စိတ်တွေသည် Hyung ဆီကစာအုပ်လေးရထဲက
ဖတ်ဖို့မအားလပ်ပေမယ့်အခန်းထဲကစာအုပ်စင်
ပေါ်မှာနေရာတကျရှိနေသောစာအုပ်လေးကို
မြင်တိုင်းမှာတော်ရုံအပူတွေအေးသည်။

JeonJungkook ကလည်းအိမ်ပြန်နေပေမယ့်
အရင်လိုတော့တစောင်းစောင်းဖြစ်မနေဘဲ
ကားModelအသစ်တစီးလဲဖို့ကိစ္စကိုတော်တော်လေး
အာရုံရောက်နေသည်။
နေ့လည်း ဒီကား ညလည်းဒီကားနဲ့
ယောက်ယက်ခတ်နေလျက်...။

သူဌေးသားတွေ၏ အပူအပင်သည်တရားကျဖို့
တော့ကောင်းသည်...ပိုက်ဆံမဖြုန်းရမှာစိုး၍
နေ့မအိပ်နိုင်ညမအိပ်နိုင်ဖြစ်နေခြင်း...။

ပိုက်ဆံမှမရှာဖူးတာ.....ပိုက်ဆံရှာဖူးတဲ့လူတစ်ယောက်
သည်ပိုက်ဆံတန်ဖိုးကိုသေချာနားလည်ပြီး
သူ့လိုဆုံးရှုံးဖူးတဲ့သူကတော့ ပြောဖွယ်ရာမရှိတော့။

သတိတော့ထားမိပါသည်...။
သူဆေးသွားယူတယ် ဆရာဝန်ဆီသွားပြီး
ပြန်ပြန်လာတဲ့ရက်ပိုင်းတွေကတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်
ရှိကာ နဂိုအရင်းခံ ပေစောင်းစောင်းပုံစံမျိုးကလွဲ
စတွေ့တုန်းကလို အလကားနေရင်း
ခင်ဗျားကိုမြင်တိုင်းမုန်းတာ ဟု အသံနက်ကြီးနဲ့
အော်မနေတော့...။
သူလုပ်ချင်တာတွေလုပ်နေကာဘေးဘီကိုသိပ်အာရုံ
မရှိအေးအေးဆေးဆေးပါပဲ..။

ကန့်လန့်တွေမပြောဘဲ
မပြုမူဘဲ...သူ့အကန့်နဲ့သူနေပြီး
မိုးလင်းမိုးချူပ်အေးချမ်းနေရင်တော့
သိပ်လည်းမဆိုးလှပါဘူးလေ ဟုမှတ်ချက်ပြုလို့ရသည်။

...မောင်က တခါတရံသူမွေးထားတဲ့နှင်းခွေးအကြီး
ကြီးနဲ့အိမ်တော်ကြီးထဲစကားတွေပြောနေတတ်တယ်
မောင့်အသံဟာ တအိမ်လုံးကြားနိုင်တဲ့အထိ
ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်....
ခွေးကြီးက တစုံတခု လိမ္မာပြတိုင်း သဘောတကျ
ထွက်လာတတ်တဲ့မောင့်ရီသံတွေဟာ...
သိပ်ရှားပါးလွန်း ကြားရခဲလွန်းတယ်

မောင်က တိရိစ္ဆာန်တွေကို သိပ်ချစ်တတ်တယ်
ဘီယာမူးပြီး နှင်းခွေးကြီးနဲ့အတူ ဧည့်ခန်းထဲ
အိပ်ပျော်ပျော်သွား
တတ်တဲ့မောင့်ကို Company ကပြန်လာသူ
မောင့်ရဲ့ဆိုင်သူက မြင်တိုင်း ရွံသလိုကဲ့ရဲ့သလို
နှာခေါင်းလေးရှုံ့သွားတဲ့မြင်ကွင်းမျိုးတွေက
အိမ်တော်ကြီးထဲမှာ ခဏခဏ..........။

ဒါပေမယ့်လည်းရန်မစဘူးဆိုအဆင်ပြေနေတာပဲ
လေ...။သူ့ဟာသူခွေးအိမ်ထဲသွားတိုးအိပ်အိပ်
ဒါကိုယ့်အပိုင်းမဟုတ်...။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခုရက်ပိုင်းတွေတော့အရမ်းကိုနေရတာ
သက်တောင့်သက်သာရှိလှပါသည်။

........

ဒုန်းးးးးးးးးး

Jimin သည် ကြည်လင်တောက်ပလျှက်ရှိသော
စိတ်တွေနှင့် JeonGroup၏ရုံးခန်းထဲတွင်
ဥက္ကဌJeonခိုင်းသောကိစ္စတခုရှိတာကြောင့်
ရောက်နေခဲ့သည်။

JeonGroupမှာအောက်ခြေကစ
ရာထူးအကြီးဆုံး အထိ အားလုံးသည်
ဥက္ကဌJeon အမျှော်အမြင်ရှိစွာသွေးခဲ့သော
အဖိုးတန်တွေကြီး..။ပညာတွေအများကြီးရကာ
ဝန်ထမ်းတွေသည်သိပ်စိတ်ချရသည်။
အလုပ်လုပ်တာသိပ်ထိရောက်မှုရှိကာဥက္ကဌJeon
ကိုယ်တိုင်မလာတော့ဘဲ သူ့ကိုပဲနည်းနည်းပါးပါး
ကွတ်ကဲပေးဖို့လွှတ်လည်းလုံလောက်နေတာမျိုး။
ခေါင်းဆောင်မှု စီမံမှု ထိန်းချုပ်မှု သိပ်ကောင်းလွန်းသည်။
စည်းကမ်းကောင်းကာ ဆုပေးဒဏ်ပေးစနစ်သည်လည်း
အားရစရာ....။ဥက္ကဌJeonသည်အားလုံးကို
နိုင်နင်းစွာ အကွက်စေ့သည်။
သူမနိုင်တာ သူ့သားတစ်ယောက်ထဲ....။

Computer ထဲမှစရင်းတစ်ခုကိုစိတ်ဝင်တစား
ကြည့်နေတုန်း...ကျယ်လောင်သောတံခါးဖွင့်သံ
နဲ့အတူပြေးဝင်လာသောJeonJungkookသည်
တောက်ပနေသောအနက်ရောင်Leather
အကျီနဲ့....။
တစုံတခုအလျှင်လိုလာတဲ့ပုံထောက်ပြီး...
ဒေါသတွေလည်းထွက်လာတဲ့ပုံ...
ရန်ပွဲ၏အငွေ့အသက်တွေ ချက်ချင်းရလိုက်သည်။

"တံခါးကို ခေါက်ပါလို့ဘယ်နှခါပြောရမလဲ....!"

"ကိုယ်ပိုင်တဲ့Company ကကိုယ်ပိုင်တဲ့
ယောကျ်ားဆီလာတာ ခေါက်နေစရာမလိုဘူး..."

မနက်ကအထိ အခြေအနေသည် ဟုတ်နေတုန်း...။
သိပ်မဆိုးပါဘူးလေလို့ နောင်တဆယ်ဘဝလောက်
ရမယ့်အတွေးဆိုးကြီးကိုတွေးမိသေးတာ..။
ခုတော့ ထရိုက်ချင်လာပြီ။
အတွင်းရေးမှူးလည်းရှိနေတာကြောင့်Jimin သည်
ဟန်မပျက်ထိန်းကာစိတ်ကိုအနည်းငယ်လျှော့လိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်လာတာလဲ...ဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်းနဲ့..
ဘာပြသနာရှိလို့လဲ...."

စားပွဲခုံရှေ့ကိုထောက်လာသောလက်တွေမှာ
ဘာတွေမှန်းမသိရှုပ်ယှက်ခတ်နေပြီး
သူသောက်နေကျစီးကရက်နံ့နဲ့ ရေမွှေးနဲ့
ရောနေသောအနံ့သည် ခေါင်းပါမူးချင်လာသလိုလို...
အောက်နူတ်ခမ်းတွင်အရောင်လဲ့နေသော
အရာတစ်ခုတပ်ထားသေးသည်။
ခန္ဓာကိုယ်ကိုအပေါက်တွေလိုက်ဖောက်ရတာ
တော်တော်လေးဝါသနာပါပုံရကာ
ဒီပုံစံသည် သူတခုခုကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လုပ်ဖို့
ပြင်ဆင်ထားတာသေချာသလောက်ရှိသည်။
မျက်လုံးတွေသည် အတွင်းရေးမှုးမလေးကို
တချက်စောင်းကြည့်လိုက်ပီးနောက်...

"နင်ထွက်....ငါတို့​စကားပြောစရာရှိလို့"

Jimin ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တော့လိုအပ်တာ
တွေသိမ်းကာအတွင်းရေးမှုးသည်အပြင်သို့
ထွက်သွားသည်။

"ဘာလဲ...မြန်မြန်ပြော ငါအလုပ်လုပ်နေတယ်
မင်းလိုဆန်ကုန်မြေလေးမဟုတ်ဘူး.."

"ခင်ဗျားထိုင်နေတာ ကျတော့်နေရာပါ..."

"ဟုတ်လား လာထိုင်လေ...ငါကအရမ်းထိုင်ချင်နေတယ်
ထင်နေလို့လား...လာထိုင်လိုက်စမ်းပါ..."

"မလိုဘူး အလုပ်သမားရှိတာပဲ..."

"မင်း!!!!"

"ကျတော့်ကဒ်တွေရှိသမျှအကုန်Daddyပိတ်သွားတယ်
Accတွေရော ဒီနေ့ ပြမယ့် Edition ကို
ဝယ်မလို့လုပ်ထားတာ ဘာမှလုပ်မရတော့ဘူး
ဖုန်းဆက်တော့လည်း မကိုင်ဘူး
ဒါမျိုးက ခဏခဏပညာပြတာရိုးနေပေမယ့်
ကားက ဒီနေ့ရမှာဖြစ်မှာ..."

"အဲ့တာငါနဲ့ဘာဆိုင်လဲ..မင်းတို့သားအဖကိစ္စလေ..."

"ပိုက်ဆံလာယူတာ....Company Accတွေ
ရှိတယ်လေ.... "........" ခုထုတ်ပေး...."

ငွေAmount သည်ကြောက်စရာ။
သူ့ကားကစိန်စီထားလို့လား။

"ငါကလာကြည့်ပေးရုံပဲ ငွေကြေးတွေအထိမပါဘူး
BankAccတွေကမင်းအဖေပဲကိုင်တာ
မင်းသိရဲ့သားနဲ့....."

"မရဘူး....ခင်ဗျားဒီလောက်အစအဆုံး
လုပ်နေတာပဲ ဒါကိုမထိန်းချူပ်ထားဘူးဆိုတာ
မဖြစ်နိုင်ဘူး....ဒယ်ဒီကျတော့်ကိုမယုံလို့
ပိုက်ဆံနဲ့ပတ်သတ်ရင် ဘာမှလုပ်ပိုင်ခွင့်မပေးထား
လို့ပြောနေရတာ...."

"သားအရင်းတောင်မပေးထားမှာတော့
ငါကသူစိမ်းလေ....ရအောင်ဆက်သွယ်ပြီး
ပြန်ဖွင့်ခိုင်းလိုက်ပေါ့....ဘာခက်လို့လဲ"

"ဒီနေ့ငွေလွှဲရမှာ...ဒီညနေဆို တန်းဝယ်ရမှဖြစ်မှာ
ကျတော်အရင်ဆုံးအဲ့ဒီModelကိုစစီးရမှ
ဖြစ်မှာ သူနဲ့ပြန်ညှိပီး ကဒ်တွေAccတွေ
ပြန်ဖွင့်ပေးမယ့်အချိန်ကိုကျတော်မစောင့်နိုင်ဘူး..
ပေးဆိုပေးလိုက် ကိုယ့်အလုပ်ကပိုက်ဆံကိုယ်
တောင်းတာ ခင်ဗျားပိုက်ဆံတောင်းနေတာလည်း
မဟုတ်ဘူး...."

"ငါ့ပိုက်ဆံမဟုတ်လို့ ငါပြောနေတာပေါ့
ငါတစ်ဦးထဲဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ဒီလောက်ငွေAmount
အများကြီးကိုထုတ်ပေးလို့မရဘူး..."

မောင်....ကဥာဏ်နည်းနည်းများတတ်တဲ့ကောင်လေး..။
အင်း...မောင်ဟာ ကျိန်စာတွေဖယ်ရင်သိပ်ငယ်လွန်း
သေးတယ်လို့သတ်မှတ်လို့ရတဲ့အရွယ်မလို့
အကြမ်းနည်းမရတဲ့အခါ ပိုက်ဆံကအရမ်းကြီး
လိုနေပီမို့ မပျောက်တပျောက်ကလေးစိတ်လေးမှာ
Jimin ကိူချော့ပြောရင်တော့ရောက်လောက်မည်
ဟုတွေးလိုက်ပြီး မုန်းတာတွေချစ်တာတွေခဏထား
ပြိုင်ကားရရေးသာ ဦးစားပေးဖြစ်နေသည်။

မောင့်မျက်လုံးတွေသည်
ရည်းစားတွေအားလုံးကို စချဉ်းကပ်ရင်သုံးတဲ့
အရောင်တွေကိုချက်ချင်းပြောင်းလဲပစ်လိုက်သည်။

စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း သိပ်ဆွဲဆောင်မှုအားပြင်းသော
ယောကျ်ားတယောက်အသွင်ပြောင်းJeonဟာ
Jimin လည်းဘာအသားတွေနဲ့ထုထားလို့လဲလို့
ပေါ့ပါးတွေးရင်း....ခုတလောလည်းJiminနဲ့က
အရင်လောက်အခြေအနေမဆိုးတော့၍
သူရေးဆွဲရာအရုပ်ထင်လာမှာသေချာသလောက်။
အသံကိုတဝက်လောက်အထိလျှော့ချလိုက်ပြီး

"မောင့်ကို ခက်ခဲအောင်မလုပ်ပါနဲ့ကွာ....
အဲ့ကားမှမရရင် မောင့်သူငယ်ချင်းတွေကြား
အရမ်းအောက်မှာ Hyung သိရဲ့လား...
မောင့်ကို စိတ်ချမ်းသာစေချင်တယ်မလား..."

"မချမ်းသာစေချင်ပါဘူး....
မင်းကိစ္စနဲ့မင်း.....ငါနဲ့ဘာဆိုင်လဲ
အပိုင်ကြီးပဲ ပြောပုံက...."

"အော်..ဟုတ်လား....Sorry
မောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်အထင်တွေကြီးမိသွားတာ
Jeon JungKook...မင်းညံ့လိုက်တာ..
ဘာလို့တလွဲတချော်တွေပဲတွေးနေရတာလဲ
မင်းကွာ...."

မျက်နှာကိုလက်ဖြင့်အုပ်ကာသက်သက်လုပ်နေပုံ
သည်တကယ်ဟုထင်ရလောက်အောင်
သရုပ်ဆောင်တော်ပေမယ့် JeonJungKook
အကြောင်းသိနေတာထက်ပိုသိနေသူမို့
စိတ်ပျက်ချက်ကပြောဖွယ်ရာမရှိ။

ကောင်မလေးတွေရူးလည်းရူးပစ်ချင်စရာလေ....။
ဒီကောင်လေးကိုက...ဆယ့်နှစ်ကြိုးကဝေ...။

"တခုခုအသစ်ထွက်တာနဲ့လက်ထဲကို
မခက်ခဲဘဲ ဟက်ချလောင်း ဆိုပီး
ရောက်လာတတ်တဲ့ ဘဝလေးက
ခုတော့ ဆင်းရဲသားလေးလိုပိုက်ဆံတောင်းနေရတာ
ရင်နာဖို့တကယ်ကောင်းတယ် ကိုယ့်က်ုကိုယ်
လည်းမယုံနိုင်ဘူး....."

"တော်စမ်း...!!!!!ကလီကမာနဲ့...
မင်းမျက်နှာနဲ့ အဲ့လိုလုပ်ပြနေလည်း
မင်းဘာဆိုတာ ငါသိတယ် သွားပြန်တော့
ပေးစရာ တပြားမှမရှိဘူး...."

ကဝေကောင်လေးသည်...ခဏပါပဲ...။
ရမလားလုပ်ကြည့်ပေမယ့်မရတဲ့အခါ
တွန့်ချိုးသွားတဲ့မျက်ခုံးတန်းနှစ်ခုသည်
သိသိသာသာ။အလုပ်စားပွဲပေါ်မှခုန်ဆင်းလိုက်ကာ
ဆံပင်တွေဘာတွေပြန်သပ်လိုက်သည်။

"ဒေါသထွက်မလာချင်ဘူးနော်
လက်တွေလည်းပါမလာချင်ဘူး
ကျတော် ခင်ဗျားကို ပုံမပြောတတ်တာခင်ဗျား
အသိဆုံးပါ...ဒီအခန်းထဲပိတ်ပီး မပေးမချင်း
နှိပ်စက်ပေးရမလား.."

"Public နေရာမှာ...မင်းလူစိတ်မရှိတာကို
ပြချင်ရင်တော့ပြလေ...
သေချာတာတော့ ငါမလွန်နေဘူး....."

"ပိုက်ဆံမပေးတာ သေချာပီပေါ့..."

"အေး....."

"အိုကေ ဒါဆိုဒီကိစ္စကိုညကျသက်သက်ရှင်းမယ်
Daddyကိုဖုန်းခေါ်လိုက် ဘယ်မှာလဲမေးပေး
ကျတော်ဖုန်းခေါ်ရင်မကိုင်လို့
ခင်ဗျားတို့ကတော့ အဆင်ပြေတယ်မလား..."

"နေရာသိရင်ပီးရောမလား...ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်
ရှင်းကြစမ်းပါ ငါ့ကိုလာဆွဲမထည့်နဲ့.."

"ဆက်စရာရှိတာဆက်တော့...."

Jimin ဖုန်းခေါ်တော့ ဥက္ကဌJeonသည်ဖုန်းကိုင်သည်။
Jeon Groupက ကားထုတ်လုပ်ခြင်းကိုအဓိကထား
တာကြောင့်ဥက္ကဌJeonမြို့ထဲမှာနန်းတော်တမျှ
ကားShowroomတွေများစွာတည်ဆောက်ကာ
ချမ်းသာမှုကိုပြသည်။

အလန်းစားကားတွေထုတ်လုပ်ပီးတောင်ကိုရီးယား
ရောတခြားနိုင်ငံတွေကပါ နှစ်သက်စွာဝယ်ယူ
စီးနင်းခဲ့ပေမယ့် သူသားလေးတော့မပါခဲ့..။

JeonJungkook က JeonGroupကထုတ်တဲ့ကား
ကလွဲရင်ကျန်တာအားလုံးစီးသည်။
Jeon စီးသမျှသည်Limited Editonတွေကြီး
ဖြစ်ပြီး အဖေဖြစ်သူရဲ့ကားတွေထက်ပိုသာအောင်
ဝယ်ဝယ်ဂုဏ်ယူတတ်သေးသည်။
ထိုမျှလောက် တလွဲစပင်ကောင်းတဲ့သူ....။

ဥက္ကဌJeonသည်မနက်ဖြန်ဖွင့်မယ့် အမိုက်ဆုံးနောက်ဆုံး
ပေါ်နည်းပညာတွေနဲ့Showroomကိုရောက်နေပီး
ကြီးကြပ်နေသည်ဟုသိရသည်။

"Showroom ဖွင့်ပွဲစီစဉ်နေတယ်တဲ့...
မင်းကြားတဲ့အတိုင်းပဲ...ခုသိပီဆိုတော့
သွားပြန်တော့....."

"စိတ်လက်ချမ်းသာစွာ ထိုင်ကျန်ခဲ့လို့
ဘယ်ဖြစ်မလဲ...ခင်ဗျားပါလိုက်ခဲ့
အဲ့ပိုက်ဆံမရရင် ရောင်းစားဖို့...."

ကျတော်ကသိပ်လက်တန်းပါသည်....။
စားပွဲခုံပေါ်က အလှထားသောပြက္ခဒိန်ဖြင့်
မျက်နှာတည့်တည့်က်ုပစ်ပေါက်လိုက်တဲ့အခါ
သူရှောင်ချိန်မရခဲ့....။

"ParkJimin!!!!!"

ချက်ချင်းရဲတက်သွားသောထိသွားသောမျက်ခုံး
နားကအသားအရေသည် သိသိသာသာ။
JEon သည်တစုံတခုတော့ဘာမှပြန်မလုပ်ဘဲ
ခုံမှာထိုင်နေသောJimin ၏လက်ကောက်ဝတ်
တွေအားဆွဲဆောင့်ကာ အခန်းပြင်သို့ဆွဲခေါ်လာတော့သည်။

"လွှတ်စမ်း....မင်းကိစ္စမင်းရှင်းပါလား
ငါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ လွှတ်!!!!!."

"မပေးရင် အကျပ်ကိုင်ဖို့...ခေါ်လာတာ
ပါးစပ်ပိတ်ထား!!!!!"

Jeon Groupတစ်ခုလုံးရှေ့တွင်ဘယ်သူတဦး
တယောက်မျက်နှာကိုမှမကြည့်ဘဲ
MD Parkကို အရုပ်တရုပ်လို အော်ဟစ်နေသည့်
ကြားကဆွဲသွားသောJeon သည်မိုက်ကန်းကန်း..။

"ငါ့ကိုဒီလိုအရှက်ခွဲတာတွေအတွက်
မင်းတနေ့ကောင်းကောင်းနောင်တရစေရမယ်
ငါဆုတောင်းပြမယ် Jeon JungKook!!!"

ဆုတောင်းပြမယ်........။Jeonသည်ကျိန်စာဆိုသော
စကားကိုသိပ်မုန်းသည်......
ဆုတောင်းဆိုတဲ့အရာတွေကိုပဲသိပ်မုန်းလှသည်။
အသိစိတ်နဲ့မသိစိတ်ရဲ့ကွာဟမှု အသိစိတ်တွေ
လွတ်ထွက်သွားမှုတွင် အဓိကကနားထဲကို
ရောက်ရောက်လာတတ်သော
ကြမ်းတမ်းသော သွေးကျိန်စာတွေကြောင့်..
အိပ်တဝက်နိုးတဝက်တွင်ကြားရတတ်ပီး
နိုးလာရင် သူဘယ်တော့မှစိတ်မထိန်းနိုင်တော့။
ParkJiminကိုမဆီမဆိုင် တွန်းထုတ်ခဲ့သောအမှု
တွေကသက်သေပင်...။
တခါတရံကျတော့လည်းဆုတောင်းတွေ
မျက်ရည်တွေနဲ့ဆုတောင်းတွေ...
ရင်ဘက်တွေကိုဖိထားရတဲ့အထိ အောင့်မျက်ခဲ့ပါသည်။

လက်ရှိမောင်ဟာ...ကျိန်စာတွေအပေါ်
သိပ်ကျေနပ်ပျော်ရွှင်စွာအသက်ရှင်နေတာမျိုးမဟုတ်။
ကျိန်စာပြင်းသလောက်....
မောင်....တစ်ယောက်သိပ်ပူလောင်စွာ
သိပ်ပင်ပန်းခဲ့ရှာပါတယ်....။

ဆုတောင်းတွေထိရောက်သလောက်လည်း
မောင်တစ်ယောက် အရူးလို ဆေးပါစွဲသောက်ရတဲ့
အဖြစ်တွေ...။

ဆုတောင်းပြမယ်...ဆိုတဲ့စကားတွင် ကမ္ဘာတဖက်က
ဝိဥာဉ်သည်ပြန်ပူးလာသလား..
လက်ရှိကမ္ဘာကဝိဥာဉ်ကပဲထွက်သွားသလား
JEonသည်Jimin အကျီလည်ပင်းအား
ဆောင့်ဆွဲကာယူလိုက်ပြီး...

"ဆုတောင်းစမ်း!!!! ထပ်ဆုတောင်းလိုက်စမ်း...
ဆုတောင်းရဲရင် ထပ်ဆုတောင်းလိုက်စမ်းပါ...."

မျက်ထောင့်တွေပါနီရဲလာသောJeonသည်
အသံတုန်ရီစွာပြောလာသည်။
ဒေါသထွက်နေတာထက်ကျော်လွန်သော
ရင်ထဲမှလှိုက်ခါနေအောင်ထွက်လာသော
အသံကြီးသည်သိပ်ကြောက်စရာကောင်းလှပါသည်။

ဒါလေးပြောမိတာကို အရူးလိုမျက်နှာဘာကိစ္စဖြစ်
သွားသလဲစဉ်းစား၍မရ...။

"ဖယ်စမ်း......လူတွေရှေ့မှာ
ထိန်းမရ သိမ်းမရနဲ့....ဖယ်!!!!!"

JEonသည်ပ်ုပင်အေးစက်သွားလျှက်
ပိုနာကျင်အောင်ဆွဲခေါ်နေမှုကြောင့်
လက်ကောက်ဝတ်တခုလုံးနီရဲတက်နေပြီ။

အမိုးပွင့်ပြိုင်ကားနက်ပြာရောင်ထဲ
အရုပ်လိုပဲပစ်ထည့်ခံလိုက်ရသည်။

"ပါးစပ်ပိတ်ပီးလိုက်လာခဲ့...မပိတ်ရင်
ငါ့အကြောင်းသိမယ်...."

"အယုတ်တမာကောင်!!!
ငါမင်းကိုအရမ်းမုန်းတာပဲ.....
သေလောက်အောင်ကိုမုန်းတာ...."

"စိတ်မဝင်စားဘူး....
ဘဝတလျှောက်လုံး ဘယ်သူဘယ်ဝါတဦးတယောက်
ချစ်လာအောင်နေပြဖို့ ဝါသနာမပါခဲ့တဲ့
အတွက် ခင်ဗျားမုန်းတာ ဘာလုပ်ရမှာလဲဟာသပဲ..."

ကားစက်နှိုးကာထွက်သွားသောအရှိန်သည်
မတော်တဆတခုခုများဖြစ်ခဲ့ရင်နှစ်ယောက်လုံး
အသက်ပျောက်နိုင်သောအရှိန်အဟုန်မျိုး..။
Jimin သည်မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ
လက်သီးနှစ်ဖက်သာဆုပ်ထားလိုက်သည်။

"ငါ့ကိုကျိန်တာမျိုး ဆုတောင်းတာမျိုး
နောက်ဘယ်တော့မှ ထပ်မပြောမိစေနဲ့...ParkJimin
ငါနောက်တစ်ခါဆိုလုံးဝသည်းခံနေမှာ
မဟုတ်ဘူး ကြိုပြောထားပီးပီနော်...."

"ပါးစပ်က လျှောက်ပြောတဲ့စကားတွေ
ဖြစ်ချင်မှလည်းဖြစ်မယ့်ဟာ
တုန်နေအောင်ကြောက်လန့်ခံစားနေတာပဲ
ဘာလဲ မင်းကကျိန်စာမိနေလို့လား
ဆုတောင်းမှားခြင်းဒဏ်တွေခံနေရလို့လား...
၂၁ရာစုကြီးမှာ.....မင်းလိုကောင်မျိုးလဲရှိနေသေးတာပဲနော်"

ပြောနေသောမျက်နှာသည် သူသေအောင်
ကားအရှိန်ကိုကြောက်နေပေမယ့်
အသံကတော့သွေးတွေဆူလာအောင်လှလှပပလေး
ထွက်လာနိုင်ပါသည်။

"ကျိန်စာတွေမိနေတာ ဟုတ်တယ်......
ကျိန်စာပြယ်အောင် လုပ်ရမယ့်နည်းတွေ
လည်းသိတယ်....ပိုက်ဆံရဖို့ကအရေးကြီး
နေတာမို့...ပီးရင် ခင်ဗျားနဲ့ကျတော်
ဘောင်ချာစုတ်စရာတွေကြီးပဲနော်.....
မေ့မပစ်နဲ့....."

"ကြောက်နေရမှာလား...မင်းလိုကောင်ကို...."

JEon သည် နေကာမျက်မှန်အမဲကောက်တပ်
လိုက်ကာဘာမှပြန်မပြောတော့။
ဒေါသကတော့ လှိုက်စားကာ ရင်တခုလုံးဝုန်းဒိုင်းကြဲ
နေပြီ။ ဘောင်ချာစုတ်နေရင် တဖက်ကကိစ္စ
လည်းရှိသေးတာမို့ကားရပီးမှParkJiminနဲ့သူ
ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်းတွေ့ကြတာပေါ့။

Showroom အသစ်စက်စက်ကြီးရှေ့အရောက်တွင်
ကားကိုကန့်လန့်ရပ်လိုက်သည်။
ParkJimin သည်ကားပေါ်မှာမနေချင်သူမို့
ကားရပ်တာနဲ့တန်းဆင်းကာမျက်နှာသည်လုံးဝ
မာကြောနေလျှက်...။

"လာခဲ့....."

လက်တွေကိုထုံးစံအတိုင်းမငြင်မသာပင်ဆွဲ
ခေါ်သွားကာမှန်တွေကြီး75%လောက်နဲ့
လုပ်ထားသော အလန်းစားနေရာထဲသို့
သူပါသွားခဲ့သည်။

"ဟယ်......!!!!မိုးတွေရွာချတော့မှာပဲ...
အတွဲလိုက်ရောက်လာတာပါလား....."

ကံဆိုးစွာစနူတ်ဆက်သူက ဗိုက်ဖုံးအကျီ
အကောင်းစားနှင့် ချွဲပျစ်ပျစ်အသံကို
ရာခိုင်းနူန်းပြည့်သုံးကာ ရောင်စုံမိတ်ကပ်
တွေနဲ့ JeonJungkook ရဲ့မိထွေး...။

ကံကောင်းစွာJungkook သည်
မမြင်ရသောမကောင်းဆိုးဝါးလို
ကျော်ခွသွားပြီးသူ့အဖေဆီသာသွားချင်တဲ့ပုံ။

"Jimin က နူတ်တောင်မဆက်ပါလား
Jungkook နဲ့ညားပီး လူမှုရေးတွေ
မကောင်းတော့တဲ့ပုံပဲ....."

JeonJungkook သည် ကျော်သွားပြီးမှ
ချက်ချင်းပြန်လှည့်လာတော့သည်။
ဗိုက်ကြီးသည်ကလည်းဗိုက်ကြီးသည်သွားသွား
စွလွန်းပါသည်။
Jimin ရုတ်တရက်ဆွဲရမလားဟုတွေးရုံလေးမှာပဲ
Jungkook လက်တွေကထိုမိန်းမ၏
ဆံပင်ရှည်တွေအားလုံးကိုဆွဲဆောင့်ပီးနေပြီ...။

"အားးးးးး နာတယ် နင်ဘာလုပ်တာလဲ!!!!
လွှတ်စမ်း ငါ့ဆံပင်တွေ ...!!!!"

"ParkJimin နာမည်နင့်ပါးစပ်ကထပ်ထွက်လာရင်
သွားတွေတချောင်းမှမရှိအောင်ရိုက်ပစ်မယ်
ကိုယ့်အကန့်နဲ့ကိုယ်နေ......
နင်လို မိန်းမပျက်က ငါနဲ့ဆိုင်တဲ့ဘယ်အရာကိုပဲ
ဖြစ်ဖြစ် ထိဖို့ကိုင်ဖို့ ပါးစပ်ကထုတ်ပြောဖို့တောင်
မတန်ဘူးဆိုတာ နင်သိတယ်မလား..."

မောင်က....အဲ့ဒီအမည်နာမကို...
အရက်ဝိုင်းမှာထွက်လာတာမျိုးကိုလည်း
လက်မခံနိုင်သလို...
မကောင်းတဲ့မိန်းမဆီက ထွက်ကျတာလာတာမျိုး
ကိုလည်း စက္ကန့်တောင်မစဉ်းစားဘဲ
ချက်ချင်းသတိပေးခဲ့တာမျိုး.......။
မောင်က....အသက်ရှုနေသောသက်ရှိကိုထားပါအုန်း...
သက်မဲ့အမည်နာမအပေါ်တောင်...
သိပ်ကျဉ်းကျပ်ခဲ့တယ်....
မောင်က....သိပ်ဆန်းကြယ်တယ်
ကဝေလို...ကြိုးတွေအများကြီးနဲ့........။

Jimin သည် တလုံးချင်းပြောနေသော
Jeon မျက်နှာကိုအံ့အံ့ဩဩကြည့်လိုက်မိသည်။
ဆိုင်တဲ့အရာတဲ့.....။

ရူးမတတ်မုန်းပါသည်ဆိုတဲ့ဒီလူရဲ့စိတ်ထဲ
သူက ဆိုင် နေသေးတာလား.....။
ဘယ်လိုပုံစံမျိုးနဲ့ဆိုင်နေရပြန်ရတာလဲ....။
JeonJungkookက တကယ့်စိတ်ရောဂါပါ...။

"Jeon JungKook!!!!လွှတ်လိုက်စမ်း...!!!!!!!"

ဥက္ကဌJeonသည် စိုးရိမ်ပူပန်သောလေသံ
အပြည့်ဖြင့်အဝေးကြီးနေအော်ကာ
ပြေးလာသည်။
Jimin သည် ကြောင်မနေတော့ဘဲ
JungKookလက်ထဲကဆံပင်တွေကို
လွှတ်ပေးအောင်ကြိုးစားရတော့သည်။
ကလေးလေးရှိနေတယ်ဆိုတဲ့အချက်နဲ့
သူကူညီပေးခြင်းပါ။

"လွှတ်ပေးလိုက်စမ်း ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့
မြင်မကောင်းဘူး....သူများဆံပင်တွေ
ကိုင်တာမင်းမရွံဘူးလား....."

အောက်ကလည်းနာကျင်မကနာအောင်
ဆွဲထားခြင်းခံရတာကြောင့်အော်နေသည်။
ထိုကောင်လေးသည်လုံးဝမလွှတ်...။

"Jeon JungKook လူတွေကြည့်နေပီ...
မင်းအဖေလည်းလာနေပီ ...လွှတ်လိုက်တော့.."

ဆွဲထားသောလက်တွေကိုတဖြတ်ဖြတ်ရိုက်ကာ
ဖယ်ခိုင်းပေမယ့်သူကအမူအယာတောင်
မပျက်...။

"ငါ့နေရာအထိလာ ရိုင်းပြနေတာပဲ...
မင်းက တကယ်စိတ်ပျက်စရာကောင်းလွန်းတယ်.."

သူ့အဖေသေသေချာချာရောက်ပီဆိုတော့မှ
ဆံပင်တွေကိုကိုင်ထားရင်းမှ ဥက္ကဌJeon
ဘက်သို့ကြမ်းတမ်းစွာတွန်းလွှတ်လိုက်တဲ့သူ...။

"ကဒ်တွေအကုန်ပြန်ဖွင့်ပေး.....
ကျတော် ကားဝယ်မလို့...."

"မတန်ဘူး ငါကြည့်ပီးပီ စျေးတွေမတန်မဆမလို့
မဝယ်ဖြစ်အောင်ပိတ်ထားတာ..."

"ဒယ်ဒီနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ....ကျတော့်ကိုအားလုံး
လွှဲပီးပီပဲ...ကျတော်ဒီလိုတွေဝယ်ချင်
သုံးချင်လို့ ဒီလူ့ကိုယူခဲ့တာလေ
ခုထပ်ထိ ကန့်သတ်နေတုန်းလား..."

"သုံးလို့ရပါတယ်....မင်းတန်ရာတန်ရာ
တွေသန်းထောင်ချီ သုံးနေတာ
ငါဘာပြောလဲ...ခုဟာက အရမ်းကို
မတန်နေလို့..အဖေတစ်ယောက်အနေနဲ့
ထိန်းတဲ့သဘောပါ..."

"ကျတော် ကားတွေအပေါ် ဘယ်တော့မှ
မတန်ဘူးလို့ မသတ်မှတ်ဘူး
အစုတ်လည်း ကြိုက်ရင်စျေးကောင်းပေးဝယ်ခဲ့တာပဲ
ဒယ်ဒီမိန်းမတွေကို သဘောထားသလိုပေါ့
ပြောရမှာ မနှိုင်းချင်ပေမယ့်အဲ့လိုပဲ
ဒီလောက် လမ်းဘေးကအစုတ်အပြတ်လေးကို
ဒယ်ဒီမတန်တရာတွေပေးဝယ်သလိုပေါ့.."

"မင်းထွက်သွားတော့.....!"

"ပိုက်ဆံပေးလေ...အစထဲက ဒယ်ဒီ
ကင်းကင်းနေလိုက်ရင်ပီးနေတဲ့ဟာ..."

"Jimin....မင်းသူ့ကို နေ့တိုင်းဒီလိုပဲ
ကြည့်နေတာလား...အန်ကယ်မင်းကို
အများကြီးမျှော်လင့်တာနော်..."

"ဒယ်ဒီတောင်မနိုင်တာ.....
ဒီ တကိုင်စာ လေးက ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ
စိတ်ကူးတွေသိပ်ယဉ်မနေဘဲ
ကျတော့်ဟာတွေအကုန်ပြန်ပေး...."

"မပေးနိုင်ဘူး....ပြန်တော့....
မင်းရိုင်းလွန်းကို မပေးနိုင်တာ...."

"ဒယ်ဒီ!!!!!"

"ပြန်ဆိုပြန်လိုက်ပေါ့ နင်အရမ်းလွန်နေပီနော်
ဒါငါနဲ့ အကိုကြီးရဲ့ ပိုင်နက်...."

"ဒီမိန်းမကတော့......."

Jeon သည်ဒုတိယအကြိမ်မြန်ဆန်စွာပဲ
ထိုမိန်းမဆီလက်တွေရွယ်လာသောအချိန်တွေ
တော့ သူအိမ်မှာလိုပဲဆွဲရတော့သည်။

"Jimin ပြန်ခေါ်သွား.....သူ့ကို
နောက်ထပ်ဘယ်တော့မှမလာစေနဲ့...."

"နာမည်ကိုတပ်မခေါ်နဲ့!!!!!"

JeonJungkook အသံကြီးသည်
သိပ်ကြောက်စရာကောင်းလှပါသည်။
အားချင်းမယှဉ်နိုင်တဲ့အခါကျတော့်သူ့လက်တွေ
ကိုအားကုန်သုံးဆွဲထားရင်းမှလွှတ်ထွက်သွားသည်။
ဒါပေမယ့် လွှတ်ပေးလိုက်ရင်မတွေးရဲစရာ
ပေမို့ ခါးတခုလုံးကိုသိုင်းကျုံ့းဖက်ကာ
ကျတော်ရပ်ရန် အသံကုန်ကိုထအော်ခဲ့ရသည်။

JeonJungkook ၏လက်တွေသည်အားသုံး
ဆွဲထားသည်ကြားက ထိုမိန်းကလေးဆီသို့
မရောက်ရောက်အောင်သွားနေကာ
ပါးစပ်ကထွက်လာသမျှသည်နားထဲ
ကျဉ်သွားသည်အထိ ပြင်းပြင်းထန်ထန်စကားလုံးတွေ..
လုပ်ချင်တိုင်းမလုပ်ရတဲ့အခါ ဆွဲရင်းပြုရင်းကနေ
လှည့်ကြည့်လာကာအော်တော့သည်။

"ခင်ဗျား ဘာဖြစ်နေတာလဲ!!!!!!!!
ရူးနေလို့ ဆွဲထားတာလား...
သေချင်နေတာလား!!!"

"ငါဝယ်ပေးမယ် ငါဝယ်ပေးမယ်....
အဓိကကရရင်ပီးရောမလား.....
မင်း အဲ့ကား ကို ရသွားရင် ပီးပီမလား...
တော်တော့ ငါအလုပ်မှာထဲကအရှက်ကွဲလာတာ
ဒီအထိ...ငါအဆင်မပြေတော့ဘူး...
တော်ပါတော့ ပုံမှန်မိန်းမတစ်ယောက်ကို
ရိုက်တောင် ရုပ်ဆိုးတာ...မင်းသွားရိုက်ချင်နေတာ
ကိုယ်ဝန်သည်...တော်ပါတော့....."

တစ်ချိန်လုံးအကြောကြီးလာသူက
လေသံတိခနဲပြောင်းသွားရင် သူစိုက်ကြည့်မိပြီ။

သူနဲ့ပဲရန်ဖြစ် သူနဲ့ပဲဒေါသထွက် သူ့ကြောင့်ပဲငို
သူ့ကြောင့်ပဲနာတာမျိုူးကိုကြိုက်သည်။
တခြားသူတယောက်ရောလာလို့ParkJimin
မျက်နှာမဲ့လာလျှင်...မကြည့်နိုင်တော့။
ရင်တခုလုံးကနေ နေရာလတ်မကျန်နာသည်။

"နှစ်ယောက်စလုံးသတိထား....
ကျပ်ကျပ်သတိထား....သူမပါဘဲ
တခေါက်သက်သက်ပြန်လာခဲ့မယ်....
အဲ့ကျမှ စရင်းတကယ်ရှင်းမယ်...."

ဥက္ကဌJeonသည် သားဖြစ်သူ၏
လက်ညိုးတွေကို ပြန်လည်မချေပ..။

ငိုချတော့မယ့် မျက်နှာလှလှလေးတစ်ခုပဲ
လိုတာပါလားဟုတွေးမိပြီးမပြုံးမိအောင်ထိန်း
ထားခဲ့ရသည်။
ဒါတောင်...သူဘာမှမဟုတ်ပါဘူးတဲ့လေ....။

လက်တွေကိုပြန်ဆွဲခေါ်လာကာShowroom
အပြင်သို့ပြန်ရောက်သွားခဲ့သည်။

"နောက်တစ်ခါငါ့ကိုမင်းတို့ရန်ပွဲတွေ
ကြားထဲမခေါ်နဲ့.....စိတ်ရှုပ်လွန်းလို့သေမှာ...!!!"

JEonသည်Jimin ကိုစိတ်မဝင်စားနေပါ
ကားပေါ်လည်းမတက်သေးဘဲ
တစုံတခုကိုတွေးနေတဲ့ပုံရပြီးနောက်
မျက်ခုံးတဖက်ပင့်သွားကာ အဝင်ဝက
အလှဆင်ထားသောကျောက်တုံးခပ်ကြီးကြီး
တခုကိုသွားယူတော့သည်။

"Jung..kook...ဘာလဲ ဘာလဲ
ဘာလုပ်မလို့လဲ......"

Jimin သည်အလန့်လန့်အဖျန့်ဖျန့်မေးနေစဉ်မှာပဲ
အသစ်စက်စက်Showroomကြီး၏ မျက်နှာဝ
မှန်ကြီးတစ်ချက်ဆီ အရှိန်သေချာယူကာ
ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။

ခွမ်းးးးးးးးးးး

"JungKook!!!!!!"

ကျောက်တုံးသည်မှန်ကိုအားလုံးထိုးခွဲသွားပြီး
ပြထားသော 2021 Model Brandnew
ကားကြီးဆီတန်းသွားကာ ဘာတွေဖြစ်သွားပီလဲ
Jimin မကြည့်ရဲတော့။
မနက်ဖြန်Softopeningမယ့် အသစ်ကြီးလေ.....။

တဆိုင်လုံးရှိသမျှလူတွေအားလုံး
လုံခြုံရေးတွေ ရဲတွေ ဘေးဘီက
လူတွေပါချက်ချင်းဝိုင်းအုံလာကြတော့သည်...။
ဥက္ကဌJeonနဲ့ဇနီးလေးသည်လည်းအလန့်လန့်အဖျန့်ဖျန့်
ပြေးလာကာ ဥက္ကဌJeon၏မျက်နှာသည်
ချက်ချင်းအိုကျသွားတော့သည်။

" မင်း........"

ဥက္ကဠJeonသည်အသံသေးသေးလေးသာ
ထွက်လာနိုင်သည်။

"Sorry.အလှထားတဲ့ကျောက်တုံးတွေကလှတော့
အတုလားအစစ်လားစမ်းကြည့်တာ..."

Jimin သည်ဘဝတလျှောက်လုံးနေထိုင်လာတာ
ဒီလိုဆိုးဆိုးဝါးဝါးအပြုအမူအဖြစ်အပျက်မျိုး
တခါမှမကြုံဆုံဖူးတာကြောင့်ဝန်ခံရမည်ဆို
လန့်လည်းလန့်ကာ ကြောက်လည်းကြောက်ပါသည်။

ငါဒီလိုယောကျ်ားမျိုးကို ဘာကြောင့်များဟု
မယုံကြည်နိုင်စွာပြူးကြည့်နေမိပြီး
ရုတ်တရက်Shockသည်ကြီးခဲ့သည်။
သူကတော့ အားလုံးဝိုင်းကြည့်နေတာမို့ထုံးစံအတိုင်း
ကကြိုးစုံပြန်သည်။

"ဘာမှမဖြစ်ဘူး...မောင်လူဆိုးဆိုတာ
သိရဲ့သားနဲ့ မလန့်ရဘူးလေ..မောင့်Hyungလေး
တုန်တောင်နေတာပဲဗျာ..."

တကယ်နွေးနွေးထွေးထွေးချော့မြူနေတဲ့ပုံသည်
အသဲငယ်သူဆိုရင်ခွင်ပြိုဆင်းသွားနိုင်သည်။

"JungKook.မင်း...မင်း...တော်လောက်ပီ.....
.....အန်ကယ်....
ကျတော်...စိတ်မကောင်းပါဘူး....သူလုပ်လိမ့်မယ်လည်း
မထင်တော့လေ...ကျတော်ပြန်ခေါ်သွားပါတော့မယ်"

"ဘာကိစ္စလိုက်ရမှာလဲ နောက်မှန်တွေကျန်သေးတယ်"

"လာစမ်း!!!!!!. တလောကလုံးကြည့်နေပီ...."

လုံလောက်ပီလို့စိတ်ထဲထင်တာကြောင့်
Jiminဆွဲခေါ်ရာနောက် နေကာမျက်မှန်
အနက်ရောင်ကိုဟန်ကျကျလေးတပ်လိုက်ကာ
လက်ကလေးပြပြီး နူတ်ခမ်းတဖက်ကွေးတက်သွား
အောင်အားလုံးကိုပြုံးပြသွားတဲ့မောင်သည်
ကဋေကဋာအဆိုး......။

မောင်....ပြိုင်ကားမဝယ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး.....
အဲ့ဒီနေ့က ဘယ်လောက်လျှောက်ဖျက်ဆီးခဲ့ဖျက်ဆီးခဲ့
တွေတွေလေးရှားရှားပါးပါးဖြစ်ခဲ့ရတဲ့နေ့....။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ကမြက်ခင်း
ပေါ်ပက်လက်လှန်ကာ မလှုပ်မယှက်နေပြီး
ထလည်းမလာခဲ့...။

မောင့်ရဲ့ဆိုင်သူကတော့ ထိုShowroom
ကိုချက်ချင်းပြန်ကာ ဥက္ကဌJeonကို
ကူညီပေးနေခဲ့ရသည်။

မောင်ကတော့ မြက်ခင်းပေါ်မှာပက်လက်လှန်က
ဆွေးနေတုန်း...။

မောင်က...စိတ်ရှိသလို ဘဝနေ့တွေကို
ကြုံရာအရောင်နဲ့ခြယ်တယ်.....
လိုက်၏မလိုက်၏ ဘယ်တော့မှမရုမစိုက်ခဲ့....။

......။

လိုချင်တာမရရင် အထူးသဖြင့်ကားဆိုသော
အရာနဲ့ပတ်သတ်လာရင်Jeonသည်
အသဲအစစ်အမှန်ကွဲတတ်ကာ ပြိုင်ပွဲတစ်ခု
ကိုရောက်နေပီးဝင်လည်းမပြိုင်နိုင်
ကားကိုမှီကာစီးကရက်ပဲသောက်နေသည်။

"မဝယ်ဖြစ်တာလည်းကောင်းတယ်ကွ
သိပ် မလန်းပါဘူး ဂျေရာ...."

"စု ချင်တာ...ဘာပဲထွက်လာထွက်လာ
ငါအရင်ရချင်တာ...ဒယ်ဒီမမိုက်ဘူး"

"Showroomသတင်းတွေ့လိုက်တယ်
Nice Bro!!!အားရမိတယ်..."

Rom သည်ပုခုံးတွေဖက်ကာအားပေးတော့
Jeonကပြုံးသည်။

"ဖြစ်နိုင်ရင် တခုလုံးလုပ်ပစ်ချင်တာ....
ParkJimin က တချက်ပဲထုရသေးတယ်
သွေးစုတ်နေပြီ..."

"Jiminshiကြောင့်လျှော့လိုက်တာပေါ့...."

ပုခုံးကလက်တွေကိုဆွဲဖြုတ်ကာစိုက်ကြည့်ပြီမို့
Romကနားလည်စွာပြန်ပြုံးရင်းခပ်တင်းတင်း
တချက်ပြန်ဖက်လိုက်သည်။

"ParkJimin ParkJimin ကြောင့်...
ငါဒါကိုပြောချင်တာပါ....
တဆိတ်လောက် ဂျေ မင်းမုန်းတယ်ဆိုသေးတယ်
ဘာလို့ဆက်ဆက်အထိမခံရတာလဲ..."

"ဆက်ဆက်အထိမခံဘူးဆိုတာဘာစကားလဲ
မိန်းမဆန်လိုက်တာ...
ငါကအဲ့လောက်ဆိုးနေလို့လား..."

အဲ့ထက်ပိုဆိုးတယ်လို့ပြောလိုက်ချင်ပေမယ့်
မပြောရဲခဲ့....။Rom သည်စီးကရက်သာ
ဖွာနေလိုက်သည်။

"အဲ့လောက်ယောကျ်ားတယောက်အပေါ်
အထိမခံသဲသဲလှုပ်နိုင်တာစောစောကသိခဲ့ရင်
လည်း မင်းကိုငါတွဲခဲ့ပါတယ် ဂျေရယ်..."

"ဆောင့်ကန်လိုက်လို့...အိမ်ပြန်ရောက်သွားမယ်..."

"စတာပါ...စကြည့်တာ...."

ဂျေသည်စစနောက်နောက်လုပ်နေရင်းမျက်လုံး
တွေလည်းကစားနေသည်။ကားပြိုင်ပွဲ
နေရာတွေကသိပ်ကိုစည်ကားကာလူငယ်အများစု
စုပြုံရှိနေကြပီးစိတ်ရှိတိုင်းလွင့်လို့ရသော
လမ်းမတွေဆိုလည်းမမှား..။
မိန်းမလှလေးတွေ သူဌေးသားသမီးတွေ
Celebrity တွေ နဲ့ အထူးမျက်စိကစား၍ကောင်းလွန်းသည်။

"Oh!!!!! ဂျေ...ဟိုဘဲ....ကိုကြည့်အုန်း
အသစ်လား တခါမှမမြင်ဖူးဘူး....."

Romလက်ညိုးထိုးပြရာသို့Jeonသည်
လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ....စီးကရက်ရှိုက်နေရင်း
မှခေတ္တရပ်သွားကာကြောင်စီသွားခဲ့သည်။

စိမ်းပြာရောင်တွေ........။

သူတို့လိုပဲကားတစီးရှေ့တွင်အသိတယောက်နဲ့
မတ်တပ်ရပ်ကာစကားပြောနေသောသူသည်
အပွင့်အခတ်တွေပါသောShirt အကျီလှလှလေး
ကိုဝတ်ထားကာ ရင်ဘက်ဖွေးဖွေးလေးအား
စတိုင်ထုတ်ဖော်ထားကာ ဆွဲကြိုးလှလှလေးတွေ
အများကြီးနဲ့မလုံမခြုံဖုံးထားသည်။
အညိုရောင်ဘောင်းဘီခပ်ပွပွဖြင့် ဆံပင်ပြာတွေကို
တချက်တချက်ခါရင်းပြုံးရွှင်စွာစကားပြောနေပုံ
သည် လုံးဝပေါ့ပါးစွာ လွတ်လပ်စွာ...။

လိုက်ရှာနေတယ်လို့မဟုတ်ပေမယ့်Clubမှာတခါ
ပဲတွေ့လိုက်ရတယ် သူခံစားချက်တွေ
မကောင်းခဲ့လွန်းလို့ မှတ်တမ်းပြန်ယူကာ
ထပ်ကြည့်မိသေးသည်။
ကြည့်တိုင်းမှာ ဝမ်းနည်းဆဲ...။

ဒုတိယတခါ အခုအပြင်မှာတွေ့ရပြန်ပြီ။
ဘာတခုမှမပြောင်းလဲသွားပါ.....။
ပြုံးရွှင်စွာအပူအပင်မဲ့ တွေ့နေရခြင်းကို
ပျော်လွန်းနေသလိုလို....ပျော်နေရင်းကနေ
ယူကျုံးမရစွာဝမ်းနည်းလာပြန်သည်။

ParkJimin ကို တခုခုပြောထွက်လိုက်ဖို့
ထိန်းမရသလိုပဲ ဒီလူကိုမြင်တိုင်း
ဝမ်းနည်းဝမ်းသာရောပြွန်ခံစားချက်ကြီးက
ပိုရူးတယ်ဟုသတ်မှတ်၍ရပါသည်။

"ဂျေ ဘယ်လဲ......???"

ခြေလှမ်းတွေသည် အနီးကပ်သွားကြည့်လိုက်
ချင်သောစိတ်ကိုတွန်းပို့နေကာတခါမှတကြိမ်မှ
မသိသေးပေမယ့် Jeonသည် ပျက်နေသော
မျက်နှာမျိုးနဲ့အတူ ထိုအပြာရောင်လေးဆီလျှောက်သွား
ခဲ့သည်။

နီးလာလေလေ...ပိုနီးလာလေလေ....
အနီးဆုံးကိုရောက်သွားလေလေမှာ
ထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လာသော
နှာခေါင်းမြင့်မြင့်တွေ....
အသဲပုံနူတ်ခမ်းလှလှလေးတွေ...
ဖြူဖြူစင်စင်အပြုံးအရီလေးတွေ....
စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပေးနိုင်ဆုံးအပိုင်းကတော့
မျက်တောင်အရှည်ကြီးတွေပဲ........။
ကြားနေရသော အသံဩဩလေး..
လက်သွယ်သွယ်လေးသုံးကာစကားပြောနေပုံသည်
Jeonအတွက် ပြင်းပြင်းထန်ထန်စို့နစ်လာကာ
တချိန်ထဲမှာပဲ
ကောင်းကောင်းနေနေတာပဲ...
အလှဆုံးအပြုံးတွေပြုံးနေသေးတာပဲ....
လှလှပပလေးပြန်တွေ့ရတာပဲဆိုတဲ့
ဝမ်းသာမှုတွေကလည်းအလုံးအရင်းလိုက်.....။

Jeonသည် ပြောချင်ရာပြော စိမ်းပြာရောင်လေး
အားစကားတခွန်းမှပင်မနူတ်ဆက်ပဲ
အနီးဆုံးအထိရောက်အောင်လျှောက်လာကာ
ပေါ်တင်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ချောလို့ လှလို့ မိုက်လို့ ကြိုက်လို့....
ပူလောင်တဲ့ခံစားချက်တစိုးတစိမှမပါဘဲ
တော်သေးတာပေါ့....ဒီလိုလေးအသက်ရှင်နေပေးတာ
ဆိုတဲ့..ဝမ်းသာမှုတခုထဲနဲ့သာJeon
မထိန်းနိုင်မျက်ရည်ဝဲတက်လျှက်ကြည့်နေပြန်ခဲ့သည်။

"Hey...!!!!နေမကောင်းဘူးလား..."

စကားပြောနေတုန်းရုတ်တရက်မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်ရောက်လာကာ
မိုးပြိုကျတော့မလိုမျက်လုံးတွေနဲ့လာစိုက်ငေး​နေသော
ယောင်းဖျက်ခနဲမှတ်မိပြီးပြီဖြစ်သောဒိတ်ဒိတ်ကျဲ
သူဌေးသားလေး၏မျက်နှာကိုလက်တွေဖြင့်
ဝှေ့ယမ်းလိုက်ကာမေးလိုက်သည်။

"Hey...!!Bro!!!"

ဒုတိယအကြိမ်အသံလေးအနည်းငယ်ကျယ်
လာမှJeonသတိပြန်ဝင်ကာလှုပ်လှုပ်ရှားရှား
ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

"Sorry!!!ကျတော်....."

"ကိုယ့်မျက်နှာက မင်းအတွက်ဝမ်းနည်းစရာ
ဖြစ်နေလို့လား ချာတိတ်...မင်းမျက်ရည်တွေနဲ့..."

Jeon သည်အလျှင်စလိုသုတ်လိုက်ကာ
မျက်လုံးတွေကိုကစားလိုက်သည်။

"မဖြစ်ပါဘူး...မဖြစ်ဘူး....ဒီလ်ိုပဲကျတော်က
နည်းနည်း...."

"ရပါတယ် ....."

သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စွာပြုံးပြနေသော
လူသည် ဘာခံစားမှုမှမရှိ...
ဘာမှမရှိ...ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဘာဆိုဘာမှမရှိ။

တချ်ို့သော မချစ်ခြင်းတရားတွေက
ရက်စက်တယ်.....မချစ်ဘူးဆိုရင်လေ
သူသေသွားရလို့ကိုယ်လည်းလိုက်သေ
ပေးခဲ့တာတောင်....သေခြင်းတရားတခုလုံး
ကိုတောင်သက်သေပြချစ်ပြခဲ့တာတောင်
အမှုံအမွှားလေးမျှ...သယ်မလာပေးခဲ့ဘူး...။

ယောင်းနောက်ဆုံးအချိန်အထိငေးကြည့်ခဲ့တာ
အသက်မကုန်ခင်အထိနှလုံးသားထဲထည့်ခဲ့တာ
ဧကရာဇ်တပါးထဲမို့....ပြန်ဆုံတွေ့ခြင်းတွင်
တဖက်မှာလွမ်းဆွတ်စွာ
မျက်ရည်ဝဲနေမယ့်...မချစ်ခြင်းတရားတွေကတော့
ခပ်အေးအေးလေးသာ.......။
စိတ်ရောနှလုံးသားရော ဘာလှုပ်ရှားသတိရမှုမျိုး
မှမရှိခဲ့....။
ရက်စက်ခဲ့ခြင်းတွေသည်...ဓားထက်ထက်လိုပဲ...။

"KimTaeHyung ပါ...ဒီနေ့မှရောက်ဖူးတာမို့
အကူအညီလိုရင်ပေးပါအုန်းနော်..."

သွက်သွက်လက်လက်လက်ကလေးပေးလာသူ
သည်ဆက်ဆံရေးကောင်းကြောင်းသိပ်သိသာပါသည်။

"အင်း....ကျတော် ဂျေ ပါ...."

"လူကလည်းမှတ်ရလွယ်တယ်
နာမည်ကလည်းမှတ်ရလွယ်ပါတယ် ဂျေ...
ခုတော့ ကိုယ် လိုက်ကြည့်လိုက်အုန်းမယ်
နောက်တွေ့ရင်နူတ်ဆက်နော် Seeyou ချာတိတ်....."

ဘာဆန်းလို့လဲ...ဒီလိုချာတိတ်လေးတွေ
ပုံစံမျိုးစုံနဲ့လာချည်တာ..ရိုးအီနေတဲ့အကွက်တွေ။
TaeHyung သည် ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလိုက်ကာ
သူ့ဘက်ကစသတိထားမိပြီး သိကျွမ်းချင်သလိုလို
ဖြစ်နေသောကောင်လေးကအရင်လာ
အကွက်ရွေ့တာကြောင့်ကျေနပ်နေသလိုလို...။

လူကြီးကိုဖုန်းဆက်ကြွားရင်
အခန်းထဲကထွက်ခိုင်းတော့မည်မဟုတ်....။
ဒါပေမယ့်လည်းကြွားမှာပဲ.....၊။

..........

ခြံထဲကားထိုးပီးတာနဲ့မြက်ခင်းကိုတချက်
အရင်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ကားမရ၍ ကြေကွဲနေသူ ဒီအချိန်အထိပက်လက်မလှန်
နေတော့တာကြောင့်သက်ပြင်းတချက်ချကာ
အိမ်ထဲသို့ရုံးအိတ်လေးကိုင်လျှက်
ပြေးဝင်သွားတဲ့MD Parkသည်
လူဆိုးလေး ညအထိ လှဲနေမှာကိုစိုးရိမ်နေပုံ
ထောက်ပါသည်....။
ကံကြမ္မာရေးဆွဲနေသူကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်း
မပြောပြခဲ့ပေမယ့်လည်းပေါ့....။

.........။

စိတ္ေတြသည္ Hyung ဆီကစာအုပ္ေလးရထဲက
ဖတ္ဖို႔မအားလပ္ေပမယ့္အခန္းထဲကစာအုပ္စင္
ေပၚမွာေနရာတက်ရွိေနေသာစာအုပ္ေလးကို
ျမင္တိုင္းမွာေတာ္႐ုံအပူေတြေအးသည္။

JeonJungkook ကလည္းအိမ္ျပန္ေနေပမယ့္
အရင္လိုေတာ့တေစာင္းေစာင္းျဖစ္မေနဘဲ
ကားModelအသစ္တစီးလဲဖို႔ကိစၥကိုေတာ္ေတာ္ေလး
အာ႐ုံေရာက္ေနသည္။
ေန႔လည္း ဒီကား ညလည္းဒီကားနဲ႔
ေယာက္ယက္ခတ္ေနလ်က္...။

သူေဌးသားေတြ၏ အပူအပင္သည္တရားက်ဖို႔
ေတာ့ေကာင္းသည္...ပိုက္ဆံမျဖဳန္းရမွာစိုး၍
ေန႔မအိပ္နိုင္ညမအိပ္နိုင္ျဖစ္ေနျခင္း...။

ပိုက္ဆံမွမရွာဖူးတာ.....ပိုက္ဆံရွာဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္
သည္ပိုက္ဆံတန္ဖိုးကိုေသခ်ာနားလည္ၿပီး
သူ႔လိုဆုံးရွုံးဖူးတဲ့သူကေတာ့ ေျပာဖြယ္ရာမရွိေတာ့။

သတိေတာ့ထားမိပါသည္...။
သူေဆးသြားယူတယ္ ဆရာဝန္ဆီသြားၿပီး
ျပန္ျပန္လာတဲ့ရက္ပိုင္းေတြကတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္
ရွိကာ နဂိုအရင္းခံ ေပေစာင္းေစာင္းပုံစံမ်ိဳးကလြဲ
စေတြ႕တုန္းကလို အလကားေနရင္း
ခင္ဗ်ားကိုျမင္တိုင္းမုန္းတာ ဟု အသံနက္ႀကီးနဲ႔
ေအာ္မေနေတာ့...။
သူလုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ေနကာေဘးဘီကိုသိပ္အာ႐ုံ
မရွိေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ..။

ကန့္လန့္ေတြမေျပာဘဲ
မျပဳမူဘဲ...သူ႔အကန့္နဲ႔သူေနၿပီး
မိုးလင္းမိုးခ်ဴပ္ေအးခ်မ္းေနရင္ေတာ့
သိပ္လည္းမဆိုးလွပါဘူးေလ ဟုမွတ္ခ်က္ျပဳလို႔ရသည္။

...ေမာင္က တခါတရံသူေမြးထားတဲ့ႏွင္းေခြးအႀကီး
ႀကီးနဲ႔အိမ္ေတာ္ႀကီးထဲစကားေတြေျပာေနတတ္တယ္
ေမာင့္အသံဟာ တအိမ္လုံးၾကားနိုင္တဲ့အထိ
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္....
ေခြးႀကီးက တစုံတခု လိမၼာျပတိုင္း သေဘာတက်
ထြက္လာတတ္တဲ့ေမာင့္ရီသံေတြဟာ...
သိပ္ရွားပါးလြန္း ၾကားရခဲလြန္းတယ္

ေမာင္က တိရိစၧာန္ေတြကို သိပ္ခ်စ္တတ္တယ္
ဘီယာမူးၿပီး ႏွင္းေခြးႀကီးနဲ႔အတူ ဧည့္ခန္းထဲ
အိပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြား
တတ္တဲ့ေမာင့္ကို Company ကျပန္လာသူ
ေမာင့္ရဲ့ဆိုင္သူက ျမင္တိုင္း ရြံသလိုကဲ့ရဲ့သလို
ႏွာေခါင္းေလးရွုံ႔သြားတဲ့ျမင္ကြင္းမ်ိဳးေတြက
အိမ္ေတာ္ႀကီးထဲမွာ ခဏခဏ..........။

ဒါေပမယ့္လည္းရန္မစဘူးဆိုအဆင္ေျပေနတာပဲ
ေလ...။သူ႔ဟာသူေခြးအိမ္ထဲသြားတိုးအိပ္အိပ္
ဒါကိုယ့္အပိုင္းမဟုတ္...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုရက္ပိုင္းေတြေတာ့အရမ္းကိုေနရတာ
သက္ေတာင့္သက္သာရွိလွပါသည္။

........

ဒုန္းးးးးးးးးး

Jimin သည္ ၾကည္လင္ေတာက္ပလၽွက္ရွိေသာ
စိတ္ေတြႏွင့္ JeonGroup၏႐ုံးခန္းထဲတြင္
ဥကၠဌJeonခိုင္းေသာကိစၥတခုရွိတာေၾကာင့္
ေရာက္ေနခဲ့သည္။

JeonGroupမွာေအာက္ေျခကစ
ရာထူးအႀကီးဆုံး အထိ အားလုံးသည္
ဥကၠဌJeon အေမၽွာ္အျမင္ရွိစြာေသြးခဲ့ေသာ
အဖိုးတန္ေတြႀကီး..။ပညာေတြအမ်ားႀကီးရကာ
ဝန္ထမ္းေတြသည္သိပ္စိတ္ခ်ရသည္။
အလုပ္လုပ္တာသိပ္ထိေရာက္မွုရွိကာဥကၠဌJeon
ကိုယ္တိုင္မလာေတာ့ဘဲ သူ႔ကိုပဲနည္းနည္းပါးပါး
ကြတ္ကဲေပးဖို႔လႊတ္လည္းလုံေလာက္ေနတာမ်ိဳး။
ေခါင္းေဆာင္မွု စီမံမွု ထိန္းခ်ဳပ္မွု သိပ္ေကာင္းလြန္းသည္။
စည္းကမ္းေကာင္းကာ ဆုေပးဒဏ္ေပးစနစ္သည္လည္း
အားရစရာ....။ဥကၠဌJeonသည္အားလုံးကို
နိုင္နင္းစြာ အကြက္ေစ့သည္။
သူမနိုင္တာ သူ႔သားတစ္ေယာက္ထဲ....။

Computer ထဲမွစရင္းတစ္ခုကိုစိတ္ဝင္တစား
ၾကည့္ေနတုန္း...က်ယ္ေလာင္ေသာတံခါးဖြင့္သံ
နဲ႔အတူေျပးဝင္လာေသာJeonJungkookသည္
ေတာက္ပေနေသာအနက္ေရာင္Leather
အက်ီနဲ႔....။
တစုံတခုအလၽွင္လိုလာတဲ့ပုံေထာက္ၿပီး...
ေဒါသေတြလည္းထြက္လာတဲ့ပုံ...
ရန္ပြဲ၏အေငြ႕အသက္ေတြ ခ်က္ခ်င္းရလိုက္သည္။

"တံခါးကို ေခါက္ပါလို႔ဘယ္ႏွခါေျပာရမလဲ....!"

"ကိုယ္ပိုင္တဲ့Company ကကိုယ္ပိုင္တဲ့
ေယာက်္ားဆီလာတာ ေခါက္ေနစရာမလိုဘူး..."

မနက္ကအထိ အေျခအေနသည္ ဟုတ္ေနတုန္း...။
သိပ္မဆိုးပါဘူးေလလို႔ ေနာင္တဆယ္ဘဝေလာက္
ရမယ့္အေတြးဆိုးႀကီးကိုေတြးမိေသးတာ..။
ခုေတာ့ ထရိုက္ခ်င္လာၿပီ။
အတြင္းေရးမွူးလည္းရွိေနတာေၾကာင့္Jimin သည္
ဟန္မပ်က္ထိန္းကာစိတ္ကိုအနည္းငယ္ေလၽွာ့လိုက္သည္။

"ဘာျဖစ္လာတာလဲ...ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔..
ဘာျပသနာရွိလို႔လဲ...."

စားပြဲခုံေရွ႕ကိုေထာက္လာေသာလက္ေတြမွာ
ဘာေတြမွန္းမသိရွုပ္ယွက္ခတ္ေနၿပီး
သူေသာက္ေနက်စီးကရက္နံ႔နဲ႔ ေရေမႊးနဲ႔
ေရာေနေသာအနံ႔သည္ ေခါင္းပါမူးခ်င္လာသလိုလို...
ေအာက္ႏူတ္ခမ္းတြင္အေရာင္လဲ့ေနေသာ
အရာတစ္ခုတပ္ထားေသးသည္။
ခႏၶာကိုယ္ကိုအေပါက္ေတြလိုက္ေဖာက္ရတာ
ေတာ္ေတာ္ေလးဝါသနာပါပုံရကာ
ဒီပုံစံသည္ သူတခုခုႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္လုပ္ဖို႔
ျပင္ဆင္ထားတာေသခ်ာသေလာက္ရွိသည္။
မ်က္လုံးေတြသည္ အတြင္းေရးမွုးမေလးကို
တခ်က္ေစာင္းၾကည့္လိုက္ပီးေနာက္...

"နင္ထြက္....ငါတို႔​စကားေျပာစရာရွိလို႔"

Jimin ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့လိုအပ္တာ
ေတြသိမ္းကာအတြင္းေရးမွုးသည္အျပင္သို႔
ထြက္သြားသည္။

"ဘာလဲ...ျမန္ျမန္ေျပာ ငါအလုပ္လုပ္ေနတယ္
မင္းလိုဆန္ကုန္ေျမေလးမဟုတ္ဘူး.."

"ခင္ဗ်ားထိုင္ေနတာ က်ေတာ့္ေနရာပါ..."

"ဟုတ္လား လာထိုင္ေလ...ငါကအရမ္းထိုင္ခ်င္ေနတယ္
ထင္ေနလို႔လား...လာထိုင္လိုက္စမ္းပါ..."

"မလိုဘူး အလုပ္သမားရွိတာပဲ..."

"မင္း!!!!"

"က်ေတာ့္ကဒ္ေတြရွိသမၽွအကုန္Daddyပိတ္သြားတယ္
Accေတြေရာ ဒီေန႔ ျပမယ့္ Edition ကို
ဝယ္မလို႔လုပ္ထားတာ ဘာမွလုပ္မရေတာ့ဘူး
ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း မကိုင္ဘူး
ဒါမ်ိဳးက ခဏခဏပညာျပတာရိုးေနေပမယ့္
ကားက ဒီေန႔ရမွာျဖစ္မွာ..."

"အဲ့တာငါနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ..မင္းတို႔သားအဖကိစၥေလ..."

"ပိုက္ဆံလာယူတာ....Company Accေတြ
ရွိတယ္ေလ.... "........" ခုထုတ္ေပး...."

ေငြAmount သည္ေၾကာက္စရာ။
သူ႔ကားကစိန္စီထားလို႔လား။

"ငါကလာၾကည့္ေပး႐ုံပဲ ေငြေၾကးေတြအထိမပါဘူး
BankAccေတြကမင္းအေဖပဲကိုင္တာ
မင္းသိရဲ့သားနဲ႔....."

"မရဘူး....ခင္ဗ်ားဒီေလာက္အစအဆုံး
လုပ္ေနတာပဲ ဒါကိုမထိန္းခ်ဴပ္ထားဘူးဆိုတာ
မျဖစ္နိုင္ဘူး....ဒယ္ဒီက်ေတာ့္ကိုမယုံလို႔
ပိုက္ဆံနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ ဘာမွလုပ္ပိုင္ခြင့္မေပးထား
လို႔ေျပာေနရတာ...."

"သားအရင္းေတာင္မေပးထားမွာေတာ့
ငါကသူစိမ္းေလ....ရေအာင္ဆက္သြယ္ၿပီး
ျပန္ဖြင့္ခိုင္းလိုက္ေပါ့....ဘာခက္လို႔လဲ"

"ဒီေန႔ေငြလႊဲရမွာ...ဒီညေနဆို တန္းဝယ္ရမွျဖစ္မွာ
က်ေတာ္အရင္ဆုံးအဲ့ဒီModelကိုစစီးရမွ
ျဖစ္မွာ သူနဲ႔ျပန္ညႇိပီး ကဒ္ေတြAccေတြ
ျပန္ဖြင့္ေပးမယ့္အခ်ိန္ကိုက်ေတာ္မေစာင့္နိုင္ဘူး..
ေပးဆိုေပးလိုက္ ကိုယ့္အလုပ္ကပိုက္ဆံကိုယ္
ေတာင္းတာ ခင္ဗ်ားပိုက္ဆံေတာင္းေနတာလည္း
မဟုတ္ဘူး...."

"ငါ့ပိုက္ဆံမဟုတ္လို႔ ငါေျပာေနတာေပါ့
ငါတစ္ဦးထဲဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ဒီေလာက္ေငြAmount
အမ်ားႀကီးကိုထုတ္ေပးလို႔မရဘူး..."

ေမာင္....ကဥာဏ္နည္းနည္းမ်ားတတ္တဲ့ေကာင္ေလး..။
အင္း...ေမာင္ဟာ က်ိန္စာေတြဖယ္ရင္သိပ္ငယ္လြန္း
ေသးတယ္လို႔သတ္မွတ္လို႔ရတဲ့အရြယ္မလို႔
အၾကမ္းနည္းမရတဲ့အခါ ပိုက္ဆံကအရမ္းႀကီး
လိုေနပီမို႔ မေပ်ာက္တေပ်ာက္ကေလးစိတ္ေလးမွာ
Jimin ကိူေခ်ာ့ေျပာရင္ေတာ့ေရာက္ေလာက္မည္
ဟုေတြးလိုက္ၿပီး မုန္းတာေတြခ်စ္တာေတြခဏထား
ၿပိဳင္ကားရေရးသာ ဦးစားေပးျဖစ္ေနသည္။

ေမာင့္မ်က္လုံးေတြသည္
ရည္းစားေတြအားလုံးကို စခ်ဥ္းကပ္ရင္သုံးတဲ့
အေရာင္ေတြကိုခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲပစ္လိုက္သည္။

စကၠန့္ပိုင္းအတြင္း သိပ္ဆြဲေဆာင္မွုအားျပင္းေသာ
ေယာက်္ားတေယာက္အသြင္ေျပာင္းJeonဟာ
Jimin လည္းဘာအသားေတြနဲ႔ထုထားလို႔လဲလို႔
ေပါ့ပါးေတြးရင္း....ခုတေလာလည္းJiminနဲ႔က
အရင္ေလာက္အေျခအေနမဆိုးေတာ့၍
သူေရးဆြဲရာအ႐ုပ္ထင္လာမွာေသခ်ာသေလာက္။
အသံကိုတဝက္ေလာက္အထိေလၽွာ့ခ်လိုက္ၿပီး

"ေမာင့္ကို ခက္ခဲေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ....
အဲ့ကားမွမရရင္ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြၾကား
အရမ္းေအာက္မွာ Hyung သိရဲ့လား...
ေမာင့္ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္မလား..."

"မခ်မ္းသာေစခ်င္ပါဘူး....
မင္းကိစၥနဲ႔မင္း.....ငါနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ
အပိုင္ႀကီးပဲ ေျပာပုံက...."

"ေအာ္..ဟုတ္လား....Sorry
ေမာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အထင္ေတြႀကီးမိသြားတာ
Jeon JungKook...မင္းညံ့လိုက္တာ..
ဘာလို႔တလြဲတေခ်ာ္ေတြပဲေတြးေနရတာလဲ
မင္းကြာ...."

မ်က္ႏွာကိုလက္ျဖင့္အုပ္ကာသက္သက္လုပ္ေနပုံ
သည္တကယ္ဟုထင္ရေလာက္ေအာင္
သ႐ုပ္ေဆာင္ေတာ္ေပမယ့္ JeonJungKook
အေၾကာင္းသိေနတာထက္ပိုသိေနသူမို႔
စိတ္ပ်က္ခ်က္ကေျပာဖြယ္ရာမရွိ။

ေကာင္မေလးေတြ႐ူးလည္း႐ူးပစ္ခ်င္စရာေလ....။
ဒီေကာင္ေလးကိုက...ဆယ့္ႏွစ္ႀကိဳးကေဝ...။

"တခုခုအသစ္ထြက္တာနဲ႔လက္ထဲကို
မခက္ခဲဘဲ ဟက္ခ်ေလာင္း ဆိုပီး
ေရာက္လာတတ္တဲ့ ဘဝေလးက
ခုေတာ့ ဆင္းရဲသားေလးလိုပိုက္ဆံေတာင္းေနရတာ
ရင္နာဖို႔တကယ္ေကာင္းတယ္ ကိုယ့္က္ုကိုယ္
လည္းမယုံနိုင္ဘူး....."

"ေတာ္စမ္း...!!!!!ကလီကမာနဲ႔...
မင္းမ်က္ႏွာနဲ႔ အဲ့လိုလုပ္ျပေနလည္း
မင္းဘာဆိုတာ ငါသိတယ္ သြားျပန္ေတာ့
ေပးစရာ တျပားမွမရွိဘူး...."

ကေဝေကာင္ေလးသည္...ခဏပါပဲ...။
ရမလားလုပ္ၾကည့္ေပမယ့္မရတဲ့အခါ
တြန့္ခ်ိဳးသြားတဲ့မ်က္ခုံးတန္းႏွစ္ခုသည္
သိသိသာသာ။အလုပ္စားပြဲေပၚမွခုန္ဆင္းလိုက္ကာ
ဆံပင္ေတြဘာေတြျပန္သပ္လိုက္သည္။

"ေဒါသထြက္မလာခ်င္ဘူးေနာ္
လက္ေတြလည္းပါမလာခ်င္ဘူး
က်ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ပုံမေျပာတတ္တာခင္ဗ်ား
အသိဆုံးပါ...ဒီအခန္းထဲပိတ္ပီး မေပးမခ်င္း
ႏွိပ္စက္ေပးရမလား.."

"Public ေနရာမွာ...မင္းလူစိတ္မရွိတာကို
ျပခ်င္ရင္ေတာ့ျပေလ...
ေသခ်ာတာေတာ့ ငါမလြန္ေနဘူး....."

"ပိုက္ဆံမေပးတာ ေသခ်ာပီေပါ့..."

"ေအး....."

"အိုေက ဒါဆိုဒီကိစၥကိုညက်သက္သက္ရွင္းမယ္
Daddyကိုဖုန္းေခၚလိုက္ ဘယ္မွာလဲေမးေပး
က်ေတာ္ဖုန္းေခၚရင္မကိုင္လို႔
ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ အဆင္ေျပတယ္မလား..."

"ေနရာသိရင္ပီးေရာမလား...ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္
ရွင္းၾကစမ္းပါ ငါ့ကိုလာဆြဲမထည့္နဲ႔.."

"ဆက္စရာရွိတာဆက္ေတာ့...."

Jimin ဖုန္းေခၚေတာ့ ဥကၠဌJeonသည္ဖုန္းကိုင္သည္။
Jeon Groupက ကားထုတ္လုပ္ျခင္းကိုအဓိကထား
တာေၾကာင့္ဥကၠဌJeonၿမိဳ႕ထဲမွာနန္းေတာ္တမၽွ
ကားShowroomေတြမ်ားစြာတည္ေဆာက္ကာ
ခ်မ္းသာမွုကိုျပသည္။

အလန္းစားကားေတြထုတ္လုပ္ပီးေတာင္ကိုရီးယား
ေရာတျခားနိုင္ငံေတြကပါ ႏွစ္သက္စြာဝယ္ယူ
စီးနင္းခဲ့ေပမယ့္ သူသားေလးေတာ့မပါခဲ့..။

JeonJungkook က JeonGroupကထုတ္တဲ့ကား
ကလြဲရင္က်န္တာအားလုံးစီးသည္။
Jeon စီးသမၽွသည္Limited Editonေတြႀကီး
ျဖစ္ၿပီး အေဖျဖစ္သူရဲ့ကားေတြထက္ပိုသာေအာင္
ဝယ္ဝယ္ဂုဏ္ယူတတ္ေသးသည္။
ထိုမၽွေလာက္ တလြဲစပင္ေကာင္းတဲ့သူ....။

ဥကၠဌJeonသည္မနက္ျဖန္ဖြင့္မယ့္ အမိုက္ဆုံးေနာက္ဆုံး
ေပၚနည္းပညာေတြနဲ႔Showroomကိုေရာက္ေနပီး
ႀကီးၾကပ္ေနသည္ဟုသိရသည္။

"Showroom ဖြင့္ပြဲစီစဥ္ေနတယ္တဲ့...
မင္းၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ...ခုသိပီဆိုေတာ့
သြားျပန္ေတာ့....."

"စိတ္လက္ခ်မ္းသာစြာ ထိုင္က်န္ခဲ့လို႔
ဘယ္ျဖစ္မလဲ...ခင္ဗ်ားပါလိုက္ခဲ့
အဲ့ပိုက္ဆံမရရင္ ေရာင္းစားဖို႔...."

က်ေတာ္ကသိပ္လက္တန္းပါသည္....။
စားပြဲခုံေပၚက အလွထားေသာျပကၡဒိန္ျဖင့္
မ်က္ႏွာတည့္တည့္က္ုပစ္ေပါက္လိုက္တဲ့အခါ
သူေရွာင္ခ်ိန္မရခဲ့....။

"ParkJimin!!!!!"

ခ်က္ခ်င္းရဲတက္သြားေသာထိသြားေသာမ်က္ခုံး
နားကအသားအေရသည္ သိသိသာသာ။
JEon သည္တစုံတခုေတာ့ဘာမွျပန္မလုပ္ဘဲ
ခုံမွာထိုင္ေနေသာJimin ၏လက္ေကာက္ဝတ္
ေတြအားဆြဲေဆာင့္ကာ အခန္းျပင္သို႔ဆြဲေခၚလာေတာ့သည္။

"လႊတ္စမ္း....မင္းကိစၥမင္းရွင္းပါလား
ငါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ လႊတ္!!!!!."

"မေပးရင္ အက်ပ္ကိုင္ဖို႔...ေခၚလာတာ
ပါးစပ္ပိတ္ထား!!!!!"

Jeon Groupတစ္ခုလုံးေရွ႕တြင္ဘယ္သူတဦး
တေယာက္မ်က္ႏွာကိုမွမၾကည့္ဘဲ
MD Parkကို အ႐ုပ္တ႐ုပ္လို ေအာ္ဟစ္ေနသည့္
ၾကားကဆြဲသြားေသာJeon သည္မိုက္ကန္းကန္း..။

"ငါ့ကိုဒီလိုအရွက္ခြဲတာေတြအတြက္
မင္းတေန႔ေကာင္းေကာင္းေနာင္တရေစရမယ္
ငါဆုေတာင္းျပမယ္ Jeon JungKook!!!"

ဆုေတာင္းျပမယ္........။Jeonသည္က်ိန္စာဆိုေသာ
စကားကိုသိပ္မုန္းသည္......
ဆုေတာင္းဆိုတဲ့အရာေတြကိုပဲသိပ္မုန္းလွသည္။
အသိစိတ္နဲ႔မသိစိတ္ရဲ့ကြာဟမွု အသိစိတ္ေတြ
လြတ္ထြက္သြားမွုတြင္ အဓိကကနားထဲကို
ေရာက္ေရာက္လာတတ္ေသာ
ၾကမ္းတမ္းေသာ ေသြးက်ိန္စာေတြေၾကာင့္..
အိပ္တဝက္နိုးတဝက္တြင္ၾကားရတတ္ပီး
နိုးလာရင္ သူဘယ္ေတာ့မွစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့။
ParkJiminကိုမဆီမဆိုင္ တြန္းထုတ္ခဲ့ေသာအမွု
ေတြကသက္ေသပင္...။
တခါတရံက်ေတာ့လည္းဆုေတာင္းေတြ
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ဆုေတာင္းေတြ...
ရင္ဘက္ေတြကိုဖိထားရတဲ့အထိ ေအာင့္မ်က္ခဲ့ပါသည္။

လက္ရွိေမာင္ဟာ...က်ိန္စာေတြအေပၚ
သိပ္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာအသက္ရွင္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္။
က်ိန္စာျပင္းသေလာက္....
ေမာင္....တစ္ေယာက္သိပ္ပူေလာင္စြာ
သိပ္ပင္ပန္းခဲ့ရွာပါတယ္....။

ဆုေတာင္းေတြထိေရာက္သေလာက္လည္း
ေမာင္တစ္ေယာက္ အ႐ူးလို ေဆးပါစြဲေသာက္ရတဲ့
အျဖစ္ေတြ...။

ဆုေတာင္းျပမယ္...ဆိုတဲ့စကားတြင္ ကမၻာတဖက္က
ဝိဥာဥ္သည္ျပန္ပူးလာသလား..
လက္ရွိကမၻာကဝိဥာဥ္ကပဲထြက္သြားသလား
JEonသည္Jimin အက်ီလည္ပင္းအား
ေဆာင့္ဆြဲကာယူလိုက္ၿပီး...

"ဆုေတာင္းစမ္း!!!! ထပ္ဆုေတာင္းလိုက္စမ္း...
ဆုေတာင္းရဲရင္ ထပ္ဆုေတာင္းလိုက္စမ္းပါ...."

မ်က္ေထာင့္ေတြပါနီရဲလာေသာJeonသည္
အသံတုန္ရီစြာေျပာလာသည္။
ေဒါသထြက္ေနတာထက္ေက်ာ္လြန္ေသာ
ရင္ထဲမွလွိုက္ခါေနေအာင္ထြက္လာေသာ
အသံႀကီးသည္သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါသည္။

ဒါေလးေျပာမိတာကို အ႐ူးလိုမ်က္ႏွာဘာကိစၥျဖစ္
သြားသလဲစဥ္းစား၍မရ...။

"ဖယ္စမ္း......လူေတြေရွ႕မွာ
ထိန္းမရ သိမ္းမရနဲ႔....ဖယ္!!!!!"

JEonသည္ပ္ုပင္ေအးစက္သြားလၽွက္
ပိုနာက်င္ေအာင္ဆြဲေခၚေနမွုေၾကာင့္
လက္ေကာက္ဝတ္တခုလုံးနီရဲတက္ေနၿပီ။

အမိုးပြင့္ၿပိဳင္ကားနက္ျပာေရာင္ထဲ
အ႐ုပ္လိုပဲပစ္ထည့္ခံလိုက္ရသည္။

"ပါးစပ္ပိတ္ပီးလိုက္လာခဲ့...မပိတ္ရင္
ငါ့အေၾကာင္းသိမယ္...."

"အယုတ္တမာေကာင္!!!
ငါမင္းကိုအရမ္းမုန္းတာပဲ.....
ေသေလာက္ေအာင္ကိုမုန္းတာ...."

"စိတ္မဝင္စားဘူး....
ဘဝတေလၽွာက္လုံး ဘယ္သူဘယ္ဝါတဦးတေယာက္
ခ်စ္လာေအာင္ေနျပဖို႔ ဝါသနာမပါခဲ့တဲ့
အတြက္ ခင္ဗ်ားမုန္းတာ ဘာလုပ္ရမွာလဲဟာသပဲ..."

ကားစက္ႏွိုးကာထြက္သြားေသာအရွိန္သည္
မေတာ္တဆတခုခုမ်ားျဖစ္ခဲ့ရင္ႏွစ္ေယာက္လုံး
အသက္ေပ်ာက္နိုင္ေသာအရွိန္အဟုန္မ်ိဳး..။
Jimin သည္မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ
လက္သီးႏွစ္ဖက္သာဆုပ္ထားလိုက္သည္။

"ငါ့ကိုက်ိန္တာမ်ိဳး ဆုေတာင္းတာမ်ိဳး
ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မေျပာမိေစနဲ႔...ParkJimin
ငါေနာက္တစ္ခါဆိုလုံးဝသည္းခံေနမွာ
မဟုတ္ဘူး ႀကိဳေျပာထားပီးပီေနာ္...."

"ပါးစပ္က ေလၽွာက္ေျပာတဲ့စကားေတြ
ျဖစ္ခ်င္မွလည္းျဖစ္မယ့္ဟာ
တုန္ေနေအာင္ေၾကာက္လန့္ခံစားေနတာပဲ
ဘာလဲ မင္းကက်ိန္စာမိေနလို႔လား
ဆုေတာင္းမွားျခင္းဒဏ္ေတြခံေနရလို႔လား...
၂၁ရာစုႀကီးမွာ.....မင္းလိုေကာင္မ်ိဳးလဲရွိေနေသးတာပဲေနာ္"

ေျပာေနေသာမ်က္ႏွာသည္ သူေသေအာင္
ကားအရွိန္ကိုေၾကာက္ေနေပမယ့္
အသံကေတာ့ေသြးေတြဆူလာေအာင္လွလွပပေလး
ထြက္လာနိုင္ပါသည္။

"က်ိန္စာေတြမိေနတာ ဟုတ္တယ္......
က်ိန္စာျပယ္ေအာင္ လုပ္ရမယ့္နည္းေတြ
လည္းသိတယ္....ပိုက္ဆံရဖို႔ကအေရးႀကီး
ေနတာမို႔...ပီးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ေတာ္
ေဘာင္ခ်ာစုတ္စရာေတြႀကီးပဲေနာ္.....
ေမ့မပစ္နဲ႔....."

"ေၾကာက္ေနရမွာလား...မင္းလိုေကာင္ကို...."

JEon သည္ ေနကာမ်က္မွန္အမဲေကာက္တပ္
လိုက္ကာဘာမွျပန္မေျပာေတာ့။
ေဒါသကေတာ့ လွိုက္စားကာ ရင္တခုလုံးဝုန္းဒိုင္းၾကဲ
ေနၿပီ။ ေဘာင္ခ်ာစုတ္ေနရင္ တဖက္ကကိစၥ
လည္းရွိေသးတာမို႔ကားရပီးမွParkJiminနဲ႔သူ
ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္းေတြ႕ၾကတာေပါ့။

Showroom အသစ္စက္စက္ႀကီးေရွ႕အေရာက္တြင္
ကားကိုကန့္လန့္ရပ္လိုက္သည္။
ParkJimin သည္ကားေပၚမွာမေနခ်င္သူမို႔
ကားရပ္တာနဲ႔တန္းဆင္းကာမ်က္ႏွာသည္လုံးဝ
မာေၾကာေနလၽွက္...။

"လာခဲ့....."

လက္ေတြကိုထုံးစံအတိုင္းမျငင္မသာပင္ဆြဲ
ေခၚသြားကာမွန္ေတြႀကီး75%ေလာက္နဲ႔
လုပ္ထားေသာ အလန္းစားေနရာထဲသို႔
သူပါသြားခဲ့သည္။

"ဟယ္......!!!!မိုးေတြရြာခ်ေတာ့မွာပဲ...
အတြဲလိုက္ေရာက္လာတာပါလား....."

ကံဆိုးစြာစႏူတ္ဆက္သူက ဗိုက္ဖုံးအက်ီ
အေကာင္းစားႏွင့္ ခၽြဲပ်စ္ပ်စ္အသံကို
ရာခိုင္းႏူန္းျပည့္သုံးကာ ေရာင္စုံမိတ္ကပ္
ေတြနဲ႔ JeonJungkook ရဲ့မိေထြး...။

ကံေကာင္းစြာJungkook သည္
မျမင္ရေသာမေကာင္းဆိုးဝါးလို
ေက်ာ္ခြသြားၿပီးသူ႔အေဖဆီသာသြားခ်င္တဲ့ပုံ။

"Jimin က ႏူတ္ေတာင္မဆက္ပါလား
Jungkook နဲ႔ညားပီး လူမွုေရးေတြ
မေကာင္းေတာ့တဲ့ပုံပဲ....."

JeonJungkook သည္ ေက်ာ္သြားၿပီးမွ
ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္လာေတာ့သည္။
ဗိုက္ႀကီးသည္ကလည္းဗိုက္ႀကီးသည္သြားသြား
စြလြန္းပါသည္။
Jimin ႐ုတ္တရက္ဆြဲရမလားဟုေတြး႐ုံေလးမွာပဲ
Jungkook လက္ေတြကထိုမိန္းမ၏
ဆံပင္ရွည္ေတြအားလုံးကိုဆြဲေဆာင့္ပီးေနၿပီ...။

"အားးးးးး နာတယ္ နင္ဘာလုပ္တာလဲ!!!!
လႊတ္စမ္း ငါ့ဆံပင္ေတြ ...!!!!"

"ParkJimin နာမည္နင့္ပါးစပ္ကထပ္ထြက္လာရင္
သြားေတြတေခ်ာင္းမွမရွိေအာင္ရိုက္ပစ္မယ္
ကိုယ့္အကန့္နဲ႔ကိုယ္ေန......
နင္လို မိန္းမပ်က္က ငါနဲ႔ဆိုင္တဲ့ဘယ္အရာကိုပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ထိဖို႔ကိုင္ဖို႔ ပါးစပ္ကထုတ္ေျပာဖို႔ေတာင္
မတန္ဘူးဆိုတာ နင္သိတယ္မလား..."

ေမာင္က....အဲ့ဒီအမည္နာမကို...
အရက္ဝိုင္းမွာထြက္လာတာမ်ိဳးကိုလည္း
လက္မခံနိုင္သလို...
မေကာင္းတဲ့မိန္းမဆီက ထြက္က်တာလာတာမ်ိဳး
ကိုလည္း စကၠန့္ေတာင္မစဥ္းစားဘဲ
ခ်က္ခ်င္းသတိေပးခဲ့တာမ်ိဳး.......။
ေမာင္က....အသက္ရွုေနေသာသက္ရွိကိုထားပါအုန္း...
သက္မဲ့အမည္နာမအေပၚေတာင္...
သိပ္က်ဥ္းက်ပ္ခဲ့တယ္....
ေမာင္က....သိပ္ဆန္းၾကယ္တယ္
ကေဝလို...ႀကိဳးေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔........။

Jimin သည္ တလုံးခ်င္းေျပာေနေသာ
Jeon မ်က္ႏွာကိုအံ့အံ့ဩဩၾကည့္လိုက္မိသည္။
ဆိုင္တဲ့အရာတဲ့.....။

႐ူးမတတ္မုန္းပါသည္ဆိုတဲ့ဒီလူရဲ့စိတ္ထဲ
သူက ဆိုင္ ေနေသးတာလား.....။
ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ဆိုင္ေနရျပန္ရတာလဲ....။
JeonJungkookက တကယ့္စိတ္ေရာဂါပါ...။

"Jeon JungKook!!!!လႊတ္လိုက္စမ္း...!!!!!!!"

ဥကၠဌJeonသည္ စိုးရိမ္ပူပန္ေသာေလသံ
အျပည့္ျဖင့္အေဝးႀကီးေနေအာ္ကာ
ေျပးလာသည္။
Jimin သည္ ေၾကာင္မေနေတာ့ဘဲ
JungKookလက္ထဲကဆံပင္ေတြကို
လႊတ္ေပးေအာင္ႀကိဳးစားရေတာ့သည္။
ကေလးေလးရွိေနတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔
သူကူညီေပးျခင္းပါ။

"လႊတ္ေပးလိုက္စမ္း ကိုယ္ဝန္ႀကီးနဲ႔
ျမင္မေကာင္းဘူး....သူမ်ားဆံပင္ေတြ
ကိုင္တာမင္းမရြံဘူးလား....."

ေအာက္ကလည္းနာက်င္မကနာေအာင္
ဆြဲထားျခင္းခံရတာေၾကာင့္ေအာ္ေနသည္။
ထိုေကာင္ေလးသည္လုံးဝမလႊတ္...။

"Jeon JungKook လူေတြၾကည့္ေနပီ...
မင္းအေဖလည္းလာေနပီ ...လႊတ္လိုက္ေတာ့.."

ဆြဲထားေသာလက္ေတြကိုတျဖတ္ျဖတ္ရိုက္ကာ
ဖယ္ခိုင္းေပမယ့္သူကအမူအယာေတာင္
မပ်က္...။

"ငါ့ေနရာအထိလာ ရိုင္းျပေနတာပဲ...
မင္းက တကယ္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလြန္းတယ္.."

သူ႔အေဖေသေသခ်ာခ်ာေရာက္ပီဆိုေတာ့မွ
ဆံပင္ေတြကိုကိုင္ထားရင္းမွ ဥကၠဌJeon
ဘက္သို႔ၾကမ္းတမ္းစြာတြန္းလႊတ္လိုက္တဲ့သူ...။

"ကဒ္ေတြအကုန္ျပန္ဖြင့္ေပး.....
က်ေတာ္ ကားဝယ္မလို႔...."

"မတန္ဘူး ငါၾကည့္ပီးပီ ေစ်းေတြမတန္မဆမလို႔
မဝယ္ျဖစ္ေအာင္ပိတ္ထားတာ..."

"ဒယ္ဒီနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ....က်ေတာ့္ကိုအားလုံး
လႊဲပီးပီပဲ...က်ေတာ္ဒီလိုေတြဝယ္ခ်င္
သုံးခ်င္လို႔ ဒီလူ႔ကိုယူခဲ့တာေလ
ခုထပ္ထိ ကန့္သတ္ေနတုန္းလား..."

"သုံးလို႔ရပါတယ္....မင္းတန္ရာတန္ရာ
ေတြသန္းေထာင္ခ်ီ သုံးေနတာ
ငါဘာေျပာလဲ...ခုဟာက အရမ္းကို
မတန္ေနလို႔..အေဖတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
ထိန္းတဲ့သေဘာပါ..."

"က်ေတာ္ ကားေတြအေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ
မတန္ဘူးလို႔ မသတ္မွတ္ဘူး
အစုတ္လည္း ႀကိဳက္ရင္ေစ်းေကာင္းေပးဝယ္ခဲ့တာပဲ
ဒယ္ဒီမိန္းမေတြကို သေဘာထားသလိုေပါ့
ေျပာရမွာ မႏွိုင္းခ်င္ေပမယ့္အဲ့လိုပဲ
ဒီေလာက္ လမ္းေဘးကအစုတ္အျပတ္ေလးကို
ဒယ္ဒီမတန္တရာေတြေပးဝယ္သလိုေပါ့.."

"မင္းထြက္သြားေတာ့.....!"

"ပိုက္ဆံေပးေလ...အစထဲက ဒယ္ဒီ
ကင္းကင္းေနလိုက္ရင္ပီးေနတဲ့ဟာ..."

"Jimin....မင္းသူ႔ကို ေန႔တိုင္းဒီလိုပဲ
ၾကည့္ေနတာလား...အန္ကယ္မင္းကို
အမ်ားႀကီးေမၽွာ္လင့္တာေနာ္..."

"ဒယ္ဒီေတာင္မနိုင္တာ.....
ဒီ တကိုင္စာ ေလးက ဘာလုပ္နိုင္မွာလဲ
စိတ္ကူးေတြသိပ္ယဥ္မေနဘဲ
က်ေတာ့္ဟာေတြအကုန္ျပန္ေပး...."

"မေပးနိုင္ဘူး....ျပန္ေတာ့....
မင္းရိုင္းလြန္းကို မေပးနိုင္တာ...."

"ဒယ္ဒီ!!!!!"

"ျပန္ဆိုျပန္လိုက္ေပါ့ နင္အရမ္းလြန္ေနပီေနာ္
ဒါငါနဲ႔ အကိုႀကီးရဲ့ ပိုင္နက္...."

"ဒီမိန္းမကေတာ့......."

Jeon သည္ဒုတိယအႀကိမ္ျမန္ဆန္စြာပဲ
ထိုမိန္းမဆီလက္ေတြရြယ္လာေသာအခ်ိန္ေတြ
ေတာ့ သူအိမ္မွာလိုပဲဆြဲရေတာ့သည္။

"Jimin ျပန္ေခၚသြား.....သူ႔ကို
ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွမလာေစနဲ႔...."

"နာမည္ကိုတပ္မေခၚနဲ႔!!!!!"

JeonJungkook အသံႀကီးသည္
သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါသည္။
အားခ်င္းမယွဥ္နိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့္သူ႔လက္ေတြ
ကိုအားကုန္သုံးဆြဲထားရင္းမွလႊတ္ထြက္သြားသည္။
ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေပးလိုက္ရင္မေတြးရဲစရာ
ေပမို႔ ခါးတခုလုံးကိုသိုင္းက်ဳံ႕းဖက္ကာ
က်ေတာ္ရပ္ရန္ အသံကုန္ကိုထေအာ္ခဲ့ရသည္။

JeonJungkook ၏လက္ေတြသည္အားသုံး
ဆြဲထားသည္ၾကားက ထိုမိန္းကေလးဆီသို႔
မေရာက္ေရာက္ေအာင္သြားေနကာ
ပါးစပ္ကထြက္လာသမၽွသည္နားထဲ
က်ဥ္သြားသည္အထိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္စကားလုံးေတြ..
လုပ္ခ်င္တိုင္းမလုပ္ရတဲ့အခါ ဆြဲရင္းျပဳရင္းကေန
လွည့္ၾကည့္လာကာေအာ္ေတာ့သည္။

"ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္ေနတာလဲ!!!!!!!!
႐ူးေနလို႔ ဆြဲထားတာလား...
ေသခ်င္ေနတာလား!!!"

"ငါဝယ္ေပးမယ္ ငါဝယ္ေပးမယ္....
အဓိကကရရင္ပီးေရာမလား.....
မင္း အဲ့ကား ကို ရသြားရင္ ပီးပီမလား...
ေတာ္ေတာ့ ငါအလုပ္မွာထဲကအရွက္ကြဲလာတာ
ဒီအထိ...ငါအဆင္မေျပေတာ့ဘူး...
ေတာ္ပါေတာ့ ပုံမွန္မိန္းမတစ္ေယာက္ကို
ရိုက္ေတာင္ ႐ုပ္ဆိုးတာ...မင္းသြားရိုက္ခ်င္ေနတာ
ကိုယ္ဝန္သည္...ေတာ္ပါေတာ့....."

တစ္ခ်ိန္လုံးအေၾကာႀကီးလာသူက
ေလသံတိခနဲေျပာင္းသြားရင္ သူစိုက္ၾကည့္မိၿပီ။

သူနဲ႔ပဲရန္ျဖစ္ သူနဲ႔ပဲေဒါသထြက္ သူ႔ေၾကာင့္ပဲငို
သူ႔ေၾကာင့္ပဲနာတာမ်ိဳူးကိုႀကိဳက္သည္။
တျခားသူတေယာက္ေရာလာလို႔ParkJimin
မ်က္ႏွာမဲ့လာလၽွင္...မၾကည့္နိုင္ေတာ့။
ရင္တခုလုံးကေန ေနရာလတ္မက်န္နာသည္။

"ႏွစ္ေယာက္စလုံးသတိထား....
က်ပ္က်ပ္သတိထား....သူမပါဘဲ
တေခါက္သက္သက္ျပန္လာခဲ့မယ္....
အဲ့က်မွ စရင္းတကယ္ရွင္းမယ္...."

ဥကၠဌJeonသည္ သားျဖစ္သူ၏
လက္ညိဳးေတြကို ျပန္လည္မေခ်ပ..။

ငိုခ်ေတာ့မယ့္ မ်က္ႏွာလွလွေလးတစ္ခုပဲ
လိုတာပါလားဟုေတြးမိၿပီးမျပဳံးမိေအာင္ထိန္း
ထားခဲ့ရသည္။
ဒါေတာင္...သူဘာမွမဟုတ္ပါဘူးတဲ့ေလ....။

လက္ေတြကိုျပန္ဆြဲေခၚလာကာShowroom
အျပင္သို႔ျပန္ေရာက္သြားခဲ့သည္။

"ေနာက္တစ္ခါငါ့ကိုမင္းတို႔ရန္ပြဲေတြ
ၾကားထဲမေခၚနဲ႔.....စိတ္ရွုပ္လြန္းလို႔ေသမွာ...!!!"

JEonသည္Jimin ကိုစိတ္မဝင္စားေနပါ
ကားေပၚလည္းမတက္ေသးဘဲ
တစုံတခုကိုေတြးေနတဲ့ပုံရၿပီးေနာက္
မ်က္ခုံးတဖက္ပင့္သြားကာ အဝင္ဝက
အလွဆင္ထားေသာေက်ာက္တုံးခပ္ႀကီးႀကီး
တခုကိုသြားယူေတာ့သည္။

"Jung..kook...ဘာလဲ ဘာလဲ
ဘာလုပ္မလို႔လဲ......"

Jimin သည္အလန့္လန့္အဖ်န့္ဖ်န့္ေမးေနစဥ္မွာပဲ
အသစ္စက္စက္Showroomႀကီး၏ မ်က္ႏွာဝ
မွန္ႀကီးတစ္ခ်က္ဆီ အရွိန္ေသခ်ာယူကာ
ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။

ခြမ္းးးးးးးးးးး

"JungKook!!!!!!"

ေက်ာက္တုံးသည္မွန္ကိုအားလုံးထိုးခြဲသြားၿပီး
ျပထားေသာ 2021 Model Brandnew
ကားႀကီးဆီတန္းသြားကာ ဘာေတြျဖစ္သြားပီလဲ
Jimin မၾကည့္ရဲေတာ့။
မနက္ျဖန္Softopeningမယ့္ အသစ္ႀကီးေလ.....။

တဆိုင္လုံးရွိသမၽွလူေတြအားလုံး
လုံျခဳံေရးေတြ ရဲေတြ ေဘးဘီက
လူေတြပါခ်က္ခ်င္းဝိုင္းအုံလာၾကေတာ့သည္...။
ဥကၠဌJeonနဲ႔ဇနီးေလးသည္လည္းအလန့္လန့္အဖ်န့္ဖ်န့္
ေျပးလာကာ ဥကၠဌJeon၏မ်က္ႏွာသည္
ခ်က္ခ်င္းအိုက်သြားေတာ့သည္။

" မင္း........"

ဥကၠဠJeonသည္အသံေသးေသးေလးသာ
ထြက္လာနိုင္သည္။

"Sorry.အလွထားတဲ့ေက်ာက္တုံးေတြကလွေတာ့
အတုလားအစစ္လားစမ္းၾကည့္တာ..."

Jimin သည္ဘဝတေလၽွာက္လုံးေနထိုင္လာတာ
ဒီလိုဆိုးဆိုးဝါးဝါးအျပဳအမူအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး
တခါမွမၾကဳံဆုံဖူးတာေၾကာင့္ဝန္ခံရမည္ဆို
လန့္လည္းလန့္ကာ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ပါသည္။

ငါဒီလိုေယာက်္ားမ်ိဳးကို ဘာေၾကာင့္မ်ားဟု
မယုံၾကည္နိုင္စြာျပဴးၾကည့္ေနမိၿပီး
႐ုတ္တရက္Shockသည္ႀကီးခဲ့သည္။
သူကေတာ့ အားလုံးဝိုင္းၾကည့္ေနတာမို႔ထုံးစံအတိုင္း
ကႀကိဳးစုံျပန္သည္။

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး...ေမာင္လူဆိုးဆိုတာ
သိရဲ့သားနဲ႔ မလန့္ရဘူးေလ..ေမာင့္Hyungေလး
တုန္ေတာင္ေနတာပဲဗ်ာ..."

တကယ္ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေခ်ာ့ျမဴေနတဲ့ပုံသည္
အသဲငယ္သူဆိုရင္ခြင္ၿပိဳဆင္းသြားနိုင္သည္။

"JungKook.မင္း...မင္း...ေတာ္ေလာက္ပီ.....
.....အန္ကယ္....
က်ေတာ္...စိတ္မေကာင္းပါဘူး....သူလုပ္လိမ့္မယ္လည္း
မထင္ေတာ့ေလ...က်ေတာ္ျပန္ေခၚသြားပါေတာ့မယ္"

"ဘာကိစၥလိုက္ရမွာလဲ ေနာက္မွန္ေတြက်န္ေသးတယ္"

"လာစမ္း!!!!!!. တေလာကလုံးၾကည့္ေနပီ...."

လုံေလာက္ပီလို႔စိတ္ထဲထင္တာေၾကာင့္
Jiminဆြဲေခၚရာေနာက္ ေနကာမ်က္မွန္
အနက္ေရာင္ကိုဟန္က်က်ေလးတပ္လိုက္ကာ
လက္ကေလးျပၿပီး ႏူတ္ခမ္းတဖက္ေကြးတက္သြား
ေအာင္အားလုံးကိုျပဳံးျပသြားတဲ့ေမာင္သည္
ကေဋကဋာအဆိုး......။

ေမာင္....ၿပိဳင္ကားမဝယ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး.....
အဲ့ဒီေန႔က ဘယ္ေလာက္ေလၽွာက္ဖ်က္ဆီးခဲ့ဖ်က္ဆီးခဲ့
ေတြေတြေလးရွားရွားပါးပါးျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ေန႔....။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကျမက္ခင္း
ေပၚပက္လက္လွန္ကာ မလွုပ္မယွက္ေနၿပီး
ထလည္းမလာခဲ့...။

ေမာင့္ရဲ့ဆိုင္သူကေတာ့ ထိုShowroom
ကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ကာ ဥကၠဌJeonကို
ကူညီေပးေနခဲ့ရသည္။

ေမာင္ကေတာ့ ျမက္ခင္းေပၚမွာပက္လက္လွန္က
ေဆြးေနတုန္း...။

ေမာင္က...စိတ္ရွိသလို ဘဝေန႔ေတြကို
ၾကဳံရာအေရာင္နဲ႔ျခယ္တယ္.....
လိုက္၏မလိုက္၏ ဘယ္ေတာ့မွမ႐ုမစိုက္ခဲ့....။

......။

လိုခ်င္တာမရရင္ အထူးသျဖင့္ကားဆိုေသာ
အရာနဲ႔ပတ္သတ္လာရင္Jeonသည္
အသဲအစစ္အမွန္ကြဲတတ္ကာ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခု
ကိုေရာက္ေနပီးဝင္လည္းမၿပိဳင္နိုင္
ကားကိုမွီကာစီးကရက္ပဲေသာက္ေနသည္။

"မဝယ္ျဖစ္တာလည္းေကာင္းတယ္ကြ
သိပ္ မလန္းပါဘူး ေဂ်ရာ...."

"စု ခ်င္တာ...ဘာပဲထြက္လာထြက္လာ
ငါအရင္ရခ်င္တာ...ဒယ္ဒီမမိုက္ဘူး"

"Showroomသတင္းေတြ႕လိုက္တယ္
Nice Bro!!!အားရမိတယ္..."

Rom သည္ပုခုံးေတြဖက္ကာအားေပးေတာ့
Jeonကျပဳံးသည္။

"ျဖစ္နိုင္ရင္ တခုလုံးလုပ္ပစ္ခ်င္တာ....
ParkJimin က တခ်က္ပဲထုရေသးတယ္
ေသြးစုတ္ေနၿပီ..."

"Jiminshiေၾကာင့္ေလၽွာ့လိုက္တာေပါ့...."

ပုခုံးကလက္ေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ကာစိုက္ၾကည့္ၿပီမို႔
Romကနားလည္စြာျပန္ျပဳံးရင္းခပ္တင္းတင္း
တခ်က္ျပန္ဖက္လိုက္သည္။

"ParkJimin ParkJimin ေၾကာင့္...
ငါဒါကိုေျပာခ်င္တာပါ....
တဆိတ္ေလာက္ ေဂ် မင္းမုန္းတယ္ဆိုေသးတယ္
ဘာလို႔ဆက္ဆက္အထိမခံရတာလဲ..."

"ဆက္ဆက္အထိမခံဘူးဆိုတာဘာစကားလဲ
မိန္းမဆန္လိုက္တာ...
ငါကအဲ့ေလာက္ဆိုးေနလို႔လား..."

အဲ့ထက္ပိုဆိုးတယ္လို႔ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္
မေျပာရဲခဲ့....။Rom သည္စီးကရက္သာ
ဖြာေနလိုက္သည္။

"အဲ့ေလာက္ေယာက်္ားတေယာက္အေပၚ
အထိမခံသဲသဲလွုပ္နိုင္တာေစာေစာကသိခဲ့ရင္
လည္း မင္းကိုငါတြဲခဲ့ပါတယ္ ေဂ်ရယ္..."

"ေဆာင့္ကန္လိုက္လို႔...အိမ္ျပန္ေရာက္သြားမယ္..."

"စတာပါ...စၾကည့္တာ...."

ေဂ်သည္စစေနာက္ေနာက္လုပ္ေနရင္းမ်က္လုံး
ေတြလည္းကစားေနသည္။ကားၿပိဳင္ပြဲ
ေနရာေတြကသိပ္ကိုစည္ကားကာလူငယ္အမ်ားစု
စုျပဳံရွိေနၾကပီးစိတ္ရွိတိုင္းလြင့္လို႔ရေသာ
လမ္းမေတြဆိုလည္းမမွား..။
မိန္းမလွေလးေတြ သူေဌးသားသမီးေတြ
Celebrity ေတြ နဲ႔ အထူးမ်က္စိကစား၍ေကာင္းလြန္းသည္။

"Oh!!!!! ေဂ်...ဟိုဘဲ....ကိုၾကည့္အုန္း
အသစ္လား တခါမွမျမင္ဖူးဘူး....."

Romလက္ညိဳးထိုးျပရာသို႔Jeonသည္
လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ....စီးကရက္ရွိုက္ေနရင္း
မွေခတၱရပ္သြားကာေၾကာင္စီသြားခဲ့သည္။

စိမ္းျပာေရာင္ေတြ........။

သူတို႔လိုပဲကားတစီးေရွ႕တြင္အသိတေယာက္နဲ႔
မတ္တပ္ရပ္ကာစကားေျပာေနေသာသူသည္
အပြင့္အခတ္ေတြပါေသာShirt အက်ီလွလွေလး
ကိုဝတ္ထားကာ ရင္ဘက္ေဖြးေဖြးေလးအား
စတိုင္ထုတ္ေဖာ္ထားကာ ဆြဲႀကိဳးလွလွေလးေတြ
အမ်ားႀကီးနဲ႔မလုံမျခဳံဖုံးထားသည္။
အညိဳေရာင္ေဘာင္းဘီခပ္ပြပြျဖင့္ ဆံပင္ျပာေတြကို
တခ်က္တခ်က္ခါရင္းျပဳံးရႊင္စြာစကားေျပာေနပုံ
သည္ လုံးဝေပါ့ပါးစြာ လြတ္လပ္စြာ...။

လိုက္ရွာေနတယ္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္Clubမွာတခါ
ပဲေတြ႕လိုက္ရတယ္ သူခံစားခ်က္ေတြ
မေကာင္းခဲ့လြန္းလို႔ မွတ္တမ္းျပန္ယူကာ
ထပ္ၾကည့္မိေသးသည္။
ၾကည့္တိုင္းမွာ ဝမ္းနည္းဆဲ...။

ဒုတိယတခါ အခုအျပင္မွာေတြ႕ရျပန္ၿပီ။
ဘာတခုမွမေျပာင္းလဲသြားပါ.....။
ျပဳံးရႊင္စြာအပူအပင္မဲ့ ေတြ႕ေနရျခင္းကို
ေပ်ာ္လြန္းေနသလိုလို....ေပ်ာ္ေနရင္းကေန
ယူက်ဳံးမရစြာဝမ္းနည္းလာျပန္သည္။

ParkJimin ကို တခုခုေျပာထြက္လိုက္ဖို႔
ထိန္းမရသလိုပဲ ဒီလူကိုျမင္တိုင္း
ဝမ္းနည္းဝမ္းသာေရာႁပြန္ခံစားခ်က္ႀကီးက
ပို႐ူးတယ္ဟုသတ္မွတ္၍ရပါသည္။

"ေဂ် ဘယ္လဲ......???"

ေျခလွမ္းေတြသည္ အနီးကပ္သြားၾကည့္လိုက္
ခ်င္ေသာစိတ္ကိုတြန္းပို႔ေနကာတခါမွတႀကိမ္မွ
မသိေသးေပမယ့္ Jeonသည္ ပ်က္ေနေသာ
မ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႔အတူ ထိုအျပာေရာင္ေလးဆီေလၽွာက္သြား
ခဲ့သည္။

နီးလာေလေလ...ပိုနီးလာေလေလ....
အနီးဆုံးကိုေရာက္သြားေလေလမွာ
ထင္ထင္ရွားရွားေပၚလာေသာ
ႏွာေခါင္းျမင့္ျမင့္ေတြ....
အသဲပုံႏူတ္ခမ္းလွလွေလးေတြ...
ျဖဴျဖဴစင္စင္အျပဳံးအရီေလးေတြ....
စိတ္လွုပ္ရွားမွုအေပးနိုင္ဆုံးအပိုင္းကေတာ့
မ်က္ေတာင္အရွည္ႀကီးေတြပဲ........။
ၾကားေနရေသာ အသံဩဩေလး..
လက္သြယ္သြယ္ေလးသုံးကာစကားေျပာေနပုံသည္
Jeonအတြက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္စို႔နစ္လာကာ
တခ်ိန္ထဲမွာပဲ
ေကာင္းေကာင္းေနေနတာပဲ...
အလွဆုံးအျပဳံးေတြျပဳံးေနေသးတာပဲ....
လွလွပပေလးျပန္ေတြ႕ရတာပဲဆိုတဲ့
ဝမ္းသာမွုေတြကလည္းအလုံးအရင္းလိုက္.....။

Jeonသည္ ေျပာခ်င္ရာေျပာ စိမ္းျပာေရာင္ေလး
အားစကားတခြန္းမွပင္မႏူတ္ဆက္ပဲ
အနီးဆုံးအထိေရာက္ေအာင္ေလၽွာက္လာကာ
ေပၚတင္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။

ေခ်ာလို႔ လွလို႔ မိုက္လို႔ ႀကိဳက္လို႔....
ပူေလာင္တဲ့ခံစားခ်က္တစိုးတစိမွမပါဘဲ
ေတာ္ေသးတာေပါ့....ဒီလိုေလးအသက္ရွင္ေနေပးတာ
ဆိုတဲ့..ဝမ္းသာမွုတခုထဲနဲ႔သာJeon
မထိန္းနိုင္မ်က္ရည္ဝဲတက္လၽွက္ၾကည့္ေနျပန္ခဲ့သည္။

"Hey...!!!!ေနမေကာင္းဘူးလား..."

စကားေျပာေနတုန္း႐ုတ္တရက္မ်က္ႏွာေရွ႕တည့္တည့္ေရာက္လာကာ
မိုးၿပိဳက်ေတာ့မလိုမ်က္လုံးေတြနဲ႔လာစိုက္ေငး​ေနေသာ
ေယာင္းဖ်က္ခနဲမွတ္မိၿပီးၿပီျဖစ္ေသာဒိတ္ဒိတ္က်ဲ
သူေဌးသားေလး၏မ်က္ႏွာကိုလက္ေတြျဖင့္
ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ကာေမးလိုက္သည္။

"Hey...!!Bro!!!"

ဒုတိယအႀကိမ္အသံေလးအနည္းငယ္က်ယ္
လာမွJeonသတိျပန္ဝင္ကာလွုပ္လွုပ္ရွားရွား
ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

"Sorry!!!က်ေတာ္....."

"ကိုယ့္မ်က္ႏွာက မင္းအတြက္ဝမ္းနည္းစရာ
ျဖစ္ေနလို႔လား ခ်ာတိတ္...မင္းမ်က္ရည္ေတြနဲ႔..."

Jeon သည္အလၽွင္စလိုသုတ္လိုက္ကာ
မ်က္လုံးေတြကိုကစားလိုက္သည္။

"မျဖစ္ပါဘူး...မျဖစ္ဘူး....ဒီလ္ိုပဲက်ေတာ္က
နည္းနည္း...."

"ရပါတယ္ ....."

သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္စြာျပဳံးျပေနေသာ
လူသည္ ဘာခံစားမွုမွမရွိ...
ဘာမွမရွိ...ဝမ္းနည္းဝမ္းသာဘာဆိုဘာမွမရွိ။

တခ်္ို႔ေသာ မခ်စ္ျခင္းတရားေတြက
ရက္စက္တယ္.....မခ်စ္ဘူးဆိုရင္ေလ
သူေသသြားရလို႔ကိုယ္လည္းလိုက္ေသ
ေပးခဲ့တာေတာင္....ေသျခင္းတရားတခုလုံး
ကိုေတာင္သက္ေသျပခ်စ္ျပခဲ့တာေတာင္
အမွုံအမႊားေလးမၽွ...သယ္မလာေပးခဲ့ဘူး...။

ေယာင္းေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိေငးၾကည့္ခဲ့တာ
အသက္မကုန္ခင္အထိႏွလုံးသားထဲထည့္ခဲ့တာ
ဧကရာဇ္တပါးထဲမို႔....ျပန္ဆုံေတြ႕ျခင္းတြင္
တဖက္မွာလြမ္းဆြတ္စြာ
မ်က္ရည္ဝဲေနမယ့္...မခ်စ္ျခင္းတရားေတြကေတာ့
ခပ္ေအးေအးေလးသာ.......။
စိတ္ေရာႏွလုံးသားေရာ ဘာလွုပ္ရွားသတိရမွုမ်ိဳး
မွမရွိခဲ့....။
ရက္စက္ခဲ့ျခင္းေတြသည္...ဓားထက္ထက္လိုပဲ...။

"KimTaeHyung ပါ...ဒီေန႔မွေရာက္ဖူးတာမို႔
အကူအညီလိုရင္ေပးပါအုန္းေနာ္..."

သြက္သြက္လက္လက္လက္ကေလးေပးလာသူ
သည္ဆက္ဆံေရးေကာင္းေၾကာင္းသိပ္သိသာပါသည္။

"အင္း....က်ေတာ္ ေဂ် ပါ...."

"လူကလည္းမွတ္ရလြယ္တယ္
နာမည္ကလည္းမွတ္ရလြယ္ပါတယ္ ေဂ်...
ခုေတာ့ ကိုယ္ လိုက္ၾကည့္လိုက္အုန္းမယ္
ေနာက္ေတြ႕ရင္ႏူတ္ဆက္ေနာ္ Seeyou ခ်ာတိတ္....."

ဘာဆန္းလို႔လဲ...ဒီလိုခ်ာတိတ္ေလးေတြ
ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔လာခ်ည္တာ..ရိုးအီေနတဲ့အကြက္ေတြ။
TaeHyung သည္ ယဲ့ယဲ့ေလးျပဳံးလိုက္ကာ
သူ႔ဘက္ကစသတိထားမိၿပီး သိကၽြမ္းခ်င္သလိုလို
ျဖစ္ေနေသာေကာင္ေလးကအရင္လာ
အကြက္ေရြ႕တာေၾကာင့္ေက်နပ္ေနသလိုလို...။

လူႀကီးကိုဖုန္းဆက္ႂကြားရင္
အခန္းထဲကထြက္ခိုင္းေတာ့မည္မဟုတ္....။
ဒါေပမယ့္လည္းႂကြားမွာပဲ.....၊။

..........

ၿခံထဲကားထိုးပီးတာနဲ႔ျမက္ခင္းကိုတခ်က္
အရင္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ကားမရ၍ ေၾကကြဲေနသူ ဒီအခ်ိန္အထိပက္လက္မလွန္
ေနေတာ့တာေၾကာင့္သက္ျပင္းတခ်က္ခ်ကာ
အိမ္ထဲသို႔႐ုံးအိတ္ေလးကိုင္လၽွက္
ေျပးဝင္သြားတဲ့MD Parkသည္
လူဆိုးေလး ညအထိ လွဲေနမွာကိုစိုးရိမ္ေနပုံ
ေထာက္ပါသည္....။
ကံၾကမၼာေရးဆြဲေနသူကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္း
မေျပာျပခဲ့ေပမယ့္လည္းေပါ့....။

.........။