"ခိုင်ပါ့မလား...ကျွတ်ကျရင်သွားပီနော်.."

ပုဆိုးဟုခေါ်သော ဆင်ယင်မှုလေးတခုအား
ဝတ်ချင်ကြ၍ သူရ သင်ပေးနေသည်။
သူကအဆင်ပြေသယောင်ယောင်ရှိပေမယ့်
Minကတော့ အဆင်မပြေသေးပါ..။
အဆင်မပြေသေးလည်းသိပ်ချစ်စရာ
ကောင်းနေပါသည်...။
နောက်ဆုံးတော့ခါးပတ်လေးတခုဖြင့်
ထိန်းကာ အောင်မြင်အောင်တော့ဝတ်ခဲ့ရှာပါသည်။

ဒီနေ့တော့ မြစ်တွေဘာတွေမကူးရတော့ဘဲ
ပုဂံပြတိုက်ကြီးဆီသို့ရောက်ခဲ့ကြသည်။
စမြင်မြင်ချင်းပန်းချီကားကြီးတချပ်ကြောင့်
နောက်ထပ်နေရာတွေအားထပ်မရွေ့ချင်သေး။

"အပြင်မှာလည်းတထပ်ထဲရှိတယ်
အဲ့နေရာကို ကျတော် ညနေကျရင်
နေဝင်ဆည်းဆာကြည့်ရင်းလိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်..."

"အပြင်မှာဆို ဘယ်လောက်လှလိုက်မလဲ.."

"ကျတော် တော့ ဘယ်နှခေါက်ရောက်ရောက်
ဘယ်နှခါကြည့်ရ ကြည့်ရ မရိုးသွားဘူး"

Shirtအကျီ ပုဆိုးဆင်တူလေးဖြင့်
ထိုကောင်လေးနှစ်ယောက်သည်
ဒီနေ့လည်း အားလုံး၏ချစ်ခင်ကြသော
အကြည့်များကိုပိုင်ဆိုင်ရပြန်ပါသည်။
JiJiသည်လည်း ထဘီလေးဖြင့်
ပဲများနေလျက်ရှိကာ ဆံပင်လေးကိုပင်
စုထုံးထားသေးသည်။

"JiJiက ဒီလိုကျတော့လည်း
မြန်မာမလေးနဲ့တူသွားပီ...."

"မတူသေးပါဘူး..သူရရယ်
ပါးမှာ ဟိုအမတွေလိုဟာမျိုးမရှိဘူးလေ...."

"သနပ်ခါးကိုပြောတာလား
အစ်ကိုလိမ်းချင်ရင်စီစဉ်ပေးပါ့မယ်...."

"စီစဉ်ပေးပါ..."

"JiJi နင် ဒီမှာပဲနေလိုက်ပါတော့လား...."

"ပါးပါးကလည်း....ဒါလေးလိမ်းချင်တာကို.."

စုံစိအောင်ပတ်ကြည့်ပီးတဲ့နောက်
မြို့ဟောင်းနေရာတွေ
လက်ဆောင်ပစ္စည်းဝယ်ရန်
ယွန်းထည်ဆိုင်ကြီးကြီးကယွန်းထည်ပစ္စည်းတွေ
ပန်းချီကားတွေ သမိုင်းစာအုပ်တွေ
ဝယ်၍ရသမျှ အားလုံးသိမ်းကြုံး
ဝယ်သူက JeonJimin...
လေယာဉ်ပျံနဲ့ပြန်မှာကိုမေ့များနေသလား
ထင်ရအောင် အဆိုးလေးသည်
ပုဂံအထိ ဇွတ်တရွတ်...။

ဆုတောင်းပြည့်သည်ဆိုသော
ဘုရားများတွင်JeonJiminသည်
နောက်ဘဝအဆက်ဆက်JeonJungKook
နှင့်သာတွေ့ဆုံရပါစေဟုဆုတောင်းခဲ့ပြီး
JeonJungkookသည်လည်းJeonJimin
နဲ့သာသံသရာတစ်လျှောက်လုံးတွေ့ဆုံရ
ပါစေဟုဆုတောင်းခဲ့သည်...။

ဆုတောင်းတွေမှားတတ်သည်ဆိုလည်း
သံသရာတလျှောက်လုံး
ကိုကို့လက်ကိုသာဆုပ်ကိုင်ထားချင်တာ
မို့ ခေါင်းမာချင်ပါသည်....။
တဖက်ကကိုကို့လက်ဖဝါးတွေအောက်
သူ့လက်ဖဝါးတွေကိုထည့်ထားရင်း
တဖက်က သမီး၏လက်ဖဝါးသေးသေးလေး
အားအုပ်မိုးထားပေးရင်း
ဘဝတွင်ကျန်တာဘာမှမလိုပါ...

နာကျင်စရာပေါင်းများစွာသည်
ကိုကိုပေးသော ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေအောက်
အစအနပင်ရှာမတွေ့ခဲ့တော့ပါ....။

"Yeah...!သနပ်ခါး...."

ကျောက်ချပ်တခုပေါ်တွင်သစ်မြစ်လို
ဟာမျိုးအားသွေးနေကြရင်းထွက်လာ
သောအနှစ်တွေအား မျက်နှာအနှံ့
လိမ်းကြံနေကြသည်။

ဓမ္မာရံကြီးမည်သော ထုထည်ကြီးမား
လှသော စေတီကြီးနားရှိအရိပ်ကောင်း
လှသောသစ်ပင်ကြီးအောက်တွင်
သနပ်ခါးတွေအား အပြိုင်အဆိုင်လိမ်းနေကြသည်။

သူရသည် ခပ်မြန်မြန်လေးသွေးလိုက်ကာ
JiJiပါးပေါ်အားတင်ပေးခဲ့သည်။
ပိုပင်ချစ်စရာကောင်းသွားတာကြောင့်
Jeonသည်အသဲယားစွာနမ်းမယ်ကြံတော့
သနပ်ခါးပျက်မည်စိုးကာ အတင်းရှောင်ဖယ်သည်။

"အစ်ကိုတို့မွှေးကြည့်ပါလား
သနပ်ခါးနံ့က အရမ်းမွှေးတယ်..."

"မွှေးကြည့်ရမှာပေါ့...ပါးပေါ်လေးတင်ပီးမှ..."

သနပ်ခါးနည်းနည်းအားယူကာ
Minပါးဖောင်းဖောင်းလေးအပေါ်
တင်လိုက်ရသောခံစားမှုသည်
နူးညံ့လွန်းစွာပင်...။
ပါးနှစ်ဖက်အပေါ် သူရ JiJiအား
လိမ်းပေးသည့်အတိုင်း
အတုခိုးကာလိမ်းပေးလိုက်သည်။

"အမယ်လေး..ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာဟယ်
သူတို့က Koreaလေးတွေလား..."

စျေးသည်အဒေါ်ကြီးတစု၏အော်မေးသံ
ကြောင့်သူရခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

"လိမ်းချင်သလောက်သာလိမ်းစမ်း...
ဒီလိုလူမျိုးလေးတွေလည်းရှိတယ်လား
ဖြူနုဖတ်နေတာအေ...တနေကုန်သာ
ထိုငိကြည့်နေလိုက်ချင်တယ်
ချစ်စရာလေးရယ်....."

"ဟုတ်ကဲ့ ပြောလိုက်ပါ့မယ်..."

"ဟိုကောင်လေးကိုလည်းလိမ်းခိုင်းလေ..."

Jeonကိုလက်ညိုးထိုးပြရင်း
ဝိုင်းတောင်းဆိုလာတာကြောင့်
ပြောလိုက်တော့ Jeonကရီသည်။

JiJiသည် သနပ်ခါးအားယူကာ
Jeonပါးတဖက်အားတင်ပေးလိုက်သည်။
နောက်ထပ်ပါးတဖက်ကိုတော့
JeonJimin လေးက တင်ပေးသည်...။
အေးချမ်းသောခံစားမှုပါပဲ
အကောင်းစားSkincareပစ္စည်းတွေတောင်
သနပ်ခါး၏အေးမြမှုကို မမှီနိုင်ခဲ့ပါ...။

ဝယ်သွားပြီး MinYoongi တို့အတွဲကိုပါ
လက်ဆောင်ပေးရမည်...။
သနပ်ခါးနှင့်MinYoongi အားတွဲမြင်ကာ
ကျေနပ်မှုတသိန်း....။

"ထုမှာ ဓမ္မာရံ တဲ့...ကျတော်တို့ပုဂံမှာတော့
ထုထည်အကြီးမားဆုံးပဲ..."

ဟောင်းနွမ်းနေသောအုပ်ချပ်များဖြင့်
ထည်ဝါလှသောဓမ္မာရံကြီးဘုရားသည်
လွမ်းလွမ်းဆွေးဆွေးခံစားချက်များ
ကိုပေးစွမ်းသည်....။
အထဲတွင်လျှောက်လမ်းပေါင်းများစွာဖြင့်
စနစ်တကျ တည်ထားခဲ့မှုတို့သည်သိသာ
ထင်ရှားစွာ...။
သူရက သမိုင်းကြောင်းအားရှင်းပြတော့
လျှောက်လေ့လာရင်း သေချာနားထောင်
ဖြစ်ခဲ့သည်။

ညနေဘက်ရောက်လာ၍လားမသိ
အပူရှိန်လျှော့လာကာရာသီဥတုလေး
သည်ဘုရားဝန်းကျင် အေးအေးချမ်းချမ်းရယ်..။

သစ်ပင်ပေါ်တွင်ချိတ်ဆွဲထားသော
ရုပ်သေးရုပ်လို့အမည်တွင်သောအရုပ်ကလေး
များကို Minနဲ့JiJiသည်သဘောကျနေခဲ့သည်...
သူကတော့ ဓာတ်ပုံလေးတွေရိုက်ယူရင်း
ပြန်ပြန်ကြည့်ရတာကိုသဘောကျပါသည်။

"ဟိုဘက်တောင်ကုန်းလေးကို
သွားရအောင် အစ်ကိုတို့..
နေဝင်ချိန် ကြည့်ကြရအောင်
အရမ်းလှတယ်...."

သူရလမ်းညွှန်ပေးမှုဖြင့်နေဝင်ချိန်ကြည့်ရန်
တောင်ကုန်းလေးပေါ်သို့တက်ခဲ့ကြ
သည်...။

လှလိုက်တဲ့ရှုခင်းတခု......။
မြင်ဖူးသမျှတွေထဲ ဆင်တူရိုးမှားပင်
မရှိနိုင်သော မြင်ကွင်းမျိုးပါလေ....။
မျက်စိတဆုံးဘုရားစေတီပုထိုးများနှင့်
သစ်ပင်အစုလေးများစွာ..
အောက်ဘက်လမ်းတွင် မြင်းလှည့်းလမ်းကြောင်း
လေးသည်ဖုန်တလိမ်းလိမ်း.ဖြင့်...။
လိမ္မော်ရောင်နေလုံးကြီးသည် အရောင်တောက်
နေကာ ပန်းချီကား၏အသက်လို....
သူတင်မဟုတ် Minသည်မျက်တောင်ပင်
မခတ်သေသေချာချာကြည့်နေသည်....။
Minပုခုံးလေးတွေကိုသူဖက်ထားသည်။
တဖက်တွင်သမီးရဲ့ လက်ကလေးအား
ဆွဲထားခဲ့သည်...။

သူရက အမှတ်တရဓာတ်ပုံကောင်းတပုံအား
နေဝင်ဆည်းဆာနှင့်အတူရိုက်ပေးခဲ့သည်။

"JiJi ရှောင်ပေးမယ် ပါးပါးတို့နှစ်ယောက်
ရိုက်လိုက်ပါအုန်း...."

Minသည်အလှဆုံးပြုံးနေခဲ့သည်...။
အေးစက်နေသောနှင်းခဲတွေနဲ့ဆော့နေခဲ့သော
လွန်ခဲ့သောငါးနှစ်က အတိုင်း
သမီးစခေါ်လာချ်ိန်က ဝမ်းသာပြုံးတွေအတိုင်း
မလျှော့စွာ နေဝင်ဆည်းဆာအချိိန်မှာလည်း
တောက်တောက်ပပပြုံးပြနေသည်။

သူရသည် JiJi၏မေးခွန်းများအား
မရပ်မနားဖြေနေရရင်း
Jeonကတော့ ဒီလိုအချ်န်တွင်JiJi
လေးကို မတွန့်တိုနိုင်တော့ပါ...
ဘေးနားတွင်ရှိသော ပထမဆုံးကလေး
ကိုသာအာရုံရနေတာမို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်
သူရအားလက်ဆွဲရင်း လိုက်မေးနေသောJeonJiJi
အား ခဏလေးလွှတ်ထားလိုက်မည်...။

"ပျော်ရဲ့လား...."

ကိုကိုသည်လက်ကလေးတွေအားဆုပ်ကိုင်
ရင်းတိုးတိုးလေးမေးသည်....။
မြန်မာဆန်ဆန်ဝတ်စားထားသောကိုကို့
ပုံစံသည် တမျိုးခန့်ညားနေလျက်
ဆွဲဆောင်မှုကရှိနေပြန်ပါသည်...။
ပုဂံသားဖြစ်ရမယ်ဆိုလည်း
ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေမည့်ဘဝမျိုး.ကိုရပါလိမ့်မည်..။

"ပျော်ပါတယ်.."

"အရာအားလုံးကိုမေးတာပါ...
ကိုကို ကလေးငယ်ကိုပျော်အောင်ထားပါ့
မယ်ဆိုတဲ့နေ့ကစ ဒီနေ့အထိတကယ်များ
ပျော်နေခဲ့ရဲ့လားဆိုတာ စိတ်ပူမိလို့..."

"Minကဒီကမ္ဘာပေါ်မှာအချစ်ခံရဆုံး
ဖြစ်လိမ့်မယ်နော် ကိုကို...."

"မဟုတ်တာ တစ်ယောက်ရှိသေးတယ်..."

"ဘယ်သူလဲ...."

"ကိုကိုလေ..."

Minသည်ဆံပင်တွေအားသပ်တင်ရင်း
ရှက်သွားသည်။သနပ်ခါးပျက်လုပျက်ခင်
ပါးပြင်လေးသည် တကယ်ပင်
ပုဂံမြေက ကဗျာလေးတပုဒ်လို.....။

"Minက ကိုကို့ ကိုပိုချစ်နိုင်ခဲ့တာပါ
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကလေးငယ်ရယ်.."

"ရှူခင်းအရမ်းလှလွန်းတယ်နော်ကိုကို..."

"လွမ်းစရာကောင်းနေတာ...
အချစ်ဆုံးလေး ဘေးမှာရှိနေတာတောင်
လွမ်းချင်နေအောင် ပြုစားနိုင်တဲ့
အငွေ့အသက်ကြီးကဒီနယ်မြေမှာပဲရှိတယ်..."

"ဘေးမှာရှိနေတာဘယ်သူကိုလွမ်း
ချင်နေပြန်တာလဲ...."

"ဟုတ်ပါ့နော်...စိတ်ကောက်တော့မှာ
သိသိရက်နဲ့ ဘာလို့ဒီပါးစပ်က
ပြောမိရပြန်တာလဲ..."

"ကိုကို...တွန်းချလိုက်မှာနော်...."

"Minက ကိုကို့ကို
ကိုက်ရုံအပြင် ဒီထက်ပိုနာကျင်အောင်
ဘာတွေများလုပ်ရက်လို့လဲ..."

"ချစ်လို့ပေါ့...သေလောက်အောင်
ချစ်လို့ လက်ဖျားလေးနဲ့တောင်
မထိရက်ခဲ့တာ...."

"JeonJimin လေးက
သိပ်လိမ္မာတာပဲဗျာ...."

"တခါမှမဆိုးခဲ့ဖူးပါဘူး..."

"........"

Minသည်Jeonလက်မောင်းတွေအား
မှီတွယ်လာရင်းအရောင်ပြောင်းလာသော
နေလုံးကြီးအားငေးမောနေသည်။

"ကိုကိုနဲ့ ထာဝရအတူတူနေမယ်မလား...."

တိုးတိုးရှရှပြောနေသောကိုကို့ကို
မော့ကြည့်တော့ ကိုကိုကလည်းပြန်ငုံ့ကြည့်
နေသည်။ကိုကို့မျက်လုံးတွေထဲအထိ
စိုက်မြင်အောင်ကြည့်ပြီးတဲ့နောက်
စကားတခွန်းသေသေချာချာဆိုခဲ့ပါသည်။

"ထာဝရထက်ပိုအောင်နေပေးပါ့မယ်..."

"ကတိပေးမလား..."

လက်သန်းသေးသေးလေးသည်
ချစ်စရာကောင်းစွာထွက်ပေါ်လာတော့
Jeonသည်အသဲယားမိပြန်သည်။
ပါးစပ်ထဲချက်ချင်းထည့်လိုက်ချင်စိတ်ကို
ချိုးနှိမ်ကာ သူ့လက်သန်းရှည်ရှည်တွေဖြင့်
ချိတ်ဆက်လိုက်သည်...။

"ကတိဆိုတာ ဖျက်လို့မရဘူးနော်...
ဒီနေ့ကစ သံသရာတလျှောက်လုံးပဲ..."

"ကိုကိုသာ သေချာပါစေ..."

"ဒီနေဝင်ချိန်သက်သေကွာ...
ရှိသမျှ သစ္စာတရားတို့အားလုံးသက်သေပဲ..."

"အိမ်ထောင်သက်တွေကြာမှ
လက်ထပ်ခွင့်ပြန်တောင်းခံနေရသလိုပဲ..."

"အဲ့လိုဖြစ်သွားလား...
Min ယောကျ်ားဘီးကြဲကြီး
တအား Roမိပြီထင်တယ်..."

"Jeon ယောကျ်ား ဘီးကြဲလေးကလည်း
အဲ့လို Roတာလေးကိုကြိုက်တာမို့
ရပါတယ်...ဆက်ရိုပေးပါ...."

မသိတော့ပါ...ပတ်ဝန်းအနေအထားတွေ
တချက်တော့မေ့သွားပြီး သနပ်ခါးနံ့လေး
ရနေသောပါးအိအိလေးအားနစ်ဝင်အောင်
သူနမ်းချလိုက်သည်။

သူရသည်ရုတ်တရက်မို့ JiJiမျက်လုံး
တွေအားကွယ်ပစ်လိုက်ကာ
သူကိုယ်တိုင်လည်းမျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။
မလှမ်းမကမ်းတွင် ဧည့်သည်နှစ်ယောက်သည်
သူတို့ကိုမေ့သွားသလားမသိ။

"Don't Worry...သူရ..ဒါရိုးရိုးလေးပါ..
ပါးပါးက Daddyပါးကိုနမ်းတာ
ရှားတယ်...အိမ်မှာဆို ....."

"ရပီ ရပီ JiJi ...နားလည်ပီ..."

ကိုရီးယားမလေးသည်ခြေဟန်လက်ဟန်ဖြင့်
အားရပါးရရှင်းပြမည့်ဒဏ်ကို
သူမခံနိုင်ပါ...။
ကိုရီးယားလိုရော မြန်မာလိုရောပါ
ရောထွက်သည်အထိ...။

"သူရ မှာ ချစ်သူမရှိဘူးလား..."

"မရှိပါဘူး...အကိုကငယ်သေးတယ်လေ..
ချစ်သူထားလို့မရသေးဘူး..."

လက်ချောင်းလေးတွေချိုးနေသော
ကလေးမလေးသည်ဘာတွေပေါင်းနုတ်
နေမှန်းမသိ...။

"နောက်ထပ် ၁၂နှစ်စောင့်ပေး...
JiJi ပြန်လာခဲ့မယ် ...
အဲ့ကျချစ်သူတွေဖြစ်ရအောင်...."

တကယ်ပါပဲ...။သူရသည်ခေါင်းညိတ်ရမလား
ခေါင်းပဲခေါင်းရမလားမသိ...။
ဒုက္ခသည် ဘဝရောက်ခဲ့ရတော့သည်...။

"ကိုကို လူတွေနဲ့လေ...
ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ...."

"သနပ်ခါးကိုမွှေးကြည့်တာပါ....."

"ပါးပါးJiJiကိုချီ...."

အနှောက်အယှက်သေးသေးလေး
သည်ရှောင်ပေးသလိုလိုနှင့်
ပြန်ရောက်လာချေပြီ....။
ကောက်ချီလိုက်ကာ တဖက်ကလည်း
Minပုခုံးလေးအားဖက်ထားရင်း
တဖြည်းဖြည်းတအိအိကျလာသော
နေလုံးကြီးနှင့် နေဝင်ဆည်းဆာအလှအား
အတူတူခံစားခဲ့ကြသည်...။

သမီးလာမှပဲ ပိုမိုကတိတွေကအသက်ဝင်သွား
သလို သမီးလက်သန်းလေးပါထပ်မံချိတ်
ရန်လိုပါသည်...။
အချစ်များစွာဖြင့်တစ်ယောက်ကိုယ်
တစ်ယောက်ချည်နှောင်ရင်း
မေတ္တာနေ့ရက်လေးကိုသာဆက်ပီး
ဖန်တီးသွားပါမည်....
ဝမ်းနည်းစရာတွေကြုံလာပါကရင်ဘက်ချင်း
ဆက်ရင်း...ပျော်စရာကိစ္စတွေမှာအတူတူ
ရီမောရင်း...JiJiကိုထက်မြတ်သော
အမျိုးသမီးလေးတစ်ယောက်ဖြစ်အောင်
ဆက်ပီးပျိုးထောင်ပါမည်....။

"ပါးပါး...JiJi လူကြီးဖြစ်ရင်
ဒီကိုပြန်လာအုန်းမှာ...."

"လာလေ သဘောကျရင်....
သမီး ပုဂံကို အရမ်းသဘောကျတာ
ပါးပါးသိပါတယ်..."

"ပုဂံကိုသဘောကျတာဟုတ်ပေမယ့်
အမှန်က သူရကိုလက်ထပ်ဖို့...."

"ဘာ...'!!!!!"

"ပါးပါး Daddyကို Kissလိုက်တဲ့
အချိန်ပဲ JiJiလည်းဖွင့်ပြောလိုက်ပီ..."

"Jeon JiJi..!!!!!!!!!"

Minသည် ဖျက်ခနဲလက်ထဲမှJiJi
အားဆွဲလုကာပြေးတော့သည်...။
Jeonသည်Romatic အရေးကိစ္စတွေ
အားလုံးပျောက်ကာ ပြေးလိုက်ရတော့သည်။
နေလုံးကြီးသည် အပြီးအပိုင်ဝင်သွား
ခဲ့လေပြီ...။

"Daddyပဲ ချစ်ရင်ရိုးသားရတယ်ဆိုလို့လေ
ပါးပါးက ဘာလို့စိတ်ဆိုးရပြန်တာလဲ..."

JiJi သည် သူနှင့်တပုံစံထဲထွင်းထု
ထားသောပုံစံငယ်လေးပါ...။

ဘီးကြဲကြီးသည်ပုဆိုးကြီးမကာ
ပုဂံတွင်ခြေရာပေါင်းများစွာထပ်
လျက်.....။

မိသွားသော်အခါ နှစ်ယောက်စလုံးအား
မှတ်လောက်သားလောက်ရှိအောင်
နမ်းပစ်လိုက်တော့ အော်ငိုသူက
JeonJiJi....။

ကလေးငိုသံနှင့် လူကြီးရီသံနှစ်ခုကြား
ပတ်ဝန်းကျင်သည်ဆူညံသွားတော့သည်...။

End........🤍

သင်ပုဂံကိုခရီးသွားခဲ့တယ်ဆို
ဒီမိသားစုလေးနဲ့များဆုံဖြစ်ခဲ့တာမျိုးဆို
အထောက်အထားလေးနဲ့ပြောပြနိုင်ပါတယ်

သာသာကတော့ တုရင်တောင်မှာတွေ့ခဲ့တာ✌🏻

ပုဂံသူမဟုတ်လို့ လိုအပ်တာလေးတေရှိရင်
အနူးညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်
ကျောင်းလေ့လာရေးခရီးထွက်ခဲ့ဖူးတာ
လည်းကားမူးနေတာနဲ့ ဘဝပျက်နေလို့
ဘာမှန်းမသိတာအမှန်ပါ
သမိုင်းကြောင်းတွေထည့်ရေးချင်ပေမယ့်
မှားမှာစိုးလို့ မထည့်ခဲ့တာပါ...
ထာဝရကလေးငယ် လေးကိုအားပေးတဲ့
သူတွေအားလုံးကိုကျေးဇူးတကယ်တင်ပါတယ်

နိုင်ငံကမတည်ငြိမ်တော့စာတွေရေးဖို့
တော်တော်ခက်ခဲ့တာပါ
လိုအပ်တာလေးတွေရှိပါလိမ့်မယ်....
နားလည်ပေးကြပါ...

ဘေးကင်းကြပါစေ
မအလလက်ကအမြဲဆုံးလွတ်ကြပါစေ...🤍

"ခိုင္ပါ့မလား...ကၽြတ္က်ရင္သြားပီေနာ္.."

ပုဆိုးဟုေခၚေသာ ဆင္ယင္မွုေလးတခုအား
ဝတ္ခ်င္ၾက၍ သူရ သင္ေပးေနသည္။
သူကအဆင္ေျပသေယာင္ေယာင္ရွိေပမယ့္
Minကေတာ့ အဆင္မေျပေသးပါ..။
အဆင္မေျပေသးလည္းသိပ္ခ်စ္စရာ
ေကာင္းေနပါသည္...။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ခါးပတ္ေလးတခုျဖင့္
ထိန္းကာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ေတာ့ဝတ္ခဲ့ရွာပါသည္။

ဒီေန႔ေတာ့ ျမစ္ေတြဘာေတြမကူးရေတာ့ဘဲ
ပုဂံျပတိုက္ႀကီးဆီသို႔ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
စျမင္ျမင္ခ်င္းပန္းခ်ီကားႀကီးတခ်ပ္ေၾကာင့္
ေနာက္ထပ္ေနရာေတြအားထပ္မေရြ႕ခ်င္ေသး။

"အျပင္မွာလည္းတထပ္ထဲရွိတယ္
အဲ့ေနရာကို က်ေတာ္ ညေနက်ရင္
ေနဝင္ဆည္းဆာၾကည့္ရင္းလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္..."

"အျပင္မွာဆို ဘယ္ေလာက္လွလိုက္မလဲ.."

"က်ေတာ္ ေတာ့ ဘယ္ႏွေခါက္ေရာက္ေရာက္
ဘယ္ႏွခါၾကည့္ရ ၾကည့္ရ မရိုးသြားဘူး"

Shirtအက်ီ ပုဆိုးဆင္တူေလးျဖင့္
ထိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္သည္
ဒီေန႔လည္း အားလုံး၏ခ်စ္ခင္ၾကေသာ
အၾကည့္မ်ားကိုပိုင္ဆိုင္ရျပန္ပါသည္။
JiJiသည္လည္း ထဘီေလးျဖင့္
ပဲမ်ားေနလ်က္ရွိကာ ဆံပင္ေလးကိုပင္
စုထုံးထားေသးသည္။

"JiJiက ဒီလိုက်ေတာ့လည္း
ျမန္မာမေလးနဲ႔တူသြားပီ...."

"မတူေသးပါဘူး..သူရရယ္
ပါးမွာ ဟိုအမေတြလိုဟာမ်ိဳးမရွိဘူးေလ...."

"သနပ္ခါးကိုေျပာတာလား
အစ္ကိုလိမ္းခ်င္ရင္စီစဥ္ေပးပါ့မယ္...."

"စီစဥ္ေပးပါ..."

"JiJi နင္ ဒီမွာပဲေနလိုက္ပါေတာ့လား...."

"ပါးပါးကလည္း....ဒါေလးလိမ္းခ်င္တာကို.."

စုံစိေအာင္ပတ္ၾကည့္ပီးတဲ့ေနာက္
ၿမိဳ႕ေဟာင္းေနရာေတြ
လက္ေဆာင္ပစၥည္းဝယ္ရန္
ယြန္းထည္ဆိုင္ႀကီးႀကီးကယြန္းထည္ပစၥည္းေတြ
ပန္းခ်ီကားေတြ သမိုင္းစာအုပ္ေတြ
ဝယ္၍ရသမၽွ အားလုံးသိမ္းၾကဳံး
ဝယ္သူက JeonJimin...
ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ျပန္မွာကိုေမ့မ်ားေနသလား
ထင္ရေအာင္ အဆိုးေလးသည္
ပုဂံအထိ ဇြတ္တရြတ္...။

ဆုေတာင္းျပည့္သည္ဆိုေသာ
ဘုရားမ်ားတြင္JeonJiminသည္
ေနာက္ဘဝအဆက္ဆက္JeonJungKook
ႏွင့္သာေတြ႕ဆုံရပါေစဟုဆုေတာင္းခဲ့ၿပီး
JeonJungkookသည္လည္းJeonJimin
နဲ႔သာသံသရာတစ္ေလၽွာက္လုံးေတြ႕ဆုံရ
ပါေစဟုဆုေတာင္းခဲ့သည္...။

ဆုေတာင္းေတြမွားတတ္သည္ဆိုလည္း
သံသရာတေလၽွာက္လုံး
ကိုကို႔လက္ကိုသာဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္တာ
မို႔ ေခါင္းမာခ်င္ပါသည္....။
တဖက္ကကိုကို႔လက္ဖဝါးေတြေအာက္
သူ႔လက္ဖဝါးေတြကိုထည့္ထားရင္း
တဖက္က သမီး၏လက္ဖဝါးေသးေသးေလး
အားအုပ္မိုးထားေပးရင္း
ဘဝတြင္က်န္တာဘာမွမလိုပါ...

နာက်င္စရာေပါင္းမ်ားစြာသည္
ကိုကိုေပးေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြေအာက္
အစအနပင္ရွာမေတြ႕ခဲ့ေတာ့ပါ....။

"Yeah...!သနပ္ခါး...."

ေက်ာက္ခ်ပ္တခုေပၚတြင္သစ္ျမစ္လို
ဟာမ်ိဳးအားေသြးေနၾကရင္းထြက္လာ
ေသာအႏွစ္ေတြအား မ်က္ႏွာအႏွံ့
လိမ္းႀကံေနၾကသည္။

ဓမၼာရံႀကီးမည္ေသာ ထုထည္ႀကီးမား
လွေသာ ေစတီႀကီးနားရွိအရိပ္ေကာင္း
လွေသာသစ္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္
သနပ္ခါးေတြအား အၿပိဳင္အဆိုင္လိမ္းေနၾကသည္။

သူရသည္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးေသြးလိုက္ကာ
JiJiပါးေပၚအားတင္ေပးခဲ့သည္။
ပိုပင္ခ်စ္စရာေကာင္းသြားတာေၾကာင့္
Jeonသည္အသဲယားစြာနမ္းမယ္ႀကံေတာ့
သနပ္ခါးပ်က္မည္စိုးကာ အတင္းေရွာင္ဖယ္သည္။

"အစ္ကိုတို႔ေမႊးၾကည့္ပါလား
သနပ္ခါးနံ႔က အရမ္းေမႊးတယ္..."

"ေမႊးၾကည့္ရမွာေပါ့...ပါးေပၚေလးတင္ပီးမွ..."

သနပ္ခါးနည္းနည္းအားယူကာ
Minပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးအေပၚ
တင္လိုက္ရေသာခံစားမွုသည္
ႏူးညံ့လြန္းစြာပင္...။
ပါးႏွစ္ဖက္အေပၚ သူရ JiJiအား
လိမ္းေပးသည့္အတိုင္း
အတုခိုးကာလိမ္းေပးလိုက္သည္။

"အမယ္ေလး..ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာဟယ္
သူတို႔က Koreaေလးေတြလား..."

ေစ်းသည္အေဒၚႀကီးတစု၏ေအာ္ေမးသံ
ေၾကာင့္သူရေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။

"လိမ္းခ်င္သေလာက္သာလိမ္းစမ္း...
ဒီလိုလူမ်ိဳးေလးေတြလည္းရွိတယ္လား
ျဖဴႏုဖတ္ေနတာေအ...တေနကုန္သာ
ထိုငိၾကည့္ေနလိုက္ခ်င္တယ္
ခ်စ္စရာေလးရယ္....."

"ဟုတ္ကဲ့ ေျပာလိုက္ပါ့မယ္..."

"ဟိုေကာင္ေလးကိုလည္းလိမ္းခိုင္းေလ..."

Jeonကိုလက္ညိဳးထိုးျပရင္း
ဝိုင္းေတာင္းဆိုလာတာေၾကာင့္
ေျပာလိုက္ေတာ့ Jeonကရီသည္။

JiJiသည္ သနပ္ခါးအားယူကာ
Jeonပါးတဖက္အားတင္ေပးလိုက္သည္။
ေနာက္ထပ္ပါးတဖက္ကိုေတာ့
JeonJimin ေလးက တင္ေပးသည္...။
ေအးခ်မ္းေသာခံစားမွုပါပဲ
အေကာင္းစားSkincareပစၥည္းေတြေတာင္
သနပ္ခါး၏ေအးျမမွုကို မမွီနိုင္ခဲ့ပါ...။

ဝယ္သြားၿပီး MinYoongi တို႔အတြဲကိုပါ
လက္ေဆာင္ေပးရမည္...။
သနပ္ခါးႏွင့္MinYoongi အားတြဲျမင္ကာ
ေက်နပ္မွုတသိန္း....။

"ထုမွာ ဓမၼာရံ တဲ့...က်ေတာ္တို႔ပုဂံမွာေတာ့
ထုထည္အႀကီးမားဆုံးပဲ..."

ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာအုပ္ခ်ပ္မ်ားျဖင့္
ထည္ဝါလွေသာဓမၼာရံႀကီးဘုရားသည္
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးခံစားခ်က္မ်ား
ကိုေပးစြမ္းသည္....။
အထဲတြင္ေလၽွာက္လမ္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္
စနစ္တက် တည္ထားခဲ့မွုတို႔သည္သိသာ
ထင္ရွားစြာ...။
သူရက သမိုင္းေၾကာင္းအားရွင္းျပေတာ့
ေလၽွာက္ေလ့လာရင္း ေသခ်ာနားေထာင္
ျဖစ္ခဲ့သည္။

ညေနဘက္ေရာက္လာ၍လားမသိ
အပူရွိန္ေလၽွာ့လာကာရာသီဥတုေလး
သည္ဘုရားဝန္းက်င္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရယ္..။

သစ္ပင္ေပၚတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ
႐ုပ္ေသး႐ုပ္လို႔အမည္တြင္ေသာအ႐ုပ္ကေလး
မ်ားကို Minနဲ႔JiJiသည္သေဘာက်ေနခဲ့သည္...
သူကေတာ့ ဓာတ္ပုံေလးေတြရိုက္ယူရင္း
ျပန္ျပန္ၾကည့္ရတာကိုသေဘာက်ပါသည္။

"ဟိုဘက္ေတာင္ကုန္းေလးကို
သြားရေအာင္ အစ္ကိုတို႔..
ေနဝင္ခ်ိန္ ၾကည့္ၾကရေအာင္
အရမ္းလွတယ္...."

သူရလမ္းညႊန္ေပးမွုျဖင့္ေနဝင္ခ်ိန္ၾကည့္ရန္
ေတာင္ကုန္းေလးေပၚသို႔တက္ခဲ့ၾက
သည္...။

လွလိုက္တဲ့ရွုခင္းတခု......။
ျမင္ဖူးသမၽွေတြထဲ ဆင္တူရိုးမွားပင္
မရွိနိုင္ေသာ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးပါေလ....။
မ်က္စိတဆုံးဘုရားေစတီပုထိုးမ်ားႏွင့္
သစ္ပင္အစုေလးမ်ားစြာ..
ေအာက္ဘက္လမ္းတြင္ ျမင္းလွည့္းလမ္းေၾကာင္း
ေလးသည္ဖုန္တလိမ္းလိမ္း.ျဖင့္...။
လိေမၼာ္ေရာင္ေနလုံးႀကီးသည္ အေရာင္ေတာက္
ေနကာ ပန္းခ်ီကား၏အသက္လို....
သူတင္မဟုတ္ Minသည္မ်က္ေတာင္ပင္
မခတ္ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနသည္....။
Minပုခုံးေလးေတြကိုသူဖက္ထားသည္။
တဖက္တြင္သမီးရဲ့ လက္ကေလးအား
ဆြဲထားခဲ့သည္...။

သူရက အမွတ္တရဓာတ္ပုံေကာင္းတပုံအား
ေနဝင္ဆည္းဆာႏွင့္အတူရိုက္ေပးခဲ့သည္။

"JiJi ေရွာင္ေပးမယ္ ပါးပါးတို႔ႏွစ္ေယာက္
ရိုက္လိုက္ပါအုန္း...."

Minသည္အလွဆုံးျပဳံးေနခဲ့သည္...။
ေအးစက္ေနေသာႏွင္းခဲေတြနဲ႔ေဆာ့ေနခဲ့ေသာ
လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္က အတိုင္း
သမီးစေခၚလာခ်္ိန္က ဝမ္းသာျပဳံးေတြအတိုင္း
မေလၽွာ့စြာ ေနဝင္ဆည္းဆာအခ်ိိန္မွာလည္း
ေတာက္ေတာက္ပပျပဳံးျပေနသည္။

သူရသည္ JiJi၏ေမးခြန္းမ်ားအား
မရပ္မနားေျဖေနရရင္း
Jeonကေတာ့ ဒီလိုအခ်္န္တြင္JiJi
ေလးကို မတြန့္တိုနိုင္ေတာ့ပါ...
ေဘးနားတြင္ရွိေသာ ပထမဆုံးကေလး
ကိုသာအာ႐ုံရေနတာမို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္
သူရအားလက္ဆြဲရင္း လိုက္ေမးေနေသာJeonJiJi
အား ခဏေလးလႊတ္ထားလိုက္မည္...။

"ေပ်ာ္ရဲ့လား...."

ကိုကိုသည္လက္ကေလးေတြအားဆုပ္ကိုင္
ရင္းတိုးတိုးေလးေမးသည္....။
ျမန္မာဆန္ဆန္ဝတ္စားထားေသာကိုကို႔
ပုံစံသည္ တမ်ိဳးခန့္ညားေနလ်က္
ဆြဲေဆာင္မွုကရွိေနျပန္ပါသည္...။
ပုဂံသားျဖစ္ရမယ္ဆိုလည္း
ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနမည့္ဘဝမ်ိဳး.ကိုရပါလိမ့္မည္..။

"ေပ်ာ္ပါတယ္.."

"အရာအားလုံးကိုေမးတာပါ...
ကိုကို ကေလးငယ္ကိုေပ်ာ္ေအာင္ထားပါ့
မယ္ဆိုတဲ့ေန႔ကစ ဒီေန႔အထိတကယ္မ်ား
ေပ်ာ္ေနခဲ့ရဲ့လားဆိုတာ စိတ္ပူမိလို႔..."

"Minကဒီကမၻာေပၚမွာအခ်စ္ခံရဆုံး
ျဖစ္လိမ့္မယ္ေနာ္ ကိုကို...."

"မဟုတ္တာ တစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္..."

"ဘယ္သူလဲ...."

"ကိုကိုေလ..."

Minသည္ဆံပင္ေတြအားသပ္တင္ရင္း
ရွက္သြားသည္။သနပ္ခါးပ်က္လုပ်က္ခင္
ပါးျပင္ေလးသည္ တကယ္ပင္
ပုဂံေျမက ကဗ်ာေလးတပုဒ္လို.....။

"Minက ကိုကို႔ ကိုပိုခ်စ္နိုင္ခဲ့တာပါ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကေလးငယ္ရယ္.."

"ရွူခင္းအရမ္းလွလြန္းတယ္ေနာ္ကိုကို..."

"လြမ္းစရာေကာင္းေနတာ...
အခ်စ္ဆုံးေလး ေဘးမွာရွိေနတာေတာင္
လြမ္းခ်င္ေနေအာင္ ျပဳစားနိုင္တဲ့
အေငြ႕အသက္ႀကီးကဒီနယ္ေျမမွာပဲရွိတယ္..."

"ေဘးမွာရွိေနတာဘယ္သူကိုလြမ္း
ခ်င္ေနျပန္တာလဲ...."

"ဟုတ္ပါ့ေနာ္...စိတ္ေကာက္ေတာ့မွာ
သိသိရက္နဲ႔ ဘာလို႔ဒီပါးစပ္က
ေျပာမိရျပန္တာလဲ..."

"ကိုကို...တြန္းခ်လိုက္မွာေနာ္...."

"Minက ကိုကို႔ကို
ကိုက္႐ုံအျပင္ ဒီထက္ပိုနာက်င္ေအာင္
ဘာေတြမ်ားလုပ္ရက္လို႔လဲ..."

"ခ်စ္လို႔ေပါ့...ေသေလာက္ေအာင္
ခ်စ္လို႔ လက္ဖ်ားေလးနဲ႔ေတာင္
မထိရက္ခဲ့တာ...."

"JeonJimin ေလးက
သိပ္လိမၼာတာပဲဗ်ာ...."

"တခါမွမဆိုးခဲ့ဖူးပါဘူး..."

"........"

Minသည္Jeonလက္ေမာင္းေတြအား
မွီတြယ္လာရင္းအေရာင္ေျပာင္းလာေသာ
ေနလုံးႀကီးအားေငးေမာေနသည္။

"ကိုကိုနဲ႔ ထာဝရအတူတူေနမယ္မလား...."

တိုးတိုးရွရွေျပာေနေသာကိုကို႔ကို
ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ကိုကိုကလည္းျပန္ငုံ႔ၾကည့္
ေနသည္။ကိုကို႔မ်က္လုံးေတြထဲအထိ
စိုက္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္
စကားတခြန္းေသေသခ်ာခ်ာဆိုခဲ့ပါသည္။

"ထာဝရထက္ပိုေအာင္ေနေပးပါ့မယ္..."

"ကတိေပးမလား..."

လက္သန္းေသးေသးေလးသည္
ခ်စ္စရာေကာင္းစြာထြက္ေပၚလာေတာ့
Jeonသည္အသဲယားမိျပန္သည္။
ပါးစပ္ထဲခ်က္ခ်င္းထည့္လိုက္ခ်င္စိတ္ကို
ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ သူ႔လက္သည္းရွည္ရွည္ေတြျဖင့္
ခ်ိတ္ဆက္လိုက္သည္...။

"ကတိဆိုတာ ဖ်က္လို႔မရဘူးေနာ္...
ဒီေန႔ကစ သံသရာတေလၽွာက္လုံးပဲ..."

"ကိုကိုသာ ေသခ်ာပါေစ..."

"ဒီေနဝင္ခ်ိန္သက္ေသကြာ...
ရွိသမၽွ သစၥာတရားတို႔အားလုံးသက္ေသပဲ..."

"အိမ္ေထာင္သက္ေတြၾကာမွ
လက္ထပ္ခြင့္ျပန္ေတာင္းခံေနရသလိုပဲ..."

"အဲ့လိုျဖစ္သြားလား...
Min ေယာက်္ားဘီးၾကဲႀကီး
တအား Roမိၿပီထင္တယ္..."

"Jeon ေယာက်္ား ဘီးၾကဲေလးကလည္း
အဲ့လို Roတာေလးကိုႀကိဳက္တာမို႔
ရပါတယ္...ဆက္ရိုေပးပါ...."

မသိေတာ့ပါ...ပတ္ဝန္းအေနအထားေတြ
တခ်က္ေတာ့ေမ့သြားၿပီး သနပ္ခါးနံ႔ေလး
ရေနေသာပါးအိအိေလးအားနစ္ဝင္ေအာင္
သူနမ္းခ်လိုက္သည္။

သူရသည္႐ုတ္တရက္မို႔ JiJiမ်က္လုံး
ေတြအားကြယ္ပစ္လိုက္ကာ
သူကိုယ္တိုင္လည္းမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။
မလွမ္းမကမ္းတြင္ ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္သည္
သူတို႔ကိုေမ့သြားသလားမသိ။

"Don't Worry...သူရ..ဒါရိုးရိုးေလးပါ..
ပါးပါးက Daddyပါးကိုနမ္းတာ
ရွားတယ္...အိမ္မွာဆို ....."

"ရပီ ရပီ JiJi ...နားလည္ပီ..."

ကိုရီးယားမေလးသည္ေျခဟန္လက္ဟန္ျဖင့္
အားရပါးရရွင္းျပမည့္ဒဏ္ကို
သူမခံနိုင္ပါ...။
ကိုရီးယားလိုေရာ ျမန္မာလိုေရာပါ
ေရာထြက္သည္အထိ...။

"သူရ မွာ ခ်စ္သူမရွိဘူးလား..."

"မရွိပါဘူး...အကိုကငယ္ေသးတယ္ေလ..
ခ်စ္သူထားလို႔မရေသးဘူး..."

လက္ေခ်ာင္းေလးေတြခ်ိဳးေနေသာ
ကေလးမေလးသည္ဘာေတြေပါင္းႏုတ္
ေနမွန္းမသိ...။

"ေနာက္ထပ္ ၁၂ႏွစ္ေစာင့္ေပး...
JiJi ျပန္လာခဲ့မယ္ ...
အဲ့က်ခ်စ္သူေတြျဖစ္ရေအာင္...."

တကယ္ပါပဲ...။သူရသည္ေခါင္းညိတ္ရမလား
ေခါင္းပဲေခါင္းရမလားမသိ...။
ဒုကၡသည္ ဘဝေရာက္ခဲ့ရေတာ့သည္...။

"ကိုကို လူေတြနဲ႔ေလ...
ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ...."

"သနပ္ခါးကိုေမႊးၾကည့္တာပါ....."

"ပါးပါးကို JiJiကိုခ်ီ...."

အေႏွာက္အယွက္ေသးေသးေလး
သည္ေရွာင္ေပးသလိုလိုႏွင့္
ျပန္ေရာက္လာေခ်ၿပီ....။
ေကာက္ခ်ီလိုက္ကာ တဖက္ကလည္း
Minပုခုံးေလးအားဖက္ထားရင္း
တျဖည္းျဖည္းတအိအိက်လာေသာ
ေနလုံးႀကီးႏွင့္ ေနဝင္ဆည္းဆာအလွအား
အတူတူခံစားခဲ့ၾကသည္...။

သမီးလာမွပဲ ပိုမိုကတိေတြကအသက္ဝင္သြား
သလို သမီးလက္သန္းေလးပါထပ္မံခ်ိတ္
ရန္လိုပါသည္...။
အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္တစ္ေယာက္ကိုယ္
တစ္ေယာက္ခ်ည္ေႏွာင္ရင္း
ေမတၱာေန႔ရက္ေလးကိုသာဆက္ပီး
ဖန္တီးသြားပါမည္....
ဝမ္းနည္းစရာေတြၾကဳံလာပါကရင္ဘက္ခ်င္း
ဆက္ရင္း...ေပ်ာ္စရာကိစၥေတြမွာအတူတူ
ရီေမာရင္း...JiJiကိုထက္ျမတ္ေသာ
အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္
ဆက္ပီးပ်ိဳးေထာင္ပါမည္....။

"ပါးပါး...JiJi လူႀကီးျဖစ္ရင္
ဒီကိုျပန္လာအုန္းမွာ...."

"လာေလ သေဘာက်ရင္....
သမီး ပုဂံကို အရမ္းသေဘာက်တာ
ပါးပါးသိပါတယ္..."

"ပုဂံကိုသေဘာက်တာဟုတ္ေပမယ့္
အမွန္က သူရကိုလက္ထပ္ဖို႔...."

"ဘာ...'!!!!!"

"ပါးပါး Daddyကို Kissလိုက္တဲ့
အခ်ိန္ပဲ JiJiလည္းဖြင့္ေျပာလိုက္ပီ..."

"Jeon JiJi..!!!!!!!!!"

Minသည္ ဖ်က္ခနဲလက္ထဲမွJiJi
အားဆြဲလုကာေျပးေတာ့သည္...။
Jeonသည္Romatic အေရးကိစၥေတြ
အားလုံးေပ်ာက္ကာ ေျပးလိုက္ရေတာ့သည္။
ေနလုံးႀကီးသည္ အၿပီးအပိုင္ဝင္သြား
ခဲ့ေလၿပီ...။

"Daddyပဲ ခ်စ္ရင္ရိုးသားရတယ္ဆိုလို႔ေလ
ပါးပါးက ဘာလို႔စိတ္ဆိုးရျပန္တာလဲ..."

JiJi သည္ သူႏွင့္တပုံစံထဲထြင္းထု
ထားေသာပုံစံငယ္ေလးပါ...။

ဘီးၾကဲႀကီးသည္ပုဆိုးႀကီးမကာ
ပုဂံတြင္ေျခရာေပါင္းမ်ားစြာထပ္
လ်က္.....။

မိသြားေသာ္အခါ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအား
မွတ္ေလာက္သားေလာက္ရွိေအာင္
နမ္းပစ္လိုက္ေတာ့ ေအာ္ငိုသူက
JeonJiJi....။

ကေလးငိုသံႏွင့္ လူႀကီးရီသံႏွစ္ခုၾကား
ပတ္ဝန္းက်င္သည္ဆူညံသြားေတာ့သည္...။

End........🤍

သင္ပုဂံကိုခရီးသြားခဲ့တယ္ဆို
ဒီမိသားစုေလးနဲ႔မ်ားဆုံျဖစ္ခဲ့တာမ်ိဳးဆို
အေထာက္အထားေလးနဲ႔ေျပာျပနိုင္ပါတယ္

သာသာကေတာ့ တုရင္ေတာင္မွာေတြ႕ခဲ့တာ✌🏻

ပုဂံသူမဟုတ္လို႔ လိုအပ္တာေလးေတရွိရင္
အႏူးညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
ေက်ာင္းေလ့လာေရးခရီးထြက္ခဲ့ဖူးတာ
လည္းကားမူးေနတာနဲ႔ ဘဝပ်က္ေနလို႔
ဘာမွန္းမသိတာအမွန္ပါ
သမိုင္းေၾကာင္းေတြထည့္ေရးခ်င္ေပမယ့္
မွားမွာစိုးလို႔ မထည့္ခဲ့တာပါ...
ထာဝရကေလးငယ္ ေလးကိုအားေပးတဲ့
သူေတြအားလုံးကိုေက်းဇူးတကယ္တင္ပါတယ္

နိုင္ငံကမတည္ၿငိမ္ေတာ့စာေတြေရးဖို႔
ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲ့တာပါ
လိုအပ္တာေလးေတြရွိပါလိမ့္မယ္....
နားလည္ေပးၾကပါ...

ေဘးကင္းၾကပါေစ
မအလလက္ကအျမဲဆုံးလြတ္ၾကပါေစ...🤍