"ပျောက်လိုက်တာကွာ
သေတောင်သွားပီထင်တာ...."

ထယ်နှင့်အတူမုန့်ထိုင်စားရင်း
အားရပါးရအပြစ်ဖွဲ့နေမှုတွေအား
ခေါင်းငုံ့ခံနေလိုက်သည်။
သူနဲ့ကိုကို တောခိုနေတာတပတ်ပင်
ကျော်ခဲ့တာကို....။
ကိုကိုကဖုန်းမပိတ်ပေမယ့်သူက
ဖုန်းပိတ်ကာဘာအနှောက်အယှက်မှ
ဝင်မလာစေချင်....။
အာရုံတွေအားလုံးအချ်ိန်တွေအားလုံးအား
ကိုကို့ကိုချွဲခြင်းဖြင့်ကုန်စေခဲ့သည်။

ထယ်ယောင်းသည်ခုတလောMinYoongi
နှင့်တွဲလွန်းကာတချိန်ချိန်တော့သူတို့ကြားက
Relationship အားဖွင့်မေးရမည်။
ဘေးနားတွင်မျက်နှာသေဖြင့်ထိုင်နေသော
MinYoongiသည်မဖြစ်သာ၍သူတို့ဝိုင်းတွင်
ထိုင်နေရသောပုံစံ။
ဒါမှမဟုတ် ထယ်ယောင်းစကားတခွန်း
ကြောင်ြမငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့တာလည်းဖြစ်ချင်
ဖြစ်လိမ့်မည်....။

"ငါလည်းနေကောင်းကောင်းနဲ့နေလိုက်တာ
ကိုကိုနဲ့က ခရီးလည်းတခါမှမထွက်ရသေးလို့လေ"

"တော်တော်ကျေနပ်လာတဲ့ပုံပဲ...."

"ထယ်ယောင်းကလည်းကွာ....
မင်းနဲ့လည်းငါတို့အတူတူသွားတာပဲ
နေရာတွေကိုစုံလို့..."

စားပွဲပေါ်ပစ္စည်းတွေအား
ဟိုဆွဲဒီဆွဲလုပ်လာသောMinYoongi သည်
လှုပ်လှုပ်ရှားရှား...။
Jiminသည်ကိုကို့အတွက်သာ
နတ်သားလေးပေမယ့်
တခြားသူအတွက်တော့
နတ်ဆိုးလေးလည်းဖြစ်ချင်ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

"ခုငါ့ယောကျ်ားနဲ့ခရီးထွက်တာထက်
တောင်မင်းနဲ့ကပိုရိုတာမင်းမသိတာ
လည်းမဟုတ် ကမ်းခြေတွေမှာဆို
မင်းနဲ့ငါရေအတူတူကူး...
အရက်အတူတူသောက် ဘယ်လောက်
လန်းသလဲနော်...စကီတွေလည်းတပွေပြီး
တပွေ..."

Jiminသည်ဟန်ပါပါပြောရင်း
ထယ်ယောင်းအားအဖော်လှမ်းစပ်လာတော့
KimTaeHyung သည်စိတ်ကုန်ဖို့ကောင်း
အောင် ဖျပ်ဖျပ်လူးပါဝင်လာသည်။

"အေးလေ...ဟိုတယောက်ဆို
Bodyအရမ်းမိုက်တာ ခုပြန်စဉ်းစား
ခုဟက်ထိတုန်း.
တခါလောက်တော့ ပြန်သွားချင်တယ်ကွာ
Ladyတွေတကယ်လန်း...ပီးတော့.."

"ဟေ့ကောင်..!!!"

MinYoongi၏အသံကြီးအားမရီမိအောင်
ထိန်းရင်းJiminသည်စားစရာများကို
ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်နေသည်။
သဝန်တိုတတ်သည့်နေရာတွင်
သူငယ်ချင်းတွေပီသစွာထပ်တူထပ်မျှ...။

"ဘာလဲ..."

"စကားကိုဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ
ယောကျ်ားဖြစ်ပီး..."

"ယောကျ်ားမလို့မိန်းကလေးတွေ
အကြောင်းပြောနေတာပေါ့
Hyungလည်းပြောချင်ရင်ဝင်ပြောလို့ရတာပဲ..."

"မပြောစမ်းနဲ့..."

"YoongiHyung ရယ်
ဒီကောင်ကတကယ်စော်ကြည်ခဲ့တာဗျ
KimTaeHyungဟေ့ဆိုငြင်းတဲ့သူမရှိဘူး.."

ဂုတ်နားသို့ထောက်နေသောဆံပင်
လေးအားလက်ကလေးခါပြနေသော
KimTaeHyung ပုံစံသည်
သူ့အားတကယ်ပင်ခြောက်ခြားသွား
စေပြန်သည်။

ငါ့ကိုဘာတွေလုပ်ပြနေပြန်တာလဲ....။

"ယောကျ်ားမိန်းမအကုန်ကြိုက်တာ...."

မင်းတော့ပြန်မကြိုက်ခဲ့ဘူးမလားလို့
အကျင့်ယုတ်ယုတ်ပေးချလိုက်ချင်ပေမယ့်
ဘေးနားကဂုဏ်ဆာနေသူလေး
မျက်နှာပျက်သွားနိုင်တာကြောင့်ထိန်းလိုက်ရသည်။
ParkJimin ကိုJeonJungkook ဘယ်နေရာ
တွေများကြိုက်ပီးရွေးချယ်ယူခဲ့လဲမသိ...။
သူဖြင့်သေးသေးလေးနဲ့ကြောက်စရာ
လို ကောင်လေးကို တစက်မှကြည့်မရ...။

"ထယ် မင်းခုကြိုက်နေတဲ့သူတွေဘာ
တွေမရှိဘူးလား...."

"အင်း...ကြိုက်တယ်လို့မဟုတ်ပေမယ့်
ကွာ...နည်းနည်းတော့စိတ်ဝင်စားမိတဲ့သူ
ပေါ့..ရည်းစားလိုလေးလည်းတွဲတော့တွဲချင်
သားရယ်...ဒါပေမယ့်ကွာ..
သူကရည်းစားရှိနေတယ်...အဆင်မပြေပါဘူး..."

ဒီကောင်လေးကရည်းစားတောင်ဖြစ်
ချင်နေတာသည်ကိုဘယ်လိုကောင်မျိုးက
ရည်းစားရှိရဲတာလဲ...။တော်တော်ပိန်းတဲ့
ကောင်ပဲ...။စိတ်တောင်ဝင်စားနေပီကို
ဘာမှရှေ့ဆက်ခက်တာလည်းမဟုတ်ဘဲ
ငါသာဆို Honeyကိုဖြတ်ပီး......

သောက်နေသောအအေးတွေပင်ထသီးကာ
သူ့ရဲ့ဆိုးဝါးလှသောအတွေးကြီးကို
သူမယုံနိုင်။ထယ်ယောင်းကတစ်သျှူး
တွေထိုးပေးသည်။ParkJimin ကတော့
ပြုံးစိစိ..။

"လုမသောက်ပါနဲ့ တယောက်တခွက်မှာ
ထားတာပဲ...Hyungကလည်း..."

"သီးသွားတာကွ..."

"ထယ်...သုတ်ပေးမယ်...."

တစ်သျှူးဖြူဖြူလေးနှင့်နူတ်ခမ်းနား
တွေသို့လာထိကာပြုမူနေသောကောင်လေး
သည်နီးလာလေအဆင်မပြေဖြစ်လှသည်။
Honeyသည်ဒီထက်ပိုရင်းနှီးသော
အပြုအမူတွေလုပ်ပေးတတ်သော်လည်း
ရင်ထဲမှာမောနေသလိုမခံစားရ..။
ရည်းစားပဲလုပ်ပေးရမှာပေါ့ဟုပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင်
တွေးခဲ့သည်။

"ငါ အိမ်သာခဏသွားအုန်းမယ်...ခဏပဲ..."

ရုတ်တရက်ထပြေးသွားသောYoongiHyung
သည်ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိ...။
တခါတလေဒီလူကြီးသည်ထူးဆန်းလွန်းသည်။

"ထယ်ယောင်း...မင်းသူ့ကိုကြံစည်နေတာလား
အစကခဏပဲခင်မင်တယ်မှတ်တာ
မင်းတို့အရမ်းတွဲလွန်းနေတယ်နော်..."

"ငါအချစ်ခံရတာကိုကြိုက်တယ်Jimin..."
မင်းလည်းကြိုက်တယ်မလား..."

"အချစ်ခံရုံသပ်သပ်ဆိုရင်
ငါချစ်ပေးနိုင်ပါတယ်...
နှလုံးသားကိုနောက်တစ်ခါထပ်
ဒုက္ခမပေးနဲ့...ထယ်..."

"ငါYoongiHyung ကိုတွေ့ရင်
ပျော်တယ်...ဘာတွေစိတ်ညစ်ရ
သူ့ကိုစနောက်ပီးသူဒေါခွီးသွားရင်
ကိုငါအဆင်ပြေသွားသလိုပဲ...
ငါသူ့ဆီကိုနေ့တိုင်းကိုသွားချင်နေတာ..."

"ခင်တွယ်တာနဲ့ချစ်တာမတူဘူးနော်
ငါကြည့်ရသလောက်
YoongiHyung က
မင်းကိုခင်မင်ရုံမဟုတ်ဘူး
သူမင်းကိုချစ်နေတယ်...
မင်းကမချစ်ချင်ဘူးဆိုရင်
သိပ်ကပ်မနေနဲ့ ငါပြောတာနားလည်လား..."

"ယောကျ်ားရတာနဲ့ငါ့ကိုစီနီယာကြီး
လိုလာတရားဟောမနေနဲ့ ParkJimin
မင်းလည်းခုကပ်နေတာရတာပဲ
ကိုကိုဆိုပီး ပါးစပ်ဖျားကမချနိုင်ဘူး..."

"မဆိုင်တဲ့သူကိုဆွဲထည့်ပြန်ပြီ...."

"JeonJungkook ကို
တော်တော်မှချစ်တာပဲလား...."

"ချစ်တယ် ဒါပေမယ့်
ငါ့ထယ်လေးလောက်တော့မဟုတ်ဘူး..."

"လိမ်ရင်...ဗိုက်ကြီးကွာ...."

"ဟေ့ကောင်.....ဘာစကားကြီးလဲ..
ငါထထိုးရရင်တော့...."

"မလုံနေလိုက်တာParkJimin ရာ
ဘာလဲ တပတ်လုံးဆိုတော့
ငါတွေးသလိုတွေများ...."

"KimTaeHyung...!!!"

"ယောကျ်ားကြီးကဖြစ်စရာလား
မင်းနဲ့MinYoongi ညားမှ
MinYoongi ကိုတစ်ဒါဇင်လောက်
မွေးခိုင်း....."

အချ်န်ကိုက်ပြန်ရောက်လာသော
YoongiHyungသည်သူနှင့်Jimin
အားတယောက်တပြန်ကြည့်ကာ
အိမ်သာဘက်သိူ့ပြန်လှည့်သွားပြန်သည်။
သေချာတာကHyungတော်တော်လေး
လန့်သွားသည်ပုံ....။

"ငါပြန်တော့မယ် ထယ်ယောင်း...."

"နေပါအုန်း...ချက်ချင်းကြီး..."

"မနေတော့ဘူး MinYoongi
ငါ့ကိုတော်တော်တင်းနေပီထင်တယ်
ငါပါးတွေတောင်ယားလာပီ
သွားတော့မယ်....."

ParkJimin သည်ပစ္စည်းတွေကောက်ယူကာ
အသဲအသန်ထွက်ထွက်ပြေးသွားတော့သည်။
ကြောက်တတ်လိုက်တာလည်းနှစ်ယောက်မရှိ။
MinYoongiလိုလူမျိုးကို
ကလေးတဒါဇင်မွေးဖို့Planပင်ချပေးလိုက်
သည်။YoongiHyung ရှက်သွားသည့်
မျက်နှာအားပြန်စဉ်းစားမိတော့
ထယ်ယောင်းခိုးပြုံးကာ
Hyungမျက်နှာကိုသုတ်ထားပေးခဲ့သော
တစ်သျှူးလေးအားအကျီအိတ်ထဲသို့
ထည့်လိုက်သည်။

ဘာရယ်တော့မဟုတ်ပါဘူး...။

ကားပါကင်သို့မြန်မြန်သုတ်သုတ်လျှောက်ရင်း
ကိုကို့ရုံးသို့လိုက်သွားရန်စဉ်းစားလိုက်သည်။
ခေါက်ဆွဲစပ်စပ်လေးမှာစားမည်။
ပျင်းလာရင် အတွင်းရေမှူးနှင့်အတင်းဆွဲစိကာ
ပြသနာရှာမည်။ ကိုကိုကချော့မည်
ဟိုလိုက်ပို့ခိုင်း ဒီလိုက်ပို့ခိုင်းလုပ်ကာ
လျှောက်သွားလိုက်မည်...။
အကွေ့စေ့စေ့ပင်တွေးကာမြောက်စွမြောက်စွ
ဖြင့်

"Jimin ...!!!"

တွေးနေ၍မှမဆုံးသေးဘေးနားသို့အရှိန်ပြင်း
လွန်းစွာဖြတ်သန်းသွားသောကားသည်
သူနှင့်လွှတ်ရုံလေး...။

"ဂျွန်ယောင်းHyung ....!"

သူအားလှမ်းဆွဲကာကယ်တင်လိုက်
သောHyungသည်ထွက်သွားသော
ကားအားမကျေမနပ်ကြည့်နေကာ

ဒေါသလည်းထွက်နေပုံ။
ရင်ခွင်ထဲတော်တော်လေးလည်းရောက်
နေတာကြောင့်သူမြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင်
ရုန်းထွက်လိုက်သည်။

"Sorry..."

"ရပါတယ်...ကားကလည်းအရှိန်ပြင်းလိုက်ဗျာ
Hyungသာမကယ်ရင်ကျတော်တော့
သေပီပဲ..."

"ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ..."

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
Hyung...."

အနည်းငယ်လန့်နေသောကောင်လေးအား
ခပ်ဖွဖွဖက်လိုက်ကာကျောပြင်သေးသေး
လေးအားပုတ်တော့ချက်ချင်းရုန်းထွက်သည်။

"လန့်သွားမှာပဲ....."

"မလန့်ဘူး ရတယ်...ရပါတယ်..."

"တမျိုးမထင်ပါနဲ့..Hyungက..."

"မထင်ပါဘူး ကျတော်မနေတတ်လို့ပါ
ထင်စရာလား Hyungရယ်
ကိုယ့်ကိုတောင်ကယ်ပေးတဲ့ဟာ...."

ရိုးသားဖြူစင်မှုသည်ParkJimin
တကိုယ်လုံးမှာအစုန်အဆန်...။
Graceသည်အနိုင်မရ၍အော်ဟစ်
ပေါက်ကွဲနေခြင်းအားသနားမိသည်။
သူမ Jiminကိုနိုင်ရဖို့အများကြီး
ကြိုးစားရအုန်းမည်...။
ငါနဲ့မဆိုင်ပါဘူးလေ...
ငါကခိုင်းတာလုပ်ပေးရုံ........။

"နောက်ဆိုလမ်းလျှောက်ရင်
ဘေးဘီသတိထားနော်...
ကိုယ်ဖြင့် မျက်လုံးတွေပြာသွားတာပဲ.."

"ဟုတ်ကဲ့...ကားနံပါတ်သာမှတ်မိရင်
ကျတော်လိုက်ရှာ..ရိုက်ပါတယ်...
စည်းမဲ့ ကမ်းမဲ့...."

"စိတ်လျှော့ပါ အိမ်ပြန်မလို့လား
တယောက်ထဲပြန်လို့ဖြစ်ရဲ့လား..."

"ဒီလောက်နဲ့ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး
Hyungရယ် ကျတော်သွားလိုက်ပါအုန်းမယ်
နောက်ဆုံဖြစ်ရင် မုန့်ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်..."

"ဟုတ်ပါပီကွာ...."

ဆံပင်တွေအားထပ်ဖွလိုက်တော့
Jiminသည်ခပ်အေးအေးပင်ပြုံးပြကာ
ကားရှိရာသို့ထွက်သွားခဲ့သည်။
လီဂျွန်ယောင်းသည်မျက်မှန်တပ်လိုက်ကာ
သွားစရာရှိရာသို့ဆက်သွားခဲ့သည်။
တခုခုတော့လှုပ်ခတ်သွားမှာပဲ...
တနိုင်ငံလုံးအုန်းအုန်းကျက်ကျက်ပေါ့လေ....။

........................။

"ကလေး ရုံးလိုက်လာမယ်ဆိုပီး
ဘာလို့မလိုက်လာတာလဲ....
ကိုကိုစောင့်နေတာ...."

ခြံထဲတွင်Jetနှင့်ဆော့နေတုန်း
Company မှပြန်လာသောကိုကိုသည်
တန်းမေးတော့သည်။

"လာမလို့ပဲ..စိတ်အနှောက်အယှက်
ဖြစ်စရာရှိလို့ အိမ်ပြန်အိပ်နေတာ..."

"JeonJimin လေးကိုဘယ်သူတွေ
ကဘာတွေစိတ်ညစ်အောင်လုပ်လိုက်
ပြန်ပီလဲ ကိုကို့ ကိုပြော..."

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကိုကိုရာ...
Min..ကိုဟင်းလေးဘာလေးချက်ပေးပါလား
အဒေါ်ကြီးချက်တာစားရတာမအိုကေဘူး..."

"ဟင်းအဆင်မပြေလို့စိတ်ညစ်နေတာပဲ.."

"ဆိုပါတော့..."

"လာ ကိုကို ချက်ပေးမယ်..."

လက်ကလေးခပ်ဖွဖွဆုပ်ကာ
အိမ်ထဲခေါ်သွားသောကိုကိုသည်
အိမ်ရှင်ထီးကြီးလို....။
အသဲယားလာ၍ပုခုံးပေါ်ပြေးတက်လိုက်
တော့ ကိုကိုသည်ယိုင်ပင်မသွားပါ။

ကုန်းပိုးရင်း အိမ်ထဲသို့ဝင်လာသော
နှစ်ယောက်သည်တနေ့တခြားပိုပိုဆိုးလာတာကြောင့်
Namjoon သည်မသိချင်ယောင်ဆောင်
နေလိုက်သည်။
Jetသည်Namjoon နားလေးသို့လာထိုင်ကာ
ငြိမ်နေသည်။

"အစထဲကငါ့နားနေရင်မင်းဒီလိုမဖြစ်ဘူး...."

Company ကပြန်ရောက်လာချင်း
ရေပင်မချိုးနိုင်ပဲ အပေါ်Coatချွတ်ကာ
အကျီလက်တွေခေါက်တင်ရင်း
ဟင်းချက်ရန်စတင်နေသောJeonသည်
တော်တော်လေးအရွယ်ရောက်လာခဲ့ကြောင်း
သိလိုက်ရသည်။
ကျန်ခဲ့သောနှစ်အနည်းငယ်က
ဝေခွဲမရနိုင်သောမျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေး
တွေအားပြန်စဉ်းစားမိတော့
တော်သေးတာပေါ့ဟု..တိုးတိုးတိတ်တိတ်
ရေရွတ်မိသည်။

တယောက်ကစိတ်ပါလက်ပါချက်ပြုတ်
ပေးနေကာတယောက်ကခုံလေးတွင်
ထိုင်ရင်းစားချင်သည်များကိုလက်ညိုး
ထိုးလျက်...။တခါတလေနှစ်ယောက်
ပူးကပ်သွားကာဟင်းအိုးအားအပြန်အလှန်
မြည်းရင်းရီမောနေသည်။
အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးလည်းဘေးထွက်
နေလိုက်သည်...။
တလောကလုံးဘေးထွက်နေလိုက်သည်။
Jeonသည်ဒီကလေးငယ်အတွက်
အစွယ်တွေအားလုံးချိုးကာ
ရာခိုင်နူန်းအပြည့်အရှုံးပေးလျက်
ချစ်ပေးသည်။

ငယ်ချစ်ဆိုတဲ့...စကားလုံးလေးသည်..
အကြင်လူသားနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း
တဖြည်းဖြည်းအရာထင်လာသည်။
ဒီကလေးနှစ်ယောက်လုံး
သူ့မျက်စိရှေ့တွင် အရွယ်ရောက်ခဲ့ကြတယ်
ခက်ခဲခဲ့ကြတယ် ငိုကြွေးခဲ့ကြတယ်...
ပေါက်ကွဲခဲ့ကြတယ်....
ပျော်ရွင်ဖွယ်ရာဇာတ်သိမ်းလေးဖြစ်
နေတော့လည်း ကြည့်ရင်း
ကြည်နူးရပါသည်....။

"Hyung...လာစားလေကျတော့်လက်ရာ..."

Jeonသည်ထမင်းစားခန်းထဲမှလှမ်းခေါ်သည်။
ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ကာထလာလိုက်သည်။
Minကတော့စားနေပြီ...။
သူ့စိတ်ကြိုက်အားလုံးလက်ညိုးထိုးထား
တာကြောင့်ဟင်းတွေသည်စားမဝနိုင်...။

"ကိုကိုကတကယ်ဟင်းချက်ကောင်း
တယ် Hyung...စားကြည့်...."

JinHyungလောက်တော့မကောင်းပါဘူးဟု
ပြောလိုက်ချင်ပေမယ့်ကလေးနှင့်ပြိုင်ဆိုင်
သလိုမျိုးဖြစ်နေမှာလည်းစိုး၍မြိုသိပ်ရင်း
စားလိုက်သည်။

"Jeon Company ကိုရက်ကြာကြာ
လွှတ်မထားနဲ့တော့နော်..Hyungသိပ်မနိုင်ချင်ဘူး.."

"ဘယ်နိုင်မလဲ ပန်းဆိုင်ပဲသွားနေတာကို..."

"မဟုတ်ပါဘူးMinရယ်...
အလုပ်တွေက Jeonပဲနားလည်တာကြောင့်ပါ..."

"NamjoonHyung...ကတော့
ပန်းဆိုင်က ပိုင်ရှင်ချောချောလေးကို
နားလည်နေတယ်မလား..."

သူကဘယ်လိုလုပ်သိနေပြန်ရတာလဲ...။
အော်....သူနဲ့KimTaeHyungက
တဂိုဏ်းထဲကို...
အဲ့တချက်ကိုမေ့သွားတယ်....

"Hyung...ချစ်ရမဲ့သူတွေ့နေတာလား..."

Jeonသည်တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်မေးလာတော့
သူ့မှာရှက်ကိုးရှက်ကန်း..။Jeonကအငယ်
ဖြစ်သော်လည်းလူကြီးလိုမေးမြန်းနေပုံသည်
အနေရတကယ်ကိုခက်စေပါသည်။

"ချစ်နေတာလား...လို့မသိပေမယ့်..."

"ချစ်နေတာကိုကို..ချစ်နေတာသေချာတယ်
Minအကုန်သိတယ်..."

Jiminသည်အားပါးတရဝင်ထောက်ခံတာ
ကြောင့်Namjoon မျက်နှာသည်ရဲခနဲ။
ထိုကလေးသည်ထထုလိုက်ချင်စရာ...။
Jeonသည်ချော့မောစွာMinဘက်လှည့်ရင်း
နူတ်ခမ်းတွေကိုလက်ညိုးဖြင့်ပိတ်ပြတော့
ထိုကလေးသည် ချက်ချင်းတိတ်ကျသွားသည်။

အော်....။

"ချစ်နေတယ်ဆိုရင် သေသေချာချာဖွင့်
ပြောပြီး လက်ထပ်ကြပေါ့ ကျတော်လိုအပ်တာ
အားလုံးကူညီပါ့မယ်...
Hyungရွေးချယ်တဲ့သူကအကောင်းဆုံးပဲ
ဖြစ်လိမ့်မယ်ဆိုတာကျတော်ယုံပါတယ်..."

"ဝေး ပါသေးတယ်...ငါဖွင့်တောင်မပြောရဲဘူး
သဘောကျရုံလောက်ပဲ.ပြောရသေးတာ..."

"သတ္တိတွေမွေးပေါ့ဗျာ....
ကျတော်တို့ရှိပါတယ်...."

"အင်းပါ...."

"Hyungတောင်ရင်ခုန်တတ်နေပီပဲ..."

"JinHyungမလို့ပါ.....သူကတော်တော်လေး
လည်းကြည့်ကောင်းလို့..."

Namjoon သည်ပြုံးယဲ့ယဲ့ဖြင့်ရှက်နေသည့်ကြား
ကဖြေသည်။NamjoonHyungလိုလူမျိုးက
ဒီလိုမျိုးစကားထွက်ခြင်းသည်တော်တော်
ရှားပါးအခြေအနေ...။
သူတော်တော်လေးကိုသဘောကျနေမှန်း
Jungkookအလ်ုလိုသဘောပေါက်လိုက်သည်။

"ကျတော်နဲ့ဘယ်သူပိုကြည့်ကောင်းလဲ.."

"ကိုကိုပဲကောင်းတာပေါ့..."

"JinHyungပါ..."

နှစ်ယောက်စလုံးသည်ပြိုင်တူဖြေပီးမှ
မျက်လုံးချင်းစစ်ထိုးကာထမင်းတွေ
ငုံ့စားကြတော့သည်။
ကလေးလေးနဲ့ ကလေးကြီးသည်
Fall in loveတွေဖြစ်ကာ
ညစာလေးသည် သိပ်အရသာရှိခဲ့ပါသည်....။

"ကိုကို...Minစီးပွါးရေးလုပ်ငန်း
တွေစလေ့လာသင့်ပီလား...."

အိပ်ယာပေါ်တက်လာကာကိုယ်ပေါ်
သို့ခွထိုင်ရင်းမေးသောကလေးငယ်သည်
မသိလျှင်ရင့်ကျက်နေသလို...။

"စီးပွါးရေးကိုစလေ့လာမယ်ဆိုရင်
Company တခုလုံးကမိန်းကလေးတွေ
လုပ်ငန်းပါတနာအမျိုးသမီးတွေနဲ့
သဝန်မတိုမှရမယ်....
ဟိုတခါကလေးငိုပီးထဲက
ကိုကိုဖြင့်ခုထိပြန်တွေးကြောက်နေတုန်း...."

"နည်းနည်းတော့သိသင့်ပီထင်လို့လေ
တနေ့တနေ့စားလိုက်အိပ်လိုက်
အပြင်ထွက်လိုက်လုပ်နေရတာ
ကိုကို ငြိုငြင်လာမှာစိုးလို့..."

"JeonJiminတက်တူးတွေထပ်ဖြည့်လာ
ပြန်ပီလား...."

သူသိသည်...အရမ်းကောင်းနေထဲက
တခုခုမဟုတ်တာလုပ်လာ၍ဆိုတာ
ဒါကြောင့်တကိုယ်လုံးကိုအစုံအဆန်
စစ်ဆေးတော့အကျီဟနေသော
ရင်ဘက်လေးတွင်တက်တူးသေးသေးလေး
တစ်ခု...။
နှင်းပွင့်ပုံစံလေးထိုးထားကာDateလေး
တခုပါပါလိုက်သေးသည်...။

"သေးသေးလေးပါဗျာ..."

"မနာဘူးလား..ကလေးငယ်ရယ်...
မထိုးပါနဲ့တော့ဆိုတာကို..."

"First Snow Memoryလေ ကိုကိုရာ..."

"မင်းကငါ့ပြောစကားကိုတခါလေးမှကို
နားမထောင်ဘူးနော်..."

"ဆိုးလို့ရလို့ဆိုးတာပဲဟာ...
အပြစ်လာမဖွဲ့နဲ့လေ ...."

ဆိုးလို့ရ၍အရှိန်ကုန်ဆိုးတတ်သောJeonJimin
သည်တခါတရံလည်းခေါင်းမာတတ်ပါသည်။
နောက်ဆုံးတော့သူသည်ပဲအရှုံးပေးကာ
ရင်ခွင်ထဲထည့်ရင်းအိပ်စက်လိုက်သည်။
ညတွေသည် လှနေဆဲ.....။

............။

ဖုန်းRingtone သံသည်ပြတ်မသွား
အိပ်ယာထရမည့်အချိန်မဟုတ်သေး၍
ဘယ်ဖုန်းမှမကိုင်နိုင်ပါ....။
မနက်အစောကြီးဘယ်သူက
အားနေပြန်တာလဲ...။
စောင်ပုံထဲကပင်လှိမ့်ကာဖုန်းအားလှမ်းယူ
လိုက်တော့ ခေါ်နေသူကKimTaeHyung

"ဘာလဲ ဘာလဲ...!!!!"

"ParkJimin....မင်းသေမလို့ဖုန်းမကိုင်တာလား..."

"အိပ်နေတယ်ကွ...!!!"

"အေး...အိပ်နေလိုက်.....
လောကကြီးမှာဘာတွေဖြစ်ပျက်နေလဲ
Internetပေါ်တက်ကြည့်လိုက်ပါအုန်း...."

"ဘာဖြစ်နေလို့လဲ...."

"ငါအစထဲကပြောတယ်အဲ့ကောင်
စောက်ချိုးမပြေပါဘူးဆိုတာကို
မင်းကရော...ဘာလို့ ဘာလို့ပါဝင်နေရတာလဲ..."

"မင်းပြောတာတွေငါတခုမှမသိဘူး
ထယ်ယောင်း..."

"အေး ကြည့်လိုက် ခုကြည့်လိုက်..."

ထယ်ယောင်းဖုန်းအားချလိုက်ကာ
စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်သူIntenet
ပေါ်သို့တက်ကြည့်လိုက်သည်။
မျက်လုံးတွေသည်ပြုူးကျယ်သွားကာ
ဖုန်းပင်လွတ်ကျတော့မလိုလို
ကားပါကင်တွင် လီဂျွန်ယောင်းရင်ခွင်
ထဲကသူ့ပုံများ...
နောက်ထပ် ဖက်ထားလိုက်သောပုံများ
နောက်ထပ် ဆံပင်တွေအားဖွကာ
သူကလည်းပြန်လည်ပြုံးပြနေသောပုံများ
သတင်းတွေသည် Hotဖြစ်နေကာ
ခေါင်းစဉ်တွေသည်အမျိုးမျိုး...။

"နောက်တယောက်တွဲနေပြန်ပြီ.လား.."

"ကောင်လေးကဘယ်သူလဲ..."

"စားပီးထားခဲ့ခဲရအုန်းမယ်"

"ဟင် ဒါJeonJungkook ယောကျ်ားမလား
ဖောက်ပြန်နေတာမလား မထင်ရဘူးနော်..."

Social Mediaသည်သိပ်ကြောက်စရာကောင်း
လွန်းပါသည်။စာမျက်နှာအနှံ့တွင်ခိုးရိုက်
ထားသောဓာတ်ပုံတွေသာအပြည့်...။
လက်တွေပင်တုန်လာကာမူးမေ့တောင်လဲချင်သည်။

လူမှုရေးဖောက်ပြန်တာအဆိုးဆုံးပဲ
လူမြင်ကွင်းကြီးမှာဟာ...

လီဂျွန်ယောင်းက လှလှလေးကိုရွေးချယ်တတ်
တာပဲ။

ရူးပင်ရူးချင်လာသလို။သူနဲ့ထပ်တူကိုကိုလည်း
ရူးနေပါလိမ့်မည်...။ညဝတ်အကျီပေါ်
အပေါ်ထပ်အနွေးထည်တထည်ကောက်ဝတ်ကာ
ကားသော့ယူရင်းကိုကို့ဆီလိုက်သွားရန်
ပြေးဆင်းလာသည်။

ဘာမှလည်းမဟုတ်ဘဲသက်သက်မဲ့ကွာ....။

ကားအားအရှိန်ပြင်းစွာမောင်းကာ
Company သို့ရောက်ချင်သောစိတ်သည်
ဆောင်နေလျက်.....။
ရောက်သည်နှင့်ကိုကိုရှိရာသို့
အပြေးတက်ခဲ့သည်။ဓာတ်လှေကားသည်
လည်းသိပ်ကြာညောင်းနေသလိုမျိုး.။

ရုံးခန်းတံခါးအားဆွဲဖွင့်ကာသူဝင်သွားတော့
ခုံတွင်နောက်သို့မှီကာမျက်လုံးတွေမှိတ်ထား
သောကိုကိုသည် အသက်ရှုတော့မမှန်ခဲ့ပါ။

"ကိုကို....!"

ဖျက်ခနဲပွင့်လာသောမျက်လုံးတွေ..။
သေချာတာကကိုကိုငိုထားပါသည်။

"အစောကြီးပဲ...ဘာဖြစ်လို့လဲ
ကိုကိုခုတောင်ဖုန်းဆက်မလို့
မနိုးသေးမှာစိုးလို့...."

"ကျတော်....မဟုတ်ပါဘူး"

ကိုကိုသည်နီနီရဲရဲမျက်လုံးတွေနှင့်ပင်
ခေါင်းညိတ်ပြကာသူ့ပေါင်ပေါ်သို့
လာထိုင်ရန်ညွှန်ပြသည်။

"ရွဲ့မနေနဲ့...."

"ဘာကိုရွဲ့ရမှာလဲ..ရုံးကိုလာရင်
ကလေးထိုင်နေကျပဲမဟုတ်ဘူးလား..
ဘာလို့လဲခုမထိုင်ချင်တော့ဘူးလား...."

"အဲ့ဓာတ်ပုံတွေက မဟုတ်ဘူး...."

"အင်းလေ မဟုတ်တာတွေကို
ဘာလို့လျှောက်ဖွနေကြလဲမသိဘူး
ကလေးလေး အိပ်ရေးပျက်အောင်..."

ကိုကိုသည်ဘာလို့များငိုချင်နေရက်နဲ့
ပြုံးကာပြန်ချော့မော့နေရသလဲ..။
ဟိုတုန်းကလိုပဲပြေးရိုက်လိုက်ပါတော့လား။

"ကျတော့်ကို ကားတစီးကဝင်တိုက်မှာ
စိုးလို့ သူက ကယ်လိုက်တာပါ....
တခြားဘာမှမရှိပါဘူး...."

ကလေးငယ်သည်ဝမ်းနည်းသောမျက်လုံး
တွေနှင့်လက်ကလေးတွေနဲ့ပင်
အမူအယာပြကာအလောတကြီးရှင်းပြပါသည်။
မလိမ်တတ်သောကလေးငယ်သည်
အသံတွေပါတုန်ရီကာသူ့ဘက်ကတခုခု
တုံ့ပြန်လိုက်မှာကိုအများကြီးကြောက်လန့်
နေသည်။

"လီဂျွန်ယောင်းက ကောင်းတဲ့ယောကျ်ား
မဟုတ်ဘူးဆိုတာ Minသိတယ်မလား...'
တနိုင်ငံလုံးတော့သိကြတယ်...
အနေအထိုင်လေးကိုဆင်ခြင်ပေးလေ
ကိုကိုက ကလေးဘာလုပ်လုပ်
ဆိုးတာလုပ်လုပ် ကောင်းတာလုပ်လုပ်
နောက်မှာအမြဲတမ်းရှိတယ်.....
ကိုကို့ကလေးကို ပေါက်ကရတွေပြောဆိုနေကြတာ
ကိုကိုရင်တွေနာရတဲ့အတွက်
ကလေးက နောက်တခါသူ့ကိုမခေါ်ရတော့ဘူးနော်..."

စတွေ့တွေ့ချင်းတခြားသူတယောက်၏
ရင်ခွင်ထဲက ကလေးငယ်အားကြည့်ကာ
အသက်ရှူလို့ပင်မရခဲ့...။အရိပ်ပင်တွန့်တို
တတ်သူမို့တစုံတယောက်၏ထိတွေ့မှုများအား
တွေ့လိုက်ရသောအခါရူးချင်စိတ်တောင်ပေါက်သည်။
အရင်စိတ်နဲ့သာဆို
သူဆိုးဝါးသောအမှားတွေထပ်လုပ်မိအုန်းမှာ။

Minသည်ငယ်လွန်းသေးသည်....
နုငယ်သောအချိန်အပိုင်းအခြားတွေမှာလည်း
သူ့ကြောင့်ဒဏ်ရာအထပ်ထပ်နှင့်ရှင်သန်ခဲ့ရသည်။
အတင်းလက်ထပ်ယူပီးနောက် အိမ်ထောင်သည်
ဘဝကိုလည်း သူ့ရဲ့ကြိုးကိုင်မှုအောက်တွင်
ကျပ်တည်းစွာရှင်သန်ခဲ့ရသည်။

လီဂျွန်ယောင်းသည်ငယ်ရွယ်သောကလေးငယ်
အတွက်တိမ်းညွတ်ရာများဖြစ်သွားပီလားဟု
သွေးပျက်စွာတွေးမိရင်းဓာတ်ပုံတွေကြည့်ကာ
တယောက်ထဲကြိတ်ငိုခဲ့ပြီးပြီ။
အိပ်ယာနိုးလာပီး သူ့အား အားနာပါးနာ
လာတောင်းပန်လေမလား...
ကြောက်လန့်ပြီးထွက်ပြေးသွားမလား...
မဲလိပ်တွေအားနှိုက်နေရသလို....
တယောက်ထဲကမ္ဘာပျက်ခဲ့ရသော
JeonJungkookရယ်ပါ....။

ပေါက်ကွဲကာ ဒါဘာလဲဟု သွားမပြရဲ
မျက်လုံးလေးတွေဝိုင်းကာ
တောင်းပန်ပါတယ်ဟု ဝန်ခံလိုက်လျှင်
တခါထဲသေသွားမှာစိုး၍ဖုန်းတောင်မဆက်ရဲဘဲ
ငြိမ်ငြိမ်လေးနေလိုက်သည်။

မဟုတ်ဘူးလို့ပဲ..တခွန်းထဲပြောရင်ရရတယ်
ကိုကိုက မျက်စိမှိတ်လိုက်မှာမို့လို့...
ကိုကို့ဆီမြန်မြန်လာပါ ကလေးငယ်ရယ်....။

"ကိုကို...မယုံရင် သူ့ကိုမေးလို့ရပါတယ်..."

"ကိုကို ယုံတယ်...
ကိုကိုယုံကြည်တယ် ဆိုတာကို
ကလေးကယုံပေးဖို့ပဲလိုတာ...."

"တောင်းပန်ပါတယ်....."

ရိပ်တော့ရိပ်မိတာပေါ့...။ဓာတ်ပုံတွေသည်
ချောင်းရိုက်ထားသောပုံတွေနဲ့မှမတူခဲ့တာ။
စနစ်တကျစီစဉ်ပြီးချက်ကျကျရိုက်ထားသော
ပုံတွေ...ကြည်လင်ပြတ်သားကာCamera
ကောင်းကောင်းဖြင့်သေသေချာချာရည်ရွယ်
ရိုက်ခဲ့တာ....။
သို့သော်....Minဆိုသောသက်ရှိအရာလေးသည်
အတွေးအခေါ်တွေအားလုံးကို
ကသောင်းကနင်းဖြစ်အောင်စွမ်းဆောင်နိုင်ကာ
သူသည်ရူးတော့မယ်ဆိုတာကြီး....။

ကလေးသည်ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်
လာရှင်းပြလာသော်အခါအေးချမ်းသွားပေမယ့်
JeonJiminလေးကိုနှမြောနေတုန်း....။

ရင်ခွင်ထဲအထိဘာကိစ္စထည့်လိုက်တာလဲ
အတော်အသင့်လောက်ဆိုလည်းငါက
တုန်လှုပ်ပါတယ်....။

"ဒီကိစ္စကို ကိုကိုကဖြေရှင်းပေးမှာမလို့
ကလေး ကမျက်နှာသစ်ပီး...
မနက်စာစားဖို့လုပ်နော်....."

"ကိုကို တကယ်ကျေနပ်လို့လား...."

"ကလေးက ဘာအမှားမှမလုပ်ထားတာ
သူ့ကိုမခေါ်တော့ရင်ရပီ....."

"သွား မျက်နှာသစ်..!!!"

ကိုကိုမျက်နှာ့ပေါ်ကအရိပ်တွေကို
မိမိရရလိုက်ဖတ်သော်လည်း
မအောင်မြင်ခဲ့ပါ။
ခပ်ဖြေးဖြေးလျှောက်လာလိုက်ရင်ရင်း
သန့်စင်ခန်းထဲဝင်ကာမှန်ကိုကြည့်ပြီး
အတွေးတွေသည်စတင်လာသည်။

ကိုကိုမှမဟုတ်တာ...
ကိုကိုအစစ်ကဒီလိုမျိုးမဟုတ်ဘူး
အတင်းလုပ်ယူယုံကြည်ပေးနေလည်း
ကိုကို့မျက်လုံးတွေမှာပေါ်နေတာပဲ.....
စိတ်ပျက်သွားပီလား....
ငါစိတ်ပျက်ဖို့တော်တော်ကောင်းသွားခဲ့ပြီလား....
တကယ်ဆိုရင်ပေါက်ကွဲရမှာလေ.....။
ဒီလိုပုံစံကပိုနာကျင်ရတယ်ဆိုတာ
ကိုကိုမသိလို့လား.....။

"ဟိုကောင့်အခြေအနေ...."

"အခြေအနေကတော့မကောင်းဘူးJeon
သူ့Company စာအချူပ်တွေလည်း
အကုန်ပျက်ပီးသတင်းထောက်တွေက
တောက်လျှောက်လိုက်နေတယ်.....
Minကိုအပြင်မထွက်ခိုင်းပါနဲ့....."

"ဒီကိစ္စကစီစဉ်ထားတာHyung....
Minလာပြောပြတယ်....
ကလေးကတော့ကျတော့်ကိုမလိမ်ဘူး
အဲ့ဒီပေါက်လွတ်ပဲစားကိုကျတော်တွေ့ဖို့
လိုပြီထင်တယ်...."

"သူလည်းအရမ်းထိခိုက်နေတာပဲJeon..."

"အသေခံတပ်သားဆိုတာကိုHyung
ကြားဖူးတယ်မလား....."

မျက်နှာသစ်ပီးထွက်လာသောကလေးငယ်
အားခေါ်ကာအနွေးထည်ကောင်းကောင်း
လေးဝတ်ပေးရင်အပြင်သို့ခေါ်ထုတ်သွား
လိုက်သည်။လက်ကလေးအားနူးနူးညံ့ညံ့
လေးကိုင်ကာမျက်နှာငယ်ငယ်အား
ချော့မော့နေသော Jeonသည်တလောကလုံး
အား သူနှင့်ကလေးကြားဓာတ်ပုံသုံးပုံလောက်
နှင့်ဝင်မလာသင့်ကြောင်းအသံတိတ်ပြောသည်။

Jeonစိတ်ထဲတွင်လီဂျွန်ယောင်းအား
စရင်းရှင်းရန်သာရှိတော့သော်လည်း
Jiminကတော့ အတွေးကယက်တွေထဲ
မျောကာ ငိုချင်စိတ်အားမနည်းထိန်းထားရသည်။

စိတ်ကုန်သွားရင်တော့
ရူးရတော့မှာပဲ ကိုကိုရယ်..........။

အားမရ😔
အဆင်ပြေရဲ့လား🙁

"ေပ်ာက္လိုက္တာကြာ
ေသေတာင္သြားပီထင္တာ...."

ထယ္ႏွင့္အတူမုန့္ထိုင္စားရင္း
အားရပါးရအျပစ္ဖြဲ႕ေနမွုေတြအား
ေခါင္းငုံ႔ခံေနလိုက္သည္။
သူနဲ႔ကိုကို ေတာခိုေနတာတပတ္ပင္
ေက်ာ္ခဲ့တာကို....။
ကိုကိုကဖုန္းမပိတ္ေပမယ့္သူက
ဖုန္းပိတ္ကာဘာအေႏွာက္အယွက္မွ
ဝင္မလာေစခ်င္....။
အာ႐ုံေတြအားလုံးအခ်္ိန္ေတြအားလုံးအား
ကိုကို႔ကိုခၽြဲျခင္းျဖင့္ကုန္ေစခဲ့သည္။

ထယ္ေယာင္းသည္ခုတေလာMinYoongi
ႏွင့္တြဲလြန္းကာတခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့သူတို႔ၾကားက
Relationship အားဖြင့္ေမးရမည္။
ေဘးနားတြင္မ်က္ႏွာေသျဖင့္ထိုင္ေနေသာ
MinYoongiသည္မျဖစ္သာ၍သူတို႔ဝိုင္းတြင္
ထိုင္ေနရေသာပုံစံ။
ဒါမွမဟုတ္ ထယ္ေယာင္းစကားတခြန္း
ေၾကာင္ျမျငင္းဆန္နိုင္ခဲ့တာလည္းျဖစ္ခ်င္
ျဖစ္လိမ့္မည္....။

"ငါလည္းေနေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေနလိုက္တာ
ကိုကိုနဲ႔က ခရီးလည္းတခါမွမထြက္ရေသးလို႔ေလ"

"ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္လာတဲ့ပုံပဲ...."

"ထယ္ေယာင္းကလည္းကြာ....
မင္းနဲ႔လည္းငါတို႔အတူတူသြားတာပဲ
ေနရာေတြကိုစုံလို႔..."

စားပြဲေပၚပစၥည္းေတြအား
ဟိုဆြဲဒီဆြဲလုပ္လာေသာMinYoongi သည္
လွုပ္လွုပ္ရွားရွား...။
Jiminသည္ကိုကို႔အတြက္သာ
နတ္သားေလးေပမယ့္
တျခားသူအတြက္ေတာ့
နတ္ဆိုးေလးလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

"ခုငါ့ေယာက်္ားနဲ႔ခရီးထြက္တာထက္
ေတာင္မင္းနဲ႔ကပိုရိုတာမင္းမသိတာ
လည္းမဟုတ္ ကမ္းေျခေတြမွာဆို
မင္းနဲ႔ငါေရအတူတူကူး...
အရက္အတူတူေသာက္ ဘယ္ေလာက္
လန္းသလဲေနာ္...စကီေတြလည္းတေပြၿပီး
တေပြ..."

Jiminသည္ဟန္ပါပါေျပာရင္း
ထယ္ေယာင္းအားအေဖာ္လွမ္းစပ္လာေတာ့
KimTaeHyung သည္စိတ္ကုန္ဖို႔ေကာင္း
ေအာင္ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးပါဝင္လာသည္။

"ေအးေလ...ဟိုတေယာက္ဆို
Bodyအရမ္းမိုက္တာ ခုျပန္စဥ္းစား
ခုဟက္ထိတုန္း.
တခါေလာက္ေတာ့ ျပန္သြားခ်င္တယ္ကြာ
Ladyေတြတကယ္လန္း...ပီးေတာ့.."

"ေဟ့ေကာင္..!!!"

MinYoongi၏အသံႀကီးအားမရီမိေအာင္
ထိန္းရင္းJiminသည္စားစရာမ်ားကို
ပါးစပ္ထဲထိုးထည့္ေနသည္။
သဝန္တိုတတ္သည့္ေနရာတြင္
သူငယ္ခ်င္းေတြပီသစြာထပ္တူထပ္မၽွ...။

"ဘာလဲ..."

"စကားကိုဘယ္လိုေတြေျပာေနတာလဲ
ေယာက်္ားျဖစ္ပီး..."

"ေယာက်္ားမလို႔မိန္းကေလးေတြ
အေၾကာင္းေျပာေနတာေပါ့
Hyungလည္းေျပာခ်င္ရင္ဝင္ေျပာလို႔ရတာပဲ..."

"မေျပာစမ္းနဲ႔..."

"YoongiHyung ရယ္
ဒီေကာင္ကတကယ္ေစာ္ၾကည္ခဲ့တာဗ်
KimTaeHyungေဟ့ဆိုျငင္းတဲ့သူမရွိဘူး.."

ဂုတ္နားသို႔ေထာက္ေနေသာဆံပင္
ေလးအားလက္ကေလးခါျပေနေသာ
KimTaeHyung ပုံစံသည္
သူ႔အားတကယ္ပင္ေျခာက္ျခားသြား
ေစျပန္သည္။

ငါ့ကိုဘာေတြလုပ္ျပေနျပန္တာလဲ....။

"ေယာက်္ားမိန္းမအကုန္ႀကိဳက္တာ...."

မင္းေတာ့ျပန္မႀကိဳက္ခဲ့ဘူးမလားလို႔
အက်င့္ယုတ္ယုတ္ေပးခ်လိုက္ခ်င္ေပမယ့္
ေဘးနားကဂုဏ္ဆာေနသူေလး
မ်က္ႏွာပ်က္သြားနိုင္တာေၾကာင့္ထိန္းလိုက္ရသည္။
ParkJimin ကိုJeonJungkook ဘယ္ေနရာ
ေတြမ်ားႀကိဳက္ပီးေရြးခ်ယ္ယူခဲ့လဲမသိ...။
သူျဖင့္ေသးေသးေလးနဲ႔ေၾကာက္စရာ
လို ေကာင္ေလးကို တစက္မွၾကည့္မရ...။

"ထယ္ မင္းခုႀကိဳက္ေနတဲ့သူေတြဘာ
ေတြမရွိဘူးလား...."

"အင္း...ႀကိဳက္တယ္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္
ကြာ...နည္းနည္းေတာ့စိတ္ဝင္စားမိတဲ့သူ
ေပါ့..ရည္းစားလိုေလးလည္းတြဲေတာ့တြဲခ်င္
သားရယ္...ဒါေပမယ့္ကြာ..
သူကရည္းစားရွိေနတယ္...အဆင္မေျပပါဘူး..."

ဒီေကာင္ေလးကရည္းစားေတာင္ျဖစ္
ခ်င္ေနတာသည္ကိုဘယ္လိုေကာင္မ်ိဳးက
ရည္းစားရွိရဲတာလဲ...။ေတာ္ေတာ္ပိန္းတဲ့
ေကာင္ပဲ...။စိတ္ေတာင္ဝင္စားေနပီကို
ဘာမွေရွ႕ဆက္ခက္တာလည္းမဟုတ္ဘဲ
ငါသာဆို Honeyကိုျဖတ္ပီး......

ေသာက္ေနေသာအေအးေတြပင္ထသီးကာ
သူ႔ရဲ့ဆိုးဝါးလွေသာအေတြးႀကီးကို
သူမယုံနိုင္။ထယ္ေယာင္းကတစ္သၽွဴး
ေတြထိုးေပးသည္။ParkJimin ကေတာ့
ျပဳံးစိစိ..။

"လုမေသာက္ပါနဲ႔ တေယာက္တခြက္မွာ
ထားတာပဲ...Hyungကလည္း..."

"သီးသြားတာကြ..."

"ထယ္...သုတ္ေပးမယ္...."

တစ္သၽွဴးျဖဴျဖဴေလးႏွင့္ႏူတ္ခမ္းနား
ေတြသို႔လာထိကာျပဳမူေနေသာေကာင္ေလး
သည္နီးလာေလအဆင္မေျပျဖစ္လွသည္။
Honeyသည္ဒီထက္ပိုရင္းႏွီးေသာ
အျပဳအမူေတြလုပ္ေပးတတ္ေသာ္လည္း
ရင္ထဲမွာေမာေနသလိုမခံစားရ..။
ရည္းစားပဲလုပ္ေပးရမွာေပါ့ဟုေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္
ေတြးခဲ့သည္။

"ငါ အိမ္သာခဏသြားအုန္းမယ္...ခဏပဲ..."

႐ုတ္တရက္ထေျပးသြားေသာYoongiHyung
သည္ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိ...။
တခါတေလဒီလူႀကီးသည္ထူးဆန္းလြန္းသည္။

"ထယ္ေယာင္း...မင္းသူ႔ကိုႀကံစည္ေနတာလား
အစကခဏပဲခင္မင္တယ္မွတ္တာ
မင္းတို႔အရမ္းတြဲလြန္းေနတယ္ေနာ္..."

"ငါအခ်စ္ခံရတာကိုႀကိဳက္တယ္Jimin..."
မင္းလည္းႀကိဳက္တယ္မလား..."

"အခ်စ္ခံ႐ုံသပ္သပ္ဆိုရင္
ငါခ်စ္ေပးနိုင္ပါတယ္...
ႏွလုံးသားကိုေနာက္တစ္ခါထပ္
ဒုကၡမေပးနဲ႔...ထယ္..."

"ငါYoongiHyung ကိုေတြ႕ရင္
ေပ်ာ္တယ္...ဘာေတြစိတ္ညစ္ရ
သူ႔ကိုစေနာက္ပီးသူေဒါခြီးသြားရင္
ကိုငါအဆင္ေျပသြားသလိုပဲ...
ငါသူ႔ဆီကိုေန႔တိုင္းကိုသြားခ်င္ေနတာ..."

"ခင္တြယ္တာနဲ႔ခ်စ္တာမတူဘူးေနာ္
ငါၾကည့္ရသေလာက္
YoongiHyung က
မင္းကိုခင္မင္႐ုံမဟုတ္ဘူး
သူမင္းကိုခ်စ္ေနတယ္...
မင္းကမခ်စ္ခ်င္ဘူးဆိုရင္
သိပ္ကပ္မေနနဲ႔ ငါေျပာတာနားလည္လား..."

"ေယာက်္ားရတာနဲ႔ငါ့ကိုစီနီယာႀကီး
လိုလာတရားေဟာမေနနဲ႔ ParkJimin
မင္းလည္းခုကပ္ေနတာရတာပဲ
ကိုကိုဆိုပီး ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်နိုင္ဘူး..."

"မဆိုင္တဲ့သူကိုဆြဲထည့္ျပန္ၿပီ...."

"JeonJungkook ကို
ေတာ္ေတာ္မွခ်စ္တာပဲလား...."

"ခ်စ္တယ္ ဒါေပမယ့္
ငါ့ထယ္ေလးေလာက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး..."

"လိမ္ရင္...ဗိုက္ႀကီးကြာ...."

"ေဟ့ေကာင္.....ဘာစကားႀကီးလဲ..
ငါထထိုးရရင္ေတာ့...."

"မလုံေနလိုက္တာParkJimin ရာ
ဘာလဲ တပတ္လုံးဆိုေတာ့
ငါေတြးသလိုေတြမ်ား...."

"KimTaeHyung...!!!"

"ေယာက်္ားႀကီးကျဖစ္စရာလား
မင္းနဲ႔MinYoongi ညားမွ
MinYoongi ကိုတစ္ဒါဇင္ေလာက္
ေမြးခိုင္း....."

အခ်္န္ကိုက္ျပန္ေရာက္လာေသာ
YoongiHyungသည္သူႏွင့္Jimin
အားတေယာက္တျပန္ၾကည့္ကာ
အိမ္သာဘက္သိူ႔ျပန္လွည့္သြားျပန္သည္။
ေသခ်ာတာကHyungေတာ္ေတာ္ေလး
လန့္သြားသည္ပုံ....။

"ငါျပန္ေတာ့မယ္ ထယ္ေယာင္း...."

"ေနပါအုန္း...ခ်က္ခ်င္းႀကီး..."

"မေနေတာ့ဘူး MinYoongi
ငါ့ကိုေတာ္ေတာ္တင္းေနပီထင္တယ္
ငါပါးေတြေတာင္ယားလာပီ
သြားေတာ့မယ္....."

ParkJimin သည္ပစၥည္းေတြေကာက္ယူကာ
အသဲအသန္ထြက္ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။
ေၾကာက္တတ္လိုက္တာလည္းႏွစ္ေယာက္မရွိ။
MinYoongiလိုလူမ်ိဳးကို
ကေလးတဒါဇင္ေမြးဖို႔Planပင္ခ်ေပးလိုက္
သည္။YoongiHyung ရွက္သြားသည့္
မ်က္ႏွာအားျပန္စဥ္းစားမိေတာ့
ထယ္ေယာင္းခိုးျပဳံးကာ
Hyungမ်က္ႏွာကိုသုတ္ထားေပးခဲ့ေသာ
တစ္သၽွဴးေလးအားအက်ီအိတ္ထဲသို႔
ထည့္လိုက္သည္။

ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...။

ကားပါကင္သို႔ျမန္ျမန္သုတ္သုတ္ေလၽွာက္ရင္း
ကိုကို႔႐ုံးသို႔လိုက္သြားရန္စဥ္းစားလိုက္သည္။
ေခါက္ဆြဲစပ္စပ္ေလးမွာစားမည္။
ပ်င္းလာရင္ အတြင္းေရမွူးႏွင့္အတင္းဆြဲစိကာ
ျပသနာရွာမည္။ ကိုကိုကေခ်ာ့မည္
ဟိုလိုက္ပို႔ခိုင္း ဒီလိုက္ပို႔ခိုင္းလုပ္ကာ
ေလၽွာက္သြားလိုက္မည္...။
အေကြ႕ေစ့ေစ့ပင္ေတြးကာေျမာက္စြေျမာက္စြ
ျဖင့္

"Jimin ...!!!"

ေတြးေန၍မွမဆုံးေသးေဘးနားသို႔အရွိန္ျပင္း
လြန္းစြာျဖတ္သန္းသြားေသာကားသည္
သူႏွင့္လႊတ္႐ုံေလး...။

"ဂၽြန္ေယာင္းHyung ....!"

သူအားလွမ္းဆြဲကာကယ္တင္လိုက္
ေသာHyungသည္ထြက္သြားေသာ
ကားအားမေက်မနပ္ၾကည့္ေနကာ

ေဒါသလည္းထြက္ေနပုံ။
ရင္ခြင္ထဲေတာ္ေတာ္ေလးလည္းေရာက္
ေနတာေၾကာင့္သူျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္
႐ုန္းထြက္လိုက္သည္။

"Sorry..."

"ရပါတယ္...ကားကလည္းအရွိန္ျပင္းလိုက္ဗ်ာ
Hyungသာမကယ္ရင္က်ေတာ္ေတာ့
ေသပီပဲ..."

"ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ..."

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
Hyung...."

အနည္းငယ္လန့္ေနေသာေကာင္ေလးအား
ခပ္ဖြဖြဖက္လိုက္ကာေက်ာျပင္ေသးေသး
ေလးအားပုတ္ေတာ့ခ်က္ခ်င္း႐ုန္းထြက္သည္။

"လန့္သြားမွာပဲ....."

"မလန့္ဘူး ရတယ္...ရပါတယ္..."

"တမ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔..Hyungက..."

"မထင္ပါဘူး က်ေတာ္မေနတတ္လို႔ပါ
ထင္စရာလား Hyungရယ္
ကိုယ့္ကိုေတာင္ကယ္ေပးတဲ့ဟာ...."

ရိုးသားျဖဴစင္မွုသည္ParkJimin
တကိုယ္လုံးမွာအစုန္အဆန္...။
Graceသည္အနိုင္မရ၍ေအာ္ဟစ္
ေပါက္ကြဲေနျခင္းအားသနားမိသည္။
သူမ Jiminကိုနိုင္ရဖို႔အမ်ားႀကီး
ႀကိဳးစားရအုန္းမည္...။
ငါနဲ႔မဆိုင္ပါဘူးေလ...
ငါကခိုင္းတာလုပ္ေပး႐ုံ........။

"ေနာက္ဆိုလမ္းေလၽွာက္ရင္
ေဘးဘီသတိထားေနာ္...
ကိုယ္ျဖင့္ မ်က္လုံးေတြျပာသြားတာပဲ.."

"ဟုတ္ကဲ့...ကားနံပါတ္သာမွတ္မိရင္
က်ေတာ္လိုက္ရွာ..ရိုက္ပါတယ္...
စည္းမဲ့ ကမ္းမဲ့...."

"စိတ္ေလၽွာ့ပါ အိမ္ျပန္မလို႔လား
တေယာက္ထဲျပန္လို႔ျဖစ္ရဲ့လား..."

"ဒီေလာက္နဲ႔ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး
Hyungရယ္ က်ေတာ္သြားလိုက္ပါအုန္းမယ္
ေနာက္ဆုံျဖစ္ရင္ မုန့္ဝယ္ေကၽြးပါ့မယ္..."

"ဟုတ္ပါပီကြာ...."

ဆံပင္ေတြအားထပ္ဖြလိုက္ေတာ့
Jiminသည္ခပ္ေအးေအးပင္ျပဳံးျပကာ
ကားရွိရာသို႔ထြက္သြားခဲ့သည္။
လီဂၽြန္ေယာင္းသည္မ်က္မွန္တပ္လိုက္ကာ
သြားစရာရွိရာသို႔ဆက္သြားခဲ့သည္။
တခုခုေတာ့လွုပ္ခတ္သြားမွာပဲ...
တနိုင္ငံလုံးအုန္းအုန္းက်က္က်က္ေပါ့ေလ....။

........................။

"ကေလး ႐ုံးလိုက္လာမယ္ဆိုပီး
ဘာလို႔မလိုက္လာတာလဲ....
ကိုကိုေစာင့္ေနတာ...."

ၿခံထဲတြင္Jetႏွင့္ေဆာ့ေနတုန္း
Company မွျပန္လာေသာကိုကိုသည္
တန္းေမးေတာ့သည္။

"လာမလို႔ပဲ..စိတ္အေႏွာက္အယွက္
ျဖစ္စရာရွိလို႔ အိမ္ျပန္အိပ္ေနတာ..."

"JeonJimin ေလးကိုဘယ္သူေတြ
ကဘာေတြစိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္လိုက္
ျပန္ပီလဲ ကိုကို႔ ကိုေျပာ..."

"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ကိုကိုရာ...
Min..ကိုဟင္းေလးဘာေလးခ်က္ေပးပါလား
အေဒၚႀကီးခ်က္တာစားရတာမအိုေကဘူး..."

"ဟင္းအဆင္မေျပလို႔စိတ္ညစ္ေနတာပဲ.."

"ဆိုပါေတာ့..."

"လာ ကိုကို ခ်က္ေပးမယ္..."

လက္ကေလးခပ္ဖြဖြဆုပ္ကာ
အိမ္ထဲေခၚသြားေသာကိုကိုသည္
အိမ္ရွင္ထီးႀကီးလို....။
အသဲယားလာ၍ပုခုံးေပၚေျပးတက္လိုက္
ေတာ့ ကိုကိုသည္ယိုင္ပင္မသြားပါ။

ကုန္းပိုးရင္း အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာေသာ
ႏွစ္ေယာက္သည္တေန႔တျခားပိုပိုဆိုးလာတာေၾကာင့္
Namjoon သည္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ေနလိုက္သည္။
Jetသည္Namjoon နားေလးသို႔လာထိုင္ကာ
ၿငိမ္ေနသည္။

"အစထဲကငါ့နားေနရင္မင္းဒီလိုမျဖစ္ဘူး...."

Company ကျပန္ေရာက္လာခ်င္း
ေရပင္မခ်ိဳးနိုင္ပဲ အေပၚCoatခၽြတ္ကာ
အက်ီလက္ေတြေခါက္တင္ရင္း
ဟင္းခ်က္ရန္စတင္ေနေသာJeonသည္
ေတာ္ေတာ္ေလးအရြယ္ေရာက္လာခဲ့ေၾကာင္း
သိလိုက္ရသည္။
က်န္ခဲ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္က
ေဝခြဲမရနိုင္ေသာမ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလး
ေတြအားျပန္စဥ္းစားမိေတာ့
ေတာ္ေသးတာေပါ့ဟု..တိုးတိုးတိတ္တိတ္
ေရရြတ္မိသည္။

တေယာက္ကစိတ္ပါလက္ပါခ်က္ျပဳတ္
ေပးေနကာတေယာက္ကခုံေလးတြင္
ထိုင္ရင္းစားခ်င္သည္မ်ားကိုလက္ညိဳး
ထိုးလ်က္...။တခါတေလႏွစ္ေယာက္
ပူးကပ္သြားကာဟင္းအိုးအားအျပန္အလွန္
ျမည္းရင္းရီေမာေနသည္။
အိမ္အကူအေဒၚႀကီးလည္းေဘးထြက္
ေနလိုက္သည္...။
တေလာကလုံးေဘးထြက္ေနလိုက္သည္။
Jeonသည္ဒီကေလးငယ္အတြက္
အစြယ္ေတြအားလုံးခ်ိဳးကာ
ရာခိုင္ႏူန္းအျပည့္အရွုံးေပးလ်က္
ခ်စ္ေပးသည္။

ငယ္ခ်စ္ဆိုတဲ့...စကားလုံးေလးသည္..
အၾကင္လူသားႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း
တျဖည္းျဖည္းအရာထင္လာသည္။
ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္လုံး
သူ႔မ်က္စိေရွ႕တြင္ အရြယ္ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္
ခက္ခဲခဲ့ၾကတယ္ ငိုေႂကြးခဲ့ၾကတယ္...
ေပါက္ကြဲခဲ့ၾကတယ္....
ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ရာဇာတ္သိမ္းေလးျဖစ္
ေနေတာ့လည္း ၾကည့္ရင္း
ၾကည္ႏူးရပါသည္....။

"Hyung...လာစားေလက်ေတာ့္လက္ရာ..."

Jeonသည္ထမင္းစားခန္းထဲမွလွမ္းေခၚသည္။
ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ကာထလာလိုက္သည္။
Minကေတာ့စားေနၿပီ...။
သူ႔စိတ္ႀကိဳက္အားလုံးလက္ညိဳးထိုးထား
တာေၾကာင့္ဟင္းေတြသည္စားမဝနိုင္...။

"ကိုကိုကတကယ္ဟင္းခ်က္ေကာင္း
တယ္ Hyung...စားၾကည့္...."

JinHyungေလာက္ေတာ့မေကာင္းပါဘူးဟု
ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ကေလးႏွင့္ၿပိဳင္ဆိုင္
သလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနမွာလည္းစိုး၍ၿမိဳသိပ္ရင္း
စားလိုက္သည္။

"Jeon Company ကိုရက္ၾကာၾကာ
လႊတ္မထားနဲ႔ေတာ့ေနာ္..Hyungသိပ္မနိုင္ခ်င္ဘူး.."

"ဘယ္နိုင္မလဲ ပန္းဆိုင္ပဲသြားေနတာကို..."

"မဟုတ္ပါဘူးMinရယ္...
အလုပ္ေတြက Jeonပဲနားလည္တာေၾကာင့္ပါ..."

"NamjoonHyung...ကေတာ့
ပန္းဆိုင္က ပိုင္ရွင္ေခ်ာေခ်ာေလးကို
နားလည္ေနတယ္မလား..."

သူကဘယ္လိုလုပ္သိေနျပန္ရတာလဲ...။
ေအာ္....သူနဲ႔KimTaeHyungက
တဂိုဏ္းထဲကို...
အဲ့တခ်က္ကိုေမ့သြားတယ္....

"Hyung...ခ်စ္ရမဲ့သူေတြ႕ေနတာလား..."

Jeonသည္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေမးလာေတာ့
သူ႔မွာရွက္ကိုးရွက္ကန္း..။Jeonကအငယ္
ျဖစ္ေသာ္လည္းလူႀကီးလိုေမးျမန္းေနပုံသည္
အေနရတကယ္ကိုခက္ေစပါသည္။

"ခ်စ္ေနတာလား...လို႔မသိေပမယ့္..."

"ခ်စ္ေနတာကိုကို..ခ်စ္ေနတာေသခ်ာတယ္
Minအကုန္သိတယ္..."

Jiminသည္အားပါးတရဝင္ေထာက္ခံတာ
ေၾကာင့္Namjoon မ်က္ႏွာသည္ရဲခနဲ။
ထိုကေလးသည္ထထုလိုက္ခ်င္စရာ...။
Jeonသည္ေခ်ာ့ေမာစြာMinဘက္လွည့္ရင္း
ႏူတ္ခမ္းေတြကိုလက္ညိဳးျဖင့္ပိတ္ျပေတာ့
ထိုကေလးသည္ ခ်က္ခ်င္းတိတ္က်သြားသည္။

ေအာ္....။

"ခ်စ္ေနတယ္ဆိုရင္ ေသေသခ်ာခ်ာဖြင့္
ေျပာၿပီး လက္ထပ္ၾကေပါ့ က်ေတာ္လိုအပ္တာ
အားလုံးကူညီပါ့မယ္...
Hyungေရြးခ်ယ္တဲ့သူကအေကာင္းဆုံးပဲ
ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတာက်ေတာ္ယုံပါတယ္..."

"ေဝး ပါေသးတယ္...ငါဖြင့္ေတာင္မေျပာရဲဘူး
သေဘာက်႐ုံေလာက္ပဲ.ေျပာရေသးတာ..."

"သတၱိေတြေမြးေပါ့ဗ်ာ....
က်ေတာ္တို႔ရွိပါတယ္...."

"အင္းပါ...."

"Hyungေတာင္ရင္ခုန္တတ္ေနပီပဲ..."

"JinHyungမလို႔ပါ.....သူကေတာ္ေတာ္ေလး
လည္းၾကည့္ေကာင္းလို႔..."

Namjoon သည္ျပဳံးယဲ့ယဲ့ျဖင့္ရွက္ေနသည့္ၾကား
ကေျဖသည္။NamjoonHyungလိုလူမ်ိဳးက
ဒီလိုမ်ိဳးစကားထြက္ျခင္းသည္ေတာ္ေတာ္
ရွားပါးအေျခအေန...။
သူေတာ္ေတာ္ေလးကိုသေဘာက်ေနမွန္း
Jungkookအလ္ုလိုသေဘာေပါက္လိုက္သည္။

"က်ေတာ္နဲ႔ဘယ္သူပိုၾကည့္ေကာင္းလဲ.."

"ကိုကိုပဲေကာင္းတာေပါ့..."

"JinHyungပါ..."

ႏွစ္ေယာက္စလုံးသည္ၿပိဳင္တူေျဖပီးမွ
မ်က္လုံးခ်င္းစစ္ထိုးကာထမင္းေတြ
ငုံ႔စားၾကေတာ့သည္။
ကေလးေလးနဲ႔ ကေလးႀကီးသည္
Fall in loveေတြျဖစ္ကာ
ညစာေလးသည္ သိပ္အရသာရွိခဲ့ပါသည္....။

"ကိုကို...Minစီးပြါးေရးလုပ္ငန္း
ေတြစေလ့လာသင့္ပီလား...."

အိပ္ယာေပၚတက္လာကာကိုယ္ေပၚ
သို႔ခြထိုင္ရင္းေမးေသာကေလးငယ္သည္
မသိလၽွင္ရင့္က်က္ေနသလို...။

"စီးပြါးေရးကိုစေလ့လာမယ္ဆိုရင္
Company တခုလုံးကမိန္းကေလးေတြ
လုပ္ငန္းပါတနာအမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔
သဝန္မတိုမွရမယ္....
ဟိုတခါကေလးငိုပီးထဲက
ကိုကိုျဖင့္ခုထိျပန္ေတြးေၾကာက္ေနတုန္း...."

"နည္းနည္းေတာ့သိသင့္ပီထင္လို႔ေလ
တေန႔တေန႔စားလိုက္အိပ္လိုက္
အျပင္ထြက္လိုက္လုပ္ေနရတာ
ကိုကို ၿငိဳျငင္လာမွာစိုးလို႔..."

"JeonJiminတက္တူးေတြထပ္ျဖည့္လာ
ျပန္ပီလား...."

သူသိသည္...အရမ္းေကာင္းေနထဲက
တခုခုမဟုတ္တာလုပ္လာ၍ဆိုတာ
ဒါေၾကာင့္တကိုယ္လုံးကိုအစုံအဆန္
စစ္ေဆးေတာ့အက်ီဟေနေသာ
ရင္ဘက္ေလးတြင္တက္တူးေသးေသးေလး
တစ္ခု...။
ႏွင္းပြင့္ပုံစံေလးထိုးထားကာDateေလး
တခုပါပါလိုက္ေသးသည္...။

"ေသးေသးေလးပါဗ်ာ..."

"မနာဘူးလား..ကေလးငယ္ရယ္...
မထိုးပါနဲ႔ေတာ့ဆိုတာကို..."

"First Snow Memoryေလ ကိုကိုရာ..."

"မင္းကငါ့ေျပာစကားကိုတခါေလးမွကို
နားမေထာင္ဘူးေနာ္..."

"ဆိုးလို႔ရလို႔ဆိုးတာပဲဟာ...
အျပစ္လာမဖြဲ႕နဲ႔ေလ ...."

ဆိုးလို႔ရ၍အရွိန္ကုန္ဆိုးတတ္ေသာJeonJimin
သည္တခါတရံလည္းေခါင္းမာတတ္ပါသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့သူသည္ပဲအရွုံးေပးကာ
ရင္ခြင္ထဲထည့္ရင္းအိပ္စက္လိုက္သည္။
ညေတြသည္ လွေနဆဲ.....။

............။

ဖုန္းRingtone သံသည္ျပတ္မသြား
အိပ္ယာထရမည့္အခ်ိန္မဟုတ္ေသး၍
ဘယ္ဖုန္းမွမကိုင္နိုင္ပါ....။
မနက္အေစာႀကီးဘယ္သူက
အားေနျပန္တာလဲ...။
ေစာင္ပုံထဲကပင္လွိမ့္ကာဖုန္းအားလွမ္းယူ
လိုက္ေတာ့ ေခၚေနသူကKimTaeHyung

"ဘာလဲ ဘာလဲ...!!!!"

"ParkJimin....မင္းေသမလို႔ဖုန္းမကိုင္တာလား..."

"အိပ္ေနတယ္ကြ...!!!"

"ေအး...အိပ္ေနလိုက္.....
ေလာကႀကီးမွာဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနလဲ
Internetေပၚတက္ၾကည့္လိုက္ပါအုန္း...."

"ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ...."

"ငါအစထဲကေျပာတယ္အဲ့ေကာင္
ေစာက္ခ်ိဳးမေျပပါဘူးဆိုတာကို
မင္းကေရာ...ဘာလို႔ ဘာလို႔ပါဝင္ေနရတာလဲ..."

"မင္းေျပာတာေတြငါတခုမွမသိဘူး
ထယ္ေယာင္း..."

"ေအး ၾကည့္လိုက္ ခုၾကည့္လိုက္..."

ထယ္ေယာင္းဖုန္းအားခ်လိုက္ကာ
စိတ္လွုပ္ရွားစြာျဖင့္သူIntenet
ေပၚသို႔တက္ၾကည့္လိုက္သည္။
မ်က္လုံးေတြသည္ျပဳူးက်ယ္သြားကာ
ဖုန္းပင္လြတ္က်ေတာ့မလိုလို
ကားပါကင္တြင္ လီဂၽြန္ေယာင္းရင္ခြင္
ထဲကသူ႔ပုံမ်ား...
ေနာက္ထပ္ ဖက္ထားလိုက္ေသာပုံမ်ား
ေနာက္ထပ္ ဆံပင္ေတြအားဖြကာ
သူကလည္းျပန္လည္ျပဳံးျပေနေသာပုံမ်ား
သတင္းေတြသည္ Hotျဖစ္ေနကာ
ေခါင္းစဥ္ေတြသည္အမ်ိဳးမ်ိဳး...။

"ေနာက္တေယာက္တြဲေနျပန္ၿပီ.လား.."

"ေကာင္ေလးကဘယ္သူလဲ..."

"စားပီးထားခဲ့ခဲရအုန္းမယ္"

"ဟင္ ဒါJeonJungkook ေယာက်္ားမလား
ေဖာက္ျပန္ေနတာမလား မထင္ရဘူးေနာ္..."

Social Mediaသည္သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္း
လြန္းပါသည္။စာမ်က္ႏွာအႏွံ့တြင္ခိုးရိုက္
ထားေသာဓာတ္ပုံေတြသာအျပည့္...။
လက္ေတြပင္တုန္လာကာမူးေမ့ေတာင္လဲခ်င္သည္။

လူမွုေရးေဖာက္ျပန္တာအဆိုးဆုံးပဲ
လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာဟာ...

လီဂၽြန္ေယာင္းက လွလွေလးကိုေရြးခ်ယ္တတ္
တာပဲ။

႐ူးပင္႐ူးခ်င္လာသလို။သူနဲ႔ထပ္တူကိုကိုလည္း
႐ူးေနပါလိမ့္မည္...။ညဝတ္အက်ီေပၚ
အေပၚထပ္အေႏြးထည္တထည္ေကာက္ဝတ္ကာ
ကားေသာ့ယူရင္းကိုကို႔ဆီလိုက္သြားရန္
ေျပးဆင္းလာသည္။

ဘာမွလည္းမဟုတ္ဘဲသက္သက္မဲ့ကြာ....။

ကားအားအရွိန္ျပင္းစြာေမာင္းကာ
Company သို႔ေရာက္ခ်င္ေသာစိတ္သည္
ေဆာင္ေနလ်က္.....။
ေရာက္သည္ႏွင့္ကိုကိုရွိရာသို႔
အေျပးတက္ခဲ့သည္။ဓာတ္ေလွကားသည္
လည္းသိပ္ၾကာေညာင္းေနသလိုမ်ိဳး.။

႐ုံးခန္းတံခါးအားဆြဲဖြင့္ကာသူဝင္သြားေတာ့
ခုံတြင္ေနာက္သို႔မွီကာမ်က္လုံးေတြမွိတ္ထား
ေသာကိုကိုသည္ အသက္ရွုေတာ့မမွန္ခဲ့ပါ။

"ကိုကို....!"

ဖ်က္ခနဲပြင့္လာေသာမ်က္လုံးေတြ..။
ေသခ်ာတာကကိုကိုငိုထားပါသည္။

"အေစာႀကီးပဲ...ဘာျဖစ္လို႔လဲ
ကိုကိုခုေတာင္ဖုန္းဆက္မလို႔
မနိုးေသးမွာစိုးလို႔...."

"က်ေတာ္....မဟုတ္ပါဘူး"

ကိုကိုသည္နီနီရဲရဲမ်က္လုံးေတြႏွင့္ပင္
ေခါင္းညိတ္ျပကာသူ႔ေပါင္ေပၚသို႔
လာထိုင္ရန္ညႊန္ျပသည္။

"ရြဲ႕မေနနဲ႔...."

"ဘာကိုရြဲ႕ရမွာလဲ..႐ုံးကိုလာရင္
ကေလးထိုင္ေနက်ပဲမဟုတ္ဘူးလား..
ဘာလို႔လဲခုမထိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူးလား...."

"အဲ့ဓာတ္ပုံေတြက မဟုတ္ဘူး...."

"အင္းေလ မဟုတ္တာေတြကို
ဘာလို႔ေလၽွာက္ဖြေနၾကလဲမသိဘူး
ကေလးေလး အိပ္ေရးပ်က္ေအာင္..."

ကိုကိုသည္ဘာလို႔မ်ားငိုခ်င္ေနရက္နဲ႔
ျပဳံးကာျပန္ေခ်ာ့ေမာ့ေနရသလဲ..။
ဟိုတုန္းကလိုပဲေျပးရိုက္လိုက္ပါေတာ့လား။

"က်ေတာ့္ကို ကားတစီးကဝင္တိုက္မွာ
စိုးလို႔ သူက ကယ္လိုက္တာပါ....
တျခားဘာမွမရွိပါဘူး...."

ကေလးငယ္သည္ဝမ္းနည္းေသာမ်က္လုံး
ေတြႏွင့္လက္ကေလးေတြနဲ႔ပင္
အမူအယာျပကာအေလာတႀကီးရွင္းျပပါသည္။
မလိမ္တတ္ေသာကေလးငယ္သည္
အသံေတြပါတုန္ရီကာသူ႔ဘက္ကတခုခု
တုံ႔ျပန္လိုက္မွာကိုအမ်ားႀကီးေၾကာက္လန့္
ေနသည္။

"လီဂၽြန္ေယာင္းက ေကာင္းတဲ့ေယာက်္ား
မဟုတ္ဘူးဆိုတာ Minသိတယ္မလား...'
တနိုင္ငံလုံးေတာ့သိၾကတယ္...
အေနအထိုင္ေလးကိုဆင္ျခင္ေပးေလ
ကိုကိုက ကေလးဘာလုပ္လုပ္
ဆိုးတာလုပ္လုပ္ ေကာင္းတာလုပ္လုပ္
ေနာက္မွာအျမဲတမ္းရွိတယ္.....
ကိုကို႔ကေလးကို ေပါက္ကရေတြေျပာဆိုေနၾကတာ
ကိုကိုရင္ေတြနာရတဲ့အတြက္
ကေလးက ေနာက္တခါသူ႔ကိုမေခၚရေတာ့ဘူးေနာ္..."

စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းတျခားသူတေယာက္၏
ရင္ခြင္ထဲက ကေလးငယ္အားၾကည့္ကာ
အသက္ရွူလို႔ပင္မရခဲ့...။အရိပ္ပင္တြန့္တို
တတ္သူမို႔တစုံတေယာက္၏ထိေတြ႕မွုမ်ားအား
ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ႐ူးခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္သည္။
အရင္စိတ္နဲ႔သာဆို
သူဆိုးဝါးေသာအမွားေတြထပ္လုပ္မိအုန္းမွာ။

Minသည္ငယ္လြန္းေသးသည္....
ႏုငယ္ေသာအခ်ိန္အပိုင္းအျခားေတြမွာလည္း
သူ႔ေၾကာင့္ဒဏ္ရာအထပ္ထပ္ႏွင့္ရွင္သန္ခဲ့ရသည္။
အတင္းလက္ထပ္ယူပီးေနာက္ အိမ္ေထာင္သည္
ဘဝကိုလည္း သူ႔ရဲ့ႀကိဳးကိုင္မွုေအာက္တြင္
က်ပ္တည္းစြာရွင္သန္ခဲ့ရသည္။

လီဂၽြန္ေယာင္းသည္ငယ္ရြယ္ေသာကေလးငယ္
အတြက္တိမ္းညြတ္ရာမ်ားျဖစ္သြားပီလားဟု
ေသြးပ်က္စြာေတြးမိရင္းဓာတ္ပုံေတြၾကည့္ကာ
တေယာက္ထဲႀကိတ္ငိုခဲ့ၿပီးၿပီ။
အိပ္ယာနိုးလာပီး သူ႔အား အားနာပါးနာ
လာေတာင္းပန္ေလမလား...
ေၾကာက္လန့္ၿပီးထြက္ေျပးသြားမလား...
မဲလိပ္ေတြအားႏွိုက္ေနရသလို....
တေယာက္ထဲကမၻာပ်က္ခဲ့ရေသာ
JeonJungkookရယ္ပါ....။

ေပါက္ကြဲကာ ဒါဘာလဲဟု သြားမျပရဲ
မ်က္လုံးေလးေတြဝိုင္းကာ
ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟု ဝန္ခံလိုက္လၽွင္
တခါထဲေသသြားမွာစိုး၍ဖုန္းေတာင္မဆက္ရဲဘဲ
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနလိုက္သည္။

မဟုတ္ဘူးလို႔ပဲ..တခြန္းထဲေျပာရင္ရရတယ္
ကိုကိုက မ်က္စိမွိတ္လိုက္မွာမို႔လို႔...
ကိုကို႔ဆီျမန္ျမန္လာပါ ကေလးငယ္ရယ္....။

"ကိုကို...မယုံရင္ သူ႔ကိုေမးလို႔ရပါတယ္..."

"ကိုကို ယုံတယ္...
ကိုကိုယုံၾကည္တယ္ ဆိုတာကို
ကေလးကယုံေပးဖို႔ပဲလိုတာ...."

"ေတာင္းပန္ပါတယ္....."

ရိပ္ေတာ့ရိပ္မိတာေပါ့...။ဓာတ္ပုံေတြသည္
ေခ်ာင္းရိုက္ထားေသာပုံေတြနဲ႔မွမတူခဲ့တာ။
စနစ္တက်စီစဥ္ၿပီးခ်က္က်က်ရိုက္ထားေသာ
ပုံေတြ...ၾကည္လင္ျပတ္သားကာCamera
ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ေသေသခ်ာခ်ာရည္ရြယ္
ရိုက္ခဲ့တာ....။
သို႔ေသာ္....Minဆိုေသာသက္ရွိအရာေလးသည္
အေတြးအေခၚေတြအားလုံးကို
ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေအာင္စြမ္းေဆာင္နိုင္ကာ
သူသည္႐ူးေတာ့မယ္ဆိုတာႀကီး....။

ကေလးသည္ေၾကာက္ေၾကာက္လန့္လန့္
လာရွင္းျပလာေသာ္အခါေအးခ်မ္းသြားေပမယ့္
JeonJiminေလးကိုႏွေျမာေနတုန္း....။

ရင္ခြင္ထဲအထိဘာကိစၥထည့္လိုက္တာလဲ
အေတာ္အသင့္ေလာက္ဆိုလည္းငါက
တုန္လွုပ္ပါတယ္....။

"ဒီကိစၥကို ကိုကိုကေျဖရွင္းေပးမွာမလို႔
ကေလး ကမ်က္ႏွာသစ္ပီး...
မနက္စာစားဖို႔လုပ္ေနာ္....."

"ကိုကို တကယ္ေက်နပ္လို႔လား...."

"ကေလးက ဘာအမွားမွမလုပ္ထားတာ
သူ႔ကိုမေခၚေတာ့ရင္ရပီ....."

"သြား မ်က္ႏွာသစ္..!!!"

ကိုကိုမ်က္ႏွာ့ေပၚကအရိပ္ေတြကို
မိမိရရလိုက္ဖတ္ေသာ္လည္း
မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။
ခပ္ေျဖးေျဖးေလၽွာက္လာလိုက္ရင္ရင္း
သန့္စင္ခန္းထဲဝင္ကာမွန္ကိုၾကည့္ၿပီး
အေတြးေတြသည္စတင္လာသည္။

ကိုကိုမွမဟုတ္တာ...
ကိုကိုအစစ္ကဒီလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး
အတင္းလုပ္ယူယုံၾကည္ေပးေနလည္း
ကိုကို႔မ်က္လုံးေတြမွာေပၚေနတာပဲ.....
စိတ္ပ်က္သြားပီလား....
ငါစိတ္ပ်က္ဖို႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသြားခဲ့ၿပီလား....
တကယ္ဆိုရင္ေပါက္ကြဲရမွာေလ.....။
ဒီလိုပုံစံကပိုနာက်င္ရတယ္ဆိုတာ
ကိုကိုမသိလို႔လား.....။

"ဟိုေကာင့္အေျခအေန...."

"အေျခအေနကေတာ့မေကာင္းဘူးJeon
သူ႔Company စာအခ်ဴပ္ေတြလည္း
အကုန္ပ်က္ပီးသတင္းေထာက္ေတြက
ေတာက္ေလၽွာက္လိုက္ေနတယ္.....
Minကိုအျပင္မထြက္ခိုင္းပါနဲ႔....."

"ဒီကိစၥကစီစဥ္ထားတာHyung....
Minလာေျပာျပတယ္....
ကေလးကေတာ့က်ေတာ့္ကိုမလိမ္ဘူး
အဲ့ဒီေပါက္လြတ္ပဲစားကိုက်ေတာ္ေတြ႕ဖို႔
လိုၿပီထင္တယ္...."

"သူလည္းအရမ္းထိခိုက္ေနတာပဲJeon..."

"အေသခံတပ္သားဆိုတာကိုHyung
ၾကားဖူးတယ္မလား....."

မ်က္ႏွာသစ္ပီးထြက္လာေသာကေလးငယ္
အားေခၚကာအေႏြးထည္ေကာင္းေကာင္း
ေလးဝတ္ေပးရင္အျပင္သို႔ေခၚထုတ္သြား
လိုက္သည္။လက္ကေလးအားႏူးႏူးညံ့ညံ့
ေလးကိုင္ကာမ်က္ႏွာငယ္ငယ္အား
ေခ်ာ့ေမာ့ေနေသာ Jeonသည္တေလာကလုံး
အား သူႏွင့္ကေလးၾကားဓာတ္ပုံသုံးပုံေလာက္
ႏွင့္ဝင္မလာသင့္ေၾကာင္းအသံတိတ္ေျပာသည္။

Jeonစိတ္ထဲတြင္လီဂၽြန္ေယာင္းအား
စရင္းရွင္းရန္သာရွိေတာ့ေသာ္လည္း
Jiminကေတာ့ အေတြးကယက္ေတြထဲ
ေမ်ာကာ ငိုခ်င္စိတ္အားမနည္းထိန္းထားရသည္။

စိတ္ကုန္သြားရင္ေတာ့
႐ူးရေတာ့မွာပဲ ကိုကိုရယ္..........။

အားမရ😔
အဆင္ေျပရဲ့လား🙁