66 தண்டனை

ராதாவின் வீட்டில் மீராவை கண்ட முகுந்தன் திகைத்தான். அவன் வாசுதேவனை மட்டும் தான் அங்கு வரச்சொல்லி அழைத்திருந்தான். அப்படி இருக்க, மீரா எப்படி அங்கே வந்தாள்?

ராதா பின்னோக்கி நகர்வதை உணர்ந்த முகுந்தன், அவளை நோக்கி தன் பார்வையை திருப்பினான். அவனது கோப பார்வையை பார்த்த அவள், நடுக்கமுற்றாள்.

"என்னை உன் கைக்குள்ள போட்டுக்க முடியும்னு நினைச்சியா?" என்றான். அவனது எரிமலை கோபத்தை பார்த்த அவள், பயத்தோடு பின்னோக்கி நகர்ந்தாள்.

"உனக்கு எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா, என்னை உன் வீட்டுக்கு வர சொல்லி கூப்பிடுவ? இங்க என்னை வர சொன்னதுக்காக, உன் வாழ்நாள் முழுக்க நீ வருத்தப்பட போற..."

கோபாலையும், ஜலஜாவையும் பார்த்தாள் ராதா, அவர்களிடமிருந்து ஏதாவது உதவி கிடைக்காதா என்று. கோவர்தனின் பிடியில் அகப்பட்டு கிடந்தான் கோபால். ஜலஜாவோ வெடவெடத்து கிடந்தாள். அவர்கள் எங்கே அவளுக்கு உதவுவது?

"அண்ணா..." என்று ராதா அழைத்தது தான் தாமதம், அவள் கழுத்தை இறுக்கி பிடித்தான் முகிலன், தன் பல்லை கடித்த படி.

"ஒரு மகத்துவமான உறவை மறுபடியும் கொச்சைப்படுத்த நினைச்சே... உன்னை கொன்னுடுவேன்" என்றான்.

அப்பொழுது அவசரமாய் அந்த வீட்டிற்குள் நுழைந்தான் வாசுதேவன். அவனும் அங்கிருந்த மீராவை பார்த்து திகைப்புற்றான்.

"மீரா, நீங்க எங்க வந்தீங்க?"

"நீங்க இங்க எப்படி வந்தீங்க வாசு?" என்று அதே கேள்வியை கேட்டாள் மீரா.

"முகுந்தன் தான் வர சொன்னான். ராதா ஃபோன் பண்ண விஷயத்தையும், நீங்க அவனை கட்டாயப்படுத்தி அனுப்புன விஷயத்தையும் சொன்னான்"

"இவளுங்களை கையும் களவுமா பிடிக்கத்தான் அவரை போகச் சொன்னேன். அவர் இங்க வந்தா மட்டும் தான் அது நடக்கும். இல்லன்னா, இவ தன்னை ரொம்ப உத்தமி மாதிரி காட்டிக்கிட்டு வேஷம் போட்டுக்கிட்டு திரிஞ்சிக்கிட்டு இருப்பா. அதனால தான், அவரை போக சொல்லி நான் கட்டாயப்படுத்தினேன்"

"ஆனா, இங்க வர்றது ரொம்ப ரிஸ்க்கான விஷயம்னு உங்களுக்கு தெரியாதா?"

"எனக்கு தெரியும். அதனால தான் நான் அவரை பின்தொடர்ந்து வந்தேன்" என்று தன் கையில் இருந்த ஒரு ஸ்ப்ரே பாட்டிலை அவனிடம் காட்டினாள். அதை பார்த்து சிரித்தான் வாசுதேவன். ஏனென்றால் அதை அவளிடம் கொடுத்தவனே அவன் தான். அது ஒரு பெப்பர் ஸ்பிரே.

தன் பாக்கெட்டில் இருந்த மெல்லிய கம்பி போன்ற கயிறை எடுத்து, கோபாலின் கையை கட்டினான் கோவர்தன். ராதாவை ஆபத்தான பார்வை பார்த்த வாசுதேவன்,

"என்னம்மா டிராமா குயின்...! உன்னோட நடிப்பு அபாரம்...! ஆனா, அதை நீ எங்க கிட்ட நடிச்சதுக்கு பதிலா மேடையில நடிச்சிருக்கணும்" என்றான் எகதாளமாய்.

ராதாவும், ஜலஜாவும் ஒருவரை ஒருவர் பீதியுடன் பார்த்துக் கொண்டார்கள்.

"சார், எனக்கு ஒன்னும் தெரியாது. அவங்க என்ன சொன்னாங்களோ அதைத்தான் நான் செஞ்சேன்" என்றாள் ஜலஜா.

ராதாவோ அமைதியாய் நின்றாள்.

"இதையெல்லாம் செய்ய சொன்னது யாரு?" என்றான் முகுந்தன் தன் பல்லை கடித்த படி.

அதை கூறுவதற்கு தயங்கினாள் ஜலஜா. அவளை சொல்லாதே என்பது போல் சைகை செய்தாள் ராதா.

"உண்மையை சொல்லலனா, காலத்துக்கும் நீங்க ஜெயில்ல தான் இருக்கணும். போலீஸ் இங்க எப்ப வேணும்னாலும் வருவாங்க!" என்று முகுந்தன் கூற, அவர்கள் மேலும் நடுக்கமுற்றார்கள்.

"அபராஜித்" என்றான் கோபால் யோசிக்காமல்.

முகுந்தனும் வாசுதேவனும் ஒருவரை ஒருவர் அதிர்ச்சியோடு பார்த்துக் கொண்டார்கள்.

"சார், என்னை மட்டும் போலீஸ்ல பிடிச்சு கொடுத்திடாதீங்க" என்று கெஞ்சினான் கோபால்.

"எதுக்காக இதையெல்லாம் செய்ய சொல்லி அவன் உங்களை அனுப்பினான்?" என்றான் வாசுதேவன், அபராஜித் அந்த கீழ்த்தரமான விஷயத்தை எதற்காக செய்திருக்கக்கூடும் என்பதை கணித்து விட்ட போதிலும்.

முகுந்தனை சுட்டிக்காட்டி,

"இவர் எல்லார் முன்னாடியும் அவனை அடிச்சு அவமானப்படுத்திட்டாரு. அதுக்கு பழிக்கு பழி வாங்க நினைச்சான் அபராஜித். அவன் ஹாஸ்பிடல்ல அட்மிட் ஆயிட்டு, இவங்களை பத்தி விசாரிச்சான். அப்பதான் அவனுக்கு தெரிய வந்தது, இவர் வேற யாருமில்லை (அங்கே இருந்த மீராவை காட்டி) இவங்களோட புருஷன்னு. அது அவனுக்கு குழப்பத்தை தந்துச்சு. ஏன்னா, அவங்க ரெண்டு பேரும் புருஷன் பொண்டாட்டிங்கறது யாருக்குமே தெரியல. அவங்க அதை வெளிப்படுத்தாம ரகசியமா வச்சிருந்தாங்க. அதனால அவங்களை பத்தின ரகசியத்தை மேலும் அவன் தோண்டி துருவி எடுத்தான். அப்ப தான் முகுந்தன் ஒரு தனிமை விரும்பி அப்படிங்குற விஷயம் அவனுக்கு தெரிஞ்சது. அதை வச்சு அவன் வேற ஒரு திட்டம் போட்டான். ஆனா, அவன் எதிர்பாராத விதமா, இவங்க ரெண்டு பேரும் ஒன்னு சேர்ந்துட்டாங்க. இவங்க ரெண்டு பேரும் எப்பவும் ஒன்னாவே இருந்ததை தெரிஞ்சுகிட்டான் அபராஜித். இவங்க சந்தோஷமா இருந்ததை அவனால பொறுக்க முடியல. அவங்க ரெண்டு பேரையும் பிரிக்கணும்னு நினைச்சான். அதனால தான் இந்த பொம்பளைங்களை அவன் அனுப்பி வைச்சான். ஒருவேளை, ராதாவுக்கு உங்க கம்பெனியில வேலை கிடைக்காம போயிருந்தாலும், அவங்ககிட்ட உங்களை மடக்க நிறைய திட்டம் இருந்தது"

"நீ என்னமோ எந்த தப்பும் செய்யாத மாதிரி பேசிக்கிட்டு இருக்க? நீ தானே ராதாகிட்ட தப்பா நடந்துக்கிற மாதிரி நடிக்கிறேன்னு திட்டம் போட்டு கொடுத்த?" என்றாள் ஜலஜா.

"பணத்தைக் கொடுத்து என்னை நடிக்க சொல்லி கேட்டீங்க. அதனால நான் அதை செஞ்சேன். எனக்கு அபராஜித் யார்னு கூட தெரியாது. உங்களை தானே தெரியும்? நீங்க பணம் கொடுத்தீங்கன்னு நான் அதை செஞ்சேன்" என்றான் கோபாலன்.

அவனைப் பார்த்து முறைத்தாள் ராதா.

"என்னை எதுக்காக முறைக்கிற? உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. எப்படி இருந்தாலும் உன்னை அபராஜித் வெளியில கொண்டு வந்துடுவான். நான் தான் ஜெயில்ல கிடக்கணும்" என்றான் கோபால்.

அவன் கூறியது சாதாரண வார்த்தைகளாக தோன்றவில்லை அவர்களுக்கு. முகுந்தனும் வாசுதேவனும் ஒருவரை ஒருவர் பொருள் புதைந்த பார்வை பார்த்துக் கொண்டார்கள். அவர்களைப் பார்த்த கோபால், அவர்களின் பார்வையின் அர்த்தத்தை புரிந்து கொண்டு,

"ராதா அவனுடைய கீப்" என்றான்.

"என்ன்னனது?" என்று இருவரும் ஒரே நேரத்தில் அதிர்ந்தார்கள்.

அதிர்ச்சியில் மீரா விழி விரிக்க,  எரிச்சலோடு கண்ணை மூடினாள் ராதா.

"அபராஜித்துக்கு கல்யாணம் ஆகப் போற விஷயம் உனக்கு தெரியுமா?" என்றான் வாசுதேவன்.

அமைதியாய் நின்றாள் ராதா. அவளது அமைதி கூறியது, அவளுக்கு அந்த விஷயம் தெரியும் என்பதை. அது அவர்களுக்கு ஆச்சரியத்தை அளித்தது. இந்த விஷயம் தெரிந்த பிறகும், அவனுக்காக அவள் வேலை செய்கிறாள் என்றால், இது சாதாரணமில்லையே...!

"நீ அவனுக்காக இருட்டுல வேலை செஞ்சுகிட்டு இருக்க. ஆனா அவன், இந்த மும்பையிலேயே ரொம்ப பவர்ஃபுல்லான ஒரு பொம்பளையை பகிரங்கமாக கல்யாணம் பண்ணிக்க போறான்" என்றான் வாசுதேவன்.

எகத்தாளம் நிறைந்த சிரிப்பை உதிர்த்தாள் ராதா.

"என்னை பிரைன் வாஷ் பண்ண வேண்டிய அவசியம் இல்ல. அபராஜித் யாரை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டாலும், என்னோட இடத்தை, அவனோட வாழ்க்கையிலயும், அவனோட படுக்கைலயும் யாராலையும் பிடிக்க முடியாது. நான் எங்க போனாலும் சரி,  அவன் நாய்க்குட்டி மாதிரி என் பின்னாடி தான் வருவான்" என்றாள் கூச்சமின்றி.

தான் படுக்கையில் எவ்வளவு சிறந்தவள் என்ற அவளது வெட்கம் கெட்ட பேச்சை கேட்ட மீரா, கோபத்தில் பல்லை கடித்தாள். அதே பெண் தான், அவளது கணவனை அவளிடமிருந்து பறிக்க முயன்றாள் என்பதை எண்ணிய போது, அவளது ரத்தம் கொதித்தது.

அப்பொழுது எதையோ யோசித்த முகுந்தன்,

"கோவர்தன், இவங்களை ஜாக்கிரதையா பாத்துக்கோ" என்று உள்ளறைக்கு ஓடி, அங்கு எதையோ தேடினாள்.

அவன் எதை தேடுகிறான் என்பதை வாசுதேவன் யூகித்து விட்டான். ஆனால் மீராவுக்குத் தான் புரியவில்லை. அதை புரிந்து கொண்ட ராதா, திகில் அடைந்தாள். தன் அறைக்கு அவள் செல்ல முயன்ற போது, அவள் கூந்தலை பிடித்து நிறுத்தினாள் மீரா, அவளுக்கு அதிர்ச்சி அளித்து.

"என் முடியை விடு" என்றாள் ராதா.

எதைப் பற்றியும் அதிகம் யோசிக்காத மீரா, தன் கையில் இருந்த பெப்பர் ஸ்பிரேயை அவள் முகத்தில் அடித்தாள். அதன் காரத்தன்மையை பொறுக்காத ராதா ஓலமிட்டாள். அவளது நடு விரலை பற்றிய மீரா,

"எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா, எங்களை பிரிக்க நினைச்சிருப்ப? எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா, என் புருஷனை கட்டிப்பிடிப்ப?" கூறியபடி அவளது நடுவிரலை பின்னோக்கி வளைத்தாள்.

வலி தாங்க முடியாத ராதா,

"என் விரலை விடு. எனக்கு ரொம்ப வலிக்குது விடு" என்றாள்.

"அடுத்தவங்களோட சந்தோஷத்தை பறிக்கும் போது, அவங்களுக்கும் இப்படித்தான் வலிக்கும். நீ என் வாழ்க்கையில வந்ததுக்கு பிறகு, எனக்கு ஏற்பட்ட மன உளைச்சலை நான் இதுவரைக்கும் எப்பவுமே உணர்ந்ததில்ல...  இது தான் உனக்கு தண்டனை"

பார்க்க பூனை குட்டி போல் இருந்த மீராவின் கர்ஜனையை கண்ட ஜலஜா, பயந்து பின்னோக்கி நகர்ந்தாள். அவள் கையில் இருந்த பெப்பர் ஸ்ப்ரேயை பார்த்து நடுங்கினாள் அவள். ராதாவின் முகம் சிவந்து அவள் கண்ணில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்து ஓடியது... இல்லை... அவை கண்ணீராக இருக்க முடியாது, வெறும் தண்ணீராகத் தான் இருக்க வேண்டும்.  அவள் போன்ற பெண்ணின் கண்களில் ஏது கண்ணீர்? அது, மற்றவரின் வலியை உணர்ந்து பெருகும் மகிமை வாய்ந்த திரவம் அல்லவா? அது ராதாவின் கண்களில் இருந்து வர வாய்ப்பில்லை. கொதிக்கும் கோபத்துடன் அவளை ஓங்கி அறைந்தாள் மீரா. அது முகுந்தனை பயம் கொள்ளச் செய்தது. ஏனென்றால், அவள் அறைந்தது, ஏற்கனவே தாங்க முடியாத வலியில் இருந்த ஒரு பெண்ணை. அவன் அதை எதிர்பார்க்கவில்லை. மீராவுக்கு ராதாவின் மீது இருந்த கோபத்தின் வெளிப்பாடு அது.

அப்பொழுது அவன் தேடிக் கொண்டிருந்தது அவன் கண்ணில் பட்டது.

"கிடைச்சிடுச்சு" என்றான் அவன்.

அப்பொழுது தான் மீராவுக்கு புரிந்தது, அவன் எதை தேடிக் கொண்டிருந்தான் என்று. அது ராதாவின் கைபேசி. ராதாவிடம் வந்த அவன், அவளது கை ரேகையை அதில் பதியச் செய்து, அந்த கைபேசியை திறந்தான். அவன் எதிர்பார்த்தது போலவே, ராதாவும், அபராஜித்தும் இணைந்திருக்கும் பல புகைப்படங்களும், காணொளிகளும் அதில் இருந்தன. சந்தேகமில்லாமல், அவை அவர்கள் நெருக்கமாய் இருந்த போது எடுக்கப்பட்டவை தான். அதை தனது கைபேசிக்கும், வாசுதேவனின் கைபேசிக்கும் அனுப்பி வைத்தான் முகுந்தன்.

"இந்த தடவை, அவன் எப்படி உன் பின்னாடி நாய்க்குட்டி மாதிரி வரான்னு நான் பார்க்கிறேன்" என்றான் முகுந்தன்.

அதை கேட்ட ராதா, தலையில் இடி இறங்கியது போல் உணர்ந்தாள்.

"நிச்சயமா, நீ இந்த போட்டோவையும் வீடியோவையும் அபராஜித்துக்கு தெரியாம தான் எடுத்திருக்கணும். இந்த போட்டோஸ எல்லாம் அவன் கல்யாணம் பண்ணிக்க போற சவிதா திரிவேதிக்கு நாங்க அனுப்பி வச்சதுக்கு பிறகு கூட, அவன் உன் பின்னாடி வருவான்னு நினைக்கிறாயா?"

"தயவுசெய்து அப்படி எல்லாம் செஞ்சுடாதீங்க"

"கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி ரொம்ப நம்பிக்கையோட பேசின? இப்போ ஏன் நடுங்குற? அபராஜித்தை சமாதானப்படுத்துறதுக்கு நல்ல வழியை தேடி வச்சுக்கோ, அவனுக்கு தெரியாம இந்த போட்டோஸ் வீடியோஸ் எல்லாம் ஏன் எடுத்தேன்னுசொல்ல..." நகைத்தான் முகுந்தன்.

"நீ ரொம்ப நல்ல வேலை செஞ்ச முகுந்தன். இந்த மாதிரி பொம்பளைங்களுக்கு எல்லாம் இப்படித்தான் பதிலடி கொடுக்கணும்" என்றான் வாசுதேவன்.

அப்பொழுது காவல்துறையினர் வருவதை அவர்கள் பார்த்தார்கள். அவர்களை கெஞ்சலாய் பார்த்தான் கோபால். ஆனால் அது முகுந்தனையோ வாசுதேவனையோ அசைத்துப் பார்க்கவில்லை. அந்த மூவரையும் அங்கிருந்து அழைத்துச் சென்றார்கள் காவலர்கள்.

கோவர்தனை பார்த்த முகுந்தன், தன் கையை அவனை நோக்கி நீட்டினான். புன்னகையுடன் அவனுக்கு கை கொடுத்தான் கோவர்தன்.

"எங்களுக்காக நீங்க செஞ்ச எல்லாத்துக்கும் தேங்க்ஸ்" என்றான் முகுந்தன்.

"எனக்கு கொடுத்த பணத்துக்கு என்ன செய்யனுமோ, நான் அதைத்தான் செஞ்சேன்"

"அதை நீங்க பணத்துக்காக செஞ்சிருந்தாலும், எங்களோட சந்தோஷத்தை காப்பத்திக் கொடுத்திருக்கீங்க"

மீராவும்,

"தேங்க்யூ சோ மச்" என்றாள். அவனை அண்ணன் என்று தான் அழைக்க நினைத்தாள். ஆனால் அந்த எண்ணத்தை கைவிட்டாள். ஏனென்றால், அந்த வார்த்தையின் அர்த்தத்தையே ராதா மாற்றிவிட்டாள் அல்லவா?

தன் கரங்களை கூப்பி அவள் நன்றியுரையை ஏற்றுக் கொண்டான் கோவர்தன்.

"நாங்க கிளம்புறோம் வாசு" என்றான் முகுந்தன்.

"சரி, அபராஜித்தை நான் பார்த்துக்கிறேன்" என்றான்.

"நாளைக்கு அவனுக்கு சவிதா திரிவேதியோட எங்கேஜ்மென்ட்" என்றான் கோவர்தன்.

பொருள் பொதிந்த பார்வை பார்த்தான் முகுந்தன்.

"அது நிச்சயம் நடக்காது" என்றான் வாசுதேவன்

"மீராவை வீட்டுக்கு கூட்டிகிட்டு போ. வீட்டுக்கு போய் சேர்ந்ததுக்கு பிறகு எனக்கு மெசேஜ் பண்ணிடு"

"சரி, நீயும் மெசேஜ் பண்ணு"

அவர்கள் அங்கிருந்து கிளம்பினார்கள். முகுந்தன் தன் காரை கிளப்பினான்.

"என்னை இங்க அனுப்பி, எதுக்காக இவ்வளவு பெரிய ரிஸ்க் எடுத்த மீரா?" என்றான் முகுந்தன்.

"ராதா வேலையை ரிசைன் பண்ணிட்டு போகும் போது, அவ ஏதோ பிளான் பண்றான்னு எனக்கு சந்தேகமா இருந்தது. அதே நேரம், வாசுதேவனுக்கு கோவர்தன் ஃபோன் பண்ணாரு. உங்களை அவங்க வீட்டுக்கு வர வைக்கிறதுக்காக ஜலஜாவும் கோபாலும் போட்ட பிளானை அவர் ஒட்டு கேட்டிருக்கார். வாசு என்னை அலர்ட் பண்ணாரு. என்னை ஜாக்கிரதையா இருக்க சொன்னாரு. ஆனா, நீங்க அவங்க இடத்துக்கு போகாம, நம்மாள அவங்களை கையும் களவுமா பிடிக்கவே முடியாது. அதுக்காகத்தான் உங்களை அங்க அனுப்புறதுக்கு முன்னாடி, அவங்க என்னவெல்லாம் செய்வாங்கன்னு சொல்லி எச்சரிக்கை பண்ணி அனுப்பி வச்சேன்"

"அவங்கள பிடிக்கறதுக்காக என்னை அனுப்புனியா? ஒருவேளை அது தப்பா போயிருந்தா என்ன ஆகுறது?

"அது எப்படி தப்பா போகும்? அதான் கோவர்தன் இருக்காரே. அதோட மட்டுமில்லாம, நானும் தான் பெப்பர் ஸ்ப்ரேவோட அங்க வந்தேனே..."

"உனக்கு ஏதாவது ஆகியிருந்தா என்ன செய்றது?"

"நீங்க தான் இருக்கீங்களே... அது எப்படி எனக்கு எதுவும் ஆகும்?"

"இந்த மாதிரி ஓவர் கான்ஃபிடன்ட்டா இருக்காத மீரா?"

"நீங்க தான் உங்க தங்கச்சியை ரொம்ப நம்பினீங்க. அப்படி ரிஸ்க் எடுக்கலைன்னா, நான் அவ தப்பான பொண்ணுன்னு உங்களுக்கு எப்படி புரிய வைக்கிறது?"

"மீரா நான் எப்படி இருந்தேன்னு  உனக்கு நல்லா தெரியும். மத்தவங்களை ஜட்ஜ் பண்றதுல நான் பர்ஃபெக்ட் கிடையாது. ஆனா அதே நேரம், நீ சொன்ன எதையும் நான் இக்னோர் பண்ணவும் இல்ல. அதுக்காகத்தான் அங்க போறதுக்கு முன்னாடி, வாசுவுக்கு ஃபோன் பண்ணி, விஷயத்தை சொன்னேன், என்னால தனியா சமாளிக்க முடியும் அப்படிங்கிற நம்பிக்கை இருந்த போதும் கூட. ஏன்னா, அது என்னோட பலத்தை காட்டுற நேரமில்ல. அதோட மட்டும் இல்லாம, எந்த பிரச்சனையிலும் மாட்டிக்க கூடாதுன்னு நான் நினைச்சேன்"

"எது எப்படி இருந்தாலும் உங்களுக்கு தண்டனை கன்ஃபார்ம்"

"ஆயிரம் முத்தம் கொடுத்தோ, பத்து ரவுண்டு லவ்மேக்கிங் பண்ணியோ என்னை நீ தாராளமா தண்டிச்சுக்கோ" என்றான் சிரித்தபடி.

"நீங்க என்கிட்ட இருந்து ஒரு வருஷம் விலகி இருக்கணும்"

"என்ன்னனது?"

"ஆமாம்"

"மீரா, இப்படி பண்ற வேலை எல்லாம் வச்சுக்காத. என்னால உன்கிட்ட இருந்து விலகி இருக்க முடியாது. அது உனக்கும் தெரியும்"

"இருந்து தான் ஆகணும்"

"வீட்டுக்கு போனதுக்கு அப்புறம் பார்க்கலாம்"

"பாக்கலாம்"

"மீரா என்னை வெறுப்பேத்தாத"

"நீங்க என்கிட்ட இருந்து விலகி இருந்து தான் ஆகணும். ஏன்னா, நீங்க அப்பாவாக போறீங்க" என்று சிரித்தாள் மீரா.

தொடரும்...