အတွေးထဲတွင်...ရှိနေခဲ့သည်က
ကလေးတစ်ယောက်၏
အင်အားပင်...
သူနှင့်ကိုကိုက ဘယ်လောက်ကြီးမား
သည့်အရေးကိစ္စတွေပဲကြုံကြုံ
တရက်လေးတောင်ပြည့်အောင်စိတ်မဆိုး
နိုင်ဘဲ ပြန်အဆင်ပြေသွားခဲ့တာကြီး....။
သို့သော်.ကလေးတယောက်ဆိုသော
ဖြစ်တည်မှုတွင်သိပ်တုန်လှုပ်ကာ
ရှောင်ပေးချင်သည်အထိဆုံးဖြတ်ခဲ့ဖူးသည်။
သံယောဇဉ်သည်ကလေးဆိုသော
နိယာမတွင် ပိုခိုင်ခံ့နေသည်။
ထို့ကြောင့်..'ပိုနှောင်တွယ်ဖို့ရန် ကလေး လေး
လိုအပ်ပါသည်...။
ကလေးရအောင်ယူရမည်....။

Jeonစံအိမ်တော်၏သခင်လေးသည်
အိမ်လည်ကောင်တွင်ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်
လျှောက်ကာ Jeonအသေးစားလေးက
တော့ခုံပေါ်တွင်ခြေထောက်ကလေးတွေပါ
တင်ထိုင်ရင်း စူပုတ်ပုတ်ရယ်...။
ဒီစစ်ပွဲသည်သစ်လုံးအိမ်ကပြန်လာထဲက
အချေအတင်များစွာ..။

"ကလေးကစီစဉ်လို့ရတဲ့အရာမဟုတ်ဘူး
Min....ဘယ်လိုဖြစ်လို့လာရစ်နေတာလဲ
ပြသနာရှာချင်လည်း
ကိုကိုဖြေရှင်းလို့ရမဲ့ဟာကိုရှာပါလားကွာ..."

"အိမ်ထောင်ကျထားတာပဲ
ကလေးတော့ရှိရမှာပေါ့...."

"မင်းရောငါရောကယောကျ်ားလေး
တွေလေကွာ...ဘယ်လ်ုလုပ်ဖြစ်နိုင်မလဲ..."

"ဒီခေါတ်ကြီးမှာနည်းလမ်းတွေအများကြီး
ကို....Minမွေးပေးရမယ်ဆိုလည်းမွေးပေးမယ်.."

"အမယ်လေး...ဖန်ကွဲစလေးဆူးတာတောင်
ငါ့မှာအရူးထောင်ရောက်ချင်နေတာ
ဘာတွေပြောနေတာလဲJeonJimin ရယ်...."

"ဒါဆို ကိုကိုမွေးပေး...ကလေးကတော့
ရမှဖြစ်မှာ...."

Jeonသည်Namjoonအားလှမ်းကြည့်သော်လည်း
ဖုန်းကိုသာအာရုံစိုက်ကာသူတို့
ပြောနေတာတွေကိုအနည်းမျှပင်စိတ်မဝင်စား
အားကိုးရမလားမှတ်ပါတယ်....။

"Min...ယောကျ်ားတစ်ယောက်က
ကလေးမွေးလို့မရဘူး
ကိုကိုလည်းမမွေးနိုင်သလို
ကိုကိုယူထားတာ ယောကျ်ားလေးမို့
မင်းကိုလည်းနည်းနည်းလေးတောင်
မစဉ်းစားပေးနိုင်ဘူး....
သဘာဝကိုမလွန်ဆန်ချင်စမ်းနဲ့...."

"Minတို့လက်ထပ်တာလည်း
သဘာဝကိုလွန်ဆန်တာပဲလေ...."

"အန္တရာယ်မရှိဘူးလေ...
မင်းနဲ့ငါပေါင်းနေလို့ အန္တရာယ်မရှိဘူး
ခုမင်းလုပ်ချင်နေတာက
ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တဲ့ကိစ္စ....."

"ကိုကိုကလေးမချစ်တတ်ဘူးလား..."

"ချစ်တတ်လို့ မင်းကိုငါ
အိမ်ကိုခေါ်လာခဲ့တာပေါ့
မင်းသားလေးလိုငါယုယုယယချစ်ခဲ့
တာပေါ့...မရစ်ပါနဲ့ Minရယ်
ကိုကိုတောင်းပန်ပါတယ်..."

"ကိုကိုမမွေးပေးနိုင်ရင်
လာမခေါ်နဲ့တော့...."

"JeonJimin..!!!"

"ဘာလဲ...!!!"

အသံသည်မလျှော့စွာတုံ့ပြန်လာသော်အခါ
ခုံနားအရောက်ပြေးတောင်းပန်ရသူကလည်း
အိမ်ကြီးရှင်ပါပဲ...။

"မခေါ်ဘဲဘယ်သူကနေနိုင်မှာလဲ...
Jetရှိတယ်လေ Jetက Minကို
Daddyလို့ခေါ်တာမလား..
ဒါလည်းကလေးပဲလေ....
Jetရေ လာပါအုန်း....."

လက်ဖျောက်လေးတီးကာခေါ်ရုံဖြင့်
Jetသည်အပြေးအလွှားလာသည်။
ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ချစ်စရာကောင်းစွာ
ထိုင်ရင်းJiminခြေဖျားလေးတွေအား
နမ်းနေသည်...။

"တွေ့လား...သိပ်လိမ်မာတာပဲ..
Jetကလည်းသားသမီးပဲဟာ..."

Jetသည်သူ့အားကောင်းကောင်း
ဆက်ဆံလွန်နေသောJeonအား
မယုံနိုင်သလိုတချက်ကြည့်ကာ
Jiminအားပွတ်သတ်ပေးနေသည်။

"ကိုကိုက Jetနဲ့ကျတော့်ကို
သွေးခွဲနေတာလား...
ကျတော် ကလေးထပ်လိုချင်နေတာ
Jetသိရင် ဘယ်လောက်ဝမ်းနည်း
မလဲ...."

မှားပြန်သည်။Jetကိုတောင်ပြန်တောင်းပန်
ရအုန်းမည့်အချိုးအားJeonJimin
လုပ်လိုက်ပြန်သည်။

ခုံမှထကာအပြင်ထွက်သွားပြန်သော
ကလေးငယ်အားလိုက်မခေါ်မိတော့။
ကလေးဆိုလျှင် ကလေးရမှဖြစ်မည့်
JeonJimin ၏ ဗိုလ်ကျမှုအဖြာဖြာအား
ကျမ်းကြေနေသူမို့ ကလေးလေးတစ်ယောက်
တော့သေချာပေါက်လိုအပ်လာပြီ...။

"Hyung...ဖုန်းကိုပဲကြည့်မနေပါနဲ့ဗျာ....
ကျတော့်ကိုကြည့်ပါအုန်း...."

"အင်း..အင်း..ပြော..."

"ဟိုအသေးလေးက ကလေးလိုချင်တယ်တဲ့.."

"ဝယ်လိုက်ပေါ့...."

"Hyung....!!!"

Namjoon Hyung၏အာရုံတွေကို
ဘယ်လိုယူရမှန်းမသိ။
တနေ့တနေ့ တခုပီးတခုစားပြနေသော
Liveတွေကိုသာ စိတ်ရောကိုယ်ပါ
နှစ်လျက် ကြည့်နေသည်...။
သူ့အသံကျယ်သွားမှ ဖုန်းမှမျက်လုံးတွေခွါ
လာလျက်ကြည့်လာသည်။

"ဘာပြောလိုက်တာ....လဲ.."

"JeonJimin ကကလေးလိုချင်လို့တဲ့..."

"ဟေ....."

"ကျတော်ဘာလုပ်ရမလဲHyung....
ကောက်ပီးထွက်သွားပီ...."

"မဖြစ်နိုင်တာကြီးကိုကွာ...
ဘယ်သူကမြှောက်ပေးလိုက်တာလဲ...."

"သူကမြှောက်မပေးလည်း
အမြဲမြောက်နေတာ.."

"မင်းအလိုလိုက်တာကို...."

"ချစ်တယ်လေဗျာ....Hyungမခံစားတတ်ဘဲ..."

"ခံစားတတ်ပါတယ်
ငါနဲ့JinHyungလည်းအဆင်ပြေနေပါပီ..
စဉ်းစားတာကိုစောင့်နေတာ..."

ရုပ်တည်ကြီးနဲ့Hyungသည်
ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့်....။
စိတ်ကဘယ်လောက်ညစ်ညစ်
Hyungပုံစံအားပထမဆုံး
အချစ်တွေနဲ့အတူတွေ့ရတော့
အရောက်ပို့ပေးချင်လာပြန်သည်။

"ကလေးကိစ္စဖြေရှင်းပေးမယ်ဆိုရင်
JinHyungတနာရီတောင်မစဉ်းစား
တော့ပဲအဖြေတန်းပေးအောင်
ကျတော်လုပ်ပေးမယ်...."

"မနမ်းခိုင်းနဲ့နော် ငါရဲရဲတောင်
ကြည့်ရဲတာမဟုတ်ဘူး.."

"Hyungကလည်း...ကျတော့်ကိုဆို...."

"မင်းအကြောင်းငါအသိဆုံး...."

Namjoonသည်တွေခနဲတော့စဉ်းစားမိ
သွားသည်။JeonJungkookသည်
Jiminနှင့်ပတ်သတ်လာလျှင်အမြဲ
လောနေတတ်ကာ သူကပဲအများဆုံးက
ခေါင်းအေးအေးထားသူဖြေရှင်း
ပေးခဲ့ရတာကြီး...။
သို့သော် တစ်ခါမှကျေးဇူးတင်တယ်
လို့တောင်မပြောခဲ့ဖူး..။
အဆင်ပြေသွားရင်နှစ်ယောက်ထဲ
လောကတခွင်မေ့နေတတ်သည်။
ခုတော့ အကျိုးအမြတ်လေးရနိုင်လိမ့်မည်
အကျိုးအမြတ်သည်ရိုးရိုးမဟုတ်
သူ့ဘဝတခုလုံး၏ Special
လူသားလှလှလေးဖြစ်နေသည်....။
နောက်ဆုံးပိတ်အိတ်နဲ့လွယ်ခြင်း။

"ငါကူညီပေးမယ်....မင်းက
ချော့ပြောထားလိုက်...."

"ဟုတ်ကဲ့....Hyung..."

.........

"ဒါပေါ့ ယူသင့်တာပေါ့...
ဒီခေါတ်မှာနည်းလမ်းတွေအများ
ကြီးရှိနေပြီ....Jimin
မင်းကို မင်းယောကျ်ားကတအား
ချစ်တာပဲ ကလေးတယောက်
မွေးပေးတာ သိပ်အဆန်းကြီးရယ်
လည်းမဟုတ်ပါဘူး..."

ထယ်ယောင်းသည်Coca-Cola
ဗူးလေးလှုပ်ရင်းမျက်လုံးလေးတဖက်မှိတ်ကာ
ဆိုသည်....။
MinYoongi သည်Jungkook
အားပြုံးပြုံးပျော်ပျော်ကလေးမွေး
ခိုင်းတော့မည့်နှစ်ယောက်အားနားမလည်
စွာကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ကြည့်မိသည်။

"အငှါးကိုယ်ဝန်တွေဘာတွေလည်း
ဆောင်လို့ရတာပဲကွာ....
အဲ့တာကို အဲ့လူကြီးကအတင်းကို
ငြင်းနေတာ...."

"အငှါးကိုယ်ဝန်ကဇာတ်ရှုပ်တယ်
သူ့ကိုသာမွေးခိုင်း သားကြီး...."

KimTaeHyung သည်CocaCola
အားတကျိုက်သောက်လိုက်ရင်း
မျက်ခုံးလေးတွန့်ကာပြုံးယဲ့ယဲ့ဖြင့်
ထပ်ပြောသည်။

"အဲ့လိုကြီးကျတော့လည်း...
ငါမဟုတ်သေးဘူးကွ...."

Parkjimin သည်မသိစိတ်က
မဖြစ်နိုင်တာသိနေပေမယ့်
တဇွတ်ထိုးတဇောက်ကန်း
စိတ်သည်ပြင်ဆင်မရနိုင်။
သူ့စိတ်ထဲ ကလေးလေးတစ်ယောက်အား
လူ့လောကကြီးထဲခေါ်ဆောင်လာဖို့ကို
သိပ်လွယ်ကူနေတယ်ထင်နေပုံရသည်။

"မဟုတ်သေးတာမင်းသိနေရင်
တော်ပီလေ...မင်းကလေးလိုချင်ရင်
မိန်းမယူလေ...ယောကျ်ားမယူနဲ့
သူဖန်တီးမပေးနိုင်တာကို
မင်းသွားပူဆာနေရင် ဟိုမှာဘယ်လောက်
ခက်နေမလဲမင်းသိလား
ငါJeonJungkook ဘက်ကတစက်ကလေး
မှဝင်မပြောဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ပီးတိုင်း
ပြောနေရတာပဲ...."

Jungkook တော့မသိ။
MinYoongi ကတော့သက်ပြင်းတခု
ခိုးချလိုက်ရသည်။ထယ်သာ
သူ့ကိုဒီလိုပူဆာရင် ဘာလုပ်ပေးရမှန်း
မသိ ခုတော့ လူဆိုးလေးကရင့်ကျက်
နေ၍တော်ပါသေးသည်။

"ငါကပြသနာကောင်ဖြစ်နေပီလား
ထယ်...."

"ဖြစ်စရာလား..မဖြစ်ပါဘူး
မင်းကပြသနာကောင်ထက်
ပိုUpdateမြင့်တဲ့ မကောင်းဆိုးဝါး
ဖြစ်နေပီလေ...မင်းငြိမ်ငြိမ်သက်သက်
နေမယ့်နေ့မရှိတော့ဘူးလား
ParkJimin..."

"ဘာဖြစ်လဲ မကောင်းဆိုးဝါး
လည်း ငါ့ကိုကိုက ငါ့ကိုချစ်တယ်"

"ငါလည်းထယ်ယောင်းကိုချစ်ပါတယ်"

မြန်မြန်ဆန်ဆန်တုံ့ပြန်သူကဘာမှဝင်
မပြောဘဲထိုင်နေသောရေခဲလူသားပင်....။
ထယ်သည်..နှလုံးသားရေးရာကိစ္စများ
တွင်နည်းနည်းလေးကံဆိုးခဲ့သောသူ
မို့ မြူမှုန်တမှုန်မျှ အားငယ်သွားမည့်
အခြေအနေမျိုးသူမကြုံစေချင်ပါ။
ချစ်တယ် ကြိုက်တယ်ဆိုသောစကား
များသည်သူ့အနေနဲ့ပြောထွက်ဖို့တကယ်ခက်ခဲ
ခဲ့သော်လည်း ထယ်သည် ထိုစကားတွေ
အားသိပ်သဘောကျတတ်ကာ
ပြောတိုင်း အလှဆုံးပြုံးပြမြဲ။
သိပ်ချစ်စရာကောင်းသည်
သိပ်စွဲမက်ဖွယ်ရာကောင်းသည်
ဆံပင်လေးတွေအပြာရောင်ပြန်သန်းနေကာ
သူ့လက်တွေကထိုဆံပင်လေးကြား
မကြာခဏရောက်သွားလေ့ရှိသည်....။

သကြားခဲလေးလိုဖြူနုနေသော
လက်ချောင်းတွေနှင့်အပြာရောင်
ဆံပင်လေးတွေသည် သိပ်ပနံသင့်နေခဲ့ပါသည်။

"ငါ့သူငယ်ချင်းကိုသိပ်စိတ်ဒုက္ခမပေး
ပါနဲ့ JungKookက မင်းကိုသိပ်ချစ်တာ
ငါပြောတာနားလည်လား.."

"နားလည်တယ်...."

"အေးနားလည်ရင်လိမ်မာတော့...."

"ကျတော်က မိုက်ရိုင်းနေလို့လား..."

"ဒီကောင်လေးကိုဟိုကောင်
ဘယ်လိုပေါင်းလဲမသိဘူး....."

MinYoongi သည်ဘာမှဆက်မပြော
တော့...။အအေးကိုသာလှိမ့်ပိတ်သောက်
နေလိုက်သည်။ထယ်ယောင်းနဲ့ကတော့
စကားတွေအများကြီးဆက်ပြောကြကာ
နောက်ဆုံးရလဒ်သည်
မဖြစ်နိုင်တာကို ဖိအားမပေးဘဲ
လက်ရှိအနေအထားအတိုင်းလေးတွင်
အကောင်းဆုံးနေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည့်ပုံ။
ParkJimin သည်ခေါင်းမညိတ်ချင်
ညိတ်ချင်ဖြင့် အိမ်ပြန်သွားသည်။

"သူJungkook ကိုသိပ်အန်ုင်ယူတာပဲ...."

"Hyungကမကျေနပ်လို့လား...."

"အဲ့လိုမဟုတ်ပေမယ့်....."

"JeonJungkook ကပဲ
Jiminကို ပုံဆောင်ခဲ့တာပါ...
အများအမြင်ကတော့ကျတော့်သူငယ်ချင်း
သိပ်ဆိုးပေမယ့်...Jiminက
JeonJungkook ကိုဘယ်တော့မှ
အနိုင်မယူခဲ့ဖူးပါဘူး
ကျတော့်ကိုယုံ....."

"ထယ်က တော့ ကိုယ့်ကို
အနိုင်ယူချင်လည်းရတယ်နော်....."

ထယ်ယောင်းသည်Coca -cola
ဗူးလေးအားယူသောက်လိုက်တော့
မလိုပြန်ချလိုက်တော့မလိုလို
မနေတတ်ခဲ့...။
Hyungသည်စကားနုနုလေးတွေ
သိပ်မပြောတတ်ပေမယ့်
ပြောလာခဲ့လျှင်လည်း ရင်ထဲထိထိရောက်ရောက်ရယ်။

"စတွဲဖို့ပြောခဲ့ရတာထယ်ဆိုတော့
Hyung က အနိုင်ယူမယ်ဆိုလည်းရပါတယ်...."

"မင်းက စတွဲဖို့ပြောပေးခဲ့ရုံပါ
ကိုယ်က ဆက်ချစ်သွားပေးမယ်...
တကယ်ချစ်တာပါ ထယ်ရယ်...."

"Coca Colaသောက်ပီးမူးနေတာလား
MinYoongi Shi...."

"ဒီနေ့ မင်းတော်တော်လေးချစ်စရာ
ကောင်းနေလို့...."

"ထယ်က ချစ်စရာမကောင်းတဲ့နေ့
မရှိပါဘူးနော်..."

"မျက်တောင်လေးတွေကအရှည်ကြီးပဲ
ယောကျ်ားလေးဖြစ်ပီး မှန်း...."

မျက်လုံးနားသို့ရုပ်တည်ကြီးနဲ့လက်
လှမ်းလာသောလူကြီးအား
ဖမ်းထားလိုက်ရသည်။
တကယ်မျက်တောင်တွေကိုဆွဲနူတ်မည့်ကိန်း။

"သူများတွေမှဲ့ကတခြားနေရာတွေလျှောက်
ပေါက်တာ မင်းကမှဘာလို့
နှာခေါင်းထိပ်လေးမှာလည်း....."

"Hyung သွားလေးတွေပုံမှန်ထက်
သေးနေသလိုပေါ့..တမူထူးခြားအောင်...."

ပြောခါမှ သွားသေးသေးလေးတွေ
ပေါ်အောင်ရီတော့သည်။
Hyungသည်ပြုံးခဲပေမယ့်....
သဘောတကျဖြစ်သွားသည့်အချိန်
မျိုးတွင်တန်ဖိုးတကြီး နှလုံးသားထဲ
နစ်နေအောင်မှတ်သားထားရသည်။
သိပ်ရှားပါးလွန်းတာကို....။
ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲHyungကိုချစ်ခဲ့တာ
လုံးဝ စိတ်ညစ်စရာမဲ့စွာ...
ပါးစပ်မနုရွတတ်ပေမယ့်
ချမ်းမြေ့မှုတွေကိုပဲ....
နေ့တိုင်းလမ်းခင်းပေးခဲ့သူသည်....
ပါးဖွေးဖွေးလေးအားနမ်းမိလိုက်သည်အထိ
အသဲယားစဖွယ်....
Hyungရှက်မသွားပါ။
ဆံပင်ပြာပြာတွေထဲတိုးဝှေ့့ပြန်နမ်းပေးသည်။

သူသာဆို ဟိုကောင်လို
ကလေးဂျီမကျချင်ပါ...
Hyungအားကလေးထက်ပိုစွာ
ချွဲချပစ်လိုက်မည်...။
ParkJimin သည် ညံ့သည်....

ထယ်ယောင်းမသိခဲ့ခြင်းသည်
Jiminဟာ ကလေးထက်ပိုစောင်း
ကာဆိုးခဲ့ပြီးဖြစ်၍ကလေးမျိုးဆက်
ထပ်ဖန်တီးကာ Square ထပ်ကာ
ဆိုးချင်နေခြင်းဖြစ်သည်...။

Jungkook သည်...သနားစဖွယ်.....။

............။

"ဘာလို့မပြောဘဲအပြင်ထွက်သွားတာလဲ...."

"ကိုကိုသွားစရာရှိလို့ပါ...
ကလေး လည်း အပြင်မှာပဲမလား..."

"အိမ်ပြန်ရောက်နေပီ...."

"တော်လိုက်တာ ရေချိုးထမင်းစား
တော့နော်..."

"ကိုကို့ကို Minစိတ်တိုနေတာလေ
ပြန်လာရင်လည်းချော့ဖို့
ပြင်ထားရမှာမဟုတ်ဘူးလား
ကိုကို ကလေးမမွေးချင်လို့
ထွက်ပြေးသွားတာလား..."

"အဲ့တာကြီးကိုမပြောစမ်းပါနဲ့
ဘေးမှာ Namjoon Hyungရှိတယ်..."

"ကြားကြားပေါ့...."

"ကိုကိုကလေးငယ်စိတ်ကျေနပ်အောင်
အတတ်နိုင်ဆုံးလုပ်ပေးမယ်နော်..."

"မလုပ်ပေးနဲ့တော့..ထယ်ယောင်းတို့ဆီ
သွားတော့လည်းအပြောခံလိုက်ရတယ်
ကလေးလိုချင်ရင် အစထဲကမိန်းမယူတဲ့..."

ဖုန်းပြောနေရင်းတခုခုအားကိုင်ပေါက်
လိုက်ချေပြီ...။ဘာလဲလို့မမေးရဲ..။
အဲ့တာကအရေးကြီးလားဟူ၍
ထပ်ရစ်ပြလိမ့်မည်....။

"ဒီကောင်စကားကိုဘယ်လိုပြောတာလဲ"

"အဲ့တာကြောင့်Minအမြင်မှန်ရ
သွားပီ...မလို...ချင်ဘူး...."

မလိုချင်ဘူးသည် လိုချင်နေတုန်းပင်ဖြစ်
သည်။JeonJimin သည်
ပြောင်းပြန်လှန် ပုံသေနည်းတချို့တွင်
ကျွမ်းကျင်ပါသည်...။

"အင်းပါ....ရေချိုးနော် Min...
အကြာကြီးချိုးမနေနဲ့နော်....
ကိုကိုမြန်မြန် ပြန်လာခဲ့မယ်...."

"ပြန်မလာနဲ့..Namjoon Hyungနဲ့ပဲ
နေလိုက်တော့...."

"Namjoon Hyungနဲ့ဘာလို့
နေရမှာလဲ..ခုတောင်အတင်းလိုက်လာလို့
ဒါပဲနော် ကလေး...."

ဖုန်းသည်မကျေမနပ်ဖြင့်ဆောင့်အောင့်
ချသွားမှန်းသိပ်သိသာပါသည်။

"အရင်လို မင်းပြန်စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့
လုပ်မှရတော့မယ် Jeon..."

"နေပါစေ...ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းနေတာကို..."

Jeonသည်သဘောတကျပြုံးလျက်
မှန်အနည်းငယ်ချကာပတ်ဝန်းကျင်အား
ငေးနေသည်။

မိဘမဲ့ဂေဟာတခုက မွေးခင်းစ ကလေးလေး
တစ်ယောက်ကို Jiminအတွက်အပီးအပိုင်
မွေးစားရန် စီစဉ်ခဲ့သူသည်
လူသားတစ်ယောက်ဘဝပျိုးထောင်ဖို့
အချိန်ငါးမိနစ်သာစဉ်းစားခဲ့သည်။
Jimin...လိုချင်နေ၍ Jimin ဂျီကျနေ၍
ဆိုသော ရိုးရှင်းသော အကြောင်းပြချက်
တခုထဲ....။
လူတစ်ယောက်ကိုဘဝထဲသို့ဆွဲခေါ်
သွင်းဖို့သည်သိပ်စိန်ခေါ်မှုများကာ
သိပ်ခက်ခဲလွန်းပေမယ့်
Jeonသည် Jiminအား နောက်တရက်ကူး
သည်အထိ စိတ်ဆင်းရဲခြင်းကို
လက်မခံနိုင်....။

ဘာကြောင့်ကလေးလိုချင်သွားရသလဲ
သူသိသည်...
ကလေးလေးသည် ထပ်ပိုးသံယောဇဉ်
လေးဖြစ်ကာ အထပ်ထပ်ချည်နှောင်ချင်၍
JeonJimin သည် သိပ်လောဘကြီးခဲ့သည်။
အားလုံးကဝိုင်းတားဆီးမှုအောက်
ခုချိန် ကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်ကာ
ပက်ရမ်းနေမည်ကမလွဲမသွေ...။

သူကိုယ်တိုင်ကရော....
လိုချင်ခဲ့တာပေါ့...
မိသားစုဘဝလေးကို....
မိဘတွေစွန့်ပစ်ထားခဲ့သော
အနာဂါတ်မသေချာသော
ကလေးတစ်ယောက်အား
Minနဲ့အတူ တောက်ပသော
အနာဂါတ်တွေရေးခြယ်ပေးရမှာ
သိပ်ပျော်စရာကောင်းမှာပဲ....။

Minလိုချင်သောအရာတွေသည်
သူလိုချင်သောအရာတွေအဖြစ်
သိပ်ချစ်သောစိတ်တခုထဲဖြင့်
ပြောင်းလဲပစ်နိုင်ပါသည်။

JeonJungkook သည်
ကလေးအဖေဖြစ်ချင်ခဲ့ပါပြီ....။

..........

"သိပ်သနားဖို့ကောင်းပါတယ်
ဂေဟာရှေ့မှာပဲတွေ့ခဲ့တာ....
သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ကလေးကို
ဘယ်သူတွေကများစွန့်ပစ်နိုင်သလဲ
မတွေးတတ်တော့ပါဘူး....."

ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်အိပ်ပျော်နေသော
ကလေးလေးသည် ပါးလေးတွေအရမ်း
ဖောင်းလွန်းနေသည်....။
Jeonသည်ထိုပါးလေးတွေအားထိကြည့်ကာ
Minနဲ့ထပ်တူကျနေသောအစိတ်အပိုင်း
လေးဖြစ်နေတာကြောင့်
အသဲတယားယား....။

"နာမည်ပေးထားပီးပီလား...."

"မပေးရသေးပါဘူး...."

"ကျတော်သေသေချာချာစောင့်ရှောက်
ပေးမှာပါ...."

"ယုံပါတယ်..သူဌေးJeon....
သူဌေးJeonကိုလည်းကျမတို့
ရင်းနှီးပီးသားပါ...."

"ဟုတ်ကဲ့....."

"ဒါက ကျတော့်အကိုKimNamJoon
ပါ ကျတော့်အမျိုးသားကတော့
ကျန်ရစ်ခဲ့ပါတယ်
ကျတော် သမီး နဲ့ Suprise လုပ်ချင်လို့...."

"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်...စာရွက်စာတမ်းလေး
တွေမှာလက်မှတ်ထိုးပီးရင် သမီးလေးကို
ခေါ်သွားလို့ရပါပီ...."

"ဟုတ်ကဲ့...ကျတော်ထိုးပေးပါ့မယ်..."

လုပ်စရာရှိတာအားလုံးအားပီးစီးသောအခါ
အချိန်သည်မိုးပင်တော်တော်ချူပ်လှပါသည်။
အရွယ်ရောက်နေသောကလေးတယောက်အား
ရွေးချယ်လို့ရပေမယ့်...
Minရဲ့ဆန္ဒအတိုင်းသူ ညတွင်းချင်း
မွေးပေးလိုက်သလိုလို သမီးလေးတစ်ယောက်
အား ဖန်တီးလိုက်သည်။

ထိုကလေးငယ်လေးသည် Jeonလက်ထဲ
သို့ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးရောက်လာသောအခါ
ရုတ်တရက်မချီတတ်တာကြောင့်
အထူးဂရုစိုက်သည့်Jeonပုံစံသည်
ဘေးလူတွေအမြင်ထဲတကယ့်အဖေတယောက်လို....။

"ဒီလိုချီသွားလို့အဆင်ပြေတယ်မလား..."

"ရပါတယ်...ငိုလာရင်
ကျမတို့နို့ဗူးလေးရယ်တခြားလိုအပ်တာ
လေးတွေအားလုံးစီစဉ်ပေးထားပါတယ်
သမီးက သိပ်မငိုတတ်ပါဘူး...."

"ဟုတ်ကဲ့ ..."

ကားပေါ်ရောက်သည်အထိရင်ခွင်ပြောင်း
လာသောကလေးသည်ဆက်လက်ငြိမ်သက်နေတုန်း
NamjoonHyungသည်ကားအားဖြေးဖြေးလေး
မောင်းပေးသည်...။

"မင်းသိပ်အလိုလိုက်လွန်းတာပဲ
Jeonရယ်...."

"သူလိုချင်နေတာလေဗျာ......"

ရှေ့ဘဝကကံတရားတွေလား
အနှောင်အဖွဲ့တွေလားမသိ...
သမီးကို မြင်မြင်ချင်းထွေးပွေ့ချင်ခဲ့မိသည်။
လက်မောင်းတွေထဲငြိမ်သက်စွာ
လိုက်ပါလာသောသမီးသည်
အနှောက်အယှက်အနည်းငယ်မျှတောင်မပေးခဲ့ပါ....။
ဘဝထဲသို့ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ပြီးပြီ...။
အကောင်းဆုံးMinနဲ့အတူပြုစုပျိုးထောင်
ပေးဖို့သာရှိပါတော့သည်။
ကလေးငယ် အံ့ဩနေမည့်အဖြစ်အား
တွေးကာကြိုပျော်နေခဲ့ရသည်။

"နာမည်အရင်ဦးအောင်ပေးထား..
တော်ကြာမင်းဟာလေးကပေါက်ကရ
တွေပေးနေလိမ့်မယ် Jetကိုသာကြည့်..."

"ကျတော်ဦးအောင်ပေးထားရမှာပေါ့
ဟုတ်သားပဲ..."

Jeonသည်မျက်မှောင်လေးကျုံ့စဉ်းစား
ရင်းနောက်ဆုံးပြုံးသွားခဲ့ပါသည်။

"ပါးပါး ကကလေးကို JiJiလို့ခေါ်မယ်နော်...."

ကလေး၏ပါးလေးတွေအားထိကာ
သဘောတကျဆိုနေသောJeonသည်
နာမည်အား တယောက်သောသူကိုသာ
စဉ်းစားပီးပေးခဲ့မှန်းထင်ရှားလွန်းသည်။
အော်....Jeonရယ်....။NamJoon
သည်ပြုံးမိသည်..။
ဘယ်လိုများတောင်ချစ်ပြနိုင်ရသလဲ..၊

"ကလေး Daddyနာမည်လေးကိုယူပီး
ပီဆိုတော့ ရှေ့က ပါးပါးမျိုးရိုးလေး
ထပ်ထည့်လိုက်မယ် JeonJiJiလေး...."

Jeonသည်ကလေးသေးသေးလေး
အားတလမ်းလုံးစကားတွေပြောကာ
လိုက်လာခဲ့သည်။
SmartတကျJeonပုံစံသည်...
ကလေးတယောက်အားချော့မြူနေသော်အခါ
ပို၍တောင်ကြည့်ကောင်း၍သွားသလို...။

"Minကတော့ခုချိန်အိမ်ပြန်ရောက်ရင်
အိပ်လောက်ပြီ...မနက်ကျမှပဲ
သမီးနဲ့တွေ့ပေးတော့မယ်
အိပ်ရေးပျက်မှာစိုးလို့...."

"ဒီလောက်ခက်ခက်ခဲခဲရှာခေါ်လာရတာ
မနက်အထိစောင့်မနေပါနဲ့..Jeonရာ..."

"အိပ်ပါစေ..အိပ်ရေးမဝရင်
အဂျစ်လေးက ကလေးလည်းသိမှာ
မဟုတ်ဘူး...."

ကားလေးသည်တရွေ့ရွေ့ဖြင့်မြို့ထဲပြန်
ဝင်လာကာJeonစံအိမ်တော်ထဲသို့ချိုး
ကွေ့ဝင်လာသည်။
စိတ်ကောက်နေမှာသေချာသော
ကလေးငယ်သည်အခန်းအမှောင်ချထားသည်။

"သခင်လေး...ကလေးလေးပါလား..."

ရုတ်တရက်လက်ထဲမှအနှီးထုတ်လေးအား
မြင်လိုက်ရသောအဒေါ်ကြီးသည်အများကြီး
ကိုထူးဆန်းနေကာအံ့ဩတကြီး..။

"ဟုတ်တယ် အဒေါ်ကြီး ...
ကျတော် Minအတွက်ကလေးလေး
ပေးဖို့ခေါ်လာခဲ့တာ ..."

"ချစ်ဖိူ့ကောင်းလိုက်တာသခင်လေးရယ်
အကိုလေးငယ်ငယ်ကလို ပါးလေးတွေနဲ့...."

"ဟုတ်ပနော်..."

"သမီးအတွက်လ်ုအပ်တာအကုန်
စီစဉ်ပေးပါ ကျတော်ဘာမှမသိလို့"

"လုပ်ပေးမှာပေါ့...သခင်လေးရယ်
သခင်လေးက ဘယ်လိုလုပ်နားလည်မှာလဲ
လသားလေးဆိုတာသိပ်ဂရုစိုက်ရတာ.."

"မနက်ဖြန်လိုအပ်တာတွေအားလုံး
သွားဝယ်လိုက်ပါ....ကျတော်သမီးကို
ခေါ်သွားလိုက်တော့မယ်.."

"မဟုတ်ဘူးလေ...အဲ့လိုသိပ်လို့မရဘူး
အဒေါ်ကြီးဆီမှာဒီညသိပ်လိုက်ပါ
ကလေးသေးသေးလေးနဲ့ သခင်လေး
ဘယ်အိပ်လို့ရမလဲ....မနက်ဖြန်မှ
ပုခက်လေးလုပ်ပြီးအခန်းထဲခေါ်ထားရင်
ထားလေးနော်..."

"ကလေးမွေးဖူးတဲ့သူပြောရင်
လက်ခံလိုက်ပါကွာ..မင်းတို့နှစ်ယောက်
ကြားဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်မလဲ...
ဘာမှမသိဘဲ...."

"အဒေါ်ကြီးစိတ်ချရပါတယ်နော်..."

"သခင်လေးရယ်....သခင်လေးဆိုတာ
အဒေါ်ကြီးသားလို တူလိုပါပဲ
စိတ်ချပါ..."

"ဒါဆိုလည်း မငိုစေနဲ့နော်..."

"ဟုတ်ကဲ့ပါ...."

Jeonသည်သမီးအားအဒေါ်ကြီး
လက်ထဲထည့်ကာ ကလေးနောက်တယောက်
ဆီလာလိုက်တော့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကို
အိပ်ပျော်နေပြီ..။လက်ထဲတွင်ဆော့လက်စ
Gameတန်းလန်းဖြင့်...။
နေပါအုန်း...ငါကလေးလေးကို
ကလေးမွေးပေးလိုက်တာလား....။

မိုးလင်းတဲ့အခါ.....
မင်းကိုကို့ ကိုချည်ချင်တဲ့ကြိုးလေးကို
တွေ့ပြီး....တစ်ဘဝလုံးပျော်ရွှင်လိုက်ပါကလေးရေ...။

နှဖူးလေးအားခပ်ဖွဖွနမ်းကာ
အချိန်အကြာကြီးစိုက်ကြည့်နေခဲ့မိသည်...။
နောက်ထပ်...တောင်းဆိုမဲ့ဆန္ဒတွေအတွက်
လည်း ကိုကိုက လိုအပ်ချက်မရှိဖြည့်စည်းပေး
အုန်းမှာပါ ကိုကို့ ထာဝရကလေးငယ်လေးရယ်....။

အေတြးထဲတြင္...ရွိေနခဲ့သည္က
ကေလးတစ္ေယာက္၏
အင္အားပင္...
သူႏွင့္ကိုကိုက ဘယ္ေလာက္ႀကီးမား
သည့္အေရးကိစၥေတြပဲၾကဳံၾကဳံ
တရက္ေလးေတာင္ျပည့္ေအာင္စိတ္မဆိုး
နိုင္ဘဲ ျပန္အဆင္ေျပသြားခဲ့တာႀကီး....။
သို႔ေသာ္.ကေလးတေယာက္ဆိုေသာ
ျဖစ္တည္မွုတြင္သိပ္တုန္လွုပ္ကာ
ေရွာင္ေပးခ်င္သည္အထိဆုံးျဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။
သံေယာဇဥ္သည္ကေလးဆိုေသာ
နိယာမတြင္ ပိုခိုင္ခံ့ေနသည္။
ထို႔ေၾကာင့္..'ပိုေႏွာင္တြယ္ဖို႔ရန္ ကေလး ေလး
လိုအပ္ပါသည္...။
ကေလးရေအာင္ယူရမည္....။

Jeonစံအိမ္ေတာ္၏သခင္ေလးသည္
အိမ္လည္ေကာင္တြင္ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္
ေလၽွာက္ကာ Jeonအေသးစားေလးက
ေတာ့ခုံေပၚတြင္ေျခေထာက္ကေလးေတြပါ
တင္ထိုင္ရင္း စူပုတ္ပုတ္ရယ္...။
ဒီစစ္ပြဲသည္သစ္လုံးအိမ္ကျပန္လာထဲက
အေခ်အတင္မ်ားစြာ..။

"ကေလးကစီစဥ္လို႔ရတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး
Min....ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လာရစ္ေနတာလဲ
ျပသနာရွာခ်င္လည္း
ကိုကိုေျဖရွင္းလို႔ရမဲ့ဟာကိုရွာပါလားကြာ..."

"အိမ္ေထာင္က်ထားတာပဲ
ကေလးေတာ့ရွိရမွာေပါ့...."

"မင္းေရာငါေရာကေယာက်္ားေလး
ေတြေလကြာ...ဘယ္လ္ုလုပ္ျဖစ္နိုင္မလဲ..."

"ဒီေခါတ္ႀကီးမွာနည္းလမ္းေတြအမ်ားႀကီး
ကို....Minေမြးေပးရမယ္ဆိုလည္းေမြးေပးမယ္.."

"အမယ္ေလး...ဖန္ကြဲစေလးဆူးတာေတာင္
ငါ့မွာအ႐ူးေထာင္ေရာက္ခ်င္ေနတာ
ဘာေတြေျပာေနတာလဲJeonJimin ရယ္...."

"ဒါဆို ကိုကိုေမြးေပး...ကေလးကေတာ့
ရမွျဖစ္မွာ...."

Jeonသည္Namjoonအားလွမ္းၾကည့္ေသာ္လည္း
ဖုန္းကိုသာအာ႐ုံစိုက္ကာသူတို႔
ေျပာေနတာေတြကိုအနည္းမၽွပင္စိတ္မဝင္စား
အားကိုးရမလားမွတ္ပါတယ္....။

"Min...ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က
ကေလးေမြးလို႔မရဘူး
ကိုကိုလည္းမေမြးနိုင္သလို
ကိုကိုယူထားတာ ေယာက်္ားေလးမို႔
မင္းကိုလည္းနည္းနည္းေလးေတာင္
မစဥ္းစားေပးနိုင္ဘူး....
သဘာဝကိုမလြန္ဆန္ခ်င္စမ္းနဲ႔...."

"Minတို႔လက္ထပ္တာလည္း
သဘာဝကိုလြန္ဆန္တာပဲေလ...."

"အႏၲရာယ္မရွိဘူးေလ...
မင္းနဲ႔ငါေပါင္းေနလို႔ အႏၲရာယ္မရွိဘူး
ခုမင္းလုပ္ခ်င္ေနတာက
ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္တဲ့ကိစၥ....."

"ကိုကိုကေလးမခ်စ္တတ္ဘူးလား..."

"ခ်စ္တတ္လို႔ မင္းကိုငါ
အိမ္ကိုေခၚလာခဲ့တာေပါ့
မင္းသားေလးလိုငါယုယုယယခ်စ္ခဲ့
တာေပါ့...မရစ္ပါနဲ႔ Minရယ္
ကိုကိုေတာင္းပန္ပါတယ္..."

"ကိုကိုမေမြးေပးနိုင္ရင္
လာမေခၚနဲ႔ေတာ့...."

"JeonJimin..!!!"

"ဘာလဲ...!!!"

အသံသည္မေလၽွာ့စြာတုံ႔ျပန္လာေသာ္အခါ
ခုံနားအေရာက္ေျပးေတာင္းပန္ရသူကလည္း
အိမ္ႀကီးရွင္ပါပဲ...။

"မေခၚဘဲဘယ္သူကေနနိုင္မွာလဲ...
Jetရွိတယ္ေလ Jetက Minကို
Daddyလို႔ေခၚတာမလား..
ဒါလည္းကေလးပဲေလ....
Jetေရ လာပါအုန္း....."

လက္ေဖ်ာက္ေလးတီးကာေခၚ႐ုံျဖင့္
Jetသည္အေျပးအလႊားလာသည္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ခ်စ္စရာေကာင္းစြာ
ထိုင္ရင္းJiminေျခဖ်ားေလးေတြအား
နမ္းေနသည္...။

"ေတြ႕လား...သိပ္လိမ္မာတာပဲ..
Jetကလည္းသားသမီးပဲဟာ..."

Jetသည္သူ႔အားေကာင္းေကာင္း
ဆက္ဆံလြန္ေနေသာJeonအား
မယုံနိုင္သလိုတခ်က္ၾကည့္ကာ
Jiminအားပြတ္သတ္ေပးေနသည္။

"ကိုကိုက Jetနဲ႔က်ေတာ့္ကို
ေသြးခြဲေနတာလား...
က်ေတာ္ ကေလးထပ္လိုခ်င္ေနတာ
Jetသိရင္ ဘယ္ေလာက္ဝမ္းနည္း
မလဲ...."

မွားျပန္သည္။Jetကိုေတာင္ျပန္ေတာင္းပန္
ရအုန္းမည့္အခ်ိဳးအားJeonJimin
လုပ္လိုက္ျပန္သည္။

ခုံမွထကာအျပင္ထြက္သြားျပန္ေသာ
ကေလးငယ္အားလိုက္မေခၚမိေတာ့။
ကေလးဆိုလၽွင္ ကေလးရမွျဖစ္မည့္
JeonJimin ၏ ဗိုလ္က်မွုအျဖာျဖာအား
က်မ္းေၾကေနသူမို႔ ကေလးေလးတစ္ေယာက္
ေတာ့ေသခ်ာေပါက္လိုအပ္လာၿပီ...။

"Hyung...ဖုန္းကိုပဲၾကည့္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ....
က်ေတာ့္ကိုၾကည့္ပါအုန္း...."

"အင္း..အင္း..ေျပာ..."

"ဟိုအေသးေလးက ကေလးလိုခ်င္တယ္တဲ့.."

"ဝယ္လိုက္ေပါ့...."

"Hyung....!!!"

Namjoon Hyung၏အာ႐ုံေတြကို
ဘယ္လိုယူရမွန္းမသိ။
တေန႔တေန႔ တခုပီးတခုစားျပေနေသာ
Liveေတြကိုသာ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ
ႏွစ္လ်က္ ၾကည့္ေနသည္...။
သူ႔အသံက်ယ္သြားမွ ဖုန္းမွမ်က္လုံးေတြခြါ
လာလ်က္ၾကည့္လာသည္။

"ဘာေျပာလိုက္တာ....လဲ.."

"JeonJimin ကကေလးလိုခ်င္လို႔တဲ့..."

"ေဟ....."

"က်ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲHyung....
ေကာက္ပီးထြက္သြားပီ...."

"မျဖစ္နိုင္တာႀကီးကိုကြာ...
ဘယ္သူကေျမႇာက္ေပးလိုက္တာလဲ...."

"သူကေျမႇာက္မေပးလည္း
အျမဲေျမာက္ေနတာ.."

"မင္းအလိုလိုက္တာကို...."

"ခ်စ္တယ္ေလဗ်ာ....Hyungမခံစားတတ္ဘဲ..."

"ခံစားတတ္ပါတယ္
ငါနဲ႔JinHyungလည္းအဆင္ေျပေနပါပီ..
စဥ္းစားတာကိုေစာင့္ေနတာ..."

႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔Hyungသည္
ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္....။
စိတ္ကဘယ္ေလာက္ညစ္ညစ္
Hyungပုံစံအားပထမဆုံး
အခ်စ္ေတြနဲ႔အတူေတြ႕ရေတာ့
အေရာက္ပို႔ေပးခ်င္လာျပန္သည္။

"ကေလးကိစၥေျဖရွင္းေပးမယ္ဆိုရင္
JinHyungတနာရီေတာင္မစဥ္းစား
ေတာ့ပဲအေျဖတန္းေပးေအာင္
က်ေတာ္လုပ္ေပးမယ္...."

"မနမ္းခိုင္းနဲ႔ေနာ္ ငါရဲရဲေတာင္
ၾကည့္ရဲတာမဟုတ္ဘူး.."

"Hyungကလည္း...က်ေတာ့္ကိုဆို...."

"မင္းအေၾကာင္းငါအသိဆုံး...."

Namjoonသည္ေတြခနဲေတာ့စဥ္းစားမိ
သြားသည္။JeonJungkookသည္
Jiminႏွင့္ပတ္သတ္လာလၽွင္အျမဲ
ေလာေနတတ္ကာ သူကပဲအမ်ားဆုံးက
ေခါင္းေအးေအးထားသူေျဖရွင္း
ေပးခဲ့ရတာႀကီး...။
သို႔ေသာ္ တစ္ခါမွေက်းဇူးတင္တယ္
လို႔ေတာင္မေျပာခဲ့ဖူး..။
အဆင္ေျပသြားရင္ႏွစ္ေယာက္ထဲ
ေလာကတခြင္ေမ့ေနတတ္သည္။
ခုေတာ့ အက်ိဳးအျမတ္ေလးရနိုင္လိမ့္မည္
အက်ိဳးအျမတ္သည္ရိုးရိုးမဟုတ္
သူ႔ဘဝတခုလုံး၏ Special
လူသားလွလွေလးျဖစ္ေနသည္....။
ေနာက္ဆုံးပိတ္အိတ္နဲ႔လြယ္ျခင္း။

"ငါကူညီေပးမယ္....မင္းက
ေခ်ာ့ေျပာထားလိုက္...."

"ဟုတ္ကဲ့....Hyung..."

.........

"ဒါေပါ့ ယူသင့္တာေပါ့...
ဒီေခါတ္မွာနည္းလမ္းေတြအမ်ား
ႀကီးရွိေနၿပီ....Jimin
မင္းကို မင္းေယာက်္ားကတအား
ခ်စ္တာပဲ ကေလးတေယာက္
ေမြးေပးတာ သိပ္အဆန္းႀကီးရယ္
လည္းမဟုတ္ပါဘူး..."

ထယ္ေယာင္းသည္Coca-Cola
ဗူးေလးလွုပ္ရင္းမ်က္လုံးေလးတဖက္မွိတ္ကာ
ဆိုသည္....။
MinYoongi သည္Jungkook
အားျပဳံးျပဳံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ကေလးေမြး
ခိုင္းေတာ့မည့္ႏွစ္ေယာက္အားနားမလည္
စြာေၾကာက္ေၾကာက္လန့္လန့္ၾကည့္မိသည္။

"အငွါးကိုယ္ဝန္ေတြဘာေတြလည္း
ေဆာင္လို႔ရတာပဲကြာ....
အဲ့တာကို အဲ့လူႀကီးကအတင္းကို
ျငင္းေနတာ...."

"အငွါးကိုယ္ဝန္ကဇာတ္ရွုပ္တယ္
သူ႔ကိုသာေမြးခိုင္း သားႀကီး...."

KimTaeHyung သည္CocaCola
အားတက်ိဳက္ေသာက္လိုက္ရင္း
မ်က္ခုံးေလးတြန့္ကာျပဳံးယဲ့ယဲ့ျဖင့္
ထပ္ေျပာသည္။

"အဲ့လိုႀကီးက်ေတာ့လည္း...
ငါမဟုတ္ေသးဘူးကြ...."

Parkjimin သည္မသိစိတ္က
မျဖစ္နိုင္တာသိေနေပမယ့္
တဇြတ္ထိုးတေဇာက္ကန္း
စိတ္သည္ျပင္ဆင္မရနိုင္။
သူ႔စိတ္ထဲ ကေလးေလးတစ္ေယာက္အား
လူ႔ေလာကႀကီးထဲေခၚေဆာင္လာဖို႔ကို
သိပ္လြယ္ကူေနတယ္ထင္ေနပုံရသည္။

"မဟုတ္ေသးတာမင္းသိေနရင္
ေတာ္ပီေလ...မင္းကေလးလိုခ်င္ရင္
မိန္းမယူေလ...ေယာက်္ားမယူနဲ႔
သူဖန္တီးမေပးနိုင္တာကို
မင္းသြားပူဆာေနရင္ ဟိုမွာဘယ္ေလာက္
ခက္ေနမလဲမင္းသိလား
ငါJeonJungkook ဘက္ကတစက္ကေလး
မွဝင္မေျပာဘူးလို႔ဆုံးျဖတ္ပီးတိုင္း
ေျပာေနရတာပဲ...."

Jungkook ေတာ့မသိ။
MinYoongi ကေတာ့သက္ျပင္းတခု
ခိုးခ်လိုက္ရသည္။ထယ္သာ
သူ႔ကိုဒီလိုပူဆာရင္ ဘာလုပ္ေပးရမွန္း
မသိ ခုေတာ့ လူဆိုးေလးကရင့္က်က္
ေန၍ေတာ္ပါေသးသည္။

"ငါကျပသနာေကာင္ျဖစ္ေနပီလား
ထယ္...."

"ျဖစ္စရာလား..မျဖစ္ပါဘူး
မင္းကျပသနာေကာင္ထက္
ပိုUpdateျမင့္တဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါး
ျဖစ္ေနပီေလ...မင္းၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္
ေနမယ့္ေန႔မရွိေတာ့ဘူးလား
ParkJimin..."

"ဘာျဖစ္လဲ မေကာင္းဆိုးဝါး
လည္း ငါ့ကိုကိုက ငါ့ကိုခ်စ္တယ္"

"ငါလည္းထယ္ေယာင္းကိုခ်စ္ပါတယ္"

ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္တုံ႔ျပန္သူကဘာမွဝင္
မေျပာဘဲထိုင္ေနေသာေရခဲလူသားပင္....။
ထယ္သည္..ႏွလုံးသားေရးရာကိစၥမ်ား
တြင္နည္းနည္းေလးကံဆိုးခဲ့ေသာသူ
မို႔ ျမဴမွုန္တမွုန္မၽွ အားငယ္သြားမည့္
အေျခအေနမ်ိဳးသူမၾကဳံေစခ်င္ပါ။
ခ်စ္တယ္ ႀကိဳက္တယ္ဆိုေသာစကား
မ်ားသည္သူ႔အေနနဲ႔ေျပာထြက္ဖို႔တကယ္ခက္ခဲ
ခဲ့ေသာ္လည္း ထယ္သည္ ထိုစကားေတြ
အားသိပ္သေဘာက်တတ္ကာ
ေျပာတိုင္း အလွဆုံးျပဳံးျပျမဲ။
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းသည္
သိပ္စြဲမက္ဖြယ္ရာေကာင္းသည္
ဆံပင္ေလးေတြအျပာေရာင္ျပန္သန္းေနကာ
သူ႔လက္ေတြကထိုဆံပင္ေလးၾကား
မၾကာခဏေရာက္သြားေလ့ရွိသည္....။

သၾကားခဲေလးလိုျဖဴႏုေနေသာ
လက္ေခ်ာင္းေတြႏွင့္အျပာေရာင္
ဆံပင္ေလးေတြသည္ သိပ္ပနံသင့္ေနခဲ့ပါသည္။

"ငါ့သူငယ္ခ်င္းကိုသိပ္စိတ္ဒုကၡမေပး
ပါနဲ႔ JungKookက မင္းကိုသိပ္ခ်စ္တာ
ငါေျပာတာနားလည္လား.."

"နားလည္တယ္...."

"ေအးနားလည္ရင္လိမ္မာေတာ့...."

"က်ေတာ္က မိုက္ရိုင္းေနလို႔လား..."

"ဒီေကာင္ေလးကိုဟိုေကာင္
ဘယ္လိုေပါင္းလဲမသိဘူး....."

MinYoongi သည္ဘာမွဆက္မေျပာ
ေတာ့...။အေအးကိုသာလွိမ့္ပိတ္ေသာက္
ေနလိုက္သည္။ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကေတာ့
စကားေတြအမ်ားႀကီးဆက္ေျပာၾကကာ
ေနာက္ဆုံးရလဒ္သည္
မျဖစ္နိုင္တာကို ဖိအားမေပးဘဲ
လက္ရွိအေနအထားအတိုင္းေလးတြင္
အေကာင္းဆုံးေနရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည့္ပုံ။
ParkJimin သည္ေခါင္းမညိတ္ခ်င္
ညိတ္ခ်င္ျဖင့္ အိမ္ျပန္သြားသည္။

"သူJungkook ကိုသိပ္အန္ုင္ယူတာပဲ...."

"Hyungကမေက်နပ္လို႔လား...."

"အဲ့လိုမဟုတ္ေပမယ့္....."

"JeonJungkook ကပဲ
Jiminကို ပုံေဆာင္ခဲ့တာပါ...
အမ်ားအျမင္ကေတာ့က်ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း
သိပ္ဆိုးေပမယ့္...Jiminက
JeonJungkook ကိုဘယ္ေတာ့မွ
အနိုင္မယူခဲ့ဖူးပါဘူး
က်ေတာ့္ကိုယုံ....."

"ထယ္က ေတာ့ ကိုယ့္ကို
အနိုင္ယူခ်င္လည္းရတယ္ေနာ္....."

ထယ္ေယာင္းသည္Coca -cola
ဗူးေလးအားယူေသာက္လိုက္ေတာ့
မလိုျပန္ခ်လိုက္ေတာ့မလိုလို
မေနတတ္ခဲ့...။
Hyungသည္စကားႏုႏုေလးေတြ
သိပ္မေျပာတတ္ေပမယ့္
ေျပာလာခဲ့လၽွင္လည္း ရင္ထဲထိထိေရာက္ေရာက္ရယ္။

"စတြဲဖို႔ေျပာခဲ့ရတာထယ္ဆိုေတာ့
Hyung က အနိုင္ယူမယ္ဆိုလည္းရပါတယ္...."

"မင္းက စတြဲဖို႔ေျပာေပးခဲ့႐ုံပါ
ကိုယ္က ဆက္ခ်စ္သြားေပးမယ္...
တကယ္ခ်စ္တာပါ ထယ္ရယ္...."

"Coca Colaေသာက္ပီးမူးေနတာလား
MinYoongi Shi...."

"ဒီေန႔ မင္းေတာ္ေတာ္ေလးခ်စ္စရာ
ေကာင္းေနလို႔...."

"ထယ္က ခ်စ္စရာမေကာင္းတဲ့ေန႔
မရွိပါဘူးေနာ္..."

"မ်က္ေတာင္ေလးေတြကအရွည္ႀကီးပဲ
ေယာက်္ားေလးျဖစ္ပီး မွန္း...."

မ်က္လုံးနားသို႔႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔လက္
လွမ္းလာေသာလူႀကီးအား
ဖမ္းထားလိုက္ရသည္။
တကယ္မ်က္ေတာင္ေတြကိုဆြဲႏူတ္မည့္ကိန္း။

"သူမ်ားေတြမွဲ႕ကတျခားေနရာေတြေလၽွာက္
ေပါက္တာ မင္းကမွဘာလို႔
ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးမွာလည္း....."

"Hyung သြားေလးေတြပုံမွန္ထက္
ေသးေနသလိုေပါ့..တမူထူးျခားေအာင္...."

ေျပာခါမွ သြားေသးေသးေလးေတြ
ေပၚေအာင္ရီေတာ့သည္။
Hyungသည္ျပဳံးခဲေပမယ့္....
သေဘာတက်ျဖစ္သြားသည့္အခ်ိန္
မ်ိဳးတြင္တန္ဖိုးတႀကီး ႏွလုံးသားထဲ
နစ္ေနေအာင္မွတ္သားထားရသည္။
သိပ္ရွားပါးလြန္းတာကို....။
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲHyungကိုခ်စ္ခဲ့တာ
လုံးဝ စိတ္ညစ္စရာမဲ့စြာ...
ပါးစပ္မႏုရြတတ္ေပမယ့္
ခ်မ္းေျမ့မွုေတြကိုပဲ....
ေန႔တိုင္းလမ္းခင္းေပးခဲ့သူသည္....
ပါးေဖြးေဖြးေလးအားနမ္းမိလိုက္သည္အထိ
အသဲယားစဖြယ္....
Hyungရွက္မသြားပါ။
ဆံပင္ျပာျပာေတြထဲတိုးေဝွ႕့ျပန္နမ္းေပးသည္။

သူသာဆို ဟိုေကာင္လို
ကေလးဂ်ီမက်ခ်င္ပါ...
Hyungအားကေလးထက္ပိုစြာ
ခၽြဲခ်ပစ္လိုက္မည္...။
ParkJimin သည္ ညံ့သည္....

ထယ္ေယာင္းမသိခဲ့ျခင္းသည္
Jiminဟာ ကေလးထက္ပိုေစာင္း
ကာဆိုးခဲ့ၿပီးျဖစ္၍ကေလးမ်ိဳးဆက္
ထပ္ဖန္တီးကာ Square ထပ္ကာ
ဆိုးခ်င္ေနျခင္းျဖစ္သည္...။

Jungkook သည္...သနားစဖြယ္.....။

............။

"ဘာလို႔မေျပာဘဲအျပင္ထြက္သြားတာလဲ...."

"ကိုကိုသြားစရာရွိလို႔ပါ...
ကေလး လည္း အျပင္မွာပဲမလား..."

"အိမ္ျပန္ေရာက္ေနပီ...."

"ေတာ္လိုက္တာ ေရခ်ိဳးထမင္းစား
ေတာ့ေနာ္..."

"ကိုကို႔ကို Minစိတ္တိုေနတာေလ
ျပန္လာရင္လည္းေခ်ာ့ဖို႔
ျပင္ထားရမွာမဟုတ္ဘူးလား
ကိုကို ကေလးမေမြးခ်င္လို႔
ထြက္ေျပးသြားတာလား..."

"အဲ့တာႀကီးကိုမေျပာစမ္းပါနဲ႔
ေဘးမွာ Namjoon Hyungရွိတယ္..."

"ၾကားၾကားေပါ့...."

"ကိုကိုကေလးငယ္စိတ္ေက်နပ္ေအာင္
အတတ္နိုင္ဆုံးလုပ္ေပးမယ္ေနာ္..."

"မလုပ္ေပးနဲ႔ေတာ့..ထယ္ေယာင္းတို႔ဆီ
သြားေတာ့လည္းအေျပာခံလိုက္ရတယ္
ကေလးလိုခ်င္ရင္ အစထဲကမိန္းမယူတဲ့..."

ဖုန္းေျပာေနရင္းတခုခုအားကိုင္ေပါက္
လိုက္ေခ်ၿပီ...။ဘာလဲလို႔မေမးရဲ..။
အဲ့တာကအေရးႀကီးလားဟူ၍
ထပ္ရစ္ျပလိမ့္မည္....။

"ဒီေကာင္စကားကိုဘယ္လိုေျပာတာလဲ"

"အဲ့တာေၾကာင့္Minအျမင္မွန္ရ
သြားပီ...မလို...ခ်င္ဘူး...."

မလိုခ်င္ဘူးသည္ လိုခ်င္ေနတုန္းပင္ျဖစ္
သည္။JeonJimin သည္
ေျပာင္းျပန္လွန္ ပုံေသနည္းတခ်ိဳ႕တြင္
ကၽြမ္းက်င္ပါသည္...။

"အင္းပါ....ေရခ်ိဳးေနာ္ Min...
အၾကာႀကီးခ်ိဳးမေနနဲ႔ေနာ္....
ကိုကိုျမန္ျမန္ ျပန္လာခဲ့မယ္...."

"ျပန္မလာနဲ႔..Namjoon Hyungနဲ႔ပဲ
ေနလိုက္ေတာ့...."

"Namjoon Hyungနဲ႔ဘာလို႔
ေနရမွာလဲ..ခုေတာင္အတင္းလိုက္လာလို႔
ဒါပဲေနာ္ ကေလး...."

ဖုန္းသည္မေက်မနပ္ျဖင့္ေဆာင့္ေအာင့္
ခ်သြားမွန္းသိပ္သိသာပါသည္။

"အရင္လို မင္းျပန္စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔
လုပ္မွရေတာ့မယ္ Jeon..."

"ေနပါေစ...ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာကို..."

Jeonသည္သေဘာတက်ျပဳံးလ်က္
မွန္အနည္းငယ္ခ်ကာပတ္ဝန္းက်င္အား
ေငးေနသည္။

မိဘမဲ့ေဂဟာတခုက ေမြးခင္းစ ကေလးေလး
တစ္ေယာက္ကို Jiminအတြက္အပီးအပိုင္
ေမြးစားရန္ စီစဥ္ခဲ့သူသည္
လူသားတစ္ေယာက္ဘဝပ်ိဳးေထာင္ဖို႔
အခ်ိန္ငါးမိနစ္သာစဥ္းစားခဲ့သည္။
Jimin...လိုခ်င္ေန၍ Jimin ဂ်ီက်ေန၍
ဆိုေသာ ရိုးရွင္းေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္
တခုထဲ....။
လူတစ္ေယာက္ကိုဘဝထဲသို႔ဆြဲေခၚ
သြင္းဖို႔သည္သိပ္စိန္ေခၚမွုမ်ားကာ
သိပ္ခက္ခဲလြန္းေပမယ့္
Jeonသည္ Jiminအား ေနာက္တရက္ကူး
သည္အထိ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကို
လက္မခံနိုင္....။

ဘာေၾကာင့္ကေလးလိုခ်င္သြားရသလဲ
သူသိသည္...
ကေလးေလးသည္ ထပ္ပိုးသံေယာဇဥ္
ေလးျဖစ္ကာ အထပ္ထပ္ခ်ည္ေႏွာင္ခ်င္၍
JeonJimin သည္ သိပ္ေလာဘႀကီးခဲ့သည္။
အားလုံးကဝိုင္းတားဆီးမွုေအာက္
ခုခ်ိန္ ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရျဖစ္ကာ
ပက္ရမ္းေနမည္ကမလြဲမေသြ...။

သူကိုယ္တိုင္ကေရာ....
လိုခ်င္ခဲ့တာေပါ့...
မိသားစုဘဝေလးကို....
မိဘေတြစြန့္ပစ္ထားခဲ့ေသာ
အနာဂါတ္မေသခ်ာေသာ
ကေလးတစ္ေယာက္အား
Minနဲ႔အတူ ေတာက္ပေသာ
အနာဂါတ္ေတြေရးျခယ္ေပးရမွာ
သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲ....။

Minလိုခ်င္ေသာအရာေတြသည္
သူလိုခ်င္ေသာအရာေတြအျဖစ္
သိပ္ခ်စ္ေသာစိတ္တခုထဲျဖင့္
ေျပာင္းလဲပစ္နိုင္ပါသည္။

JeonJungkook သည္
ကေလးအေဖျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါၿပီ....။

..........

"သိပ္သနားဖို႔ေကာင္းပါတယ္
ေဂဟာေရွ႕မွာပဲေတြ႕ခဲ့တာ....
သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ကေလးကို
ဘယ္သူေတြကမ်ားစြန့္ပစ္နိုင္သလဲ
မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး....."

ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ
ကေလးေလးသည္ ပါးေလးေတြအရမ္း
ေဖာင္းလြန္းေနသည္....။
Jeonသည္ထိုပါးေလးေတြအားထိၾကည့္ကာ
Minနဲ႔ထပ္တူက်ေနေသာအစိတ္အပိုင္း
ေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
အသဲတယားယား....။

"နာမည္ေပးထားပီးပီလား...."

"မေပးရေသးပါဘူး...."

"က်ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာေစာင့္ေရွာက္
ေပးမွာပါ...."

"ယုံပါတယ္..သူေဌးJeon....
သူေဌးJeonကိုလည္းက်မတို႔
ရင္းႏွီးပီးသားပါ...."

"ဟုတ္ကဲ့....."

"ဒါက က်ေတာ့္အကိုKimNamJoon
ပါ က်ေတာ့္အမ်ိဳးသားကေတာ့
က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္
က်ေတာ္ သမီး နဲ႔ Suprise လုပ္ခ်င္လို႔...."

"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္...စာရြက္စာတမ္းေလး
ေတြမွာလက္မွတ္ထိုးပီးရင္ သမီးေလးကို
ေခၚသြားလို႔ရပါပီ...."

"ဟုတ္ကဲ့...က်ေတာ္ထိုးေပးပါ့မယ္..."

လုပ္စရာရွိတာအားလုံးအားပီးစီးေသာအခါ
အခ်ိန္သည္မိုးပင္ေတာ္ေတာ္ခ်ဴပ္လွပါသည္။
အရြယ္ေရာက္ေနေသာကေလးတေယာက္အား
ေရြးခ်ယ္လို႔ရေပမယ့္...
Minရဲ့ဆႏၵအတိုင္းသူ ညတြင္းခ်င္း
ေမြးေပးလိုက္သလိုလို သမီးေလးတစ္ေယာက္
အား ဖန္တီးလိုက္သည္။

ထိုကေလးငယ္ေလးသည္ Jeonလက္ထဲ
သို႔ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေရာက္လာေသာအခါ
႐ုတ္တရက္မခ်ီတတ္တာေၾကာင့္
အထူးဂ႐ုစိုက္သည့္Jeonပုံစံသည္
ေဘးလူေတြအျမင္ထဲတကယ့္အေဖတေယာက္လို....။

"ဒီလိုခ်ီသြားလို႔အဆင္ေျပတယ္မလား..."

"ရပါတယ္...ငိုလာရင္
က်မတို႔နို႔ဗူးေလးရယ္တျခားလိုအပ္တာ
ေလးေတြအားလုံးစီစဥ္ေပးထားပါတယ္
သမီးက သိပ္မငိုတတ္ပါဘူး...."

"ဟုတ္ကဲ့ ..."

ကားေပၚေရာက္သည္အထိရင္ခြင္ေျပာင္း
လာေသာကေလးသည္ဆက္လက္ၿငိမ္သက္ေနတုန္း
NamjoonHyungသည္ကားအားေျဖးေျဖးေလး
ေမာင္းေပးသည္...။

"မင္းသိပ္အလိုလိုက္လြန္းတာပဲ
Jeonရယ္...."

"သူလိုခ်င္ေနတာေလဗ်ာ......"

ေရွ႕ဘဝကကံတရားေတြလား
အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြလားမသိ...
သမီးကို ျမင္ျမင္ခ်င္းေထြးေပြ႕ခ်င္ခဲ့မိသည္။
လက္ေမာင္းေတြထဲၿငိမ္သက္စြာ
လိုက္ပါလာေသာသမီးသည္
အေႏွာက္အယွက္အနည္းငယ္မၽွေတာင္မေပးခဲ့ပါ....။
ဘဝထဲသို႔ေခၚေဆာင္လာခဲ့ၿပီးၿပီ...။
အေကာင္းဆုံးMinနဲ႔အတူျပဳစုပ်ိဳးေထာင္
ေပးဖို႔သာရွိပါေတာ့သည္။
ကေလးငယ္ အံ့ဩေနမည့္အျဖစ္အား
ေတြးကာႀကိဳေပ်ာ္ေနခဲ့ရသည္။

"နာမည္အရင္ဦးေအာင္ေပးထား..
ေတာ္ၾကာမင္းဟာေလးကေပါက္ကရ
ေတြေပးေနလိမ့္မယ္ Jetကိုသာၾကည့္..."

"က်ေတာ္ဦးေအာင္ေပးထားရမွာေပါ့
ဟုတ္သားပဲ..."

Jeonသည္မ်က္ေမွာင္ေလးက်ဳံ႕စဥ္းစား
ရင္းေနာက္ဆုံးျပဳံးသြားခဲ့ပါသည္။

"ပါးပါး ကကေလးကို JiJiလို႔ေခၚမယ္ေနာ္...."

ကေလး၏ပါးေလးေတြအားထိကာ
သေဘာတက်ဆိုေနေသာJeonသည္
နာမည္အား တေယာက္ေသာသူကိုသာ
စဥ္းစားပီးေပးခဲ့မွန္းထင္ရွားလြန္းသည္။
ေအာ္....Jeonရယ္....။NamJoon
သည္ျပဳံးမိသည္..။
ဘယ္လိုမ်ားေတာင္ခ်စ္ျပနိုင္ရသလဲ..၊

"ကေလး Daddyနာမည္ေလးကိုယူပီး
ပီဆိုေတာ့ ေရွ႕က ပါးပါးမ်ိဳးရိုးေလး
ထပ္ထည့္လိုက္မယ္ JeonJiJiေလး...."

Jeonသည္ကေလးေသးေသးေလး
အားတလမ္းလုံးစကားေတြေျပာကာ
လိုက္လာခဲ့သည္။
Smartတက်Jeonပုံစံသည္...
ကေလးတေယာက္အားေခ်ာ့ျမဴေနေသာ္အခါ
ပို၍ေတာင္ၾကည့္ေကာင္း၍သြားသလို...။

"Minကေတာ့ခုခ်ိန္အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္
အိပ္ေလာက္ၿပီ...မနက္က်မွပဲ
သမီးနဲ႔ေတြ႕ေပးေတာ့မယ္
အိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးလို႔...."

"ဒီေလာက္ခက္ခက္ခဲခဲရွာေခၚလာရတာ
မနက္အထိေစာင့္မေနပါနဲ႔..Jeonရာ..."

"အိပ္ပါေစ..အိပ္ေရးမဝရင္
အဂ်စ္ေလးက ကေလးလည္းသိမွာ
မဟုတ္ဘူး...."

ကားေလးသည္တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ၿမိဳ႕ထဲျပန္
ဝင္လာကာJeonစံအိမ္ေတာ္ထဲသို႔ခ်ိဳး
ေကြ႕ဝင္လာသည္။
စိတ္ေကာက္ေနမွာေသခ်ာေသာ
ကေလးငယ္သည္အခန္းအေမွာင္ခ်ထားသည္။

"သခင္ေလး...ကေလးေလးပါလား..."

႐ုတ္တရက္လက္ထဲမွအႏွီးထုတ္ေလးအား
ျမင္လိုက္ရေသာအေဒၚႀကီးသည္အမ်ားႀကီး
ကိုထူးဆန္းေနကာအံ့ဩတႀကီး..။

"ဟုတ္တယ္ အေဒၚႀကီး ...
က်ေတာ္ Minအတြက္ကေလးေလး
ေပးဖို႔ေခၚလာခဲ့တာ ..."

"ခ်စ္ဖိူ႔ေကာင္းလိုက္တာသခင္ေလးရယ္
အကိုေလးငယ္ငယ္ကလို ပါးေလးေတြနဲ႔...."

"ဟုတ္ပေနာ္..."

"သမီးအတြက္လ္ုအပ္တာအကုန္
စီစဥ္ေပးပါ က်ေတာ္ဘာမွမသိလို႔"

"လုပ္ေပးမွာေပါ့...သခင္ေလးရယ္
သခင္ေလးက ဘယ္လိုလုပ္နားလည္မွာလဲ
လသားေလးဆိုတာသိပ္ဂ႐ုစိုက္ရတာ.."

"မနက္ျဖန္လိုအပ္တာေတြအားလုံး
သြားဝယ္လိုက္ပါ....က်ေတာ္သမီးကို
ေခၚသြားလိုက္ေတာ့မယ္.."

"မဟုတ္ဘူးေလ...အဲ့လိုသိပ္လို႔မရဘူး
အေဒၚႀကီးဆီမွာဒီညသိပ္လိုက္ပါ
ကေလးေသးေသးေလးနဲ႔ သခင္ေလး
ဘယ္အိပ္လို႔ရမလဲ....မနက္ျဖန္မွ
ပုခက္ေလးလုပ္ၿပီးအခန္းထဲေခၚထားရင္
ထားေလးေနာ္..."

"ကေလးေမြးဖူးတဲ့သူေျပာရင္
လက္ခံလိုက္ပါကြာ..မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္
ၾကားဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္မလဲ...
ဘာမွမသိဘဲ...."

"အေဒၚႀကီးစိတ္ခ်ရပါတယ္ေနာ္..."

"သခင္ေလးရယ္....သခင္ေလးဆိုတာ
အေဒၚႀကီးသားလို တူလိုပါပဲ
စိတ္ခ်ပါ..."

"ဒါဆိုလည္း မငိုေစနဲ႔ေနာ္..."

"ဟုတ္ကဲ့ပါ...."

Jeonသည္သမီးအားအေဒၚႀကီး
လက္ထဲထည့္ကာ ကေလးေနာက္တေယာက္
ဆီလာလိုက္ေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ကို
အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ..။လက္ထဲတြင္ေဆာ့လက္စ
Gameတန္းလန္းျဖင့္...။
ေနပါအုန္း...ငါကေလးေလးကို
ကေလးေမြးေပးလိုက္တာလား....။

မိုးလင္းတဲ့အခါ.....
မင္းကိုကို႔ ကိုခ်ည္ခ်င္တဲ့ႀကိဳးေလးကို
ေတြ႕ၿပီး....တစ္ဘဝလုံးေပ်ာ္ရႊင္လိုက္ပါကေလးေရ...။

ႏွဖူးေလးအားခပ္ဖြဖြနမ္းကာ
အခ်ိန္အၾကာႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့မိသည္...။
ေနာက္ထပ္...ေတာင္းဆိုမဲ့ဆႏၵေတြအတြက္
လည္း ကိုကိုက လိုအပ္ခ်က္မရွိျဖည့္စည္းေပး
အုန္းမွာပါ ကိုကို႔ ထာဝရကေလးငယ္ေလးရယ္....။