စနေတာများလား....။မရောက်သေးဘူးဆိုတာ
ဘယ်လိုလုပ်များဖြစ်နိုင်မှာလဲ။
သေချာသူပြောပြီး စီစဉ်ထားခဲ့တဲ့ဟာ....။

ဖုန်းနံပါတ်တွေခပ်မြန်မြန်နှိပ်ကာဖုန်းခေါ်ပေမယ့်
မကိုင်ခဲ့...။သိပ်တော့စိတ်မလှုပ်ရှားအောင်
ကိုယ့်ကိုကိုယ် ထိန်းလိုက်သည်။
ဘာမှမဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေ...။ဒီမာယာကောင်လေးနဲ့က
ဘယ်တုန်းကသဲထိပ်ရင်ဖိုမဖြစ်ရင်အခြေအနေ
တစ်ခုကပြီးဆုံးသွားရတာကြုံဖူးလို့လဲ....။
ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး....။

ကြီးတဲ့သူလေ...အများကြီးရင့်ကျက်သည်းခံ
ပေးရမှာပေါ့...သူပြောသလိုကလေးနဲ့ဖက်ပြီး
မိနစ်တွေကိုလိုက်တွက်ကပ်နေလို့မရတာ။

...ငါရောက်နေပြီနော်....။

ရပါပီဒီလောက်ဆို.....။Msgလည်းပို့ထားပြီးပြီပဲ။
MD Parkသည် ခြေထောက်ကလေးချိတ်
လက်ကလေးပိုက်ကာ အတတ်နိုင်ဆုံးစိတ်ကို
သက်သာရာကြောင်းလေးတွေးပြီးညရှုခင်းကို
ကြည့်နေသည်။

မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ကုန်သွားတဲ့အခါ
ဖုန်းထပ်ခေါ်သည်။မကိုင်ခဲ့....။
Jimin ဖုန်းကိုစားပွဲပေါ်ပစ်ချကာ Shirt အကျီ
ကြယ်သီးတစ်လုံးကိုထပ်ဖြုတ်လိုက်သည်။

Jungkook...နောက်ကျနေပြီလေ...
ဘာလို့ဖုန်းမကိုင်တာလဲ......။

ဒေါသနဲ့မာန အတ္တစတဲ့ ခပ်ပူပူခံစားမှုတွေကို
မီးတောင်လေးက မြူမှုန်လေးတစ်မှုန်မျှ
ဒီညလေးမှာ မသက်ရောက်အောင်
ထိန်းထားတာမို့ အတတ်နိုင်ဆုံး အေးချမ်းပေးနေသည်။

နာရီကိုထပ်ကြည့်လိုက်တော့ ၇:၄၅ .....။
နွေဦးဆိုပေမယ့် ညလေအေးတွေကသိပ်ပြီး
အေးစက်တာပဲ.....။တစ်ချက်တစ်ချက်ဖြတ်တိုက်
သွားရင် အသဲထဲအထိ စိမ့်ခနဲ...။

၈:၀၀.....။ ဆိုင်သူလေး၏မျက်လုံးတွေ
အရောင်ပြောင်းလာခဲ့ပြီ....။တစ်နာရီကျော်
နောက်ကျလာရအောင် သူတို့ကိုစတွေ့ပေးတုန်း
ကလိုအနေအထားမှမဟုတ်တာပဲ....။
ပိုက်ထားသောလက်ချောင်းလေးတွေတုန်လာကာ
မျက်နှာလေးရဲလာသည်။

ဒါပေမယ့် အခြေအနေကိုသူလက်မခံသေး။
မလုပ်လောက်ပါဘူးပဲအတိအကျတွေးနေကာ
ဖုန်းထပ်ခေါ်ခဲ့သည်။အသက်ရှူလို့မဝတော့...။
နောက်ထပ်ထပ်ခေါ်သည်....အကြိမ်ပေါင်းများစွာ
အထပ်ထပ်ခေါ်ခဲ့သည်။

လေတွေကတိုက်လာ...မိနစ်တွေကတဖြည်းဖြည်း
ကုန်ဆုံး ဖုန်းCallတွေ အထပ်ထပ်နှင့်....။
မျက်အိမ်တွေနီရဲတက်လာသည်။
ရင်ခုန်ခဲ့သော ပြင်ဆင်ထားသည့်စားပွဲပေါ်က
အရာတွေကိုသည်ရုပ်ဆိုးလွန်းလာခဲ့သည်။

အတူတူလာချင်ခဲ့ပေမယ့် မောင်ကဘယ်လို
တွေစီစဉ်ထားတာမောင်က...မောင်က
ဆိုတဲ့ ကလီကမာပလီပလာတွေကြားMD Park
ကလုံးဝComplain မတက်ခဲ့။
အရာရာ သဘောဆိုပြီး ပြောတဲ့အတိုင်းလိုက်နာ
ပေးခဲ့တာ....။

ဘယ်လောက်ထိန်းထားခဲ့ပါစေ....
နှလုံးသားတစ်ခုလုံးနဲ့ရင်းကာသူDateကြမယ်လို့
ပြောတဲ့အချိန်ထဲက လှိုက်ခါနေအောင်ပျော်ရ
သောပျော်ရွှင်မှုသည် မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်။
ဆိုးလို့ရပါတယ်...စိတ်ကြိုက်ရိုင်းခွင့်လည်း
ရှိပါတယ်...ဒါပေမယ့် မရက်စက်သင့်ဘူးလေ။
ရင်ဘက်တစ်ခုလုံးတင်းကျပ်လာကာ
အသက်ရှုတွေမြန်လာခဲ့သည်။

ဘယ်လောက်တောင်ပြင်ဆင်ခဲ့ရလဲ...။
ငြိုငြင်သွားစေမယ့်နေရာလေးတစ်နေရာ
တောင်မရှိအောင် ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး
သူကြိုက်အောင် ပြင်လာခဲ့တာ...။

ယောကျ်ားစစ်စစ်တစ်​ယောက်ဖြစ်ရက်နဲ့
တခြားယောက်ျ်ားတစ်ယောက်ကြိုက်အောင်
ရည်ရွယ်ပြင်ဆင်တာမျိုးက ဘယ်လောက်
ကသောင်းကနင်းဆန်တဲ့ခံစားမှုမျိုးလဲ....။
ဒါတွေကို ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့တာ....။

အကြိမ်ပေါင်းများစွာဖုန်းခေါ်ပြီးတဲ့အခါ
လုံးဝမကိုင်သောဖုန်းသည်လူသတ်ချင်လာတဲ့အထိ
ဒေါသကိုထွက်လာစေပါသည်။

ညနေကဖုန်းပြောရင်းRomအိမ်မှာရှိနေတာ
ကိုသိထားတာကြောင့်ဖဲဝိုင်းတွေရှိနေတာလည်း
နားစွံ့နားဖျားကြားထားတာကြောင့်မသေချာပေမယ့်
သွေးရူးသွေးတန်းဒေါသတွေနဲ့Romအိမ်မှာ
သွားရှာကာ တွေ့ရင်သတ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီး
နာကျင်စရာအပြင်အဆင်တွေကိုထားခဲ့ကာ
ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။

ကားတိုက်မှုဖြစ်ရင် အမှုန့်ဖြစ်သွားနိုင်သော
အရှိန်ဖြင့်Jimin ယာဉ်စည်းကမ်းလမ်းစည်းကမ်း
တွေအကုန်ဖောက်ဖျက်ကာ တရကြမ်းမောင်းလာ
ခဲ့သည်။နာရီဝက်တောင်မမောင်းလိုက်ရ
ထိန်းထိန်းလင်းနေသော Rom အိမ်ရှေ့သို့ရောက်ကာ
ခြံထဲသို့ဝင်လာလိုက်သည်။

အိမ်အဝရောက်တော့
Romဖုန်းContact ကိုရှာကာခေါ်လိုက်တဲ့အခါ
ကံကောင်းတာလား ကံဆိုးတာလားမသိ။
ဖုန်းကိုင်လာခဲ့သည်။

"Hello.....မအားဘူး
ဖဲရိုက်နေလို့ နောက်မှပြန်ခေါ်နော် ဒါပဲ....."

"JeonJungkook ဘယ်မှာလဲ...."

Rom တကိုယ်လုံးရေခဲရိုက်သွားသလို...။
ဒီလိုအသံမျိုးလောကမှာရှိနေသေးတာလား။
ဖဲဝိုင်းတစ်ခုရဲ့ဆူညံသံတွေကိုRomကလက်နဲ့
ဟန့်လိုက်ကာ ယောင်ယမ်းပြီးဖဲချပ်တွေပါ
စားပွဲပေါ်ပစ််ချမိတဲ့အထိ...၊

ကျောရိုးထဲအထိစိမ့်ဝင်သွားသောအသံ....။
အရမ်းကြောက်စရာအသံTone။

"Jimin လား......ဟို ဂျေကသွားပီထင်တယ်..."

"မင်းအိမ်မှာပေါ့...ဒါဆို....."

"အစကရှိ....ခုမရှိဘူး...လေ....Jiminနဲ့အတူတူ
ရှိနေတာမဟုတ်ဘူးလား..."

"ငါခုမင်းရှေ့မှာ တံခါးလာဖွင့်"

"ဗျာ...!!!"

"Rom ဘာဖြစ်တာလဲ....."

"ဆက်ရိုက် ဆက်ရိုက် ဘာမှမဖြစ်ဘူး..."

ဖဲချပ်တွေအကုန်ပစ်ချကာ အခန်းထဲကပြေးထွက်
ပြီးအိမ်ရှေ့တံခါးကိုပြေးဖွင့်လိုက်တော့
ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထစရာ မျက်နှာနှင့်Jimin
သည်ထိရင်ပေါက်တော့မယ့်ဗုံးလိုပဲ...။

"အိမ်အထိ ဘာလာလုပ်......"

"JeonJungkook ဘယ်မှာလဲလို့ငါမေးနေတာ....
အူလည်လည်လုပ်မနေနဲ့..."

Club မှာရန်ဖြစ်တုန်းကလိုပဲကိုယ်က
ဘာမှမလုပ်ခင်သူကဦးအောင်အကျီစကို
ဆွဲဆောင့်လျှက် ကြမ်းတမ်းလာသည်။

"Jimin ဆီသွားတယ်လေ...မရောက်လာဘူးလား"

"မရောက်လာဘူး!!!!"

ဂျေ့ ယောကျ်ားဖြစ်နေလို့ပေါ့။
ဆွဲဆောင့်လိုက်သောအရှိန်သည် အကျီပါပြဲထွက်
နိုင်သောအရှိန်...။ဘာမှလည်းပြန်မလုပ်ရဲ။
ဟိုကောင်ပြန်သိရင် နှစ်ခါခံရမှာမို့သည်းခံလိုက်သည်။

"မင်းတို့ဆီမှာပဲရှိတယ်မလား ဖဲဝိုင်းကောင်း
ပြီး မူးရူးပျော်ပါးနေလို့ ငါ့ကိုမေ့သွားတာ
မလား ငါ့ကိုမလိမ်နဲ့Rom!!!!"

"မဟုတ်ပါဘူးဆို...."

Romသည်ငြင်းနေရင်း ခြံထဲရပ်ထားသော
ပြိုင်ကားအစိမ်းကြီးမြင်လိုက်ရတဲ့အခါ
မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

ဒီကောင် မသွားတာလား....။ဘာဖြစ်တာလဲ။
Jimin သည်မေးနေရင်ကြာတာမို့
အိမ်ထဲဝင်ကာ ရှိသမျှအခန်းအကုန်လိုက်ဖွင့်ကာ
သောင်းကျန်းတော့သည်။

လှေကားထစ်တွေအပေါ်တဒုန်းဒုန်းပြေးတက်
သွားကာဒုတိယအထပ်ဆီရောက်သွားသည်။
Romလည်း တအံ့တဩနောက်မှပြေးလိုက်
ကာ နှလုံးခုန်သံတွေမြန်နေလျှက်။

အောင်မြင်စွာပဲအခန်းတစ်ခန်း၏တံခါးကို
ဆောင့်ကန်ဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ Jimin
မျက်လုံးတွေသေသွားသည်။
မလုပ်လောက်ပါဘူးလို့ထင်နေရင်းကနေ
ဒီယောက်ျားက လုပ်ချပစ်လိုက်တာပဲ။

အိပ်ရာပေါ်တွင် စိတ်အေးလက်အေးအိပ်ပျော်နေတဲ့သူ
သူ့ကိုမေ့နေခဲ့တာလား....။ကိုယ်ကသာစိတ်တွေ
အတိုင်းအဆမဲ့လှုပ်ရှားခဲ့တာ......။

မျက်လုံးတွေသည်သစ္စာမရှိ။အိပ်နေသော
သူရဲ့ဘေးခုံက Longcoatကိုမြင်သွားတဲ့အခါ
ဒူးတွေမခိုင်တော့ဘဲ လဲကျမလိုဖြစ်တော့
Romကထိန်းပေးလာသည်။

နေ့ခင်းက လမ်းမတစ်ဖက်ကစိုက်ကြည့်သွားတဲ့
LongCoatလှလှလေးပဲ...။

အစက Dateကို အလေးမထားဘဲအိပ်ပျော်နေရမလား
ဟု အိပ်ရာပေါ်တက်ကာနှိုးပြီးအသေရိုက်
ဖို့စဉ်းစားခဲ့ပေမယ့် အခြေအနေသည်ထင်သလောက်
မှမရိုးရှင်းနေတာ...။Jeon JungKook
ရဲ့ဖရိုဖရဲဆံပင်တွေ ဝတ်ပုံစားပုံတွေနှင့်
ဘေးတွင်ပုံနေသောNecktie တွေ
ဖိနပ်တွေ....

ငါ့ဆီရောက်မလာဘဲမင်းဘာတွေလုပ်နေခဲ့တာလဲ
ဒုက္ခကောင်ရယ်.....။

တံခါးကိုပြန်ပိတ်ကာ Jimin ရှော့ဖြစ်သွား
သလို ဘာစကားမှမထွက်နိုင်တော့။
အောက်ထပ်ကိုမြန်မြန်ပြန်ဆင်းသွားကာ
အိမ်အပြင်ရောက်တဲ့အခါလမ်းမလျှောက်နိုင်
ထိုင်ချလိုက်ရသည်။

"Jimin....ကျွန်တော်ရှင်းပြမယ်...
ဂျေကလေ...."

"ငါနဲ့ Jungkook လက်ထပ်ထားတာပါ Rom
မင်းသူငယ်ချင်းကောင်းဆို ထိန်းပေးသင့်တယ်
မလား...ဘာလဲ မင်းနဲ့ငါရန်ငြိုးရန်စရှိခဲ့လို့
အငြိုးမပြေနိုင်ဘဲ သူပွေချင်တိုင်းပွေနေတာ
ကိုလွှတ်ထားပေးတာလား...ငါဒုက္ခရောက်လေ
ကောင်းလေ လို့မင်းတို့တဖွဲ့လုံးတွေးနေတာလား..."

ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာတုန်ရီနေသော
Jimin ကိုRomဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ။

"မဟုတ်ဘူး Jimin......နေပါအုန်း...."

ပူထူသွားသောပါးရ်ိုးတစ်ဖက်....။
ထပြေးသွားတာကြောင့်ဆွဲမိဆွဲရာလက်ကို
ဆွဲထားမိလိုက်တော့အရသာရှိရှိသူကတုံ့ပြန်
လာတော့သည်။
လက်သီးလေးသေးပေမယ့် ဇကမသေး။

"မင်းတို့အကုန်အတူတူပဲ!!!!!!
အကျင့်လုံးဝမကောင်းတဲ့ကောင်တွေ....
အဲ့အခန်းထဲက အကျီပိုင်ရှင်ကောင်ကို
လည်းပြောလိုက် အသေပဲလို့...!!"

ဂျေ့ ကိုအတန်တန်သတိပေးတယ်။KimTaeHyung
နဲ့အနေအထိုင်မတတ်မှုတွေကတစ်ချိန်မှာ
မိုးမီးလောင်နိုင်တယ်လို့ခုဘာမဟုတ်တာလေး
နဲ့Jimin ကိုထိန်းမရတော့။အပြစ်လည်းသွားတင်
လို့မရသူ့နေရာကိုယ်သာဆိုလည်း ဒီတိုင်းပဲဖြစ်မှာ။
ညကိုးနာရီကျော်နေပြီ...။သူအကြာကြီးထိုင်စောင့်
ခဲ့ပြီးမနေနိုင်လို့လာရှာခဲ့တာမှန်းသိသာပါသည်။

ဘယ်ကစပြီးဘယ်လိုပြောပြရမှန်းမသိ
အိပ်နေတဲ့ကောင်ဘာဖြစ်မှန်းမသိတာကို
ရမ်းသမ်းလည်းပြောလို့မရ...Jimin သည်
တစ်ချက်ထိုးကာပြောချင်သလောက်တွေ
အော်ဟစ်ပြောဆိုပြီးတဲ့နောက် ကျောခိုင်းကာ
ထွက်သွားသည်။

တုန်ခါနေသောကျောပြင်လေး....။
မာနကြီးသူ ဟိတ်ဟန်ကြီးသူဖြစ်သော်ငြား
ဒီတစ်ခါတော့ဟန်မဆောင်နိုင်တော့တဲ့ပုံ
ပေါ်ပါသည်။ငိုသံသည်ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်။

မရတော့ဘူး ParkJimin ဘယ်လောက်အထိ
သန်မာနိုင်ပါစေဒီအရေးကိစ္စမှာတော့
ခံနိုင်ရည်တစ်စက်ကလေးမရှိတော့
ကားဆီပြန်လျှောက်လာရင်းနဲ့ပင်ငယ်ငယ်တုန်းက
လိုချင်တာမရလို့ငိုသလိုစိတ်လွတ်စွာအော်ငိုမိခဲ့သည်။

ကားဆီရောက်တဲ့အထိကားပေါ်မတက်နိုင်။
မြေကြီးပေါ်တွင်ထိုင်ချလျှက် အသံတိတ်ထပ်ငိုရသည်။

ထပ်ခါထပ်ခါ....မပိုင်နိုင်ခြင်းတွေ
ထပ်ခါထပ်ခါ..ပူလောင်ရခြင်းတွေ
ထပ်ခါထပ်ခါ အရက်စက်ခံရခြင်းတွေ
ဒီသံသရာဆုံးခန်းတိုင်မှာမဟုတ်တော့....။

စိတ်ရှိလက်ရှိအော်ငိုပြီးတဲ့အခါ ကားပေါ်
ကိုတက်ပြီး စက်နှိုးလျှက်အိမ်ပြန်ဖို့တွေးလိုက်သည်။
အိမ်ပြန်အထုတ်ထုတ်ပြီးအိမ်ပေါ်ကဆင်းရမှာလား။
ပြီးရင်ပြန်ချော့တော့အရှက်မရှိသူပဲပြန်တက်လာအုန်းမှာ။

ဒီလိုလုပ်လို့ ပြတ်သားနိုင်သွားလား....။
ပြဿနာကပိုတောင်လိုချင်လာတာ.....။
ကိုယ်ဘယ်လောက်ချစ်သလဲကိုယ့်နှလုံးသားက
အသိဆုံး....။

ကားမောင်းရင်း မရပ်မနားကျနေတဲ့မျက်ရည်
တွေကိုမသုတ်ဖြစ်တော့....။အန္တရာယ်မဖြစ်အောင်
မနည်းမောင်းနေရပြီး ကမ္ဘာပျက်ခဲ့ရသော
အချိန်အပိုင်းအခြားတွေ.....။

Jeon JungKookကချစ်တယ်ဆိုပြီး ရက်စက်လိုက်တာ....။

.....Dinner Dateလေးမဖြစ်ဘူးဆို...
စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမှာပဲ....

ကောင်းကင်ပြာလေးသည် အိမ်၏ဝရံတာထောင့်
တစ်နေရာကနေ လှမ်းကြည့်ရင်းသခင့်မျက်လုံး
တွေကိုမြင်ရုံနဲ့ ဒီတစ်ခါတော့သူအောင်မြင်သွား
ပြီဖြစ်ကြောင်းလက်ခံလိုက်သည်။
Hotel တုန်းကနဲ့ဘာမှမဆိုင်သောနာကျည်းခြင်းတွေ။
သေလောက်အောင်ချစ်ပါစေအုန်း
ဒီလို ဖြစ်ရပ်မျိုးကတော့MD Parkလိုအနေအထားကြီး
နဲ့ဘယ်အရှုံးပေးဆက်ချစ်ပါ့မလဲ.....။

ကွာရှင်းစာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးကွာတာနဲ့
ပိုတောင် တိတိကျကျ ပြတ်ဆဲလို့ရသွားသော
အခြေအနေ.....။
TaeHyung ဝရံတာအမှောင်ဘက်အခြမ်းတွင်
ထိုင်ချလိုက်ကာ ခံစားချက်မဲ့သောမျက်နှာမျိုးဖြင့်။

ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေးရအောင်ခဏခဏ
ဖန်တီးတာမျိုးက ချစ်ခြင်းမေတ္တာမဟုတ်ဘူး
ကောင်းကင်ပြာ......

မပိုင်ရရင်တောင် သူတို့ချစ်ခြင်းကွဲရမယ်ဆိုတဲ့
သံဓိဌာန်တွေက ချစ်ခြင်းမေတ္တာမဟုတ်ဘူး
ကောင်းကင်ပြာ.....

လိမ္မော်သီးတွေချဉ်ရဲ့သား လိမ်ပြီးချိုပါတယ်
လို့အရသာခံနေတာမျိုးက ငရဲပဲ
ကောင်းကင်ပြာ.....

အရာခပ်သိမ်းကိုယ့်ဆီပြန်သာမြှားဦးလှည့်လာ
ရင် ဒီဘဝရဲ့ မြှားက ဒြပ်မဲ့ဆိုပေမယ့်
အတိတ်ထက် ပို အဆိပ်တက်ရလိမ့်မယ်......

ထားရစ်ခဲ့လိုက်ပါ ကောင်းကင်ပြာလေးရယ်....။

...........
ကားမောင်းနေရင်းဝင်လာသောMsgကိုကြည့်ကာ
Jimin ဖုန်းကိုဘာဖြစ်ဖြစ်ဒေါသဂိတ်ဆုံးရောက်
သွားတာမို့ကိုင်ပေါက်လိုက်သည်။

JeonJungkook အိပ်နေသောဘေးက
အညိုနုရောင်LongCoatကိုပြန်မြင်ယောင်လိုက်တဲ့အခါ
လက်တွေတင်းကျပ်သွားသည်၊

ငါ့ကိုလာစမ်းရဲတယ်ပေါ့.....။မဟုတ်ပါဘူးလို့
ဗြောင်လိမ်ပြီး ငါ့ကိုခုလိုမျက်နှာပြောင်တိုက်ရဲတယ်ပေါ့။
Msgပ်ို့ပြီး ParkJimin ဘယ်လိုနေလဲလို့လှမ်း
ကလိရဲတာပေါ့....။

ကားမောင်းနေရင်အံကြိတ်လျှက်
အိပ်နေနိုင်သူရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ယောင်တဲ့အခါ
လောဘတက်လာမှုသည် အတိုင်းအဆမဲ့။

ဇာတ်လမ်းဇာတ်အိမ်တွေထဲကလို
ပိုချစ်တဲ့သူကရှုံးလို့ တရှုံ့ရှုံ့နောက်ဆုတ်ပေးရ
အောင်လည်း ဒီယောကျ်ားကိုဘဝအဆက်ဆက်
သံသရာအဆက်ဆက် ပိုင်ချင်လို့ ချစ်ချင်လို့
အသက်နဲ့တောင်ရင်းပြီးဆုတောင်းကောင်းပေးခဲ့တာ။

ParkJimin ဘာကောင်လဲပြချိန်တန်တဲ့အခါ
တော့ပြရပြီပေါ့လေ...။
ဝင်လာသော Msgတစ်ကြောင်း၏နာကျင်ရမှု
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါသော မကျေနပ်ချက်တွေ
အားလုံးအတွက် Jimin နောက်ဆုံးအကြိမ်
ထုံထိုင်းသွားသည်အထိ နာကျင်လိုက်ပြီးတဲ့နောက်
နှုတ်ခမ်းလေးတွေညွှတ်ကိုင်းသွားသည်။

ဦးနှောက်ကလေးတထွာတမိုက်နဲ့....
ငါလိုကောင်ကို မထိတထိတွေလုပ်လို့
သိပ်ထိရောက်တယ်ထင်ရင်ငါကရီတာပေါ့။

မိုးလင်းတဲ့အခါ....
Jeon JungKookက ParkJiminကအသက်ရှု
ဆိုမှ ရှုရဲတဲ့ သက်ရှိမျိုး
ParkJimin က စားဆိုမှ စားရဲတဲ့ဖြစ်တည်မှုမျိုး
ParkJimin တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ရုံနဲ့
လောင်ကျွမ်းပြာကျသွားနိုင်တဲ့ ဖြစ်တည်မှုမျိုး....။

ဒီညရဲ့ ငါ့နာကျင်မှုတွေ....ကျန်ခဲ့သောအချိန်
တွေတုန်းက ငါ့ပူလောင်ခြင်းတွေ ချူပ်ငြိမ်းချိန်
တန်ပြီ။

ParkJiminက ဒေါသပဲကြီးတတ်တာ
အရေးကြီးလာရင် ဘာလုပ်ရမလဲ
ဘယ်လိုဖြေရှင်းရင်ရနိုင်လဲဆိုတာတာ
သွေးအေးအေးတွေးတတ်သူမို့
ကားကိုအရှိန်လျှော့လိုက်ကာမျက်ရည်တွေကိုကုန်စင်
အောင်သုတ်လိုက်သည်။

နောက်ထပ်ဒီလိုဖြစ်ရပ်မျိုး ဘဝတစ်လျှောက်
လုံးဘယ်တော့မှမဖြစ်စေရဘူးဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်
ကတိခိုင်ခိုင်မာမာပေးကာ မီးတောင်လေးက
ချော်ရည်ပူတွေသိမ်းပြီး မီးတောင်သေလေးလို
ရုပ်ပြောင်းရုပ်လွှဲလုပ်ပစ်လိုက်သည်။

မောင့် ကို မစွန့်လွှတ်နိုင်ဘူး.....။
မောင် ဘယ်လောက်မှားမှား ရူးမတတ်ချစ်ရတဲ့
အတွက် ရင်ကွဲမတတ်နာလွန်းရလည်း
သိပ်မက်မောရတဲ့အတွက် မောင့်ကိုဘယ်တော့မှ
လက်မလွှတ်နိုင်ဘူး။

မောင့် အသွေးအသားစိတ်အာရုံတွေထဲ
ParkJiminဆိုတဲ့နာမည်ကိုအလျှံအပယ်
စီးဆင်းစေပြီး....ကံကြမ္မာကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်
ချူပ်ကိုင်ပြမယ်.....။

ဧကရာဇ်က ရိုးသားတယ် ရရင်ရ မရရင်ချမယ်သတ်မယ်

ParkJiminက ရရင်ရ မရရင် ရတဲ့နည်းတဲ့
ကွေ့ဝိုက်ယူမယ်..နည်းနည်းပိုဆိုးတယ်...

ဧကရာဇ်က ဘာတစ်ခုမှမရလိုက်ဘူး.....။

ParkJimin ကတော့ မောင့် အရာရာတိုင်းကို
ရအောင်ယူပြမယ်...

ParkJimin ဖြစ်နေတဲ့အတွက် ဘာအကြောင်းပြချက်
နဲ့မှ ဇာတ်သိမ်းတွေ လာမတူစေရ.....
ပြောင်းပြန်လှန်ပစ်မည်...။

.......................

"ဂျေ ထစမ်း!!!! ဟေ့ကောင်!!!!"

ဆွဲလှုပ်နှိုးသော်လည်းတော်တော်နဲ့နှိုးမလာ
Rom စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့်ရေနဲ့ပက်ချတော့
မှကမူးရှူးထိုးဖြင့် မျက်လုံးတွေပွင့်လာသည်။

"Rom!!!!"

တစ်ခါမှမလုပ်ရဲသောအပြုအမူခြေထောက်တွေ
နဲ့လှိမ့်ကန်တော့ ဂျေသည် ကြောင်တောင်တောင်
ဖြစ်နေသေးသည်။

"ပြန် !!!အိမ်ကို ပြန် ပြသနာတက်ပီ
မင်းဘာကိစ္စ အိပ်ပျော်နေရတာလဲ.....!!!"

အိမ်မက်ထဲကနိုးလာတဲ့သူလို စိတ်နဲ့ကိုယ်မနည်း
ကပ်နေရတဲ့ပုံပေါ်ပြီး စက္ကန့်တချို့ကြာတဲ့အခါ
ဂျေ မျက်လုံးတွေပြူးထွက်လာတော့သည်။

"Jimin!!!....

ဂျေသည် ဖုန်းကိုအလောတကြီးယူလိုက်ကာ
နာရီကြည့်ပြီးတဲ့နောက် မျက်နှာသည်ဖြူရုံမက
ပြာနှမ်းသွားသည်။

"သွားပြီ......"

အခန်းထဲမှ ဗရုတ်သုတ်ခကျစွာမြင်သမျှဝင်
တိုက်ပြီးပြေးထွက်သွားတော့သည်။

ဂျေ ပုံမှန်အိပ်ပျော်နေတာမျိုးမဟုတ်...
ဒီလူမိုက်လောကထဲ ကျင်လည်နေသူမို့
ကောင်းကောင်းသိသည်။စိတ်ဆောင်၍သာ
ပြေးထွက်သွားတာဂျေ မူးဝေနေတုန်း...။
မသင်္ကာစရာကိစ္စတွေက ဂျေ လက်မခံလို့သာ
မပြောပြခဲ့တာ....တိုက်ဆိုင်လွန်းအားကြီးကြီးနေသည်။

KimTaeHyung ဘယ်မှာလဲ.....။

...........။

ကားမောင်းနေရင်း ကြောက်ချက်ကလက်ပင်မက
ဒူးပါတုန်ကာ မောင့်ဘဝမှာ ဒီလောက်တုန်လှုပ်
ခြောက်ခြားမှုတစ်ခါလေးမှမကြုံဆုံခဲ့ဖူးပါ။
မေမေသတ်သေသွားတဲ့နေ့ကလို ခံစားချက်မျိုး
လောက်နီးနီး ခြောက်ခြားလွန်းလှသည်။

လက်ဖဝါးတွေမှာထွက်လာသောချွေးတွေကို
အကျီဖြင့်ထပ်ခါထပ်ခါသုတ်ကာမောင်
အော်ငိုချင်နေသည်။

မှားသောဘဝနေထိုင်မှုတွေ....ပေါ့တိပေါ့ဆ နေတတ်မှုတွေ...Jiminကိုသိပ်ချစ်ပေမယ့် အမြဲတမ်း
တလွဲတချော်တွေကြီးဖြစ်သွားမှုတွေကအချစ်တစ်ခု
အတွက်သိပ်ရုပ်ဆိုးလွန်းလှသည်။

"Hello....အိမ်တော်ထိန်း....ကျွန်တော် ကျွန်တော်
JungKook...."

"သိပါတယ် သခင်လေးရဲ့...ဘာဖြစ်လို့လဲ..."

"Jimin...အိမ်ပြန်လာသေးလား..."

"ပြန်လာတယ်လေ....ဘာဖြစ်လို့လဲ
Dateတယ်ဆိုလို့ ကျွန်တော်ကအတူတူပြန်လာမယ်
ထင်တာ..."

"မျက်နှာ...မျက်နှာ ဘယ်လိုနေ...."

"ပုံမှန်ပါပဲ ကျွန်တော့်ကိုတောင်ပြန်လာတော့
နူတ်ဆက်သွားသေးတယ်...ရန်ဖြစ်ကြပြန်ပီလား..."

"မဖြစ်ဘူး....ဘာမှမဖြစ်ဘူး...
ဘာမှမဖြစ်ရပါဘူး...ကျွန်တော်အိမ်ပြန်လာနေပြီ..."

"လာလေ...သခင်လေးအသံကတုန်နေလိုက်တာ
ဘာဖြစ်နေတာလဲ..."

ကြောက်လို့လို့ အသံကုန်အော်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ဖုန်းချလိုက်ကာ ဘာမှမဖြစ်နေဘူးဆိုတော့ပိုဆိုးသွား
သည်။
မုန်းပြီးသာ ပစ်ထားခဲ့ရင်တော့ ......။
မူးခနဲ မိုက်ခနဲပါပဲ....။

ကွာရှင်းစာချုပ်နဲ့များထိုင်စောင့်နေရင်တော့
ကွာရှင်းရရင် သတ်သေပစ်မယ်လို့
ခြိမ်းခြောက်လိုက်မှာပဲ.....
ဘာတွေဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်းမသိ ဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့
ဒီခေါင်းကိုလည်း ဒေါသထွက်လွန်းလို့
နောက်မှအပြစ်ပြန်ပေးရမည်။

အိမ်ရှေ့ကားရပ်ကာ တလှမ်းချင်းလှမ်း
ဝင်လာခဲ့သည်။ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်လာပြီး
လိပ်ပြာလွင့်မတတ်လန့်ရသော အခြေအနေသည်
ခြေသံပင်ကြမ်းကြမ်းမနင်းရဲ...။

အိပ်ခန်းဆီသွားကာ တံခါးဖြေးဖြေးလေးဖွင့်လိုက်
တော့ အခန်းထဲဘယ်သူ့မှမရှိနေ...။
မောင် ပူလောင်သွားသည်။

ရေချိုးခန်းထဲကကြားရသောရေသံလေးကြောင့်
မောင် ပြန်အေး သွားပြန်သည်။
ခြေသံဖွဖွလေးနင်းလျှက် သူ့အလုပ်စားပွဲလေးမှာ
ထိုင်ကာ စီရင်သမျှခံရအောင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး
ကိုလက်ဖြင့်အုပ်ထားပြီး ထိုင်စောင့်နေသည်။

တကိုယ်လုံးလည်းချွေးစတွေနဲ့....
ရာသီဥတု ခပ်အေးအေးမှာ မောင်ဒူးတွေ
လှုပ်ခတ်ကာ အလွန်သွေးပျက်နေကြောင်း
မြင်ရုံနဲ့တန်းသိနိုင်သောအခြေအနေ...။
Hotelမှာ မိတုန်းကတောင်ဒီလောက်မကြောက်...
ဒီလောက်လည်း မရူးသေးလို့နေမှာ
ခုကတော့ တကယ်ထမင်းလွတ်ဟင်းလွတ်မို့
မင်းကိုငါ မုန်းတယ် ပြတ်မယ် ဆဲမယ်ပြောလိုက်တာနဲ့
ခေါက်ခနဲပဲ...။

ကြောက်လို့ သေရတော့မယ်။
မေမေသာ တွေ့ရင် ရိုက်ပစ်ချင်လောက်အောင်
အားပျော့နေသော ကိုယ့်ပုံစံကိုယ်လည်း
မယုံနိုင်နေပါ။
စိတ်သည်ထိန်းလို့မရအောင်လှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်။

ဆံပင်တွေကိုနောက်သို့
အားလုံးလှန်တင်ထားပြီးBathrobe ခပ်လျှော့လျှော့
ဝတ်ထားသူ Jiminသည် ရေချိုးခန်းထဲကထွက်သည်နှင့်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်နေသောပုံရိပ်ကိုမြင်လိုက်ရတာကြောင့်အံ့တော့အံ့ဩသွားသည်။

ရာဇဝတ်သားပီသစွာသနားဖို့ကောင်းအောင်
နေနေသောပုံစံကိုက စိတ်ရှိတိုင်းသာဆို
တစ်ညလုံးရိုက်လို့အသက်ထွက်မည့်ကိန်း...။

ရိုက်လို့ ဘယ်ကလေးမှမလိမ္မာ...။
ရိုက်ဆုံးမလို့ ပိုကန်ထွက်သွားတတ်သော
ဖြစ်ရပ်တွေပဲရှိတာမို့ စိတ်ကိုထိန်းသည်။

ဆုံးတော့ ဆုံးမရမည်...နောက်တစ်ခါ
သူ့နှလုံးသားကို မထိုးခွဲဖို့ သူ့ကမ္ဘာပျက်အောင်
မဖန်တီးဖို့....
စိတ်ရော လူရော ရှိရှိသမျှအကုန်အပိုင်ရပြီး
သူ့အတွက်တသီးတသန့်JeonJungkook ဖြစ်ဖို့
ဖွက်ထားသော လက်သည်းလေးတွေပြရတော့မှာပဲ။

ခြေသံဖွဖွနင်းကာ အိပ်ရာပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်တဲ့အထိ
Jeon JungKookမသိ...။မျက်နှာကိုလက်နှစ်ဖက်
ဖြင့်အုပ်ကာငိုနေသလားထင်ရသည်အထိသနားစရာ။
အနုနည်းနဲ့ထိန်းမရရင် ချူပ်မရရင်အကြမ်းနည်း
သုံးတာမျိူးကိုကြားဖူးခဲ့ပေမယ့် ဆိုင်သူလေးက
တော့ ပြောင်းပြန်လှန်လိုက်မှအဆင်ပြေနိုင်တော့မှာမို့
မောင့်တကိုယ်လုံးကိုအစအဆုံးအပြန်ပြန်အလှန်လှန်
ထိုငိကြည့်နေပြီးနောက်.........
မောင့်ကို မီးတောင်ထဲသို့ ထာဝရဆွဲချလိုက်တော့သည်။

"မောင်......"

လှသာနာမ်စား၏ဂုဏ်သတ္တိသည် ပိုင်ရှင်ခေါ်မှ
ထည်ဝါသွားသလို ခပ်ဆိတ်ဆိတ်ညတွင်
မောင်...ဟု ခေါ်တွင်လိုက်သော အသံနှုန်းသည်
လွန်စွာ လှခဲ့သည်။
နောက်ဆုံးတော့ ဆိုင်သူလေးကအလှဆုံးသော
အနိမ့်အမြင့်လေးနဲ့ မတိုးမကျယ်လေးစခေါ်ခဲ့လေပြီ။

အကြောက်လွန်ကာ ကယောင်ခြောက်ခြားတွေ
ကြားနေပြီဟု ထင်မှတ်လျှက် မောင်
အသံကြားရာသို့ အလန့်တကြားမော့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ
အိပ်ရာပေါ်တွင် ဘယ်နေရာအစိတ်အပိုင်းတစ်ခု
မှမလုံခြုံသောBathrobeအဖြူရောင်ခပ်လျှော့
လျှော့ကိုဝတ်ထားကာ ခြေထောက်တွေကိုချိတ်
ထားတဲ့သူ။အထင်လင်းဆုံးပေါ်နေတဲ့ပေါင်တံ
တစ်လျှောက်လုံးမှာ ဘာအဝတ်မှမရှိနေ..။
မျက်လုံးတွေတောင်ပြာဝေသွားသည်။

ရေချိုးပီးခါစ ကြည်လင်နေသောရေစက်တွေ
သည် ခန္ဓာကိုယ်လေးအနှံ့ဝေ့သီးနေတုန်း...။

နီရဲနေသောမောင့် မျက်အိမ်တွေသည် မလှုပ်မယှက်
ဆိုင်သူလေးကိုမယုံကြည်နိုင်လွန်းစွာပြူးကြည့်
နေသည်။

"၈နာရီအထိ စောင့်ခဲ့တယ်....မလာတာနဲ့
အိမ်ပဲပြန်လာလိုက်တာ...ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ"

မောင်သည် ထိုင်နေရာမှ အလျှင်အမြန်ထကာ
ဆိုင်သူလေးထိုင်နေရာရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ်
ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။
ဝိုင်းစက်ကာလှလွန်းသောမောင့်မျက်လုံးတွေသည်
ထောင်ချောက်ကလေးတွေ...။

"တောင်းပန်ပါတယ်....မောင်ရှင်းပြလည်း
မင်းယုံမှာမဟုတ်တော့ မောင်အနူးညွတ်တောင်းပန်
ပါတယ် Jimin ရယ်...."

"Dinner Dateလေးပျက်တာကို ဒူးထောက်
တောင်းပန်ဖို့အထိမလိုပါဘူး....
ပထမဆုံးဆိုတော့..လွဲတတ်တာပဲလေ
စိတ်တော့ခဏဆိုးပေမယ့် ရေချိုးလိုက်တော့
ပြေတောင် ပြေနေပြီ.... မောင်က ဒဏ်ရာကို
လာမဆွပေးနဲ့တော့လေ...."

ဒုတိယအကြိမ် ထပ်ခေါ်ခံလိုက်ရတဲ့အခါမောင်
ဆွံ့ဆွံ့အအ....။ကြည်ကြည်လင်လင်မျက်နှာလေး
သည် သူကသာကမ္ဘာပျက်နေတာ ကံကောင်းတာလို့
ပြောရမလား ကံဆိုးတာလို့ပြောရမလား
Jimin မျက်နှာမှာ မကျေမနပ်အရိပ်ဘာမှမရှိ။

"မင်းစိတ်ပြေတယ်ဆိုတာဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်တာ
ဒေါသတွေအထွက်လွန်လို့
စိတ်များဖောက်သွားတာလား မောင့်အချစ်ရယ်..."

"ဒီခရီးကိုစခဲ့ကြထဲက ဘယ်တုန်းကဘယ်ကိစ္စ
မဆိုဖြောင့်ဖြောင့်ဖြူးဖြူးပြီးခဲ့ဖူးလို့လဲ
ကိုယ်ရန်လည်းမဖြစ်ချင်သလို...
ထုရိုက် နာကျင်ရတာတွေလည်းပင်ပန်းနေပြီမို့
စိတ်ကိုလျှော့လိုက်တယ်....."

"ရွဲ့နေတာလား ကွာ.....ဒါလုံးဝခွင့်လွှတ်လို့မရတဲ့
ကိစ္စဆိုတာ မောင်သိပါတယ်....ဟန်ဆောင်
မနေဘဲ မင်းစိတ်ကြိုက်ရိုက်ချင်ရိုက်သတ်ချင်သတ်ပါ.."

"မောင်က ကိုယ့်ယောကျ်ားကို Dateလေး
တစ်ခုအပေါ် ကလေးဆန်နေမဲ့ကောင်လို့
ထင်နေတာလား....ရိုက်တော့ရော လိမ္မာလာမှာလား
အပိုးလေးကျိုးသွားမှာလား...သေချာရင်တော့
ဆုံးမချင်တာပေါ့..."

နားမလည်နိုင်သောသီအိုရီမှာမုန်တိုင်းဟု
ထင်မှတ်ခဲ့ပေမယ့် မျက်လှည့်ဆန်စွာ
အခြေအနေတွေက စိတ်ဒုက္ခတွေကြားလှနေပြန်သည်။

"စိတ်မဆိုးဘူးလို့မပြောဘူးဆိုးတယ်
ဒါပေမယ့် ရန်မဖြစ်ချင်တော့ပါဘူး
ချစ်ရတယ်မှမရှိတာ....."

ဆံပင်ရေစိုတွေခါကာပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင်ပြောနေတဲ့သူ။

"မောင့်ကို သေချာကြည့်ပြီးပြော....
တကယ် အခု အဆင်ပြေနေတာလား...."

"ဘယ်သူကပြေမှာလဲ......
ဒီလိုည....ကို ရန်မဖြစ်ချင်လို့...
စိတ်ပြေထားပါတယ်လို့ ပြောနေတာကို....."

ရဲတက်သွားသောမျက်နှာလေး....။
Jimin ဘယ်တုန်းက ဒီလောက်လွယ်လွယ်
ခွင့်လွှတ်ပေးတတ်သွားတာလဲ...။
ဓားနဲ့တောင်အထိုးခံရနိုင်တယ်လို့အဆုံးအထိ
တွေးပြီးမှ မျက်စောင်းလှလှလေးပဲအထိုးခံရတဲ့
အခါမောင် ထီပေါက်တာပဲ....။

ဒူးထောက်ထားရာမှမောင်က ထလိုက်ကာ
မယုံမကြည်ဖြစ်နေသေးတာမို့ခါးလေးကနေ
ဆွဲကပ်ကာမျက်နှာတစ်ခုလုံးကိုစေ့စေ့စပ်စပ်
ကြည့်လာတဲ့အခါ ဆိုင်သူလေးကလည်း
အရည်လဲ့နေသောမျက်လုံးလှလှလေးတွေနဲ့
အပြိုင်အဆိုင်ပြန်ကြည့်နေသည်။

"အရက်တွေ ဘာတွေမူးနေတာတော့မဟုတ်ပါဘူး
နော်...Jimin..."

မောင့်လက်တွေကအားပါတာကြောင့်ခပ်လျှော့လျှော့
အကျီလက်တဖက်သည် အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ
လျှောကျသွားသည်။ထင်လင်းသွားသော
ပုခုံးလှလှလေးသည် မောင့်ကိုလှောင်ရီနေသလို..။

"သွား....အကျီအရင်သွားဝတ်..ပြီးရင်
စကားဆက်ပြောမယ်..."

"ဒါကဘာဖြစ်နေလို့လဲ....."

"မင်းတကိုယ်လုံး မလုံမခြုံဖြစ်နေတယ်လေ"

"မောင်....မကြိုက်ဘူးလား"

Jimin တကယ်ကိုစိတ်ပြေပျောက်နေပုံရကာ
ရွဲ့နေတာမျိုးလည်းမဟုတ်။
တကယ်ပဲ ပထမဆုံးမလို့လွဲတတ်ခြင်းကို
နားလည်ပေးလိုက်ပြီး သူနဲ့အဆင်ပြေအောင်ပဲ
နေဖို့ပဲအားသန်နေသည်။
အချစ်ခံရသော ဘဝသည် ဒီလိုလေးကျတော့
လည်းစိုပြေစွာရှိလှပါသည်။

မောင်သည်...ချောလဲရောထိုင်လုပ်ဖို့
စဉ်းစားလိုက်သည်။
သူပြေနေပါပီဆိုတာကိုလည်းဆက်Drama Kingမလုပ်ချင်..မနက်ဖြန် ချက်ချင်း ပြန်စီစဉ်ကာ မလွဲတော့
အောင်မိုးလင်းထဲက စDateလိုက်တော့မည်။
အကြီးကြီးလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့် သဘောကောင်းလွန်းစွာ
အလှလေးက ပုခုံးသားတွေတောင်လှစ်ပြလာတော့
မောင် ကတော့ မောင်ပါပဲ..။
ခပ်ဆိုးဆိုး စရိုက်ကလေးကတော့ ဘယ်သောအခါမှ
သေဆုံးမည်မဟုတ်...။

"ကြိုက်တာပေါ့....."

"အဲ့တာကို......"

"မောင်က ကြိုက်မိရင် ကြည့်နေရုံနဲ့မရဘူး
မောင် အပြစ်တွေကလည်း လုပ်ထားတော့
မင်းကို အားနာတယ်..."

မလုံမခြုံလေးက လျှော့တိလျှောရွဲပုံစံလေး
ဖြင့် တွေတွေလေးကြည့်နေရင်းကနေ...
ရုတ်တရက်ဆန်စွာ ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်လျှက်
နှုတ်ခမ်းတွေကို ဦးဆောင်ကာသိမ်းပိုက်
လာခဲ့တော့သည်။မောင့်မျက်လုံးတွေဝိုင်းခနဲ....။
မောင့်လက်တွေခါးသေးသေးလေးမှာ
ကွက်တိနေရာတကျဖြစ်သွားသည်။

တကယ်ကြီးကိုသူစိတ်မဆိုးနေတာပဲ...။
အနမ်းတွေအရသေချာခံစား၍ရပါသည်။
မောင် ပြန်မနမ်းသေးဘဲ ဆိုင်သူလေး၏
စိတ်ပါလက်ပါ ကျွမ်းကျင်မှုများကိုခံစားနေလိုက်သည်။
ပေါက်ကရတွေကြီးလုပ်မိတယ်ဆိုပေမယ့်
ဒီလိုကံကြမ္မာမျိုးကလည်းရှိသေးတယ်တဲ့လား။

နှုတ်ခမ်းထူထူအိအိတွေက အကြောင်းမကြား
Spoiler မပေးဘဲ ရုတ်တရက်ဇာတ်ခင်း
လာတာမို့မောင့်မှာ ဘာမှမပြင်ဆင်ရသေး..။
ကူရာကယ်ရာမဲ့ပါပဲ....။
စိတ်က ထိုင်ကြည့်နေရရင်တောင်မရိုးမရွဖြစ်တာ
ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်
အပြင်းအထန်စနမ်းလာတော့ မောင်ဘယ်လိုလုပ်မှ
အဆင်မပြေလာတော့ပါ...။

ငါထိသင့်ရဲ့လား ငါမတရားတွေတလွဲတွေ
လုပ်ခဲ့ပြီးလို့ အသိတရားတွေလည်း
ထိန်းနေတဲ့ကြားက ဆိုင်သူလေး၏အထိအတွေ့
ကြား ဘယ်နှစက္ကန့်တောင့်ခံနိုင်ပါ့မလဲ...။

အိပ်ရာထဲပြိုလဲသွားကြတဲ့အခါမောင့်အပေါ်က
နမ်း၍မပီးသေးသော မီးတောင်လေးသည်
မောင့်မျက်နှာတစ်ခုလုံးကိုအစုံအဆန်ခရီးဆန့်ပြီး
တဲ့နောက် Shirtအကျီ ကြယ်သီးတွေကိုတလုံးချင်း
ဖြုတ်လာသည်။

"Jimin.....မောင့်ကို သနားနော်...
မင်းဒီလိုတွေ စ ပြီးရင် စိတ်ဖောက်ပြီး
ထွက်မသွားရဘူးနော်....မောင်အမြဲဒုက္ခရောက်
ရလို့ပါ...."

"ဒီလို မနေချင်လို့လား...."

"နေချင်တယ်.....နေချင်တာပေါ့...."

ရင်ဘက်ကကြယ်သီးတွေအားလုံးပွင့်သွားတဲ့အခါ
မောင့်ရင်ဘက်ပေါ်အိခနဲကျလာသောနှုတ်ခမ်းထူထူ
လေး..။တကိုယ်လုံးလျှပ်စီးကြောင်းတွေ
ဝင်စီးဆင်းသွားသလိုပင်.....။

"Jimin....."

ရူးရူးမူးမူးချစ်ရသောယောကျ်ား၏ဘယ်အစိတ်
အပိုင်းကိုမဆို ချစ်တဲ့စိတ်အခံဖြင့်Jimin
ဟန်ဆောင်မှုလုံးဝကင်းစွာစိတ်၏စေရာအတိုင်း
လွှတ်ပေးခဲ့သည်။
ဘယ်ပြဿနာပဲဖြစ်ဖြစ် မောင့်ကိုအပိုင်ရရင်
မောင့်ကိုချူပ်ကိုင်နိုင်ရင် ရှင်းပြီဆိုတဲ့
စိတ်ကလည်းရှိနေတာမို့....လုံးဝအရူးအမူးပါပဲ။

မောင့်လည်ပင်းတွေကစကာရင်ဘက်တစ်ခု
လုံးကို အနီရင့်ရောင်အမှတ်အသားများ
အလျှံအပယ်ပေးနေချိန်တွင်မောင့်လက်တွေက
Bathrobeကိုကြိုးကိုဖြည်နေသည်။
နှစ်ယောက်စလုံး၏စိတ်တွေသည် ပြဿနာတွေ
မှာမရှိတော့....တဖြည်းဖြည်းတစ်ယောက်တပြန်
အထိအတွေ့တွေကြားမျောလာကာ အသက်ရှုသံ
တွေပြင်းထန်လာသည်။

မောင့်လက်ချောင်းတွေသည်ပေါင်တံတွေ
တစ်လျှောက်ပွတ်သပ်နေကာ ပေးလာသော
သာယာမှုတွေကိုသေချာစွာခံစားနေရသည်။

"ထပ်နမ်းပေးအုန်း....."

မောင့်ဗိုက်သားချပ်ချပ်နားနမ်းရင်းအလုပ်ရှုပ်
နေသူသည်ချက်ချင်းအပေါ်ပြန်တက်လာကာ
မောင့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုတ်ယူလာသည်။
မောင့်လက်တွေBathrobeထဲရောက်သွားပြီး
ဆိုင်သူလေးရင်ဘက်တနေရာက တချို့သော
ထိလွယ်ရှလွယ်တွေအပေါ် ပညာတွေပြတဲ့အခါ
ခပ်အီအီ အသံလေးတွေထွက်လာသည်။

"ရင်ဘက်တွေကို......."

မောင် နှုတ်ကတစ်ခွန်း ထွက်ကျလာသည်နှင့်
ရင်ဘက်တွေဆီရောက်သွားပြန်သောသာယာမှုတွေ။
မောင့်Shirtအကျီကိုချွတ်ပစ်လိုက်ကာ
တက်တူးတဝက်လောက်နှင့်ရင်ဘက်ကြီးအပေါ်
ဆိုင်သူလေးသည် အလှဆုံးခစားနေခဲ့သည်။

"အ....Jimin......"

မောင်ခါးပတ်တွေကိုဆွဲဖြုတ်ကာ ဒီထိခတ်မှုနဲ့
ဒီသာယာမှုတွေက ချူပ်တည်းထား၍မဖြစ်တော့။

"မောင့် အသက်ကလေးက တကယ်
စိတ်ဆိုးမနေဘူးဘဲ လိမ္မာနေလိုက်တာ..."

"မောင် စပြောတဲ့ ညထဲက Dateဖို့ထက်မောင့်ကိုချစ်မယ်
ဆိုပြီးဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တာ မောင်ဘာလုပ်လုပ်
ချစ်ပဲချစ်ချင်တယ်...စိတ်ဆိုးဖို့အာရုံမလာဘူး..."

တကိုယ်လုံးနေရာလပ်မကျန်အောင်နမ်းနေသူ
လေးသည် ဆူပွက်လွယ်သောသွေးတွေကိုလှုပ်
နှိုးနေတာ....။မောင် ဘာမှမလုပ်ဘဲရသမျှသော
သာယာမှုမှန်သမျှကို ငြိမ့်ငြောင်းစွာခံစား
နေလိုက်သည်။

"မောင်....ပြန်မနမ်းတော့ဘူးလား...."

တကိုယ်လုံးလည်းနီဆွေးသွားပြီးသူမောသွားပုံရ
တော့ ဗိုက်ပေါ်ခွထိုင်လျှက် လေသံတောင်သိပ်
မဆက်ချင်မေးလာတော့သည်။

"မောင့် အလှည့်ရောက်ပြီလား...အိုကေ...."

ဗိုက်ပေါ်က သေးသေးလေးကိုဆွဲချလိုက်ပြီး
နောက် မောင်က လူသန်ကြီးလိုလုံလုံခြုံခြုံ
အုပ်မိုးလိုက်သည်။
ပိုင်ချင်တယ် ချူပ််ချင်တယ် သာဆိုတယ်
အပေါ်ကအုပ်မိုးကာစူးစူးရဲရဲကြီးစိုက်ကြည့်တော့
ဆိုင်သူလေး သေးကွေးသွားသလိုပင်...။
တကယ်တမ်းကျ ကြောက်စိတ်ပင်ဝင်လာကာ
ပြူးကြည့်မိနေမိသည်။

"နောက်ပြန်ဆုတ်လို့မရတော့ဘူးနော်....
မောင် အပိုင်ယူတော့မှာ..."

"အဲ့တာက.....အရမ်း ...နာ မှာလား..."

"ဘာတွေမေးနေတာလဲ...ရှက်စရာကောင်းအောင်
...မောင်က မင်းကိုနာကျင်
အောင် ဖန်တီးမယ့်သူလား...."

"ပထမဆုံးမလို့........"

ရူးနေအောင်ဥစ္စာခြောက်ရတာလည်းမပြောနဲ့
သူ့တန်ဖိုးသည် အမြဲတမ်း လက်လှမ်းမမှီနိုင်စရာ။
ပွေရှုပ်သည့်ဇာတ်လမ်းပေါင်းများစွာနဲ့
သူလိုကောင် နဲ့တကယ်တမ်းတော့ တန်ပင်မတန်ပါ။
ဒါပေမယ့် ကံတရားပဲလေ....။
ကံကြမ္မာကိုလွန်ဆန်၍ရမှမရဘဲ....။

မောင် တမျိုးလေးခံစားလိုက်ရပေမယ့် သိတယ်မလား
ပထမဆုံးက Jeon Jungkookဆိုတဲ့ဒီလူဆိုး
ဖြစ်နေတဲ့အခါ ဘဝင်သည် မိုးကိုထိုးသွားလျှက်....။

"အဆင်မပြေဘူး ထင်ရင် မောင်ရပ်ပေးမယ်
မင်းကို စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်အောင်
မောင်မချစ်ပါဘူး..."

နားရွက်ဖျားလေးကို မနာအောင်တစ်ချက်
ကိုက်လိုက်ကာမောင့်နှုတ်ခမ်းတွေနယ်ချဲ့လာ
တော့သည်။ခဏလေးအတွင်းခန္ဓာကိုယ်မှာ
ဘာမှမရှိတော့....။

ပညာစုံသော မောင့် လက်တွေ နှုတ်ခမ်းတွေ
ကြားလူးလိမ့်နေကာကြာကြာသည်းမခံနိုင်
အသံသေးသေးလေးတွေအများကြီးထွက်ကျလာ
တော့သည်။နမ်းနေရုံ လက်တွေနဲ့ကစားနေရုံမှာ
အဆင်ပြေနေပေမယ့် မောင့်ဘက်ကအဆင့်တစ်ခု
တက်လာတဲ့အခါ အဆင်မပြေတော့ပါ....။

"ဟင့်အင်းး......မရဘူး!!"

ငါဘာလို့ဆုံးဖြတ်မိတာလဲလို့တိုင်နဲ့ခေါင်းနဲ့
ပြေးဆောင့်ချင်မိတဲ့ ဆိုးဆ်ိုးဝါးဝါးနာကျင်မှု။
တက်တူးအပြည့်နဲ့လက်မောင်းတွေကို
စုတ်ပြတ်သတ် မတတ် ဆုပ်ကိုင်ထားကာအံကြိတ်နေ
လည်းမရ...။

"နာတယ်!!!!ဖယ်....ဟင့်အင်း....."

ဒီခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ နေမထိလေမထိ ဘယ်သူ
တစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ထိတာမျိုးမရှိခဲ့သော
ဒီဖြစ်ရပ်သည် သူစိမ်းခံစားမှုတွေဖြစ်နေတာ
ကြောင့် လုံးဝလက်မခံ....။
အစအဆုံးအဆင်ပြေနေပေမယ့် ခုတော့မပြေတော့။
မောင် ကားပေါ်မှာကြောက်လို့ပြန်တဲ့ချွေးထက်
အများကြီးကို ပိုပြန်လာသည်။

"မရပါဘူးဆို....!!!"

ခက်နေတာလေးကိုက ချစ်စရာလေးမို့
မောင်က ပါးစပ်ကသာ ကြားလို့ကောင်းအောင်
လျှောက်ပြောခဲ့တာ အော်ငိုရင်တောင်ရပ်ပေးမည်မဟုတ်။

"စိတ်ကိုလျှော့ထားလေ....ကွာ....
မောင့်ကို ကြည့် နေ...နောက်ဆို ခဏခဏ
ဖြစ်ရတော့မှာ အော်နေလို့မရဘူး...."

"JeonJungkook!!!!"

သမုဒ္ဒရာလိုခန္ဓာကိုယ်လေး...။လျို့ဝှက်ချက်တွေ
အများကြီးနဲ့...ဘယ်နေရာလေးထိလိုက်ထိလိုက်
လှိုင်းထန်ထန်သွားသည်။

အစောပိုင်းကသာသာယာယာရှိမှုတွေ
တောင်ပျောက်ကာ ဆိုင်သူလေးသည်
ချွေးတွေ မျက်ရည်တွေကြား လူးလိမ့်နေပြီ။
လှလွန်းသော အမဲ့လှိုင်းလေးတစ်ချက်တိုင်းဟာ
မောင့်သာယာမှုပိုအစွန်းအထိရောက်စေသည်။
အောင်မြင်သွားတယ်ဆိုသောအနေအထားတွက်
မောင်စိတ်ရှိတိုင်းမသွားရဲ...။

နီမြန်းနေသောမျက်နှာလေးကိုချော့မော့
ငုံ့နမ်းကာညာတာပတ်တေးအကွက်တွေ
ရွေ့ရသေးသည်။

"အဆင်မပြေဘူးလေ ရပ်ပေးမယ်ဆို...."

တကယ်ငိုချလိုက်တာလေး....။
အမယ်လေး အချစ်ရယ်လို့သာတပြီး
မြိုချလိုက်ချင်တယ်...။
မျက်ရည်စက်အကြီးကြီးတွေဖြင့် မျက်နှာတစ်ခု
လုံးညစ်ပတ်နေပြီ...။

"ခဏလေးနေရင်...အဆင်ပြေမှာ မောင့်ကိုယုံ...."

"လူယုတ်မာကြီး...."

"မောင့်အလှလေးက စယုတ်မာလို့ဆက်ယုတ်မာ
ပေးရတာလေ...."

ကျွမ်းကျင်လွန်းသောမောင့်အကွေ့အဝှိုက်တွေ
ကြား ငိုတော့ငိုနေပေမယ့် ချော့မြူတာက
လည်းတဖက်ကမ်းခတ်ကျွမ်းတဲ့အခါ
ခဏလေးကြာတော့ တားဆီးသံတွေမကြားရတော့။
မီးတောင်လေးဟာ....မီးတောင်ပိုင်ရှင်ကြီးလက်ထဲ
အရုပ်ကလေးအတိုင်း....။

"ချစ်လား မောင့်ကို......"

"အင်း.....ချစ်တယ်...."

မျက်ရည်တွေနဲ့ချွေးတွေကြားက
သူအဆင်ပြေလာတဲ့အခါ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း
ဖြေပုံသည် ဒီညရဲ့အသက်ပဲ.....။

"မောင် လို့ ခေါ်တော့မှာလား...."

"ခေါ်တော့မှာ...."

"လိမ္မာလိုက်တာ......"

"မောင်......"

"ဗျာ......"

ချစ်နေရင်း ဒီယောကျ်ားရဲ့ အနိမ့်အမြင့်သည်
ဆိုင်သူလေး၏နာကျင်သောခံစားမှု
တွေသည်သာယာမှုဆီသို့တဖြည်းဖြည်းကူး
ပြောင်းသွားစေသည်။

"မောင် ရော ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်မလား..."

"မေးစရာမလိုတဲ့မေးခွန်းပါ..."

"ကိုယ့်ပြောစကားတွေကိုနားထောင်တော့နော်
ဒီညကလို ဖြစ်ရပ်မျိုးတွေ ထပ်မလုပ်နဲ့တော့နော်
ပြီးတော့ ကိုယ်မကြိုက်တဲ့သူတွေနဲ့
မောင်က မတွေ့ဘဲနေပေးတော့နော်...
မောင့်ကို အနိုင်ယူချင်တာမဟုတ်ပါဘူး
သဝန်တိုလို့ပါ....သဝန်တိုလို့တော့ရတယ်မလား..."

အခြေအနေနဲ့အချိန်အခါကိုကောင်းစွာ
အသုံးချတတ်လွန်းတဲ့သူ။ အရင်ကဒါမျိုး
ပြောရင် အမိန့်မပေးနဲ့လို ခံပက်မိအုန်းမှာ
ဆိုပေမယ့် နာကျင်မှုနဲ့သာယာမှုတွေကြားက
နီဆွေးဆွေးမျက်နှာလေးနဲ့ အီအီလေးဆိုတော့
စိတ်ထဲကကိုလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲအကုန်ဆင်ခြင်
ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးပြီ....။

စွဲမက်ဖွယ်ရာလေး....။ငြင်းချင်စရာတစ်ကွက်
လေးတောင်မရှိ..။ပို၍ ပို၍ချစ်လာကာအထိအတွေ့နဲ့
ပေါင်းတော့မောင်ပိုရူးမိလာတော့သည်။

ဘာဖြစ်ဖြစ် ParkJiminပဲမြင်တော့တယ်
ဆိုတဲ့ အနေအထားတစ်ခုအထိရောက်အောင်
ဆိုင်သူလေးကအောင်မြင်စွာအရာအားလုံး
ကိုတစ်ညထဲနဲ့ဆွဲသိမ်းနိုင်ခဲ့သည်။
မောင့်ရဲ့ နောက်ပိုင်းနေ့ရက်တွေက
လှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်တွေကြီးဖြစ်လာတော့မှာမလွဲ။

"တော်ပြီ.....မရတော့ဘူး......"

တားဆီးသံလေးတွေဆူဆူညံညံ...။
မောင် ဆိုတဲ့ တိုင်တည်သံလေးတွေသည်လည်း
ပြတ်ပြတ်သားသား..။
မောင် လို့ တစ်ခွန်းခေါ်တိုင်း နောက်တစ်ညပါ
ထပ်ကူးချင်တဲ့သူပါ....။

"မောင်....တော်ပီလို့......!!!"

ဘယ်နှနာရီတွေကျော်ဖြတ်နေပြီးပြီလဲမသိ....။
မောင်က အပြောတခြား အပြုအမူတခြား....။
အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ ပထမဆုံးသောညလေးမှာပင်
သေသေချာချာချစ်ပြခဲ့သည်။

"မောင့်ကို နမ်း........"

လှဲနေသော ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲထူကာ
နောက်ဆုံးသော ပြင်းရှရှလွန်းသည့်အနမ်းတွေက်ု
မောင်က အင်အားပြည့်စွာပေးနိုင်ခဲ့ပေမယ့်
ဆိုင်သူလေးကတော့ ပျော့ခွေကျသွားသည်။

" JEon Jimin လေးကပျော့လွန်းတယ်ကွာ..."

စောင်လေးလွှားပေးလိုက်ကာပါးလေးကိုဖျစ်လိုက်
တော့ မျက်လုံးပင်မဖွင့်နိုင်တော့....။
စောင်လေးအတိုင်းပဲ ချီကာ မျက်နှာအရင်သစ်
ပေးရမည်...။ကြောင်ချီးရုပ်ဆိုတာငယ်ငယ်က
ကြားဖူးပေမယ့် ခုမှပဲမြင်ဖူးတာမို့
မောင့်မှာ ကြည့်၍မဝ...။

"မနက်မှ သစ်တော့မယ်...အရမ်းပင်ပန်းနေပြီ..."

"...မောင် အကုန်သေချာဆေးကြော
ပေးမှာပေါ့ ဒီလိုမျိုးအိပ်လို့မရဘူးလေကွာ..."

ရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားကာအကုန်ဆေးကြော
ပေးပြီးတဲ့နောက် အဝတ်အစားတစုံလဲ
ပေးလိုက်ကာ ခေါင်းအုံးပေါ်ပြန်ချပေးလိုက်ပြီး
မောင်ရေချိုးခန်းထဲဝင်ဖို့ပြင်လိုက်ချိန်
လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲလာသော လက်ကလေးတွေ။

"ခဏ မောင် ရေချိုးမလို့ ပြန်လာခဲ့မယ်..."

"နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီး Dateဖြစ်ရင်
တို့နှစ်ယောက်ကြား အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စလေး
တွေလုပ်ထားကြရင်....မောင် ထပ်မဆိုးပါနဲ့တော့နော်.."

ငုံ့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မျက်လုံးတော့မပွင့်
ပေမယ့်မျက်ရည်တွေစီးကြနေသူသည်
စိတ်ပြေနေတယ်ဆိုတာ အလကားပါ။

"KimTaeHyung နဲ့ ဘယ်လိုမျိုးပဲ
မောင် ပတ်သတ်ပါစေ..
မောင် ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်ဆိုရင်
စွန့်လွှတ်ပေးမယ်မလား.....
ကိုယ် သူ့ကို မနာလိုဘူး မောင်...."

ဆွဲထူကာရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်တော့ငြိမ်ငြိမ်လေး။
မောင်ဘာမှပြန်မပြောခဲ့။
ပြောစရာမလိုတော့အောင် ဒီမျက်ရည်တွေက
မောင့်ငရဲစင်စစ်ဖြစ်တာမို့.....
အရာအားလုံး Jimin သဘောအတိုင်းသာ
သွားဖို့ လုံးဝဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ဘယ်သူမှမရှိတော့ရင်ရတယ်......။
Jimin မရှိလို့တော့မရဘူးလေ....။

ဘဝသည်ဒီညကလေးမှစကာ ရူးချင်စရာ
သောအကွေ့အဝိုက်လေးတွေနဲ့.....။

ဖတ်လို့ပျင်းနေကြပီဆိုပြောပါ...။
Sanလည်း ဘယ်လိုရေးးရေးစိတ်တိုင်းလည်း
မကျ ယုံကြည်မှုတွေလည်းပျောက်နေလို့💔

စေနတာမ်ားလား....။မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာ
ဘယ္လိုလုပ္မ်ားျဖစ္နိုင္မွာလဲ။
ေသခ်ာသူေျပာၿပီး စီစဥ္ထားခဲ့တဲ့ဟာ....။

ဖုန္းနံပါတ္ေတြခပ္ျမန္ျမန္ႏွိပ္ကာဖုန္းေခၚေပမယ့္
မကိုင္ခဲ့...။သိပ္ေတာ့စိတ္မလွုပ္ရွားေအာင္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းလိုက္သည္။
ဘာမွမျဖစ္နိုင္ပါဘူးေလ...။ဒီမာယာေကာင္ေလးနဲ႔က
ဘယ္တုန္းကသဲထိပ္ရင္ဖိုမျဖစ္ရင္အေျခအေန
တစ္ခုကၿပီးဆုံးသြားရတာၾကဳံဖူးလို႔လဲ....။
ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး....။

ႀကီးတဲ့သူေလ...အမ်ားႀကီးရင့္က်က္သည္းခံ
ေပးရမွာေပါ့...သူေျပာသလိုကေလးနဲ႔ဖက္ၿပီး
မိနစ္ေတြကိုလိုက္တြက္ကပ္ေနလို႔မရတာ။

...ငါေရာက္ေနၿပီေနာ္....။

ရပါပီဒီေလာက္ဆို.....။Msgလည္းပို႔ထားၿပီးၿပီပဲ။
MD Parkသည္ ေျခေထာက္ကေလးခ်ိတ္
လက္ကေလးပိုက္ကာ အတတ္နိုင္ဆုံးစိတ္ကို
သက္သာရာေၾကာင္းေလးေတြးၿပီးညရွုခင္းကို
ၾကည့္ေနသည္။

မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ကုန္သြားတဲ့အခါ
ဖုန္းထပ္ေခၚသည္။မကိုင္ခဲ့....။
Jimin ဖုန္းကိုစားပြဲေပၚပစ္ခ်ကာ Shirt အက်ီ
ၾကယ္သီးတစ္လုံးကိုထပ္ျဖဳတ္လိုက္သည္။

Jungkook...ေနာက္က်ေနၿပီေလ...
ဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္တာလဲ......။

ေဒါသနဲ႔မာန အတၱစတဲ့ ခပ္ပူပူခံစားမွုေတြကို
မီးေတာင္ေလးက ျမဴမွုန္ေလးတစ္မွုန္မၽွ
ဒီညေလးမွာ မသက္ေရာက္ေအာင္
ထိန္းထားတာမို႔ အတတ္နိုင္ဆုံး ေအးခ်မ္းေပးေနသည္။

နာရီကိုထပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၇:၄၅ .....။
ေႏြဦးဆိုေပမယ့္ ညေလေအးေတြကသိပ္ၿပီး
ေအးစက္တာပဲ.....။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ျဖတ္တိုက္
သြားရင္ အသဲထဲအထိ စိမ့္ခနဲ...။

၈:၀၀.....။ ဆိုင္သူေလး၏မ်က္လုံးေတြ
အေရာင္ေျပာင္းလာခဲ့ၿပီ....။တစ္နာရီေက်ာ္
ေနာက္က်လာရေအာင္ သူတို႔ကိုစေတြ႕ေပးတုန္း
ကလိုအေနအထားမွမဟုတ္တာပဲ....။
ပိုက္ထားေသာလက္ေခ်ာင္းေလးေတြတုန္လာကာ
မ်က္ႏွာေလးရဲလာသည္။

ဒါေပမယ့္ အေျခအေနကိုသူလက္မခံေသး။
မလုပ္ေလာက္ပါဘူးပဲအတိအက်ေတြးေနကာ
ဖုန္းထပ္ေခၚခဲ့သည္။အသက္ရွူလို႔မဝေတာ့...။
ေနာက္ထပ္ထပ္ေခၚသည္....အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အထပ္ထပ္ေခၚခဲ့သည္။

ေလေတြကတိုက္လာ...မိနစ္ေတြကတျဖည္းျဖည္း
ကုန္ဆုံး ဖုန္းCallေတြ အထပ္ထပ္ႏွင့္....။
မ်က္အိမ္ေတြနီရဲတက္လာသည္။
ရင္ခုန္ခဲ့ေသာ ျပင္ဆင္ထားသည့္စားပြဲေပၚက
အရာေတြကိုသည္႐ုပ္ဆိုးလြန္းလာခဲ့သည္။

အတူတူလာခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ ေမာင္ကဘယ္လို
ေတြစီစဥ္ထားတာေမာင္က...ေမာင္က
ဆိုတဲ့ ကလီကမာပလီပလာေတြၾကားMD Park
ကလုံးဝComplain မတက္ခဲ့။
အရာရာ သေဘာဆိုၿပီး ေျပာတဲ့အတိုင္းလိုက္နာ
ေပးခဲ့တာ....။

ဘယ္ေလာက္ထိန္းထားခဲ့ပါေစ....
ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးနဲ႔ရင္းကာသူDateၾကမယ္လို႔
ေျပာတဲ့အခ်ိန္ထဲက လွိုက္ခါေနေအာင္ေပ်ာ္ရ
ေသာေပ်ာ္ရႊင္မွုသည္ မထိန္းနိုင္မသိမ္းနိုင္။
ဆိုးလို႔ရပါတယ္...စိတ္ႀကိဳက္ရိုင္းခြင့္လည္း
ရွိပါတယ္...ဒါေပမယ့္ မရက္စက္သင့္ဘူးေလ။
ရင္ဘက္တစ္ခုလုံးတင္းက်ပ္လာကာ
အသက္ရွုေတြျမန္လာခဲ့သည္။

ဘယ္ေလာက္ေတာင္ျပင္ဆင္ခဲ့ရလဲ...။
ၿငိဳျငင္သြားေစမယ့္ေနရာေလးတစ္ေနရာ
ေတာင္မရွိေအာင္ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး
သူႀကိဳက္ေအာင္ ျပင္လာခဲ့တာ...။

ေယာက်္ားစစ္စစ္တစ္​ေယာက္ျဖစ္ရက္နဲ႔
တျခားေယာက္်္ားတစ္ေယာက္ႀကိဳက္ေအာင္
ရည္ရြယ္ျပင္ဆင္တာမ်ိဳးက ဘယ္ေလာက္
ကေသာင္းကနင္းဆန္တဲ့ခံစားမွုမ်ိဳးလဲ....။
ဒါေတြကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ျဖတ္သန္းခဲ့တာ....။

အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာဖုန္းေခၚၿပီးတဲ့အခါ
လုံးဝမကိုင္ေသာဖုန္းသည္လူသတ္ခ်င္လာတဲ့အထိ
ေဒါသကိုထြက္လာေစပါသည္။

ညေနကဖုန္းေျပာရင္းRomအိမ္မွာရွိေနတာ
ကိုသိထားတာေၾကာင့္ဖဲဝိုင္းေတြရွိေနတာလည္း
နားစြံ႕နားဖ်ားၾကားထားတာေၾကာင့္မေသခ်ာေပမယ့္
ေသြး႐ူးေသြးတန္းေဒါသေတြနဲ႔Romအိမ္မွာ
သြားရွာကာ ေတြ႕ရင္သတ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီး
နာက်င္စရာအျပင္အဆင္ေတြကိုထားခဲ့ကာ
ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။

ကားတိုက္မွုျဖစ္ရင္ အမွုန့္ျဖစ္သြားနိုင္ေသာ
အရွိန္ျဖင့္Jimin ယာဥ္စည္းကမ္းလမ္းစည္းကမ္း
ေတြအကုန္ေဖာက္ဖ်က္ကာ တရၾကမ္းေမာင္းလာ
ခဲ့သည္။နာရီဝက္ေတာင္မေမာင္းလိုက္ရ
ထိန္းထိန္းလင္းေနေသာ Rom အိမ္ေရွ႕သို႔ေရာက္ကာ
ၿခံထဲသို႔ဝင္လာလိုက္သည္။

အိမ္အဝေရာက္ေတာ့
Romဖုန္းContact ကိုရွာကာေခၚလိုက္တဲ့အခါ
ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလားမသိ။
ဖုန္းကိုင္လာခဲ့သည္။

"Hello.....မအားဘူး
ဖဲရိုက္ေနလို႔ ေနာက္မွျပန္ေခၚေနာ္ ဒါပဲ....."

"JeonJungkook ဘယ္မွာလဲ...."

Rom တကိုယ္လုံးေရခဲရိုက္သြားသလို...။
ဒီလိုအသံမ်ိဳးေလာကမွာရွိေနေသးတာလား။
ဖဲဝိုင္းတစ္ခုရဲ့ဆူညံသံေတြကိုRomကလက္နဲ႔
ဟန့္လိုက္ကာ ေယာင္ယမ္းၿပီးဖဲခ်ပ္ေတြပါ
စားပြဲေပၚပစ္္ခ်မိတဲ့အထိ...၊

ေက်ာရိုးထဲအထိစိမ့္ဝင္သြားေသာအသံ....။
အရမ္းေၾကာက္စရာအသံTone။

"Jimin လား......ဟို ေဂ်ကသြားပီထင္တယ္..."

"မင္းအိမ္မွာေပါ့...ဒါဆို....."

"အစကရွိ....ခုမရွိဘူး...ေလ....Jiminနဲ႔အတူတူ
ရွိေနတာမဟုတ္ဘူးလား..."

"ငါခုမင္းေရွ႕မွာ တံခါးလာဖြင့္"

"ဗ်ာ...!!!"

"Rom ဘာျဖစ္တာလဲ....."

"ဆက္ရိုက္ ဆက္ရိုက္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."

ဖဲခ်ပ္ေတြအကုန္ပစ္ခ်ကာ အခန္းထဲကေျပးထြက္
ၿပီးအိမ္ေရွ႕တံခါးကိုေျပးဖြင့္လိုက္ေတာ့
ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထစရာ မ်က္ႏွာႏွင့္Jimin
သည္ထိရင္ေပါက္ေတာ့မယ့္ဗုံးလိုပဲ...။

"အိမ္အထိ ဘာလာလုပ္......"

"JeonJungkook ဘယ္မွာလဲလို႔ငါေမးေနတာ....
အူလည္လည္လုပ္မေနနဲ႔..."

Club မွာရန္ျဖစ္တုန္းကလိုပဲကိုယ္က
ဘာမွမလုပ္ခင္သူကဦးေအာင္အက်ီစကို
ဆြဲေဆာင့္လၽွက္ ၾကမ္းတမ္းလာသည္။

"Jimin ဆီသြားတယ္ေလ...မေရာက္လာဘူးလား"

"မေရာက္လာဘူး!!!!"

ေဂ့် ေယာက်္ားျဖစ္ေနလို႔ေပါ့။
ဆြဲေဆာင့္လိုက္ေသာအရွိန္သည္ အက်ီပါျပဲထြက္
နိုင္ေသာအရွိန္...။ဘာမွလည္းျပန္မလုပ္ရဲ။
ဟိုေကာင္ျပန္သိရင္ ႏွစ္ခါခံရမွာမို႔သည္းခံလိုက္သည္။

"မင္းတို႔ဆီမွာပဲရွိတယ္မလား ဖဲဝိုင္းေကာင္း
ၿပီး မူး႐ူးေပ်ာ္ပါးေနလို႔ ငါ့ကိုေမ့သြားတာ
မလား ငါ့ကိုမလိမ္နဲ႔Rom!!!!"

"မဟုတ္ပါဘူးဆို...."

Romသည္ျငင္းေနရင္း ၿခံထဲရပ္ထားေသာ
ၿပိဳင္ကားအစိမ္းႀကီးျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ
မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။

ဒီေကာင္ မသြားတာလား....။ဘာျဖစ္တာလဲ။
Jimin သည္ေမးေနရင္ၾကာတာမို႔
အိမ္ထဲဝင္ကာ ရွိသမၽွအခန္းအကုန္လိုက္ဖြင့္ကာ
ေသာင္းက်န္းေတာ့သည္။

ေလွကားထစ္ေတြအေပၚတဒုန္းဒုန္းေျပးတက္
သြားကာဒုတိယအထပ္ဆီေရာက္သြားသည္။
Romလည္း တအံ့တဩေနာက္မွေျပးလိုက္
ကာ ႏွလုံးခုန္သံေတြျမန္ေနလၽွက္။

ေအာင္ျမင္စြာပဲအခန္းတစ္ခန္း၏တံခါးကို
ေဆာင့္ကန္ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ Jimin
မ်က္လုံးေတြေသသြားသည္။
မလုပ္ေလာက္ပါဘူးလို႔ထင္ေနရင္းကေန
ဒီေယာက္်ားက လုပ္ခ်ပစ္လိုက္တာပဲ။

အိပ္ရာေပၚတြင္ စိတ္ေအးလက္ေအးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူ
သူ႔ကိုေမ့ေနခဲ့တာလား....။ကိုယ္ကသာစိတ္ေတြ
အတိုင္းအဆမဲ့လွုပ္ရွားခဲ့တာ......။

မ်က္လုံးေတြသည္သစၥာမရွိ။အိပ္ေနေသာ
သူရဲ့ေဘးခုံက Longcoatကိုျမင္သြားတဲ့အခါ
ဒူးေတြမခိုင္ေတာ့ဘဲ လဲက်မလိုျဖစ္ေတာ့
Romကထိန္းေပးလာသည္။

ေန႔ခင္းက လမ္းမတစ္ဖက္ကစိုက္ၾကည့္သြားတဲ့
LongCoatလွလွေလးပဲ...။

အစက Dateကို အေလးမထားဘဲအိပ္ေပ်ာ္ေနရမလား
ဟု အိပ္ရာေပၚတက္ကာႏွိုးၿပီးအေသရိုက္
ဖို႔စဥ္းစားခဲ့ေပမယ့္ အေျခအေနသည္ထင္သေလာက္
မွမရိုးရွင္းေနတာ...။Jeon JungKook
ရဲ့ဖရိုဖရဲဆံပင္ေတြ ဝတ္ပုံစားပုံေတြႏွင့္
ေဘးတြင္ပုံေနေသာNecktie ေတြ
ဖိနပ္ေတြ....

ငါ့ဆီေရာက္မလာဘဲမင္းဘာေတြလုပ္ေနခဲ့တာလဲ
ဒုကၡေကာင္ရယ္.....။

တံခါးကိုျပန္ပိတ္ကာ Jimin ေရွာ့ျဖစ္သြား
သလို ဘာစကားမွမထြက္နိုင္ေတာ့။
ေအာက္ထပ္ကိုျမန္ျမန္ျပန္ဆင္းသြားကာ
အိမ္အျပင္ေရာက္တဲ့အခါလမ္းမေလၽွာက္နိုင္
ထိုင္ခ်လိုက္ရသည္။

"Jimin....ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပမယ္...
ေဂ်ကေလ...."

"ငါနဲ႔ Jungkook လက္ထပ္ထားတာပါ Rom
မင္းသူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆို ထိန္းေပးသင့္တယ္
မလား...ဘာလဲ မင္းနဲ႔ငါရန္ၿငိဳးရန္စရွိခဲ့လို႔
အၿငိဳးမေျပနိုင္ဘဲ သူေပြခ်င္တိုင္းေပြေနတာ
ကိုလႊတ္ထားေပးတာလား...ငါဒုကၡေရာက္ေလ
ေကာင္းေလ လို႔မင္းတို႔တဖြဲ႕လုံးေတြးေနတာလား..."

ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာတုန္ရီေနေသာ
Jimin ကိုRomဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ။

"မဟုတ္ဘူး Jimin......ေနပါအုန္း...."

ပူထူသြားေသာပါးရ္ိုးတစ္ဖက္....။
ထေျပးသြားတာေၾကာင့္ဆြဲမိဆြဲရာလက္ကို
ဆြဲထားမိလိုက္ေတာ့အရသာရွိရွိသူကတုံ႔ျပန္
လာေတာ့သည္။
လက္သီးေလးေသးေပမယ့္ ဇကမေသး။

"မင္းတို႔အကုန္အတူတူပဲ!!!!!!
အက်င့္လုံးဝမေကာင္းတဲ့ေကာင္ေတြ....
အဲ့အခန္းထဲက အက်ီပိုင္ရွင္ေကာင္ကို
လည္းေျပာလိုက္ အေသပဲလို႔...!!"

ေဂ့် ကိုအတန္တန္သတိေပးတယ္။KimTaeHyung
နဲ႔အေနအထိုင္မတတ္မွုေတြကတစ္ခ်ိန္မွာ
မိုးမီးေလာင္နိုင္တယ္လို႔ခုဘာမဟုတ္တာေလး
နဲ႔Jimin ကိုထိန္းမရေတာ့။အျပစ္လည္းသြားတင္
လို႔မရသူ႔ေနရာကိုယ္သာဆိုလည္း ဒီတိုင္းပဲျဖစ္မွာ။
ညကိုးနာရီေက်ာ္ေနၿပီ...။သူအၾကာႀကီးထိုင္ေစာင့္
ခဲ့ၿပီးမေနနိုင္လို႔လာရွာခဲ့တာမွန္းသိသာပါသည္။

ဘယ္ကစၿပီးဘယ္လိုေျပာျပရမွန္းမသိ
အိပ္ေနတဲ့ေကာင္ဘာျဖစ္မွန္းမသိတာကို
ရမ္းသမ္းလည္းေျပာလို႔မရ...Jimin သည္
တစ္ခ်က္ထိုးကာေျပာခ်င္သေလာက္ေတြ
ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာခိုင္းကာ
ထြက္သြားသည္။

တုန္ခါေနေသာေက်ာျပင္ေလး....။
မာနႀကီးသူ ဟိတ္ဟန္ႀကီးသူျဖစ္ေသာ္ျငား
ဒီတစ္ခါေတာ့ဟန္မေဆာင္နိုင္ေတာ့တဲ့ပုံ
ေပၚပါသည္။ငိုသံသည္က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္။

မရေတာ့ဘူး ParkJimin ဘယ္ေလာက္အထိ
သန္မာနိုင္ပါေစဒီအေရးကိစၥမွာေတာ့
ခံနိုင္ရည္တစ္စက္ကေလးမရွိေတာ့
ကားဆီျပန္ေလၽွာက္လာရင္းနဲ႔ပင္ငယ္ငယ္တုန္းက
လိုခ်င္တာမရလို႔ငိုသလိုစိတ္လြတ္စြာေအာ္ငိုမိခဲ့သည္။

ကားဆီေရာက္တဲ့အထိကားေပၚမတက္နိုင္။
ေျမႀကီးေပၚတြင္ထိုင္ခ်လၽွက္ အသံတိတ္ထပ္ငိုရသည္။

ထပ္ခါထပ္ခါ....မပိုင္နိုင္ျခင္းေတြ
ထပ္ခါထပ္ခါ..ပူေလာင္ရျခင္းေတြ
ထပ္ခါထပ္ခါ အရက္စက္ခံရျခင္းေတြ
ဒီသံသရာဆုံးခန္းတိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့....။

စိတ္ရွိလက္ရွိေအာ္ငိုၿပီးတဲ့အခါ ကားေပၚ
ကိုတက္ၿပီး စက္ႏွိုးလၽွက္အိမ္ျပန္ဖို႔ေတြးလိုက္သည္။
အိမ္ျပန္အထုတ္ထုတ္ၿပီးအိမ္ေပၚကဆင္းရမွာလား။
ၿပီးရင္ျပန္ေခ်ာ့ေတာ့အရွက္မရွိသူပဲျပန္တက္လာအုန္းမွာ။

ဒီလိုလုပ္လို႔ ျပတ္သားနိုင္သြားလား....။
ျပႆနာကပိုေတာင္လိုခ်င္လာတာ.....။
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲကိုယ့္ႏွလုံးသားက
အသိဆုံး....။

ကားေမာင္းရင္း မရပ္မနားက်ေနတဲ့မ်က္ရည္
ေတြကိုမသုတ္ျဖစ္ေတာ့....။အႏၲရာယ္မျဖစ္ေအာင္
မနည္းေမာင္းေနရၿပီး ကမၻာပ်က္ခဲ့ရေသာ
အခ်ိန္အပိုင္းအျခားေတြ.....။

Jeon JungKookကခ်စ္တယ္ဆိုၿပီး ရက္စက္လိုက္တာ....။

.....Dinner Dateေလးမျဖစ္ဘူးဆို...
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာပဲ....

ေကာင္းကင္ျပာေလးသည္ အိမ္၏ဝရံတာေထာင့္
တစ္ေနရာကေန လွမ္းၾကည့္ရင္းသခင့္မ်က္လုံး
ေတြကိုျမင္႐ုံနဲ႔ ဒီတစ္ခါေတာ့သူေအာင္ျမင္သြား
ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းလက္ခံလိုက္သည္။
Hotel တုန္းကနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ေသာနာက်ည္းျခင္းေတြ။
ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္ပါေစအုန္း
ဒီလို ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကေတာ့MD Parkလိုအေနအထားႀကီး
နဲ႔ဘယ္အရွုံးေပးဆက္ခ်စ္ပါ့မလဲ.....။

ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးကြာတာနဲ႔
ပိုေတာင္ တိတိက်က် ျပတ္ဆဲလို႔ရသြားေသာ
အေျခအေန.....။
TaeHyung ဝရံတာအေမွာင္ဘက္အျခမ္းတြင္
ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ခံစားခ်က္မဲ့ေသာမ်က္ႏွာမ်ိဳးျဖင့္။

ရွိုက္ႀကီးတငင္ ငိုေႂကြးရေအာင္ခဏခဏ
ဖန္တီးတာမ်ိဳးက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမဟုတ္ဘူး
ေကာင္းကင္ျပာ......

မပိုင္ရရင္ေတာင္ သူတို႔ခ်စ္ျခင္းကြဲရမယ္ဆိုတဲ့
သံဓိဌာန္ေတြက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမဟုတ္ဘူး
ေကာင္းကင္ျပာ.....

လိေမၼာ္သီးေတြခ်ဥ္ရဲ့သား လိမ္ၿပီးခ်ိဳပါတယ္
လို႔အရသာခံေနတာမ်ိဳးက ငရဲပဲ
ေကာင္းကင္ျပာ.....

အရာခပ္သိမ္းကိုယ့္ဆီျပန္သာျမႇားဦးလွည့္လာ
ရင္ ဒီဘဝရဲ့ ျမႇားက ျဒပ္မဲ့ဆိုေပမယ့္
အတိတ္ထက္ ပို အဆိပ္တက္ရလိမ့္မယ္......

ထားရစ္ခဲ့လိုက္ပါ ေကာင္းကင္ျပာေလးရယ္....။

...........
ကားေမာင္းေနရင္းဝင္လာေသာMsgကိုၾကည့္ကာ
Jimin ဖုန္းကိုဘာျဖစ္ျဖစ္ေဒါသဂိတ္ဆုံးေရာက္
သြားတာမို႔ကိုင္ေပါက္လိုက္သည္။

JeonJungkook အိပ္ေနေသာေဘးက
အညိဳႏုေရာင္LongCoatကိုျပန္ျမင္ေယာင္လိုက္တဲ့အခါ
လက္ေတြတင္းက်ပ္သြားသည္၊

ငါ့ကိုလာစမ္းရဲတယ္ေပါ့.....။မဟုတ္ပါဘူးလို႔
ေျဗာင္လိမ္ၿပီး ငါ့ကိုခုလိုမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ရဲတယ္ေပါ့။
Msgပ္ို႔ၿပီး ParkJimin ဘယ္လိုေနလဲလို႔လွမ္း
ကလိရဲတာေပါ့....။

ကားေမာင္းေနရင္အံႀကိတ္လၽွက္
အိပ္ေနနိုင္သူရဲ့မ်က္ႏွာကိုျမင္ေယာင္တဲ့အခါ
ေလာဘတက္လာမွုသည္ အတိုင္းအဆမဲ့။

ဇာတ္လမ္းဇာတ္အိမ္ေတြထဲကလို
ပိုခ်စ္တဲ့သူကရွုံးလို႔ တရွုံ႔ရွုံ႔ေနာက္ဆုတ္ေပးရ
ေအာင္လည္း ဒီေယာက်္ားကိုဘဝအဆက္ဆက္
သံသရာအဆက္ဆက္ ပိုင္ခ်င္လို႔ ခ်စ္ခ်င္လို႔
အသက္နဲ႔ေတာင္ရင္းၿပီးဆုေတာင္းေကာင္းေပးခဲ့တာ။

ParkJimin ဘာေကာင္လဲျပခ်ိန္တန္တဲ့အခါ
ေတာ့ျပရၿပီေပါ့ေလ...။
ဝင္လာေသာ Msgတစ္ေၾကာင္း၏နာက်င္ရမွု
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါေသာ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ
အားလုံးအတြက္ Jimin ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္
ထုံထိုင္းသြားသည္အထိ နာက်င္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္
ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြညႊတ္ကိုင္းသြားသည္။

ဦးေႏွာက္ကေလးတထြာတမိုက္နဲ႔....
ငါလိုေကာင္ကို မထိတထိေတြလုပ္လို႔
သိပ္ထိေရာက္တယ္ထင္ရင္ငါကရီတာေပါ့။

မိုးလင္းတဲ့အခါ....
Jeon JungKookက ParkJiminကအသက္ရွု
ဆိုမွ ရွုရဲတဲ့ သက္ရွိမ်ိဳး
ParkJimin က စားဆိုမွ စားရဲတဲ့ျဖစ္တည္မွုမ်ိဳး
ParkJimin တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္႐ုံနဲ႔
ေလာင္ကၽြမ္းျပာက်သြားနိုင္တဲ့ ျဖစ္တည္မွုမ်ိဳး....။

ဒီညရဲ့ ငါ့နာက်င္မွုေတြ....က်န္ခဲ့ေသာအခ်ိန္
ေတြတုန္းက ငါ့ပူေလာင္ျခင္းေတြ ခ်ဴပ္ၿငိမ္းခ်ိန္
တန္ၿပီ။

ParkJiminက ေဒါသပဲႀကီးတတ္တာ
အေရးႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ
ဘယ္လိုေျဖရွင္းရင္ရနိုင္လဲဆိုတာတာ
ေသြးေအးေအးေတြးတတ္သူမို႔
ကားကိုအရွိန္ေလၽွာ့လိုက္ကာမ်က္ရည္ေတြကိုကုန္စင္
ေအာင္သုတ္လိုက္သည္။

ေနာက္ထပ္ဒီလိုျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ဘဝတစ္ေလၽွာက္
လုံးဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္ေစရဘူးဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ကတိခိုင္ခိုင္မာမာေပးကာ မီးေတာင္ေလးက
ေခ်ာ္ရည္ပူေတြသိမ္းၿပီး မီးေတာင္ေသေလးလို
႐ုပ္ေျပာင္း႐ုပ္လႊဲလုပ္ပစ္လိုက္သည္။

ေမာင့္ ကို မစြန့္လႊတ္နိုင္ဘူး.....။
ေမာင္ ဘယ္ေလာက္မွားမွား ႐ူးမတတ္ခ်စ္ရတဲ့
အတြက္ ရင္ကြဲမတတ္နာလြန္းရလည္း
သိပ္မက္ေမာရတဲ့အတြက္ ေမာင့္ကိုဘယ္ေတာ့မွ
လက္မလႊတ္နိုင္ဘူး။

ေမာင့္ အေသြးအသားစိတ္အာ႐ုံေတြထဲ
ParkJiminဆိုတဲ့နာမည္ကိုအလၽွံအပယ္
စီးဆင္းေစၿပီး....ကံၾကမၼာကိုပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္
ခ်ဴပ္ကိုင္ျပမယ္.....။

ဧကရာဇ္က ရိုးသားတယ္ ရရင္ရ မရရင္ခ်မယ္သတ္မယ္

ParkJiminက ရရင္ရ မရရင္ ရတဲ့နည္းတဲ့
ေကြ႕ဝိုက္ယူမယ္..နည္းနည္းပိုဆိုးတယ္...

ဧကရာဇ္က ဘာတစ္ခုမွမရလိုက္ဘူး.....။

ParkJimin ကေတာ့ ေမာင့္ အရာရာတိုင္းကို
ရေအာင္ယူျပမယ္...

ParkJimin ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္
နဲ႔မွ ဇာတ္သိမ္းေတြ လာမတူေစရ.....
ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္မည္...။

.......................

"ေဂ် ထစမ္း!!!! ေဟ့ေကာင္!!!!"

ဆြဲလွုပ္ႏွိုးေသာ္လည္းေတာ္ေတာ္နဲ႔ႏွိုးမလာ
Rom စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ေရနဲ႔ပက္ခ်ေတာ့
မွကမူးရွူးထိုးျဖင့္ မ်က္လုံးေတြပြင့္လာသည္။

"Rom!!!!"

တစ္ခါမွမလုပ္ရဲေသာအျပဳအမူေျခေထာက္ေတြ
နဲ႔လွိမ့္ကန္ေတာ့ ေဂ်သည္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္
ျဖစ္ေနေသးသည္။

"ျပန္ !!!အိမ္ကို ျပန္ ျပသနာတက္ပီ
မင္းဘာကိစၥ အိပ္ေပ်ာ္ေနရတာလဲ.....!!!"

အိမ္မက္ထဲကနိုးလာတဲ့သူလို စိတ္နဲ႔ကိုယ္မနည္း
ကပ္ေနရတဲ့ပုံေပၚၿပီး စကၠန့္တခ်ိဳ႕ၾကာတဲ့အခါ
ေဂ် မ်က္လုံးေတြျပဴးထြက္လာေတာ့သည္။

"Jimin!!!....

ေဂ်သည္ ဖုန္းကိုအေလာတႀကီးယူလိုက္ကာ
နာရီၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မ်က္ႏွာသည္ျဖဴ႐ုံမက
ျပာႏွမ္းသြားသည္။

"သြားၿပီ......"

အခန္းထဲမွ ဗ႐ုတ္သုတ္ခက်စြာျမင္သမၽွဝင္
တိုက္ၿပီးေျပးထြက္သြားေတာ့သည္။

ေဂ် ပုံမွန္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္...
ဒီလူမိုက္ေလာကထဲ က်င္လည္ေနသူမို႔
ေကာင္းေကာင္းသိသည္။စိတ္ေဆာင္၍သာ
ေျပးထြက္သြားတာေဂ် မူးေဝေနတုန္း...။
မသကၤာစရာကိစၥေတြက ေဂ် လက္မခံလို႔သာ
မေျပာျပခဲ့တာ....တိုက္ဆိုင္လြန္းအားႀကီးႀကီးေနသည္။

KimTaeHyung ဘယ္မွာလဲ.....။

...........။

ကားေမာင္းေနရင္း ေၾကာက္ခ်က္ကလက္ပင္မက
ဒူးပါတုန္ကာ ေမာင့္ဘဝမွာ ဒီေလာက္တုန္လွုပ္
ေျခာက္ျခားမွုတစ္ခါေလးမွမၾကဳံဆုံခဲ့ဖူးပါ။
ေမေမသတ္ေသသြားတဲ့ေန႔ကလို ခံစားခ်က္မ်ိဳး
ေလာက္နီးနီး ေျခာက္ျခားလြန္းလွသည္။

လက္ဖဝါးေတြမွာထြက္လာေသာေခၽြးေတြကို
အက်ီျဖင့္ထပ္ခါထပ္ခါသုတ္ကာေမာင္
ေအာ္ငိုခ်င္ေနသည္။

မွားေသာဘဝေနထိုင္မွုေတြ....ေပါ့တိေပါ့ဆ ေနတတ္မွုေတြ...Jiminကိုသိပ္ခ်စ္ေပမယ့္ အျမဲတမ္း
တလြဲတေခ်ာ္ေတြႀကီးျဖစ္သြားမွုေတြကအခ်စ္တစ္ခု
အတြက္သိပ္႐ုပ္ဆိုးလြန္းလွသည္။

"Hello....အိမ္ေတာ္ထိန္း....ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္
JungKook...."

"သိပါတယ္ သခင္ေလးရဲ့...ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."

"Jimin...အိမ္ျပန္လာေသးလား..."

"ျပန္လာတယ္ေလ....ဘာျဖစ္လို႔လဲ
Dateတယ္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကအတူတူျပန္လာမယ္
ထင္တာ..."

"မ်က္ႏွာ...မ်က္ႏွာ ဘယ္လိုေန...."

"ပုံမွန္ပါပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာင္ျပန္လာေတာ့
ႏူတ္ဆက္သြားေသးတယ္...ရန္ျဖစ္ၾကျပန္ပီလား..."

"မျဖစ္ဘူး....ဘာမွမျဖစ္ဘူး...
ဘာမွမျဖစ္ရပါဘူး...ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္လာေနၿပီ..."

"လာေလ...သခင္ေလးအသံကတုန္ေနလိုက္တာ
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..."

ေၾကာက္လို႔လို႔ အသံကုန္ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ဖုန္းခ်လိုက္ကာ ဘာမွမျဖစ္ေနဘူးဆိုေတာ့ပိုဆိုးသြား
သည္။
မုန္းၿပီးသာ ပစ္ထားခဲ့ရင္ေတာ့ ......။
မူးခနဲ မိုက္ခနဲပါပဲ....။

ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္နဲ႔မ်ားထိုင္ေစာင့္ေနရင္ေတာ့
ကြာရွင္းရရင္ သတ္ေသပစ္မယ္လို႔
ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္မွာပဲ.....
ဘာေတြျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းမသိ ဒီခႏၶာကိုယ္နဲ႔
ဒီေခါင္းကိုလည္း ေဒါသထြက္လြန္းလို႔
ေနာက္မွအျပစ္ျပန္ေပးရမည္။

အိမ္ေရွ႕ကားရပ္ကာ တလွမ္းခ်င္းလွမ္း
ဝင္လာခဲ့သည္။ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္လာၿပီး
လိပ္ျပာလြင့္မတတ္လန့္ရေသာ အေျခအေနသည္
ေျခသံပင္ၾကမ္းၾကမ္းမနင္းရဲ...။

အိပ္ခန္းဆီသြားကာ တံခါးေျဖးေျဖးေလးဖြင့္လိုက္
ေတာ့ အခန္းထဲဘယ္သူ႔မွမရွိေန...။
ေမာင္ ပူေလာင္သြားသည္။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲကၾကားရေသာေရသံေလးေၾကာင့္
ေမာင္ ျပန္ေအး သြားျပန္သည္။
ေျခသံဖြဖြေလးနင္းလၽွက္ သူ႔အလုပ္စားပြဲေလးမွာ
ထိုင္ကာ စီရင္သမၽွခံရေအာင္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး
ကိုလက္ျဖင့္အုပ္ထားၿပီး ထိုင္ေစာင့္ေနသည္။

တကိုယ္လုံးလည္းေခၽြးစေတြနဲ႔....
ရာသီဥတု ခပ္ေအးေအးမွာ ေမာင္ဒူးေတြ
လွုပ္ခတ္ကာ အလြန္ေသြးပ်က္ေနေၾကာင္း
ျမင္႐ုံနဲ႔တန္းသိနိုင္ေသာအေျခအေန...။
Hotelမွာ မိတုန္းကေတာင္ဒီေလာက္မေၾကာက္...
ဒီေလာက္လည္း မ႐ူးေသးလို႔ေနမွာ
ခုကေတာ့ တကယ္ထမင္းလြတ္ဟင္းလြတ္မို႔
မင္းကိုငါ မုန္းတယ္ ျပတ္မယ္ ဆဲမယ္ေျပာလိုက္တာနဲ႔
ေခါက္ခနဲပဲ...။

ေၾကာက္လို႔ ေသရေတာ့မယ္။
ေမေမသာ ေတြ႕ရင္ ရိုက္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္
အားေပ်ာ့ေနေသာ ကိုယ့္ပုံစံကိုယ္လည္း
မယုံနိုင္ေနပါ။
စိတ္သည္ထိန္းလို႔မရေအာင္လွုပ္လွုပ္ခတ္ခတ္။

ဆံပင္ေတြကိုေနာက္သို႔
အားလုံးလွန္တင္ထားၿပီးBathrobe ခပ္ေလၽွာ့ေလၽွာ့
ဝတ္ထားသူ Jiminသည္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္သည္ႏွင့္ခုံေပၚတြင္ထိုင္ေနေသာပုံရိပ္ကိုျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္အံ့ေတာ့အံ့ဩသြားသည္။

ရာဇဝတ္သားပီသစြာသနားဖို႔ေကာင္းေအာင္
ေနေနေသာပုံစံကိုက စိတ္ရွိတိုင္းသာဆို
တစ္ညလုံးရိုက္လို႔အသက္ထြက္မည့္ကိန္း...။

ရိုက္လို႔ ဘယ္ကေလးမွမလိမၼာ...။
ရိုက္ဆုံးမလို႔ ပိုကန္ထြက္သြားတတ္ေသာ
ျဖစ္ရပ္ေတြပဲရွိတာမို႔ စိတ္ကိုထိန္းသည္။

ဆုံးေတာ့ ဆုံးမရမည္...ေနာက္တစ္ခါ
သူ႔ႏွလုံးသားကို မထိုးခြဲဖို႔ သူ႔ကမၻာပ်က္ေအာင္
မဖန္တီးဖို႔....
စိတ္ေရာ လူေရာ ရွိရွိသမၽွအကုန္အပိုင္ရၿပီး
သူ႔အတြက္တသီးတသန့္JeonJungkook ျဖစ္ဖို႔
ဖြက္ထားေသာ လက္သည္းေလးေတြျပရေတာ့မွာပဲ။

ေျခသံဖြဖြနင္းကာ အိပ္ရာေပၚတြင္ထိုင္လိုက္တဲ့အထိ
Jeon JungKookမသိ...။မ်က္ႏွာကိုလက္ႏွစ္ဖက္
ျဖင့္အုပ္ကာငိုေနသလားထင္ရသည္အထိသနားစရာ။
အႏုနည္းနဲ႔ထိန္းမရရင္ ခ်ဴပ္မရရင္အၾကမ္းနည္း
သုံးတာမ်ိဴးကိုၾကားဖူးခဲ့ေပမယ့္ ဆိုင္သူေလးက
ေတာ့ ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္မွအဆင္ေျပနိုင္ေတာ့မွာမို႔
ေမာင့္တကိုယ္လုံးကိုအစအဆုံးအျပန္ျပန္အလွန္လွန္
ထိုငိၾကည့္ေနၿပီးေနာက္.........
ေမာင့္ကို မီးေတာင္ထဲသို႔ ထာဝရဆြဲခ်လိုက္ေတာ့သည္။

"ေမာင္......"

လွသာနာမ္စား၏ဂုဏ္သတၱိသည္ ပိုင္ရွင္ေခၚမွ
ထည္ဝါသြားသလို ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ညတြင္
ေမာင္...ဟု ေခၚတြင္လိုက္ေသာ အသံႏွုန္းသည္
လြန္စြာ လွခဲ့သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆိုင္သူေလးကအလွဆုံးေသာ
အနိမ့္အျမင့္ေလးနဲ႔ မတိုးမက်ယ္ေလးစေခၚခဲ့ေလၿပီ။

အေၾကာက္လြန္ကာ ကေယာင္ေျခာက္ျခားေတြ
ၾကားေနၿပီဟု ထင္မွတ္လၽွက္ ေမာင္
အသံၾကားရာသို႔ အလန့္တၾကားေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
အိပ္ရာေပၚတြင္ ဘယ္ေနရာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခု
မွမလုံျခဳံေသာBathrobeအျဖဴေရာင္ခပ္ေလၽွာ့
ေလၽွာ့ကိုဝတ္ထားကာ ေျခေထာက္ေတြကိုခ်ိတ္
ထားတဲ့သူ။အထင္လင္းဆုံးေပၚေနတဲ့ေပါင္တံ
တစ္ေလၽွာက္လုံးမွာ ဘာအဝတ္မွမရွိေန..။
မ်က္လုံးေတြေတာင္ျပာေဝသြားသည္။

ေရခ်ိဳးပီးခါစ ၾကည္လင္ေနေသာေရစက္ေတြ
သည္ ခႏၶာကိုယ္ေလးအႏွံ့ေဝ့သီးေနတုန္း...။

နီရဲေနေသာေမာင့္ မ်က္အိမ္ေတြသည္ မလွုပ္မယွက္
ဆိုင္သူေလးကိုမယုံၾကည္နိုင္လြန္းစြာျပဴးၾကည့္
ေနသည္။

"၈နာရီအထိ ေစာင့္ခဲ့တယ္....မလာတာနဲ႔
အိမ္ပဲျပန္လာလိုက္တာ...ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ"

ေမာင္သည္ ထိုင္ေနရာမွ အလၽွင္အျမန္ထကာ
ဆိုင္သူေလးထိုင္ေနရာေရွ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚ
ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္။
ဝိုင္းစက္ကာလွလြန္းေသာေမာင့္မ်က္လုံးေတြသည္
ေထာင္ေခ်ာက္ကေလးေတြ...။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္....ေမာင္ရွင္းျပလည္း
မင္းယုံမွာမဟုတ္ေတာ့ ေမာင္အႏူးညြတ္ေတာင္းပန္
ပါတယ္ Jimin ရယ္...."

"Dinner Dateေလးပ်က္တာကို ဒူးေထာက္
ေတာင္းပန္ဖို႔အထိမလိုပါဘူး....
ပထမဆုံးဆိုေတာ့..လြဲတတ္တာပဲေလ
စိတ္ေတာ့ခဏဆိုးေပမယ့္ ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့
ေျပေတာင္ ေျပေနၿပီ.... ေမာင္က ဒဏ္ရာကို
လာမဆြေပးနဲ႔ေတာ့ေလ...."

ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ေခၚခံလိုက္ရတဲ့အခါေမာင္
ဆြံ႕ဆြံ႕အအ....။ၾကည္ၾကည္လင္လင္မ်က္ႏွာေလး
သည္ သူကသာကမၻာပ်က္ေနတာ ကံေကာင္းတာလို႔
ေျပာရမလား ကံဆိုးတာလို႔ေျပာရမလား
Jimin မ်က္ႏွာမွာ မေက်မနပ္အရိပ္ဘာမွမရွိ။

"မင္းစိတ္ေျပတယ္ဆိုတာျဖစ္မွမျဖစ္နိုင္တာ
ေဒါသေတြအထြက္လြန္လို႔
စိတ္မ်ားေဖာက္သြားတာလား ေမာင့္အခ်စ္ရယ္..."

"ဒီခရီးကိုစခဲ့ၾကထဲက ဘယ္တုန္းကဘယ္ကိစၥ
မဆိုေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴးၿပီးခဲ့ဖူးလို႔လဲ
ကိုယ္ရန္လည္းမျဖစ္ခ်င္သလို...
ထုရိုက္ နာက်င္ရတာေတြလည္းပင္ပန္းေနၿပီမို႔
စိတ္ကိုေလၽွာ့လိုက္တယ္....."

"ရြဲ႕ေနတာလား ကြာ.....ဒါလုံးဝခြင့္လႊတ္လို႔မရတဲ့
ကိစၥဆိုတာ ေမာင္သိပါတယ္....ဟန္ေဆာင္
မေနဘဲ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ရိုက္ခ်င္ရိုက္သတ္ခ်င္သတ္ပါ.."

"ေမာင္က ကိုယ့္ေယာက်္ားကို Dateေလး
တစ္ခုအေပၚ ကေလးဆန္ေနမဲ့ေကာင္လို႔
ထင္ေနတာလား....ရိုက္ေတာ့ေရာ လိမၼာလာမွာလား
အပိုးေလးက်ိဳးသြားမွာလား...ေသခ်ာရင္ေတာ့
ဆုံးမခ်င္တာေပါ့..."

နားမလည္နိုင္ေသာသီအိုရီမွာမုန္တိုင္းဟု
ထင္မွတ္ခဲ့ေပမယ့္ မ်က္လွည့္ဆန္စြာ
အေျခအေနေတြက စိတ္ဒုကၡေတြၾကားလွေနျပန္သည္။

"စိတ္မဆိုးဘူးလို႔မေျပာဘူးဆိုးတယ္
ဒါေပမယ့္ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး
ခ်စ္ရတယ္မွမရွိတာ....."

ဆံပင္ေရစိုေတြခါကာေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္ေျပာေနတဲ့သူ။

"ေမာင့္ကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီးေျပာ....
တကယ္ အခု အဆင္ေျပေနတာလား...."

"ဘယ္သူကေျပမွာလဲ......
ဒီလိုည....ကို ရန္မျဖစ္ခ်င္လို႔...
စိတ္ေျပထားပါတယ္လို႔ ေျပာေနတာကို....."

ရဲတက္သြားေသာမ်က္ႏွာေလး....။
Jimin ဘယ္တုန္းက ဒီေလာက္လြယ္လြယ္
ခြင့္လႊတ္ေပးတတ္သြားတာလဲ...။
ဓားနဲ႔ေတာင္အထိုးခံရနိုင္တယ္လို႔အဆုံးအထိ
ေတြးၿပီးမွ မ်က္ေစာင္းလွလွေလးပဲအထိုးခံရတဲ့
အခါေမာင္ ထီေပါက္တာပဲ....။

ဒူးေထာက္ထားရာမွေမာင္က ထလိုက္ကာ
မယုံမၾကည္ျဖစ္ေနေသးတာမို႔ခါးေလးကေန
ဆြဲကပ္ကာမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္
ၾကည့္လာတဲ့အခါ ဆိုင္သူေလးကလည္း
အရည္လဲ့ေနေသာမ်က္လုံးလွလွေလးေတြနဲ႔
အၿပိဳင္အဆိုင္ျပန္ၾကည့္ေနသည္။

"အရက္ေတြ ဘာေတြမူးေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
ေနာ္...Jimin..."

ေမာင့္လက္ေတြကအားပါတာေၾကာင့္ခပ္ေလၽွာ့ေလၽွာ့
အက်ီလက္တဖက္သည္ အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ
ေလၽွာက်သြားသည္။ထင္လင္းသြားေသာ
ပုခုံးလွလွေလးသည္ ေမာင့္ကိုေလွာင္ရီေနသလို..။

"သြား....အက်ီအရင္သြားဝတ္..ၿပီးရင္
စကားဆက္ေျပာမယ္..."

"ဒါကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ....."

"မင္းတကိုယ္လုံး မလုံမျခဳံျဖစ္ေနတယ္ေလ"

"ေမာင္....မႀကိဳက္ဘူးလား"

Jimin တကယ္ကိုစိတ္ေျပေပ်ာက္ေနပုံရကာ
ရြဲ႕ေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္။
တကယ္ပဲ ပထမဆုံးမလို႔လြဲတတ္ျခင္းကို
နားလည္ေပးလိုက္ၿပီး သူနဲ႔အဆင္ေျပေအာင္ပဲ
ေနဖို႔ပဲအားသန္ေနသည္။
အခ်စ္ခံရေသာ ဘဝသည္ ဒီလိုေလးက်ေတာ့
လည္းစိုေျပစြာရွိလွပါသည္။

ေမာင္သည္...ေခ်ာလဲေရာထိုင္လုပ္ဖို႔
စဥ္းစားလိုက္သည္။
သူေျပေနပါပီဆိုတာကိုလည္းဆက္Drama Kingမလုပ္ခ်င္..မနက္ျဖန္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္စီစဥ္ကာ မလြဲေတာ့
ေအာင္မိုးလင္းထဲက စDateလိုက္ေတာ့မည္။
အႀကီးႀကီးလို႔ထင္ခဲ့ေပမယ့္ သေဘာေကာင္းလြန္းစြာ
အလွေလးက ပုခုံးသားေတြေတာင္လွစ္ျပလာေတာ့
ေမာင္ ကေတာ့ ေမာင္ပါပဲ..။
ခပ္ဆိုးဆိုး စရိုက္ကေလးကေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ
ေသဆုံးမည္မဟုတ္...။

"ႀကိဳက္တာေပါ့....."

"အဲ့တာကို......"

"ေမာင္က ႀကိဳက္မိရင္ ၾကည့္ေန႐ုံနဲ႔မရဘူး
ေမာင္ အျပစ္ေတြကလည္း လုပ္ထားေတာ့
မင္းကို အားနာတယ္..."

မလုံမျခဳံေလးက ေလၽွာ့တိေလၽွာရြဲပုံစံေလး
ျဖင့္ ေတြေတြေလးၾကည့္ေနရင္းကေန...
႐ုတ္တရက္ဆန္စြာ ေပါင္ေပၚခြထိုင္လၽွက္
ႏွုတ္ခမ္းေတြကို ဦးေဆာင္ကာသိမ္းပိုက္
လာခဲ့ေတာ့သည္။ေမာင့္မ်က္လုံးေတြဝိုင္းခနဲ....။
ေမာင့္လက္ေတြခါးေသးေသးေလးမွာ
ကြက္တိေနရာတက်ျဖစ္သြားသည္။

တကယ္ႀကီးကိုသူစိတ္မဆိုးေနတာပဲ...။
အနမ္းေတြအရေသခ်ာခံစား၍ရပါသည္။
ေမာင္ ျပန္မနမ္းေသးဘဲ ဆိုင္သူေလး၏
စိတ္ပါလက္ပါ ကၽြမ္းက်င္မွုမ်ားကိုခံစားေနလိုက္သည္။
ေပါက္ကရေတြႀကီးလုပ္မိတယ္ဆိုေပမယ့္
ဒီလိုကံၾကမၼာမ်ိဳးကလည္းရွိေသးတယ္တဲ့လား။

ႏွုတ္ခမ္းထူထူအိအိေတြက အေၾကာင္းမၾကား
Spoiler မေပးဘဲ ႐ုတ္တရက္ဇာတ္ခင္း
လာတာမို႔ေမာင့္မွာ ဘာမွမျပင္ဆင္ရေသး..။
ကူရာကယ္ရာမဲ့ပါပဲ....။
စိတ္က ထိုင္ၾကည့္ေနရရင္ေတာင္မရိုးမရြျဖစ္တာ
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္
အျပင္းအထန္စနမ္းလာေတာ့ ေမာင္ဘယ္လိုလုပ္မွ
အဆင္မေျပလာေတာ့ပါ...။

ငါထိသင့္ရဲ့လား ငါမတရားေတြတလြဲေတြ
လုပ္ခဲ့ၿပီးလို႔ အသိတရားေတြလည္း
ထိန္းေနတဲ့ၾကားက ဆိုင္သူေလး၏အထိအေတြ႕
ၾကား ဘယ္ႏွစကၠန့္ေတာင့္ခံနိုင္ပါ့မလဲ...။

အိပ္ရာထဲၿပိဳလဲသြားၾကတဲ့အခါေမာင့္အေပၚက
နမ္း၍မပီးေသးေသာ မီးေတာင္ေလးသည္
ေမာင့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကိုအစုံအဆန္ခရီးဆန့္ၿပီး
တဲ့ေနာက္ Shirtအက်ီ ၾကယ္သီးေတြကိုတလုံးခ်င္း
ျဖဳတ္လာသည္။

"Jimin.....ေမာင့္ကို သနားေနာ္...
မင္းဒီလိုေတြ စ ၿပီးရင္ စိတ္ေဖာက္ၿပီး
ထြက္မသြားရဘူးေနာ္....ေမာင္အျမဲဒုကၡေရာက္
ရလို႔ပါ...."

"ဒီလို မေနခ်င္လို႔လား...."

"ေနခ်င္တယ္.....ေနခ်င္တာေပါ့...."

ရင္ဘက္ကၾကယ္သီးေတြအားလုံးပြင့္သြားတဲ့အခါ
ေမာင့္ရင္ဘက္ေပၚအိခနဲက်လာေသာႏွုတ္ခမ္းထူထူ
ေလး..။တကိုယ္လုံးလၽွပ္စီးေၾကာင္းေတြ
ဝင္စီးဆင္းသြားသလိုပင္.....။

"Jimin....."

႐ူး႐ူးမူးမူးခ်စ္ရေသာေယာက်္ား၏ဘယ္အစိတ္
အပိုင္းကိုမဆို ခ်စ္တဲ့စိတ္အခံျဖင့္Jimin
ဟန္ေဆာင္မွုလုံးဝကင္းစြာစိတ္၏ေစရာအတိုင္း
လႊတ္ေပးခဲ့သည္။
ဘယ္ျပႆနာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင့္ကိုအပိုင္ရရင္
ေမာင့္ကိုခ်ဴပ္ကိုင္နိုင္ရင္ ရွင္းၿပီဆိုတဲ့
စိတ္ကလည္းရွိေနတာမို႔....လုံးဝအ႐ူးအမူးပါပဲ။

ေမာင့္လည္ပင္းေတြကစကာရင္ဘက္တစ္ခု
လုံးကို အနီရင့္ေရာင္အမွတ္အသားမ်ား
အလၽွံအပယ္ေပးေနခ်ိန္တြင္ေမာင့္လက္ေတြက
Bathrobeကိုႀကိဳးကိုျဖည္ေနသည္။
ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏စိတ္ေတြသည္ ျပႆနာေတြ
မွာမရွိေတာ့....တျဖည္းျဖည္းတစ္ေယာက္တျပန္
အထိအေတြ႕ေတြၾကားေမ်ာလာကာ အသက္ရွုသံ
ေတြျပင္းထန္လာသည္။

ေမာင့္လက္ေခ်ာင္းေတြသည္ေပါင္တံေတြ
တစ္ေလၽွာက္ပြတ္သပ္ေနကာ ေပးလာေသာ
သာယာမွုေတြကိုေသခ်ာစြာခံစားေနရသည္။

"ထပ္နမ္းေပးအုန္း....."

ေမာင့္ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္နားနမ္းရင္းအလုပ္ရွုပ္
ေနသူသည္ခ်က္ခ်င္းအေပၚျပန္တက္လာကာ
ေမာင့္ႏွုတ္ခမ္းေတြကိုစုတ္ယူလာသည္။
ေမာင့္လက္ေတြBathrobeထဲေရာက္သြားၿပီး
ဆိုင္သူေလးရင္ဘက္တေနရာက တခ်ိဳ႕ေသာ
ထိလြယ္ရွလြယ္ေတြအေပၚ ပညာေတြျပတဲ့အခါ
ခပ္အီအီ အသံေလးေတြထြက္လာသည္။

"ရင္ဘက္ေတြကို......."

ေမာင္ ႏွုတ္ကတစ္ခြန္း ထြက္က်လာသည္ႏွင့္
ရင္ဘက္ေတြဆီေရာက္သြားျပန္ေသာသာယာမွုေတြ။
ေမာင့္Shirtအက်ီကိုခၽြတ္ပစ္လိုက္ကာ
တက္တူးတဝက္ေလာက္ႏွင့္ရင္ဘက္ႀကီးအေပၚ
ဆိုင္သူေလးသည္ အလွဆုံးခစားေနခဲ့သည္။

"အ....Jimin......"

ေမာင္ခါးပတ္ေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ကာ ဒီထိခတ္မွုနဲ႔
ဒီသာယာမွုေတြက ခ်ဴပ္တည္းထား၍မျဖစ္ေတာ့။

"ေမာင့္ အသက္ကေလးက တကယ္
စိတ္ဆိုးမေနဘူးဘဲ လိမၼာေနလိုက္တာ..."

"ေမာင္ စေျပာတဲ့ ညထဲက Dateဖို႔ထက္ေမာင့္ကိုခ်စ္မယ္
ဆိုၿပီးဆုံးျဖတ္ထားခဲ့တာ ေမာင္ဘာလုပ္လုပ္
ခ်စ္ပဲခ်စ္ခ်င္တယ္...စိတ္ဆိုးဖို႔အာ႐ုံမလာဘူး..."

တကိုယ္လုံးေနရာလပ္မက်န္ေအာင္နမ္းေနသူ
ေလးသည္ ဆူပြက္လြယ္ေသာေသြးေတြကိုလွုပ္
ႏွိုးေနတာ....။ေမာင္ ဘာမွမလုပ္ဘဲရသမၽွေသာ
သာယာမွုမွန္သမၽွကို ၿငိမ့္ေျငာင္းစြာခံစား
ေနလိုက္သည္။

"ေမာင္....ျပန္မနမ္းေတာ့ဘူးလား...."

တကိုယ္လုံးလည္းနီေဆြးသြားၿပီးသူေမာသြားပုံရ
ေတာ့ ဗိုက္ေပၚခြထိုင္လၽွက္ ေလသံေတာင္သိပ္
မဆက္ခ်င္ေမးလာေတာ့သည္။

"ေမာင့္ အလွည့္ေရာက္ၿပီလား...အိုေက...."

ဗိုက္ေပၚက ေသးေသးေလးကိုဆြဲခ်လိုက္ၿပီး
ေနာက္ ေမာင္က လူသန္ႀကီးလိုလုံလုံျခဳံျခဳံ
အုပ္မိုးလိုက္သည္။
ပိုင္ခ်င္တယ္ ခ်ဴပ္္ခ်င္တယ္ သာဆိုတယ္
အေပၚကအုပ္မိုးကာစူးစူးရဲရဲႀကီးစိုက္ၾကည့္ေတာ့
ဆိုင္သူေလး ေသးေကြးသြားသလိုပင္...။
တကယ္တမ္းက် ေၾကာက္စိတ္ပင္ဝင္လာကာ
ျပဴးၾကည့္မိေနမိသည္။

"ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔မရေတာ့ဘူးေနာ္....
ေမာင္ အပိုင္ယူေတာ့မွာ..."

"အဲ့တာက.....အရမ္း ...နာ မွာလား..."

"ဘာေတြေမးေနတာလဲ...ရွက္စရာေကာင္းေအာင္
...ေမာင္က မင္းကိုနာက်င္
ေအာင္ ဖန္တီးမယ့္သူလား...."

"ပထမဆုံးမလို႔........"

႐ူးေနေအာင္ဥစၥာေျခာက္ရတာလည္းမေျပာနဲ႔
သူ႔တန္ဖိုးသည္ အျမဲတမ္း လက္လွမ္းမမွီနိုင္စရာ။
ေပြရွုပ္သည့္ဇာတ္လမ္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔
သူလိုေကာင္ နဲ႔တကယ္တမ္းေတာ့ တန္ပင္မတန္ပါ။
ဒါေပမယ့္ ကံတရားပဲေလ....။
ကံၾကမၼာကိုလြန္ဆန္၍ရမွမရဘဲ....။

ေမာင္ တမ်ိဳးေလးခံစားလိုက္ရေပမယ့္ သိတယ္မလား
ပထမဆုံးက Jeon Jungkookဆိုတဲ့ဒီလူဆိုး
ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ဘဝင္သည္ မိုးကိုထိုးသြားလၽွက္....။

"အဆင္မေျပဘူး ထင္ရင္ ေမာင္ရပ္ေပးမယ္
မင္းကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေအာင္
ေမာင္မခ်စ္ပါဘူး..."

နားရြက္ဖ်ားေလးကို မနာေအာင္တစ္ခ်က္
ကိုက္လိုက္ကာေမာင့္ႏွုတ္ခမ္းေတြနယ္ခ်ဲ့လာ
ေတာ့သည္။ခဏေလးအတြင္းခႏၶာကိုယ္မွာ
ဘာမွမရွိေတာ့....။

ပညာစုံေသာ ေမာင့္ လက္ေတြ ႏွုတ္ခမ္းေတြ
ၾကားလူးလိမ့္ေနကာၾကာၾကာသည္းမခံနိုင္
အသံေသးေသးေလးေတြအမ်ားႀကီးထြက္က်လာ
ေတာ့သည္။နမ္းေန႐ုံ လက္ေတြနဲ႔ကစားေန႐ုံမွာ
အဆင္ေျပေနေပမယ့္ ေမာင့္ဘက္ကအဆင့္တစ္ခု
တက္လာတဲ့အခါ အဆင္မေျပေတာ့ပါ....။

"ဟင့္အင္းး......မရဘူး!!"

ငါဘာလို႔ဆုံးျဖတ္မိတာလဲလို႔တိုင္နဲ႔ေခါင္းနဲ႔
ေျပးေဆာင့္ခ်င္မိတဲ့ ဆိုးဆ္ိုးဝါးဝါးနာက်င္မွု။
တက္တူးအျပည့္နဲ႔လက္ေမာင္းေတြကို
စုတ္ျပတ္သတ္ မတတ္ ဆုပ္ကိုင္ထားကာအံႀကိတ္ေန
လည္းမရ...။

"နာတယ္!!!!ဖယ္....ဟင့္အင္း....."

ဒီခႏၶာကိုယ္ေလးဟာ ေနမထိေလမထိ ဘယ္သူ
တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ထိတာမ်ိဳးမရွိခဲ့ေသာ
ဒီျဖစ္ရပ္သည္ သူစိမ္းခံစားမွုေတြျဖစ္ေနတာ
ေၾကာင့္ လုံးဝလက္မခံ....။
အစအဆုံးအဆင္ေျပေနေပမယ့္ ခုေတာ့မေျပေတာ့။
ေမာင္ ကားေပၚမွာေၾကာက္လို႔ျပန္တဲ့ေခၽြးထက္
အမ်ားႀကီးကို ပိုျပန္လာသည္။

"မရပါဘူးဆို....!!!"

ခက္ေနတာေလးကိုက ခ်စ္စရာေလးမို႔
ေမာင္က ပါးစပ္ကသာ ၾကားလို႔ေကာင္းေအာင္
ေလၽွာက္ေျပာခဲ့တာ ေအာ္ငိုရင္ေတာင္ရပ္ေပးမည္မဟုတ္။

"စိတ္ကိုေလၽွာ့ထားေလ....ကြာ....
ေမာင့္ကို ၾကည့္ ေန...ေနာက္ဆို ခဏခဏ
ျဖစ္ရေတာ့မွာ ေအာ္ေနလို႔မရဘူး...."

"JeonJungkook!!!!"

သမုဒၵရာလိုခႏၶာကိုယ္ေလး...။လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ
အမ်ားႀကီးနဲ႔...ဘယ္ေနရာေလးထိလိုက္ထိလိုက္
လွိုင္းထန္ထန္သြားသည္။

အေစာပိုင္းကသာသာယာယာရွိမွုေတြ
ေတာင္ေပ်ာက္ကာ ဆိုင္သူေလးသည္
ေခၽြးေတြ မ်က္ရည္ေတြၾကား လူးလိမ့္ေနၿပီ။
လွလြန္းေသာ အမဲ့လွိုင္းေလးတစ္ခ်က္တိုင္းဟာ
ေမာင့္သာယာမွုပိုအစြန္းအထိေရာက္ေစသည္။
ေအာင္ျမင္သြားတယ္ဆိုေသာအေနအထားတြက္
ေမာင္စိတ္ရွိတိုင္းမသြားရဲ...။

နီျမန္းေနေသာမ်က္ႏွာေလးကိုေခ်ာ့ေမာ့
ငုံ႔နမ္းကာညာတာပတ္ေတးအကြက္ေတြ
ေရြ႕ရေသးသည္။

"အဆင္မေျပဘူးေလ ရပ္ေပးမယ္ဆို...."

တကယ္ငိုခ်လိုက္တာေလး....။
အမယ္ေလး အခ်စ္ရယ္လို႔သာတၿပီး
ၿမိဳခ်လိုက္ခ်င္တယ္...။
မ်က္ရည္စက္အႀကီးႀကီးေတြျဖင့္ မ်က္ႏွာတစ္ခု
လုံးညစ္ပတ္ေနၿပီ...။

"ခဏေလးေနရင္...အဆင္ေျပမွာ ေမာင့္ကိုယုံ...."

"လူယုတ္မာႀကီး...."

"ေမာင့္အလွေလးက စယုတ္မာလို႔ဆက္ယုတ္မာ
ေပးရတာေလ...."

ကၽြမ္းက်င္လြန္းေသာေမာင့္အေကြ႕အဝွိုက္ေတြ
ၾကား ငိုေတာ့ငိုေနေပမယ့္ ေခ်ာ့ျမဴတာက
လည္းတဖက္ကမ္းခတ္ကၽြမ္းတဲ့အခါ
ခဏေလးၾကာေတာ့ တားဆီးသံေတြမၾကားရေတာ့။
မီးေတာင္ေလးဟာ....မီးေတာင္ပိုင္ရွင္ႀကီးလက္ထဲ
အ႐ုပ္ကေလးအတိုင္း....။

"ခ်စ္လား ေမာင့္ကို......"

"အင္း.....ခ်စ္တယ္...."

မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေခၽြးေတြၾကားက
သူအဆင္ေျပလာတဲ့အခါ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း
ေျဖပုံသည္ ဒီညရဲ့အသက္ပဲ.....။

"ေမာင္ လို႔ ေခၚေတာ့မွာလား...."

"ေခၚေတာ့မွာ...."

"လိမၼာလိုက္တာ......"

"ေမာင္......"

"ဗ်ာ......"

ခ်စ္ေနရင္း ဒီေယာက်္ားရဲ့ အနိမ့္အျမင့္သည္
ဆိုင္သူေလး၏နာက်င္ေသာခံစားမွု
ေတြသည္သာယာမွုဆီသို႔တျဖည္းျဖည္းကူး
ေျပာင္းသြားေစသည္။

"ေမာင္ ေရာ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္မလား..."

"ေမးစရာမလိုတဲ့ေမးခြန္းပါ..."

"ကိုယ့္ေျပာစကားေတြကိုနားေထာင္ေတာ့ေနာ္
ဒီညကလို ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြ ထပ္မလုပ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္
ၿပီးေတာ့ ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့သူေတြနဲ႔
ေမာင္က မေတြ႕ဘဲေနေပးေတာ့ေနာ္...
ေမာင့္ကို အနိုင္ယူခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး
သဝန္တိုလို႔ပါ....သဝန္တိုလို႔ေတာ့ရတယ္မလား..."

အေျခအေနနဲ႔အခ်ိန္အခါကိုေကာင္းစြာ
အသုံးခ်တတ္လြန္းတဲ့သူ။ အရင္ကဒါမ်ိဳး
ေျပာရင္ အမိန့္မေပးနဲ႔လို ခံပက္မိအုန္းမွာ
ဆိုေပမယ့္ နာက်င္မွုနဲ႔သာယာမွုေတြၾကားက
နီေဆြးေဆြးမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ အီအီေလးဆိုေတာ့
စိတ္ထဲကကိုလွိုက္လွိုက္လွဲလွဲအကုန္ဆင္ျခင္
ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီးၿပီ....။

စြဲမက္ဖြယ္ရာေလး....။ျငင္းခ်င္စရာတစ္ကြက္
ေလးေတာင္မရွိ..။ပို၍ ပို၍ခ်စ္လာကာအထိအေတြ႕နဲ႔
ေပါင္းေတာ့ေမာင္ပို႐ူးမိလာေတာ့သည္။

ဘာျဖစ္ျဖစ္ ParkJiminပဲျမင္ေတာ့တယ္
ဆိုတဲ့ အေနအထားတစ္ခုအထိေရာက္ေအာင္
ဆိုင္သူေလးကေအာင္ျမင္စြာအရာအားလုံး
ကိုတစ္ညထဲနဲ႔ဆြဲသိမ္းနိုင္ခဲ့သည္။
ေမာင့္ရဲ့ ေနာက္ပိုင္းေန႔ရက္ေတြက
လွုပ္လွုပ္ခတ္ခတ္ေတြႀကီးျဖစ္လာေတာ့မွာမလြဲ။

"ေတာ္ၿပီ.....မရေတာ့ဘူး......"

တားဆီးသံေလးေတြဆူဆူညံညံ...။
ေမာင္ ဆိုတဲ့ တိုင္တည္သံေလးေတြသည္လည္း
ျပတ္ျပတ္သားသား..။
ေမာင္ လို႔ တစ္ခြန္းေခၚတိုင္း ေနာက္တစ္ညပါ
ထပ္ကူးခ်င္တဲ့သူပါ....။

"ေမာင္....ေတာ္ပီလို႔......!!!"

ဘယ္ႏွနာရီေတြေက်ာ္ျဖတ္ေနၿပီးၿပီလဲမသိ....။
ေမာင္က အေျပာတျခား အျပဳအမူတျခား....။
အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ ပထမဆုံးေသာညေလးမွာပင္
ေသေသခ်ာခ်ာခ်စ္ျပခဲ့သည္။

"ေမာင့္ကို နမ္း........"

လွဲေနေသာ ကိုယ္လုံးေလးကိုဆြဲထူကာ
ေနာက္ဆုံးေသာ ျပင္းရွရွလြန္းသည့္အနမ္းေတြက္ု
ေမာင္က အင္အားျပည့္စြာေပးနိုင္ခဲ့ေပမယ့္
ဆိုင္သူေလးကေတာ့ ေပ်ာ့ေခြက်သြားသည္။

" JEon Jimin ေလးကေပ်ာ့လြန္းတယ္ကြာ..."

ေစာင္ေလးလႊားေပးလိုက္ကာပါးေလးကိုဖ်စ္လိုက္
ေတာ့ မ်က္လုံးပင္မဖြင့္နိုင္ေတာ့....။
ေစာင္ေလးအတိုင္းပဲ ခ်ီကာ မ်က္ႏွာအရင္သစ္
ေပးရမည္...။ေၾကာင္ခ်ီး႐ုပ္ဆိုတာငယ္ငယ္က
ၾကားဖူးေပမယ့္ ခုမွပဲျမင္ဖူးတာမို႔
ေမာင့္မွာ ၾကည့္၍မဝ...။

"မနက္မွ သစ္ေတာ့မယ္...အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ..."

"...ေမာင္ အကုန္ေသခ်ာေဆးေၾကာ
ေပးမွာေပါ့ ဒီလိုမ်ိဳးအိပ္လို႔မရဘူးေလကြာ..."

ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားကာအကုန္ေဆးေၾကာ
ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ အဝတ္အစားတစုံလဲ
ေပးလိုက္ကာ ေခါင္းအုံးေပၚျပန္ခ်ေပးလိုက္ၿပီး
ေမာင္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ဖို႔ျပင္လိုက္ခ်ိန္
လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆြဲလာေသာ လက္ကေလးေတြ။

"ခဏ ေမာင္ ေရခ်ိဳးမလို႔ ျပန္လာခဲ့မယ္..."

"ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပီး Dateျဖစ္ရင္
တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေလး
ေတြလုပ္ထားၾကရင္....ေမာင္ ထပ္မဆိုးပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္.."

ငုံ႔ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ မ်က္လုံးေတာ့မပြင့္
ေပမယ့္မ်က္ရည္ေတြစီးၾကေနသူသည္
စိတ္ေျပေနတယ္ဆိုတာ အလကားပါ။

"KimTaeHyung နဲ႔ ဘယ္လိုမ်ိဳးပဲ
ေမာင္ ပတ္သတ္ပါေစ..
ေမာင္ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္
စြန့္လႊတ္ေပးမယ္မလား.....
ကိုယ္ သူ႔ကို မနာလိုဘူး ေမာင္...."

ဆြဲထူကာရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး။
ေမာင္ဘာမွျပန္မေျပာခဲ့။
ေျပာစရာမလိုေတာ့ေအာင္ ဒီမ်က္ရည္ေတြက
ေမာင့္ငရဲစင္စစ္ျဖစ္တာမို႔.....
အရာအားလုံး Jimin သေဘာအတိုင္းသာ
သြားဖို႔ လုံးဝဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ရင္ရတယ္......။
Jimin မရွိလို႔ေတာ့မရဘူးေလ....။

ဘဝသည္ဒီညကေလးမွစကာ ႐ူးခ်င္စရာ
ေသာအေကြ႕အဝိုက္ေလးေတြနဲ႔.....။