41 யாழினியனின் திட்டம்.

"இப்படித் தான், நான் உரிமையோடு உன் கூட இருக்கணும்னு நெனச்சேன்" என்றான் யாழினியன்.

"அந்த உரிமையை நான் உனக்கு எப்பவோ கொடுத்துட்டேனே" என்றாள் ஆரத்தி

"அது எனக்கு மட்டும் தானே  தெரியும்? இப்போ பாரு யாரும் என்னை கேள்வி கேட்க முடியாது"

"உண்மை தான். இனிமே, யாரும் உன்னை கேள்வி கேட்க மாட்டாங்க..."

"அது தான் எனக்கு வேணும்"

"சரி, தூங்கலாம்" என்றாள் ஆரத்தி.

"என்னது? தூங்கலாமா?" என்று அதிர்ந்தான் யாழினியன்.

"வேற என்ன செய்யறது?" என்றாள் சிரிப்பை அடக்கியபடி.

"மகேந்திரனும், நிலவனும் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு தியாவை பாட்டி கூட அனுப்பி வச்சாங்கன்னு உனக்கு தெரியுமா?"

தெரியாது என்று தலையசைத்தாள் ஆர்த்தி.

"பாவம் அவனுங்க... குரங்கு கதை எல்லாம் சொல்லி, தியாவை பாட்டி பக்கம்  திசை திருப்புறதுக்குள்ள அவங்களுக்கு போதும் போதும்னு ஆயிடுச்சு."

"அப்படியா?"

"ஆமாம். நம்ம ஒண்ணுமே செய்யாம தூங்கிட்டோம்னு தெரிஞ்சா, அவங்க ரொம்ப வருத்தப்படுவாங்க" என்றான் வருத்தத்துடன்.

"ஓஹோ... அவங்களுக்காக மட்டும் ( என்பதை அழுத்தி) தான் நீ தூங்க வேண்டாம்னு நினைக்கிறாயா?"

"அவங்களுக்காகவும் ( என்பதை அழுத்தி )தூங்க வேண்டாம்னு நினைக்கிறேன்... எல்லாத்துக்கும் மேல, நான் உன்கிட்ட சொல்லாம போன ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை உன்கிட்ட சொல்லணும்"

"என்ன விஷயம்?"

"நான் என் காதலை உன்கிட்ட எதுக்காக சொல்லாம இருந்தேன் தெரியுமா?"

தெரியாது என்று தலைசைத்தாள் ஆர்த்தி.

"எங்கப்பா மரண படுக்கையில் இருந்தப்போ, என்கிட்ட ஒரு சத்தியம் வாங்கிட்டாரு" 

"என்ன சத்தியம்?"

"நான் டாக்டர் ஆகணும்னு அவருக்கு ஆசை..."

"அது எனக்கு தெரியும்"

"படிக்கிற காலத்துல நான் யாரையாவது காதலிக்க ஆரம்பிச்சுட்டா, என் கவனம் சிதறி, என்னோட படிப்புக்கு முட்டுக்கட்டை விழும்ன்னு அவரு நினைச்சாரு. அதனால, என்னோட படிப்பு முடிகிற வரைக்கும், படிப்பை தவிர நான் வேற எதைப் பத்தியும் யோசிக்க கூடாதுன்னு  என்கிட்ட சத்தியமா வாங்கிட்டாரு"

"அதனால தான், என்னை நம்ம காலேஜோட கடைசி நாள் வரைக்கும் காத்திருக்க சொன்னியா?"

"ஆமாம்"

"இந்த சத்தியத்தை பத்தி வேற யாருக்கும் தெரியாதா?"

"அக்காவுக்கு கூட தெரியாது"

"ஒ...!"

" உன்கிட்ட என்னோட காதலை சொல்ல, எப்போ டா கடைசி நாள் வரும்னு நான் காத்திருந்தேன். அந்த ஒரு பொம்பளையால எல்லாமே மாறிடுச்சு" கோபத்தில் தன் பல்லை நரவென கடித்தான்.

"அவளைப் பத்தி பேசாதே. இந்த நல்ல நேரத்துல நான் அவளை பத்தி பேச விரும்பல" என்றாள் ஆரத்தி அவன் மீது சாய்ந்து கொண்டு.

"யாரோ தூக்கம் வருதுன்னு சொன்னாங்களே..." என்றான் அவளை சினேகாவிடமிருந்து திசை திருப்பும் விதத்தில்.

"என்னோட தூக்கம் பறந்து போச்சு"

"அப்படின்னா இப்ப என்ன செய்யறது?" என்றான் குறும்பு புன்னகையுடன்.

"நீயே சொல்லு" என்றாள் ஆர்த்தி.

"தியாவுக்கு ஒரு தம்பியை கொண்டு வர்ற வேலையை ஆரம்பிக்கலாமா?" என்று அவளது கண்ணத்தை தட்டினான்.

"வேண்டாம்"

"ஏன்?"

"நமக்கு தியாவே போதும்னு நினைக்கிறேன்"

"ஏன்டா?"

"நம்ம வாழ்க்கையோட ரொம்ப பெரிய பகுதியை, ஒருத்தர் இல்லாம மத்தவர் வீணாக்கிட்டோம். மறுபடியும் நான் பிரக்னன்ட் ஆனா, உன்னை என்னால கவனிச்சுக்க முடியாது. தியாவும் இருக்கா. அவ இப்ப தான் சந்தோஷமா இருக்கா. அவளோட மனசுல என்னை பத்தி தப்பான இமேஜை சினேகா கிரியேட் பண்ணி வச்சிருக்கா. அதை அழிக்கவே எனக்கு நிறைய நாள் தேவைப்படும். இன்னொரு குழந்தை வந்துட்டா, என்னால அதை செய்ய முடியாது. நான் என்னை ரொம்ப எங்கேஜ் பண்ணிக்க விரும்பல. எல்லாத்துக்கும் மேல, நான் மெடிக்கல் ப்ராக்டிசை ஆரம்பிக்கணும். ஏழு வருஷம் ஆச்சு... மெடிக்கல் ஃபீல்டு ரொம்பவே முன்னேறி இருக்கும். ஒரு டாக்டரா என்னை நான் அப்கிரேட் பண்ணிக்க நினைக்கிறேன். இன்னொரு குழந்தை வந்தா, என்னால இதையெல்லாம் செய்ய முடியும்னு எனக்கு தோணல"

ஆம் என்று தலையசைத்த யாழினியின்,

"உன்னோட முடிவு எதுவாயிருந்தாலும் சரி... அதை முடிக்க உனக்கு நான் துணையா இருப்பேன்"

"எனக்கு தெரியும்... நீ இருந்து தான் ஆகணும். இல்லனா நான் உன்னை கொன்னுடுவேன்" என்றாள் அவன் சட்டை காலரை பிடித்துக் கொண்டு.

"நீயும் என்கிட்ட இருந்து விலகி இருக்க நெனச்சா நானும் உன்னை கொன்னுடுவேன்" என்றான் யாழினியன்.

அவனது காலரை பற்றி இருந்த அவள் பிடி தளர்ந்தது.

"நிஜமாகவே நீ என்னை கொன்னுடுவியா?"

"ஆமாம்" என்றான்.

"நீயும் என்னை மாதிரி ஆனதுல எனக்கு சந்தோஷம்"

"எப்படி?"

"பைத்தியக்காரனா... "

வாய்விட்டு சிரித்தான் யாழினியன்.

"நம்ம காதலிக்கிறவங்க கிட்ட இருந்து கிடைக்கிற அங்கீகாரம் தானே, நம்ம காதலுக்கான மரியாதை...? அது உன்கிட்ட இருந்து கிடைக்காதான்னு தான் நான் காத்துக்கிட்டு இருந்தேன்"

"ஐ அம் சாரி டா..." என்றான் நெகிழ்ச்சியுடன்.

"உன் சாரியை தூக்கி குப்பையில போடு"

கட்டிலில் படித்துக் கொண்டு, போர்வையால் தன்னை போர்த்திக் கொண்டாள் ஆர்த்தி. அந்த போர்வையில் தானும் புகுந்து கொண்டான் யாழினியன்.

மறுநாள் காலை

தூங்கி எழுந்தவுடன் யாழினியன் செய்த முதல் வேலை, கட்டிலில் இருந்த பூக்களை அப்புறப்படுத்தியது தான். அவன் எதிர்பார்த்தபடியே அவர்களது அறையின் கதவை தட்டினாள் தியா. அவளை தூக்கிக்கொண்டு கட்டிலுக்கு வந்தான் யாழினியன்.

"பாட்டி உனக்கு கதை சொன்னாங்களா?"

"ஃபுல் கதையும் சொல்லலப்பா" என்றாள் கண்ணை கசக்கியபடி.

"ஏன்டா?"

"அது ரொம்ப பெரிய கதைப்பா"

"ஒ..."

ஆர்த்தியின் அருகில் அவளை கிடத்தி விட்டு, அவளது மறுபக்கத்தில் தானும் படுத்துக் கொண்டான். அவர்கள் இருவரின் மீதும் சந்தோஷமாய் தன் கைகளை போட்டுக் கொண்டாள் தியா. தூங்காமல் தன் அப்பாவிடம் உரையாட தொடங்கினாள் அவள். அவர்கள் பேசுவதை கேட்டு கண்விழித்த ஆரத்தி, தியாவை தன்னிடம் இழுத்துக் கொண்டாள்.

"ஓய்... நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒன்னாயிட்டிங்களா?" என்றான் யாழினியன்.

"நாங்க ரெண்டு பேரும் கேர்ள்ஸ்... ஒன்னா தான் இருப்போம்" என்றாள் ஆர்த்தி.

"அப்படின்னா நான் என்ன செய்றது?"

"அம்மா, அப்பாவை பார்த்தா பாவமா இருக்கு அவரையும் நம்ம கூட சேர்த்துக்கலாம்" என்றாள் தியா.

"நெஜமா தான் சொல்றியா?" என்றாள் ஆரத்தி.

"ஆமாம்"

"அப்படின்னா நீயே அவரை கூப்பிடு"

"வாங்கப்பா..." தன் கையை யாழினியனை நோக்கி நீட்டினாள் தியா.

அவன் அவர்கள் இருவரையும் சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டான். அதை பார்த்த தியா, ஆச்சரியப்பட்டாள். அவளது முகத்தை பார்த்த யாழினியன்,

"இந்த பொண்ணை எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்" என்றான்.

தியா கலகலவென சிரிக்க,

"ஆனா இந்த பையனை எனக்கு பிடிக்காது" என்றாள் ஆர்த்தி.

"ஏம்மா?"

"இவரு எப்ப பாத்தாலும் என்னை இப்படித் தான் கட்டிப்பிடிக்கிறாரு"

"அவருக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு" என்று தன் அப்பாவுக்கு வக்காலத்து வாங்கினாள் தியா.

"பாரு, தியா என்னை புரிஞ்சுக்கிற அளவு கூட, நீ என்னை புரிஞ்சுக்கல" என்ற யாழினியன், தியாவின் நெற்றியில் முத்தமிட்டான்.

அப்பொழுது வெளியில் இருந்து ஏதோ சலசலப்பு கேட்டது. கதவைத் திறந்து வெளியே பார்த்த யாழினியின், அவன் குடும்பத்தார் யாரையோ தேடிக் கொண்டிருப்பதை கண்டான்.

"யாரை தேடுறீங்க? "

"தியாவை காணோம்" என்றார் பாட்டி.

"அவ எங்க கூட தான் இருக்கா, பாட்டி"

"அவ எப்போ உங்க ரூமுக்கு வந்தா?" என்றான் நிலவன்.

"கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி தான்"

"நல்ல காலம், உன்னோட ரூம் கதவு சாத்தி இருந்ததை பார்த்து நான் பயந்தே போயிட்டேன்" என்றார் பாட்டி.

அப்பொழுது அங்கு வந்திருந்த மகேந்திரனின் மீது யாழினியனின் பார்வை சென்றது. மகேந்திரன் அவனுக்காகத் தான் காத்திருப்பது போல தெரிந்தது. அவ்வளவு காலையில் அவன் ஏன் அங்கு வந்திருக்கிறான் என்பது ஓரளவுக்கு யாழினியனுக்கு புரிந்தது.

"நான் உன்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் மகா" என்றான்.

சரி என்று தலையசைத்து விட்டு, மற்றவர்களிடமிருந்து விலகி, அவனுடன் சற்று தொலைவிற்கு வந்தான் மகேந்திரன்.

"நீ என்கிட்ட பேசுவேன்னு நான் எதிர்பார்த்தேன். சஞ்சையை என்கிட்ட நீ பேச விட்டப்போவே அதை நான் புரிஞ்சுகிட்டேன். சஞ்சய் என்கிட்ட ஒரு விஷயம் சொன்னான். அதிலிருந்த சாத்தியக்கூறுகளை நான் கெஸ் பண்ணினேன்" என்றான் மகேந்திரன்.

"நீ என்ன கெஸ் பண்ண?"

"சினேகாவுடைய அம்மா, கோமா ஸ்டேஜ்ல, சஞ்சயோட கவனிப்பில இருக்காங்க. சஞ்சய் ஆரத்தியோட அம்மானு சொன்னான். ஆனா, ரொம்ப க்ளோஸ் ஃப்ரெண்ட்ஸ்க்கு மட்டும் தான், ஆர்த்தியோட அம்மா உயிரோடு இல்லைங்குற விஷயம் தெரியும்"

"ஆமாம், சினேகாவுடைய அம்மாவை, நம்ம ஹாஸ்பிடலுக்கு ஷிஃப்ட் பண்ணனும்"

"சினேகாவை பத்தி ஏதாவது தெரிஞ்சுதா?"

"அவ, கையில சல்லி காசு இல்லாம, பிச்சைக்காரி மாதிரி அலைஞ்சுகிட்டு இருக்கா. வெங்கட்ராகவன் அங்கிளோட இன்ஃப்ளுயன்ஸ்ல, ஒரு லேடி கான்ஸ்டபிள் அவளை பாலோ பண்ணிக்கிட்டு இருக்காங்க"

"இதை நான் எதிர்பார்த்தேன்"

"அவ்வளவு ஈஸியா அவளை தப்பிக்க விட்டுடுவேன்னு நினைச்சியா நீ?" என்றான் யாழினியன் காட்டமாய்.

"நிச்சயமா இல்ல... நான் என்ன செய்யணும்னு சொல்லு"

"அவங்க ஆர்த்தியோட அம்மா தான்னு  சஞ்சய் நம்பிட்டான். ஹாஸ்பிடலுக்கு போயி, சினேகாவுடைய அம்மாவை நம்ம கூட்டிகிட்டு வரணும். நம்ம செய்யறது எதுவும் ஆர்த்திக்கு தெரியக் கூடாது"

"ஆனா ஏன்?"

"அவ இதையெல்லாம் செய்ய ஒத்துக்க மாட்டா. அவளைப் பத்தி எனக்கு தெரியும்"

"அவளுக்கு தெரியாம எப்படி செய்யறது?"

"அவங்க ஆர்த்தியோட அம்மானு சஞ்சய் நெனச்சுக்கிட்டு இருக்கான். எங்களுக்கு கல்யாணமான விஷயமும் அவனுக்கு தெரியும். அவங்களோட மருமகனா, ஆர்த்தியோட இடத்துல இருந்து எல்லா ஃபார்மாலிட்டியும் என்னால முடிக்க முடியும். அதுக்கு சஞ்சய் எனக்கு ஹெல்ப் பண்ணுவான்"

" சரி "

"அதோட மட்டுமில்லாம, சினேகா மேல நம்ம போலீஸ்ல  கம்ப்ளைன்ட் ஃபைல் பண்ணனும். அவளோட ஆளுங்களை ஏற்கனவே போலீஸ் அரெஸ்ட் பண்ணிட்டாங்க. ரோஸ் கிட்ட அவளைப் பத்தின உண்மையை சொல்லி, ஆரத்தியோட மெடிக்கல் சர்டிஃபிகேட்டை திரும்பி வாங்கணும்."

"அதை என்கிட்ட விடு நான் பார்த்துக்கிறேன்" என்றான் மகேந்திரன்.

"கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு. நான் ரெடி ஆகி வரேன். ஞாபகம் இருக்கட்டும், ஆரத்திக்கு நம்ம மேல சந்தேகம் வரக்கூடாது"

"ஞாபகம் இருக்கு"

குளித்து தயாராகி வர சென்றான் யாழினியன். அதே நேரம், டாக்டர் ரோஸுக்கு ஃபோன் செய்து, சினேகாவின் ஆள் மாறாட்ட  விவரத்தை கூறினான் மகேந்திரன்.

தொடரும்...