19 சிம் கார்டு

தெளிந்த வானத்தை உற்று நோக்கியபடி, ஆர்த்தி தன்னை எப்படி தவிர்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பதை பற்றி எண்ணிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தான் யாழினியன். நிர்மலமான வானம், எப்பொழுதுமே அவன் மனதிற்கு அமைதி அளிக்கக் கூடியது. ஆனால், ஆர்த்தி அவன் வாழ்க்கையில் இருந்து வெளியேறிய பின் அவன் மனதிற்கு நிம்மதி அளிக்கக்கூடிய விஷயமென்று எதுவுமே இல்லாமல் போனது. இப்பொழுது அவள் திரும்பி வந்து விட்டாலும், அவன் மனநிலையில் எந்த வித்தியாசமும் இல்லை.

யாரோ அவன் அறையின் கதவை தட்டும் சத்தம் கேட்டு திரும்பினான். அங்கு மதிவதனி நின்று கொண்டிருந்தாள்.

"நான் உன்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும், யாழ்..."

"உள்ள வாங்க, கா"

உள்ளே வந்து, அவன் பக்கத்தில் அமர்ந்தாள் மதிவதனி. அவள் என்ன பேசப்போகிறாள் என்பதை ஊகிக்க முடியாதவன் அல்ல யாழினியன். சினேகாவை தொந்தரவு செய்யாதே என்று கூறப் போகிறாள். கை விரல்களை கோர்த்துக் கொண்டு, அவள் பேசட்டும் என்பது போல, கீழே பார்த்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தான் யாழினியன்.

"ஆர்த்தி தான் சினேகான்னு நானும் உறுதியா நம்புறேன்."

அதைக் கேட்ட யாழினியனின் முகம் மலர்ந்தது. ஆம் என்று புன்னகையுடன் தலையசைத்தான்.

"உங்க ரெண்டு பேருக்கும் இடையில என்ன ஆச்சுன்னு எனக்கு தெரியல. அது ரொம்ப சென்சிடிவான மேட்டரா இருக்கும்னு நான் நினைக்கிறேன். அதனால தான், உன்னை விட்டுட்டு போகணும்ங்கற முடிவை ஆரத்தி எடுத்திருப்பா"

கண்களை மூடி தன் தாடைகளை இறுக்கிக் கொண்டான் யாழினியன்.

"அது என்னவா வேணும்னாலும் இருக்கட்டும், யாழ். நடந்த தப்பை சரி பண்ண நமக்கு மறுபடியும் ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைச்சிருக்கு. உன் கோபத்தை நெனச்சா தான் எனக்கு ரொம்ப கவலையா இருக்கு. இந்த பொன்னான வாய்ப்பை நம்ம நழுவ விட்டுட கூடாது."

"நிச்சயமா நழுவ விடமாட்டேன் கா"

"தயவு செஞ்சி நான் சொல்றதை கேளு, யாழ். அவ நம்ம ஆரத்தி இல்ல... அதாவது, நம்ம பழைய ஆரத்தி இல்ல. நம்ம அவளை இழந்துட்டோம். தன்னோட அடையாளத்தை கூட அவ மாத்திக்கிட்டா. அப்படின்னா அவ எவ்வளவு காயப்பட்டு இருக்கணும்? உன்னை நான் குறை சொல்லல. இத்தனை வருஷமா, அவளை நினைச்சு நீ எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டுக்கிட்டு இருக்கேன்னு நான் பாத்துக்கிட்டு தான் இருக்கேன். நீ ஒரு விஷயத்தை புரிஞ்சுக்கணும், யாழ். கோபப்படுறதால எந்த பிரயோஜனமும் இல்ல. அது புதுசு புதுசா பிரச்சனையை தான் ஏற்படுத்தும்."

"என்னை என்ன கா பண்ண சொல்றீங்க? ஆர்த்தி, நம்ம வீட்ல, என் கண்ணு முன்னாடி இருக்கா... ஆனா நான் ஆரத்தி இல்லன்னு பொய் சொல்றா..."

"எனக்கு தெரியும்... மைதிலியும், வானதியும் கூட, அவ நம்ம ஆரத்தி தான்னு நம்புறாங்க. அதை நிரூபிச்சே தீருவோம்னு முடிவோட இருக்காங்க. உனக்கு யாரும் இல்லன்னு நினைக்காத. புத்திசாலித்தனமா நடந்துகிட்டா, அவங்க உதவி நிச்சயம் உனக்கு கிடைக்கும்."

"ஆனா மகேந்திரனும், நிலவனும் எப்ப பாத்தாலும் என்னை டார்ச்சர் பண்ணிக்கிட்டே இருக்கானுங்க. இப்பவும் சரி,அப்பவும் சரி..." என்றான் எரிச்சலுடன்.

"அவங்க ஏன் இந்த விஷயத்துல விருப்பம் இல்லாம இருக்காங்கன்னு எனக்கும் கூட புரியல..."

"அவங்களுக்கு என் மேல கோவம் கா. நாங்க காலேஜ்ல படிக்கும் போதிலிருந்தே அவனுங்க இப்படித் தான்"

"அப்படி உங்களுக்குள்ள என்ன தான் நடந்தது? எங்கிட்ட கூட சொல்ல மாட்டியா?"

"நான் ரொம்ப பெரிய தப்பு பண்ணிட்டேன் கா. சத்தியமா அதை நான் வேணும்னு செய்யல. ஆர்த்தி அதை இவ்வளவு சீரியஸா எடுத்துக்குவான்னு நிச்சயமா நான் எதிர்பார்க்கல கா. அவ என்னை குத்துவா, கத்துவா, என் முடிய பிடிச்சு அடிப்பா, அதுக்கப்புறம் வழக்கம் போல அவ என்னை கட்டிப்பிடிச்சிக்குவான்னு நினைச்சேன். ஆனா, இப்படிப்பட்ட முடிவை எடுப்பான்னு நான் எதிர்பார்க்கவே இல்ல கா"

"எப்படி யாழ்? உனக்காக வருஷக்கணக்கா காத்திருந்த பொண்ணு, எப்படி திடீரென்று எல்லாத்தையும் விட்டுட்டு போனா? உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு அவ எவ்வளவு ஆசையா இருந்தா...! அப்புறம் எப்படி திடீர்னு காணாம போனா?"

"அக்கா ப்ளீஸ் அதை விடுங்க..."

"சரி நான் உன்னை எதுவும் கேட்கல. ஆனா, தயவுசெஞ்சி உன் கோவத்தை மட்டும் கட்டுப்படுத்திக்கோ. உன் கோவத்தால மறுபடி அவ இங்க இருந்து போற மாதிரி செஞ்சிடாத"

ஒன்றும் கூறாமல் அமைதியாய் அமர்ந்திருந்தான் யாழினியன்.

"தயவு செஞ்சி நிலவரத்தை புரிஞ்சுக்கோ. அவ நம்ம ஆரத்தி இல்லங்கிற மாதிரியே நடந்துக்கோ. அவ ஆர்த்தி தான்னு நம்ம நிரூபிக்கிற வரைக்கும்"

அவளைப் பார்த்து முறைத்தான் யாழினியன்.

"நமக்கு வேற வழி இல்ல, யாழ். அவளை கொஞ்சம் ரிலாக்ஸா இருக்க விடு"

அவள் கூறியது சரி என்று பட்டதால், சரி என்று தலையசைத்தான் யாழினியன்.

"நம்ம வீட்டுக்குள்ள நுழையும் போது, நம்ம வீட்டு மருமக மாதிரி, அதே ஸ்டைல்ல தான் வருவேன்னு சொல்லிட்டு, அதை செஞ்சும் காட்டினா இல்ல அவ...?" என்று சிரித்தபடி அங்கிருந்து செல்ல முயன்றாள் மதிவதனி.

அவள் கையைப் பிடித்து தடுத்து நிறுத்தினான் யாழினியன். என்ன? என்பது போல் அவனை பார்த்தாள் மதிவதனி.

"நம்ம வீட்டு மருமக ஸ்டைல்ல நம்ம வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்ச பிளான் அவளோடது இல்ல கா. அப்படி ஒரு சூழ்நிலையை நான் தான் உருவாக்கினேன்"

"என்னடா சொல்ற?" என்றாள் அதிர்ச்சியாக.

"ஆமாம் கா..."

அன்று நடந்ததை அவளிடம் கூறினான் யாழினியன்.

அன்று...

"நாளைக்கு அக்காவோட கல்யாண நாள். நீங்க எல்லாரும் எங்க வீட்டுக்கு வந்துடணும்" என்றான் யாழினியன்.

"வந்துட்டா போகுது" என்றார்கள் அனைவரும்.

"நாளைக்கு சாயங்காலம் ஃபங்க்ஷன் வச்சிருக்கு. சீக்கிரம் வந்துடுங்க"

அனைவரது பார்வையும் ஆர்த்தியை நோக்கி திரும்பியது.

"என்ன? எதுக்காக எல்லாரும் உங்க பார்வையாலேயே என்னை முழுங்கறீங்க?"

"நீ தானே சொன்ன, யாழ் குடும்ப வழக்கப்படி தான் அவங்க வீட்டுக்குள்ள நுழைவேன்னு...?"

அவள் என்ன கூற போகிறாள் என்று ஆர்வத்துடன் அவளை பார்த்தான் யாழினியன்.

"அதெல்லாம் நடக்கும்னு நினைக்கிறீங்க? அப்படி நடக்கும் போது தான் அவங்க வீட்டுக்குள்ள நான் நுழையணும்னு காத்துகிட்டு இருந்தா, நான் கிழவியாயிடுவேன். அதோட மட்டுமில்லாம, உங்க கூட சேர்ந்து ஜாலியா இருக்குற சந்தர்ப்பத்தையும் இழுந்துடுவேன்"

யாழினியனை ஓரக் கண்ணால் பார்த்தபடி வேண்டுமென்றே கூறினாள் அவள்.

"நீ சொல்றது ரொம்ப சரி" என்றான் நிலவன்.

"அதனால தான், அதுக்காக காத்திருக்க வேண்டாம்னு முடிவு பண்ணிட்டேன்"

அவள் அதை கிண்டலாக தான் கூறினால் என்றாலும், அது யாழினியனின் ஈகோவை தொட்டுப் பார்த்தது.

"நாளைக்கு சண்டே தானே, அதனால எல்லாரும் லஞ்சுக்கு வந்துடுங்க" என்றான் யாழினியன்.

"ஆமாம், நாங்க உங்களுக்காக காத்துகிட்டு இருப்போம்" என்றான் நிலவன்.

"அப்படின்னா, நமக்கு ஹெல்ப் பண்ண ஆள் கிடைச்சிட்டாங்க" என்றான் கதிரவன்.

நிலவனும், கதிரவனும் இரட்டைப் பிறவிகள். யாழினியனின் சித்தப்பா பிள்ளைகள். அனைவரும் கூட்டுக் குடும்பமாய் வாழ்பவர்கள்.

"அதனால என்ன? செஞ்சிட்டா போகுது" என்றாள் மைதிலி.

"கெஸ்ட் வர்றதுக்கு முன்னாடி, நமக்கும் டைம் கிடைக்கும். நம்மளும் கொஞ்ச நேரம் ஜாலியா பேசிக்கிட்டு  இருக்கலாம்." என்றாள் வானதி.

"ஆமாம்" என்றான் மகேந்திரன்.

மறுநாள்

ஆர்த்திக்கு ஃபோன் செய்த யாழினியன்,

"நீ எங்க இருக்க, ஆர்த்தி?" என்றான்.

"ஹாஸ்டல்ல இருந்து கிளம்ப போறேன்"

"நான் உங்க ஹாஸ்டல் பக்கத்துல தான் இருக்கேன். நான் உன்னை பிக்கப் பண்ணிக்கிறேன்"

"ஓகே..."

யாழினியனுடன் அவன் வீட்டிற்கு வந்தாள் ஆர்த்தி. அவளை புன்னகையுடன் வரவேற்றாள் மதிவதனி.

"ஹலோ, அக்கா..." என்றபடி ஓரடி எடுத்து வைத்த ஆர்த்தி, ஏதோ வழுவழுப்பான பொருளின் மீது காலை வைத்து வழுக்கி விழப்போனாள்.

பயத்தில் கத்தியபடி யாழினியனின் தோளை கெட்டியாய் பற்றி கொண்டாள். அவளால் திடமாய் நிற்கவே முடியவில்லை. நிற்க தடுமாறியபடி இருந்தாள். அவளை தன் கையில் தூக்கிக் கொண்டு வந்து சோபாவில் அமர வைத்து, அவள் காலில் என்ன இருக்கிறது என்பதை கவனித்தான் யாழினியன். அவள் கால் முழுக்க கிரீஸ்...

"கிரீசா? இது எப்படி இங்க வந்தது?" என்றாள் மதிவதனி.

"தெரியலயே கா" என்றான் யாழினியன்.

"கேட்ல சத்தம் ரொம்ப அதிகமா வருதுன்னு, கிரீஸ் தடவ சொல்லி பாண்டியன் கிட்ட சொல்லிக்கிட்டு இருந்தான் கதிரவன். அவன் தான் கீழ சிந்தி இருக்கணும்"

"ஒ..."

"உனக்கு ஒன்னும் ஆகலையே, ஆர்த்தி?" என்றாள் மதிவதனி.

"இல்லக்கா, எனக்கு ஒன்னும் ஆகல. அதான் என்னோட ஹீரோ என்னை காப்பாத்திட்டானே..." என்று சிரித்தாள் ஆர்த்தி.

"என்ன சாப்பிடுற? என்றாள் மதிவதனி சிரித்தபடி.

"எது வேணும்னாலும்..."

உள்ளே சென்றாள் மதிவதனி. யாழினியனின் கையைப் பிடித்து இழுத்து தன் பக்கத்தில் அமர்த்திக் கொண்ட ஆர்த்தி,

"நான் ஜெயிச்சிட்டேன் பாத்தியா...?" என்றாள்.

"எதை சொல்ற?"

"உங்க குடும்ப முறைப்படி, நான் உங்க வீட்டில என்ட்ரி கொடுத்துட்டேனே..." என்று அவள் கூறியது மதிவதனியின் காதில் விழுந்தது. அதை அவள் வேண்டும் என்றே செய்ததாக நினைத்தாள் மதிவதனி, யாழினியன் உதிர்த்த நமுட்டு சிரிப்பை கவனிக்காமல்.

இன்று...

"அப்படின்னா அதை செஞ்சது ஆர்த்தி இல்லயா? நீ தானா?"

ஆமாம் என்று தலையசைத்தான் யாழினியன்.

"இவ்வளவு நாளா, அதை செஞ்சது ஆர்த்தி தான்னு நான் நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன்"

"நம்ம குடும்ப முறைப்படி நம்ம வீட்டுக்குள்ள வரணும்னு அவ ஆசைப்பட்டா. அதுல காம்ப்ரமைஸ் பண்ணிக்க நான் விரும்பல. அதனால கிரீஸை போட்டு, அவ ஆசையை நிறைவேத்தி வச்சேன்."

"அவ மேல இவ்வளவு ஆசையை வச்சிருந்தியே, அப்பாவுக்கு செஞ்சு கொடுத்த சத்தியத்தைப் பத்தி என்கிட்டயாவது சொல்லி இருந்தா, நான் எல்லாத்தையும் சரி பண்ணி இருப்பேனே..."

அமைதியாய் இருந்தான் யாழினியன். போனதை பற்றி பேசி என்னவாக போகிறது?

"சரி, போனது போகட்டும். நான் உன் கூட இருக்கேன்... நம்ம எல்லாத்தையும் நிச்சயம் சரி செய்யலாம்"

"தேங்க்ஸ் கா "

"நான் சொன்னதை மட்டும் மறந்துடாத. குட் நைட்"

"குட் நைட் கா "

மறுநாள் காலை

மதிவதனி தனக்கு கூறிய அறிவுரையை பற்றி யோசித்தபடி கண்ணாடியின் முன் நின்றிருந்தான் யாழினியன். மதிவதனி கூறுவது தவறு ஒன்றும் இல்லை. அவன் மீது பைத்தியக்காரத்தனமாய் காதல் கொண்டிருந்தாள் ஆர்த்தி. ஆனால் அவன் வாழ்க்கையை விட்டு ஒரேடியாய் சென்று விட்டாள். அதற்கு என்ன காரணம் என்பதும் அவன் அறிவான். அவளிடமிருந்து பெற முடியாததை பெற்றுக் கொண்ட பின், அவளை கேலி செய்து விளையாடிவிட்டான். அப்படி அவன் செய்திருக்கக் கூடாது தானே...? இதற்குப் பிறகாவது அவளை கவனத்துடன் கையாள வேண்டும். இந்த முறை எக்காரணத்தைக் கொண்டும் அவளை அவன் வாழ்க்கையில் இருந்து செல்ல விடக்கூடாது. மமதியின் அறுவைசிகிச்சைக்கு முன்னரே அதை உறுதிப்படுத்தியாக வேண்டும்.

அவன் தரைதளம் வந்த போது, சினேகா மற்றவர்களுடன் சிற்றுண்டி சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாள். வரவேற்புரையிலேயே அமர்ந்து கொண்டு, அவள் சாப்பிட்டு முடிக்கட்டும் என்று காத்திருந்தான் யாழினியன். தன் அறிவுரைக்கு கீழ்படிந்து நடக்கும் தனது தம்பியை பார்த்து நிம்மதி அடைந்தாள் மதிவதனி. மற்ற அனைவருமே கூட ஆச்சரியமடைந்தார்கள். ஆனால், சினேகாவோ அதை கண்டு கொள்ளவில்லை.

அப்போது,

"குட் மார்னிங், யாழ்" என்றபடி உள்ளேன் நுழைந்தான் மகேந்திரன்.

நேராக உணவு மேசையை நோக்கி நடந்தவன், தனது பாக்கெட்டில் இருந்து எதையோ எடுத்து அதை சினேகாவிடம் நீட்டினான். அது ஒரு சிம் கார்ட்.

"இது *போஸ்ட் பெய்டு* கார்டு தான். நீங்க இந்தியாவுல இருக்கிற வரைக்கும் இதை யூஸ் பண்ணிக்கோங்க" என்றான் மகேந்திரன்.

"தேங்க்யூ, மகேந்திரன்"

"யூ ஆர் வெல்கம்"

"டிபன் சாப்பிடு, மகா" என்றாள் மதிவதனி.

"நான் சாப்பிட்டு தான் வந்தேன், மதி. நான் டாக்டர் சினேகாவை ஹாஸ்பிடலுக்கு கூட்டிக்கிட்டு போறேன். நம்ம ஹாஸ்பிடல் ஃபெசிலிட்டிசை அவங்க பாக்கணும்னு சொன்னாங்க"

"சரி. நான் உங்களுக்கு லஞ்ச் பிரேபர் பண்றேன்"

"இல்லங்க, மதிவதனி... எங்களுக்கு நீங்க லஞ்ச் பிரிப்பேர் பண்ண வேண்டாம். என்னால லஞ்சுக்கு வர முடியாது. நான் மமதியை கம்ப்ளீட்டா செக் பண்ண வேண்டி இருக்கு" என்றாள் சினேகா.

"சரி, அப்படின்னா நான் மமதியை ரெடி பண்ணி கூட்டிட்டு வரேன்" என்றாள் மதிவதனி.

"வேண்டாம் மதி. நீங்க எங்களுக்கு லஞ்ச் ப்ரிப்பேர் பண்ணி கொடுத்து அனுப்புங்க. மமதியை நாங்க கூட்டிக்கிட்டு போறோம்"

"அப்படியா? நீங்களே மமதியை கூட்டிக்கிட்டு போறீங்களா?"

"ஆமாம். நாங்களே கூட்டிக்கிட்டு போறோம்" என்றாள் சினேகா.

அவர்கள் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்... யாழினியனும் அவர்கள் பேசியதை கேட்டுக் கொண்டுதான் இருந்தான். ஆனால் அவனது கவனம் வேறு ஒன்றின் மீது இருந்தது... *சிம் கார்ட்* சினேகாவுக்கு ஒரு சிம் கார்டு தேவைப்படுகிறது என்றால், இந்தியாவிற்கு உள்ளேயோ அல்லது வெளியேயோ வசித்துக் கொண்டிருக்கும் யாரோ ஒருவரை தொடர்பு கொள்ள நினைக்கிறாள். யார் அந்த ஒருவர்? ஒருவேளை, அது வெங்கட்ரகவனாக இருக்குமோ? ஆம் என்றால், அவர் எங்கே இருக்கிறார்? என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறார்? அவனது மண்டைக்குள் ஒரு விளக்கு எரிந்தது. தனது அறையை நோக்கி ஓடினான் யாழினியன்.

தொடரும்...