และผมก็นั่งอยู่ในห้องของผม ทําสิ่งที่ผมทํามาตลอด และกําลังแต่งเพลง จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงรถไปรอบ ๆ บ้านเด็กกําพร้า ฉันออกไปนอกหน้าต่างเพื่อดูเด็กชายเจ็ดคนออกมาจากรถตู้ของเด็กกําพร้า เจ้าเด็กกําพร้าใหม่ๆ ฉันกําลังกลับไปหาเพลงของฉันค่ะ จะไม่สนใจคนมาใหม่ และจะไม่มีใครจนกว่าพวกเขาจะเปิดประตูของผม ฉันมองไปรอบๆและเห็นคนดูแล ชื่อของเธอ คือ โช เชลลิน

เธอบอกให้ฉันไปหาเด็กชายใหม่ ๆ ของเธอ เธอเป็นคนเดียวที่ดูแลฉัน ฉันทิ้งไดอารี่ลงและเดินลงไปชั้นล่างและพบกับผู้ชายใหม่ ไม่อยากเป็นแบบนั้น, แต่ไม่สามารถโต้เถียงกับเธอได้ค่ะ เมื่อเราไปถึงที่นั่นเธอแนะนําเด็กชายให้ฉันรู้จัก ซิทจิน จินโฮและคนที่สองของเขาคือ มินยูนกี และที่สามคือจองโฮซอก และอันที่สี่คือคิมนัมจุน ครั้งที่ห้า พัคจีมิน คิมแทฮยอง และสุดท้ายคือจอน เด็กชายที่ชื่อจองกุกมีอายุเพียงแค่ 7 เดือนเท่านั้น พวกเขาทุกคนเป็นพี่น้องต่าง ๆ กัน 

พวกเขาชอบที่จะไปโดยชื่อเล่นของสมาชิกซึ่งกันและกัน ซอกจินคือจิน ยุนกีคือซู นัมจุนคือ RM จองกุกคือจองกุก แทฮยองเป็น V ส่วนโฮซอกคือ โฮบิด ครับหลังจากเขาแนะนําฉันให้แนะนําตัวเอง,ฉันก็แนะนําค่ะ จากนั้น ฉันก็ย้ายออกจากห้องนั่งเล่น แล้วคนอื่น ๆ ก็ออกไปจากสวน ฉันเริ่มบรรเลงเมโลดี้ให้ตรงกับเพลงล่าสุดของฉัน ในขณะที่ฉันติดดนตรีเปียโน ฉันไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีคนเดินเข้ามาในห้อง หลังจากฉันแต่งเพลงเสร็จแล้ว ฉันเล่นซ้ําเพื่อตรวจสอบว่าสิ่งนั้นได้ยินชัดหรือไม่ มีคนปรบมือให้กับตอนจบค่ะ 

เขาหันไปหาปลามินยูนกี หนึ่งในเด็กหนุ่มรุ่นใหม่ครับ ฉันถามว่าทําไมเขาถึงอยู่ที่นี่และเขานั่งกอดไหล่อยู่และนั่งที่ม้านั่งข้างฉัน เขาเริ่มบรรเลงเพลง เขามองด้วยสายตาที่ถามว่าฉันรู้เพลงนี้หรือยัง ฉันตอบไม่ได้ว่าฉันเริ่มเล่นครึ่งหนึ่งของเมโลดี้คนนั้น เขากลับไปมองเปียโนและยิ้ม

ฉันเปิดเพลงทิ้งไว้สักพัก และไม่อยากจะมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆ จึงถอยกลับห้อง หลายชั่วโมงผมกําลังอยู่ในห้อง ถือกล้องเดินลงบันไดไปปีนเขา ฉันออกมาที่สถานรับเลี้ยงเด็กกําพร้าและมุ่งหน้าไปในป่า ทันใดนั้น ฉันได้ยินเสียงอยู่ข้างหลังฉัน ฉันหันไปหาเด็กกําพร้าแห่งใหม่ 7 คน พวกเขาเข้าไปใกล้ฉันและถามพวกเขาว่าจะไปที่ไหน ฉันบอกพวกเขาว่าฉันกําลังไต่เขาและพนักงานถามพวกเขาว่าพวกเขาจะสามารถไปด้วยได้ไหม ฉันเห็นด้วยและพวกเราออกเดินทางไปยังถนนอีกครั้ง