မချစ်ရခင်က စိတ်ဆင်းရဲမှုတွေနဲ့နာကျင်ရပါတယ်
ဆိုရင် ချစ်ပြီးသွားတဲ့နောက် စိတ်ဆင်းရဲမှုတွေနဲ့
ပျော်ရွှင်ရသည်။

MD Park..သည်သေချာစွာပုံချထားသာ
ဆံပင်အနက်ရောင်တွေကိုကျွတ်ထွက်မတတ်
ကုတ်နေသည်က Meeting ခန်းရှေ့မှာ။
MD Parkယောကျ်ားငယ်ငယ်လေးသည်
တစ်စုံတစ်ခုအလိုမကျနေတဲ့ပုံစံ.....။

"Meeting Roomထဲအထိမင်းလိုက်လို့မရဘူး
ငါလူလိုသူလိုရှင်းပြနေတာနော် Jungkook..."

"မောင် Gameဆော့ပြီး တိတ်တိတ်လေး
စောင့်နေမယ်လေ....မနှောက်ယှက်ရင်ပြီးရောမလား"

"ဘာလိုက်လုပ်စရာလိုလို့လဲ....မင်းငါ့ကို
အဲ့လို တဂျီဂျီကပ်နေတာတွေကလူအမြင်ကပ်စရာ
ကောင်းနေပြီ...ဒါအလုပ်..လို့ဘယ်နှခါပြောရမလဲ.."

"မောင် ကပ်ပဲနေချင်နေတာ...လိုက်မှာပဲ..."

"ချစ်တာက အဲ့လို၂၄နာရီအတူတူရှိနေဖို့မလိုဘူး
လေကွာ မင်းလည်းမင်းအလုပ်မင်းလုပ်
ငါလည်းငါ့အလုပ်ငါလုပ်ပြီး အိမ်ပြန်ကြရင်
တွေ့ရမှာပဲ....မင်းဟာက ကလေးပေါက်စလေး
လို့ လက်ဆွဲလိုက်နေတာ ငါရှက်လာပြီ
သွား ပြန်စမ်း....."

"မပြန်ချင်ဘူး...."

နားမလည်တာမဟုတ်ပါ...။မောင်နားလည်ပါသည်။
ဒါပေမယ့် Jimin နဲ့ချစ်ပြီးထဲက Jiminပြောသလို
မျိုး နေထိုင်နေကြည့်ပေမယ့် သူ့မျက်နှာလှလှလေး
ကိုသွားတွေးမိတာနဲ့မရတော့။
မောင်ချက်ချင်းပြေးတွေ့လိုက်ရမှကျေနပ်ခဲ့သည်။

Jimin ကသူ့ကိုချစ်နေတယ်ဆိုတဲ့Feeling သည်
နှစ်ချို့ဝိုင်လေးလိုပဲခံစားလိုက်ရတိုင်းမှာ
ရင်ထဲပြင်းရှရှ....တစ်ခါတရံကျမူးဝေထုံထိုင်းသွားပြီး
အမြဲတမ်းJiminအနားမှာပဲနေနေကာ
မထိတွေ့ရရင်နေပါ....လှမ်းကြည့်လို့မြင်နေရရင်
အသံလေးကြားနေရရင်ကိုမောင့် နိဗ္ဗာန်.....။

ခွဲပြီးအိမ်မှာကျန်ခဲ့ရတာမျိုး အရင်လိုဆိုးသွမ်း
ဖို့ လူဆိုးခေါင်းဆောင်လုပ်နေရလည်း
စိတ်က ဆိုးတဲ့ဆီမှာမရှိ..။
Jimin ရယ်လိုတွေးမိတာနှင့်Jiminရှိတဲ့နေရာကို
အပြေးလာကာ မောင်က အတူတူရှိလိုက်မှ။
နောက်ပိုင်း မောင်ဟာ မထိန်းနိုင်တော့၍
တကောက်ကောက်လိုက်ခဲ့တော့သည်။

Company ဆို ရုံးခန်းထဲတနေကုန်Gameဆော့
ရင်းစောင့်သည်...Jimin သွားသမျှနေရာ
အားလုံးကိုတောက်လျှောက်လိုက်နေကာ
အစပိုင်းတော့ MD Parkက ကျေနပ်သလိုရှိပေမယ့်
Meeting Roomထဲအထိ အကျီစဆွဲပြီး
လိုက်အုန်းမည်ဆိုတဲ့အခါ အာရုံစားရပြီ။

မောင်က အတိုင်းထက်အလွန်......။

"မပြန်ဘူးဆိုလည်း ရုံးခန်းမှာစောင့်
အထဲကိုတော့လုံးဝလိုက်လို့မရဘူး...ငါဒေါသမထွက်
ချင်ဘူးနော်.."

"ချစ်တယ်ဆို....ချစ်တာကအဲ့တာလား...
မောင်မခွဲနိုင်တာ အပြစ်လား..."

"ငါစစ်သွားတိုက်မှာမဟုတ်ဘူး
ဘာဖြစ်နေတာလဲ..."

ဖြန်းခနဲအရိုက်ခံလိုက်ရသောလက်မောင်းသည်
ကြွက်သားတွေနဲ့သန်သန်မာမာရှိပေမယ့်
မီးတောင်လေးရိုက်လို့ ကို ပိုနာသည်။

"မင်းက ချစ်နေတာမဟုတ်ဘူး
သက်သက်မဲ့ လိုက်ဂျစ်နေတာမျိုးဖြစ်နေပြီ
အရင်လိုတွေ တနေကုန်တနေခမ်းသွားစရာ
နေရာတွေ မင်းအပေါင်းအသင်းတအုပ်ကြီး
ရော ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ...
သွားနေပါလား...ချစ်တာကချစ်တာပဲလေ
ငါ့လုပ်ငန်းဆောင်တာတွေကိုဒီလိုလာဂျီနေလို့မရဘူး"

"JeonGroup က မောင့်ဟာ......"

"ဟုတ်လား အေး အဲ့တာဆို မင်းသွား
အစည်းအဝေးလုပ်လိုက် ငါအိမ်ပြန်နားပေးမယ်..
ရော့ စာရွက်တွေ...."

"Jimin ကလည်းဗျာ......"

"MD နာရီဝက်နေရင် Meeting အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ"

အတွင်းရေးမှူးမလေး၏ချိုသာညက်ညော
စွာ လိုတာထက်ပိုအီနေသောအသံကြောင့်
MD Parkမျက်နှာတင်းခနဲ။သူမမျက်လုံးတွေသည်
ဂျစ်နေသော လူဆီသို့ မသိမသာကစားနေကာ
အထူးပဲများပြနေသည်။

မျက်နှာများတတ်သောယောကျ်ားမှန်းသိ၍
ဒီကောင်လေးကို အထင်သေးစွာ
စမ်းသပ်ချင်ကြတိုင်းမှာ ဘာကြောင့်များ
အဲ့လိုဘဝကိုပျော်မွေ့ရသလဲဟုအော်ဟစ်မေးလိုက်
ချင်ပါသည်။

မကြည့်စမ်းနဲ့......။ငါ့ကိုချစ်တယ်ဆိုထဲက
ငါ့ပဲကြည့်တော့မှာ....။

"အိမ်ပြန်တော့.....!!!!"

"မပြန်ဘူး...ပြန်ရလည်းClub သွားမှာ...."

"သွား....Company လာလာ အလှပြမနေနဲ့
ငါမျက်စိနောက်တယ်...."

"ခဏလေးလိုက်ခဲ့...ပြီးရင်အစည်းအဝေးလုပ်
ဒီတိုင်းတော့ မလွှတ်နိုင်ဘူး...."

ဆွဲလားရမ်းလားအပြုအမူတွေကရိုးအီနေပါပြီ။
လက်ကောက်ဝတ်တွေကနေရုံးခန်းထဲဆွဲခေါ်
လာပြန်တဲ့သူ။

တံခါးLockချကာ နံရံမှာအကပ်ခံလိုက်ရသည်။

"မင်းကတကယ်တားမရဆီးမရဘဲ.....
Company မှာမင်းလုပ်တာနဲ့ငါ့ကိုဘယ်သူမှ
လေးစားမှာမဟုတ်တော့ဘူး..."

"မောင် အချစ်လွန်နေလို့ပါကွာ...
ပြန်မှဖြစ်မယ်ဆိုလည်း....အမုန်းတော့နမ်းသွား
ချင်နေတာ..."

"အဲ့တာပဲအချိန်တိုင်းတွေးနေလိုက်..."

ရှက်ကြောက်နေလို့လည်းဘာမှမထူးလာတော့။
ဒီရုံးခန်းထဲအလုပ်လုပ်တာနည်းနည်း
အားတိုင်းနမ်းနေတာများများမို့....
စုတ်ယူခံလိုက်ရသောနှုတ်ခမ်းထူထူတွေသည်
လုံးဝနေသားကျနေပြီ။
ချစ်စခင်စ ကြင်နာစ မို့ လွန်ကြူးနေတာထက်ကို
ပိုစောင်းနေသော နှစ်ယောက်သည်
ဘယ်အခြေအနေကိုမှလည်းသိပ်ဂရုမစိုက်နေတတ်ပါ။

"ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး Necktie တွေကို ဖြည်နေတာလဲ
ငါအလုပ်လုပ်ရအုန်းမှာနော် Jungkook..."

"ပြန်စည်းလို့ရနေတာပဲကွာ.....နှုတ်ခမ်းပဲ
နမ်းနေရတာ မောင်အားမရဘူး..."

MD Park Necktie သည် မောင့်လက်တွေကြား
ကျွမ်းကျင်စွာရော့ရဲသွားကာ မောင်ကShirtရဲ့
ကြယ်သီးတွေကိုဆွဲဖြုတ်ပြီးရင်ဘက်တွေကို
ခေါင်းတိုးကာ သွားစွယ်တွေနဲ့ကိုက်ချသည်။

"Jung...Kook!!!"

ခါးသေးသေးလေးအားခန္ဓာကိုယ်ရဲ့အနီးဆုံး
ကိုဆွဲကပ်ကာ မောင်က နှုတ်ခမ်းတွေကို
လွင့်နေအောင်ပြန်နမ်းလာပြန်သည်။
ဆိုင်သူလေး၏လက်ကလေးတွေကိုယူကာ
မောင်က သူဝတ်လာခဲ့သောTShirtအောက်သို့
ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။

"မောင်ကြီးပဲ ကိုင်နေရတာ.....
ပြန်ကိုင်ပေးအုန်း....."

"မကိုင်ချင်ဘူး ရှက်တယ်....."

"မင်းယောကျ်ားက တောင့်ပါတယ်..စမ်းကြည့်..."

"မမိုက်ရိုင်းနဲ့နော်....."

ဘာလို့ပြန်ထုတ်ရမှာလဲ....။ရူးချင်ယောင်ဆောင်
ကာဆိုင်သူလေး၏လက်တွေသည်မောင့်အကျီ
အောက် သွားချင်ရာလျှောက်သွားနေသည်။

ထိမိသမျှက ထိချင်စရာတွေကြီး.....။
ရင်ဘက်အကျယ်ကြီး ပြီးတော့ကြွက်သားတောင့်တောင့်
တွေ...သူ့လက်တွေနေရာပြောင်းသွားတဲ့အမျှ
ခပ်ဟဟ ထွက်ပေါ်လာတဲ့မောင့်အသံတိုးရှရှသည်သိပ်
Hotသည်။

အပြင်းအထန်နမ်းခဲ့ကြပြီးနောက် မောင်က
ခဏကြာတဲ့အခါနှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေးခဲ့သည်။
ငါးမရရေချိုးပြန်တတ်သူမို့လိုချင်တာတော့
ရအောင်သဲ့ယူသွားတတ်သည်။

"သွား...သွား ပြန်တော့...ငါတစစီဖြစ်တော့မယ်..."

"ပိုက်ဆံမရှာနိုင်တော့လည်း နှိမ်စမ်းပါ
ပြန်ပါ့မယ်....လုပ်ပါ ဒီအလုပ်တွေကိုပဲ
မောင့်ထက်အရေးကြီးတဲ့အရာတွေလေ...."

"မလုပ်ဘူးလေ မင်းနဲ့ပဲ ကလိနေမယ်
အချိန်တန်ပိုက်ဆံလာမတောင်းနဲ့...."

"JeonJimin က သိပ်အာဏာပြတာပဲ....."

ပါးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ ကလေးလိုလာပြုမူတာ
ကြောင့်MD Parkက လက်တွေကိုရိုက်ချသည်။

"ပြန်ပါတော့....!"

မပြန်လ်ို့လည်းမဖြစ်...မောင်လုပ်နေတာတွေက
ပုံစံမကျနေတာကြောင့်နောက်ဆုံးတော့
ပြန်ရတော့မည်။မျက်နှာငယ်ဖြင့်မပြန်ချင်ပြန်ချင်
မျက်မှန်တွေဘာတွေကောက်တပ်ကာ
ခေါင်းငိုက်စိုက်ဖြင့်အခန်းထဲကထွက်ရသည်။

Jimin ကတော့ အကျီတွေဘာတွေပုံစံပြန်ချကာ
Meeting လုပ်ဖို့ စာရွက်တချို့ကိုင်ကာ
သူ့ဝန်ထမ်းတွေနဲ့စကားတွေပြောရင်းလုပ်စရာရှိတာ
ဆက်လုပ်သည်။

စီးကရက်တလိပ်မီးညှိကာ မောင်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။
Rom အုပ်စုတခုလုံးကလည်းပျောက်နေသည်။
ဆက်သွယ်၍မရ....။
JeonGroupရှေ့ မတ်တပ်စုံရပ်ကာ ဆိုင်သူလေးနား
မကပ်ရတော့၍ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိနေသော
မောင့်ပုံစံ မှုံတေတေသည် ရီစရာလည်းကောင်းနေခဲ့ပါ
သည်။

သွားနေကြClub ကို Jimin နဲ့အဆင်ပြေပြီးထဲက
Jimin နားပဲကပ်နေရ၍မရောက်ဖြစ်တာကြာ။
ဟိုကောင်တွေရှိရင်လည်းရှိလောက်မှာမို့
နောက်ဆုံး လေလွင့်နေမယ့်အတူတူRomတို့ကို
ရှာရန် ဦးတည်ခဲ့သည်။

ဘာတွေဖြစ်မှန်းမသိ....ချစ်တယ်ပြောပြီးထဲက
ချစ်ပဲချစ်နေချင်တော့သည်။
မချစ်နေရရင်...စီးကရက်တွေတောင်အရသာမဲ့တယ်။

မောင် Clubကိုသာဦးတည်ပြီး အချိန်ဖြုန်းဖို့
ထွက်လာခဲ့သည်။
Clubသို့ရောက်သည်နှင့် တစ်ချိန်လုံးပိတ်ထား
သည့်Romရဲ့ ဖုန်းသည်ဝင်သွားခဲ့သည်။

"ငါမေးနေတာရှင်းရှင်းလေး.....
မင်းတို့ဘာကိစ္စတစ်ယောက်တနိုင်ငံစီ
ရောက်နေကြတာလဲ..."

"အပျော်ခရီးထွက်ချင်တဲ့စိတ်တွေဖြစ်လာ
လို့ပါကွာ မင်းကမင်းယောကျ်ားနဲ့
တအားRomatic ဆန်ပြတော့ ငါတို့လည်း
အားကျတာနဲ့....ကောင်မလေးတွေနဲ့
လှိမ့်နေကြတာ မေးစရာရှိတာနောက်မှမေးလေနော်
ဒါပဲ...."

"ငါ ထိုင်းကို လိုက်လာပြီး ထိုးမှာနော် Rom...."

"အေးကွာ ဟုတ်တယ် ခွက်မှားထည့်မိတာ
ငါလုပ်တာ ငါ့အပြစ် ငါ့ကိုသတ်ချင်သတ်
ခုကိုရီးယားပြန်လာခဲ့ရမလား....ပြောပြော..."

"စောက်တလွဲကောင်...!!!!"

"အဲ့ညက မညားလည်းနောက်ရက်ညားလို့
ရတာပဲ ချစ်နေပြီပဲဟာ...နေ့ရွေးနေဖို့မလိုပါဘူး..."

"Rom!!!!မင်း ပြန်လာရဲရင်ပြန်လာကြည့်လိုက်
တခြားကောင်တွေရော ငါ့ရှေ့ရောက်လာတဲ့နေ့
အမှုန့်ဖြစ်တဲ့နေ့ပဲ..JeonJungkook အကြောင်း
မင်းတို့သိပါတယ်....."

"သိလို့ ပြေးတာပေါ့ကွ...မလာဘူးကွာ
မင်းအဲ့လိုခြိမ်းခြောက်လေ မလာလေပဲ
မင်းတစ်ယောက်ထဲ အပေါင်းအသင်းမရှိဘဲနေလိုက်..."

"မင်းတို့ကောင်တွေကိုငါတအားမက်နေတယ်
ထင်လား....သောက်တလွဲကောင်တွေ...
စုတ်ပြတ်သတ်အောင်ကန်ပစ်ချင်တာ...."

"မင်းက ယောကျ်ားကျ ဇွတ်ချွဲပြီး....
ငါတို့ကျ လူလိုတစ်ခါမှမဆက်ဆံဘူး..."

"ဒီကောင်ကတော့......!!!!"

ချသွားသောဖုန်းကိုမောင်ကြည့်ကာ
ပြန်ခေါ်သော်လည်းပိတ်သွားခဲ့ပြီ.....။

တောက်!!!!!

ထင်တော့ထင်ခဲ့ပါသည်....။သောက်တလွဲလုပ်မိလို့
တစ်အုပ်စုလုံးကြီးပြေးကြတယ်ဆိုတာ...။
မှားစရာမလိုတဲ့ကိစ္စကိုများမှားဖြစ်အောင်မှားလိုက်ကြ
သေးသည်။

အဲ့လိုမှားမှရမယ့်ParkJimin လေ....။
ပုံမှန်အခြေအနေမှာသွားအကြောင်ရိုက်ရင်
တန်ဖိုးတရားတွေဟောတဲ့ဒဏ်မခံနိုင်....။
ချစ်သွားပြီမို့ အခွင့်အရေးရလာပေမယ့်လည်း
မရဲကို မရဲတဲ့စ်ိတ်က ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။
ဒီလူကိုက အရှိန်အဝါကြီးလွန်းတာ....။

မောင့်မှာ...ဘယ်ကစရမှန်းမသိ..လေပါသည်။

"ဂျေ.....လား....."

Rom ကိုမေတ္တာကောင်းကောင်းပို့သနေချိန်တွင်
ကြားလိုက်ရသောခပ်ဩဩအသံကြောင့်
မောင် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ TaeHyung...။

ဆံပင်အရောင်တွေထပ်ဖြည့်ထားပုံပေါ်သော
TaeHyungသည် Shirtခပ်ပါးပါးလေးကို
ဂျင်းပန်ကျပ်ကျပ်ဖြင့်တွဲဝတ်ထားကာ
အလွန်ကြည့်ကောင်းနေခဲ့သည်။

"TaeHyung...."

"မတွေ့ရတာတောင်ကြာပြီပဲ တစ်ယောက်ထဲလား
Romတို့ရော...."

"မရှိဘူးဝရမ်းပြေးတွေ ပြေးလွှားနေကြတယ်..."

"ဘာတွေဖြစ်ကြပြန်ပြီလဲ မင်းတို့စကွက်ထဲ
ငါမရှိတာကြာတော့ဇာတ်ရည်တွေမလည်တော့ဘူး"

"ဒီလိုပါပဲ TaeHyung ရာ..ပြန်တာကောင်းတယ်...
နောက်မှတွေ့မယ်..."

"နေပါအုန်း....ထယ် လည်းတစ်ယောက်ထဲ
နည်းနည်းပါးပါးသောက်ပြီးမှပြန်လေ
စကားခဏပြောရအောင် မကောင်းဘူးလား...."

တောင်းဆိုလာသလိုမျက်လုံးလှလှတွေ....။
Jimin က ပြင်းရှပါတယ်ဆိုရင်
TaeHyung ကရီဝေဝေပဲ......။
ဘယ်လိုပြောရမလဲ ဟင့်အင်းကျွန်တော်အတူမသောက်
ပေးနိုင်ပါဘူးလို့ မငြင်းပစ်နိုင်...။
စိတ်ချမ်းသာစေချင်သော အရင်းခံစိတ်မှာ
တစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ရမှာကိုဂျေမစွမ်းသာခဲ့ပါ...။
ပြန်လည်း လေလွင့်နေအုန်းမှာဖြစ်တာကြောင့်
TaeHyung နဲ့ ခဏအချိန်ဖြုန်းဖို့စဉ်းစားလိုက်သည်။

"ခဏလေးတော့ ထိုင်ပေးမယ်
ပြီးရင် TaeHyung လည်းပြန်လေ
တစ်ယောက်ထဲ လှတပတနဲ့ အန္တရာယ်များလွန်းတယ်..."

"ငါကအဲ့လောက် မိုက်လို့လား....."

"မြင်ခဲ့ဖူးသမျှယောကျ်ားတွေထဲ
အလန်းဆုံးပဲ......"

ဒါနဲ့များ...သခင့်ကိုဒီကောင်ကချစ်ပါသတဲ့လေ။
နူတ်မစောင့်စည်းမစောင့်။ပေါ့ပျက်ပျက်နဲ့
ကျွန်တော်နာတာဒါတွေပေါ့ သခင်ရယ်.....။
မြင်အောင်ကြည့်လှည့်ပါ......။
တန်ဖိုးမဲ့ ပေါလောတဲ့ သန္ဓေဆိုတာသေမှပျောက်တာ။
သခင်ဘာတွေကြောင့်များ ဒီအရှုပ်ကို မက်ရသလဲ....။

"ယောကျ်ားနဲ့အဆင်ပြေသွားတယ်ဆို
တခြားယောကျ်ားတစ်ယောက်ကိုလည်း
မင်း လန်းနေတုန်းပါပဲလား ဂျေ....."

"ကျွန်တော့်ယောကျ်ားကလန်းမှမလန်းတာ
ချစ်စရာကောင်းတာ....အတိုင်းအဆမရှိဘူး...."

မျက်အိမ်တွေစူးခနဲ.....။
JeonJungkook ကို ဘာလို့တသတ်မတ်ထဲတွေးလို့
မရတာလဲ...။ဒီကောင်သိပ်အရောင်စုံသည်။

"ကြားပါတယ်Valentines Dayညက
အကြီးအကျယ်Romatic ဆန်ခဲ့ကြတယ်ဆိုတာ....."

"TaeHyungရှိရင် ပိုကောင်းမှာပဲ....."

အင်းပေါ့...။မင်းကိုတစစီ ဆွဲဖြုတ်လို့ရတာပေါ့။

ပြုံးယဲ့ယဲ့ အနိုင်ရကျေနပ်နေသောမျက်နှာသည်
မကြည့်နိုင်တော့လောက်တဲ့အထိ အမြင်ကပ်စရာ
ကောင်းလှပါသည်။အဆင်ပြေသွားသည်ဟု
ကြားထဲက အနှောက်အယှက်တွေလုပ်ဖို့
ကြံဖန်တွေးထားခဲ့ပြီးပေမယ့် Jungkook သည်
လုံးဝပျောက်နေခဲ့သည်။ နီးစပ်ရာနဲ့အနည်းငယ်စုံစမ်း
ကြည့်လိုက်တော့ သခင့်နားကမခွါဖြစ်နေသတဲ့။
ဒေါသသည်အဆုံးပဲ...။
ခုတော့ မထင်မှတ်စွာဆုံလာတဲ့အခါ ရတဲ့အခွင့်အရေး
ကိုကောင်းစွာအသုံးချရမည်။

သောက်စရာတချို့မှာကာ ဟိုဟိုဒီဒီစကားတွေ
ပြောနေခဲ့ကြပြီး TaeHyungက အကြံအဖန်
စကားတချို့စပြောတော့ရန်အရှိန်ယူလိုက်သည်။

"ဂျေ ....."

"အင်း......"

"Jimin ကို တကယ်ချစ်သွားတာလား...."

မထင်မှတ်ထားခဲ့သောTaeHyungဆီကမေးခွန်း
ကြောင့် မောင့်မျက်ခုံးတွေမြင့်တက်သွားသည်။
TaeHyung ဖန်ခွက်ထဲ ဝိုင်တချို့ငဲ့ပေးလိုက်ရင်း....

"ဘာလို့မေးတာလဲ.....ပါးစပ်ကထွက်ချင်ရာ
ထွက်နေလို့တကယ်များမချစ်ဘူးလို့
TaeHyung က ထင်နေလို့လား....."

"ငါထင်တာတော့ မင်းသူ့ကိုတကယ်မချစ်ဘူး
ဟုတ်တယ်မလား ကိုယ့်ယောကျ်ားဖြစ်နေပြီ
မချစ်လို့မဖြစ်တော့လို့ အကွက်ရွေ့ပစ်လိုက်တဲ့
သဘော နေရစားရလည်း အဆင်ပြေအောင်
ငါတို့လို လူရှုပ်လူပွေတွေက တကယ်ချစ်ပါတယ်
လို့ထွက်အံကျလာရင် အရမ်းထူးဆန်းတယ်လေ
ကိုယ်တော့ မင်းကိုမယုံဘူးဂျေ...."

ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးပဲ.....။ရောင်စုံနှလုံးသား
ပိုင်ရှင်တွေမို့ တကယ်ချစ်သွားတယ်ဆိုတာ
ကိုမယုံကြောင်းTaeHyung က ခပ်ပြုံးပြုံးဆိုလာသည်။
Character အတူတူမို့နားလည်နေတယ်သိနေတယ်ဆို
သောအချိုးမျိုး....။

"ဟုတ်မှာ......ကျွန်တော်က လူမိုက်ကို....
အဖိုးတန်လေးကို မတန်မရာယူထားတာကို
တောင် အတော်လွန်လှနေတာ
တကယ်ချစ်မိသွားတယ်ဆိုတော့ ပိုသွေးတက်စရာပေါ့
ထပ်သွေးဆူစရာက အဖိုးတန်လေးကပြန်ချစ်တယ်လေ
ဘယ်လောက် ကလိကလိဖြစ်စရာကိစ္စလဲ နော့်...."

TaeHyung နေရာမှာတခြားတစ်ယောက်သာဆို
ParkJimin အပေါ်ချစ်ခြင်းမချစ်ခြင်းကို
ရဲရဲတင်းတင်းဝေဖန်လို့ မောင် နှစ်ချက်လောက်တော့
ဆင့်ထိုးပြီးပြီ။

မချစ်စရာလား......ချစ်လို့၂၄နာရီပတ်လုံး
အချစ်နွံထဲနစ်နစ်နေလို့မနည်းပြန်ရုန်းထနေရတဲ့
ဘဝကို တစ်ယောက်ယောက်ကများကြားလို့
မီးတောင်လေးနားထဲ ပြန်ရောက်ပြီး
မျက်နှာလေးမဲ့သွားရင် ဒီကောင်ကြီးက
ပြာရအုန်းမည်။

Propose လုပ်တာတောင် ပိုက်ဆံလိုချင်လို့
ဖားတယ်လို့ထင်ခံရတဲ့ဘဝကို TaeHyung နားမလည်။
TaeHyung ဘာမှမသိ...။
အကျင့်တူ စရိုက်တူ လူပွေလူရှုပ်တွေမို့
တကယ်မချစ်တတ်ပါဘူးပဲ ဇွတ်လုပ်နေသည်။
ချစ်တတ်သွားကြောင်းတွေ ကိုရှင်းပြချင်လိုက်တာ။

TaeHyungဝိုင်ခွက်ကိုင်ထားသော
လက်တွေတင်းခနဲ....။

ဖြေတတ်လိုက်တာJeonJungKookရယ်။
ငါ့ကိုတစ်ခါနှစ်ခါသုံးခါ
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါရှုံးစမ်းလို့စိန်ခေါ်ပြီး
ပြန်ဖြေခဲ့တဲ့အဖြေ....။ကလိကလိဖြစ်ရုံဘယ်ကမလဲ
ဝိုင်ပုလင်းနဲ့ထရိုက်ချင်နေပြီ။

အပြင်ပန်းမှာတော့ သွယ်လျလျလက်ကလေးတွေ
နဲ့ ခွက်ကို မထိတထိလေးကိုင်ထားခဲ့တဲ့သူ။
ဒီကောင်သိပ်ထိအောင်ပြောတတ်လွန်းသည်။
ဘောင်တစ်ခုကိုကျော်တယ်ပြောပြော
Ethic မရှိဘူးပဲဆိုဆို နိုင်ရာဥာဏ်များရမှာပဲ....။
ကောင်းကင်ပြာလေး ချက်ချင်းမိုးသားတွေ
မဲမှောင်သွားခဲ့သည်။

"Jimin ကရော ဂျေ့ကို တကယ်ချစ်သွားတာတဲ့လား
အရင်က အဆင်မပြေကြဘူးလို့ကြားတယ်လေ
အရမ်းမုန်းတီးနေတဲ့လူတစ်ယောက်က
ခံစားချက်ကိုပြောင်းပစ်တာမြန်လိုက်တာ.....
ကိုယ်ဆို ကိုယ့်ကို ဒီလောက်ကြီး နိုင်စားထားတာ
မချစ်ရဲပါဘူး....ဝေဖန်တာမဟုတ်ဘူးနော်
ပြောပြတာ...မင်းကအဆိုးလေးဆိုတော့
MD Parkတို့ ရှောင်မရမဲ့အတူတူ ချစ်တယ်မချစ်ဘူး
မဟုတ် ဒီလိုပဲ မျောသွားတယ်ထင်ပါရဲ့...."

ဥာဏ်များသူ ကဝေလေးတွေခနဲ.....။
မောင်က သိပ်ဟန်ဆောင်တတ်တဲ့သူ....။
သိပ်မျက်နှာဖုံးတွေများလွန်းတဲ့သူ...။
ဒါပေမယ့် မောင်ဝမ်းနည်းစွာလက်ခံလိုက်ရတာက
TaeHyung စကားဆုံးတာနဲ့ ဘယ်မျက်နှာဖုံးမှ
မတပ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာကိုပဲ....။

ကောင်းကင်ပြာလေ ခိုးပြုံးကာဝိုင်
တကျိုက်သောက်လိုက်သည်။

"စဉ်းစားသွားရတာလား...Sorry ဂျေ.....
ကိုယ်လည်း ဒီလိုပဲလေ
YoongiHyung က မလှုပ်သာမလူးသာအဲ့လိုSupriseတွေနဲ့
ချူပ်တော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်မသိဘဲ
ခေါင်းတွေညိတ်မိခဲ့တာ ဟိုရွေးစရာမှမရှိတာ
မင်းတို့ကလက်ထပ်ထားတာဆိုတော့ပိုဆိုးတာပေါ့
မဖြစ်မနေ ချစ်မှကို ဖြစ်မှာလေ..
တကယ်မချစ်လည်း ချစ်ရမှာပဲမဟုတ်ဘူးလား..
မင်းDaddyကူညီထားတဲ့အရှိန်တွေလည်းရှိတယ်လေ...."

မောင် ဒါတွေကိုလုံးဝမတွေးမိခဲ့ပါ...။
မောင်က အချစ်ကိုအရိုးရှင်းဆုံးတွေ့ရှိခဲ့သူမို့
သူချစ်လို့ Jimin ကပြန်ချစ်လာတယ်...။
ဒီလောက်ပဲ....။TaeHyungစကားတွေကြောင့်
စိတ်ထဲအနှောက်အယှက်အကြီးကြီးဖြစ်သွားခဲ့ရတာ
တော့အမှန်......။
ဒါပေမယ့် မောင်က ဟုတ်သားပဲနော်...လို့
ထောက်ခံသံယောင်လိုက်မည့်သူမဟုတ်တော့
ချက်ချင်းပြန်တုံ့ပြန်သည်။

"သူတကယ်မချစ်လည်း ကျွန်တော့်အပိုင်
ချစ်လည်း ကျွန်တော့်ဟာပဲလေ...
ကျွန်တော့်ယောကျ်ား ဆိုတဲ့အမှန်တရားက
တော့တကယ်မလို့ Jimin ကျွန်တော့်ကို
မချစ်မှာကိုစိတ်မပူနဲ့ မချစ်ရင် ရိုက်ပြီးချစ်ခိုင်းမှာ..."

မောင်က...မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ကာ
အဓိပ္ပာယ်ကိုသိတယ်မလားဆိုတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့
အားကျမခံ ခပ်ပေါ့ပေါ့ပြန်ဖြေသည်။
ရင်ထဲအလေးတုံးကြီးပိကျသွားခဲ့တာတော့အမှန်ပဲ။
သူသူကိုယ်ကိုယ်....စကားတွေကတွေးစရာဖြစ်သွားပြီ
လေ။

"ရိုက်ချစ်ခိုင်းမှတော့ အချစ်ဖြစ်မလား ဂျေရာ....."

ခပ်ဩဩရီသံတစ်ချက်ဖြင့် လှလှလေး
ပြုံးပျော်နေသူTaeHyung ကို မောင်
ကြည့်ကာ ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိခဲ့.....။
မောင် အပြင်းအထန်းအမြန်စဉ်းစားနေတုန်း

"စိတ်ထဲမထားနဲ့ ငါကအဲ့လိုပဲဒဿနတွေ
ဟိုလိုဒီလိုစဉ်းစားရတာတွေကိုကြိုက်လို့
မင်းတို့ အိမ်ထောင်ရေးကိုလည်း ဆရာကြီးဝင်လုပ်
ကြည့်တာ.....ချစ်မှာပါ မင်းကို MDParkက
အများကြီး ....."

နာကျင်မှုကိုတစ်ဘဝထဲပေးလို့အားမရ....။
နောက်ထပ်တစ်ဘဝရောက်တဲ့အထိတစ်ဖက်
လှည့်နဲ့ပေးတဲ့သူ...။

သိပ်စွဲလန်းမြတ်နိုးလွန်းခဲ့ရတော့ တနုံ့နုံ့ဖြင့်
ထရိုက်ချင်နေတာတောင် မျက်လုံးတွေမြင်ရင်
စိတ်ကသေသေသွားသည်။

နာကျင်စရာတွေကြီးပဲသံသရာတစ်လျှောက်လုံး
အဆိုးဆုံးခံခဲ့ရသူမို့.....
မျက်တောင်ရှည်ကြီးတွေကို Jeonငယ်က
ခွင့်လွှတ်နေခဲ့ပါသည်။
အချစ်တွေပျက်ပြယ်သွားရင်တောင်...
မနာစေချင်တော့သောမေတ္တာနှင့်ဒီဘဝမှာ
လက်ရဲဆက်ရဲ လူမိုက်လေးပေမယ့်
စိတ်ကိုအတင်းအကျပ်ထိန်းခဲ့သည်။

မလုပ်ရက်ပါ.....။လုပ်ရက်လိုက်ဖို့လည်း
အပြင်ပန်းမှာသာလှချင်ယောင်ဆောင်နေတာ
ပြိုပြိုပျက်ပျက်ကြေကွဲမှုတွေ
ကျိုးကြေပျက်ဆီးနေတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့
အရုပ်ကလေးဖြစ်နေသည်။

အဆင်ပြေခါစ အိမ်ထောင်ရေးလေးတစ်ခုရဲ့
ခက်ခဲစွာမွေးဖွားခဲ့ရသောရှားပါးချစ်ခြင်းတရား
လေးကို မောင်ထားစရာနေရာမရှိအရူးအမူးဖြစ်နေချိန်အစစ်ရော ဟုတ်လို့လားဟုတွေးစရာ
ထည့်ပေးလိုက်ခြင်းသည် ဝဋ်ကြီးနိုင်ပေမယ့်
KimTaeHyung ကလုပ်စရာရှိတာလုပ်မှာပဲ။

အပျက်စကားတွေကြီးပဲ ပြုံးပြုံးလေး
ပြောနေသောTaeHyungသည်
ဝိုင်သောက်၍ကောင်းနေတုန်း.....။

မောင် တွေတွေဝေဝေနဲ့ပင်အိမ်ပြန်ချင်သွားသည်။
အရင်လိုဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်းစိတ်မလွတ်သွားပေမယ့်
တမျိုးတော့စိတ်ထဲဖြစ်သွားကာမျက်လုံးတွေ
အရောင်မှိန်သွားခဲ့သည်။

"ကျွန်တော်ပြန်မလို့....တစ်ခါထဲပြန်လိုက်ခဲ့မလား
အိမ်ဝင်ပို့ပေးခဲ့မယ်....."

"အဲ့လိုရလား....."

JeonJungkook မျက်နှာပျက်နေပြီမို့
ထပ်ထပ်ရှို့ဖို့လိုသည်။
မထိရောက်လောက်ဘူးလို့ထင်ခဲ့သော်လည်း
ဒီကောင်ဘယ်တုန်းကအတွေးလွန်တတ်သွားတာလဲ။

TaeHyung ၏ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေးနဲ့အတူတူ
ကားတစ်စီးလုံးကြိုင်သင်းနေကာ
စကားတွေထပ်ပြောလာပြန်သည်။
မောင့်နားတွေထဲ ဝင်တစ်ချက်မဝင်တစ်ချက်....။
အင်း ဟင့်အင်း သာဆိုပြီး အိမ်ကိုမြန်မြန်ရောက်
ချင်နေပြီ.....။

ကျန်သောနေရာတွေမှာသာအကွက်မြင်တာ
အချစ်ကိစ္စမှာ မောင်ကမူလတန်းကလေးလိုဖြစ်နေတာမို့
TaeHyungပြောသလိုများတကယ်သာ
ဖြစ်နေရင်....ကျင်းထဲကျပ်ထဲမို့မဖြစ်သာလို့
ဆိုတဲ့အကွက်မျိုး။
စဉ်းစားကြည့်ရင်
သူက ParkJimin ကြိုက်လောက်မယ့်နေရာတစ်နေရာ
မှမှမရှိတာ...။

KimNamJoonရဲ့ တည်တည်ကြည်ကြည်
မျက်နှာချောချောက မျက်လုံးထဲဝင်လာကာ
ပီကေဝါးပြီး တွေ့ရာလျှောက်ထွေးတတ်သော
သူ့မျက်နှာကို သူမြင်ယောင်မိပြီး
မောင့် မျက်နှာသွေးပင်မရှိတော့....။

အဖြေရပြီးမှ ချစ်ပါပြီဆိုခါမှ ခေါင်းထဲအတင်း
အကျပ်တိုးဝင်လာသောဆိုက်ဝါးသည်
မောင်ရောက်နေတဲ့အသက်အရွယ်နှင့်
ဟုတ်နိုင်သလား မဟုတ်နိုင်သလားကို
ချက်ချင်းမတွေးနိုင်.....။

တကယ်မချစ်လို့မဖြစ်ဘူးလေ။
သူက တကယ်ချစ်လွန်းနေရတဲ့အတွက်
ParkJimin ကတကယ်မချစ်လို့ကိုမဖြစ်တာပါ....။

"ကျေးဇူးပဲ ဂျေ......."

"မလိုပါဘူး အချင်းချင်းတွေပဲ...."

"ဒါဆိုကိုယ်သွားပြီ Romတို့ပြန်လာရင်
ဆုံမယ်....."

"ကောင်းပါပြီ...နောက်ဆိုကျွန်တော်တို့မရှိဘဲ
Club မှာတစ်ယောက်ထဲသောက်မနေနဲ့
MinYoongi ကိုခေါ်ချင်ခေါ်လေ..."

"သူက အပျော်အပါးမကြိုက်ဘူး...."

"တာ့တာ ဂျေ..."

TaeHyung သည်လက်ပြနူတ်ဆက်ကာ
တိုက်ခန်းရှိရာတစ်ဖက်လမ်းကိုအကူး
အရှိန်ပြင်းစွာဝင်လာသောဆိုင်ကယ်တစ်စီး။

"TaeHyung!!!!"

TaeHyungလက်ကောက်ဝတ်တွေကနေ
ချက်ချင်းပြန်ဆွဲလိုက်ကာအန္တရာယ်ကိုကာကွယ်
လိုက်ရသည်။

ခပ်တင်းတင်းဆွဲယူခံလိုက်ရသော
လက်တွေ...။ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး
သူ့ပေါ်ပြိုလဲကျမတတ်...။
TaeHyung မျက်လုံးတွေဝိုင်းခနဲ....။

"ဘေးဘီကြည့် လမ်းကိုကူးလေ...
တိုက်ရင်သေမှာ....."

ဖျက်ခနဲ ခါချခြင်းခံလိုက်ရသောလက်တွေကြောင့်
မောင့်မှာ တအံ့တဩ။
အန္တရာယ်ဖြစ်မှာစိုးလို့ကူညီလိုက်တာပါ။
ချက်ချင်း နီးကပ်သွားသောခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု
ကို ပြန်ခွါသည်။
အသားကိုထိလာခြင်းကို ရွံသလိုရှာသလို
အမူအယာမျိုးတွေနဲ့ ကွက်ခနဲပျက်သွားသော
TaeHyung မျက်နှာ.....။

ငြင်းဆန်းခဲ့ခြင်း....။လက်မခံခြင်း
အထိမခံခြင်းတွေက ဘယ်နေရာဘယ်လိုအနေအထား
တွေရောက်ရောက် ယောင်းက ခိုင်မြဲသည်။
အရင်ကလည်း ငြင်းတယ် လာမထိနဲ့
ခုလည်း လက်မခံနိုင်ဘူး......။
အိမ်ရှေ့စံစကားတစ်ခွန်း၏အစွဲကို
တိတိကျကျ ကို လိုက်နာခဲ့တဲ့သူ......။

"ကူညီတာပါ...ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...."

မသိစိတ်သည်သိပ်ကြောက်စရာကောင်းစွာ
ပြုမူပြီးမှTaeHyung သတိပြန်ဝင်လာသည်။

"Sorry....ငါလည်း လန့်သွားလို့......"

မောင်သည်...ကူညီပေးခြင်းအပေါ်
တမျိုးတမည်အဆက်ဆံခံလိုက်ရ၍
သိပ်တော့မကျေနပ်....။

"ကျွန်တော်သွားပြီ....."

ခပ်ပြတ်ပြတ်သာနှုတ်ဆက်ပြီးကားပေါ်ပြန်တက်ခဲ့သည်။
ကားမောင်းဖို့ပြင်လိုက်ချိန် အကျီလက်မှာ
လာငြိနေသော ဟန်းချိန်းလေး...။
ခုနဆွဲလိုက်တုန်းက ပါလာတာဖြစ်ပါလိမ့်မည်။
ဖြုတ်ယူကာ ဝတ်ထားသော
T-shirt၏အိတ်ကြီးကြီးထဲထည့်လိုက်ပြီး
ဆုံရင်ပြန်ပေးဖို့သိမ်းလိုက်ကာ
အိမ်ကိုကားပြန်မောင်းလာခဲ့သည်။

ဆိုက်ဝါးတွေအပြည့်နဲ့ပေါ့.....။

.................။

"ငါက ညတောင် ပြန်မလာတော့ဘူးမှတ်နေတာ
Clubဆိုလို့ မသွားဖြစ်တာလား...."

ညနေစောင်းမှာတော့Jiminအိမ်ပြန်
လာကာ အခန်းထဲဝင်တော့အိပ်ရာထဲ
အိပ်လည်းမအိပ်ဘဲ လှဲနေသူမောင်သည်
တွေး၍ကောင်းနေတုန်း....။

"TaeHyung နဲ့သောက်ပြီးပြန်လာတာ
ဟိုကောင်တွေကမရှိဘူး...
နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ပျင်းတာနဲ့သူ့ကိုအိမ်ပြန်
ပို့ပေးခဲ့ပြီး မောင် ပြန်လာအိပ်နေတာ....ခုနမှနိုးတယ်..."

တဒိန်းဒိန်းတက်ဆောင့်သွားသောသွေးခုန်နှုန်း
နဲ့အတူအိပ်ရာပေါ် ခပ်တည်တည်ပဲပြောရဲနေသော
လူကိုစူးခနဲကြည့်တော့ သူ့တက်တူးတွေကို
ကြည့်နေသည်။

အမောဆို့လှစွာသောစကားသည်အသက်ရှုပင်ကျပ်သွားရသည်။
ဒီယောကျ်ားကို ချစ်မိသွားရတာ မလွယ်ပါလား။

"KimTaeHyung နဲ့မင်းကတွဲတုန်းလား...."

"တွဲတယ်လေ...ဘော်ဒါတွေပဲ...
မတွဲစရာဘာအကြောင်းရှိလို့လဲ......"

"ဘာအကြောင်းမှမရှိပါဘူး...ငါကအေးဆေးပါ
MinYoongi နဲ့ထပ်ပြဿနာတွေတက်ရင်
ကြားထဲက ငါကမျက်နှာပျက်ရလို့
သိက္ခာတွေကျတယ်လေ သိတယ်မလား...."

Club မှာ နှစ်ယောက်ထဲအတူတူသောက်ပြီး
အချိန်တွေဖြုန်း အိမ်ပါလိုက်ပို့ခဲ့ပါသေးတယ်
ဆိုတော့ ParkJimin ကို မခန့်လွန်းအားကြီးတာပဲ။

KimTaeHyung ဆိုတဲ့နာမည်ကြားရုံနဲ့တင်
အလိုလိုပူပူလောင်လောင်ဖြစ်ရတဲ့ကြားထဲ
အဆင်တွေပြေသွားရင်တော့ သူတို့ဇယားကအလိုလို
ပြတ်သွားမှာပဲလို့ထင်ခဲ့တာ....။
ထင်သလောင်မလွယ်....။
ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ JeonJungkook လေ....။
ဒီမာယာတစ်သိန်းက အီလို့ရသလောက်အီနေမှာပဲ
KimTaeHyung ကလည်း ဘာထူးသလဲ....။
မပိုင်ခင်မချစ်ခင်တုန်းကတော့ ကြိတ်ဒေါသထွက်
ရုံကလွဲကျန်တာမတတ်နိုင်ပေမယ့် ခုက ပတ်သတ်နေတဲ့
လူတွေဖြစ်နေပြီ။

ချစ်တယ်ဆိုထဲက JeonJungkook ရဲ့
အရာခပ်သိမ်းက တစ်ခုမကျန်သူ့အပိုင်
ပဲဖြစ်ချင်တာ....။

အလုပ်စားပွဲတွင်ထိုင်ကာမကြည်မလင်မျက်နှာဖြင့်
ထိုင်လျက်Computerဖွင့်နေတော့အနားကိုရောက်
လာခဲ့တဲ့သူ......။

"သဝန်တိုနေတာ....အိပ်ရာပေါ်ကမောင် ပြာကျတော့မယ်
လျှော့ပါအုန်းလား....."

သူဘယ်လိုသိ.......။မျက်နှာကခုနထိန်းထားလို့
ရခဲ့ပေမယ့် သူအနားကိုရောက်လာကာခပ်တိုးတိုး
ဆိုလာမှပြင်မရအောင်ပျက်သွားခဲ့သည်။

"ဘယ်သူကသဝန်တိုနေလို့လဲ....
ငါအလုပ်လုပ်မလို့....အေးအေးနေ....."

"မလုပ်ရဘူး မေးစရာရှိလို့ လာအုန်း...."

ခုံပေါ်မှ ကောက်ပွေ့ကာအိပ်ရာပေါ်လှဲချပြီး
မောင်ကမလှုပ်နိုင်အောင်အုပ်မိုးထားသည်။

"Surprise တွေနဲ့ အပေါင်းအသင်းတွေရှေ့
အကျပ်ကိုင်သလိုမျိုးဖြစ်သွားလို့
မောင့်ကို ပြန်ချစ်လိုက်တာမျိုးမဟုတ်ဘူးမလား
မင်း....မောင့်ကို တကယ်တော့ချစ်ပါတယ်နော်...."

"ဘာ....."

"မောင် မင်းကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်လာရင်ဘယ်သူဘာပြောပြော
နားဝင်လွယ်နေလို့....မေးရတာပါ...."

"မင်းကိုဘယ်သူကဘာပြောလိုက်လို့လဲ
အော်သိပြီ KimTaeHyungနဲ့စကားပြောခဲ့တာဆို
တော့ သူပဲနေမှာပဲ ဟုတ်တယ်မလား..."

"သူက ဒီတိုင်းသဘောရိုးနဲ့ပါ...
မောင်မတွေးခဲ့မိတဲ့ ရှုထောင့်တွေကနေတွေးပေး
တာ ပြဿနာမဟုတ်ပေမယ့် သိတယ်မလား
မောင့်စိတ်ထဲနည်းနည်းရှုပ်သွားလို့...."

"တကယ်မချစ်ဘူး....သူပြောတာမှန်တယ်....
ဟုတ်တယ်.....ရှုပ်မနေနဲ့ရှင်းရှင်းလေး..."

"Jimin.......!!"

နှစ်ယောက်ထဲသာယာရုံမက
ဟိုက နှပ်လိုက်သောစကားတွေကိုနားယောင်လာကာ
ဟိတ်ကြီးဟန်ကြီးနဲ့ကိုယ်ကပဲအပြစ်ရှိနေသလို
လာမေးရဲသေးသည်။

JeonJungkook ကိုသူမပိုင်ဘူးဆိုတာအဲ့တာတွေ
ဟိုကတစ်ခွန်းဆို တစ်ခွန်း သူ့မှာယုံယုံကြည်ကြည်။
ထိပ်တိုက်တွေကတော့ တွေ့ရတော့မယ်..။
ဒီတစ်ခါတွေ့ရင်တော့ရိုးရိိုးတွေ့ဖြစ်မှာမဟုတ်
လုံးဝပြတ်ပြတ်သားသားအပြတ်ပြောခြင်းနဲ့
တွေ့ရလိမ့်မည်။

"မောင် မေးတာ ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ
မင်း တကယ်မချစ်မှာကိုစိတ်ပူသွားလို့ပါ..."

"မင်းမှာဦးနှောက်မပါလို့လား!!!
မင်းကိုငါချစ်တာကို ငါဘယ်လိုသက်သေ
ပြပေးရမလဲ....မင်းမှာအားနာတတ်တဲ့စိတ်ရှိ
ရင်မေးစရာကိုမလိုတဲ့မေးခွန်း
ငါ့ကို လူတစ်ယောက်လိုတောင်မဆက်ဆံခဲ့တဲ့မင်း
မင်းသောက်နေတဲ့စီးကရက်မီးနဲ့တောင်
ယောကျ်ားတန်မဲ့ အနှိပ်စက်ခံခဲ့ရတဲ့ငါ
တလောကလုံးရှေ့အရှက်တွေကွဲခဲ့ရတဲ့ငါ
စုတ်ပြတ်သတ်အောင်အရိုက်ခံခဲ့ရငါ
မချစ်သင့်တာသိတယ် သိပါရက်နဲ့ ချစ်မိသွားခဲ့တယ်
ငါက ပြန်မေးရမယ့် မေးခွန်းပါ JeonJungkook ရယ်"

"ငါ့ချစ်ခြင်းကို မင်းအကောင်စကား
နားယောင်ပြီး မယုံသင်္ကာလာမလုပ်နဲ့
မယုံဘူးမလား အေးရတယ်
မင်းယုံတဲ့ကောင်ကို မင်းသွားချစ်လိုက် သွား!!!!"

မဟုတ်ပါဘူး။မယုံလို့်မဟုတ်ပါဘူး...။
စိုးရိမ်မှုလေးနဲ့ဒီလိုလေးပဲမေးမိလိုက်တဲ့
မေးခွန်းဟာ ဆိုင်သူလေး၏မျက်အိမ်တွေနီရဲ
လာတဲ့အထိ....။ဒီလိုဖြေလိုက်တော့လည်း
တဖက်မှာ တကယ်ချစ်တာပဲလို့စိတ်ချမ်းသာရပေမယ့်
မျက်စောင်းအကြီးကြီးကြောင့်မောင်ကြက်သီးတောင်
ထသွားခဲ့သည်။

"ဒီလောက်ဒေါသထွက်စရာမဟုတ်ဘဲနဲ့
မောင့် အလှလေးရယ်....မောင်က
မောင်ပြောပြမယ်...မျက်စောင်းမထိုးရဘူး
ငိုလည်းမငိုရဘူး မောင့်ကိုကြည့်....
ဒီလိုလေ....သူကပြောလိုက်တော့ မောင်လည်း
ရုတ်တရက်ဆိုတော့ တွေဝေတာပေါ့
နည်းလမ်းတွေကလည်းကျနေတယ်လေ.....
မောင်က အချစ်မှာ ငယ်သေးတယ်
မောင် ချစ်တတ်တာ မကြာသေးတော့မကျွမ်းသေးလို့
ပါကွာ..."

မနေနိုင်မထိုင်နိုင်သွားမေးမိတဲ့ပါးစပ်ကိုဖြတ်သာ
ရိုက်လိုက်ချင်ပါသည်။အဆင်ပြေနေတဲ့ဟာကို
ဘာလို့လျှာရှည်မိသွားရတာလဲ။

"ငါလိုကောင်က...ကလေးကလားSuprise
အပေါ် သာယာပြီး လက်ခံမယ့်ကောင်လား
မင်းစဉ်းစားလေ....."

"ဟုတ်တာပေါ့....ဟုတ်တယ်ဟုတ်တယ်
တော်ပြီ တော်ပြီ မောင်မမေးခဲ့ဘူးပဲထားလိုက်
ပြဿနာမဖြစ်ချင်ဘူးကွာ....စိတ်လျှော့နော်
လိမ္မာတယ်....."

"ဖယ်.....မင်းမျက်နှာကိုမြင်ရရင်
ငါဒေါသထွက်တယ် သွားချင်ရာသွား
သာယာချင်တဲ့နေရာသာယာခဲ့ပြီး
အိမ်ပြန်လာ မယုံသင်္ကာနဲ့......ဖယ်!!!!!"

"သာယာချင်တာကတော့ ဒီအလှလေးဆီမှာပဲ..."

အရောင်စုံကောင်လေး....။သိပ်လည်ဝယ်လွန်းကာ
သိပ်တတ်သည့်ကဝေကောင်...။
ဒေါသကထွက်နေရင်း ရင်ခုန်ခြင်းကလာရောပြီ။
ဒါသည်အမြဲတမ်း...။

"ငါကန်မှာနော်....."

"ကန်လိုက်......"

ရူးသလိုလိုကြောင်သလိုလိုသူ့ရင်ဘက်အကျယ်
ကြီးကိုကော့ပေးသည်။ဒေါသသည်
KimTaeHyung ရော ဒီအဆိုးကောင်ဆီမှာရော
ပုံအောနေပေမယ့် ပြာပြာလဲလဲပြန်ချော့ကာ
ကဝေကောင်လေးပီပီ ကလီကမာတွေလုပ်ပြလာတော့
အကုန် KimTaeHyung ဆီပဲပုံချလိုက်ပြီ။

MD Park ကဝေလေးကို ဘယ်လောက်ချစ်သလဲ...။
ဘယ်လောက်ချစ်မှန်းတောင်မရေးပြတတ်တော့။

"နောက်တစ်ခါပေါက်ကရစကားတွေ
အိမ်ကိုသယ်မလာနဲ့ အဲ့ကောင်နဲ့လည်း
မပေါင်းရတော့ဘူး..."

"ဘာလို့လဲ...မောင့်ကိုအဲ့လိုမချူပ်ပါနဲ့....
မောင်အမှားမလုပ်ထားတာကို.."

Jeon Jungkookကသူ့စကားကိုနားထောင်မှာ
မဟုတ်...။ဒီလေသံအနေအထားကိုကသိနေပြီ။
ခုထိ ဘာမှကိုနားမထောင်သေးနားမဝင်သေးတာ။
မဟုတ်တာအကုန်လုပ်နေတုန်း....။
ချစ်တာကချစ်တာတပိုင်းသူ့လေလွင့်နေတာကလွင့်နေ
တုန်း။ပါးစပ်ကပြောနေလို့မထူးနိုင်တော့တာမို့
Jimin ခေါင်းသုံးဖို့လိုအပ်လာပြီ။

"ထားတော့.....ထားပါတော့....
ဖယ် ငါ့အပေါ်က ရေချိုးတော့မယ်...."

"အတူတူချိုးမယ်လေ....."

အကြံအဖန်ကတော့အခွင့်အရေးရတိုင်းမှာ
မောင်ကြိုးစားခဲ့သည်။ဒါပေမယ့်
တကယ်ချစ်တဲ့သူကျသိပ်စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းစွာ
တစ်ခါလေးမှမအောင်မြင်ခဲ့....။
နာကျင်သွားမလား....ဒါမှမဟုတ်တခုခုအလိုမကျ
ဖြစ်သွားမလား ယုံကြည်မှုသည်Jiminနဲ့မှ
ပျောက်ခဲ့သည်။

"ချိုးလေ....."

"တကယ်လား....."

"ရေချိုးတာ ဘာဆန်းလို့လဲ...."

မောင်သည် အိပ်ရာပေါ်မှချက်ချင်းဆင်းလိုက်ကာ
T-shirtကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး...ဆံပင်တွေကိုမှန်ရှေ့တွင်
သွားသပ်နေသည်။
ထို့နောက်ဘောင်းဘီတိုတထည်ရှာကာ
ရေချိုးခန်းထဲသို့ပြေးဝင်သွားခဲ့သည်။
ချွတ်ချခဲ့သော TShirtကို ကောက်သိမ်းဖို့
ယူလိုက်ချိန်တွင် ရှောခနဲ ထွက်ကျလာသော
ဟန်းချိန်းလှလှလေး.....။
KTH ဆိုတဲ့Engစာလုံးသုံးလုံးတန်းသည်
Jimin ကို စိန်ခေါ်နေသလို......။

စတင်လွဲပြီ......။

Part2 ရိုက်နေရင် အရမ်းကြာသွားမှာမို့
အရင်တင်ပေးထားတယ်။
ခုရက်ပိုင်းတွေတကယ်အတွေးတွေမထွက်လို့
ဖျက်လိုက်ရေးလိုက်နဲ့လိုအပ်သွားရင်
အားနာရပါတယ်....။
တကယ်မရေးနိုင်နေလို့ကြာနေရတာပါ...။
ဇာတ်လမ်းခုမှစတွေ့ကြတော့မှာမလို့
ပျင်းတော့မပျင်းကြသေးနဲ့အုန်းနော်...။

မခ်စ္ရခင္က စိတ္ဆင္းရဲမွုေတြနဲ႔နာက်င္ရပါတယ္
ဆိုရင္ ခ်စ္ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ စိတ္ဆင္းရဲမွုေတြနဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္ရသည္။

MD Park..သည္ေသခ်ာစြာပုံခ်ထားသာ
ဆံပင္အနက္ေရာင္ေတြကိုကၽြတ္ထြက္မတတ္
ကုတ္ေနသည္က Meeting ခန္းေရွ႕မွာ။
MD Parkေယာက်္ားငယ္ငယ္ေလးသည္
တစ္စုံတစ္ခုအလိုမက်ေနတဲ့ပုံစံ.....။

"Meeting Roomထဲအထိမင္းလိုက္လို႔မရဘူး
ငါလူလိုသူလိုရွင္းျပေနတာေနာ္ Jungkook..."

"ေမာင္ Gameေဆာ့ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး
ေစာင့္ေနမယ္ေလ....မေႏွာက္ယွက္ရင္ၿပီးေရာမလား"

"ဘာလိုက္လုပ္စရာလိုလို႔လဲ....မင္းငါ့ကို
အဲ့လို တဂ်ီဂ်ီကပ္ေနတာေတြကလူအျမင္ကပ္စရာ
ေကာင္းေနၿပီ...ဒါအလုပ္..လို႔ဘယ္ႏွခါေျပာရမလဲ.."

"ေမာင္ ကပ္ပဲေနခ်င္ေနတာ...လိုက္မွာပဲ..."

"ခ်စ္တာက အဲ့လို၂၄နာရီအတူတူရွိေနဖို႔မလိုဘူး
ေလကြာ မင္းလည္းမင္းအလုပ္မင္းလုပ္
ငါလည္းငါ့အလုပ္ငါလုပ္ၿပီး အိမ္ျပန္ၾကရင္
ေတြ႕ရမွာပဲ....မင္းဟာက ကေလးေပါက္စေလး
လို႔ လက္ဆြဲလိုက္ေနတာ ငါရွက္လာၿပီ
သြား ျပန္စမ္း....."

"မျပန္ခ်င္ဘူး...."

နားမလည္တာမဟုတ္ပါ...။ေမာင္နားလည္ပါသည္။
ဒါေပမယ့္ Jimin နဲ႔ခ်စ္ၿပီးထဲက Jiminေျပာသလို
မ်ိဳး ေနထိုင္ေနၾကည့္ေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာလွလွေလး
ကိုသြားေတြးမိတာနဲ႔မရေတာ့။
ေမာင္ခ်က္ခ်င္းေျပးေတြ႕လိုက္ရမွေက်နပ္ခဲ့သည္။

Jimin ကသူ႔ကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတဲ့Feeling သည္
ႏွစ္ခ်ိဳ႕ဝိုင္ေလးလိုပဲခံစားလိုက္ရတိုင္းမွာ
ရင္ထဲျပင္းရွရွ....တစ္ခါတရံက်မူးေဝထုံထိုင္းသြားၿပီး
အျမဲတမ္းJiminအနားမွာပဲေနေနကာ
မထိေတြ႕ရရင္ေနပါ....လွမ္းၾကည့္လို႔ျမင္ေနရရင္
အသံေလးၾကားေနရရင္ကိုေမာင့္ နိဗၺာန္.....။

ခြဲၿပီးအိမ္မွာက်န္ခဲ့ရတာမ်ိဳး အရင္လိုဆိုးသြမ္း
ဖို႔ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္လုပ္ေနရလည္း
စိတ္က ဆိုးတဲ့ဆီမွာမရွိ..။
Jimin ရယ္လိုေတြးမိတာႏွင့္Jiminရွိတဲ့ေနရာကို
အေျပးလာကာ ေမာင္က အတူတူရွိလိုက္မွ။
ေနာက္ပိုင္း ေမာင္ဟာ မထိန္းနိုင္ေတာ့၍
တေကာက္ေကာက္လိုက္ခဲ့ေတာ့သည္။

Company ဆို ႐ုံးခန္းထဲတေနကုန္Gameေဆာ့
ရင္းေစာင့္သည္...Jimin သြားသမၽွေနရာ
အားလုံးကိုေတာက္ေလၽွာက္လိုက္ေနကာ
အစပိုင္းေတာ့ MD Parkက ေက်နပ္သလိုရွိေပမယ့္
Meeting Roomထဲအထိ အက်ီစဆြဲၿပီး
လိုက္အုန္းမည္ဆိုတဲ့အခါ အာ႐ုံစားရၿပီ။

ေမာင္က အတိုင္းထက္အလြန္......။

"မျပန္ဘူးဆိုလည္း ႐ုံးခန္းမွာေစာင့္
အထဲကိုေတာ့လုံးဝလိုက္လို႔မရဘူး...ငါေဒါသမထြက္
ခ်င္ဘူးေနာ္.."

"ခ်စ္တယ္ဆို....ခ်စ္တာကအဲ့တာလား...
ေမာင္မခြဲနိုင္တာ အျပစ္လား..."

"ငါစစ္သြားတိုက္မွာမဟုတ္ဘူး
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..."

ျဖန္းခနဲအရိုက္ခံလိုက္ရေသာလက္ေမာင္းသည္
ႂကြက္သားေတြနဲ႔သန္သန္မာမာရွိေပမယ့္
မီးေတာင္ေလးရိုက္လို႔ ကို ပိုနာသည္။

"မင္းက ခ်စ္ေနတာမဟုတ္ဘူး
သက္သက္မဲ့ လိုက္ဂ်စ္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီ
အရင္လိုေတြ တေနကုန္တေနခမ္းသြားစရာ
ေနရာေတြ မင္းအေပါင္းအသင္းတအုပ္ႀကီး
ေရာ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ...
သြားေနပါလား...ခ်စ္တာကခ်စ္တာပဲေလ
ငါ့လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကိုဒီလိုလာဂ်ီေနလို႔မရဘူး"

"JeonGroup က ေမာင့္ဟာ......"

"ဟုတ္လား ေအး အဲ့တာဆို မင္းသြား
အစည္းအေဝးလုပ္လိုက္ ငါအိမ္ျပန္နားေပးမယ္..
ေရာ့ စာရြက္ေတြ...."

"Jimin ကလည္းဗ်ာ......"

"MD နာရီဝက္ေနရင္ Meeting အဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ"

အတြင္းေရးမွူးမေလး၏ခ်ိဳသာညက္ေညာ
စြာ လိုတာထက္ပိုအီေနေသာအသံေၾကာင့္
MD Parkမ်က္ႏွာတင္းခနဲ။သူမမ်က္လုံးေတြသည္
ဂ်စ္ေနေသာ လူဆီသို႔ မသိမသာကစားေနကာ
အထူးပဲမ်ားျပေနသည္။

မ်က္ႏွာမ်ားတတ္ေသာေယာက်္ားမွန္းသိ၍
ဒီေကာင္ေလးကို အထင္ေသးစြာ
စမ္းသပ္ခ်င္ၾကတိုင္းမွာ ဘာေၾကာင့္မ်ား
အဲ့လိုဘဝကိုေပ်ာ္ေမြ႕ရသလဲဟုေအာ္ဟစ္ေမးလိုက္
ခ်င္ပါသည္။

မၾကည့္စမ္းနဲ႔......။ငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုထဲက
ငါ့ပဲၾကည့္ေတာ့မွာ....။

"အိမ္ျပန္ေတာ့.....!!!!"

"မျပန္ဘူး...ျပန္ရလည္းClub သြားမွာ...."

"သြား....Company လာလာ အလွျပမေနနဲ႔
ငါမ်က္စိေနာက္တယ္...."

"ခဏေလးလိုက္ခဲ့...ၿပီးရင္အစည္းအေဝးလုပ္
ဒီတိုင္းေတာ့ မလႊတ္နိုင္ဘူး...."

ဆြဲလားရမ္းလားအျပဳအမူေတြကရိုးအီေနပါၿပီ။
လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကေန႐ုံးခန္းထဲဆြဲေခၚ
လာျပန္တဲ့သူ။

တံခါးLockခ်ကာ နံရံမွာအကပ္ခံလိုက္ရသည္။

"မင္းကတကယ္တားမရဆီးမရဘဲ.....
Company မွာမင္းလုပ္တာနဲ႔ငါ့ကိုဘယ္သူမွ
ေလးစားမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး..."

"ေမာင္ အခ်စ္လြန္ေနလို႔ပါကြာ...
ျပန္မွျဖစ္မယ္ဆိုလည္း....အမုန္းေတာ့နမ္းသြား
ခ်င္ေနတာ..."

"အဲ့တာပဲအခ်ိန္တိုင္းေတြးေနလိုက္..."

ရွက္ေၾကာက္ေနလို႔လည္းဘာမွမထူးလာေတာ့။
ဒီ႐ုံးခန္းထဲအလုပ္လုပ္တာနည္းနည္း
အားတိုင္းနမ္းေနတာမ်ားမ်ားမို႔....
စုတ္ယူခံလိုက္ရေသာႏွုတ္ခမ္းထူထူေတြသည္
လုံးဝေနသားက်ေနၿပီ။
ခ်စ္စခင္စ ၾကင္နာစ မို႔ လြန္ၾကဴးေနတာထက္ကို
ပိုေစာင္းေနေသာ ႏွစ္ေယာက္သည္
ဘယ္အေျခအေနကိုမွလည္းသိပ္ဂ႐ုမစိုက္ေနတတ္ပါ။

"ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး Necktie ေတြကို ျဖည္ေနတာလဲ
ငါအလုပ္လုပ္ရအုန္းမွာေနာ္ Jungkook..."

"ျပန္စည္းလို႔ရေနတာပဲကြာ.....ႏွုတ္ခမ္းပဲ
နမ္းေနရတာ ေမာင္အားမရဘူး..."

MD Park Necktie သည္ ေမာင့္လက္ေတြၾကား
ကၽြမ္းက်င္စြာေရာ့ရဲသြားကာ ေမာင္ကShirtရဲ့
ၾကယ္သီးေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ၿပီးရင္ဘက္ေတြကို
ေခါင္းတိုးကာ သြားစြယ္ေတြနဲ႔ကိုက္ခ်သည္။

"Jung...Kook!!!"

ခါးေသးေသးေလးအားခႏၶာကိုယ္ရဲ့အနီးဆုံး
ကိုဆြဲကပ္ကာ ေမာင္က ႏွုတ္ခမ္းေတြကို
လြင့္ေနေအာင္ျပန္နမ္းလာျပန္သည္။
ဆိုင္သူေလး၏လက္ကေလးေတြကိုယူကာ
ေမာင္က သူဝတ္လာခဲ့ေသာTShirtေအာက္သို႔
ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။

"ေမာင္ႀကီးပဲ ကိုင္ေနရတာ.....
ျပန္ကိုင္ေပးအုန္း....."

"မကိုင္ခ်င္ဘူး ရွက္တယ္....."

"မင္းေယာက်္ားက ေတာင့္ပါတယ္..စမ္းၾကည့္..."

"မမိုက္ရိုင္းနဲ႔ေနာ္....."

ဘာလို႔ျပန္ထုတ္ရမွာလဲ....။႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ကာဆိုင္သူေလး၏လက္ေတြသည္ေမာင့္အက်ီ
ေအာက္ သြားခ်င္ရာေလၽွာက္သြားေနသည္။

ထိမိသမၽွက ထိခ်င္စရာေတြႀကီး.....။
ရင္ဘက္အက်ယ္ႀကီး ၿပီးေတာ့ႂကြက္သားေတာင့္ေတာင့္
ေတြ...သူ႔လက္ေတြေနရာေျပာင္းသြားတဲ့အမၽွ
ခပ္ဟဟ ထြက္ေပၚလာတဲ့ေမာင့္အသံတိုးရွရွသည္သိပ္
Hotသည္။

အျပင္းအထန္နမ္းခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ေမာင္က
ခဏၾကာတဲ့အခါႏွုတ္ခမ္းေတြကိုလႊတ္ေပးခဲ့သည္။
ငါးမရေရခ်ိဳးျပန္တတ္သူမို႔လိုခ်င္တာေတာ့
ရေအာင္သဲ့ယူသြားတတ္သည္။

"သြား...သြား ျပန္ေတာ့...ငါတစစီျဖစ္ေတာ့မယ္..."

"ပိုက္ဆံမရွာနိုင္ေတာ့လည္း ႏွိမ္စမ္းပါ
ျပန္ပါ့မယ္....လုပ္ပါ ဒီအလုပ္ေတြကိုပဲ
ေမာင့္ထက္အေရးႀကီးတဲ့အရာေတြေလ...."

"မလုပ္ဘူးေလ မင္းနဲ႔ပဲ ကလိေနမယ္
အခ်ိန္တန္ပိုက္ဆံလာမေတာင္းနဲ႔...."

"JeonJimin က သိပ္အာဏာျပတာပဲ....."

ပါးႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲကာ ကေလးလိုလာျပဳမူတာ
ေၾကာင့္MD Parkက လက္ေတြကိုရိုက္ခ်သည္။

"ျပန္ပါေတာ့....!"

မျပန္လ္ို႔လည္းမျဖစ္...ေမာင္လုပ္ေနတာေတြက
ပုံစံမက်ေနတာေၾကာင့္ေနာက္ဆုံးေတာ့
ျပန္ရေတာ့မည္။မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္မျပန္ခ်င္ျပန္ခ်င္
မ်က္မွန္ေတြဘာေတြေကာက္တပ္ကာ
ေခါင္းငိုက္စိုက္ျဖင့္အခန္းထဲကထြက္ရသည္။

Jimin ကေတာ့ အက်ီေတြဘာေတြပုံစံျပန္ခ်ကာ
Meeting လုပ္ဖို႔ စာရြက္တခ်ိဳ႕ကိုင္ကာ
သူ႔ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔စကားေတြေျပာရင္းလုပ္စရာရွိတာ
ဆက္လုပ္သည္။

စီးကရက္တလိပ္မီးညႇိကာ ေမာင္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။
Rom အုပ္စုတခုလုံးကလည္းေပ်ာက္ေနသည္။
ဆက္သြယ္၍မရ....။
JeonGroupေရွ႕ မတ္တပ္စုံရပ္ကာ ဆိုင္သူေလးနား
မကပ္ရေတာ့၍ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေနေသာ
ေမာင့္ပုံစံ မွုံေတေတသည္ ရီစရာလည္းေကာင္းေနခဲ့ပါ
သည္။

သြားေနၾကClub ကို Jimin နဲ႔အဆင္ေျပၿပီးထဲက
Jimin နားပဲကပ္ေနရ၍မေရာက္ျဖစ္တာၾကာ။
ဟိုေကာင္ေတြရွိရင္လည္းရွိေလာက္မွာမို႔
ေနာက္ဆုံး ေလလြင့္ေနမယ့္အတူတူRomတို႔ကို
ရွာရန္ ဦးတည္ခဲ့သည္။

ဘာေတြျဖစ္မွန္းမသိ....ခ်စ္တယ္ေျပာၿပီးထဲက
ခ်စ္ပဲခ်စ္ေနခ်င္ေတာ့သည္။
မခ်စ္ေနရရင္...စီးကရက္ေတြေတာင္အရသာမဲ့တယ္။

ေမာင္ Clubကိုသာဦးတည္ၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔
ထြက္လာခဲ့သည္။
Clubသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ခ်ိန္လုံးပိတ္ထား
သည့္Romရဲ့ ဖုန္းသည္ဝင္သြားခဲ့သည္။

"ငါေမးေနတာရွင္းရွင္းေလး.....
မင္းတို႔ဘာကိစၥတစ္ေယာက္တနိုင္ငံစီ
ေရာက္ေနၾကတာလဲ..."

"အေပ်ာ္ခရီးထြက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြျဖစ္လာ
လို႔ပါကြာ မင္းကမင္းေယာက်္ားနဲ႔
တအားRomatic ဆန္ျပေတာ့ ငါတို႔လည္း
အားက်တာနဲ႔....ေကာင္မေလးေတြနဲ႔
လွိမ့္ေနၾကတာ ေမးစရာရွိတာေနာက္မွေမးေလေနာ္
ဒါပဲ...."

"ငါ ထိုင္းကို လိုက္လာၿပီး ထိုးမွာေနာ္ Rom...."

"ေအးကြာ ဟုတ္တယ္ ခြက္မွားထည့္မိတာ
ငါလုပ္တာ ငါ့အျပစ္ ငါ့ကိုသတ္ခ်င္သတ္
ခုကိုရီးယားျပန္လာခဲ့ရမလား....ေျပာေျပာ..."

"ေစာက္တလြဲေကာင္...!!!!"

"အဲ့ညက မညားလည္းေနာက္ရက္ညားလို႔
ရတာပဲ ခ်စ္ေနၿပီပဲဟာ...ေန႔ေရြးေနဖို႔မလိုပါဘူး..."

"Rom!!!!မင္း ျပန္လာရဲရင္ျပန္လာၾကည့္လိုက္
တျခားေကာင္ေတြေရာ ငါ့ေရွ႕ေရာက္လာတဲ့ေန႔
အမွုန့္ျဖစ္တဲ့ေန႔ပဲ..JeonJungkook အေၾကာင္း
မင္းတို႔သိပါတယ္....."

"သိလို႔ ေျပးတာေပါ့ကြ...မလာဘူးကြာ
မင္းအဲ့လိုၿခိမ္းေျခာက္ေလ မလာေလပဲ
မင္းတစ္ေယာက္ထဲ အေပါင္းအသင္းမရွိဘဲေနလိုက္..."

"မင္းတို႔ေကာင္ေတြကိုငါတအားမက္ေနတယ္
ထင္လား....ေသာက္တလြဲေကာင္ေတြ...
စုတ္ျပတ္သတ္ေအာင္ကန္ပစ္ခ်င္တာ...."

"မင္းက ေယာက်္ားက် ဇြတ္ခၽြဲၿပီး....
ငါတို႔က် လူလိုတစ္ခါမွမဆက္ဆံဘူး..."

"ဒီေကာင္ကေတာ့......!!!!"

ခ်သြားေသာဖုန္းကိုေမာင္ၾကည့္ကာ
ျပန္ေခၚေသာ္လည္းပိတ္သြားခဲ့ၿပီ.....။

ေတာက္!!!!!

ထင္ေတာ့ထင္ခဲ့ပါသည္....။ေသာက္တလြဲလုပ္မိလို႔
တစ္အုပ္စုလုံးႀကီးေျပးၾကတယ္ဆိုတာ...။
မွားစရာမလိုတဲ့ကိစၥကိုမ်ားမွားျဖစ္ေအာင္မွားလိုက္ၾက
ေသးသည္။

အဲ့လိုမွားမွရမယ့္ParkJimin ေလ....။
ပုံမွန္အေျခအေနမွာသြားအေၾကာင္ရိုက္ရင္
တန္ဖိုးတရားေတြေဟာတဲ့ဒဏ္မခံနိုင္....။
ခ်စ္သြားၿပီမို႔ အခြင့္အေရးရလာေပမယ့္လည္း
မရဲကို မရဲတဲ့စ္ိတ္က ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။
ဒီလူကိုက အရွိန္အဝါႀကီးလြန္းတာ....။

ေမာင့္မွာ...ဘယ္ကစရမွန္းမသိ..ေလပါသည္။

"ေဂ်.....လား....."

Rom ကိုေမတၱာေကာင္းေကာင္းပို႔သေနခ်ိန္တြင္
ၾကားလိုက္ရေသာခပ္ဩဩအသံေၾကာင့္
ေမာင္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ TaeHyung...။

ဆံပင္အေရာင္ေတြထပ္ျဖည့္ထားပုံေပၚေသာ
TaeHyungသည္ Shirtခပ္ပါးပါးေလးကို
ဂ်င္းပန္က်ပ္က်ပ္ျဖင့္တြဲဝတ္ထားကာ
အလြန္ၾကည့္ေကာင္းေနခဲ့သည္။

"TaeHyung...."

"မေတြ႕ရတာေတာင္ၾကာၿပီပဲ တစ္ေယာက္ထဲလား
Romတို႔ေရာ...."

"မရွိဘူးဝရမ္းေျပးေတြ ေျပးလႊားေနၾကတယ္..."

"ဘာေတြျဖစ္ၾကျပန္ၿပီလဲ မင္းတို႔စကြက္ထဲ
ငါမရွိတာၾကာေတာ့ဇာတ္ရည္ေတြမလည္ေတာ့ဘူး"

"ဒီလိုပါပဲ TaeHyung ရာ..ျပန္တာေကာင္းတယ္...
ေနာက္မွေတြ႕မယ္..."

"ေနပါအုန္း....ထယ္ လည္းတစ္ေယာက္ထဲ
နည္းနည္းပါးပါးေသာက္ၿပီးမွျပန္ေလ
စကားခဏေျပာရေအာင္ မေကာင္းဘူးလား...."

ေတာင္းဆိုလာသလိုမ်က္လုံးလွလွေတြ....။
Jimin က ျပင္းရွပါတယ္ဆိုရင္
TaeHyung ကရီေဝေဝပဲ......။
ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ဟင့္အင္းကၽြန္ေတာ္အတူမေသာက္
ေပးနိုင္ပါဘူးလို႔ မျငင္းပစ္နိုင္...။
စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ေသာ အရင္းခံစိတ္မွာ
တစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ရမွာကိုေဂ်မစြမ္းသာခဲ့ပါ...။
ျပန္လည္း ေလလြင့္ေနအုန္းမွာျဖစ္တာေၾကာင့္
TaeHyung နဲ႔ ခဏအခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔စဥ္းစားလိုက္သည္။

"ခဏေလးေတာ့ ထိုင္ေပးမယ္
ၿပီးရင္ TaeHyung လည္းျပန္ေလ
တစ္ေယာက္ထဲ လွတပတနဲ႔ အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းတယ္..."

"ငါကအဲ့ေလာက္ မိုက္လို႔လား....."

"ျမင္ခဲ့ဖူးသမၽွေယာက်္ားေတြထဲ
အလန္းဆုံးပဲ......"

ဒါနဲ႔မ်ား...သခင့္ကိုဒီေကာင္ကခ်စ္ပါသတဲ့ေလ။
ႏူတ္မေစာင့္စည္းမေစာင့္။ေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္နာတာဒါေတြေပါ့ သခင္ရယ္.....။
ျမင္ေအာင္ၾကည့္လွည့္ပါ......။
တန္ဖိုးမဲ့ ေပါေလာတဲ့ သေႏၶဆိုတာေသမွေပ်ာက္တာ။
သခင္ဘာေတြေၾကာင့္မ်ား ဒီအရွုပ္ကို မက္ရသလဲ....။

"ေယာက်္ားနဲ႔အဆင္ေျပသြားတယ္ဆို
တျခားေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကိုလည္း
မင္း လန္းေနတုန္းပါပဲလား ေဂ်....."

"ကၽြန္ေတာ့္ေယာက်္ားကလန္းမွမလန္းတာ
ခ်စ္စရာေကာင္းတာ....အတိုင္းအဆမရွိဘူး...."

မ်က္အိမ္ေတြစူးခနဲ.....။
JeonJungkook ကို ဘာလို႔တသတ္မတ္ထဲေတြးလို႔
မရတာလဲ...။ဒီေကာင္သိပ္အေရာင္စုံသည္။

"ၾကားပါတယ္Valentines Dayညက
အႀကီးအက်ယ္Romatic ဆန္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ....."

"TaeHyungရွိရင္ ပိုေကာင္းမွာပဲ....."

အင္းေပါ့...။မင္းကိုတစစီ ဆြဲျဖဳတ္လို႔ရတာေပါ့။

ျပဳံးယဲ့ယဲ့ အနိုင္ရေက်နပ္ေနေသာမ်က္ႏွာသည္
မၾကည့္နိုင္ေတာ့ေလာက္တဲ့အထိ အျမင္ကပ္စရာ
ေကာင္းလွပါသည္။အဆင္ေျပသြားသည္ဟု
ၾကားထဲက အေႏွာက္အယွက္ေတြလုပ္ဖို႔
ႀကံဖန္ေတြးထားခဲ့ၿပီးေပမယ့္ Jungkook သည္
လုံးဝေပ်ာက္ေနခဲ့သည္။ နီးစပ္ရာနဲ႔အနည္းငယ္စုံစမ္း
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သခင့္နားကမခြါျဖစ္ေနသတဲ့။
ေဒါသသည္အဆုံးပဲ...။
ခုေတာ့ မထင္မွတ္စြာဆုံလာတဲ့အခါ ရတဲ့အခြင့္အေရး
ကိုေကာင္းစြာအသုံးခ်ရမည္။

ေသာက္စရာတခ်ိဳ႕မွာကာ ဟိုဟိုဒီဒီစကားေတြ
ေျပာေနခဲ့ၾကၿပီး TaeHyungက အႀကံအဖန္
စကားတခ်ိဳ႕စေျပာေတာ့ရန္အရွိန္ယူလိုက္သည္။

"ေဂ် ....."

"အင္း......"

"Jimin ကို တကယ္ခ်စ္သြားတာလား...."

မထင္မွတ္ထားခဲ့ေသာTaeHyungဆီကေမးခြန္း
ေၾကာင့္ ေမာင့္မ်က္ခုံးေတြျမင့္တက္သြားသည္။
TaeHyung ဖန္ခြက္ထဲ ဝိုင္တခ်ိဳ႕ငဲ့ေပးလိုက္ရင္း....

"ဘာလို႔ေမးတာလဲ.....ပါးစပ္ကထြက္ခ်င္ရာ
ထြက္ေနလို႔တကယ္မ်ားမခ်စ္ဘူးလို႔
TaeHyung က ထင္ေနလို႔လား....."

"ငါထင္တာေတာ့ မင္းသူ႔ကိုတကယ္မခ်စ္ဘူး
ဟုတ္တယ္မလား ကိုယ့္ေယာက်္ားျဖစ္ေနၿပီ
မခ်စ္လို႔မျဖစ္ေတာ့လို႔ အကြက္ေရြ႕ပစ္လိုက္တဲ့
သေဘာ ေနရစားရလည္း အဆင္ေျပေအာင္
ငါတို႔လို လူရွုပ္လူေပြေတြက တကယ္ခ်စ္ပါတယ္
လို႔ထြက္အံက်လာရင္ အရမ္းထူးဆန္းတယ္ေလ
ကိုယ္ေတာ့ မင္းကိုမယုံဘူးေဂ်...."

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပဲ.....။ေရာင္စုံႏွလုံးသား
ပိုင္ရွင္ေတြမို႔ တကယ္ခ်စ္သြားတယ္ဆိုတာ
ကိုမယုံေၾကာင္းTaeHyung က ခပ္ျပဳံးျပဳံးဆိုလာသည္။
Character အတူတူမို႔နားလည္ေနတယ္သိေနတယ္ဆို
ေသာအခ်ိဳးမ်ိဳး....။

"ဟုတ္မွာ......ကၽြန္ေတာ္က လူမိုက္ကို....
အဖိုးတန္ေလးကို မတန္မရာယူထားတာကို
ေတာင္ အေတာ္လြန္လွေနတာ
တကယ္ခ်စ္မိသြားတယ္ဆိုေတာ့ ပိုေသြးတက္စရာေပါ့
ထပ္ေသြးဆူစရာက အဖိုးတန္ေလးကျပန္ခ်စ္တယ္ေလ
ဘယ္ေလာက္ ကလိကလိျဖစ္စရာကိစၥလဲ ေနာ့္...."

TaeHyung ေနရာမွာတျခားတစ္ေယာက္သာဆို
ParkJimin အေပၚခ်စ္ျခင္းမခ်စ္ျခင္းကို
ရဲရဲတင္းတင္းေဝဖန္လို႔ ေမာင္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့
ဆင့္ထိုးၿပီးၿပီ။

မခ်စ္စရာလား......ခ်စ္လို႔၂၄နာရီပတ္လုံး
အခ်စ္ႏြံထဲနစ္နစ္ေနလို႔မနည္းျပန္႐ုန္းထေနရတဲ့
ဘဝကို တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ားၾကားလို႔
မီးေတာင္ေလးနားထဲ ျပန္ေရာက္ၿပီး
မ်က္ႏွာေလးမဲ့သြားရင္ ဒီေကာင္ႀကီးက
ျပာရအုန္းမည္။

Propose လုပ္တာေတာင္ ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔
ဖားတယ္လို႔ထင္ခံရတဲ့ဘဝကို TaeHyung နားမလည္။
TaeHyung ဘာမွမသိ...။
အက်င့္တူ စရိုက္တူ လူေပြလူရွုပ္ေတြမို႔
တကယ္မခ်စ္တတ္ပါဘူးပဲ ဇြတ္လုပ္ေနသည္။
ခ်စ္တတ္သြားေၾကာင္းေတြ ကိုရွင္းျပခ်င္လိုက္တာ။

TaeHyungဝိုင္ခြက္ကိုင္ထားေသာ
လက္ေတြတင္းခနဲ....။

ေျဖတတ္လိုက္တာJeonJungKookရယ္။
ငါ့ကိုတစ္ခါႏွစ္ခါသုံးခါ
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါရွုံးစမ္းလို႔စိန္ေခၚၿပီး
ျပန္ေျဖခဲ့တဲ့အေျဖ....။ကလိကလိျဖစ္႐ုံဘယ္ကမလဲ
ဝိုင္ပုလင္းနဲ႔ထရိုက္ခ်င္ေနၿပီ။

အျပင္ပန္းမွာေတာ့ သြယ္လ်လ်လက္ကေလးေတြ
နဲ႔ ခြက္ကို မထိတထိေလးကိုင္ထားခဲ့တဲ့သူ။
ဒီေကာင္သိပ္ထိေအာင္ေျပာတတ္လြန္းသည္။
ေဘာင္တစ္ခုကိုေက်ာ္တယ္ေျပာေျပာ
Ethic မရွိဘူးပဲဆိုဆို နိုင္ရာဥာဏ္မ်ားရမွာပဲ....။
ေကာင္းကင္ျပာေလး ခ်က္ခ်င္းမိုးသားေတြ
မဲေမွာင္သြားခဲ့သည္။

"Jimin ကေရာ ေဂ့်ကို တကယ္ခ်စ္သြားတာတဲ့လား
အရင္က အဆင္မေျပၾကဘူးလို႔ၾကားတယ္ေလ
အရမ္းမုန္းတီးေနတဲ့လူတစ္ေယာက္က
ခံစားခ်က္ကိုေျပာင္းပစ္တာျမန္လိုက္တာ.....
ကိုယ္ဆို ကိုယ့္ကို ဒီေလာက္ႀကီး နိုင္စားထားတာ
မခ်စ္ရဲပါဘူး....ေဝဖန္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္
ေျပာျပတာ...မင္းကအဆိုးေလးဆိုေတာ့
MD Parkတို႔ ေရွာင္မရမဲ့အတူတူ ခ်စ္တယ္မခ်စ္ဘူး
မဟုတ္ ဒီလိုပဲ ေမ်ာသြားတယ္ထင္ပါရဲ့...."

ဥာဏ္မ်ားသူ ကေဝေလးေတြခနဲ.....။
ေမာင္က သိပ္ဟန္ေဆာင္တတ္တဲ့သူ....။
သိပ္မ်က္ႏွာဖုံးေတြမ်ားလြန္းတဲ့သူ...။
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ဝမ္းနည္းစြာလက္ခံလိုက္ရတာက
TaeHyung စကားဆုံးတာနဲ႔ ဘယ္မ်က္ႏွာဖုံးမွ
မတပ္နိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာကိုပဲ....။

ေကာင္းကင္ျပာေလ ခိုးျပဳံးကာဝိုင္
တက်ိဳက္ေသာက္လိုက္သည္။

"စဥ္းစားသြားရတာလား...Sorry ေဂ်.....
ကိုယ္လည္း ဒီလိုပဲေလ
YoongiHyung က မလွုပ္သာမလူးသာအဲ့လိုSupriseေတြနဲ႔
ခ်ဴပ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္မသိဘဲ
ေခါင္းေတြညိတ္မိခဲ့တာ ဟိုေရြးစရာမွမရွိတာ
မင္းတို႔ကလက္ထပ္ထားတာဆိုေတာ့ပိုဆိုးတာေပါ့
မျဖစ္မေန ခ်စ္မွကို ျဖစ္မွာေလ..
တကယ္မခ်စ္လည္း ခ်စ္ရမွာပဲမဟုတ္ဘူးလား..
မင္းDaddyကူညီထားတဲ့အရွိန္ေတြလည္းရွိတယ္ေလ...."

ေမာင္ ဒါေတြကိုလုံးဝမေတြးမိခဲ့ပါ...။
ေမာင္က အခ်စ္ကိုအရိုးရွင္းဆုံးေတြ႕ရွိခဲ့သူမို႔
သူခ်စ္လို႔ Jimin ကျပန္ခ်စ္လာတယ္...။
ဒီေလာက္ပဲ....။TaeHyungစကားေတြေၾကာင့္
စိတ္ထဲအေႏွာက္အယွက္အႀကီးႀကီးျဖစ္သြားခဲ့ရတာ
ေတာ့အမွန္......။
ဒါေပမယ့္ ေမာင္က ဟုတ္သားပဲေနာ္...လို႔
ေထာက္ခံသံေယာင္လိုက္မည့္သူမဟုတ္ေတာ့
ခ်က္ခ်င္းျပန္တုံ႔ျပန္သည္။

"သူတကယ္မခ်စ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အပိုင္
ခ်စ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဟာပဲေလ...
ကၽြန္ေတာ့္ေယာက်္ား ဆိုတဲ့အမွန္တရားက
ေတာ့တကယ္မလို႔ Jimin ကၽြန္ေတာ့္ကို
မခ်စ္မွာကိုစိတ္မပူနဲ႔ မခ်စ္ရင္ ရိုက္ၿပီးခ်စ္ခိုင္းမွာ..."

ေမာင္က...မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္ကာ
အဓိပၸာယ္ကိုသိတယ္မလားဆိုတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔
အားက်မခံ ခပ္ေပါ့ေပါ့ျပန္ေျဖသည္။
ရင္ထဲအေလးတုံးႀကီးပိက်သြားခဲ့တာေတာ့အမွန္ပဲ။
သူသူကိုယ္ကိုယ္....စကားေတြကေတြးစရာျဖစ္သြားၿပီ
ေလ။

"ရိုက္ခ်စ္ခိုင္းမွေတာ့ အခ်စ္ျဖစ္မလား ေဂ်ရာ....."

ခပ္ဩဩရီသံတစ္ခ်က္ျဖင့္ လွလွေလး
ျပဳံးေပ်ာ္ေနသူTaeHyung ကို ေမာင္
ၾကည့္ကာ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိခဲ့.....။
ေမာင္ အျပင္းအထန္းအျမန္စဥ္းစားေနတုန္း

"စိတ္ထဲမထားနဲ႔ ငါကအဲ့လိုပဲဒႆနေတြ
ဟိုလိုဒီလိုစဥ္းစားရတာေတြကိုႀကိဳက္လို႔
မင္းတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးကိုလည္း ဆရာႀကီးဝင္လုပ္
ၾကည့္တာ.....ခ်စ္မွာပါ မင္းကို MDParkက
အမ်ားႀကီး ....."

နာက်င္မွုကိုတစ္ဘဝထဲေပးလို႔အားမရ....။
ေနာက္ထပ္တစ္ဘဝေရာက္တဲ့အထိတစ္ဖက္
လွည့္နဲ႔ေပးတဲ့သူ...။

သိပ္စြဲလန္းျမတ္နိုးလြန္းခဲ့ရေတာ့ တႏုံ႔ႏုံ႔ျဖင့္
ထရိုက္ခ်င္ေနတာေတာင္ မ်က္လုံးေတြျမင္ရင္
စိတ္ကေသေသသြားသည္။

နာက်င္စရာေတြႀကီးပဲသံသရာတစ္ေလၽွာက္လုံး
အဆိုးဆုံးခံခဲ့ရသူမို႔.....
မ်က္ေတာင္ရွည္ႀကီးေတြကို Jeonငယ္က
ခြင့္လႊတ္ေနခဲ့ပါသည္။
အခ်စ္ေတြပ်က္ျပယ္သြားရင္ေတာင္...
မနာေစခ်င္ေတာ့ေသာေမတၱာႏွင့္ဒီဘဝမွာ
လက္ရဲဆက္ရဲ လူမိုက္ေလးေပမယ့္
စိတ္ကိုအတင္းအက်ပ္ထိန္းခဲ့သည္။

မလုပ္ရက္ပါ.....။လုပ္ရက္လိုက္ဖို႔လည္း
အျပင္ပန္းမွာသာလွခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ
ၿပိဳၿပိဳပ်က္ပ်က္ေၾကကြဲမွုေတြ
က်ိဳးေၾကပ်က္ဆီးေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔
အ႐ုပ္ကေလးျဖစ္ေနသည္။

အဆင္ေျပခါစ အိမ္ေထာင္ေရးေလးတစ္ခုရဲ့
ခက္ခဲစြာေမြးဖြားခဲ့ရေသာရွားပါးခ်စ္ျခင္းတရား
ေလးကို ေမာင္ထားစရာေနရာမရွိအ႐ူးအမူးျဖစ္ေနခ်ိန္အစစ္ေရာ ဟုတ္လို႔လားဟုေတြးစရာ
ထည့္ေပးလိုက္ျခင္းသည္ ဝဋ္ႀကီးနိုင္ေပမယ့္
KimTaeHyung ကလုပ္စရာရွိတာလုပ္မွာပဲ။

အပ်က္စကားေတြႀကီးပဲ ျပဳံးျပဳံးေလး
ေျပာေနေသာTaeHyungသည္
ဝိုင္ေသာက္၍ေကာင္းေနတုန္း.....။

ေမာင္ ေတြေတြေဝေဝနဲ႔ပင္အိမ္ျပန္ခ်င္သြားသည္။
အရင္လိုဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္းစိတ္မလြတ္သြားေပမယ့္
တမ်ိဳးေတာ့စိတ္ထဲျဖစ္သြားကာမ်က္လုံးေတြ
အေရာင္မွိန္သြားခဲ့သည္။

"ကၽြန္ေတာ္ျပန္မလို႔....တစ္ခါထဲျပန္လိုက္ခဲ့မလား
အိမ္ဝင္ပို႔ေပးခဲ့မယ္....."

"အဲ့လိုရလား....."

JeonJungkook မ်က္ႏွာပ်က္ေနၿပီမို႔
ထပ္ထပ္ရွို႔ဖို႔လိုသည္။
မထိေရာက္ေလာက္ဘူးလို႔ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း
ဒီေကာင္ဘယ္တုန္းကအေတြးလြန္တတ္သြားတာလဲ။

TaeHyung ၏ေရေမႊးနံ႔သင္းသင္းေလးနဲ႔အတူတူ
ကားတစ္စီးလုံးႀကိဳင္သင္းေနကာ
စကားေတြထပ္ေျပာလာျပန္သည္။
ေမာင့္နားေတြထဲ ဝင္တစ္ခ်က္မဝင္တစ္ခ်က္....။
အင္း ဟင့္အင္း သာဆိုၿပီး အိမ္ကိုျမန္ျမန္ေရာက္
ခ်င္ေနၿပီ.....။

က်န္ေသာေနရာေတြမွာသာအကြက္ျမင္တာ
အခ်စ္ကိစၥမွာ ေမာင္ကမူလတန္းကေလးလိုျဖစ္ေနတာမို႔
TaeHyungေျပာသလိုမ်ားတကယ္သာ
ျဖစ္ေနရင္....က်င္းထဲက်ပ္ထဲမို႔မျဖစ္သာလို႔
ဆိုတဲ့အကြက္မ်ိဳး။
စဥ္းစားၾကည့္ရင္
သူက ParkJimin ႀကိဳက္ေလာက္မယ့္ေနရာတစ္ေနရာ
မွမွမရွိတာ...။

KimNamJoonရဲ့ တည္တည္ၾကည္ၾကည္
မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက မ်က္လုံးထဲဝင္လာကာ
ပီေကဝါးၿပီး ေတြ႕ရာေလၽွာက္ေထြးတတ္ေသာ
သူ႔မ်က္ႏွာကို သူျမင္ေယာင္မိၿပီး
ေမာင့္ မ်က္ႏွာေသြးပင္မရွိေတာ့....။

အေျဖရၿပီးမွ ခ်စ္ပါၿပီဆိုခါမွ ေခါင္းထဲအတင္း
အက်ပ္တိုးဝင္လာေသာဆိုက္ဝါးသည္
ေမာင္ေရာက္ေနတဲ့အသက္အရြယ္ႏွင့္
ဟုတ္နိုင္သလား မဟုတ္နိုင္သလားကို
ခ်က္ခ်င္းမေတြးနိုင္.....။

တကယ္မခ်စ္လို႔မျဖစ္ဘူးေလ။
သူက တကယ္ခ်စ္လြန္းေနရတဲ့အတြက္
ParkJimin ကတကယ္မခ်စ္လို႔ကိုမျဖစ္တာပါ....။

"ေက်းဇူးပဲ ေဂ်......."

"မလိုပါဘူး အခ်င္းခ်င္းေတြပဲ...."

"ဒါဆိုကိုယ္သြားၿပီ Romတို႔ျပန္လာရင္
ဆုံမယ္....."

"ေကာင္းပါၿပီ...ေနာက္ဆိုကၽြန္ေတာ္တို႔မရွိဘဲ
Club မွာတစ္ေယာက္ထဲေသာက္မေနနဲ႔
MinYoongi ကိုေခၚခ်င္ေခၚေလ..."

"သူက အေပ်ာ္အပါးမႀကိဳက္ဘူး...."

"တာ့တာ ေဂ်..."

TaeHyung သည္လက္ျပႏူတ္ဆက္ကာ
တိုက္ခန္းရွိရာတစ္ဖက္လမ္းကိုအကူး
အရွိန္ျပင္းစြာဝင္လာေသာဆိုင္ကယ္တစ္စီး။

"TaeHyung!!!!"

TaeHyungလက္ေကာက္ဝတ္ေတြကေန
ခ်က္ခ်င္းျပန္ဆြဲလိုက္ကာအႏၲရာယ္ကိုကာကြယ္
လိုက္ရသည္။

ခပ္တင္းတင္းဆြဲယူခံလိုက္ရေသာ
လက္ေတြ...။ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး
သူ႔ေပၚၿပိဳလဲက်မတတ္...။
TaeHyung မ်က္လုံးေတြဝိုင္းခနဲ....။

"ေဘးဘီၾကည့္ လမ္းကိုကူးေလ...
တိုက္ရင္ေသမွာ....."

ဖ်က္ခနဲ ခါခ်ျခင္းခံလိုက္ရေသာလက္ေတြေၾကာင့္
ေမာင့္မွာ တအံ့တဩ။
အႏၲရာယ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ကူညီလိုက္တာပါ။
ခ်က္ခ်င္း နီးကပ္သြားေသာခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခု
ကို ျပန္ခြါသည္။
အသားကိုထိလာျခင္းကို ရြံသလိုရွာသလို
အမူအယာမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကြက္ခနဲပ်က္သြားေသာ
TaeHyung မ်က္ႏွာ.....။

ျငင္းဆန္းခဲ့ျခင္း....။လက္မခံျခင္း
အထိမခံျခင္းေတြက ဘယ္ေနရာဘယ္လိုအေနအထား
ေတြေရာက္ေရာက္ ေယာင္းက ခိုင္ျမဲသည္။
အရင္ကလည္း ျငင္းတယ္ လာမထိနဲ႔
ခုလည္း လက္မခံနိုင္ဘူး......။
အိမ္ေရွ႕စံစကားတစ္ခြန္း၏အစြဲကို
တိတိက်က် ကို လိုက္နာခဲ့တဲ့သူ......။

"ကူညီတာပါ...ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ...."

မသိစိတ္သည္သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းစြာ
ျပဳမူၿပီးမွTaeHyung သတိျပန္ဝင္လာသည္။

"Sorry....ငါလည္း လန့္သြားလို႔......"

ေမာင္သည္...ကူညီေပးျခင္းအေပၚ
တမ်ိဳးတမည္အဆက္ဆံခံလိုက္ရ၍
သိပ္ေတာ့မေက်နပ္....။

"ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီ....."

ခပ္ျပတ္ျပတ္သာႏွုတ္ဆက္ၿပီးကားေပၚျပန္တက္ခဲ့သည္။
ကားေမာင္းဖို႔ျပင္လိုက္ခ်ိန္ အက်ီလက္မွာ
လာၿငိေနေသာ ဟန္းခ်ိန္းေလး...။
ခုနဆြဲလိုက္တုန္းက ပါလာတာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ျဖဳတ္ယူကာ ဝတ္ထားေသာ
T-shirt၏အိတ္ႀကီးႀကီးထဲထည့္လိုက္ၿပီး
ဆုံရင္ျပန္ေပးဖို႔သိမ္းလိုက္ကာ
အိမ္ကိုကားျပန္ေမာင္းလာခဲ့သည္။

ဆိုက္ဝါးေတြအျပည့္နဲ႔ေပါ့.....။

.................။

"ငါက ညေတာင္ ျပန္မလာေတာ့ဘူးမွတ္ေနတာ
Clubဆိုလို႔ မသြားျဖစ္တာလား...."

ညေနေစာင္းမွာေတာ့Jiminအိမ္ျပန္
လာကာ အခန္းထဲဝင္ေတာ့အိပ္ရာထဲ
အိပ္လည္းမအိပ္ဘဲ လွဲေနသူေမာင္သည္
ေတြး၍ေကာင္းေနတုန္း....။

"TaeHyung နဲ႔ေသာက္ၿပီးျပန္လာတာ
ဟိုေကာင္ေတြကမရွိဘူး...
ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့ပ်င္းတာနဲ႔သူ႔ကိုအိမ္ျပန္
ပို႔ေပးခဲ့ၿပီး ေမာင္ ျပန္လာအိပ္ေနတာ....ခုနမွနိုးတယ္..."

တဒိန္းဒိန္းတက္ေဆာင့္သြားေသာေသြးခုန္ႏွုန္း
နဲ႔အတူအိပ္ရာေပၚ ခပ္တည္တည္ပဲေျပာရဲေနေသာ
လူကိုစူးခနဲၾကည့္ေတာ့ သူ႔တက္တူးေတြကို
ၾကည့္ေနသည္။

အေမာဆို႔လွစြာေသာစကားသည္အသက္ရွုပင္က်ပ္သြားရသည္။
ဒီေယာက်္ားကို ခ်စ္မိသြားရတာ မလြယ္ပါလား။

"KimTaeHyung နဲ႔မင္းကတြဲတုန္းလား...."

"တြဲတယ္ေလ...ေဘာ္ဒါေတြပဲ...
မတြဲစရာဘာအေၾကာင္းရွိလို႔လဲ......"

"ဘာအေၾကာင္းမွမရွိပါဘူး...ငါကေအးေဆးပါ
MinYoongi နဲ႔ထပ္ျပႆနာေတြတက္ရင္
ၾကားထဲက ငါကမ်က္ႏွာပ်က္ရလို႔
သိကၡာေတြက်တယ္ေလ သိတယ္မလား...."

Club မွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲအတူတူေသာက္ၿပီး
အခ်ိန္ေတြျဖဳန္း အိမ္ပါလိုက္ပို႔ခဲ့ပါေသးတယ္
ဆိုေတာ့ ParkJimin ကို မခန့္လြန္းအားႀကီးတာပဲ။

KimTaeHyung ဆိုတဲ့နာမည္ၾကား႐ုံနဲ႔တင္
အလိုလိုပူပူေလာင္ေလာင္ျဖစ္ရတဲ့ၾကားထဲ
အဆင္ေတြေျပသြားရင္ေတာ့ သူတို႔ဇယားကအလိုလို
ျပတ္သြားမွာပဲလို႔ထင္ခဲ့တာ....။
ထင္သေလာင္မလြယ္....။
ဘယ္လြယ္ပါ့မလဲ JeonJungkook ေလ....။
ဒီမာယာတစ္သိန္းက အီလို႔ရသေလာက္အီေနမွာပဲ
KimTaeHyung ကလည္း ဘာထူးသလဲ....။
မပိုင္ခင္မခ်စ္ခင္တုန္းကေတာ့ ႀကိတ္ေဒါသထြက္
႐ုံကလြဲက်န္တာမတတ္နိုင္ေပမယ့္ ခုက ပတ္သတ္ေနတဲ့
လူေတြျဖစ္ေနၿပီ။

ခ်စ္တယ္ဆိုထဲက JeonJungkook ရဲ့
အရာခပ္သိမ္းက တစ္ခုမက်န္သူ႔အပိုင္
ပဲျဖစ္ခ်င္တာ....။

အလုပ္စားပြဲတြင္ထိုင္ကာမၾကည္မလင္မ်က္ႏွာျဖင့္
ထိုင္လ်က္Computerဖြင့္ေနေတာ့အနားကိုေရာက္
လာခဲ့တဲ့သူ......။

"သဝန္တိုေနတာ....အိပ္ရာေပၚကေမာင္ ျပာက်ေတာ့မယ္
ေလၽွာ့ပါအုန္းလား....."

သူဘယ္လိုသိ.......။မ်က္ႏွာကခုနထိန္းထားလို႔
ရခဲ့ေပမယ့္ သူအနားကိုေရာက္လာကာခပ္တိုးတိုး
ဆိုလာမွျပင္မရေအာင္ပ်က္သြားခဲ့သည္။

"ဘယ္သူကသဝန္တိုေနလို႔လဲ....
ငါအလုပ္လုပ္မလို႔....ေအးေအးေန....."

"မလုပ္ရဘူး ေမးစရာရွိလို႔ လာအုန္း...."

ခုံေပၚမွ ေကာက္ေပြ႕ကာအိပ္ရာေပၚလွဲခ်ၿပီး
ေမာင္ကမလွုပ္နိုင္ေအာင္အုပ္မိုးထားသည္။

"Surprise ေတြနဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြေရွ႕
အက်ပ္ကိုင္သလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားလို႔
ေမာင့္ကို ျပန္ခ်စ္လိုက္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးမလား
မင္း....ေမာင့္ကို တကယ္ေတာ့ခ်စ္ပါတယ္ေနာ္...."

"ဘာ....."

"ေမာင္ မင္းကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္လာရင္ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ
နားဝင္လြယ္ေနလို႔....ေမးရတာပါ...."

"မင္းကိုဘယ္သူကဘာေျပာလိုက္လို႔လဲ
ေအာ္သိၿပီ KimTaeHyungနဲ႔စကားေျပာခဲ့တာဆို
ေတာ့ သူပဲေနမွာပဲ ဟုတ္တယ္မလား..."

"သူက ဒီတိုင္းသေဘာရိုးနဲ႔ပါ...
ေမာင္မေတြးခဲ့မိတဲ့ ရွုေထာင့္ေတြကေနေတြးေပး
တာ ျပႆနာမဟုတ္ေပမယ့္ သိတယ္မလား
ေမာင့္စိတ္ထဲနည္းနည္းရွုပ္သြားလို႔...."

"တကယ္မခ်စ္ဘူး....သူေျပာတာမွန္တယ္....
ဟုတ္တယ္.....ရွုပ္မေနနဲ႔ရွင္းရွင္းေလး..."

"Jimin.......!!"

ႏွစ္ေယာက္ထဲသာယာ႐ုံမက
ဟိုက ႏွပ္လိုက္ေသာစကားေတြကိုနားေယာင္လာကာ
ဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီးနဲ႔ကိုယ္ကပဲအျပစ္ရွိေနသလို
လာေမးရဲေသးသည္။

JeonJungkook ကိုသူမပိုင္ဘူးဆိုတာအဲ့တာေတြ
ဟိုကတစ္ခြန္းဆို တစ္ခြန္း သူ႔မွာယုံယုံၾကည္ၾကည္။
ထိပ္တိုက္ေတြကေတာ့ ေတြ႕ရေတာ့မယ္..။
ဒီတစ္ခါေတြ႕ရင္ေတာ့ရိုးရိိုးေတြ႕ျဖစ္မွာမဟုတ္
လုံးဝျပတ္ျပတ္သားသားအျပတ္ေျပာျခင္းနဲ႔
ေတြ႕ရလိမ့္မည္။

"ေမာင္ ေမးတာ ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ
မင္း တကယ္မခ်စ္မွာကိုစိတ္ပူသြားလို႔ပါ..."

"မင္းမွာဦးေႏွာက္မပါလို႔လား!!!
မင္းကိုငါခ်စ္တာကို ငါဘယ္လိုသက္ေသ
ျပေပးရမလဲ....မင္းမွာအားနာတတ္တဲ့စိတ္ရွိ
ရင္ေမးစရာကိုမလိုတဲ့ေမးခြန္း
ငါ့ကို လူတစ္ေယာက္လိုေတာင္မဆက္ဆံခဲ့တဲ့မင္း
မင္းေသာက္ေနတဲ့စီးကရက္မီးနဲ႔ေတာင္
ေယာက်္ားတန္မဲ့ အႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတဲ့ငါ
တေလာကလုံးေရွ႕အရွက္ေတြကြဲခဲ့ရတဲ့ငါ
စုတ္ျပတ္သတ္ေအာင္အရိုက္ခံခဲ့ရငါ
မခ်စ္သင့္တာသိတယ္ သိပါရက္နဲ႔ ခ်စ္မိသြားခဲ့တယ္
ငါက ျပန္ေမးရမယ့္ ေမးခြန္းပါ JeonJungkook ရယ္"

"ငါ့ခ်စ္ျခင္းကို မင္းအေကာင္စကား
နားေယာင္ၿပီး မယုံသကၤာလာမလုပ္နဲ႔
မယုံဘူးမလား ေအးရတယ္
မင္းယုံတဲ့ေကာင္ကို မင္းသြားခ်စ္လိုက္ သြား!!!!"

မဟုတ္ပါဘူး။မယုံလို႔္မဟုတ္ပါဘူး...။
စိုးရိမ္မွုေလးနဲ႔ဒီလိုေလးပဲေမးမိလိုက္တဲ့
ေမးခြန္းဟာ ဆိုင္သူေလး၏မ်က္အိမ္ေတြနီရဲ
လာတဲ့အထိ....။ဒီလိုေျဖလိုက္ေတာ့လည္း
တဖက္မွာ တကယ္ခ်စ္တာပဲလို႔စိတ္ခ်မ္းသာရေပမယ့္
မ်က္ေစာင္းအႀကီးႀကီးေၾကာင့္ေမာင္ၾကက္သီးေတာင္
ထသြားခဲ့သည္။

"ဒီေလာက္ေဒါသထြက္စရာမဟုတ္ဘဲနဲ႔
ေမာင့္ အလွေလးရယ္....ေမာင္က
ေမာင္ေျပာျပမယ္...မ်က္ေစာင္းမထိုးရဘူး
ငိုလည္းမငိုရဘူး ေမာင့္ကိုၾကည့္....
ဒီလိုေလ....သူကေျပာလိုက္ေတာ့ ေမာင္လည္း
႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ေတြေဝတာေပါ့
နည္းလမ္းေတြကလည္းက်ေနတယ္ေလ.....
ေမာင္က အခ်စ္မွာ ငယ္ေသးတယ္
ေမာင္ ခ်စ္တတ္တာ မၾကာေသးေတာ့မကၽြမ္းေသးလို႔
ပါကြာ..."

မေနနိုင္မထိုင္နိုင္သြားေမးမိတဲ့ပါးစပ္ကိုျဖတ္သာ
ရိုက္လိုက္ခ်င္ပါသည္။အဆင္ေျပေနတဲ့ဟာကို
ဘာလို႔လၽွာရွည္မိသြားရတာလဲ။

"ငါလိုေကာင္က...ကေလးကလားSuprise
အေပၚ သာယာၿပီး လက္ခံမယ့္ေကာင္လား
မင္းစဥ္းစားေလ....."

"ဟုတ္တာေပါ့....ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္
ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ေမာင္မေမးခဲ့ဘူးပဲထားလိုက္
ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္ဘူးကြာ....စိတ္ေလၽွာ့ေနာ္
လိမၼာတယ္....."

"ဖယ္.....မင္းမ်က္ႏွာကိုျမင္ရရင္
ငါေဒါသထြက္တယ္ သြားခ်င္ရာသြား
သာယာခ်င္တဲ့ေနရာသာယာခဲ့ၿပီး
အိမ္ျပန္လာ မယုံသကၤာနဲ႔......ဖယ္!!!!!"

"သာယာခ်င္တာကေတာ့ ဒီအလွေလးဆီမွာပဲ..."

အေရာင္စုံေကာင္ေလး....။သိပ္လည္ဝယ္လြန္းကာ
သိပ္တတ္သည့္ကေဝေကာင္...။
ေဒါသကထြက္ေနရင္း ရင္ခုန္ျခင္းကလာေရာၿပီ။
ဒါသည္အျမဲတမ္း...။

"ငါကန္မွာေနာ္....."

"ကန္လိုက္......"

႐ူးသလိုလိုေၾကာင္သလိုလိုသူ႔ရင္ဘက္အက်ယ္
ႀကီးကိုေကာ့ေပးသည္။ေဒါသသည္
KimTaeHyung ေရာ ဒီအဆိုးေကာင္ဆီမွာေရာ
ပုံေအာေနေပမယ့္ ျပာျပာလဲလဲျပန္ေခ်ာ့ကာ
ကေဝေကာင္ေလးပီပီ ကလီကမာေတြလုပ္ျပလာေတာ့
အကုန္ KimTaeHyung ဆီပဲပုံခ်လိုက္ၿပီ။

MD Park ကေဝေလးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ...။
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္မွန္းေတာင္မေရးျပတတ္ေတာ့။

"ေနာက္တစ္ခါေပါက္ကရစကားေတြ
အိမ္ကိုသယ္မလာနဲ႔ အဲ့ေကာင္နဲ႔လည္း
မေပါင္းရေတာ့ဘူး..."

"ဘာလို႔လဲ...ေမာင့္ကိုအဲ့လိုမခ်ဴပ္ပါနဲ႔....
ေမာင္အမွားမလုပ္ထားတာကို.."

Jeon Jungkookကသူ႔စကားကိုနားေထာင္မွာ
မဟုတ္...။ဒီေလသံအေနအထားကိုကသိေနၿပီ။
ခုထိ ဘာမွကိုနားမေထာင္ေသးနားမဝင္ေသးတာ။
မဟုတ္တာအကုန္လုပ္ေနတုန္း....။
ခ်စ္တာကခ်စ္တာတပိုင္းသူ႔ေလလြင့္ေနတာကလြင့္ေန
တုန္း။ပါးစပ္ကေျပာေနလို႔မထူးနိုင္ေတာ့တာမို႔
Jimin ေခါင္းသုံးဖို႔လိုအပ္လာၿပီ။

"ထားေတာ့.....ထားပါေတာ့....
ဖယ္ ငါ့အေပၚက ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္...."

"အတူတူခ်ိဳးမယ္ေလ....."

အႀကံအဖန္ကေတာ့အခြင့္အေရးရတိုင္းမွာ
ေမာင္ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ဒါေပမယ့္
တကယ္ခ်စ္တဲ့သူက်သိပ္စိတ္လွုပ္ရွားလြန္းစြာ
တစ္ခါေလးမွမေအာင္ျမင္ခဲ့....။
နာက်င္သြားမလား....ဒါမွမဟုတ္တခုခုအလိုမက်
ျဖစ္သြားမလား ယုံၾကည္မွုသည္Jiminနဲ႔မွ
ေပ်ာက္ခဲ့သည္။

"ခ်ိဳးေလ....."

"တကယ္လား....."

"ေရခ်ိဳးတာ ဘာဆန္းလို႔လဲ...."

ေမာင္သည္ အိပ္ရာေပၚမွခ်က္ခ်င္းဆင္းလိုက္ကာ
T-shirtကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး...ဆံပင္ေတြကိုမွန္ေရွ႕တြင္
သြားသပ္ေနသည္။
ထို႔ေနာက္ေဘာင္းဘီတိုတထည္ရွာကာ
ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္သြားခဲ့သည္။
ခၽြတ္ခ်ခဲ့ေသာ TShirtကို ေကာက္သိမ္းဖို႔
ယူလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေရွာခနဲ ထြက္က်လာေသာ
ဟန္းခ်ိန္းလွလွေလး.....။
KTH ဆိုတဲ့Engစာလုံးသုံးလုံးတန္းသည္
Jimin ကို စိန္ေခၚေနသလို......။

စတင္လြဲၿပီ......။

Part2 ရိုက္ေနရင္ အရမ္းၾကာသြားမွာမို႔
အရင္တင္ေပးထားတယ္။
ခုရက္ပိုင္းေတြတကယ္အေတြးေတြမထြက္လို႔
ဖ်က္လိုက္ေရးလိုက္နဲ႔လိုအပ္သြားရင္
အားနာရပါတယ္....။
တကယ္မေရးနိုင္ေနလို႔ၾကာေနရတာပါ...။
ဇာတ္လမ္းခုမွစေတြ႕ၾကေတာ့မွာမလို႔
ပ်င္းေတာ့မပ်င္းၾကေသးနဲ႔အုန္းေနာ္...။