်ပေါ်ကသွေးရဲရဲတွေကြား
လွန့်လူးနေသောJeonကို ကြည့်ကာ
တဖြည်းဖြည်းဖြူဖျော့လာသည်။
နောက်သို့တလှမ်းဆုတ်သွားကာ
မျက်စံသေများဖြင့်မယုံကြည်နိုင်စွာ
လှမ်းကြည့်နေဆဲ.....။

"မွှန်ထွန်လွန်းတဲ့ ကောင်........"

မြင်းပေါ်ပြန်တက်လိုက်ကာဒုန်းစိုင်း
ဦးတည်ရာမဲ့ပြေးထွက်သွားသည်။

မြင်းခွါတစ်ချက်သည်...နှလုံးခုန်သံတစ်ချက်
ဖြစ်နေပြီး....မြင်းခွါသံတွေများလာတဲ့အခါ
နှလုံးသည် တဆက်ဆက်ခုန်လာပြီး
မျက်လုံးတွေပွင့်သွားကာ အိမ်မက်ဆိုးမှ
လန့်နိုးသွားတော့သည်။

စူးအောင့်လွန်းလှသောရင်ဘက်ကိုဖိကိုင်ကာ
မသိစိတ်၏အိမ်မက်ကိုဆက်ပြီးလက်မခံနိုင်
သောအတိုင်းတာကြောင့်သူလက်ရှိဘဝကို
ပြန်ရောက်လာသည်...။

ချွေးတွေရွှဲနေကာ နှလုံးခုန်သံတွေသည်
ညသန်းခေါင်အချိန်ကြီးတွင်
အကျယ်ကြီးကြားနေရတဲ့အထိ
ပြင်းထန်လှပါသည်။

ဒီအိမ်မက်မက်တိုင်းဒေါသထွက်ရသည်..။
ဆယ်နှစ်သားထဲက တစ်စတစ်စမြင်ရလာတဲ့
အိမ်မက်တွေသည် တစ်ခါတရံကျရှည်လျှားသည်
တစ်ခါတရံကျ ဇာတ်ကွက်တခုလိုခပ်တိုတိုနှင့်
သူနှိုးသွားတတ်သည်...။

ထပ်ခါထပ်ခါမြင်မက်နေရတော့
စိတ်ကုန်လာပါသည်.....။
ခုအသက်၂၀အရွယ်အထိ ဒီအိမ်မက်တွေကို
မက်ခဲ့တာ ဆယ်နှစ်ရှိနေခဲ့ပြီ။
လန့်နိုးလာရင် ငိုချင်သည်...
တစ်ခါတရံကျ ဒေါသတွေထွက်သည်....
တစ်ခါတရံ ကျဘာတွေကို မကျေနပ်နေမှန်းမသိ
အလိုမကျ......။

အိမ်မက်ဆိုးသည် သူ့ကိုနှောက်ယှက်နေတာ
နှစ်ဆွေးနေတာကြောင့် ညတိုင်း
မမြင်မက်ဖို့ဆုတောင်းရသည်အထိ...။

ပူလောင်သော အတ္တစွဲကိုယ်စီတွေသည်
အိမ်မက်ပုံရိပ်ယောင်တွေဆိုပေမယ့်
နှလုံးသားထဲအထိဝင်ရောက်နေရာယူတာ
ကြောင့် အိမ်မက်ဆိုသော်ငြား
နိုးလာတိုင်းပင်ပန်းရလွန်းပါသည်...။

ရင်ဘက်ကိုဖိထားကာ ထထိုင်
ပြီး ဝတ်ထားသောအကျီကို
ချွေးတွေကြောင့် ချွတ်ကာအပေါ်ပိုင်း
ဗလာဖြစ်သွားသည်။

Hotelခန်းပြတင်းပေါက်ဘက်
ထွက်ကာဆေးလိပ်တစ်လိပ်မီးညှိလိုက်သည်။
အိပ်ရာပေါ်တွင် မိန်းကလေးတစ်ယောက်
ကောက်ကြောင်းလှလှလေးနှင့်အိပ်မောကျနေဆဲ...။

လက်မောင်းရင်းမှလက်ချောင်းတွေအထိ
စီးဆင်းလာသောပုံစံမျိုးစုံတက်တူးတွေနဲ့
တောင့်တင်းလှသောခန္ဓာကိုယ်သည်
အခန်းမီးရောင်မှိန်မှိန်တွင် ခန့်ခန့်ထည်ထည်။

နူတ်ခမ်းပါးလေးနှစ်ခုကြားဆေးလိပ်ကို
ခပ်လျော့လျော့ကိုက်ထားပြီးစီးကရက်ငွေ့ကို
ရှိုက်သွင်းကာ ပြန်ထုတ်နေပုံသည်....
ဘယ်အရွယ်ထဲကဆေးလိပ်သောက်တတ်ခဲ့လဲ
ခန့်မှန်းကြည့်စရာမလို သိပ်ပုံကျသေသပ်လှသည်။

ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကုန်လို့ စိတ်နည်းနည်း
ငြိမ်သွားရင်တော့ပြန်အိပ်လိုက်မည်။
ဒါသည် ငယ်ငယ်တုန်းကပြသနာတစ်ခုပေမယ့်
ခုတော့ ပြသနာမဟုတ်တော့...။
အိမ်မက်သည်ဘယ်လောက်ဆိုးဆိုး
ပြန်အိပ်လို့ရသည်...။

"ကိုကို.....အိပ်မပျော်ဘူးလား....."

ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကုန်ခါနီး တွင်ခါးကိုနောက်မှ
သိုင်းဖက်လာကာ ခပ်အီအီပြောလာသော
အသံလေးကြားရတာကြောင့်
ကောင်မလေးနှိုးလာပြီဖြစ်သည်။

ဒီညက ခါးကိုဖက်ခဲ့တဲ့လက်ကလေးတွေနဲ့
မနေ့ညက Clubမှာ ရင်ဘက်ပေါ်
ဖြတ်သန်းသွားသောလက်ကလေးတွေသည်
မတူ....။

လက်သည်းနီ​ရောင်လေးတွေကတော့
အားလုံးလှကြပါသည်...။
လက်သည်းနီရောင် တစ်မျိုးပီးတစ်မျိုးနဲ့
နေ့တိုင်း ကစားလွန်းလို့ နာမည်ကြားရုံနဲ့
နှာခေါင်းရှုံ့ကြပြီး...တစ်ချက်မျှစိုက်ကြည့်ပေးလိုက်
ရင်လည်း ယောကျ်ား မိန်းမမရွေး
ရင်ခွင်ထဲ ခုန်ပေါက်ဝင်လာပြန်သည်...။

ဘယ်လိုနားလည်ရခက်တဲ့လူတွေလဲ......။

ဒါပေမယ့်လည်း ဘဝကတော့ ရနိုင်သမျှ
တော့ခပ်ပေါ့ပေါ့ပဲဖြတ်သန်းရမည်...။
လုပ်ချင်တာလုပ် စားချင်တာစား
သောက်ချင်တာသောက် အိပ်ချင်သလိုအိပ်
သုံးချင်သလိုသုံး ဖြုန်းချင်သလောက်ဖြုန်း
ယောကျ်ားမို့ လှတပတ မိန်းကလေးတွေ
အကုန်လုံးကိုကြိုက်သည်....။

တနေ့တစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် မနက်တစ်ယောက်
ညတစ်ယောက်လား...ရည်းစားတွေလား
အဖြေရပီးတာလား လက်မခံသေးတာလား
ပြတ်ဆဲသွားပြီလား အကုန်လိုက်မမှတ်မိနိုင်တော့။
နှလုံးသားအတွက် Assistent Manager
တစ်ယောက်လောက်တော့လိုနေပြီဟုထင်ပါသည်။

"အိမ်မက်ဆိုးတွေမက်လို့...Babeအိပ်ခေါက်ပျက်
သွားပြီထင်တယ်...."

"ကိုကိုသနားပါတယ်...
အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းလို့လားဟင်..."

"နည်းနည်းပါ....."

"Babeဖက်ထားပေးမယ်လေ..လာပါပြန်အိပ်ကြမယ်.."

ကောင်မလေးလှလှလေးတွေကဖက်ထားပေးပြိီး
အိပ်လို့လည်းရုန်းလို့ရတဲ့အိမ်မက်မျိုး
မဟုတ်တာကြောင့်ငြင်းလိုက်ရသည်။
အိပ်ရာပေါ်ပြန်တက်ကာကိုယ့်အတွေးတွေနဲ့
ကိုယ်ပဲဆက်အိပ်ဖို့ကြိုးစားလိုက်ရသည်။

မအိပ်ခင် မြင်ယောင်မိပြန်တဲ့ အိမ်မက်ထဲက
မြင်းပေါ်က မျက်ဝန်းစူးစူးတွေ...
သွေးတောထဲနစ်နေသော လူတစ်ယောက်......
အားလုံးသည် လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရာချီကဘုရင်အုပ်ချုပ်သော
ကာလကပုံစံတွေဖြစ်သည်။

ဘာကြောင့်နှစ်ချီကာစွဲစွဲလန်းလန်း
ညတိုင်းလိုလိုနှိပ်စက်ရသလဲ။
အထူးသဖြင့်မြင်းပေါ်က ဘုရင်ဖြစ်ဟန်တူ
သော လူ၏ မျက်လုံးတွေ.....
တွေးမိတိုင်း ပြန်မြင်ယောင်တိုင်း
ရင်ဘက်တွေထဲကထိုးအောင့်ကာ
ခဏတဖြုတ်သေသေသွားရသလို....။

အိမ်မက်သည် ထိုမျက်လုံးတွေကို
မြင်လိုက်ရတိုင်း...အကြောက်လွန်ကာ
လန့်နိုးသွားတတ်တာများသည်......။

သိပ် ခြောက်ခြားဖို့ကောင်းတဲ့အကြည့်
သိပ်မုန်းစရာကောင်းတဲ့ဗီလိန်အဆန်ဆုံး
မျက်လုံး...။

ဘာအကြောင်းရယ်..ဇာတ်ရည်မလည်
ဝိုးတိုးဝါးတားအိမ်မက်သော်ငြား....
သေချာတာတစ်ခုက
မျက်အိမ်ကျဉ်းကျဉ်းတွေကို မုန်းနေမိတယ်ဆိုတာပဲ....။

ဆယ်နှစ်လုံးလုံးသူ့ကိုအိပ်မရအောင်
နှိပ်စက်ခဲ့တာတွေလည်းပါတာပေါ့.လေ.....။

......

သူ့ရဲ့ဘဝသည် သိပ်ထူးထူးဆန်းဆန်းတော့
လည်းမဟုတ်ခဲ့ပါ....
သိသာထင်ရှားတာတစ်ခုပြရမည်ဆိုလျှင်
အဖေဖြစ်သူသည် ကျိကျိတက်ချမ်းသာကြွယ်ဝကာ
သူကတော့ ဇာတ်လမ်းရုပ်ရှင်တွေထဲက
ထင်တိုင်းကြဲ ခပ်ဆိုးဆိုးသူဌေးသားလေးပေါ့...။
ဒီလောက်ပါပဲ သိပ်ရိုးရှင်းပါသည်။

ဘယ်လောက်ချမ်းသာနေလဲတော့
ဒယ်ဒီ့ကို မမေးဖူး....
စိတ်လည်းသိပ်မဝင်စားမိ...။

ဒါပေမယ့်
သူ အိမ်သုံးလုံး လက်ညိုးထိုးရောင်းစားကာ
ကောင်မလေးနဲ့ ကမ္ဘာပတ်ပြီးပြန်လာတော့
နည်းနည်းပါးပါး နားပူမယ်ထင်ပေမယ့်
ဒယ်ဒီက သိတောင်သိရဲ့လားမသိ..။
မသိတော့လည်းနားအေးပါးအေးရှိတာပေါ့လေ...။

အနက်ရောင်T Shirtကို ဂျင်းဘောင်းဘီ
တစ်ထည်ဖြင့်ခပ်ရိုးရိုးတွဲဝတ်ထားကာ
အရောင်တောက်နေသောဆွဲကြိုးတစ်ခု
ကိုဆွဲထားသည်....။
ခရမ်းရင့်ရောင်မျက်မှန်ကိုခပ်စိုက်စိုက်လေး
တပ်ထားပုံက မျက်ခုံးနားတွင်အလှဆင်ထား
သော အရာလေးနှစ်ခုကို ဖုံးသွားမှာစိုး၍ထင်ပါသည်။

အနက်ရောင်ဆံပင်တိုတိုများကို
သေသပ်နေအောင် ပုံချထားကာ
မျက်ခုံးတန်းလှလှတွေ.ကဒီနေ့အတွက်SpecialMenu
လို လိုတာထက်ပို ထင်ပေါ်နေသည်...။

အရောင်စုံမျက်လုံးတွေဟု
နူတ်ခမ်းနီမလေးတွေ သတ်မှတ်ထားသော
တဖျက်ဖျက်လက်နေသော မျက်ဝန်းအစုံသည်
မျက်မှန်အောက်တွင် ဒီမနက်ခင်းတော့
လန်းလန်းဆန်းဆန်းအရောင်တောက်နေသည်။

တစ်ချက်မျှညွှတ်ကိုင်းသွားလျှင်
အားလုံး မိန်းမောသွားရသော နူတ်ခမ်းတွေက
ပြုံးယဲ့ယဲ့လေး....။

အိပ်ရာထဲကကောင်မလေး၏ပုခုံးသေးသေး
လေးကို တက်တူးအပြည့်နှင့်လက်မောင်း
တွေက အပိုင်နိုင်ဆုံးပွေ့ဖက်ကာ
Hotel Checkoutလုပ်ရန်ထွက်လာသည်။

မျက်မှန်ခရမ်းရင့်ရောင်ကိုစမတ်ကျနေအောင်
ပြန်ပြန်ပြင်နေသောလက်ချောင်းတွေက
လက်စွပ်ပုံစံမျိုးစုံကအစ
လက်ကောက်ဝတ်က တွဲလီတွဲလောင်း
Accessories မျိုးစုံအထိ....
ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတယ်လို့ထင်မြင်ရပေမယ့်လည်း
သူမလို့သာမို့ သေချာပေါက်မိုက်ရဲနေသည်။

JeonJungkook ဆိုတဲ့ ယောကျ်ားမလို့....
ဘယ်အရာမျိုးတွေပဲ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်
စီရင်လိုက်ပါစေ......ပြီးပြည့်စုံခြင်း
အတိသို့ရောက်ခဲ့ပါသည်။

Respect ion တွင် BlackCardထုတ်ပေးလိုက်
သော်လည်း ကဒ်သည်အလုပ်မလုပ််ခဲ့...။
ကွက်ခနဲပျက်သွားသောမျက်နှာကိုပြန်ထိန်းကာ
နောက်ထပ်ကဒ်တစ်ကဒ်ကိုထုတ်ပေးလိုက်သည်။

"Don't Worry Babe...."

ကောင်မလေး၏ဆံပင်ဖျားနားလေးကို
ရွှတ်ခနဲနမ်းကာ ပြုံးပြုံးလေးဆိုသည်။
အားလုံးပီးသွားသေည်အခါHotelမှ
ထွက်လာပြီး ကောင်မလေးကို
အိမ်ပြန်ပို့ပီးတဲ့နောက် နောက်ထပ်
စရင်းဇယားတွေ၏ ဖုန်းတွေ Msgတွေ
သူငယ်ချင်းတစ်အုပ်၏ ဘယ်မှာလဲ ဘယ်မှာလဲ
မေးခွန်းတွေကိုမဖြေနိုင်သေးဘဲ
BlackCardကိစ္စ ဒယ်ဒီ့ကို အရင်ဖုန်းဆက်ရမည်...။
ဒယ်ဒီနဲ့ဖုန်းမပြောဖြစ်တာ သုံးလလား
လေးလလား ငါးလလား...
အိမ်မပြန်ဖြစ်တာ ခြောက်လလောက်များရှိနေမလား။

သုံးဖို့ဖြုန်းဖို့အဆင်မပြေရင်တော့မဖြစ်ပါ....။
ဒါသည်သူ့ဘဝမို့....ငွေသည်အသက်တမျှ
အရေးကြီးပါသည်...။
သိပ်အာရုံနောက်လာရရင်တော့လည်း
တွေ့ရာမြင်ရာ လက်ညိုးထိုးရောင်းရုံပေါ့...။

"Hello ဒယ်ဒီ Jungkook ပါ....."

"နောက်ဆုံးတော့ ဖုန်းဆက်ပီးပေါ့ သားလိမ္မာလေး.."

"ဟုတ်ကဲ့....ကျွန်တော့်ကဒ်ကိုဘာတွေလုပ်ထားတာလဲ
မနက်က Hotelမှာ ကောင်မလေးနဲ့ကျွန်တော်
ဘယ်လောက်ဂွမ်းသွားရသလဲသိလား ဒယ်ဒီ
မဆိုးနဲ့လေဗျာ..."

"Hotel မှာရည်းစားတွေနဲ့ ဘယ်အသက်အရွယ်
အထိအိပ်နေမှာလဲ JeonJungkook..."

အနက်ရောင်လက်နေသောပြိုင်ကားလှလှ
လေးကိုမှီကာမြို့ပြင်တစ်နေရာတွင်
ဆေးလိပ်ဖွာရင်းဖုန်းပြောနေရင်းမှ
ခွီခနဲထရီမိသည်...။

"ဒယ်ဒီ ဗျာ.....ဒဲ့ကြီး...."

"ငါအကောင်းပြောနေတာ....
မင်းကဒ်တွေကိုငါအကုန်ပိတ်မှာ
မပိတ်စေချင်ရင် ဒီည အိမ်မှာ
Family Dinnerရှိတယ်...ပြန်လာခဲ့..."

"Family Dinnerတဲ့လား
ဘယ်သူရယ် ဘယ်သူရယ်က မိသားစု
ဆန်နေလို့ ညစာအတူတူစားရမှာလဲ..
တဆိတ် ဒယ်ဒီ...အလုပ်လုပ်လွန်ပီး
အာရုံကြောတွေအားနည်းကုန်တာလား...."

"ပြန်လာခဲ့...အမွေကိစ္စပါပြောမယ်
ငါမသေခင်ထဲက အမွေလိုချင်တဲ့မင်းက
လက်လွှတ်မှာတော့မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်..."

"အမွေပေးဖို့လား Wow......
စောစောက မပြောဘူး...
မိထွေးသေးသေးလေးရော အတူတူစားမှာပေါ့...."

"သူလည်းမိသားစုပဲ မင်းအမေနေရာရောက်နေပီ..
အတူတူပဲစားရမယ်..."

Jeon..နူတ်ခမ်းတွေတွန့်ကွေးသွားကာ
ကောင်းကင်ကြီးကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။
မေမေကြည့်ရင်လည်းကြည့်နေမှာပေါ့..။
မိထွေးလေးနဲ့ အသက်နှစ်နှစ်လောက်သာကွာသော
သားဖြစ်သူရဲ့ ဘဝဆိုးလေးကို....။

"ပြန်လာခဲ့မယ်...ဒယ်ဒီ...
ဒယ်ဒီ့ကို ကျွန်တော် လွမ်းတယ်..."

"ဒုက္ခမပေးရတာကြာလို့မလား...
မင်းကိုမွေးမိတာ..ငါ့ဘဝမှာနောင်တအရဆုံးပဲ
ပြိုင်ဆိုင်ရှားလွန်းတယ် JeonJungkook.."

"ကျေးဇူးပါ....အသိအမှတ်ပြုပေးလို့..
ဒါပဲ ဒယ်ဒီ...ညကျတွေ့မယ်..."

ဖုန်းချလိုက်ကာ PowerOffလိုက်သည်။
အာရုံက တစ်ခါနောက်ရရင်ရပီ..
နောက်တစ်ခါထပ်နောက်ရလို့မဖြစ်...
ဖုန်းကိုကားထဲပစ်ထည့်ကာအဝေးပြေးလမ်းမကြီး
ကိုသာငေးစိုက်နေလိုက်သည်။

..............

အိမ်တော်ကြီးသည်..မေမေကိုယ်တိုင်
ဒီဇိုင်းဆွဲကာတည်ဆောက်ခဲ့သည်ဟု
ကြားဖူးခဲ့သည်..။
မေမေ့စိတ်ကူးစိတ်သန်းတွေမို့လားမသိမြင်တိုင်း
အနုစိတ်သိပ်လှခဲ့ပါသည်။
ညခုနှနာရီလောက်တွင်...အိမ်တော်တွင်းသို့
ကားမောင်းဝင်လာတော့ အစောင့်တွေက
လန့်လန့်ဖျန့်ဖျန့်...။

အလှဆင်ထားသောပန်းအိုးတွေအားလုံး
တိုက်ချသွားပြန်တာကြောင့်
သခင်မလေးသိရင်သောင်းကျန်းအုန်းမည်။
ရှောင်မောင်းဖို့ဘယ်တုန်းကမှစိတ်ကူးမရှိခဲ့သူ
သခင်လေးJeonသည် ဘယ်မျက်နှာမှ
မထောက်တတ်ပါ...။

ခြံအဝကနေ အိမ်ကြီးဆီရောက်ဖို့ကိုတောင်
အချိန်နည်းနည်းပေးရသောခြံကြီးသည်
အလွန်ကျယ်ကာ သိပ်လှသော အလှဆင်မှု
များဖြင့် နန်းတော်ကြီးလိုသိပ်ခန်းနားနေမြဲ..။

ကားရပ်ကာခဏစောင့်လိုက်တော့
ခြံထဲကအလုပ်သမားတစ်ယောက်က
ကားတံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။
ကားထဲကထွက်လိုက်ကာ အိမ်ဝတွင်
အပြေးအလွှားလာစောင့်နေကြသော
အိမ်အကူကောင်မလေးတွေသည်
ခေါင်းတွေငုံ့ထားကာ မသိရင်
အဖမ်းခံထားရသောတရားခံတွေလို။

ပြင်းပြင်းထန်ထန်ရုပ်ပုံတွေ....
စာတန်းတွေပါသောစျေးကြီးကြီး
TShirtတစ်ထည်နှင့်Jeonသည်
သူအိမ်ပြန်လာတိုင်း စိတ်မချမ်းသာစရာ
ကြိုဆိုမှုတွေကိုတချက်ကြည့်ပြီးနောက်
အိမ်ထဲဝင်သွားလိုက်သည်။

"အိမ်ရှေ့မှာ လာစောင့်နေတဲ့သူတွေက
အိမ်အကူတွေလား...
ဒုက္ခသည်တွေလား...အဒေါ်ကြီး...
စိတ်ရှုပ်ထွေးစေတယ်...
နောက်တစ်ခါ ကျွန်တော်အိမ်ပြန်လာရင်
အိမ်ပေါက်ဝကနေ ကြို ကျက်သရေမရှိနေတဲ့
ပုံစံမျိုးတွေကိုမမြင်ချင်ဘူး...."

"ကောင်မလေးတွေက သခင်လေးကို
ကြောက်နေကြလို့ထင်ပါတယ်
နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး...."

"နောက်ဖြစ်ရင်လည်း.....
အဒေါ်ကြီးပါ ထွက်....."

ကားသော့ကိုစားပွဲပေါ်ပစ်တင်ကာ
ဧည့်ခန်းကဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်နေလိုက်သည်။
အိမ်ပြန်လာလို့လည်းချစ်ချစ်ခင်ခင်
နူတ်ဆက်ရမဲ့သူတစ်ယောက်မှမရှိတာ
ကြောင့် မရောက်လာသေးသော
ဒယ်ဒီ့ကိုသာစောင့်နေလိုက်သည်။

ဧည့်ခန်းထဲကစျေးကြီးလွန်းသောအသုံးအဆောင်
အသစ်တွေကိုလိုက်ကြည့်မိသည်။
သစ်လွင်သောအရောင်နုနုလေးတွေ.....
တစ်ချိန်ကတော့ အရောင်ရင့်ရင့်များဖြင့်
ခမ်းခမ်းနားနားရှိခဲ့ဖူးပါသည်။
မေမေ က အရောင်ရင့်ရင့်များကိုသာ
ရွေးချယ်တတ်သူဖြစ်တာကြောင့်
နူတ်ခမ်းနီရဲရဲများတောင်နောက်ဆုံးနေ့အထိပျက်မသွား။

ခုများကျ ကျွန်တော့်ထက်အသက်နှစ်နှစ်
လောက်သာကြီးပြီး ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာကတော့
ကျွန်တော့်ထက်ပင်ငယ်သလို ၂၂အရွယ်မိန်းကလေး
တစ်ယောက်ကို အဖေ လက်ထပ်ထားတာ
ကြောင့် ထိုမိန်းကလေးအကြိုက်...
အရောင်နုနုလေးတွေတစ်အိမ်လုံးဝေဝေဆာဆာ။

တစ်ချိန်က မေမေ့အလှဓာတ်ပုံအကြီးကြီးနေရာ
တွင် တန်ဖိုးကြီးပန်းချီကားတစ်ချပ်အစားထိုး
ချိတ်ဆွဲထားသည်။ တစ်ခုချင်းစီသေသေချာချာ
လိုက်ကြည့်မိပါသည်.....။

အမေဆောက်ခဲ့သောအိမ်..
အမေ့အငွေ့အသက်တွေအပြည့်နဲ့...ရပ်ဝန်းတွင်
မျက်နှာပြောင်စွာ လုပ်ချင်ရာတွေလုပ်ထားခြင်း
သည်အိမ်ပြန်လာတိုင်းကြုံရသော
ရုပ်ဆိုးခြင်းတစ်ခု.....။

စိတ်တိုလာတာနှင့် ပီကေတစ်ခုဖောက်ကာ
ဝါးနေလိုက်သည်။
ပီကေဝါးပီး ပေစောင်စောင်လိုက်ကြည့်ရသည့်
အရသာကလည်းတမျိုးကောင်းသည်မလား။
ဒီနေ့အတွက် ပြစ်မှတ်သည် အမေ့ဓာတ်ပုံနေရာ
တွင်အစားထိုးနေသောအဖိုးတန်ပန်းချီကား
ကြီးဖြစ်နေတာကြောင့် ဆိုဖာမှထကာထိုပန်းချီကား
နေရာသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။

"JeonJungKook..!!!နင်ဘာလုပ်မလို့လဲ....!!!"

ရပ်ပဲကြည့်ရသေးသည် အပေါ်ထပ်မှ
အူယားဖားရားပြေးဆင်းလာသော
မိထွေးငယ်ငယ်လေးသည် လှလှလေး...။
အသားရောင်ဂါဝန်လှလှလေးဝတ်ထားကာ
ဒီညFamily Dinner အတွက်ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

လူတွေကခက်တော့လည်းခက်ပါသည်။
မိထွေးငယ်ငယ် လေးက အသက်၄၀ကျော်
သူ့အဖေ မကြိုက်တော့မှာစိုး၍
ပစ်သွားမှာစိုး၍ အချိန်တန်ပူပန်နေကာ
၂၄နာရီပတ်လုံးအလှပြင်ထားတတ်သည်။
တကယ်ဆို ဒယ်ဒီက ကြောက်နေရမှာမဟုတ်လား။
သော့ချက်သည်ငွေဖြစ်နေသည်။
ဒယ်ဒီ့ကို မကြိုက်တောင် ဒယ်ဒီ့စည်းစိမ်တွေကို
ကြိုက်၍ ရွံစရာကောင်းစွာ အဖေလောက်ကြီး
ယူပြီး ဘဝကို အောက်တန်းကျကျဖြတ်သန်းနေတဲ့
မိန်းမလှလေး။

မြင်တိုင်းမေးမေးရိုက်ချင်စရာ
ပုံစံလေးသည်ခုလည်းမျက်ခွက်ပြောင်စွာ
ပြေးဆင်းလာသည်။

"ငါ့ပစ္စည်းတွေကို လာမထိနဲ့နော်.....
အိမ်ပြန်လာတယ်ဆိုလည်း ကိုယ့်အကန့်နဲ့ကိုယ်နေ..."

ထွီ!!!!

အနားအထိပြေးလာကာ ရောင်စုံခြယ်သထား
သောမျက်နှာဖြင့် အိမ်ကြီးရှင်အထာဖမ်းတော့
ပါးစပ်ထဲကပီကေသည် ပန်းချီကားပေါ်
သွားကပ်သည်။

"နင်.......လူပါးဝပြန်ပြီ....!!!!"

ထုံးစံပါပဲ...မိထွေးလေးသည်စိတ်လှုပ်ရှား
လွယ်သူမို့ ထုချင်ရိုက်ချင်စိတ်တွေများကာ
ပြေးရိုက်လာတော့ တွန်းလွှတ်လိုက်ရသည်။
ကြမ်းပြင်ပေါ်ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်
ပြုတ်ကျတော့ အိမ်အကူတွေက
အပြေးလာထူပေးကြသည်။

"အဲ့ပန်းချီကားဘယ်လောက်တန်လဲနင်သိလား
အရိုင်းအစိုင်းကောင်ရဲ့.!!!!"

ထူပေးသောလက်တွေကြားကတွန်းထိုး
ထွက်လာကာထပ်အော်လာပြန်သည်။
ပီကေနောက်တစ်ခုပါးစပ်ထည့်ကာ
ဝါးပီးတဲ့နောက်....

"ဒါဆို တန်ကြေးသေချာသိတဲ့နင့်မျက်နှာကို
ထပ်ထွေးထုတ်ကြည့်မယ်လေ....
ဘယ်လိုလဲ....."

"JungKook!!!!"

ပွဲကောင်းနေပြီဆိုဒယ်ဒီရောက်လာပြီ။

မိထွေးလေးသည် ဘီလူးစီးသလိုမျက်လုံး
တွေမှ ချက်ချင်းအင်အားချိနဲ့လျှက်
ဒယ်ဒီဆီသို့ပြေးသွားသည်။

"ငါမင်းကို...ပြသနာရှာဖို့အိမ်ပြန်လာခိုင်းတာ
မဟုတ်ဘူးနော်....ညစာပြင်ကြ
ထမင်းစားမယ်...."

"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး..."

ဒုတိယပီကေထပ်ထွေးစရာနေရာမရှိ..။
ထမင်းက စားရတော့မည်။
မတတ်နိုင်...စားပွဲပေါ်အလှတင်ထားသော
အရောင်နုနု အလှနာရီလေးပေါ်ပဲထွေးထုတ်လိုက်သည်။
အဆင်ပြေသွားပြီ....။

ခေါင်းရင်းခုံတွင်အဖေထိုင်ပြီး..
ဒုတိယနေရာတွင်သူထိုင်နေသည်။
တစ်ဖက်ကခုံကိုအလွတ်ထားရပြီး
နောက်တစ်ခုံကျော်တွင်မိထွေးလေးထိုင်နေသည်။
ဟင်းတွေသည်အရသာသိပ်ရှိကာ
စားချင်စဖွယ်ကြီးပင်....။
Jeon သည် သေသေချာချာထည့်စားကာ
ပန်းကန်ထဲတွင်ဟင်းတွေအပြည့်...။

"မင်း ကိုငါ အိမ်ထောင်ချပေးမလို့...Jungkook.."

စားနေရင်းနင်သွားတာကြောင့်ဖန်ခွက်ကိုယူကာ
မိထွေးလေးရှေ့သို့ ချပေးလိုက်သည်။
တင်တင်စီးစီး ခိုင်းစေပုံကို ဒယ်ဒီမကြိုက်ပေမယ့်
ဘာမှမပြော..။ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်ထည့်
ပေးသောရေကိုသောက်လိုက်သည်။

"အမွေပေးမှာဆို ပြောတော့...လိမ်ပြန်တာလား..."

"ဆက်စပ်နေတယ်...."

"ငါ့သူငယ်ချင်းရဲ့သား.တစ်ယောက်ရှိတယ်
....."Hotel ပိုင်ရှင်ကောင်လေးလေ..
အဲ့တာမင်းနဲ့ပေးစားမလို့..."

"မနက်က ကျွန်တော်သွားနားတဲ့Hotelပဲ......
တိုက်ဆိုင်ချက်....အဲ့Hotelအရမ်းService
ကောင်းတယ်ဒယ်ဒီ...အစားအသောက်တွေက..."

"JungKook....ငါပြောတာကိုသေချာနားထောင်..."

"စေတနာနဲ့လည်းပြောပြရသေးတယ်..."

"ငါအဲ့ဒီကောင်လေးကို သဘောကျတယ်..
မင်းနဲ့သင့်တော်တယ်လို့လည်းငါထင်လို့..
သူ့အဖေနဲ့လည်းအားလုံးပြောဆိုပီးပီ
အဆင်ပြေတယ်....မင်းယူလိုက်..."

"လွယ်လိုက်တာ....အဲ့လောက်ကြီးလွယ်နေတော့
လည်းနေတောင်မနေတတ်တော့ဘူး...."

"နာမည်က ParkJimin..သူ့ကိုငါစီးပွါးရေး
လောကမှာသတိထားမိနေတာကြာပီ
သိပ်ခြေလှမ်းသွက်တယ် ထက်မြက်ပီး
ခေါင်းသိပ်ကောင်းတယ်..
မင်းလိုအရူးတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့...
သူ့အဖေကို အရင်က ကမ်းလှမ်းကြည့်ပေမယ့်
ငယ်သေးတာရယ်ကြောင့်အဆင်မပြေခဲ့တာ"

"ငါကံကောင်းတယ်ပဲဆိုရမလား
သူ့အဖေလောင်းကစားဝိုင်းတွေမှာ
အကြီးအကျယ်ရှုံးပြီး ကောင်လေးက
Hotelတောင်အပ်ရတော့မယ့်ပုံစံပဲ
ပြောရရင်စီးပွါးပျက်ပီပေါ့ကွာ....
မင်းသိပါတယ် ငါက ငွေရှိဖို့မလိုဘူး
အရည်အချင်းအစစ်ကိုပဲလိုတော့
မင်းကိုကောင်းကောင်းလည်းထိန်းနိုင်ပြီး
သူ့ကိုသာ ငါပိုင်ရင် ငါ့အလုပ်တွေအတွက်
အကျိုးအမြတ်ကနည်းမှာမဟုတ်ဘူး...
ဒီလိုဖြစ်တယ်ဆိုတာလည်း သူညံ့ဖျင်းလို့လုံးဝမဟုတ်တာ
ငါသိတယ် လောင်းကစားသမားတွေ
ဦးနှောက်မဲ့ရင် ဘယ်လောက်ထိန်းထိန်း
ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ...."

"အမျိုးမှန်အဖိုးတန် သွေးနိုင်သလောက်
တောက်မဲ့ ကျောက်တပွင့်မို့..
ငါလက်မလွှတ်ချင်ဘူး...JungKook..."

"ခိုင်းစားချင်တာပေါ့...စကားတွေလှအောင်
မပြောနေနဲ့..."

"မင်းအတွက်လည်းသူကအသင့်တော်ဆုံးလို့
ငါမြင်လို့ပါ.....မင်းရဲ့အရှိန်ကိုထိန်းဖို့
လူလိုနေပြီ..ဒီတိုင်းလွှတ်ထားရင်
ဘဝကပျက်တော့မှာ...အဲ့တော့ သူတို့လိုအပ်တဲ့
ငွေကြေးကိုငါကူညီပြီး သား ကိုတောင်းလိုက်တဲ့
သဘောပဲ..."

"ဝယ်လိုက်တာပေါ့....အဲ့တာလည်း
ဟိုဘက်ကကောင်က လက်ခံတာပဲလား
ငွေရရင် ပီးရော ဘာဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူနဲ့
ပေါင်းရပေါင်းရအဲ့လိုလား..."

"သူများသားသမီးတွေက မိဘတစ်ခွန်းဆို
တစ်ခွန်းလေ ...မင်းလိုမျိုးမှမဟုတ်တာ
မိဘဒုက္ခရောက်မယ့်လမ်းဘယ်ရွေးပါ့မလဲ..."

"အထည်ကြီးပျက်ကလေးနဲ့အိမ်ထောင်ပြုရမယ်ပေါ့လေ"

"ကံကြမ္မာကြောင့်ပါ..သူကသိပ်တန်ဖိုးရှိတဲ့
လူငယ်တစ်ယောက်ဆိုတာငါမြင်ရုံနဲ့သိတယ်.."

"ဒယ်ဒီတအားကြိုက်နေတာ..
ဒီသမီးလောက်လေးကိုမယူဘဲ
အဲ့အဖိုးတန်လေးကိုပဲ ယူလိုက်ပါလား...
တစ်ချက်ခုတ် အပိုင်းတစ်ရာလောက်တောင်
ပြတ်တယ်..."

"JeonJungkook!!!!! မင်းမရိုင်းနဲ့...
ငါအဖေတစ်ယောက်အနေနဲ့သင့်တော်တာကို
ချပြတာ...တကယ်ဆိုParkJiminလို
ဖြစ်တည်မှုက မင်းနဲ့မြူမှုန်တစ်မှုန်တောင်
မတန်ဘူး မင်းလိုပျက်ဆီးနေတဲ့ကောင်
နာမည်ပျက်ပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်နဲ့
ကောင်ကို ဟိုဘက်ကလက်ခံတာကိုကျေးဇူတင်...."

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ....."

"မင်းအမွေလိုချင်ရင် သူ့ကိုယူ
လက်ထပ်တဲ့နေ့ ငါအားလုံးလွှဲပေးမယ်...
တစ်ခုမကျန်..."

အမွေတွေဘာကြောင့်ငမ်းငမ်းတက်မက်ရသလဲ
ဆိုရင် အမေ့ပစ္စည်းတွေ ကိုဘေးက မိထွေးလေးနဲ့
အမျိုးအဆွေတွေ ကလေးတွေမွေးလာရင်လည်း
ခွဲဝေမပေးနိုင်တာကြောင့် သူသည်တရားဝင်
မယားနှင့်မွေးထားသောတရားဝင်သားတစ်ယောက်
မို့အကုန်ရယူချင်ပါသည်။

"အကျပ်လာကိုင်နေတယ် ဟာသပဲ...."

"JungKookငါမင်းကိုတည်ငြိမ်စေချင်ပီ...
ဆိုးမိုက်နေ့တွေတော်လောက်ပီ
ငါလွန်ခဲ့တယ်ဆိူလည်းငါမင်းကိုတောင်းပန်ပါတယ်..."

"အမှားတွေကို တောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတဲ့
စကားနဲ့ချေဖျက်လို့ရတယ်ပေါ့...
ဒါဆို ကျွန်တော်ကပြန်တောင်းပန်မယ်
လက်မထပ်နိုင်ဘူး...
ကျွန်တော့်အိမ်ထောင်ရေးကျတော်စီစဉ်မယ်
ကျွန်တော့်ဘဝကိုကျွန်တော်စီရင်မယ်...
ဒယ်ဒီ ဆရာလာမလုပ်နဲ့..."

" မင်းသူ့ကိုတွေ့ကြည့်လိုက်ရင်တော့
စိတ်ပြောင်းနိုင်ပါတယ်..
တစ်ခါလောက်တော့ တွေ့ကြည့်ပါ
မကြိုက်ဘူးဆိုရင် ငါရှေ့မတိုးပါဘူး..."

"ကျွန်တော် လက်ထပ်ခြင်းကို အယုံအကြည်မရှိဘူး
ဒယ်ဒီ..ကျွန်တော့်အိမ်ထောင်ဖက်က
ငွေ ကြောင့် ကျွန်တော့်ကိုလက်ထပ်ယူတယ်
ဆိုတာက သိပ်စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတယ်လေ...
ကူညီချင်ရင်ဒီတိုင်းကူညီလိုက်ပါ
သနားပါတယ်..."

"အလကားကူညီစရာလား
ငါစီးပွါးရေးသမား..ငါ့အကျိုးအမြတ်ကိုပဲ
ငါကြည့်မယ်..."

"ကျွန်တော် ပြန်လိုက်ပါအုန်းမယ် ဗျာ...."

"ငါစကားပြောနေတာ မပီးသေးဘူး ပြန်ထိုင်စမ်း..."

"အရေမရ အဖတ်မရတွေပြောတာကို
နားမထောင်ချင်တော့ဘူး...
မအားတော့ဘူး သွားရတော့မယ်...."

ထမင်းစားဝိုင်းမှထကာ ယူစရာရှိတာတွေ
ကောက်ယူပီးတဲ့နောက် ပြန်ရန်စဉ်းစားလိုက်သည်။
ဆက်နေလျှင်မဟုတ်တာတွေကြီးနားထောင်နေ
ရအုန်းမှာဖြစ်တာကြောင့်အာရုံသိပ်အနောက်
မခံနိုင်.ပါ။

ကားပေါ်တက်ကာ အကြမ်းပတမ်းမောင်းထွက်
နိုင်ဖို့အရှိန်ယူပြီးတဲ့နောက်ပြန်ထွက်တဲ့အခါလည်း
မြင်သမျှအားလုံးတိုက်ချသွားပြန်သည်။

အိမ်ထောင်ပြုခြင်းတဲ့........။
ပေါက်ကရလေးဆယ်တွေ......။

တတိယမြောက်ပီကေကိုဝါးကာ
ကားတံခါးမှန်ချလျှက် ထွေးထုတ်လိုက်သည်။

"ေယာင္း!!!!!!!!!!"

ႀကိဳျမင္ေနလို႔......ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္တစ္ခု
ျဖစ္ေတာ့မွာကိုသိေနလို႔....အစြမ္းကုန္ကာကြယ္
ဖို႔အတြက္ ေျပးလာခဲ့ေပမယ့္ သိပ္ခ်စ္ရေသာ
ေယာင္းႏွလုံးသားတည့္တည့္ကိုျမႇားတစင္းက
စိုက္ဝင္ေနၿပီ......။

ေျမျပင္ေပၚေခြခနဲလဲက်သြားေသာပုံရိပ္ေလး
ဆီေသြး႐ူးေသြးတန္းေျပးသြားကာ
ေပြ႕လိုက္ခ်ိန္တြင္ေယာင္း တကိုယ္လုံး
ေအးစက္ေနခဲ့သည္။

"JEonေလ.....Jeonပါ....
ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္....အဆင္ေျပသြားမွာ
သမားေတာ္ဆီ ေခၚသြားေပးမယ္..."

ေယာင္း သည္ နီရဲေနေသာမ်က္အိမ္ေတြ...
က်လုဆဲဆဲမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေဝဒနာကို
ျပင္းထန္စြာခံစားေနရရင္းသူ႔ကို
ရင္ကြဲနာက်သြားေစနိုင္ေသာအၾကည့္ေတြျဖင့္
ၾကည့္ေနကာ ေသြးေတြေပက်ံေနေသာ
လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြျဖင့္
ပါးကို ထိကိုင္လာသည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ Jeon......."

"မလိုဘူး ေတာင္းပန္ဖို႔မလိုဘူး
ကိုယ္ခ်ီသြားမယ္....ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး
မင္းကို သူ တို႔ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ပါဘူး..."

ေယာင္း....မ်က္လုံးလွလွေလးေတြသည္
သူ႔ဆီကလႊဲကာတျခားေနရာတခုသို႔
ဦးတည္ခ်က္ေျပာင္းသြားသည္။
ေယာင္း လွမ္းၾကည့္ေနရာသို႔
ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္မ်က္ရည္ေတြက်ေနတဲ့ၾကားက
ၾကည့္မိေတာ့..ျမင္းေပၚက ဒီနိုင္ငံ ရဲ့ ဘုရင္......။

အျမဲတမ္း ေရႊေရာင္ဝတ္႐ုံရွည္ႀကီးကို
ခမ္းနားစြာဝတ္ထားတတ္ၿပီး
အနက္ေရာင္ဆံပင္ရွည္ေတြကို ဘုရင္ပီပီ
တိပေနေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတတ္ေပမယ့္
ခုညေတာ့....ဆံပင္ရွည္ေတြကိုႀကိဳးတခုနဲ႔
တဝက္ယူကာခပ္ေလၽွာ့ေလၽွာ့စည္းေႏွာင္
ထားၿပီး ညဝတ္႐ုံႏွင့္ အေရာင္နည္းနည္းမွိန္ေနသလို။

သို႔ေသာ္ မ်က္အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းတို႔ကအထူး
စူးရဲစြာျပတ္ရွလြန္းေနခဲ့ပါသည္.....။

ေယာင္းသည္....သူ႔ကိုပါးစပ္ကထုတ္ဟ
မေျပာနိုင္ေတာ့၍မ်က္လုံးေတြႏွင့္
ႏွလုံးသားတည့္တည့္ကျမႇားသည္
ျမင္းေပၚက  ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ့....
လက္ခ်က္ပါလို႔ သူ႔ကိုတိုင္တည္ေနသည္။

ဘာေၾကာင့္လဲ.....?
ဘာေၾကာင့္မ်ားဒီေလာက္ေတာင္ရက္စက္ရဲရသလဲ..။
သူလွမ္းၾကည့္ေသာ္အခါဘာခံစားခ်က္မွမရွိေသာ
ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနေသာမ်က္ႏွာႏွင့္
ျပန္ၾကည့္ေနသည္...။

ေယာင္းသည္...အသက္ရွုဖို႔ခက္လာေခ်ၿပီ.....။
က်ဆင္းလာေသာမ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္တို႔
သည္ ပန္းပု႐ုပ္ကေလးထုထားသလို
လွေသာ ေယာင္း မ်က္ႏွာ လွလွေလးေပၚသို႔
အစုလိုက္အျပဳံလိုက္စီးဆင္းေနသည္။

သူခ်စ္ျမတ္နိုးလြန္းရသူ....သိပ္ျဖဴစင္လြန္းတဲ့သူ...
ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာ...စိတ္ဝိဉာဥ္တစ္ခုလုံး
အလုံးစုံေပ်ာ္ဝင္သြားေအာင္ဆြဲေဆာင္နိုင္ခဲ့ေသာသူ။
သိပ္ၿပီးျပည့္စုံလြန္းတဲ့ခ်စ္ရသူေလးရဲ့
ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ဟာ ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ
႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ရလား......။

ကိုယ္ခ်စ္ရသူ တစ္ေယာက္လုံး ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕
အသက္မရွူနိုင္ေတာ့ေသာျဖစ္ရပ္ထက္
ပိုဆိုးတဲ့အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးမရွိေတာ့..........။
တင္းက်ပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားရင္းသည္းထန္စြာ
ေအာ္ငိုေနမိသည္....။
ဖက္ထားေသာလက္ကေလးေတြတျဖည္းျဖည္း
ေျပေလၽွာ့လာသည္.....။

"ေယာင္း.....!!!ေယာင္း.....!!!!"

ျပာေယာင္ေယာင္ႏူတ္ခမ္းေတြသည္တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္
မဲ့သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေသြးရဲရဲေတြၾကား
နစ္ေနေသာ အ႐ုပ္ကေလးသည္ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့ၿပီ။

"ေယာင္း.....!!"

Jeonသည္ေခၚ၍မရနိုင္ေတာ့ေသာ
မ်က္ေတာင္အရွည္ႀကီးေတြကိုၾကည့္ကာ
စကားသံေလးတိုးဖြဖြေလးသာထြက္လာနိုင္ေတာ့သည္။

"ဒီလိုမ်ိဳး....ေတာ့ မထားခဲ့နဲ႔ေလကြာ....."

မ်က္ရည္ေတြထပ္မက်နိုင္ေတာ့....။ေယာင္းကို
ရင္ခြင္ထဲမွေျမျပင္ေပၚသို႔ခပ္ဖြဖြေလးခ်ထားလိုက္ကာ
ကိုယ္ရံေတာ္တစ္စုႏွင့္ ထင္တိုင္းၾကဲတတ္ေသာ
ဘုရင္ဆိုေသာ....လူဆီသို႔ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။

ဒီနိုင္ငံရဲ့ အလွဆုံး ေယာက်္ား....

ဒီနိုင္ငံရဲ့ ဘုရင္အျဖစ္ထိုက္ဆုံးဘုရင္.....

ေယာက်္ား မိန္းမ ျမင္တာနဲ႔မူးေဝသြားေလာက္တဲ့
အထိ ဆန္းၾကယ္ေသာ ညိဳ႕ငင္အားမ်ားႏွင့္
လူသား....

အိမ္ေရွ႕စံဘဝထဲက....အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံေတြအထိ
ဩဇာေညာင္းလွသျဖင့္ ဂုဏ္သတင္းအရာ
သိပ္ေမႊးပ်ံ႕လြန္းခဲ့သူ......။

ဒါေပမယ့္.......႐ူးေနသည္။

Jeonသည္မ်က္ရည္ေတြကိုအၾကမ္းပတမ္း
သုတ္ကာျမင္းေပၚက ဘုရင္ရွိရာသို႔
ေတာက္ေလာင္ေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္
ျပင္းထန္စြာစိုက္ၾကည့္ရင္း ကိုင္ေနၾကဓားကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကာေလၽွာက္လာေနသည္။

အနီးနားသို႔ေရာက္လာေသာအခါ.....
အံႀကိတ္ထားရျခင္းေၾကာင့္ေမးရိုးေတြ
တင္းေနလၽွက္ ျမင္းေပၚတြင္
ထိုင္ေနေသာ ဘုရင္ အား လက္ေကာက္ဝတ္
မွေဆာင့္ဆြဲကာဆြဲခ်ေတာ့ ဓားအလက္သုံးဆယ္
ေလာက္လည္ပင္းနားသို႔လာေထာက္သည္။

"ဖယ္ေပးလိုက္...."

ကိုယ္ရံေတာ္တစ္စုသည္မဖယ္ခ်င္ဖယ္ခ်င္ျဖင့္
ဓားေတြသိမ္းလိုက္သည္။

"အျပဳအမူေတြကမေလးမစားနဲ႔ Jeon...."

"မင္း....လုပ္ရက္လိုက္တာ......"

"နန္းေတာ္ထဲမွာ အမွုထမ္းေနတဲ့
အမွုထမ္းတစ္ေယာက္က ဘုရင္မသိေအာင္
တိတ္တဆိတ္နန္းတြင္းက ထြက္ေျပးဖို႔လုပ္ရင္
ေသဒဏ္ပဲေလ......ရက္စက္တယ္လို႔မေခၚပါဘူး
ဘုရင္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ ဘုရင္လုပ္တာ...."

ဒီထက္ပိုမုန္းစရာေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာမ်ိဳးမရွိ။
ဒီထက္ပို ႏုံ႔ႏုံ႔ဆင္းပစ္ခ်င္တဲ့မ်က္ႏွာမ်ိဳးမရွိ။
လေရာင္ထိန္ထိန္ေအာက္အႂကြင္းမဲ့
အမုန္းပင္ေတြကို အဆမတန္ႀကီးထြားလာေစပါသည္။

Jeonသည္ လက္ဖဝါးမွာေပက်ံေနေသာ
ေသြးမ်ားကိုဘုရင့္မ်က္ႏွာလွလွေလးအေပၚ
သုတ္လမ္းလိုက္သည္။

ဖူးႂကြေနေသာမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ေသြးရဲရဲမ်ား
သည္လုံးဝမလိုက္ဖက္ခဲ့ေသာ္လည္းဘုရင္က
အံႀကိတ္ေနကာဘာမွမေျပာခဲ့...။

လသည္ထိန္ထိန္သာေနကာ
လမ္းေပၚတြင္အသက္မဲ့သြားေသာလူသားေလး၏
ဆံပင္ေလးေတြသည္ေလတိုက္တိုငိး
လႊင့္လႊင့္သြားသည္။
ျမႇားဒဏ္ရာကထြက္က်လာေသာေသြးမ်ား
သည္ထိုေနရာပတ္လည္အိုင္ထြန္းေနၿပီ။

တခ်က္ျပန္ၾကည့္မိရင္....တခါနင့္ဝင္သြား
ေစေသာ ပုံရိပ္ေလး....။
ရင္ကြဲနာက်တယ္ဆိုတာဒါမ်ိဳးကိုေျပာတာ
ေနလိမ့္မည္...။

မ်က္စိေရွ႕က ဘုရင္ ကိုျပန္ၾကည့္မိေသာ္အခါ
မ်က္လုံးစူးရွရွေတြနဲ႔ပင္တကိုယ္လုံးကိုမီးနဲ႔ရွို႔ခ်လိုက္သလိုအပူတျပင္းေတာက္ေလာက္လာသည္။

JEonသည္ ဘုရင့္မ်က္လုံးေတြထဲသို႔
ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္
ထိုညက ထိုစကားကိုဆိုခဲ့သည္......။
ထိုညက ထိုက်ိန္စာကိုတိုက္ခဲ့သည္....။
ေသြးမ်ားႏွင့္ရင္းၿပီး ဆုႀကီးႀကီးေတာင္းခဲ့ပါသည္...။

"ငါက်ိန္စာတိုက္တယ္.......
မင္းကို ငါဒီဘဝတင္မကဘူး
ေနာက္ဘဝအဆက္ဆက္မွာလည္း
အမုန္းႀကီးမုန္းနိုင္ပါေစ.......
မင္းမ်က္ႏွာကိုျမင္႐ုံနဲ႔ မေကာင္းေသာ
စိတ္ခံစားမွုေတြကိုပဲျဖစ္တည္ေစၿပီး
မင္းကိုငါအျမဲတမ္းစိတ္ဆင္းရဲမွုေတြကိုသာ
ေပးနိုင္တဲ့သူျဖစ္ပါေစ............

ငါဆုေတာင္းတယ္...ငါတို႔ရဲ့ေသြးေႂကြးေတြ
အတြက္ အေႂကြးဆပ္ရမယ့္ေရစက္ဆိုး
ေတြနဲ႔အတူတူ သံသရာတေလၽွာက္လုံး
ငါ့ဆီကိုပဲမင္းတည့္တည့္
ျပန္လာပီး ငါ့ကိုဝဋ္ေႂကြးဆပ္ရပါေစ......"

"ငါနဲ႔ပဲသံသရာတခြင္လုံးျပန္ဆုံစည္းၿပီး
ငါ့အ႐ုပ္လို ဘဝမ်ိဳးကိုပဲ အထပ္ထပ္ၾကဳံရပါေစ...
ဒီဘဝမွာမင္းကဘုရင္မလို႔အနိုင္ရခဲ့ေပမယ့္
ေနာက္ဘဝဆက္တိုင္းမွာ ငါကမင္းရဲ့ဘုရင္
ပဲျဖစ္ရပါေစ...."

"မင္းကိုငါသတ္ပစ္လိုက္လို႔ရေပမယ့္....
မသတ္ေတာ့ဘူး......
လူျဖစ္လာၿပီး လူတစ္ေယာက္မွာရွိသင့္တဲ့
လူ႔ႏွလုံးသားပါမလာတဲ့အတြက္.....
မင္းက ေသ လည္း....ဘာမွမထူးဘူး
တမလြန္မွာ ဆက္ၿပီး ေထာင္လႊားေနအုန္းမွာ...."

ဘုရင့္မ်က္ႏွာ သည္ ပိုတည္တင္းသြားခဲ့သည္။
လက္သီးေတြမသိမသာဆုပ္သြားကာ
မုန္းမုန္းတီးတီးေျပာေနေသာ မ်က္စိေရွ႕ကလူ
ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း အသက္ရွုသံေတြ
ျပင္းထန္ေနသည္။

"ေစာ္ကားေနလိုက္တာ....."

"ဒါေနာက္ဆုံး ေစာ္ကားျခင္းပါပဲ.....
ေနာက္ထပ္ ငါ့ဆီက ဘယ္လိုေစာ္ကားျခင္း
မ်ိဳးကိုမွမင္းမရနိုင္ေတာ့ဘူး......
နန္းသက္ရွည္ပါေစ....အရွင္မင္းႀကီး......"

Jeon ၏ဓားရွည္သည္ လက္ခနဲျဖစ္ကာ
ကိုယ္တိုင္ပဲ ထြက္သြားတဲ့သူေနာက္
လိုက္သြားခဲ့သည္။

ကိုယ့္ရင္ဘက္ကိုယ္ဓားနဲ႔ထိုးခ်လိုက္ျခင္း။
Jeonရင္ဝမွာစိုက္ေနေသာဓားကို ဘုရင္က
မ်က္စံေသမ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။

သတ္ေသသြားခဲ့တာလား....။

တဆက္ဆက္တုန္ရီေနတဲ့ၾကားက
မုန္းတီးလြန္းစြာ မ်က္ေထာင့္နီနီမ်ားျဖင့္စိုက္
ၾကည့္ေနေသာ Jeonသည္
ၾကာၾကာမေနနိုင္ ေျမျပင္ေပၚသို႔
ၿပိဳလဲက်သြားခဲ့သည္။

ဘုရင္သည္ ေျမျပင္ေပၚကေသြးရဲရဲေတြၾကား
လြန့္လူးေနေသာJeonကို ၾကည့္ကာ
တျဖည္းျဖည္းျဖဴေဖ်ာ့လာသည္။
ေနာက္သို႔တလွမ္းဆုတ္သြားကာ
မ်က္စံေသမ်ားျဖင့္မယုံၾကည္နိုင္စြာ
လွမ္းၾကည့္ေနဆဲ.....။

"မႊန္ထြန္လြန္းတဲ့ ေကာင္........"

ျမင္းေပၚျပန္တက္လိုက္ကာဒုန္းစိုင္း
ဦးတည္ရာမဲ့ေျပးထြက္သြားသည္။

ျမင္းခြါတခ်က္သည္...ႏွလုံးခုန္သံတခ်က္
ျဖစ္ေနၿပီး....ျမင္းခြါသံေတြမ်ားလာတဲ့အခါ
ႏွလုံးသည္ တဆက္ဆက္ခုန္လာၿပီး
မ်က္လုံးေတြပြင့္သြားကာ အိမ္မက္ဆိုးမွ
လန့္နိုးသြားေတာ့သည္။

စူးေအာင့္လြန္းလွေသာရင္ဘက္ကိုဖိကိုင္ကာ
မသိစိတ္၏အိမ္မက္ကိုဆက္ၿပီးလက္မခံနိုင္
ေသာအတိုင္းတာေၾကာင့္သူလက္ရွိဘဝကို
ျပန္ေရာက္လာသည္...။

ေခၽြးေတြရႊဲေနကာ ႏွလုံးခုန္သံေတြသည္
ညသန္းေခါင္အခ်ိန္ႀကီးတြင္
အက်ယ္ႀကီးၾကားေနရတဲ့အထိ
ျပင္းထန္လွပါသည္။

ဒီအိမ္မက္မက္တိုင္းေဒါသထြက္ရသည္..။
ဆယ္ႏွစ္သားထဲက တစတစျမင္ရလာတဲ့
အိမ္မက္ေတြသည္ တခါတရံက်ရွည္လၽွားသည္
တခါတရံက် ဇာတ္ကြက္တခုလိုခပ္တိုတိုႏွင့္
သူႏွိုးသြားတတ္သည္...။

ထပ္ခါထပ္ခါျမင္မက္ေနရေတာ့
စိတ္ကုန္လာပါသည္.....။
ခုအသက္၂၀အရြယ္အထိ ဒီအိမ္မက္ေတြကို
မက္ခဲ့တာ ဆယ္ႏွစ္ရွိေနခဲ့ၿပီ။
လန့္နိုးလာရင္ ငိုခ်င္သည္...
တခါတရံက် ေဒါသေတြထြက္သည္....
တခါတရံ က်ဘာေတြကို မေက်နပ္ေနမွန္းမသိ
အလိုမက်......။

အိမ္မက္ဆိုးသည္ သူ႔ကိုေႏွာက္ယွက္ေနတာ
ႏွစ္ေဆြးေနတာေၾကာင့္ ညတိုင္း
မျမင္မက္ဖို႔ဆုေတာင္းရသည္အထိ...။

ပူေလာင္ေသာ အတၱစြဲကိုယ္စီေတြသည္
အိမ္မက္ပုံရိပ္ေယာင္ေတြဆိုေပမယ့္
ႏွလုံးသားထဲအထိဝင္ေရာက္ေနရာယူတာ
ေၾကာင့္ အိမ္မက္ဆိုေသာ္ျငား
နိုးလာတိုင္းပင္ပန္းရလြန္းပါသည္...။

ရင္ဘက္ကိုဖိထားကာ ထထိုင္
ၿပီး ဝတ္ထားေသာအက်ီကို
ေခၽြးေတြေၾကာင့္ ခၽြတ္ကာအေပၚပိုင္း
ဗလာျဖစ္သြားသည္။

Hotelခန္းျပတင္းေပါက္ဘက္
ထြက္ကာေဆးလိပ္တလိပ္မီးညႇိလိုက္သည္။
အိပ္ယာေပၚတြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္
ေကာက္ေၾကာင္းလွလွေလးႏွင့္အိပ္ေမာက်ေနဆဲ...။

လက္ေမာင္းရင္းမွလက္ေခ်ာင္းေတြအထိ
စီးဆင္းလာေသာပုံစံမ်ိဳးစုံတက္တူးေတြနဲ႔
ေတာင့္တင္းလွေသာခႏၶာကိုယ္သည္
အခန္းမီးေရာင္မွိန္မွိန္တြင္ ခန့္ခန့္ထည္ထည္။

ႏူတ္ခမ္းပါးေလးႏွစ္ခုၾကားေဆးလိပ္ကို
ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ကိုက္ထားၿပီးစီးကရက္ေငြ႕ကို
ရွိုက္သြင္းကာ ျပန္ထုတ္ေနပုံသည္....
ဘယ္အရြယ္ထဲကေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ခဲ့လဲ
ခန့္မွန္းၾကည့္စရာမလို သိပ္ပုံက်ေသသပ္လွသည္။

ေဆးလိပ္တလိပ္ကုန္လို႔ စိတ္နည္းနည္း
ၿငိမ္သြားရင္ေတာ့ျပန္အိပ္လိုက္မည္။
ဒါသည္ ငယ္ငယ္တုန္းကျပသနာတစ္ခုေပမယ့္
ခုေတာ့ ျပသနာမဟုတ္ေတာ့...။
အိမ္မက္သည္ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး
ျပန္အိပ္လို႔ရသည္...။

"ကိုကို.....အိပ္မေပ်ာ္ဘူးလား....."

ေဆးလိပ္တလိပ္ကုန္ခါနီး တြင္ခါးကိုေနာက္မွ
သိုင္းဖက္လာကာ ခပ္အီအီေျပာလာေသာ
အသံေလးၾကားရတာေၾကာင့္
ေကာင္မေလးႏွိုးလာၿပီျဖစ္သည္။

ဒီညက ခါးကိုဖက္ခဲ့တဲ့လက္ကေလးေတြနဲ႔
မေန႔ညက Clubမွာ ရင္ဘက္ေပၚ
ျဖတ္သန္းသြားေသာလက္ကေလးေတြသည္
မတူ....။

လက္သည္းနီ​ေရာင္ေလးေတြကေတာ့
အားလုံးလွၾကပါသည္...။
လက္သည္းနီေရာင္ တမ်ိဳးပီးတမ်ိဳးနဲ႔
ေန႔တိုင္း ကစားလြန္းလို႔ နာမည္ၾကား႐ုံနဲ႔
ႏွာေခါင္းရွုံ႔ၾကၿပီး...တစ္ခ်က္မၽွစိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္
ရင္လည္း ေယာက်္ား မိန္းမမေရြး
ရင္ခြင္ထဲ ခုန္ေပါက္ဝင္လာျပန္သည္...။

ဘယ္လိုနားလည္ရခက္တဲ့လူေတြလဲ......။

ဒါေပမယ့္လည္း ဘဝကေတာ့ ရနိုင္သမၽွ
ေတာ့ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲျဖတ္သန္းရမည္...။
လုပ္ခ်င္တာလုပ္ စားခ်င္တာစား
ေသာက္ခ်င္တာေသာက္ အိပ္ခ်င္သလိုအိပ္
သုံးခ်င္သလိုသုံး ျဖဳန္းခ်င္သေလာက္ျဖဳန္း
ေယာက်္ားမို႔ လွတပတ မိန္းကေလးေတြ
အကုန္လုံးကိုႀကိဳက္သည္....။

တေန႔တေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ မနက္တေယာက္
ညတေယာက္လား...ရည္းစားေတြလား
အေျဖရပီးတာလား လက္မခံေသးတာလား
ျပတ္ဆဲသြားၿပီလား အကုန္လိုက္မမွတ္မိနိုင္ေတာ့။
ႏွလုံးသားအတြက္ Assistent Manager
တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့လိုေနၿပီဟုထင္ပါသည္။

"အိမ္မက္ဆိုးေတြမက္လို႔...Babeအိပ္ေခါက္ပ်က္
သြားၿပီထင္တယ္...."

"ကိုကိုသနားပါတယ္...
အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလို႔လားဟင္..."

"နည္းနည္းပါ....."

"Babeဖက္ထားေပးမယ္ေလ..လာပါျပန္အိပ္ၾကမယ္.."

ေကာင္မေလးလွလွေလးေတြကဖက္ထားေပးၿပိီး
အိပ္လို႔လည္း႐ုန္းလို႔ရတဲ့အိမ္မက္မ်ိဳး
မဟုတ္တာေၾကာင့္ျငင္းလိုက္ရသည္။
အိပ္ယာေပၚျပန္တက္ကာကိုယ့္အေတြးေတြနဲ႔
ကိုယ္ပဲဆက္အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ရသည္။

မအိပ္ခင္ ျမင္ေယာင္မိျပန္တဲ့ အိမ္မက္ထဲက
ျမင္းေပၚက မ်က္ဝန္းစူးစူးေတြ...
ေသြးေတာထဲနစ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္......
အားလုံးသည္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရာခ်ီကဘုရင္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ
ကာလကပုံစံေတြျဖစ္သည္။

ဘာေၾကာင့္ႏွစ္ခ်ီကာစြဲစြဲလန္းလန္း
ညတိုင္းလိုလိုႏွိပ္စက္ရသလဲ။
အထူးသျဖင့္ျမင္းေပၚက ဘုရင္ျဖစ္ဟန္တူ
ေသာ လူ၏ မ်က္လုံးေတြ.....
ေတြးမိတိုင္း ျပန္ျမင္ေယာင္တိုင္း
ရင္ဘက္ေတြထဲကထိုးေအာင့္ကာ
ခဏတျဖဳတ္ေသေသသြားရသလို....။

အိမ္မက္သည္ ထ္ုမ်က္လုံးေတြကို
ျမင္လိုက္ရတိုင္း...အေၾကာက္လြန္ကာ
လန့္နိုးသြားတတ္တာမ်ားသည္......။

သိပ္ ေျခာက္ျခားဖို႔ေကာင္းတဲ့အၾကည့္
သိပ္မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ဗီလိန္အဆန္ဆုံး
မ်က္လုံး...။

ဘာအေၾကာင္းရယ္..ဇာတ္ရည္မလည္
ဝိုးတိုးဝါးတားအိမ္မက္ေသာ္ျငား....
ေသခ်ာတာတစ္ခုက
မ်က္အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေတြကို မုန္းေနမိတယ္ဆိုတာပဲ....။

ဆယ္ႏွစ္လုံးလုံးသူ႔ကိုအိပ္မရေအာင္
ႏွိပ္စက္ခဲ့တာေတြလည္းပါတာေပါ့.ေလ.....။

......

သူ႔ရဲ့ဘဝသည္ သိပ္ထူးထူးဆန္းဆန္းေတာ့
လည္းမဟုတ္ခဲ့ပါ....
သိသာထင္ရွားတာတစ္ခုျပရမည္ဆိုလၽွင္
အေဖျဖစ္သူသည္ က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝကာ
သူကေတာ့ ဇာတ္လမ္း႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက
ထင္တိုင္းၾကဲ ခပ္ဆိုးဆိုးသူေဌးသားေလးေပါ့...။
ဒီေလာက္ပါပဲ သိပ္ရိုးရွင္းပါသည္။

ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာေနလဲေတာ့
ဒယ္ဒီ့ကို မေမးဖူး....
စိတ္လည္းသိပ္မဝင္စားမိ...။

ဒါေပမယ့္
သူ အိမ္သုံးလုံး လက္ညိဳးထိုးေရာင္းစားကာ
ေကာင္မေလးနဲ႔ ကမၻာပတ္ၿပီးျပန္လာေတာ့
နည္းနည္းပါးပါး နားပူမယ္ထင္ေပမယ့္
ဒယ္ဒီ့က သိေတာင္သိရဲ့လားမသိ..။
မသိေတာ့လည္းနားေအးပါးေအးရွိတာေပါ့ေလ...။

အနက္ေရာင္T Shirtကို ဂ်င္းေဘာင္းဘီ
တထည္ျဖင့္ခပ္ရိုးရိုးတြဲဝတ္ထားကာ
အေရာင္ေတာက္ေနေသာဆြဲႀကိဳးတစ္ခု
ကိုဆြဲထားသည္....။
ခရမ္းရင့္ေရာင္မ်က္မွန္ကိုခပ္စိုက္စိုက္ေလး
တပ္ထားပုံက မ်က္ခုံးနားတြင္အလွဆင္ထား
ေသာ အရာေလးႏွစ္ခုကို ဖုံးသြားမွာစိုး၍ထင္ပါသည္။

အနက္ေရာင္ဆံပင္တိုတိုမ်ားကို
ေသသပ္ေနေအာင္ ပုံခ်ထားကာ
မ်က္ခုံးတန္းလွလွေတြ.ကဒီေန႔အတြက္SpecialMenu
လို လိုတာထက္ပို ထင္ေပၚေနသည္...။

အေရာင္စုံမ်က္လုံးေတြဟု
ႏူတ္ခမ္းနီမေလးေတြ သတ္မွတ္ထားေသာ
တဖ်က္ဖ်က္လက္ေနေသာ မ်က္ဝန္းအစုံသည္
မ်က္မွန္ေအာက္တြင္ ဒီမနက္ခင္းေတာ့
လန္းလန္းဆန္းဆန္းအေရာင္ေတာက္ေနသည္။

တခ်က္မၽွညႊတ္ကိုင္းသြားလၽွင္
အားလုံး မိန္းေမာသြားရေသာ ႏူတ္ခမ္းေတြက
ျပဳံးယဲ့ယဲ့ေလး....။

အိပ္ယာထဲကေကာင္မေလး၏ပုခုံးေသးေသး
ေလးကို တက္တူးအျပည့္ႏွင့္လက္ေမာင္း
ေတြက အပိုင္နိုင္ဆုံးေပြ႕ဖက္ကာ
Hotel Checkoutလုပ္ရန္ထြက္လာသည္။

မ်က္မွန္ခရမ္းရင့္ေရာင္ကိုစမတ္က်ေနေအာင္
ျပန္ျပန္ျပင္ေနေသာလက္ေခ်ာင္းေတြက
လက္စြပ္ပုံစံမ်ိဳးစုံကအစ
လက္ေကာက္ဝတ္က တြဲလီတြဲေလာင္း
Accessories မ်ိဳးစုံအထိ....
ရွုပ္ယွက္ခတ္ေနတယ္လို႔ထင္ျမင္ရေပမယ့္လည္း
သူမလို႔သာမို႔ ေသခ်ာေပါက္မိုက္ရဲေနသည္။

JeonJungkook ဆိုတဲ့ ေယာက်္ားမလို႔....
ဘယ္အရာမ်ိဳးေတြပဲ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ
စီရင္လိုက္ပါေစ......ၿပီးျပည့္စုံျခင္း
အတိသို႔ေရာက္ခဲ့ပါသည္။

Respect ion တြင္ BlackCardထုတ္ေပးလိုက္
ေသာ္လည္း ကဒ္သည္အလုပ္မလုပ္္ခဲ့...။
ကြက္ခနဲပ်က္သြားေသာမ်က္ႏွာကိုျပန္ထိန္းကာ
ေနာက္ထပ္ကဒ္တစ္ကဒ္ကိုထုတ္ေပးလိုက္သည္။

"Don't Worry Babe...."

ေကာင္မေလး၏ဆံပင္ဖ်ားနားေလးကို
ရႊတ္ခနဲနမ္းကာ ျပဳံးျပဳံးေလးဆိုသည္။
အားလုံးပီးသြားေသည္အခါHotelမွ
ထြက္လာၿပီး ေကာင္မေလးကို
အိမ္ျပန္ပို႔ပီးတဲ့ေနာက္ ေနာက္ထပ္
စရင္းဇယားေတြ၏ ဖုန္းေတြ Msgေတြ
သူငယ္ခ်င္းတအုပ္၏ ဘယ္မွာလဲ ဘယ္မွာလဲ
ေမးခြန္းေတြကိုမေျဖနိုင္ေသးဘဲ
BlackCardကိစၥ ဒယ္ဒီ့ကို အရင္ဖုန္းဆက္ရမည္...။
ဒယ္ဒီနဲ႔ဖုန္းမေျပာျဖစ္တာ သုံးလလား
ေလးလလား ငါးလလား...
အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ ေျခာက္လေလာက္မ်ားရွိေနမလား။

သုံးဖို႔ျဖဳန္းဖို႔အဆင္မေျပရင္ေတာ့မျဖစ္ပါ....။
ဒါသည္သူ႔ဘဝမို႔....ေငြသည္အသက္တမၽွ
အေရးႀကီးပါသည္...။
သိပ္အာ႐ုံေနာက္လာရရင္ေတာ့လည္း
ေတြ႕ရာျမင္ရာ လက္ညိဳးထိုးေရာင္း႐ုံေပါ့...။

"Hello ဒယ္ဒီ Jungkook ပါ....."

"ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဖုန္းဆက္ပီးေပါ့ သားလိမၼာေလး.."

"ဟုတ္ကဲ့....က်ေတာ့္ကဒ္ကိုဘာေတြလုပ္ထားတာလဲ
မနက္က Hotelမွာ ေကာင္မေလးနဲ႔က်ေတာ္
ဘယ္ေလာက္ဂြမ္းသြားရသလဲသိလား ဒယ္ဒီ
မဆိုးနဲ႔ေလဗ်ာ..."

"Hotel မွာရည္းစားေတြနဲ႔ ဘယ္အသက္အရြယ္
အထိအိပ္ေနမွာလဲ JeonJungkook..."

အနက္ေရာင္လက္ေနေသာၿပိဳင္ကားလွလွ
ေလးကိုမွီကာၿမိဳ႕ျပင္တေနရာတြင္
ေဆးလိပ္ဖြာရင္းဖုန္းေျပာေနရင္းမွ
ခြီခနဲထရီမိသည္...။

"ဒယ္ဒီ ဗ်ာ.....ဒဲ့ႀကီး...."

"ငါအေကာင္းေျပာေနတာ....
မင္းကဒ္ေတြကိုငါအကုန္ပိတ္မွာ
မပိတ္ေစခ်င္ရင္ ဒီည အိမ္မွာ
Family Dinnerရွိတယ္...ျပန္လာခဲ့..."

"Family Dinnerတဲ့လား
ဘယ္သူရယ္ ဘယ္သူရယ္က မိသားစု
ဆန္ေနလို႔ ညစာအတူတူစားရမွာလဲ..
တဆိတ္ ဒယ္ဒီ...အလုပ္လုပ္လြန္ပီး
အာ႐ုံေၾကာေတြအားနည္းကုန္တာလား...."

"ျပန္လာခဲ့...အေမြကိစၥပါေျပာမယ္
ငါမေသခင္ထဲက အေမြလိုခ်င္တဲ့မင္းက
လက္လႊတ္မွာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္..."

"အေမြေပးဖို႔လား Wow......
ေစာေစာက မေျပာဘူး...
မိေထြးေသးေသးေလးေရာ အတူတူစားမွာေပါ့...."

"သူလည္းမိသားစုပဲ မင္းအေမေနရာေရာက္ေနပီ..
အတူတူပဲစားရမယ္..."

Jeon..ႏူတ္ခမ္းေတြတြန့္ေကြးသြားကာ
ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ေမေမၾကည့္ရင္လည္းၾကည့္ေနမွာေပါ့..။
မိေထြးေလးနဲ႔ အသက္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္သာကြာေသာ
သားျဖစ္သူရဲ့ ဘဝဆိုးေလးကို....။

"ျပန္လာခဲ့မယ္...ဒယ္ဒီ...
ဒယ္ဒီ့ကို က်ေတာ္ လြမ္းတယ္..."

"ဒုကၡမေပးရတာၾကာလို႔မလား...
မင္းကိုေမြးမိတာ..ငါ့ဘဝမွာေနာင္တအရဆုံးပဲ
ၿပိဳင္ဆိုင္ရွားလြန္းတယ္ JeonJungkook.."

"ေက်းဇူးပါ....အသိအမွတ္ျပဳေပးလို႔..
ဒါပဲ ဒယ္ဒီ...ညက်ေတြ႕မယ္..."

ဖုန္းခ်လိုက္ကာ PowerOffလိုက္သည္။
အာ႐ုံက တစ္ခါေနာက္ရရင္ရပီ..
ေနာက္တစ္ခါထပ္ေနာက္ရလို႔မျဖစ္...
ဖုန္းကိုကားထဲပစ္ထည့္ကာအေဝးေျပးလမ္းမႀကီး
ကိုသာေငးစိုက္ေနလိုက္သည္။

..............

အိမ္ေတာ္ႀကီးသည္..ေမေမကိုယ္တိုင္
ဒီဇိုင္းဆြဲကာတည္ေဆာက္ခဲ့သည္ဟု
ၾကားဖူးခဲ့သည္..။
ေမေမ့စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြမို႔လားမသိျမင္တိုင္း
အႏုစိတ္သိပ္လွခဲ့ပါသည္။
ညခုႏွနာရီေလာက္တြင္...အိမ္ေတာ္တြင္းသို႔
ကားေမာင္းဝင္လာေတာ့ အေစာင့္ေတြက
လန့္လန့္ဖ်န့္ဖ်န့္...။

အလွဆင္ထားေသာပန္းအိုးေတြအားလုံး
တိုက္ခ်သြားျပန္တာေၾကာင့္
သခင္မေလးသိရင္ေသာင္းက်န္းအုန္းမည္။
ေရွာင္ေမာင္းဖို႔ဘယ္တုန္းကမွစိတ္ကူးမရွိခဲ့သူ
သခင္ေလးJeonသည္ ဘယ္မ်က္ႏွာမွ
မေထာက္တတ္ပါ...။

ၿခံအဝကေန အိမ္ႀကီးဆီေရာက္ဖို႔ကိုေတာင္
အခ်ိန္နည္းနည္းေပးရေသာၿခံႀကီးသည္
အလြန္က်ယ္ကာ သိပ္လွေသာ အလွဆင္မွု
မ်ားျဖင့္ နန္းေတာ္ႀကီးလိုသိပ္ခန္းနားေနျမဲ..။

ကားရပ္ကာခဏေစာင့္လိုက္ေတာ့
ၿခံထဲကအလုပ္သမားတစ္ေယာက္က
ကားတံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။
ကားထဲကထြက္လိုက္ကာ အိမ္ဝတြင္
အေျပးအလႊားလာေစာင့္ေနၾကေသာ
အိမ္အကူေကာင္မေလးေတြသည္
ေခါင္းေတြငုံ႔ထားကာ မသိရင္
အဖမ္းခံထားရေသာတရားခံေတြလို။

ျပင္းျပင္းထန္ထန္႐ုပ္ပုံေတြ....
စာတန္းေတြပါေသာေစ်းႀကီးႀကီး
TShirtတထည္ႏွင့္Jeonသည္
သူအိမ္ျပန္လာတိုင္း စိတ္မခ်မ္းသာစရာ
ႀကိဳဆိုမွုေတြကိုတခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္
အိမ္ထဲဝင္သြားလိုက္သည္။

"အိမ္ေရွ႕မွာ လာေစာင့္ေနတဲ့သူေတြက
အိမ္အကူေတြလား...
ဒုကၡသည္ေတြလား...အေဒၚႀကီး...
စိတ္ရွုပ္ေထြးေစတယ္...
ေနာက္တစ္ခါ က်ေတာ္အိမ္ျပန္လာရင္
အိမ္ေပါက္ဝကေန ႀကိဳ က်က္သေရမရွိေနတဲ့
ပုံစံမ်ိဳးေတြကိုမျမင္ခ်င္ဘူး...."

"ေကာင္မေလးေတြက သခင္ေလးကို
ေၾကာက္ေနၾကလို႔ထင္ပါတယ္
ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး...."

"ေနာက္ျဖစ္ရင္လည္း.....
အေဒၚႀကီးပါ ထြက္....."

ကားေသာ့ကိုစားပြဲေပၚပစ္တင္ကာ
ဧည့္ခန္းကဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။
အိမ္ျပန္လာလို႔လည္းခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္
ႏူတ္ဆက္ရမဲ့သူတစ္ေယာက္မွမရွိတာ
ေၾကာင့္ မေရာက္လာေသးေသာ
ဒယ္ဒီ့ကိုသာေစာင့္ေနလိုက္သည္။

ဧည့္ခန္းထဲကေစ်းႀကီးလြန္းေသာအသုံးအေဆာင္
အသစ္ေတြကိုလိုက္ၾကည့္မိသည္။
သစ္လြင္ေသာအေရာင္ႏုႏုေလးေတြ.....
တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ အေရာင္ရင့္ရင့္မ်ားျဖင့္
ခမ္းခမ္းနားနားရွိခဲ့ဖူးပါသည္။
ေမေမ က အေရာင္ရင့္ရင့္မ်ားကိုသာ
ေရြးခ်ယ္တတ္သူျဖစ္တာေၾကာင့္
ႏူတ္ခမ္းနီရဲရဲမ်ားေတာင္ေနာက္ဆုံးေန႔အထိပ်က္မသြား။

ခုမ်ားက် က်ေတာ့္ထက္အသက္ႏွစ္ႏွစ္
ေလာက္သာႀကီးၿပီး ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကေတာ့
က်ေတာ့္ထက္ပင္ငယ္သလို ၂၂အရြယ္မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ကို အေဖ လက္ထပ္ထားတာ
ေၾကာင့္ ထိုမိန္းကေလးအႀကိဳက္...
အေရာင္ႏုႏုေလးေတြတအိမ္လုံးေဝေဝဆာဆာ။

တစ္ခ်ိန္က ေမေမ့အလွဓာတ္ပုံအႀကီးႀကီးေနရာ
တြင္ တန္ဖိုးႀကီးပန္းခ်ီကားတခ်ပ္အစားထိုး
ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ တခုခ်င္းစီေသေသခ်ာခ်ာ
လိုက္ၾကည့္မိပါသည္.....။

အေမေဆာက္ခဲ့ေသာအိမ္..
အေမ့အေငြ႕အသက္ေတြအျပည့္နဲ႔...ရပ္ဝန္းတြင္
မ်က္ႏွာေျပာင္စြာ လုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္ထားျခင္း
သည္အိမ္ျပန္လာတိုင္းၾကဳံရေသာ
႐ုပ္ဆိုးျခင္းတစ္ခု.....။

စိတ္တိုလာတာႏွင့္ ပီေကတခုေဖာက္ကာ
ဝါးေနလိုက္သည္။
ပီေကဝါးပီး ေပေစာင္ေစာင္လိုက္ၾကည့္ရသည့္
အရသာကလည္းတမ်ိဳးေကာင္းသည္မလား။
ဒီေန႔အတြက္ ျပစ္မွတ္သည္ အေမ့ဓာတ္ပုံေနရာ
တြင္အစားထိုးေနေသာအဖိုးတန္ပန္းခ်ီကား
ႀကီးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဆိုဖာမွထကာထိုပန္းခ်ီကား
ေနရာသို႔ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။

"JeonJungKook..!!!နင္ဘာလုပ္မလို႔လဲ....!!!"

ရပ္ပဲၾကည့္ရေသးသည္ အေပၚထပ္မွ
အူယားဖားရားေျပးဆင္းလာေသာ
မိေထြးငယ္ငယ္ေလးသည္ လွလွေလး...။
အသားေရာင္ဂါဝန္လွလွေလးဝတ္ထားကာ
ဒီညFamily Dinner အတြက္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

လူေတြကခက္ေတာ့လည္းခက္ပါသည္။
မိေထြးငယ္ငယ္ ေလးက အသက္၄၀ေက်ာ္
သူ႔အေဖ မႀကိဳက္ေတာ့မွာစိုး၍
ပစ္သြားမွာစိုး၍ အခ်ိန္တန္ပူပန္ေနကာ
၂၄နာရီပတ္လုံးအလွျပင္ထားတတ္သည္။
တကယ္ဆို ဒယ္ဒီက ေၾကာက္ေနရမွာမဟုတ္လား။
ေသာ့ခ်က္သည္ေငြျဖစ္ေနသည္။
ဒယ္ဒီ့ကို မႀကိဳက္ေတာင္ ဒယ္ဒီ့စည္းစိမ္ေတြကို
ႀကိဳက္၍ ရြံစရာေကာင္းစြာ အေဖေလာက္ႀကီး
ယူၿပီး ဘဝကို ေအာက္တန္းက်က်ျဖတ္သန္းေနတဲ့
မိန္းမလွေလး။

ျမင္တိုင္းေမးေမးရိုက္ခ်င္စရာ
ပုံစံေလးသည္ခုလည္းမ်က္ခြက္ေျပာင္စြာ
ေျပးဆင္းလာသည္။

"ငါ့ပစၥည္းေတြကို လာမထိနဲ႔ေနာ္.....
အိမ္ျပန္လာတယ္ဆိုလည္း ကိုယ့္အကန့္နဲ႔ကိုယ္ေန..."

ထြီ!!!!

အနားအထိေျပးလာကာ ေရာင္စုံျခယ္သထား
ေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ အိမ္ႀကီးရွင္အထာဖမ္းေတာ့
ပါးစပ္ထဲကပီေကသည္ ပန္းခ်ီကားေပၚ
သြားကပ္သည္။

"နင္.......လူပါးဝျပန္ၿပီ....!!!!"

ထုံးစံပါပဲ...မိေထြးေလးသည္စိတ္လွုပ္ရွား
လြယ္သူမို႔ ထုခ်င္ရိုက္ခ်င္စိတ္ေတြမ်ားကာ
ေျပးရိုက္လာေတာ့ တြန္းလႊတ္လိုက္ရသည္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္
ျပဳတ္က်ေတာ့ အိမ္အကူေတြက
အေျပးလာထူေပးၾကသည္။

"အဲ့ပန္းခ်ီကားဘယ္ေလာက္တန္လဲနင္သိလား
အရိုင္းအစိုင္းေကာင္ရဲ့.!!!!"

ထူေပးေသာလက္ေတြၾကားကတြန္းထိုး
ထြက္လာကာထပ္ေအာ္လာျပန္သည္။
ပီေကေနာက္တစ္ခုပါးစပ္ထည့္ကာ
ဝါးပီးတဲ့ေနာက္....

"ဒါဆို တန္ေၾကးေသခ်ာသိတဲ့နင့္မ်က္ႏွာကို
ထပ္ေထြးထုတ္ၾကည့္မယ္ေလ....
ဘယ္လိုလဲ....."

"JungKook!!!!"

ပြဲေကာင္းေနၿပီဆိုဒယ္ဒီေရာက္လာၿပီ။

မိေထြးေလးသည္ ဘီလူးစီးသလိုမ်က္လုံး
ေတြမွ ခ်က္ခ်င္းအင္အားခ်ိနဲ႔လၽွက္
ဒယ္ဒီဆီသို႔ေျပးသြားသည္။

"ငါမင္းကို...ျပသနာရွာဖို႔အိမ္ျပန္လာခိုင္းတာ
မဟုတ္ဘူးေနာ္....ညစာျပင္ၾက
ထမင္းစားမယ္...."

"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး..."

ဒုတိယပီေကထပ္ေထြးစရာေနရာမရွိ..။
ထမင္းက စားရေတာ့မည္။
မတတ္နိုင္...စားပြဲေပၚအလွတင္ထားေသာ
အေရာင္ႏုႏု အလွနာရီေလးေပၚပဲေထြးထုတ္လိုက္သည္။
အဆင္ေျပသြားၿပီ....။

ေခါင္းရင္းခုံတြင္အေဖထိုင္ၿပီး..
ဒုတိယေနရာတြင္သူထိုင္ေနသည္။
တဖက္ကခုံကိုအလြတ္ထားရၿပီး
ေနာက္တခုံေက်ာ္တြင္မိေထြးေလးထိုင္ေနသည္။
ဟင္းေတြသည္အရသာသိပ္ရွိကာ
စားခ်င္စဖြယ္ႀကီးပင္....။
Jeon သည္ ေသေသခ်ာခ်ာထည့္စားကာ
ပန္းကန္ထဲတြင္ဟင္းေတြအျပည့္...။

"မင္း ကိုငါ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးမလို႔...Jungkook.."

စားေနရင္းနင္သြားတာေၾကာင့္ဖန္ခြက္ကိုယူကာ
မိေထြးေလးေရွ႕သို႔ ခ်ေပးလိုက္သည္။
တင္တင္စီးစီး ခိုင္းေစပုံကို ဒယ္ဒီမႀကိဳက္ေပမယ့္
ဘာမွမေျပာ..။ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ထည့္
ေပးေသာေရကိုေသာက္လိုက္သည္။

"အေမြေပးမွာဆို ေျပာေတာ့...လိမ္ျပန္တာလား..."

"ဆက္စပ္ေနတယ္...."

"ငါ့သူငယ္ခ်င္းရဲ့သား.တစ္ေယာက္ရွိတယ္
....."Hotel ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလးေလ..
အဲ့တာမင္းနဲ႔ေပးစားမလို႔..."

"မနက္က က်ေတာ္သြားနားတဲ့Hotelပဲ......
တိုက္ဆိုင္ခ်က္....အဲ့Hotelအရမ္းService
ေကာင္းတယ္ဒယ္ဒီ...အစားအေသာက္ေတြက..."

"JungKook....ငါေျပာတာကိုေသခ်ာနားေထာင္..."

"ေစတနာနဲ႔လည္းေျပာျပရေသးတယ္..."

"ငါအဲ့ဒီေကာင္ေလးကို သေဘာက်တယ္..
မင္းနဲ႔သင့္ေတာ္တယ္လို႔လည္းငါထင္လို႔..
သူ႔အေဖနဲ႔လည္းအားလုံးေျပာဆိုပီးပီ
အဆင္ေျပတယ္....မင္းယူလိုက္..."

"လြယ္လိုက္တာ....အဲ့ေလာက္ႀကီးလြယ္ေနေတာ့
လည္းေနေတာင္မေနတတ္ေတာ့ဘူး...."

"နာမည္က ParkJimin..သူ႔ကိုငါစီးပြါးေရး
ေလာကမွာသတိထားမိေနတာၾကာပီ
သိပ္ေျခလွမ္းသြက္တယ္ ထက္ျမက္ပီး
ေခါင္းသိပ္ေကာင္းတယ္..
မင္းလိုအ႐ူးေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့...
သူ႔အေဖကို အရင္က ကမ္းလွမ္းၾကည့္ေပမယ့္
ငယ္ေသးတာရယ္ေၾကာင့္အဆင္မေျပခဲ့တာ"

"ငါကံေကာင္းတယ္ပဲဆိုရမလား
သူ႔အေဖေလာင္းကစားဝိုင္းေတြမွာ
အႀကီးအက်ယ္ရွုံးၿပီး ေကာင္ေလးက
Hotelေတာင္အပ္ရေတာ့မယ့္ပုံစံပဲ
ေျပာရရင္စီးပြါးပ်က္ပီေပါ့ကြာ....
မင္းသိပါတယ္ ငါက ေငြရွိဖို႔မလိုဘူး
အရည္အခ်င္းအစစ္ကိုပဲလိုေတာ့
မင္းကိုေကာင္းေကာင္းလည္းထိန္းနိုင္ၿပီး
သူ႔ကိုသာ ငါပိုင္ရင္ ငါ့အလုပ္ေတြအတြက္
အက်ိဳးအျမတ္ကနည္းမွာမဟုတ္ဘူး...
ဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္း သူညံ့ဖ်င္းလို႔လုံးဝမဟုတ္တာ
ငါသိတယ္ ေလာင္းကစားသမားေတြ
ဦးေႏွာက္မဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ထိန္းထိန္း
ဘာတတ္နိုင္မွာလဲ...."

"အမ်ိဳးမွန္အဖိုးတန္ ေသြးနိုင္သေလာက္
ေတာက္မဲ့ ေက်ာက္တပြင့္မို႔..
ငါလက္မလႊတ္ခ်င္ဘူး...JungKook..."

"ခိုင္းစားခ်င္တာေပါ့...စကားေတြလွေအာင္
မေျပာေနနဲ႔..."

"မင္းအတြက္လည္းသူကအသင့္ေတာ္ဆုံးလို႔
ငါျမင္လို႔ပါ.....မင္းရဲ့အရွိန္ကိုထိန္းဖို႔
လူလိုေနၿပီ..ဒီတိုင္းလႊတ္ထားရင္
ဘဝကပ်က္ေတာ့မွာ...အဲ့ေတာ့ သူတို႔လိုအပ္တဲ့
ေငြေၾကးကိုငါကူညီၿပီး သား ကိုေတာင္းလိုက္တဲ့
သေဘာပဲ..."

"ဝယ္လိုက္တာေပါ့....အဲ့တာလည္း
ဟိုဘက္ကေကာင္က လက္ခံတာပဲလား
ေငြရရင္ ပီးေရာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူနဲ႔
ေပါင္းရေပါင္းရအဲ့လိုလား..."

"သူမ်ားသားသမီးေတြက မိဘတစ္ခြန္းဆို
တစ္ခြန္းေလ ...မင္းလိုမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ
မိဘဒုကၡေရာက္မယ့္လမ္းဘယ္ေရြးပါ့မလဲ..."

"အထည္ႀကီးပ်က္ကေလးနဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္ေပါ့ေလ"

"ကံၾကမၼာေၾကာင့္ပါ..သူကသိပ္တန္ဖိုးရွိတဲ့
လူငယ္တစ္ေယာက္ဆိုတာငါျမင္႐ုံနဲ႔သိတယ္.."

"ဒယ္ဒီတအားႀကိဳက္ေနတာ..
ဒီသမီးေလာက္ေလးကိုမယူဘဲ
အဲ့အဖိုးတန္ေလးကိုပဲ ယူလိုက္ပါလား...
တခ်က္ခုတ္ အပိုင္းတစ္ရာေလာက္ေတာင္
ျပတ္တယ္..."

"JeonJungkook!!!!! မင္းမရိုင္းနဲ႔...
ငါအေဖတစ္ေယာက္အေနနဲ႔သင့္ေတာ္တာကို
ခ်ျပတာ...တကယ္ဆိုParkJiminလို
ျဖစ္တည္မွုက မင္းနဲ႔ျမဴမွုန္တမွုန္ေတာင္
မတန္ဘူး မင္းလိုပ်က္ဆီးေနတဲ့ေကာင္
နာမည္ပ်က္ေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔
ေကာင္ကို ဟိုဘက္ကလက္ခံတာကိုေက်းဇူတင္...."

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ....."

"မင္းအေမြလိုခ်င္ရင္ သူ႔ကိုယူ
လက္ထပ္တဲ့ေန႔ ငါအားလုံးလႊဲေပးမယ္...
တခုမက်န္..."

အေမြေတြဘာေၾကာင့္ငမ္းငမ္းတက္မက္ရသလဲ
ဆိုရင္ အေမ့ပစၥည္းေတြ ကိုေဘးက မိေထြးေလးနဲ႔
အမ်ိဳးအေဆြေတြ ကေလးေတြေမြးလာရင္လည္း
ခြဲေဝမေပးနိုင္တာေၾကာင့္ သူသည္တရားဝင္
မယားႏွင့္ေမြးထားေသာတရားဝင္သားတစ္ေယာက္
မို႔အကုန္ရယူခ်င္ပါသည္။

"အက်ပ္လာကိုင္ေနတယ္ ဟာသပဲ...."

"JungKookငါမင္းကိုတည္ၿငိမ္ေစခ်င္ပီ...
ဆိုးမိုက္ေန႔ေတြေတာ္ေလာက္ပီ
ငါလြန္ခဲ့တယ္ဆိူလည္းငါမင္းကိုေတာင္းပန္ပါတယ္..."

"အမွားေတြကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတဲ့
စကားနဲ႔ေခ်ဖ်က္လို႔ရတယ္ေပါ့...
ဒါဆို က်ေတာ္ကျပန္ေတာင္းပန္မယ္
လက္မထပ္နိုင္ဘူး...
က်ေတာ့္အိမ္ေထာင္ေရးက်ေတာ္စီစဥ္မယ္
က်ေတာ့္ဘဝကိုက်ေတာ္စီရင္မယ္...
ဒယ္ဒီ ဆရာလာမလုပ္နဲ႔..."

" မင္းသူ႔ကိုေတြ႕ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့
စိတ္ေျပာင္းနိုင္ပါတယ္..
တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေတြ႕ၾကည့္ပါ
မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ ငါေရွ႕မတိုးပါဘူး..."

"က်ေတာ္ လက္ထပ္ျခင္းကို အယုံအၾကည္မရွိဘူး
ဒယ္ဒီ..က်ေတာ့္အိမ္ေထာင္ဖက္က
ေငြ ေၾကာင့္ က်ေတာ့္ကိုလက္ထပ္ယူတယ္
ဆိုတာက သိပ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတယ္ေလ...
ကူညီခ်င္ရင္ဒီတိုင္းကူညီလိုက္ပါ
သနားပါတယ္..."

"အလကားကူညီစရာလား
ငါစီးပြါးေရးသမား..ငါ့အက်ိဳးအျမတ္ကိုပဲ
ငါၾကည့္မယ္..."

"က်ေတာ္ ျပန္လိုက္ပါအုန္းမယ္ ဗ်ာ...."

"ငါစကားေျပာေနတာ မပီးေသးဘူး ျပန္ထိုင္စမ္း..."

"အေရမရ အဖတ္မရေတြေျပာတာကို
နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး...
မအားေတာ့ဘူး သြားရေတာ့မယ္...."

ထမင္းစားဝိုင္းမွထကာ ယူစရာရွိတာေတြ
ေကာက္ယူပီးတဲ့ေနာက္ ျပန္ရန္စဥ္းစားလိုက္သည္။
ဆက္ေနလၽွင္မဟုတ္တာေတြႀကီးနားေထာင္ေန
ရအုန္းမွာျဖစ္တာေၾကာင့္အာ႐ုံသိပ္အေနာက္
မခံနိုင္.ပါ။

ကားေပၚတက္ကာ အၾကမ္းပတမ္းေမာင္းထြက္
နိုင္ဖို႔အရွိန္ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ျပန္ထြက္တဲ့အခါလည္း
ျမင္သမၽွအားလုံးတိုက္ခ်သြားျပန္သည္။

အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းတဲ့........။
ေပါက္ကရေလးဆယ္ေတြ......။

တတိယေျမာက္ပီေကကိုဝါးကာ
ကားတံခါးမွန္ခ်လၽွက္ ေထြးထုတ္လိုက္သည္။