"ညကပြန်လာကြတာ အဆင်ပြေလာတဲ့ပုံပဲ
ရန်ဖြစ်သံမကြားရဘူး..
အကိုလေးလည်းနေပြန်ကောင်းနေတယ်...."

"အေးအေး...အခြေအနေကိုထိန်းထားရမယ်
မနက်စာကို နှစ်ယောက်စလုံးအကြိုက်တွေ့မယ့်
ဟာကိုပြင်ထား....."

"ဟုတ်ကဲ့....."

"သူတို့ရန်ဖြစ်ရင် သိပ်အနေကျပ်ရတယ်
ကြိုးစားပီး စိတ်အနှောက်အယှက်မဖြစ်အောင်...."

ဒုန်းးးးးးဒုန်းးးး

အိမ်တော်ထိန်းဦးလေးကြီး၏စကားမဆုံး
သေးသောအချိန်တွင်ပြင်းထန်သောခြေသံတွေဖြင့်
လှေကားပေါ်မှပြေးဆင်းလာသောအသံများ
ကြားလိုက်ရသည်။

"ဘာဖြစ်နေတာလဲ!!!!ငါ့အလုပ်ကိုငါသွားမှာပဲ..."

"မသွားရဘူးလို့ ကျွန်းမှာထဲကပြောပီးပီ
ခင်ဗျား နားမလည်ဘူးလား...."

Jimin သည်မနက်စောစောCompany
သွားဖို့ဝတ်စုံပြည့်ဖြင့်ပြင်ဆင်ကာရုံးပြေးတက်ဖို့
ရည်ရွယ်သည်။JeonJungkook သည်နေ့လည်
လောက်မှအိပ်ယာထသူမို့သူ့ကိုနှောက်ယှက်မှာ
မဟုတ်။သိပ်ခေါင်းထဲမထည့်စွာအခန်းထဲက
ထွက်လာပေမယ့် ထိုလူဆိုးကအိပ်ယာနိုးနေကာ
အပေါ်အောက်တရောင်စီဝတ်ထားသော
ညဝတ်အကျီဖရိုဖရဲဖြင့်ပြသနာစရှာပြီ။

"လူဆိုတာ အလုပ်ရှိမှအဓိပ္ပာယ်ရှိတာ
မင်းလိုအနာဂါတ်ပျောက်နေတဲ့ကောင်က
ဒါတွေပြောလည်းနားလည်မှာမဟုတ်ဘူး
ငါ့ဘဝဒီထက်မြင့်မားဖို့ငါကြိုးစားရမယ်
ငါ့အမေကျန်းမာရေးအတွက်ငါပိုက်ဆံရှိမှဖြစ်မယ်.."

"ကျတော်မသွားရဘူးဆို စည်းကမ်းချထား
ရင်မသွားရဘူးဘဲ...ParkJimin..."

"သေလိုက်ပါလား...
မင်းထားရာနေစေရာသွားရအောင်
အရုပ်မဟုတ်ဘူး....."

ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတွေထဲကလိုခရီးလေးတခု
အတူတူသွားကာ ဘာပဲပြောပြော
လှလှပပလေးတွေခံစားခဲ့ရတော့အပြန်ခရီးရော
အိမ်ရောက်တဲ့အထိရောဟုတ်သလိုလိုရှိခဲ့ပေမယ့်
မိုးလင်းတဲ့အခါအရင်အတိုင်းပါပဲ။

ကျွန်းမှာ....ဘာတွေလုပ်ခဲ့လုပ်ခဲ့
ဘယ်လောက်အသဲအမဲတွေထိတွေ့ခဲ့.ထိတွေ့ခဲ့
မောင်တို့ရဲ့ အနိုင်လိုချင်မှု ဘက်တွေပြိုင်လာတဲ့အခါ
နမ်းခဲ့တာတွေ အတူတူအိပ်ခဲ့တာတွေကတကန့်ပဲ...။

မောင်ကလည်းမြူမှုန်တမှုန်မျှစကားကို
ပစ်ပယ်တာမျိုးကို လက်မခံနိုင်သလို
မောင့် ဆိုင်သူက လည်း မှန်နေရင်
မျက်နှာချီ၍ မပျက်တဲ့သူ.....။

Jimin သည်အိတ်တအိတ်ဆွဲကာအိမ်အပြင်
သို့ပြောပြောဆိုဆိုပြေးထွက်သည်။

JEonသည် အလုပ်သွားတာမသွားတာထက်
သူပြောရင် တခွန်းပဲဆိုတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ
ကျင်လည်ခဲ့သူမို့ ပက်ခနဲ ငြင်းဆန်ခြင်းကို
လုံးဝလက်မခံ။

ParkJiminကို တခါတလေ သိပ်မုန်းတယ်
တခါတလေကျ သိပ်အသဲယားတယ်
တခါတလေကျ ဖွဖွကလေးထိချင်စိတ်တွေ
ဖြစ်လာတယ်...ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်
ဘာတွေခံစားရပါစေ.....
စတွေ့ထဲ က ဒါဆိုဒါ ပုံစံခွက်ထဲမောင်ထည့်ခဲ့တာက
ထည့်နေအုန်းမှာပဲ....။
မောင့်ကို ကြောက်စေချင်တဲ့စိတ်ကအပြည့်အဝ
ရှိနေတုန်းပဲ....။
ပြောမရရင် မောင် ခပ်စပ်စပ်လေးရိုက်ဆုံးမအုန်းမှာပဲ..။

မောင်က ဟင့်အင်းဆိုရင်.....
မောင့်ဆိုင်သူကနောက်ဆုတ်ပီးသား
နာခံပြီးသားဖြစ်နေရမှာ.....။

ကျွန်းမှာတချို့အလျှော့ပေး
အပြုအမူတွေကြောင့်လည်းJimin ဟာ
သူ့ကို သိပ်ဂရုမစိုက်တော့...။
အရင်ကမှ နည်းနည်းကြောက်လန့်သော
မသိစိတ်မျိုးတွေမျက်လုံးထဲမြင်ရပေမယ့်
စည်းလွတ်ဝါးလွတ်အတင်းနမ်းကာ
နူတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကိုသိပ်ကြိုက်ပြမိသလိုဖြစ်တော့
မကျတော့တဲ့ ဘဝင်က ပိုမြင့်သွားသည်။

ငါဘာလို့နမ်းခဲ့မိတာလဲ...
ငါဘာလို့ အလျှော့တွေပေးပြီး သည်းခံခဲ့မိသလဲ
မောင်ဒါတွေကို အလုပ်ရှုပ်ခံပြန်မတွေး
လုပ်ချင်လို့ကိုလုပ်ခဲ့တဲ့အလုပ်တွေကြီးပဲမို့
မောင်သည် နောင်တ နတ္တိပါ...။

"ပြောနေတယ်နော် မသွားရဘူးလို့!!!!"

"မင်းရူးနေရင် ပြန်အိပ်နေလိုက်...."

Jimin သည် Jeonမေးရိုးတွေတင်းခနဲ
ဖြစ်သွားစေသောစကားကိုရွေးချယ်ပြောကာ
Driver အဆင်သင့်စောင့်နေသော
ကားဆီသို့အပြေးတပိုင်းသွားသည်။

Jeon သည်အိပ်ယာထခါစခပ်ရှုပ်ရှုပ်ဆံပင်တွေ
ကိုထပ်ဖွလိုက်ကာ Jimin Company
သွားမယ့်ကားဆီသို့ခြေလှမ်းစိတ်စိတ်လှမ်းကာ
လျှောက်လာပြီး Driver တံခါးမပိတ်ခင်
အရင်တခါလိုပဲတားပီး ကားထဲသို့ဝင်လိုက်သည်။

"JeonJungkook!!!!!"

"ငါ့စကားကို ဘယ်တုန်းကပယ်ရှားလို့
ရဖူးလို့လဲ...သွားလေ သွားရဲရင်...."

"သွားရဲတယ်...ဘာကိစ္စမသွားရဲရမှာလဲ....
မင်းကားပေါ်တက်လာတာနဲ့ငါကကြောက်
ပြီးအိမ်ထဲပြန်ဝင်ပြေးရမှာလား..."

"ကားပေါ်ကတချို့ကိစ္စလေးတွေကို
ခင်ဗျားအမှတ်မရှိတော့ဘူးလား
ကျတော်ကတော့ မမေ့ဘူးနော်...."

ခပ်လှောင်လှောင်အပြုံးသည်
Jimin နှလုံးသားတွေကိုဆစ်ခနဲနာစေသည်။
အတင်းအကျပ်တန်ဖိုးမဲ့စွာ နေရာဒေသမရွေး
ရမ်းကားရက်သော လူရဲ့မျက်နှာသည်
လှောင်ပြုံးပြုံးချိန်တိုင်းမှာကြောက်စရာအကောင်းဆုံး။

အဲ့ဒီလိုတွေအဆက်ဆံခံရတိုင်း
အသဲခိုက်အောင်နာကျင်ရကြောင်း
ရှက်ရကြောင်း ဒီလူကိုနားလည်အောင်
သူဘယ်လိုပြောပြရမလဲ......။

ပင်လယ်ပြာပြာထဲ ရီမောနေတဲ့ပုံရိပ်ကလေးတွေ...
နေမကောင်းတဲ့တညတာလုံးပြာယာနေအောင်
ဂရုစိုက်ပေးတာလေးတွေ
မောင် အစချီကာ မာယာတလျှောက်လုံး
များခဲ့သူ ကဝေကောင်လေးကို ခိုးခိုးကြည့်
ခိုးခိုးတွေးပြီး မသိမသာကြိတ်ပြုံးခဲ့မိတဲ့
အချိန်စက္ကန့်ပိုင်းလေးတွေလည်းရှိခဲ့ပါတယ်....။

စက္ကန့်ပိုင်းလေးတွေ.ဟာ..လှစ်ခနဲလှိုက်မောကာ
ချက်ချင်းသတိအနေအထားပြန်ဆွဲနေရသော
အခြေအနေမို့....
အသက်၂၀ကောင်လေးရဲ့ ငယ်ရွယ်နုပျိုမှုတွေနဲ့
ယောကျ်ားဆန်မှုတွေ ကြည့််မရပေမယ့်
တခါတရံ လူရှေ့ရောက်မှ ချွဲနွဲ့လွန်းမှုတွေသည်
MD Park အတွက်တော့ အသစ်အဆန်းခံစားမှုတွေကြီး။

ပြန်ခဲ့သောခရီးတွင်အများကြီးသိသာပါသည်။
အသိသာဆုံးကိုပြပါဆို မင်းကိုငါကွာမှာဟု
မိုးလင်းကမိုးချူပ်တိုင်တည်နေပြီး
ကျောက်ဆောင်ကြားမှာ မောပန်းနေခဲ့တာကသူ...။
၂၅နှစ်အရွယ်ယောကျ်ားက ကလေးသာသာ
လေးရဲ့ပညာရပ်တွေကြား မရုန်းနိုင်....။
ပြန်လာထဲကသိပါသည်...။
ParkJimin တခုခုမှားနေပြီဆိုတာ.....။

"ငါမမေ့ပါဘူး...
မင်းငါ့ကိုဘယ်လိုတွေတန်ဖိုးချခဲ့သလဲဆိုတာ
မေ့လိုက်စရာလား...
ခုလုပ်ချင်လည်း လုပ်ပါ....
ငါ့အလုပ်ကတော့ငါရောက်အောင်သွားမှာပဲJungkook"

တုန်ခါသွားသောအသံမှာနာကျင်သော
အဖျားခတ်ခြင်းတွေပါနေသည်။
ParkJimin သည် အံကိုကြိတ်ကာ
မနည်းထိန်းပြောနေရကြောင်းသိပ်သိသာပါသည်။

"တောက်!!"

"အေး....သွား ငါကလည်းလိုက်မှာပဲ...
နောက်ထပ်အဲ့အလုပ်ကိုထပ်မသွားရဲအောင်
ငါလုပ်ပြမယ် မောင်းတော့!!!!"

"မင်း.....ဘာတွေလုပ်အုန်းမလို့လဲ...."

Jeon သည်မောင်းမထွက်သေးသော
Driver ကိုအော်လိုက်တော့ကားသည်
ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်းထွက်သွားတော့သည်။

အိပ်ရေးသည်ဝမနေပါ...။

သူမကြိုက်ဘူး....အလုပ်ဆိုပြီးRomatic
တွေထပ်လုပ်နေမှာကို သူလုံးဝကိုမကြိုက်နိုင်ဘူး။

ပြောမရတဲ့အခြေအနေမှာKimNamJoon
ကိုသတင်းတွေဘာတွေသွားမေးနေရင်ရော
ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။

မမေးပါဘူးလို့ရော ဘယ်သူတာဝန်ယူပေးနိုင်လဲ။
စိတ်ချလက်ချ ခေါင်းချမအိပ်နိုင်မှေးခနဲအိပ်သွား
ချိန်ParkJimin အလုပ်ကိုထွက်ပြေးသွားမှာ
စိုးလို့ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခြားတခါ နှိုးစက်ပေးအိပ်ထားရတာ။
မူးနောက်နေတာပဲ...။

ခရီးပန်းလာတာကတမျိုး အိပ်ရေးကမဝတာတမျိုးနဲ့
ပြောစကားနားမထောင်သူကို
တောက်တချက်ပဲခေါက်ပြနိုင်ခဲ့သည်။
ဆွဲလာရမ်းလာတောင်မလုပ်နိုင်ဘဲ
ရန်ဖြစ်ရင်း မျက်နှာတွေသာအကြိမ်ကြိမ်ပွတ်သပ်နေရ
သည်။

မောင် လုံးဝမကြည်လင်နေခဲ့ပါ.....။

Jimin သည်မတတ်နိုင်ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆို
သောစိတ်နဲ့ မျက်နှာကိုတဖက်သို့အပီးလှည့်ထားသည်။
သွားမှာက JeonGroupမို့ သူ့ဟာသူဘာလုပ်လုပ်
သူ့Company မို့ အရှက်ကွဲရင်တောင်
ကိုယ့်ဝန်ထမ်းတွေရှေ့မှာမှမဟုတ်တာ...။

အဆိုးအဝါးငယ်...ကို လက်ဝယ်ပိုင်ထားရသော
MDဟာ...အရှက်ကွဲရခြင်း ခေါင်းစဉ်တွေကိုတောင်
ရိုးလာ၍ ဖြည့်တွေးတတ်သောအခြေအနေကို
ရောက်လာခဲ့ပြီ....။

"အမယ်လေး!!!!"

ကိုယ့်အတွေးတွေနဲ့ကိုယ်သက်သက်သာသာလမ်း
ကိုရွေးတွေးနေတုန်း ပေါင်ပေါ်ကိုအရှိန်နဲ့
လှဲချလာသော ရှုပ်ရှုပ်ပွပွဆံပင်တွေနဲ့
လူဆိုးကောင်၏ခေါင်း....။

ပေါင်နှစ်ဖက်လုံးအောင့်တက်သွားကာ
တော်တော်လေးကိုနာသွားတာမို့
ထအော်မိတဲ့အထိ။

အိပ်ယာထဲကခေါင်းအုံးကိုမြင်လို့အားရပါးရ
ပစ်လှဲချလိုက်သလို ဘာတွေများစားပီး
ကြီးထွားလေးလံနေသောခန္ဓာကိုယ်သည်
ပေါင်ပေါ်ခေါင်းလာအုံးအိပ်တာလေးဆိုပေမယ့်
ရုတ်တရက်လည်းရုတ်တရက်
မို့ Jimin သည် ရှုံမဲ့သွားခဲ့သည်။

"ဘယ်လိုဖြစ်နေပြန်တာလဲ ထစမ်း!!!!!"

ပြသနာရှာချင်ပေမယ့် အ်ပ်ရေးမဝသေးသူ
မောင်သည်ထိုင်မနေနိုင်ပါ..။
မကောင်းသောစိတ်တွေကသာဆောင်နေတာ
ခန္ဓာကိုယ်ကငိုက်ငိုက်ကျသွား၍
ခဏလေးတော့အိပ်မှဖြစ်မည်။

"ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း....အိပ်ချင်လို့...."

"ဘာလို့ထလာသေးလဲ အဲ့တာဆို....
ငါ့ကိုပြသနာလုပ်ချင်တာနဲ့ ဖြောင့်ဖြောင့်မအိပ်နိုင်တဲ့အထိ"

"မကြိုက်ရင်ခုအိမ်ပြန်မယ်လေ...
ကားပြန်ကွေ့လိုက် ပြန်အိပ်ကြမယ်...."

"ရူးနေလား!!!!!"

"အေးအဲ့တာဆို ပါးစပ်ပိတ်ပီးမလှုပ်နဲ့
ကျတော်ခဏလေးအိပ်မယ်...."

"ဖယ်စမ်း!! ဖယ်စမ်း...!!"

ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးအိပ်တာကို
ကျေနပ်စွာငြိမ်သကိနေပေးရအောင်
သူကကိုယ့်ကိုပြသနာလုပ်မဲ့သူလေ...။
ကိုယ့်ကိုဒုက္ခပေးဖို့ကိုယ့်ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံး
အိပ်ကာ  ခပ်တည်တည်အိပ်လိုက်လာအုန်းမယ်တဲ့...။

ကားတံခါးဖွင့်ကာ ကန်ချလိုက်ချင်စရာ...။
အတင်းတွန်းလွှတ်ကာ အထိမခံပုံစံချိုးတော့
မောင်သည် အနိုင်ပဲရတတ်တဲ့အမျိုးအနွယ်ပါ။

တွန်းချနေသည့်ကြားကဗိုက်သားချပ်ချပ်ဘက်လှည့်ကာ
ခေါင်းတခုလုံးတိုးဝှေ့လာတော့သည်။
ရှုပ်ပွထနေသောဆံပင်တွေ အသစ်စက်စက်
သူ့အကျီလေးကိုတိုးနေသောမျက်နှာသည်
မျက်နှာမသစ်သွားလည်းမတိုက်ရသေးဘူး။

"JeonJungkook!!!!!"

သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ကျော့ကျော့ကော့ကော့လေး
ဘဝကနေ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပီလဲ
မသိတော့...။
အရင်ကစိတ်ပဲညစ်ပတ်လို့သည်းခံနိုင်ပေမယ့်
ခုကလူပါညစ်ပတ်လာတာမို့Jimin သည်
ဆွေ့ဆွေ့ခုန်တော့သည်။

အသန့်ကြိုက်တာတရားလွန်သူမို့
ပေါင်ပေါ်က ညစ်တိညစ်ပတ်၏
သူ့အကျီထဲတိုးဝင်ကာ အိပ်နေပြီဖြစ်သော
မျက်နှာကို ထပ်လည်းမဆွဲဖယ်ရဲတော့ဘဲ
ကြည့်ကြည့်ပြီးငိုချင်လာတဲ့အထိပဲ....။

"အကိုလေး အဆင်ပြေရဲ့လား...
အိမ်ပြန်လှည့်ချင်လား...."

"မလှည့်နဲ့...ဒီကောင့်ကြောက်ရလို့
အလုပ်တောင်မလုပ်ရဲဘူးဆိုတာ
ParkJimin ရာဇဝင်မှာမရှိဘူး...
ငါက သေမတတ်ဖျားနေရင်တောင်
ငါ့အလုပ်ငါတာဝန်ကျေအောင်လုပ်တဲ့ကောင်..."

"ဟုတ်ကဲ့....အကိုလေး..."

"ဥပဒေတွေ ပုဒ်မတွေ ထောင်ကျမှာ
တွေသာမရှိရင်လေ ကားတံခါးဖွင့်ပြီး
တွန်းချခဲ့ပြီးပြီ...."

"စိတ်လျှော့ပါ အကိုလေး....."

"ဘယ်လို အရူးမှန်းမသိဘူး....."

ကျွီ!!!!!!!!

Driver သည်စကားတပြောပြောနှင့်
Jimin တို့ဆီကိုအာရုံရောက်
သွား၍သတိတချက်လစ်ချိန်ကလေးလေး
တယောက်က ဘွားခနဲလမ်းပေါ်ပြေးတက်လာ
မို့လန့်ကာဘရိတ်အုပ်ချလိုက်တော့
အိပ်မောကျနေသူသည်ပေါင်ပေါ်မှ
လှိမ့်ချတော့မည့်အခြေအနေ...။

Jimin သည် ပေါင်ပေါ်မှ ဗိုက်ကိုမျက်နှာအပ်ကာ
ညစ်ပတ်နေသူ လှိမ့်သွားတဲ့အခါ
မြန်မြန်ဆန်ဆန်ဆွဲဖမ်းထားလိုက်ပြီး
ကလေးလေးတစ်ယောက်ကိုပွေ့သလို
အလန့်တကြားမျက်နှာမသစ်ရသေးသော
မျက်နှာလေးကို ဆွဲပွေ့ထားမိလိုက်သည်။

"ကားကိုဘယ်လိုမောင်းနေတာလဲ!!!!!"

Driver သည်နောက်ကိုအလန့်တကြား
ကြည့်မိတဲ့အခါ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိ။
ထောင်သာမကျရင် ကန်ချမယ့်သူက
သိမ်းပွေ့ထားလိုက်တာများ....။

"တောင်းပန်ပါတယ်...အကိုလေး....
တောင်းပန်ပါတယ်....!!"

Jimin သည် လုပ်ချင်တာလုပ်ပီးမှ
Driver သည် သူ ပြသနာကောင်ကို
သဲသဲလှုပ်သလိုဖြစ်သွားသလိုဖြစ်ရပ်ကို
တအံ့တဩကြည့်နေတာကြောင့်မျက်နှာတခုလုံးရဲခနဲ။

"ဖမ်းချင်လို့ဖမ်းထားတာမဟုတ်ဘူး
ပြုတ်ကျသွားလို့ သူနာသွားရင်
မင်းအလုပ်ထွက်ရမှာစိုးလို့.....
ပြူးကြည့်မနေနဲ့....ဖြေးဖြေးမောင်း
ဘရိတ်ဆောင့်မအုပ်နဲ့ ဖြေးဖြေးကွေ့...."

"ဟုတ်....ဟုတ်ကဲ့ အကိုလေး...."

MD Park၏မွှေးကြိုင်သင်းပျံ့နေသော
အနံ့အသက်နွေးနွေးလေးတွေကြား
ကဋေကဋာအဆိုးကတော့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ဖြင့်
ဆက်အိပ်လိုက်လာခဲ့သည်။

JeonGroupရဲ့တစ်ယောက်ထဲသောဆက်ခံသူ
ကိုလက်ထပ်ရတဲ့အတွက် Congratulations
ParkJiminလုပ်ခဲ့သူများကိုဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုး
ကိုကြည့်စမ်းကြည့်စမ်းဟုပြလိုက်ချင်ပါသည်။
Company ရောက်တဲ့အခါနိုးလာသူသည်
အပေါ်တရောင်အောက်တရောင်ညဝတ်အကျီ
အိမ်မှာစီးတဲ့မွှေးပွဖိနပ် ပြီးတော့ရှုပ်ပွပွဆံပင်တွေရယ်
တကယ့်ဖရိုဖရဲပုံစံဖြင့်လက်ကောက်ဝတ်ကို
တောက်လျှောက်ဆွဲကာ Company အလည်
ကောင်တွင်မရပ်မနားစကားတွေအော်ပြောနေသည်။

နှစ်ရက်လောက်မပြောမဆိုပျောက်ပြီး
ပေါ်လာသူMD Parkကြောင့်အတွင်းရေးမှူးတွေ
မန်နေဂျာတွေက အပြေးအလွှားအလုပ်ကိစ္စ
ပြောဖို့ဝိုင်းလာကြတဲ့အခါ မောင့် အသံအကျယ်ကြီး
ထွက်လာပြီ...။

"သွားကြစမ်း!!ဘာမှလာမပြောနဲ့
ParkJiminအလုပ်မလုပ်တော့ဘူး
ဒီနေ့ကနင်တို့ကို
နူတ်ဆက်ဖို့လာတာ သွား!!!!"

"JeonJungkook!!!!"

လက်တွေကိုရုန်းကန်ဆွဲဖြုတ်သော်အခါ
အိတ်ကိုဆွဲလိုက်လာတဲ့သူ။
Jimin သည်ရုံးခန်းကိုသာမြန်မြန်ရောက်အောင်
သွားကာCompany အထိစိတ်ပျက်စရာ
ဒီအရှုပ်ထုတ်ကိုရှင်းမှဖြစ်တော့မညိ။

"ပြန်စမ်း!!!!!ငါ့ကိုတနေ့တမျိုးဒုက္ခပေးရတာ
မဝနိုင်တော့ဘူးလား..."

"ဒုက္ခပေးနေတာမဟုတ်ဘူး ကျတော်ပြောရင်
တစ်ခွန်းပဲဖြစ်စေချင်တာ ခင်ဗျားစိတ်ကြိုက်
ဘာတစ်ခုမှလုပ်ခွင့်မရှိဘူး ခုချက်ချင်းအိမ်ပြန်မယ်"

ရုံးခန်းထဲရောက်သည်နှင့်တံခါးပိတ်ကာ
ရန်ပွဲတစ်ခုသည်စတင်ချေပြီ။

"အလုပ်ကငါ့စိတ်ထွက်ပေါက်ပဲJungKook
မင်းမှာမင်းစိတ်ပျော်ရွှင်မှုအတွက်
ရည်းစားတွေ ပိုက်ဆံတွေ ပါတီတွေ
ကားတွေ ရှိတယ် ငါ...ငါဒီအလုပ်တွေကို
မှစိတ်နှစ်မထားရင် ငါ့မိသားစုအရေး
ငါ့အိမ်ထောင်ရေး ငါ့အနာဂါတ်ကဘာဖြစ်လာမလဲ
တွေးပြီးရူးသွားမှာစိုးလို့ မင်းတို့ပေးတဲ့
အကူအညီနဲ့ ငါထောက်ထားရတဲ့ဘဝကို
တကယ်ကိုမကြိုက်လို့ပါ....
အလုပ်လုပ်တာကိုတော့ မနှောက်ယှက်နဲ့ ကွာ...."

"မလုပ်ရဘူး ParkJimin....
စကားတွေတတ်တိုင်း Drama လာချိုးမပြနဲ့
ခုပြန်မယ်...."

"မပြန်နိုင်ဘူး !"

"Jimin!!!"

အလုပ်စားပွဲပေါ်တွင်Labtop စဖွင့်နေပီဖြစ်
သောJimin နဲ့ စားပွဲရှေ့ သောင်းကျန်းနေသူ
Jeonသည် ဘယိလိုမှငြိ၍မရနေ။

"မသိလို့မေးတာနော်...ငါရည်းစားဟောင်းနဲ့
တခါလောက်တွေ့တာ မင်းဘာလို့များ
ဒီလောက်ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်နေတာလဲ
ငါတို့Public မှာ ရိုးရိုးသားသားကော်ဖီသောက်နေခဲ့တာ
မင်းကြည့်ရတာ ငါ့ကိုသဝန်တိုနေပုံပဲ
ဘာလို့လဲ မုန်းတယ်ဆိုပီး ငါ့ကိုစိတ်ဝင်စားနေပီလား
JeonJungkook..."

ပျက်ယွင်းသွားသောမောင့်မျက်နှာချောချော
သည် အမှန်တရားတွေကြီးအပြောခံလိုက်ရတာ
မို့နီရဲတက်သွားလျှက်...။

"စိတ်ကူးယဉ်နေသေးတယ်...ခင်ဗျား..."

"ဒါဆို လစ်တော့...သွားပြန်အိပ်လိုက်တော့..."

"မအိပ်ဘူး ခင်ဗျားကို....."

မောင်သည်...အစွယ်တွေပင်ထွက်လုမတတ်
မိစ္ဆာလေးလို MDကို ဖျစ်ညစ်ချင်နေပြီ။
လက်တွေပြင်နေသောအချိန် ဝင်သော
Ph callကြောင့် Jimin ကလက်ကာပြလိုက်သည်။
Jeon သည်လှုပ်ရှားမှုတွေကိုရပ်လိုက်ကာ
မျက်မှောင်တွေကျူံ့လျှက် စောင့်နေသည်။

"Hello MinYoongi Shi....မတွေ့ရတာ
တောက်ဘယ်နှရက်တွေရှိနေပြီလဲ..."

"ဟုတ်လား....လာခဲ့ရမှာပေါ့ဗျာ...
အချင်းချင်းတွေပဲ...."

"ကျတော်မဆက်သွယ်တာမဟုတ်ဘူး
ခရီးလေးတခုထွက်နေလို့...."

"အပန်းဖြေပါဗျာ....ဘာမှမဟုတ်ဘူး..."

"ပါတီဘယ်နှနာရီလဲ ဆိုင်ခွဲတွေထပ်ထပ်ဖွင့်နိုင်တာ
အားကျနေပြီနော်. ...."

"ဟုတ်ကဲ့...သေချာပေါက်လာခဲ့ပါ့မယ်...."

Jeon သည် ချက်ချင်း အသံကာလာ
မျက်နှာအချိုးအစား..တိခနဲပြောင်းလဲသွား
သောJimin ကိုကြည့်ကာ တအံ့တဩ..။
အသံသည်အလွန်ကိုချိုအီသည်...
အဆုံးသတ်တွင်ရီသံယဲ့ယဲ့လေးတွေထည့်ထည့်
ပြောနေခြင်းကြောင့်ပိုပိုအီသည်။
သူကလွဲပြီးတလောကလုံးကလူတွေကို
ParkJimin က ဒီလိုအသံဟန်တွေနဲ့
လိုက်ပြောနေတာလား...။

"သောက်ရမှာပေါ့...ဂုဏ်ပြုပေးပါ့မယ်ဗျာ
MinYoongi ကို ကျတော်တကယ်
မိတ်ဆွေရင်းလို ခင်မင်...."

မောင်ကအသံလည်းမရခဲ့ဘူး....။
မောင်က လူရိပ်လူယောင်မမြင်ရသော
အသံလှိုင်းအပေါ်မှာလည်း အထိမခံခဲ့။
ဖုန်းကို Jimin လက်ထဲကဆွဲလုကာ
CallEndလိုက်ပြီ...။

"အားးးးးး!!!!

MD Parkသည် သည်းမခံနိုင်တော့စွာ
အကျယ်ဆုံးထအော်ပြီး စားပွဲကို
လက်သီးဖြင့်ပြင်းထန်စွာထိုးတော့သည်။
မောင် ရုတ်တရက်မို့လန့်တော့လန့်သွားခဲ့ကာ
မျက်တောင်တွေတဖျက်ဖျက်ခတ်သွားသည်။

စားပွဲကိုအရှိန်နဲ့ထိုးလိုက်တာကြောင့်
ချက်ချင်းရဲတက်သွားသောလက်ဆစ်ကို
မောင် တချက်ကြည့်လိုက်ကာ
စားပွဲဆီမှ နောက်သို့တလှမ်းဆုတ်သွားသည်။

"ပြန်စမ်း!!!ငါမင်းကိုသတ်မိတော့မယ်...."

"တခြားယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို
ခင်ဗျားအဲ့လိုအသံမျိုးနဲ့ ဖုန်းပြောစရာလား...."

Jimin သည် မျက်နှာတခုလုံးကိုစားပွဲပေါ်
သို့မှောက်ချလိုက်ကာဘာမှပြန်မပြောနိုင်တာ။
သည်းခံနိုင်တဲ့အတိုင်းအတာတခုကိုကျော်ပြီး
သူဒီလူဆိုးဒဏ်ကိုတကယ်လုံးဝမခံနိုင်တော့ပါ။
တိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် ပြန်သွားပြီလာဟု
ထင်ခဲ့ပေမယ့် စားပွဲပေါ်အလှထားသော
လေလံစျေးကြီးပေးဆွဲထားရသော ဖန်ပန်းအိုးကြီး
ကိုခွဲချလိုက်လေပြီ။

ခွမ်းးးးးး

မလန့်တော့...Showroom တောင်ရိုက်ခွဲတာ
ရင်ဆိုင်ခဲ့ပြီးပြီပဲ...။ဘဝသည်ဘယ်လောက်
နူးနူးညံ့ညံ့ကျော့မော့စွာရှိခဲ့လည်း
JeonJungkook သတို့သားနေရာလက်မှတ်ထိုးပီးထဲက
သန်မာလာတာ...အဆင့်တခုကိုတောင်ရောက်နေပြီ။
တခန်းလုံးဖျက်ဆီးသွားလည်းမတုန်လှုပ်တတ်တော့ပါ။

"အိမ်ပြန်လာရဲရင်ပြန်လာကြည့်လိုက်
JeonJungkook ဘာကောင်လဲ
ကောင်းကောင်းသိစေရမယ်...."

Jimin သည်လုံးဝမော့မကြည့်ဘဲ
အသက်သာမှန်မှန်ရှုနေခဲ့သည်။
ထွက်ခွါသွားသောခြေသံတွေတဖြည်းဖြည်းဝေး
တော့မှ MinYoongiကိုဖုန်းပြန်ခေါ်ကာ
တောင်းပန်ရသည်။အလုပ်စလုပ်ဖို့ပြင်ရသည်။
အရင်လို အရမ်းကြီးတွေစိတ်ထဲထည့်မနေဘဲ
ဒီလူနဲ့ပြသနာတွေဟာ နေ့တိုင်းတခုမဟုတ်
တခုကြုံနေရမှာပဲလို့တွေးပြီး သက်တောင့်သက်သာ
နေလိုက်သည်။

ဘဝဆိုတာနေတတ်ဖို့ပဲလိုတာပါ။

.............

"ဂျေ ကြမ်းလှချည်လား..."

"ထိုးစမ်းပါကွာ ငါ့ဖဲကကောင်းနေပြီ
တက်တုန်း များများဖိရမယ်...."

JEonသည် လက်ဆစ်တွေနီရဲသွားတဲ့အတွက်
တစ်ရက်တော့အလုပ်ပေးလုပ်မည်
နောက်နေ့မရတော့ဘူးဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဆုံးမပြီး
မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ရှိအောင်
ဖဲဝိုင်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်။

ဘေးနားတွင်TaeHyungရှိသည်...။
TaeHyungသည် သူတို့အဖွဲ့ထဲ
ရောက်လာကာ ပေါင်းလို့သင်းလို့
ကောင်းတာရယ်...TaeHyungကိုမြင်မိတာနဲ့
စိတ်ထဲ အမြဲတမ်း ပျော်သလိုလို
စိတ်အေးချမ်းသွားသလိုလို ဘာလိုလိုမပြောတတ်
တဲ့ ငြိမ့်ငြောင်းတဲ့ခံစားမှုလေးကြောင့်
JEonက TaeHyungဆို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်
လေးလေးစားစားဆက်ဆံတတ်သည်။

"ဟာကွာ.....!!"

ဖဲဝိုင်း၏Kingသည်TaeHyungဖြစ်နေပြီး
JEon ဖဲကောင်းနေပေမယ့် ထယ့် ဖဲချပ်တွေကို
ပစ်ချပြလိုက်တဲ့အခါ လိုက်မမှီတာကြောင့်
အားမလိုအားမရအသံကြီးထွက်လာတော့သည်။

"Sorry ဂျေ ဒီနေ့မင်းဆီကပါလာတဲ့
အရာအားလုံးအကုန်သိမ်းမှာ
ကုန်ရင် မင်းကိုပါ သိမ်းမှာ..."

TaeHyungသည်မျက်လုံးတစ်ဖက်မှိတ်ပြရင်း
Jeonလောင်းထားသမျှအားလုံးသိမ်းသွားပုံကို Romတို့ကြည့်ကာမျောသွားကြသည်။
JEonကတော့ သဘောတကျခေါင်းတဆက်ဆက်
ငြိမ့်ရင်း နောက်တပွဲအတွက်ဖဲဆက်ချိုးနေသည်။

သိပ်ချောလွန်းကာ...အရောင်စုံလွန်းလှတဲ့
TaeHyung၏ထမင်းစားရေသောက်
စကားလုံးများသည် Jeonလိုလူမျိုးအတွက်
ကျသိပ်လည်းမဆန်းနေ...။
အပေါ်ယံဖြစ်ကြောင်းအပေါ်ယံအချင်းချင်းကပိုသိသည်။
ဒီလိုပဲ ကြုံသလို လွှတ်ခနဲ ပညာလေးပြပြတတ်
သောစရိုက်မျိုးသည် နှစ်ယောက်လုံးအတူတူမို့
ပြုံးရုံပဲ...။

TaeHyung ပေါ့ပါးပါးပါးလေး ပျော်နေတယ်ဆို
လုံလောက်နေသလို စိတ်ချမ်းသာနေသလို
စိတ်နှလုံးသားသည် အလွန်ကိုမှထူးဆန်းသည့်အရာ။
ပုံမှန်ဆို ဂျေ ဟာ ရှုံးလာရင် အနိုင်ပိုင်းနေသူကို
ရှုံးမဲမဲတတ်ပေမယ့် TaeHyungဖြစ်နေတာမို့
ဘာမှမပြောဆက်ကစားခြင်းကိုRomတို့သိပ်အံ့ဩ
နေကြသည်။

ဖဲဝိုင်းတခုလုံးကတော့သတ်မှတ်လိုက်ပြီ..။
ဂျေနဲ့TaeHyung ဆရာကျသူအချင်းချင်း
အီနေပြီဖြစ်ကြောင်း....။
အားလုံးသည်မသိမသာလက်တို့နေကြရင်းစပ်စပ်စုစုပေါ့။

"ပြီးရင် ငါဖိတ်ထားတာလိုက်ခဲ့ကြအုန်းနော်...
မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ် ပွဲမှာသောက်မယ်စားမယ်မူးကြမယ်..."

"ဘယ်အချိန်လဲ TaeHyung.."

"၈:၀၀လောက်ပေါ့.....ဂျေ လိုက်မယ်မလား....
ကိုယ့်အသိ ပွဲပေမယ့် ကိုယ်နဲ့သူသိပ်Close
ဖြစ်တော့ ကိုယ့်ပွဲလိုပဲ..."

"ပါတီတွေ မတက်ဖြစ်တာကြာပီ
TaeHyungဖိတ်တာပဲ ကျတော်အထာမကိုင်ပါဘူး..."

"ဂျေ လား ငြင်းမှာ...TaeHyungရာ...
ဒီကောင်က ဒါမျိုးပွဲတွေစောင့်နေတာ..."

"ငါ ကြည်လင်မနေဘူးနော် Rom...."

ဖဲဝိုင်းသည်နောက်ထပ်တစ်နာရီလောက်
ရှုံးလိုက်နိုင်လိုက်ဖြစ်ကြရင်း
ည၇နာရီခွဲတဲ့အခါ ထယ်ယောင်းကဦးဆောင်ပြီး
ပါတီသို့Jeonတို့အဖွဲ့ကိုခေါ်ကာထွက်လာခဲ့ကြသည်။

မျဉ်းပြိုင်တွေဟာ ဘဝတွေအဆက်ဆက်
ပြိုင်ဆိုငိလာကြရင်း အချိန်တန်တော့
လည်းပြန်လည်ဆုံတွေ့ဖို့ ကံကြမ္မာငင်လာပြီပေါ့....။

...............

"အိမ်ရှေ့စံ......ကျတော်မျိုးကို
ဘာအကြောင်းနဲ့များအမြင်မကြည်ရသလဲ.....
အိမ်ရှေ့စံအပေါ် ယောင်း အနေနဲ့
ဘာအပြစ်မှမလုပ်မိဘူးထင်ပါတယ်...."

"ငါမင်းကိုအမြင်မကြည်တာမဟုတ်ပါဘူး...
JEonငယ်လေးက မင်းအပေါ်
သိပ်တွယ်တာနေတာ ငါမြင်နေရတယ်လေ
သူကငါ့ကလေးလေးလိုဖြစ်နေတော့
ပညာရေးအမတ်တစ်ယောက်ဖြစ်လာဖို့
စာအရမ်းကြိုးစားနေရမယ့်အချိန်မှာ
မင်းကိုစွဲလမ်းလွန်းပြီး လမ်းမှားသွားမှာကို
ငါသိပ်ပူပန်တာ ညတွေတောင်အိပ်မပျော်ဘူး...."

"ကျတော် ဘယ်လိုမျိုးများ လုပ်ဆောင်ပေးရင်
အိမ်ရှေ့စံ အိပ်ပျော်နိုင်မလဲ...
အိမ်ရှေ့စံ စိတ်မပူပန်နေရအောင်
ကျတော်မျိုး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လုပ်ပေးပါ့မယ်...."

အိမ်ရှေ့စံသည် အဝါနုရောင် ဝတ်စုံလေးနဲ့
မနက်ခင်းစောစောတွင်သိပ်လှနေသော
ကချေသည်လေးကို ကြည့်ပြီးအရောင်တွေစုံလှသော
အပြုံးတချက်ပြုံးပြီးနောက်

"ငြင်းပါ.....အဲ့ဒီကလေးကို
မျှော်လင့်ချက်သေးသေးလေးတောင်
မထားနိုင်တော့တဲ့အထိ ယောင်းကငြင်းပေးပါ...."

ယောင်း၏လက်သွယ်သွယ်ကလေးတွေ ဒူးထောက်
စကားပြောနေရင်းမှ မသိမသာလေးဆုပ်
သွားကာ အိမ်ရှေ့စံက်ို မရဲတရဲလေးမော်ကြည့်လာသည်။

ချစ်တာ....ချစ်တာတွေများလေ
မာန်မာနနဲ့ လိုချင်တာကိုရအောင်ယူတတ်သော
အနိုင်ပိုင်းတတ်သော အဆိပ်သိပ်ပြင်းလှပါသော
ဒီဧကရာဇ်လောင်းကို ဒီကချေသည်လေးက
ရူးမတတ်ချစ်ရတာတွေကလေ....
ဘယ်လိုသုံးနူန်းပြရမှန်းတောင်မသိ..။

ဘာကြောင့်ငြင်းခိုင်းသလဲ.....
ယောင်းသိတာပေါ့.....။
သခင်လေးJeonအတွက်ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်း
အလျှင်းမရှိလို့....ငြင်းငြင်းလက်ခံလက်ခံ
ဘာမှမထူးဆန်းပေမယ့်
အိမ်ရှေ့စံက သူလိုကချေသည်ကိုတကူးတကခေါ်ပြီး
Jeonက်ုတန်ဖိုးသိပ်ထားကာ လက်မလွှတ်နိုင်
ဖြစ်နေပုံသည် ယောင်း အတွက် သိပ်ကိုဝမ်းနည်းစရာပဲ။

"အမိန့်တော်အတိုင်းပါ....အိမ်ရှေ့စံ
ကျတော် ....သခင်လေးJeonကို
တစ်သက်လုံးစာ ပြတ်ပြတ်သားသားငြင်းလိုက်ပါ့မယ်
အဲ့ဒီအစား ညတိုင်းအေးချမ်းစွာအိပ်စက်ပြီး
စိတ်ချမ်းသာစွာနေပေးပါ...."

"လိမ္မာတယ် ယောင်း......"

ပထမဆုံးပဲ...အိမ်ရှေ့စံသူ့ကိုကြည်ကြည်လင်လင်
ကြည့်ပြီး ယောင်းလို့...ပထမဆုံးသာသာကြည်ကြည်
ခေါ်ခဲ့တာ....။သတိလက်လွတ်အိမ်ရှေ့စံကို
ရွှန်းလဲ့နေသောမျက်လုံးတွေနဲ့ယောင်းငေးကြည့်
မိတော့ အိမ်ရှေ့စံက ရေပြင်ညီလိုမျက်လုံးတွေနဲ့
ခပ်အေးအေးပြန်ကြည့်လာသည်။

လိမ္မာတယ် ယောင်းတဲ့လား.......။
သခင်ရယ်...ဒီဘဝမှမဟုတ်ဘူး
ဘဝဆက်တိုင်းကို ကျတော်ငြင်းပစ်လိုက်မှာ...။

ရင်တွေခုန်လိုက်တာ ပြိုလဲကျမတတ်...။
ဝမ်းသာသောမျက်ရည်တွေသည်
ဝဲတက်လာတာကြောင့်ချက်ချင်း
မျက်နှာလွှဲချလိုက်ရသည်။
အိမ်ရှေ့စံကတော့...စားပွဲပေါ်ကအချိုမုန့်လှလှလေး
တွေကိုသာရွေးစားနေခဲ့သည်။

အနံ့လေးတခုရလို့ မော့ကြည့်မိတော့
တူလေးနဲ့ညှပ်ပြီး ကမ်းပေးနေသော
အသဲပုံမုန့်လေးတစ်ခု....။

"ကိုယ်တော်ဒါမကြိုက်လို့....မင်းစားလိုက်...."

အစိမ်းရောင်အသဲပုံမုန့်လေးကို
ယောင်းစိုက်ကြည့်ပြီး အသက်ရှူလို့ပင်မဝခဲ့....။

"ပုံမှန်ဆို ဟိုကလေးအတွက်ချန်ထားနေကျ
ခုတလော သူ ကိုယ်တော့်ဆီမလာဘူး
စိတ်ကောက်နေတယ်ထင်ပါရဲ့....မင်းစားလိုက်ပါ...."

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အ်ိမ်ရှေ့စံ....."

ရိုသေစွာယူလိုကိရင်း ယောင်းလက်ကလေးတွေ
တုန်ခါနေခဲ့သည့် ထိုအချိန်....။

အ်ိမ်ရှေ့စံရဲ့
"မင်းသူ့အချစ်တွေကိုဒီဘဝမဟုတ်ဘူး
နောက်ဘဝဘယ်နှဆက်ဆက်ဘယ်တော့မှ
မရဘူးဆိုတာ....မေတ္တာအရှိန်အဟုန်ကြီးမားမှု
ကိုတိုင်တည်ပြီးယုံကြည်မှုရှိရှိပြောခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

အိမ်ရှေ့စံက သူ့နှလုံးသား
သူချစ်ခြင်းတရား သူ့မေတ္တာတရားကပဲ
သိပ်ကိုအင်အားကြီးတယ်ထင်ခဲ့တယ်
အပြိုင်အဆိုင် အင်အားကြီးပေးခဲ့တဲ့
ကချေသည်လေးရဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာအကြောင်း
တော့ ဧကရာဇ်မသိခဲ့ဘူး။

လိမ္မာတယ်...ယောင်းဆိုပီး အသဲပုံမုန့်ကလေး
တစ်ခုပေးရုံနဲ့...ယောင်းက ထိုဆုတောင်းကို
အပြည့်အဝ အောင်မြင်စေခဲ့ပေးတယ်....။
ဘဝတစ်ခုထဲမဟုတ်ဘူးနော်....
ဘဝအဆက်ဆက်ပဲ.....။

...............

ပါတီပွဲဟာ MinYoongi ၏လုပ်ငန်းခွဲတခု
ထူထောင်နိုင်လို့အထိန်းအမှတ်ပွဲမို့
လုပ်ငန်းရှင်တော်တော်များများရှိကြသည်။
ပြီးတော့ ဒီလုပ်ငန်းကိုထယ်ဝင်လုပ်ဖို့လည်းရည်ရွယ်
တားသည်။
ထယ့်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါခေါ်လာသော
ဘော်ဒါတအုပ်ဖြင့် ပြုံးပြုံးပျော်ပျော်..။

ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ခါးလေးဖက်ကာ
လူတိုင်းကို ချစ်သူလေးပါလို့
လိုက်ကြွားချင်ပေမယ့်....
ထယ်က Public မှာ သိပ်အများကြီး
ကပ်တွယ်မနေတတ်..။
ပါတီကို သေသေချာချာဝတ်စားပြီး
တက်တက်ကြွကြွ လာပေးတာတောင်ကျေးဇူးတင်
ပေးရမှာမို့ Yoongi ဝိုင်ခွက်လေးကိုင်ကာ
လူတစ်ယောက်နဲ့စကားပြောနေသော
ထယ့်ကို လူကြီးလူကောင်းတွေလည်းအများကြီး
ရှိနေတာမို့ သွားလည်းဆွဲခေါ်လို့မရ..။

လက်မောင်းရင်းအထိတက်တူးတွေနဲ့
တကိုယ်လုံးရှုပ်ယှက်ခတ်နေသော
မျက်စိကြိမ်းလှသောလူကိုသဝန်တိုနေပီ
ဖြစ်သော်ငြားသူတို့စကားပြောနေပုံက
အေးအေးဆေးဆေးမို့ အီလည်လည်ဖြင့်ကြည့်နေရသည်။

MinYoongi ကိုမြင်ရင် Jimin မျက်လုံးထဲ
ဒေါ်လာတွေကိုသာတန်းတန်းမြင်သည်။
သိပ်ပြီးအလုပ်လုပ်တွဲလုပ်လို့ကောင်းသော
သူဌေးတစ်ယောက်မို့ ခင်မင်မှုပိုပြီးတည်မြဲရေး
ပါတီပွဲမျိုးဘာလို့အလွတ်ခံမှာလဲ...။

လူဆိုးလည်းတနေကုန်ပြသနာလာမရှာတော့။
တနေရာရာမှာအိပ်နေတာလား...ဖဲရိုက်နေတာလား
ကားပြိုင်နေတာလား ရန်ဖြစ်နေပြီလား
မိန်းမတွေနဲ့ ကလီကမာ ဇာတ်လမ်းရိုက်နေပြီလား
ထိုခေါင်းစဉ်တွေထဲကတခုတော့အသေအချာ
လုပ်နေလိမ့်မည်။

ပါတီတက်ရမှာမို့...သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး
ပြင်ဆင်ကာအနက်ရောင်ဆံပင်တွေကို
နောက်သို့လှန်တင်ပြီး ရေမွှေးနည်းနည်း
စွတ်ကာ ငြိမ့်ခနဲရပ်သွားသောကားပေါ်မှ
ကြွကြွရွရွလေးဆင်းလာခဲ့သည်။
Jimin ဟာ စီးပွါးရေးအသိုင်းအဝိုင်းထဲတွင်
အသက်ငယ်ပြီးထက်မြတ်လွန်းတာကြောင့်
နာမည်ကြီးသည်။တချိန်ထဲမှာအဖေကြောင့်
ယိုင်နဲ့သွားပြီး JeonGroupပိုင်ရှင်လောင်းလေးကို
ကောက်ယူလိုက်တဲ့အခါပို၍စိတ်ဝင်စားဖို့
ကောင်းသွားတဲ့ဘဝတခုကိုရခဲ့သည်။
ကောင်းသောမှတ်ချက်တွေ ဆ်ုးဝါးတဲ့မှတ်ချက်တွေနဲ့
Jimin ဟာ သန်သန်မာမာပါပဲ...။

"MD Park ပါတီတွေဘာတွေလာတက်လို့ပါလား"

"အရင်ကလည်းတက်ပါတယ်ဗျာ..."

"ခုတလောမတက်ပါဘူး...ယောကျ်ားငယ်ငယ်လေး
ကစိတ်မချလို့မလား..."

"ဆိုပါတော့.ဗျာ..ငယ်တော့တဇွတ်ထ်ိုးရယ်..."

JeonJungkook နဲ့နေ့တိုင်းလက်နဲ့ရိုက်
ခြေထောက်နဲ့ကန် လွှတ်ပစ်ကိုင်ပေါက်နေ
သည်ဟုသူတို့လည်းသိထားမှာပဲ။
သိသိရက်နဲ့အကဲစမ်းခြင်းကို
အဆင်မပြေပါဘူးလို့ဖြေစရာမလို။

လူတွေက တခါတရံတော်တော်အသဲစရာ
ကောင်းပါသည်...။
မကောင်းတဲ့ကိစ္စတွေဆိုပိုပိုသိချင်
စပ်စုခြင်းတာမျိုး...။

Jimin သည် နူတ်ဆက်လာသူမှန်သမျှ
ကိုအဆင်ပြေပြေပြန်နူတ်ဆက်နေပြီး
MinYoongiဆီသွားဖို့ဦးတည်ကာ
တလှမ်းချင်းလှမ်းလာခဲ့သည်။

ဟိုဟိုဒီဒီ မျက်လုံးတွေကစားရင်း
သိတဲ့သူတွေ့တော့လည်းပြုံးပြရင်း
လျှောက်လာချိန် ခန်းမ၏ထောင့်တနေရာတွင်
တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်း.....။

JungKook....။Jungkook ကသူ့အတွက်ကဘာမှမထူး
ဆန်းနေပေမယ့် Jungkook နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်
ဝိုင်ခွက်တစ်ခွက်ကိုင်ထားပြီးရီရီမောမော
စကားပြောနေတဲ့လူ...။

စိမ်းပြာရောင်ဆံပင်တွေ.....။

စမြင်ခဲ့တာCompany မှာ
ပြီးတော့JungKookဖုန်းထဲကVideo...
အဝေးကြီးက Screen ပေါ်မြင်ထဲက
Jiminသည် မြင်တိုင်းမှာ စိတ်ထဲလုံးဝအဆင်မပြေခဲ့တဲ့သူ။

ခုတော့JungKookနဲ့အတူတူရီမောကာ
စကားပြောနေပုံကိုမြင်တော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း
နားမလည်နိုင်လောက်အောင်ဒေါသနဲ့ပူလောင်
ခြင်းများသည်အရှိန်အဟုန်နဲ့။

JeonJungkook ကိုမိန်းမပေါင်းများစွာနဲ့
အမုန်းတွဲတွေ့ဖူးသည်။
ယောကျ်ားလှလှလေးတွေနဲ့လည်းအိမ်အထိ
ခေါ်လာတတ်၍ရိုးအီနေပြီ..။
တခါမှတခါလေးမှ မကျေမနပ်မဖြစ်ဖူး..။
သူ့ဘဝနဲ့သူ ငါ့ဘဝနဲ့ငါ ဟု တွေးကာ
ဖြတ်ကျော်သွားတာကြီး...။
JeonJungkook ကိစ္စတွေကိုတကယ်ကို
သူစိတ်မဝင်စားခဲ့ပါ။

ဒါပေမယ့်....ဒီလူ...ဒီဆံပင်အပြာတွေနဲ့လူ
ဘေးတစောင်းမြင်နေရသော
မျက်ခုံး မျက်လုံး မျက်တောင်တွေ
နှာခေါင်း တွေ နူတ်ခမ်းတွေ...
တချက်တချက်ရီမောလိုက်တိုင်း
Jungkook က သဘောတကျကြည့်ကာ
လိုက်ရီမောနေပုံသည် ပထမဆုံးအကြိမ်မြင်ဖူး
သော်ငြား ပထမဆုံးမဟုတ်သလို
လက်ဖျားတွေပင်လှုပ်ခါလာသည်။

အိပ်စက်နေသောအိမ်ရှေ့စံ၏ဝိဥာဉ်သည်
သူသိပ်ချစ်သောJEonငယ်လေးအပြုံးလှလှ
လေးတွေ ဒီဘဝမှာလည်းဒီလူအတွက်ပဲလားဟု
သွေးရူးသွေးတန်းမြင်ရတဲ့အခါ
အလူးအလဲနိုးထလာတော့သည်။
အစွဲလန်းသည် ဘယ်ချွတ်၍လွယ်ပါ့မလဲ...။

Jimin သည်ဘယ်သူလာခေါ်ခေါ်
လာပြောပြော စကားပြန်မပြောနိုင်ခဲ့။
မိုးမမြင်လေမမြင် ကြည်နူးနေကြသော
လူနှစ်ယောက်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေသည်။

ခင်ဗျားကိုမြင်မြင်ချင်းထဲကအကြောင်းပြချက်မရှိ
မုန်းခဲ့တာ..ဆိုတဲ့JungKook၏စကားကို
စောက်ရူးလို့ သူဟားတိုက်ဖူးခဲ့သည်။
ခုသူကရော......။

ဝိုင်ခွက်ကိုင်ထားသောလက်သွယ်သွယ်တွေကအစ
JungKookကို သဘောတကျကြည့်ကာ
သိပ်ချောမောလွန်းသောရုပ်ရည်ကို
ကောင်းကောင်းအသုံးချတတ်လွန်းသော
ဒီလူကို သူပြေးတွန်းလွှတ်ကာဆွဲဖယ်ချင်သည်အထိပဲ။

ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲဟု အထိန့်တလန့်
ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်မေးတော့လည်း
အဖြေမရှိ။ JungKookကိုသဝန်တွေတိုမိနေတာလား
ဆိုတော့လည်း ယူထားသောယောကျ်ားမို့
အတ္တရှိတယ်ဆိုအုန်းတော့ သူသည်သဝန်တိုနေတာ
မကနေပါ။ ပြီးတော့ ဒီစိတ်သည် ဒီတစ်ယောက်နဲ့မှ
အတင်းရုန်းကန်ထွက်ပေါ်လာခြင်း...။

Jimin သည် Jeon သူ့ကိုစတွေ့တုန်းက
ကြည့်ခဲ့တဲ့နာနာကျင်ကျင်အကြည့်တွေအတိုင်း
TaeHyungကို ခက်ထန်စွာလှမ်းကြည့်နေသည်။
ရုတ်တရက်အားတွေကုန်ခမ်းသွားသလို...။
အရာအားလုံးအမှောင်ကျသွားသလို...။

ဒီတစ်ခါမှာလည်း...သူပဲလိုချင်တာတွေကို
ရနေတော့တာလား.......။ဆိုတဲ့
အိမ်ရှေ့စံ၏စိတ်ဝိဥာည်သည်သောင်းကျန်းချေပီ။

ကိုယ်ခေါင်းအုံးအိပ်ဖူးတဲ့တက်တူး
အပြည့်နဲ့လက်တွေက ဆံပင်အပြာပေါ်က
အမှုန်အမွှားတွေကို ဖယ်ပေးနေတာကို
Jimin မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ....
ချစ်ချစ်မုန်းမုန်း....ဘာတွေဖြစ်ဖြစ်
စိတ်ကတော့လွတ်သွားပြီ..။

မောင်....သည်ချစ်တာမုန်းတာနားမလည်ဘဲ
ပြာကျတတ်သလို မောင့်ဆိုင်သူလေးကလည်း
အကြီးမားဆုံးသော ဘဝအဆက်ဆက်က
ပြိုင်ဘက်ကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ

မောင်ဟာ သူ့အပိုင်ပဲ...
မောင်ဟာ သူ့သက်ရှိ...
မောင်ဟာ သူ့ရဲ့တရားဝင်ယောကျ်ား....

မောင်ဆိုတာ သူ့အပေါ်အချစ်ရှိသည်ဖြစ်စေ
ရူးမတတ်မုန်းနေပါစေအုန်းတော့
ParkJimin ဆံပင်တွေနဲ့သာဆိုင်သည်။
ParkJimin ဆံပင်တွေကိုပဲထိရမှာ....။

နာမည်တောင်မသိဘဲ မြင်မြင်ချင်း
ရူးခါနေအောင်မုန်းရသောအပြာရောင်ဆံပင်
တွေကိုJimin လုံးဝမမြင်ချင်တော့....။

ဒီဘဝတော့ ဒီဘဝမှာတော့....
အဲ့ဒီမျက်တောင်အရှည်ကြီးတွေကို
အနိုင်လိုချင်မိပါသည်။
အတိတ်မှာ စုတ်ပြတ်သတ်အောင်ရှုံးခဲ့ရပြီးပြီမို့
ဒီဘဝတော့ နိုင်ရမှကိုဖြစ်မှာ....။

Jimin သည် မေးရိုးတွေတင်းသွားလျှက်
လက်သီးတွေကျစ်ကျစ်ပါအောင်
ဆုပ်ကာ ပါတီတခုလုံးကြားအောင်ဟိန်းထွက်
သွားသောအသံဖြင့်လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

"မောင်....!!!"

TaeHyung သည်အသံလာရာကို
ဆက်ခနဲလှမ်းကြည့်လိုက်ချိန်....
မြင်လိုက်ရသော မျက်နှာလေးကြောင့်
ဝိုင်ခွက်သည်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ပစ်စလတ်ခတ်
ပြုတ်ကျသွားခဲ့သည်။

MinYoongi သည် MD Park၏
ဒေါသတကြီးအော်သံကြောင့်
ချက်ချင်းပြေးလာနေချိန်..

မောင်တစ်ယောက်ကတော့..မောင်ဟုခေါ်သံကြောင့်
ဝိဥာဉ်လွှင့်သွားခဲ့သည်...။

.................

ဆွိချင်တာ ခုမှဆွိရ😆

"ညကျပန္လာၾကတာ အဆင္ေျပလာတဲ့ပုံပဲ
ရန္ျဖစ္သံမၾကားရဘူး..
အကိုေလးလည္းေနျပန္ေကာင္းေနတယ္...."

"ေအးေအး...အေျခအေနကိုထိန္းထားရမယ္
မနက္စာကို ႏွစ္ေယာက္စလုံးအႀကိဳက္ေတြ႕မယ့္
ဟာကိုျပင္ထား....."

"ဟုတ္ကဲ့....."

"သူတို႔ရန္ျဖစ္ရင္ သိပ္အေနက်ပ္ရတယ္
ႀကိဳးစားပီး စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္...."

ဒုန္းးးးးးဒုန္းးးး

အိမ္ေတာ္ထိန္းဦးေလးႀကီး၏စကားမဆုံး
ေသးေသာအခ်ိန္တြင္ျပင္းထန္ေသာေျခသံေတြျဖင့္
ေလွကားေပၚမွေျပးဆင္းလာေသာအသံမ်ား
ၾကားလိုက္ရသည္။

"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ!!!!ငါ့အလုပ္ကိုငါသြားမွာပဲ..."

"မသြားရဘူးလို႔ ကၽြန္းမွာထဲကေျပာပီးပီ
ခင္ဗ်ား နားမလည္ဘူးလား...."

Jimin သည္မနက္ေစာေစာCompany
သြားဖို႔ဝတ္စုံျပည့္ျဖင့္ျပင္ဆင္ကာ႐ုံးေျပးတက္ဖို႔
ရည္ရြယ္သည္။JeonJungkook သည္ေန႔လည္
ေလာက္မွအိပ္ယာထသူမို႔သူ႔ကိုေႏွာက္ယွက္မွာ
မဟုတ္။သိပ္ေခါင္းထဲမထည့္စြာအခန္းထဲက
ထြက္လာေပမယ့္ ထိုလူဆိုးကအိပ္ယာနိုးေနကာ
အေပၚေအာက္တေရာင္စီဝတ္ထားေသာ
ညဝတ္အက်ီဖရိုဖရဲျဖင့္ျပသနာစရွာၿပီ။

"လူဆိုတာ အလုပ္ရွိမွအဓိပၸာယ္ရွိတာ
မင္းလိုအနာဂါတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ေကာင္က
ဒါေတြေျပာလည္းနားလည္မွာမဟုတ္ဘူး
ငါ့ဘဝဒီထက္ျမင့္မားဖို႔ငါႀကိဳးစားရမယ္
ငါ့အေမက်န္းမာေရးအတြက္ငါပိုက္ဆံရွိမွျဖစ္မယ္.."

"က်ေတာ္မသြားရဘူးဆို စည္းကမ္းခ်ထား
ရင္မသြားရဘူးဘဲ...ParkJimin..."

"ေသလိုက္ပါလား...
မင္းထားရာေနေစရာသြားရေအာင္
အ႐ုပ္မဟုတ္ဘူး....."

႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြထဲကလိုခရီးေလးတခု
အတူတူသြားကာ ဘာပဲေျပာေျပာ
လွလွပပေလးေတြခံစားခဲ့ရေတာ့အျပန္ခရီးေရာ
အိမ္ေရာက္တဲ့အထိေရာဟုတ္သလိုလိုရွိခဲ့ေပမယ့္
မိုးလင္းတဲ့အခါအရင္အတိုင္းပါပဲ။

ကၽြန္းမွာ....ဘာေတြလုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့
ဘယ္ေလာက္အသဲအမဲေတြထိေတြ႕ခဲ့.ထိေတြ႕ခဲ့
ေမာင္တို႔ရဲ့ အနိုင္လိုခ်င္မွု ဘက္ေတြၿပိဳင္လာတဲ့အခါ
နမ္းခဲ့တာေတြ အတူတူအိပ္ခဲ့တာေတြကတကန့္ပဲ...။

ေမာင္ကလည္းျမဴမွုန္တမွုန္မၽွစကားကို
ပစ္ပယ္တာမ်ိဳးကို လက္မခံနိုင္သလို
ေမာင့္ ဆိုင္သူက လည္း မွန္ေနရင္
မ်က္ႏွာခ်ီ၍ မပ်က္တဲ့သူ.....။

Jimin သည္အိတ္တအိတ္ဆြဲကာအိမ္အျပင္
သို႔ေျပာေျပာဆိုဆိုေျပးထြက္သည္။

JEonသည္ အလုပ္သြားတာမသြားတာထက္
သူေျပာရင္ တခြန္းပဲဆိုတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
က်င္လည္ခဲ့သူမို႔ ပက္ခနဲ ျငင္းဆန္ျခင္းကို
လုံးဝလက္မခံ။

ParkJiminကို တခါတေလ သိပ္မုန္းတယ္
တခါတေလက် သိပ္အသဲယားတယ္
တခါတေလက် ဖြဖြကေလးထိခ်င္စိတ္ေတြ
ျဖစ္လာတယ္...ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘာေတြခံစားရပါေစ.....
စေတြ႕ထဲ က ဒါဆိုဒါ ပုံစံခြက္ထဲေမာင္ထည့္ခဲ့တာက
ထည့္ေနအုန္းမွာပဲ....။
ေမာင့္ကို ေၾကာက္ေစခ်င္တဲ့စိတ္ကအျပည့္အဝ
ရွိေနတုန္းပဲ....။
ေျပာမရရင္ ေမာင္ ခပ္စပ္စပ္ေလးရိုက္ဆုံးမအုန္းမွာပဲ..။

ေမာင္က ဟင့္အင္းဆိုရင္.....
ေမာင့္ဆိုင္သူကေနာက္ဆုတ္ပီးသား
နာခံၿပီးသားျဖစ္ေနရမွာ.....။

ကၽြန္းမွာတခ်ိဳ႕အေလၽွာ့ေပး
အျပဳအမူေတြေၾကာင့္လည္းJimin ဟာ
သူ႔ကို သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့...။
အရင္ကမွ နည္းနည္းေၾကာက္လန့္ေသာ
မသိစိတ္မ်ိဳးေတြမ်က္လုံးထဲျမင္ရေပမယ့္
စည္းလြတ္ဝါးလြတ္အတင္းနမ္းကာ
ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြကိုသိပ္ႀကိဳက္ျပမိသလိုျဖစ္ေတာ့
မက်ေတာ့တဲ့ ဘဝင္က ပိုျမင့္သြားသည္။

ငါဘာလို႔နမ္းခဲ့မိတာလဲ...
ငါဘာလို႔ အေလၽွာ့ေတြေပးၿပီး သည္းခံခဲ့မိသလဲ
ေမာင္ဒါေတြကို အလုပ္ရွုပ္ခံျပန္မေတြး
လုပ္ခ်င္လို႔ကိုလုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္ေတြႀကီးပဲမို႔
ေမာင္သည္ ေနာင္တ နတၱိပါ...။

"ေျပာေနတယ္ေနာ္ မသြားရဘူးလို႔!!!!"

"မင္း႐ူးေနရင္ ျပန္အိပ္ေနလိုက္...."

Jimin သည္ Jeonေမးရိုးေတြတင္းခနဲ
ျဖစ္သြားေစေသာစကားကိုေရြးခ်ယ္ေျပာကာ
Driver အဆင္သင့္ေစာင့္ေနေသာ
ကားဆီသို႔အေျပးတပိုင္းသြားသည္။

Jeon သည္အိပ္ယာထခါစခပ္ရွုပ္ရွုပ္ဆံပင္ေတြ
ကိုထပ္ဖြလိုက္ကာ Jimin Company
သြားမယ့္ကားဆီသို႔ေျခလွမ္းစိတ္စိတ္လွမ္းကာ
ေလၽွာက္လာၿပီး Driver တံခါးမပိတ္ခင္
အရင္တခါလိုပဲတားပီး ကားထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။

"JeonJungkook!!!!!"

"ငါ့စကားကို ဘယ္တုန္းကပယ္ရွားလို႔
ရဖူးလို႔လဲ...သြားေလ သြားရဲရင္...."

"သြားရဲတယ္...ဘာကိစၥမသြားရဲရမွာလဲ....
မင္းကားေပၚတက္လာတာနဲ႔ငါကေၾကာက္
ၿပီးအိမ္ထဲျပန္ဝင္ေျပးရမွာလား..."

"ကားေပၚကတခ်ိဳ႕ကိစၥေလးေတြကို
ခင္ဗ်ားအမွတ္မရွိေတာ့ဘူးလား
က်ေတာ္ကေတာ့ မေမ့ဘူးေနာ္...."

ခပ္ေလွာင္ေလွာင္အျပဳံးသည္
Jimin ႏွလုံးသားေတြကိုဆစ္ခနဲနာေစသည္။
အတင္းအက်ပ္တန္ဖိုးမဲ့စြာ ေနရာေဒသမေရြး
ရမ္းကားရက္ေသာ လူရဲ့မ်က္ႏွာသည္
ေလွာင္ျပဳံးျပဳံးခ်ိန္တိုင္းမွာေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံး။

အဲ့ဒီလိုေတြအဆက္ဆံခံရတိုင္း
အသဲခိုက္ေအာင္နာက်င္ရေၾကာင္း
ရွက္ရေၾကာင္း ဒီလူကိုနားလည္ေအာင္
သူဘယ္လိုေျပာျပရမလဲ......။

ပင္လယ္ျပာျပာထဲ ရီေမာေနတဲ့ပုံရိပ္ကေလးေတြ...
ေနမေကာင္းတဲ့တညတာလုံးျပာယာေနေအာင္
ဂ႐ုစိုက္ေပးတာေလးေတြ
ေမာင္ အစခ်ီကာ မာယာတေလၽွာက္လုံး
မ်ားခဲ့သူ ကေဝေကာင္ေလးကို ခိုးခိုးၾကည့္
ခိုးခိုးေတြးၿပီး မသိမသာႀကိတ္ျပဳံးခဲ့မိတဲ့
အခ်ိန္စကၠန့္ပိုင္းေလးေတြလည္းရွိခဲ့ပါတယ္....။

စကၠန့္ပိုင္းေလးေတြ.ဟာ..လွစ္ခနဲလွိုက္ေမာကာ
ခ်က္ခ်င္းသတိအေနအထားျပန္ဆြဲေနရေသာ
အေျခအေနမို႔....
အသက္၂၀ေကာင္ေလးရဲ့ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳမွုေတြနဲ႔
ေယာက်္ားဆန္မွုေတြ ၾကည့္္မရေပမယ့္
တခါတရံ လူေရွ႕ေရာက္မွ ခၽြဲႏြဲ႕လြန္းမွုေတြသည္
MD Park အတြက္ေတာ့ အသစ္အဆန္းခံစားမွုေတြႀကီး။

ျပန္ခဲ့ေသာခရီးတြင္အမ်ားႀကီးသိသာပါသည္။
အသိသာဆုံးကိုျပပါဆို မင္းကိုငါကြာမွာဟု
မိုးလင္းကမိုးခ်ဴပ္တိုင္တည္ေနၿပီး
ေက်ာက္ေဆာင္ၾကားမွာ ေမာပန္းေနခဲ့တာကသူ...။
၂၅ႏွစ္အရြယ္ေယာက်္ားက ကေလးသာသာ
ေလးရဲ့ပညာရပ္ေတြၾကား မ႐ုန္းနိုင္....။
ျပန္လာထဲကသိပါသည္...။
ParkJimin တခုခုမွားေနၿပီဆိုတာ.....။

"ငါမေမ့ပါဘူး...
မင္းငါ့ကိုဘယ္လိုေတြတန္ဖိုးခ်ခဲ့သလဲဆိုတာ
ေမ့လိုက္စရာလား...
ခုလုပ္ခ်င္လည္း လုပ္ပါ....
ငါ့အလုပ္ကေတာ့ငါေရာက္ေအာင္သြားမွာပဲJungkook"

တုန္ခါသြားေသာအသံမွာနာက်င္ေသာ
အဖ်ားခတ္ျခင္းေတြပါေနသည္။
ParkJimin သည္ အံကိုႀကိတ္ကာ
မနည္းထိန္းေျပာေနရေၾကာင္းသိပ္သိသာပါသည္။

"ေတာက္!!"

"ေအး....သြား ငါကလည္းလိုက္မွာပဲ...
ေနာက္ထပ္အဲ့အလုပ္ကိုထပ္မသြားရဲေအာင္
ငါလုပ္ျပမယ္ ေမာင္းေတာ့!!!!"

"မင္း.....ဘာေတြလုပ္အုန္းမလို႔လဲ...."

Jeon သည္ေမာင္းမထြက္ေသးေသာ
Driver ကိုေအာ္လိုက္ေတာ့ကားသည္
ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္းထြက္သြားေတာ့သည္။

အိပ္ေရးသည္ဝမေနပါ...။

သူမႀကိဳက္ဘူး....အလုပ္ဆိုၿပီးRomatic
ေတြထပ္လုပ္ေနမွာကို သူလုံးဝကိုမႀကိဳက္နိုင္ဘူး။

ေျပာမရတဲ့အေျခအေနမွာKimNamJoon
ကိုသတင္းေတြဘာေတြသြားေမးေနရင္ေရာ
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

မေမးပါဘူးလို႔ေရာ ဘယ္သူတာဝန္ယူေပးနိုင္လဲ။
စိတ္ခ်လက္ခ် ေခါင္းခ်မအိပ္နိုင္ေမွးခနဲအိပ္သြား
ခ်ိန္ParkJimin အလုပ္ကိုထြက္ေျပးသြားမွာ
စိုးလို႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္ျခားတခါ ႏွိုးစက္ေပးအိပ္ထားရတာ။
မူးေနာက္ေနတာပဲ...။

ခရီးပန္းလာတာကတမ်ိဳး အိပ္ေရးကမဝတာတမ်ိဳးနဲ႔
ေျပာစကားနားမေထာင္သူကို
ေတာက္တခ်က္ပဲေခါက္ျပနိုင္ခဲ့သည္။
ဆြဲလာရမ္းလာေတာင္မလုပ္နိုင္ဘဲ
ရန္ျဖစ္ရင္း မ်က္ႏွာေတြသာအႀကိမ္ႀကိမ္ပြတ္သပ္ေနရ
သည္။

ေမာင္ လုံးဝမၾကည္လင္ေနခဲ့ပါ.....။

Jimin သည္မတတ္နိုင္ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆို
ေသာစိတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာကိုတဖက္သို႔အပီးလွည့္ထားသည္။
သြားမွာက JeonGroupမို႔ သူ႔ဟာသူဘာလုပ္လုပ္
သူ႔Company မို႔ အရွက္ကြဲရင္ေတာင္
ကိုယ့္ဝန္ထမ္းေတြေရွ႕မွာမွမဟုတ္တာ...။

အဆိုးအဝါးငယ္...ကို လက္ဝယ္ပိုင္ထားရေသာ
MDဟာ...အရွက္ကြဲရျခင္း ေခါင္းစဥ္ေတြကိုေတာင္
ရိုးလာ၍ ျဖည့္ေတြးတတ္ေသာအေျခအေနကို
ေရာက္လာခဲ့ၿပီ....။

"အမယ္ေလး!!!!"

ကိုယ့္အေတြးေတြနဲ႔ကိုယ္သက္သက္သာသာလမ္း
ကိုေရြးေတြးေနတုန္း ေပါင္ေပၚကိုအရွိန္နဲ႔
လွဲခ်လာေသာ ရွုပ္ရွုပ္ပြပြဆံပင္ေတြနဲ႔
လူဆိုးေကာင္၏ေခါင္း....။

ေပါင္ႏွစ္ဖက္လုံးေအာင့္တက္သြားကာ
ေတာ္ေတာ္ေလးကိုနာသြားတာမို႔
ထေအာ္မိတဲ့အထိ။

အိပ္ယာထဲကေခါင္းအုံးကိုျမင္လို႔အားရပါးရ
ပစ္လွဲခ်လိုက္သလို ဘာေတြမ်ားစားပီး
ႀကီးထြားေလးလံေနေသာခႏၶာကိုယ္သည္
ေပါင္ေပၚေခါင္းလာအုံးအိပ္တာေလးဆိုေပမယ့္
႐ုတ္တရက္လည္း႐ုတ္တရက္
မို႔ Jimin သည္ ရွုံမဲ့သြားခဲ့သည္။

"ဘယ္လိုျဖစ္ေနျပန္တာလဲ ထစမ္း!!!!!"

ျပသနာရွာခ်င္ေပမယ့္ အ္ပ္ေရးမဝေသးသူ
ေမာင္သည္ထိုင္မေနနိုင္ပါ..။
မေကာင္းေသာစိတ္ေတြကသာေဆာင္ေနတာ
ခႏၶာကိုယ္ကငိုက္ငိုက္က်သြား၍
ခဏေလးေတာ့အိပ္မွျဖစ္မည္။

"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း....အိပ္ခ်င္လို႔...."

"ဘာလို႔ထလာေသးလဲ အဲ့တာဆို....
ငါ့ကိုျပသနာလုပ္ခ်င္တာနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မအိပ္နိုင္တဲ့အထိ"

"မႀကိဳက္ရင္ခုအိမ္ျပန္မယ္ေလ...
ကားျပန္ေကြ႕လိုက္ ျပန္အိပ္ၾကမယ္...."

"႐ူးေနလား!!!!!"

"ေအးအဲ့တာဆို ပါးစပ္ပိတ္ပီးမလွုပ္နဲ႔
က်ေတာ္ခဏေလးအိပ္မယ္...."

"ဖယ္စမ္း!! ဖယ္စမ္း...!!"

ေပါင္ေပၚေခါင္းအုံးအိပ္တာကို
ေက်နပ္စြာၿငိမ္သကိေနေပးရေအာင္
သူကကိုယ့္ကိုျပသနာလုပ္မဲ့သူေလ...။
ကိုယ့္ကိုဒုကၡေပးဖို႔ကိုယ့္ေပါင္ေပၚေခါင္းအုံး
အိပ္ကာ  ခပ္တည္တည္အိပ္လိုက္လာအုန္းမယ္တဲ့...။

ကားတံခါးဖြင့္ကာ ကန္ခ်လိုက္ခ်င္စရာ...။
အတင္းတြန္းလႊတ္ကာ အထိမခံပုံစံခ်ိဳးေတာ့
ေမာင္သည္ အနိုင္ပဲရတတ္တဲ့အမ်ိဳးအႏြယ္ပါ။

တြန္းခ်ေနသည့္ၾကားကဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ဘက္လွည့္ကာ
ေခါင္းတခုလုံးတိုးေဝွ႕လာေတာ့သည္။
ရွုပ္ပြထေနေသာဆံပင္ေတြ အသစ္စက္စက္
သူ႔အက်ီေလးကိုတိုးေနေသာမ်က္ႏွာသည္
မ်က္ႏွာမသစ္သြားလည္းမတိုက္ရေသးဘူး။

"JeonJungkook!!!!!"

သန့္သန့္ျပန့္ျပန့္ေက်ာ့ေက်ာ့ေကာ့ေကာ့ေလး
ဘဝကေန ဘာေတြျဖစ္ကုန္ပီလဲ
မသိေတာ့...။
အရင္ကစိတ္ပဲညစ္ပတ္လို႔သည္းခံနိုင္ေပမယ့္
ခုကလူပါညစ္ပတ္လာတာမို႔Jimin သည္
ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေတာ့သည္။

အသန့္ႀကိဳက္တာတရားလြန္သူမို႔
ေပါင္ေပၚက ညစ္တိညစ္ပတ္၏
သူ႔အက်ီထဲတိုးဝင္ကာ အိပ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ
မ်က္ႏွာကို ထပ္လည္းမဆြဲဖယ္ရဲေတာ့ဘဲ
ၾကည့္ၾကည့္ၿပီးငိုခ်င္လာတဲ့အထိပဲ....။

"အကိုေလး အဆင္ေျပရဲ့လား...
အိမ္ျပန္လွည့္ခ်င္လား...."

"မလွည့္နဲ႔...ဒီေကာင့္ေၾကာက္ရလို႔
အလုပ္ေတာင္မလုပ္ရဲဘူးဆိုတာ
ParkJimin ရာဇဝင္မွာမရွိဘူး...
ငါက ေသမတတ္ဖ်ားေနရင္ေတာင္
ငါ့အလုပ္ငါတာဝန္ေက်ေအာင္လုပ္တဲ့ေကာင္..."

"ဟုတ္ကဲ့....အကိုေလး..."

"ဥပေဒေတြ ပုဒ္မေတြ ေထာင္က်မွာ
ေတြသာမရွိရင္ေလ ကားတံခါးဖြင့္ၿပီး
တြန္းခ်ခဲ့ၿပီးၿပီ...."

"စိတ္ေလၽွာ့ပါ အကိုေလး....."

"ဘယ္လို အ႐ူးမွန္းမသိဘူး....."

ကၽြီ!!!!!!!!

Driver သည္စကားတေျပာေျပာႏွင့္
Jimin တို႔ဆီကိုအာ႐ုံေရာက္
သြား၍သတိတခ်က္လစ္ခ်ိန္ကေလးေလး
တေယာက္က ဘြားခနဲလမ္းေပၚေျပးတက္လာ
မို႔လန့္ကာဘရိတ္အုပ္ခ်လိုက္ေတာ့
အိပ္ေမာက်ေနသူသည္ေပါင္ေပၚမွ
လွိမ့္ခ်ေတာ့မည့္အေျခအေန...။

Jimin သည္ ေပါင္ေပၚမွ ဗိုက္ကိုမ်က္ႏွာအပ္ကာ
ညစ္ပတ္ေနသူ လွိမ့္သြားတဲ့အခါ
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ဆြဲဖမ္းထားလိုက္ၿပီး
ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကိုေပြ႕သလို
အလန့္တၾကားမ်က္ႏွာမသစ္ရေသးေသာ
မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေပြ႕ထားမိလိုက္သည္။

"ကားကိုဘယ္လိုေမာင္းေနတာလဲ!!!!!"

Driver သည္ေနာက္ကိုအလန့္တၾကား
ၾကည့္မိတဲ့အခါ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိ။
ေထာင္သာမက်ရင္ ကန္ခ်မယ့္သူက
သိမ္းေပြ႕ထားလိုက္တာမ်ား....။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္...အကိုေလး....
ေတာင္းပန္ပါတယ္....!!"

Jimin သည္ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ပီးမွ
Driver သည္ သူ ျပသနာေကာင္ကို
သဲသဲလွုပ္သလိုျဖစ္သြားသလိုျဖစ္ရပ္ကို
တအံ့တဩၾကည့္ေနတာေၾကာင့္မ်က္ႏွာတခုလုံးရဲခနဲ။

"ဖမ္းခ်င္လို႔ဖမ္းထားတာမဟုတ္ဘူး
ျပဳတ္က်သြားလို႔ သူနာသြားရင္
မင္းအလုပ္ထြက္ရမွာစိုးလို႔.....
ျပဴးၾကည့္မေနနဲ႔....ေျဖးေျဖးေမာင္း
ဘရိတ္ေဆာင့္မအုပ္နဲ႔ ေျဖးေျဖးေကြ႕...."

"ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ့ အကိုေလး...."

MD Park၏ေမႊးႀကိဳင္သင္းပ်ံ႕ေနေသာ
အနံ႔အသက္ေႏြးေႏြးေလးေတြၾကား
ကေဋကဋာအဆိုးကေတာ့ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ျဖင့္
ဆက္အိပ္လိုက္လာခဲ့သည္။

JeonGroupရဲ့တစ္ေယာက္ထဲေသာဆက္ခံသူ
ကိုလက္ထပ္ရတဲ့အတြက္ Congratulations
ParkJiminလုပ္ခဲ့သူမ်ားကိုဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳး
ကိုၾကည့္စမ္းၾကည့္စမ္းဟုျပလိုက္ခ်င္ပါသည္။
Company ေရာက္တဲ့အခါနိုးလာသူသည္
အေပၚတေရာင္ေအာက္တေရာင္ညဝတ္အက်ီ
အိမ္မွာစီးတဲ့ေမႊးပြဖိနပ္ ၿပီးေတာ့ရွုပ္ပြပြဆံပင္ေတြရယ္
တကယ့္ဖရိုဖရဲပုံစံျဖင့္လက္ေကာက္ဝတ္ကို
ေတာက္ေလၽွာက္ဆြဲကာ Company အလည္
ေကာင္တြင္မရပ္မနားစကားေတြေအာ္ေျပာေနသည္။

ႏွစ္ရက္ေလာက္မေျပာမဆိုေပ်ာက္ၿပီး
ေပၚလာသူMD Parkေၾကာင့္အတြင္းေရးမွူးေတြ
မန္ေနဂ်ာေတြက အေျပးအလႊားအလုပ္ကိစၥ
ေျပာဖို႔ဝိုင္းလာၾကတဲ့အခါ ေမာင့္ အသံအက်ယ္ႀကီး
ထြက္လာၿပီ...။

"သြားၾကစမ္း!!ဘာမွလာမေျပာနဲ႔
ParkJiminအလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး
ဒီေန႔ကနင္တို႔ကို
ႏူတ္ဆက္ဖို႔လာတာ သြား!!!!"

"JeonJungkook!!!!"

လက္ေတြကို႐ုန္းကန္ဆြဲျဖဳတ္ေသာ္အခါ
အိတ္ကိုဆြဲလိုက္လာတဲ့သူ။
Jimin သည္႐ုံးခန္းကိုသာျမန္ျမန္ေရာက္ေအာင္
သြားကာCompany အထိစိတ္ပ်က္စရာ
ဒီအရွုပ္ထုတ္ကိုရွင္းမွျဖစ္ေတာ့မညိ။

"ျပန္စမ္း!!!!!ငါ့ကိုတေန႔တမ်ိဳးဒုကၡေပးရတာ
မဝနိုင္ေတာ့ဘူးလား..."

"ဒုကၡေပးေနတာမဟုတ္ဘူး က်ေတာ္ေျပာရင္
တစ္ခြန္းပဲျဖစ္ေစခ်င္တာ ခင္ဗ်ားစိတ္ႀကိဳက္
ဘာတစ္ခုမွလုပ္ခြင့္မရွိဘူး ခုခ်က္ခ်င္းအိမ္ျပန္မယ္"

႐ုံးခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္တံခါးပိတ္ကာ
ရန္ပြဲတစ္ခုသည္စတင္ေခ်ၿပီ။

"အလုပ္ကငါ့စိတ္ထြက္ေပါက္ပဲJungKook
မင္းမွာမင္းစိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မွုအတြက္
ရည္းစားေတြ ပိုက္ဆံေတြ ပါတီေတြ
ကားေတြ ရွိတယ္ ငါ...ငါဒီအလုပ္ေတြကို
မွစိတ္ႏွစ္မထားရင္ ငါ့မိသားစုအေရး
ငါ့အိမ္ေထာင္ေရး ငါ့အနာဂါတ္ကဘာျဖစ္လာမလဲ
ေတြးၿပီး႐ူးသြားမွာစိုးလို႔ မင္းတို႔ေပးတဲ့
အကူအညီနဲ႔ ငါေထာက္ထားရတဲ့ဘဝကို
တကယ္ကိုမႀကိဳက္လို႔ပါ....
အလုပ္လုပ္တာကိုေတာ့ မေႏွာက္ယွက္နဲ႔ ကြာ...."

"မလုပ္ရဘူး ParkJimin....
စကားေတြတတ္တိုင္း Drama လာခ်ိဳးမျပနဲ႔
ခုျပန္မယ္...."

"မျပန္နိုင္ဘူး !"

"Jimin!!!"

အလုပ္စားပြဲေပၚတြင္Labtop စဖြင့္ေနပီျဖစ္
ေသာJimin နဲ႔ စားပြဲေရွ႕ ေသာင္းက်န္းေနသူ
Jeonသည္ ဘယိလိုမွၿငိ၍မရေန။

"မသိလို႔ေမးတာေနာ္...ငါရည္းစားေဟာင္းနဲ႔
တခါေလာက္ေတြ႕တာ မင္းဘာလို႔မ်ား
ဒီေလာက္ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနတာလဲ
ငါတို႔Public မွာ ရိုးရိုးသားသားေကာ္ဖီေသာက္ေနခဲ့တာ
မင္းၾကည့္ရတာ ငါ့ကိုသဝန္တိုေနပုံပဲ
ဘာလို႔လဲ မုန္းတယ္ဆိုပီး ငါ့ကိုစိတ္ဝင္စားေနပီလား
JeonJungkook..."

ပ်က္ယြင္းသြားေသာေမာင့္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ
သည္ အမွန္တရားေတြႀကီးအေျပာခံလိုက္ရတာ
မို႔နီရဲတက္သြားလၽွက္...။

"စိတ္ကူးယဥ္ေနေသးတယ္...ခင္ဗ်ား..."

"ဒါဆို လစ္ေတာ့...သြားျပန္အိပ္လိုက္ေတာ့..."

"မအိပ္ဘူး ခင္ဗ်ားကို....."

ေမာင္သည္...အစြယ္ေတြပင္ထြက္လုမတတ္
မိစၧာေလးလို MDကို ဖ်စ္ညစ္ခ်င္ေနၿပီ။
လက္ေတြျပင္ေနေသာအခ်ိန္ ဝင္ေသာ
Ph callေၾကာင့္ Jimin ကလက္ကာျပလိုက္သည္။
Jeon သည္လွုပ္ရွားမွုေတြကိုရပ္လိုက္ကာ
မ်က္ေမွာင္ေတြက်ဴံ႕လၽွက္ ေစာင့္ေနသည္။

"Hello MinYoongi Shi....မေတြ႕ရတာ
ေတာက္ဘယ္ႏွရက္ေတြရွိေနၿပီလဲ..."

"ဟုတ္လား....လာခဲ့ရမွာေပါ့ဗ်ာ...
အခ်င္းခ်င္းေတြပဲ...."

"က်ေတာ္မဆက္သြယ္တာမဟုတ္ဘူး
ခရီးေလးတခုထြက္ေနလို႔...."

"အပန္းေျဖပါဗ်ာ....ဘာမွမဟုတ္ဘူး..."

"ပါတီဘယ္ႏွနာရီလဲ ဆိုင္ခြဲေတြထပ္ထပ္ဖြင့္နိုင္တာ
အားက်ေနၿပီေနာ္. ...."

"ဟုတ္ကဲ့...ေသခ်ာေပါက္လာခဲ့ပါ့မယ္...."

Jeon သည္ ခ်က္ခ်င္း အသံကာလာ
မ်က္ႏွာအခ်ိဳးအစား..တိခနဲေျပာင္းလဲသြား
ေသာJimin ကိုၾကည့္ကာ တအံ့တဩ..။
အသံသည္အလြန္ကိုခ်ိဳအီသည္...
အဆုံးသတ္တြင္ရီသံယဲ့ယဲ့ေလးေတြထည့္ထည့္
ေျပာေနျခင္းေၾကာင့္ပိုပိုအီသည္။
သူကလြဲၿပီးတေလာကလုံးကလူေတြကို
ParkJimin က ဒီလိုအသံဟန္ေတြနဲ႔
လိုက္ေျပာေနတာလား...။

"ေသာက္ရမွာေပါ့...ဂုဏ္ျပဳေပးပါ့မယ္ဗ်ာ
MinYoongi ကို က်ေတာ္တကယ္
မိတ္ေဆြရင္းလို ခင္မင္...."

ေမာင္ကအသံလည္းမရခဲ့ဘူး....။
ေမာင္က လူရိပ္လူေယာင္မျမင္ရေသာ
အသံလွိုင္းအေပၚမွာလည္း အထိမခံခဲ့။
ဖုန္းကို Jimin လက္ထဲကဆြဲလုကာ
CallEndလိုက္ၿပီ...။

"အားးးးးး!!!!

MD Parkသည္ သည္းမခံနိုင္ေတာ့စြာ
အက်ယ္ဆုံးထေအာ္ၿပီး စားပြဲကို
လက္သီးျဖင့္ျပင္းထန္စြာထိုးေတာ့သည္။
ေမာင္ ႐ုတ္တရက္မို႔လန့္ေတာ့လန့္သြားခဲ့ကာ
မ်က္ေတာင္ေတြတဖ်က္ဖ်က္ခတ္သြားသည္။

စားပြဲကိုအရွိန္နဲ႔ထိုးလိုက္တာေၾကာင့္
ခ်က္ခ်င္းရဲတက္သြားေသာလက္ဆစ္ကို
ေမာင္ တခ်က္ၾကည့္လိုက္ကာ
စားပြဲဆီမွ ေနာက္သို႔တလွမ္းဆုတ္သြားသည္။

"ျပန္စမ္း!!!ငါမင္းကိုသတ္မိေတာ့မယ္...."

"တျခားေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို
ခင္ဗ်ားအဲ့လိုအသံမ်ိဳးနဲ႔ ဖုန္းေျပာစရာလား...."

Jimin သည္ မ်က္ႏွာတခုလုံးကိုစားပြဲေပၚ
သို႔ေမွာက္ခ်လိုက္ကာဘာမွျပန္မေျပာနိုင္တာ။
သည္းခံနိုင္တဲ့အတိုင္းအတာတခုကိုေက်ာ္ၿပီး
သူဒီလူဆိုးဒဏ္ကိုတကယ္လုံးဝမခံနိုင္ေတာ့ပါ။
တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးေနာက္ ျပန္သြားၿပီလာဟု
ထင္ခဲ့ေပမယ့္ စားပြဲေပၚအလွထားေသာ
ေလလံေစ်းႀကီးေပးဆြဲထားရေသာ ဖန္ပန္းအိုးႀကီး
ကိုခြဲခ်လိုက္ေလၿပီ။

ခြမ္းးးးးး

မလန့္ေတာ့...Showroom ေတာင္ရိုက္ခြဲတာ
ရင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီးၿပီပဲ...။ဘဝသည္ဘယ္ေလာက္
ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေက်ာ့ေမာ့စြာရွိခဲ့လည္း
JeonJungkook သတို႔သားေနရာလက္မွတ္ထိုးပီးထဲက
သန္မာလာတာ...အဆင့္တခုကိုေတာင္ေရာက္ေနၿပီ။
တခန္းလုံးဖ်က္ဆီးသြားလည္းမတုန္လွုပ္တတ္ေတာ့ပါ။

"အိမ္ျပန္လာရဲရင္ျပန္လာၾကည့္လိုက္
JeonJungkook ဘာေကာင္လဲ
ေကာင္းေကာင္းသိေစရမယ္...."

Jimin သည္လုံးဝေမာ့မၾကည့္ဘဲ
အသက္သာမွန္မွန္ရွုေနခဲ့သည္။
ထြက္ခြါသြားေသာေျခသံေတြတျဖည္းျဖည္းေဝး
ေတာ့မွ MinYoongiကိုဖုန္းျပန္ေခၚကာ
ေတာင္းပန္ရသည္။အလုပ္စလုပ္ဖို႔ျပင္ရသည္။
အရင္လို အရမ္းႀကီးေတြစိတ္ထဲထည့္မေနဘဲ
ဒီလူနဲ႔ျပသနာေတြဟာ ေန႔တိုင္းတခုမဟုတ္
တခုၾကဳံေနရမွာပဲလို႔ေတြးၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာ
ေနလိုက္သည္။

ဘဝဆိုတာေနတတ္ဖို႔ပဲလိုတာပါ။

.............

"ေဂ် ၾကမ္းလွခ်ည္လား..."

"ထိုးစမ္းပါကြာ ငါ့ဖဲကေကာင္းေနၿပီ
တက္တုန္း မ်ားမ်ားဖိရမယ္...."

JEonသည္ လက္ဆစ္ေတြနီရဲသြားတဲ့အတြက္
တစ္ရက္ေတာ့အလုပ္ေပးလုပ္မည္
ေနာက္ေန႔မရေတာ့ဘူးဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဆုံးမၿပီး
ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ရွိေအာင္
ဖဲဝိုင္းသို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။

ေဘးနားတြင္TaeHyungရွိသည္...။
TaeHyungသည္ သူတို႔အဖြဲ႕ထဲ
ေရာက္လာကာ ေပါင္းလို႔သင္းလို႔
ေကာင္းတာရယ္...TaeHyungကိုျမင္မိတာနဲ႔
စိတ္ထဲ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္သလိုလို
စိတ္ေအးခ်မ္းသြားသလိုလို ဘာလိုလိုမေျပာတတ္
တဲ့ ၿငိမ့္ေျငာင္းတဲ့ခံစားမွုေလးေၾကာင့္
JEonက TaeHyungဆို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္
ေလးေလးစားစားဆက္ဆံတတ္သည္။

"ဟာကြာ.....!!"

ဖဲဝိုင္း၏Kingသည္TaeHyungျဖစ္ေနၿပီး
JEon ဖဲေကာင္းေနေပမယ့္ ထယ့္ ဖဲခ်ပ္ေတြကို
ပစ္ခ်ျပလိုက္တဲ့အခါ လိုက္မမွီတာေၾကာင့္
အားမလိုအားမရအသံႀကီးထြက္လာေတာ့သည္။

"Sorry ေဂ် ဒီေန႔မင္းဆီကပါလာတဲ့
အရာအားလုံးအကုန္သိမ္းမွာ
ကုန္ရင္ မင္းကိုပါ သိမ္းမွာ..."

TaeHyungသည္မ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပရင္း
Jeonေလာင္းထားသမၽွအားလုံးသိမ္းသြားပုံကို Romတို႔ၾကည့္ကာေမ်ာသြားၾကသည္။
JEonကေတာ့ သေဘာတက်ေခါင္းတဆက္ဆက္
ၿငိမ့္ရင္း ေနာက္တပြဲအတြက္ဖဲဆက္ခ်ိဳးေနသည္။

သိပ္ေခ်ာလြန္းကာ...အေရာင္စုံလြန္းလွတဲ့
TaeHyung၏ထမင္းစားေရေသာက္
စကားလုံးမ်ားသည္ Jeonလိုလူမ်ိဳးအတြက္
က်သိပ္လည္းမဆန္းေန...။
အေပၚယံျဖစ္ေၾကာင္းအေပၚယံအခ်င္းခ်င္းကပိုသိသည္။
ဒီလိုပဲ ၾကဳံသလို လႊတ္ခနဲ ပညာေလးျပျပတတ္
ေသာစရိုက္မ်ိဳးသည္ ႏွစ္ေယာက္လုံးအတူတူမို႔
ျပဳံး႐ုံပဲ...။

TaeHyung ေပါ့ပါးပါးပါးေလး ေပ်ာ္ေနတယ္ဆို
လုံေလာက္ေနသလို စိတ္ခ်မ္းသာေနသလို
စိတ္ႏွလုံးသားသည္ အလြန္ကိုမွထူးဆန္းသည့္အရာ။
ပုံမွန္ဆို ေဂ် ဟာ ရွုံးလာရင္ အနိုင္ပိုင္းေနသူကို
ရွုံးမဲမဲတတ္ေပမယ့္ TaeHyungျဖစ္ေနတာမို႔
ဘာမွမေျပာဆက္ကစားျခင္းကိုRomတို႔သိပ္အံ့ဩ
ေနၾကသည္။

ဖဲဝိုင္းတခုလုံးကေတာ့သတ္မွတ္လိုက္ၿပီ..။
ေဂ်နဲ႔TaeHyung ဆရာက်သူအခ်င္းခ်င္း
အီေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း....။
အားလုံးသည္မသိမသာလက္တို႔ေနၾကရင္းစပ္စပ္စုစုေပါ့။

"ၿပီးရင္ ငါဖိတ္ထားတာလိုက္ခဲ့ၾကအုန္းေနာ္...
မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ပြဲမွာေသာက္မယ္စားမယ္မူးၾကမယ္..."

"ဘယ္အခ်ိန္လဲ TaeHyung.."

"၈:၀၀ေလာက္ေပါ့.....ေဂ် လိုက္မယ္မလား....
ကိုယ့္အသိ ပြဲေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔သူသိပ္Close
ျဖစ္ေတာ့ ကိုယ့္ပြဲလိုပဲ..."

"ပါတီေတြ မတက္ျဖစ္တာၾကာပီ
TaeHyungဖိတ္တာပဲ က်ေတာ္အထာမကိုင္ပါဘူး..."

"ေဂ် လား ျငင္းမွာ...TaeHyungရာ...
ဒီေကာင္က ဒါမ်ိဳးပြဲေတြေစာင့္ေနတာ..."

"ငါ ၾကည္လင္မေနဘူးေနာ္ Rom...."

ဖဲဝိုင္းသည္ေနာက္ထပ္တစ္နာရီေလာက္
ရွုံးလိုက္နိုင္လိုက္ျဖစ္ၾကရင္း
ည၇နာရီခြဲတဲ့အခါ ထယ္ေယာင္းကဦးေဆာင္ၿပီး
ပါတီသို႔Jeonတို႔အဖြဲ႕ကိုေခၚကာထြက္လာခဲ့ၾကသည္။

မ်ဥ္းၿပိဳင္ေတြဟာ ဘဝေတြအဆက္ဆက္
ၿပိဳင္ဆိုငိလာၾကရင္း အခ်ိန္တန္ေတာ့
လည္းျပန္လည္ဆုံေတြ႕ဖို႔ ကံၾကမၼာငင္လာၿပီေပါ့....။

...............

"အိမ္ေရွ႕စံ......က်ေတာ္မ်ိဳးကို
ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မ်ားအျမင္မၾကည္ရသလဲ.....
အိမ္ေရွ႕စံအေပၚ ေယာင္း အေနနဲ႔
ဘာအျပစ္မွမလုပ္မိဘူးထင္ပါတယ္...."

"ငါမင္းကိုအျမင္မၾကည္တာမဟုတ္ပါဘူး...
JEonငယ္ေလးက မင္းအေပၚ
သိပ္တြယ္တာေနတာ ငါျမင္ေနရတယ္ေလ
သူကငါ့ကေလးေလးလိုျဖစ္ေနေတာ့
ပညာေရးအမတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔
စာအရမ္းႀကိဳးစားေနရမယ့္အခ်ိန္မွာ
မင္းကိုစြဲလမ္းလြန္းၿပီး လမ္းမွားသြားမွာကို
ငါသိပ္ပူပန္တာ ညေတြေတာင္အိပ္မေပ်ာ္ဘူး...."

"က်ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ိဳးမ်ား လုပ္ေဆာင္ေပးရင္
အိမ္ေရွ႕စံ အိပ္ေပ်ာ္နိုင္မလဲ...
အိမ္ေရွ႕စံ စိတ္မပူပန္ေနရေအာင္
က်ေတာ္မ်ိဳး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္လုပ္ေပးပါ့မယ္...."

အိမ္ေရွ႕စံသည္ အဝါႏုေရာင္ ဝတ္စုံေလးနဲ႔
မနက္ခင္းေစာေစာတြင္သိပ္လွေနေသာ
ကေခ်သည္ေလးကို ၾကည့္ၿပီးအေရာင္ေတြစုံလွေသာ
အျပဳံးတခ်က္ျပဳံးၿပီးေနာက္

"ျငင္းပါ.....အဲ့ဒီကေလးကို
ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေသးေသးေလးေတာင္
မထားနိုင္ေတာ့တဲ့အထိ ေယာင္းကျငင္းေပးပါ...."

ေယာင္း၏လက္သြယ္သြယ္ကေလးေတြ ဒူးေထာက္
စကားေျပာေနရင္းမွ မသိမသာေလးဆုပ္
သြားကာ အိမ္ေရွ႕စံက္ို မရဲတရဲေလးေမာ္ၾကည့္လာသည္။

ခ်စ္တာ....ခ်စ္တာေတြမ်ားေလ
မာန္မာနနဲ႔ လိုခ်င္တာကိုရေအာင္ယူတတ္ေသာ
အနိုင္ပိုင္းတတ္ေသာ အဆိပ္သိပ္ျပင္းလွပါေသာ
ဒီဧကရာဇ္ေလာင္းကို ဒီကေခ်သည္ေလးက
႐ူးမတတ္ခ်စ္ရတာေတြကေလ....
ဘယ္လိုသုံးႏူန္းျပရမွန္းေတာင္မသိ..။

ဘာေၾကာင့္ျငင္းခိုင္းသလဲ.....
ေယာင္းသိတာေပါ့.....။
သခင္ေလးJeonအတြက္ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း
အလၽွင္းမရွိလို႔....ျငင္းျငင္းလက္ခံလက္ခံ
ဘာမွမထူးဆန္းေပမယ့္
အိမ္ေရွ႕စံက သူလိုကေခ်သည္ကိုတကူးတကေခၚၿပီး
Jeonက္ုတန္ဖိုးသိပ္ထားကာ လက္မလႊတ္နိုင္
ျဖစ္ေနပုံသည္ ေယာင္း အတြက္ သိပ္ကိုဝမ္းနည္းစရာပဲ။

"အမိန့္ေတာ္အတိုင္းပါ....အိမ္ေရွ႕စံ
က်ေတာ္ ....သခင္ေလးJeonကို
တစ္သက္လုံးစာ ျပတ္ျပတ္သားသားျငင္းလိုက္ပါ့မယ္
အဲ့ဒီအစား ညတိုင္းေအးခ်မ္းစြာအိပ္စက္ၿပီး
စိတ္ခ်မ္းသာစြာေနေပးပါ...."

"လိမၼာတယ္ ေယာင္း......"

ပထမဆုံးပဲ...အိမ္ေရွ႕စံသူ႔ကိုၾကည္ၾကည္လင္လင္
ၾကည့္ၿပီး ေယာင္းလို႔...ပထမဆုံးသာသာၾကည္ၾကည္
ေခၚခဲ့တာ....။သတိလက္လြတ္အိမ္ေရွ႕စံကို
ရႊန္းလဲ့ေနေသာမ်က္လုံးေတြနဲ႔ေယာင္းေငးၾကည့္
မိေတာ့ အိမ္ေရွ႕စံက ေရျပင္ညီလိုမ်က္လုံးေတြနဲ႔
ခပ္ေအးေအးျပန္ၾကည့္လာသည္။

လိမၼာတယ္ ေယာင္းတဲ့လား.......။
သခင္ရယ္...ဒီဘဝမွမဟုတ္ဘူး
ဘဝဆက္တိုင္းကို က်ေတာ္ျငင္းပစ္လိုက္မွာ...။

ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ ၿပိဳလဲက်မတတ္...။
ဝမ္းသာေသာမ်က္ရည္ေတြသည္
ဝဲတက္လာတာေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္း
မ်က္ႏွာလႊဲခ်လိုက္ရသည္။
အိမ္ေရွ႕စံကေတာ့...စားပြဲေပၚကအခ်ိဳမုန့္လွလွေလး
ေတြကိုသာေရြးစားေနခဲ့သည္။

အနံ႔ေလးတခုရလို႔ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
တူေလးနဲ႔ညႇပ္ၿပီး ကမ္းေပးေနေသာ
အသဲပုံမုန့္ေလးတစ္ခု....။

"ကိုယ္ေတာ္ဒါမႀကိဳက္လို႔....မင္းစားလိုက္...."

အစိမ္းေရာင္အသဲပုံမုန့္ေလးကို
ေယာင္းစိုက္ၾကည့္ၿပီး အသက္ရွူလို႔ပင္မဝခဲ့....။

"ပုံမွန္ဆို ဟိုကေလးအတြက္ခ်န္ထားေနက်
ခုတေလာ သူ ကိုယ္ေတာ့္ဆီမလာဘူး
စိတ္ေကာက္ေနတယ္ထင္ပါရဲ့....မင္းစားလိုက္ပါ...."

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အ္ိမ္ေရွ႕စံ....."

ရိုေသစြာယူလိုကိရင္း ေယာင္းလက္ကေလးေတြ
တုန္ခါေနခဲ့သည့္ ထိုအခ်ိန္....။

အ္ိမ္ေရွ႕စံရဲ့
"မင္းသူ႔အခ်စ္ေတြကိုဒီဘဝမဟုတ္ဘူး
ေနာက္ဘဝဘယ္ႏွဆက္ဆက္ဘယ္ေတာ့မွ
မရဘူးဆိုတာ....ေမတၱာအရွိန္အဟုန္ႀကီးမားမွု
ကိုတိုင္တည္ၿပီးယုံၾကည္မွုရွိရွိေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အိမ္ေရွ႕စံက သူ႔ႏွလုံးသား
သူခ်စ္ျခင္းတရား သူ႔ေမတၱာတရားကပဲ
သိပ္ကိုအင္အားႀကီးတယ္ထင္ခဲ့တယ္
အၿပိဳင္အဆိုင္ အင္အားႀကီးေပးခဲ့တဲ့
ကေခ်သည္ေလးရဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေၾကာင္း
ေတာ့ ဧကရာဇ္မသိခဲ့ဘူး။

လိမၼာတယ္...ေယာင္းဆိုပီး အသဲပုံမုန့္ကေလး
တစ္ခုေပး႐ုံနဲ႔...ေယာင္းက ထိုဆုေတာင္းကို
အျပည့္အဝ ေအာင္ျမင္ေစခဲ့ေပးတယ္....။
ဘဝတစ္ခုထဲမဟုတ္ဘူးေနာ္....
ဘဝအဆက္ဆက္ပဲ.....။

...............

ပါတီပြဲဟာ MinYoongi ၏လုပ္ငန္းခြဲတခု
ထူေထာင္နိုင္လို႔အထိန္းအမွတ္ပြဲမို႔
လုပ္ငန္းရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိၾကသည္။
ၿပီးေတာ့ ဒီလုပ္ငန္းကိုထယ္ဝင္လုပ္ဖို႔လည္းရည္ရြယ္
တားသည္။
ထယ့္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါေခၚလာေသာ
ေဘာ္ဒါတအုပ္ျဖင့္ ျပဳံးျပဳံးေပ်ာ္ေပ်ာ္..။

ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ခါးေလးဖက္ကာ
လူတိုင္းကို ခ်စ္သူေလးပါလို႔
လိုက္ႂကြားခ်င္ေပမယ့္....
ထယ္က Public မွာ သိပ္အမ်ားႀကီး
ကပ္တြယ္မေနတတ္..။
ပါတီကို ေသေသခ်ာခ်ာဝတ္စားၿပီး
တက္တက္ႂကြႂကြ လာေပးတာေတာင္ေက်းဇူးတင္
ေပးရမွာမို႔ Yoongi ဝိုင္ခြက္ေလးကိုင္ကာ
လူတစ္ေယာက္နဲ႔စကားေျပာေနေသာ
ထယ့္ကို လူႀကီးလူေကာင္းေတြလည္းအမ်ားႀကီး
ရွိေနတာမို႔ သြားလည္းဆြဲေခၚလို႔မရ..။

လက္ေမာင္းရင္းအထိတက္တူးေတြနဲ႔
တကိုယ္လုံးရွုပ္ယွက္ခတ္ေနေသာ
မ်က္စိႀကိမ္းလွေသာလူကိုသဝန္တိုေနပီ
ျဖစ္ေသာ္ျငားသူတို႔စကားေျပာေနပုံက
ေအးေအးေဆးေဆးမို႔ အီလည္လည္ျဖင့္ၾကည့္ေနရသည္။

MinYoongi ကိုျမင္ရင္ Jimin မ်က္လုံးထဲ
ေဒၚလာေတြကိုသာတန္းတန္းျမင္သည္။
သိပ္ၿပီးအလုပ္လုပ္တြဲလုပ္လို႔ေကာင္းေသာ
သူေဌးတစ္ေယာက္မို႔ ခင္မင္မွုပိုၿပီးတည္ျမဲေရး
ပါတီပြဲမ်ိဳးဘာလို႔အလြတ္ခံမွာလဲ...။

လူဆိုးလည္းတေနကုန္ျပသနာလာမရွာေတာ့။
တေနရာရာမွာအိပ္ေနတာလား...ဖဲရိုက္ေနတာလား
ကားၿပိဳင္ေနတာလား ရန္ျဖစ္ေနၿပီလား
မိန္းမေတြနဲ႔ ကလီကမာ ဇာတ္လမ္းရိုက္ေနၿပီလား
ထိုေခါင္းစဥ္ေတြထဲကတခုေတာ့အေသအခ်ာ
လုပ္ေနလိမ့္မည္။

ပါတီတက္ရမွာမို႔...သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး
ျပင္ဆင္ကာအနက္ေရာင္ဆံပင္ေတြကို
ေနာက္သို႔လွန္တင္ၿပီး ေရေမႊးနည္းနည္း
စြတ္ကာ ၿငိမ့္ခနဲရပ္သြားေသာကားေပၚမွ
ႂကြႂကြရြရြေလးဆင္းလာခဲ့သည္။
Jimin ဟာ စီးပြါးေရးအသိုင္းအဝိုင္းထဲတြင္
အသက္ငယ္ၿပီးထက္ျမတ္လြန္းတာေၾကာင့္
နာမည္ႀကီးသည္။တခ်ိန္ထဲမွာအေဖေၾကာင့္
ယိုင္နဲ႔သြားၿပီး JeonGroupပိုင္ရွင္ေလာင္းေလးကို
ေကာက္ယူလိုက္တဲ့အခါပို၍စိတ္ဝင္စားဖို႔
ေကာင္းသြားတဲ့ဘဝတခုကိုရခဲ့သည္။
ေကာင္းေသာမွတ္ခ်က္ေတြ ဆ္ုးဝါးတဲ့မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔
Jimin ဟာ သန္သန္မာမာပါပဲ...။

"MD Park ပါတီေတြဘာေတြလာတက္လို႔ပါလား"

"အရင္ကလည္းတက္ပါတယ္ဗ်ာ..."

"ခုတေလာမတက္ပါဘူး...ေယာက်္ားငယ္ငယ္ေလး
ကစိတ္မခ်လို႔မလား..."

"ဆိုပါေတာ့.ဗ်ာ..ငယ္ေတာ့တဇြတ္ထ္ိုးရယ္..."

JeonJungkook နဲ႔ေန႔တိုင္းလက္နဲ႔ရိုက္
ေျခေထာက္နဲ႔ကန္ လႊတ္ပစ္ကိုင္ေပါက္ေန
သည္ဟုသူတို႔လည္းသိထားမွာပဲ။
သိသိရက္နဲ႔အကဲစမ္းျခင္းကို
အဆင္မေျပပါဘူးလို႔ေျဖစရာမလို။

လူေတြက တခါတရံေတာ္ေတာ္အသဲစရာ
ေကာင္းပါသည္...။
မေကာင္းတဲ့ကိစၥေတြဆိုပိုပိုသိခ်င္
စပ္စုျခင္းတာမ်ိဳး...။

Jimin သည္ ႏူတ္ဆက္လာသူမွန္သမၽွ
ကိုအဆင္ေျပေျပျပန္ႏူတ္ဆက္ေနၿပီး
MinYoongiဆီသြားဖို႔ဦးတည္ကာ
တလွမ္းခ်င္းလွမ္းလာခဲ့သည္။

ဟိုဟိုဒီဒီ မ်က္လုံးေတြကစားရင္း
သိတဲ့သူေတြ႕ေတာ့လည္းျပဳံးျပရင္း
ေလၽွာက္လာခ်ိန္ ခန္းမ၏ေထာင့္တေနရာတြင္
ေတြ႕လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္း.....။

JungKook....။Jungkook ကသူ႔အတြက္ကဘာမွမထူး
ဆန္းေနေပမယ့္ Jungkook နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
ဝိုင္ခြက္တစ္ခြက္ကိုင္ထားၿပီးရီရီေမာေမာ
စကားေျပာေနတဲ့လူ...။

စိမ္းျပာေရာင္ဆံပင္ေတြ.....။

စျမင္ခဲ့တာCompany မွာ
ၿပီးေတာ့JungKookဖုန္းထဲကVideo...
အေဝးႀကီးက Screen ေပၚျမင္ထဲက
Jiminသည္ ျမင္တိုင္းမွာ စိတ္ထဲလုံးဝအဆင္မေျပခဲ့တဲ့သူ။

ခုေတာ့JungKookနဲ႔အတူတူရီေမာကာ
စကားေျပာေနပုံကိုျမင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း
နားမလည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ေဒါသနဲ႔ပူေလာင္
ျခင္းမ်ားသည္အရွိန္အဟုန္နဲ႔။

JeonJungkook ကိုမိန္းမေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔
အမုန္းတြဲေတြ႕ဖူးသည္။
ေယာက်္ားလွလွေလးေတြနဲ႔လည္းအိမ္အထိ
ေခၚလာတတ္၍ရိုးအီေနၿပီ..။
တခါမွတခါေလးမွ မေက်မနပ္မျဖစ္ဖူး..။
သူ႔ဘဝနဲ႔သူ ငါ့ဘဝနဲ႔ငါ ဟု ေတြးကာ
ျဖတ္ေက်ာ္သြားတာႀကီး...။
JeonJungkook ကိစၥေတြကိုတကယ္ကို
သူစိတ္မဝင္စားခဲ့ပါ။

ဒါေပမယ့္....ဒီလူ...ဒီဆံပင္အျပာေတြနဲ႔လူ
ေဘးတေစာင္းျမင္ေနရေသာ
မ်က္ခုံး မ်က္လုံး မ်က္ေတာင္ေတြ
ႏွာေခါင္း ေတြ ႏူတ္ခမ္းေတြ...
တခ်က္တခ်က္ရီေမာလိုက္တိုင္း
Jungkook က သေဘာတက်ၾကည့္ကာ
လိုက္ရီေမာေနပုံသည္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျမင္ဖူး
ေသာ္ျငား ပထမဆုံးမဟုတ္သလို
လက္ဖ်ားေတြပင္လွုပ္ခါလာသည္။

အိပ္စက္ေနေသာအိမ္ေရွ႕စံ၏ဝိဥာဥ္သည္
သူသိပ္ခ်စ္ေသာJEonငယ္ေလးအျပဳံးလွလွ
ေလးေတြ ဒီဘဝမွာလည္းဒီလူအတြက္ပဲလားဟု
ေသြး႐ူးေသြးတန္းျမင္ရတဲ့အခါ
အလူးအလဲနိုးထလာေတာ့သည္။
အစြဲလန္းသည္ ဘယ္ခၽြတ္၍လြယ္ပါ့မလဲ...။

Jimin သည္ဘယ္သူလာေခၚေခၚ
လာေျပာေျပာ စကားျပန္မေျပာနိုင္ခဲ့။
မိုးမျမင္ေလမျမင္ ၾကည္ႏူးေနၾကေသာ
လူႏွစ္ေယာက္ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။

ခင္ဗ်ားကိုျမင္ျမင္ခ်င္းထဲကအေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ
မုန္းခဲ့တာ..ဆိုတဲ့JungKook၏စကားကို
ေစာက္႐ူးလို႔ သူဟားတိုက္ဖူးခဲ့သည္။
ခုသူကေရာ......။

ဝိုင္ခြက္ကိုင္ထားေသာလက္သြယ္သြယ္ေတြကအစ
JungKookကို သေဘာတက်ၾကည့္ကာ
သိပ္ေခ်ာေမာလြန္းေသာ႐ုပ္ရည္ကို
ေကာင္းေကာင္းအသုံးခ်တတ္လြန္းေသာ
ဒီလူကို သူေျပးတြန္းလႊတ္ကာဆြဲဖယ္ခ်င္သည္အထိပဲ။

ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲဟု အထိန့္တလန့္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးေတာ့လည္း
အေျဖမရွိ။ JungKookကိုသဝန္ေတြတိုမိေနတာလား
ဆိုေတာ့လည္း ယူထားေသာေယာက်္ားမို႔
အတၱရွိတယ္ဆိုအုန္းေတာ့ သူသည္သဝန္တိုေနတာ
မကေနပါ။ ၿပီးေတာ့ ဒီစိတ္သည္ ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔မွ
အတင္း႐ုန္းကန္ထြက္ေပၚလာျခင္း...။

Jimin သည္ Jeon သူ႔ကိုစေတြ႕တုန္းက
ၾကည့္ခဲ့တဲ့နာနာက်င္က်င္အၾကည့္ေတြအတိုင္း
TaeHyungကို ခက္ထန္စြာလွမ္းၾကည့္ေနသည္။
႐ုတ္တရက္အားေတြကုန္ခမ္းသြားသလို...။
အရာအားလုံးအေမွာင္က်သြားသလို...။

ဒီတစ္ခါမွာလည္း...သူပဲလိုခ်င္တာေတြကို
ရေနေတာ့တာလား.......။ဆိုတဲ့
အိမ္ေရွ႕စံ၏စိတ္ဝိဥာည္သည္ေသာင္းက်န္းေခ်ပီ။

ကိုယ္ေခါင္းအုံးအိပ္ဖူးတဲ့တက္တူး
အျပည့္နဲ႔လက္ေတြက ဆံပင္အျပာေပၚက
အမွုန္အမႊားေတြကို ဖယ္ေပးေနတာကို
Jimin ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ....
ခ်စ္ခ်စ္မုန္းမုန္း....ဘာေတြျဖစ္ျဖစ္
စိတ္ကေတာ့လြတ္သြားၿပီ..။

ေမာင္....သည္ခ်စ္တာမုန္းတာနားမလည္ဘဲ
ျပာက်တတ္သလို ေမာင့္ဆိုင္သူေလးကလည္း
အႀကီးမားဆုံးေသာ ဘဝအဆက္ဆက္က
ၿပိဳင္ဘက္ကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ

ေမာင္ဟာ သူ႔အပိုင္ပဲ...
ေမာင္ဟာ သူ႔သက္ရွိ...
ေမာင္ဟာ သူ႔ရဲ့တရားဝင္ေယာက်္ား....

ေမာင္ဆိုတာ သူ႔အေပၚအခ်စ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ
႐ူးမတတ္မုန္းေနပါေစအုန္းေတာ့
ParkJimin ဆံပင္ေတြနဲ႔သာဆိုင္သည္။
ParkJimin ဆံပင္ေတြကိုပဲထိရမွာ....။

နာမည္ေတာင္မသိဘဲ ျမင္ျမင္ခ်င္း
႐ူးခါေနေအာင္မုန္းရေသာအျပာေရာင္ဆံပင္
ေတြကိုJimin လုံးဝမျမင္ခ်င္ေတာ့....။

ဒီဘဝေတာ့ ဒီဘဝမွာေတာ့....
အဲ့ဒီမ်က္ေတာင္အရွည္ႀကီးေတြကို
အနိုင္လိုခ်င္မိပါသည္။
အတိတ္မွာ စုတ္ျပတ္သတ္ေအာင္ရွုံးခဲ့ရၿပီးၿပီမို႔
ဒီဘဝေတာ့ နိုင္ရမွကိုျဖစ္မွာ....။

Jimin သည္ ေမးရိုးေတြတင္းသြားလၽွက္
လက္သီးေတြက်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုပ္ကာ ပါတီတခုလုံးၾကားေအာင္ဟိန္းထြက္
သြားေသာအသံျဖင့္လွမ္းေခၚလိုက္သည္။

"ေမာင္....!!!"

TaeHyung သည္အသံလာရာကို
ဆက္ခနဲလွမ္းၾကည့္လိုက္ခ်ိန္....
ျမင္လိုက္ရေသာ မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္
ဝိုင္ခြက္သည္ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ပစ္စလတ္ခတ္
ျပဳတ္က်သြားခဲ့သည္။

MinYoongi သည္ MD Park၏
ေဒါသတႀကီးေအာ္သံေၾကာင့္
ခ်က္ခ်င္းေျပးလာေနခ်ိန္..

ေမာင္တစ္ေယာက္ကေတာ့..ေမာင္ဟုေခၚသံေၾကာင့္
ဝိဥာဥ္လႊင့္သြားခဲ့သည္...။

.................

ဆြိခ်င္တာ ခုမွဆြိရ😆