33  என் மனைவி

முகுந்தனை திகைப்புடன் பார்த்து நின்றாள் மீரா. தான் காண்பது கனவில்லை என்று அவளால் நம்பவே முடியவில்லை. அவளை தன் மனைவி என்று கூறி, அவர்களது திருமணத்திற்கு அங்கீகாரம் வழங்கி விட்டான் முகுந்தன். அவன் அதை கோபத்தில் தான் கூறினான் என்றாலும், அவளுக்கு அது ஆனந்த பரவசத்தை தந்தது.

ஜெகதீஷும் நந்தகோபாலும் கூட திகைத்துப் போனார்கள். அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து புன்னகைத்துக் கொண்டார்கள். ஆனால் அவர்களை சுற்றி இருந்த மற்றவர்கள் தங்களுக்குள் கிசுகிசுக்க துவங்கினார்கள்.

"முகுந்தன்  சொல்றது உண்மையா மீரா?" என்றான் ஜெகதீஷ் அவனுக்கு ஒன்றும் தெரியாது என்பது போலவும், முகுந்தன் கூறியது அவனுக்கு அதிர்ச்சி அளித்தது போலவும்.

முகுந்தன் அளித்த இன்ப அதிர்ச்சியில் இருந்து வெளியே வராத மீரா, பதில் கூறாமல் நின்றாள்.

"அவனுக்கு பதில் சொல்லு" என்று உரத்த குரலில் கூறி அவளை திடுக்கிடச் செய்தான் முகுந்தன்.

அப்பொழுது அங்கு வந்தான் வாசுதேவன்,

"இங்க என்ன பிரச்சனை?" என்றான்.

தன்னை சமாளித்துக் கொண்ட மீரா, தன் சுற்றுப்புறத்தில் கண்களை ஓட விட்டாள். அவள் அமைதியாய் நிற்பதை பார்த்து, அவளை முறைத்தான் முகுந்தன். முகத்தில் எந்த பாவமும் இன்றி சிலை போல் நின்றிருந்த தன் அலுவலர்களை பார்த்த வாசுதேவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

"என்ன ஆச்சு முகுந்தன்?" என்றான்.

"நான் என் வைஃப் கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசிக்கிட்டு இருந்தேன்" என்றான் மீராவை பார்த்தபடி.

இப்போது வாசுதேவன் சிலையாய் போனான். இவ்வளவு சீக்கிரம் தன் திருமணத்தை அவன் வெளிப்படுத்துவான் என்று அவன் எதிர்பார்க்கவில்லை. முகுந்தனுக்கு என்ன ஆகிவிட்டது? எதற்காக திடீரென்று தன் திருமணத்தை பற்றிய உண்மையை வெளியிட்டான்? எதற்காக இவ்வளவு கோபமாய் இருக்கிறான்? தன்னை ஆசுவாசப்படுத்தி கொண்ட அவன்,

"வைஃபா? உனக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சா? எப்போ ஆச்சு?" என்றான் பொய்யான அதிர்ச்சியுடன்.

மீராவிடம் சென்ற முகுந்தன், அவள் தோள்களை சுற்றி வளைத்து, அனைவரின் விழிகளையும் விரிவடையச் செய்தான், மீராவையும் சேர்த்து.

"மீரா தான் என்னோட ஒய்ஃப். மிஸஸ் மீரா முகுந்தன்" என்றான்.

"என்னது.... மீரா உன்னோட வைஃபா? உங்களுக்கு எப்ப கல்யாணம் ஆச்சு?" என்றான் வாசுதேவன்.

"ஒன்னறை மாசத்துக்கு முன்னாடி"

"அப்படின்னா மீரா இங்க வேலையில சேர்றதுக்கு முன்னாடியே உங்களுக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சு... ஆனா, இதை நீங்க ஏன் யார்கிட்டயும் சொல்லல? எதுக்காக இந்த உண்மையை மறைச்சீங்க?"

"நாங்க அதை மறைக்கல... வெளியில சொல்லவும் இல்ல... அவ்வளவு தான்" என்றான் முகுந்தன் சாதாரணமாய்.

"ஆனா ஏன்?"

"அது எங்களுடய பர்சனல் விஷயம்" என்று அவன் வாயை அடைத்தான் முகுந்தன்.

"மீரா உன்னோட ஒய்ஃப். அவங்க நம்ம கம்பெனியில் தான் வேலை செஞ்சுகிட்டு இருக்காங்க. ஆனா நீங்க ரெண்டு பேரும் புருஷன் பொண்டாட்டின்னு யாருக்கும் தெரியாது. நீ சொல்ற, அது உன்னோட பர்சனல் விஷயம்னு... இதெல்லாம் என்ன முகுந்தா?" என்றான் வாசுதேவன் விரக்தியுடன்.

"இது தான் நான். உங்களுக்கு என்னை பத்தி தெரியும்..." என்று உண்மையை கூறினான் முகுந்தன்.

பெருமூச்சு விட்ட வாசுதேவன், அங்கிருந்து நடந்தான். அவனுக்கு தெரியும், இதற்கு மேல் முகுந்தனிடமிருந்து எந்த பதிலும் கிடைக்காது என்று. எப்படியோ, முகுந்தன் தான் ஒளிந்திருந்த கூட்டை விட்டு வெளியே வந்து விட்டது அவனுக்கு சந்தோஷம் தான்.

மீராவை கோபத்துடன் ஏறிட்ட முகுந்தன்,

"நீ ஒளிச்சு வச்சிருக்கிற தாலியை வெளியில எடுத்து விடு" என்றான்.

தயக்கத்துடன் தன்னை சுற்றி இருந்தவர்களை கவனித்தாள் மீரா.

"இப்போ நீ செய்றியா இல்ல நான் செய்யட்டுமா?" என்றான் முகுந்தன்.

மீரா பரபரப்புடன் தன் தாலியை வெளியில் தெரியும்படி அணிந்து கொண்டாள்.

"இனிமே இதை நீ மறச்சு வைக்க வேண்டிய அவசியம் இல்ல. வெளிப்படையாவே போட்டுக்கோ. நீ என்னோட பொண்டாட்டின்னு எல்லார்கிட்டயும் சொல்லு. புரிஞ்சுதா, மிஸ்ஸஸ் மீரா முகுந்தன்?" என்று விட்டு அங்கிருந்து சென்றான்.

தன் சிரிப்பை அடக்கியபடி தன் இருக்கையில் அமர்ந்தாள் மீரா. அவர்களது திருமணத்தை ஊரறிய செய்து விட்டான்... அவளை தன் மனைவி என்றான்... அவர்களது அலுவலகம், அவர்களை தான் இன்னும் சில நாட்களுக்கு மெல்ல போகிறது. அவர்களைப் பற்றிய இல்லாத பொல்லாத கதைகளையும் பேசப்போகிறது. முகுந்தன் எப்போது எதை செய்வான் என்று புரியவில்லை. அவன் இதையெல்லாம் கோபத்தில் செய்கிறானா, அல்லது புரிந்து தான் செய்கிறானா? அவளுக்கு தெரியவில்லை. சிரித்தபடி இருந்தாள் மீரா.

அப்போது அவளது கைபேசி மணி அடித்தது. அந்த அழைப்பு ஜெகதீஷுடையது. அதை அவள் ஏற்றாள்.

"சொல்லுங்கள் ஜெகதீஷ்"

"என்னை மன்னிச்சிடுங்க மீரா. நீங்க முகுந்தனோட வைஃப்ன்னு தெரிஞ்சிருந்தா நான் உங்களை ப்ரொபோஸ் பண்ணி இருக்கவே மாட்டேன்" என்று இந்த பிரச்சனைக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க முயன்றான்.

"நீங்க வருத்தப்படாதீங்க. நீங்க ஒரு நல்ல ஃபிரண்டுன்னு எனக்கு தெரியும்"

"தேங்க்யூ மீரா. பை தி வே, கங்கிராஜுலேஷன்ஸ்"

"தேங்க்யூ"

"நான் முகுந்தன் கிட்ட மன்னிப்பு கேட்கணும்னு நீங்க நினைக்கிறீங்களா?"

"இல்ல... தயவு செய்து அப்படி எல்லாம் செய்ய வேண்டாம். இதை இப்படியே விட்டுடுங்க"

"நீங்க முகுந்தனோட வைஃப்னு ஏன் யார்கிட்டயும் சொல்லல?"

"அதை விடுங்க ஜகா" என்றாள் தங்கள் இந்த விஷயத்தை மற்றவர்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ள விருப்பமின்றி.

"முகுந்தன் கோபமா இருக்கிற மாதிரி தெரியுது"

"ஆமாம்" என்றாள் மெல்லிய புன்னகையுடன்.

"ஒரு ஃபிரண்டா நீங்க என்கிட்ட என்ன உதவி வேணும்னாலும் கேட்கலாம்"

"ரொம்ப தேங்க்ஸ்" என்று அந்த அழைப்பை துண்டித்தாள் மீரா.

அப்பொழுது அங்கு வந்த நந்தகோபாலையும், வைஷ்ணவியையும் பார்த்து புன்னகைத்த மீரா,

"ஐ அம் சாரி. நான் உங்ககிட்ட உண்மையை மறைச்சிட்டேன்" என்றாள்

"நீ சாரி சொல்ல வேண்டியதில்ல... அவர் உன்னை ரொம்ப டார்ச்சர் பண்றாரா?" என்றாள் வைஷ்ணவி.

இல்லை என்று தலையசைத்த மீரா,

"அவரோட பிஹவியரை பார்த்து முடிவுக்கு வந்துடாத... அவர் அவ்வளவு ஒன்னும் மோசம் இல்ல" என்று சிரித்தாள்.

"என்ன தான் பிரச்சனை?" என்றாள் வைஷ்ணவி.

"அவருக்கு கல்யாணத்துல விருப்பம் இல்ல. அவங்க அம்மா எமோஷனல் பிளாக் மெயில் பண்ணி அவரை எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சிட்டாங்க. ஆரம்பத்துல  அவர் என்னை ஏத்துக்க தயாரா இல்ல. இப்போ, இருக்காரு..."

"திடீர்னு அவருக்கு என்ன ஆச்சு? உன்னை ஏத்துக்குற அளவுக்கு அப்படி என்ன நடந்தது?"

"அது தான் எனக்கும் புரியல"

"அவர் உன்கிட்ட எதுவும் சொல்லலையா?"

"இல்ல. என்கிட்ட காரணத்தை சொல்லல"

"ஸ்ரேயாவுக்கு இந்த விஷயம் தெரிஞ்சா, அவளுக்கு நிச்சயம் ஹார்ட் அட்டாக் வந்துடும்"

"அவங்களுக்கு தெரியும்" என்று வைஷ்ணவிக்கு அதிர்ச்சி அளித்தாள் மீரா.

"நீ அவகிட்ட சொல்லிட்டியா?"

"இல்ல, அவங்களே கண்டுபிடிச்சிட்டாங்க"

"நெஜமாவா?"

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் மீரா.

"அதனால தான் அவ தன்னோட மனசை மாத்திக்கிட்டு கல்யாணத்துக்கு தயார் ஆயிட்டாளா?"

"ஆமாம்"

"எது எப்படியோ, நாங்க உனக்காக இருக்கோம் மீரா. உனக்கு நாங்க ஹெல்ப் பண்ண தயாரா இருக்கோம்"

"ரொம்ப தேங்க்ஸ். ஆனா எனக்கு எந்த உதவியும் தேவைப்படாது. அவர் எனக்காக என்ன வேணாலும் செய்வாரு"

"பங்கு இப்படியெல்லாம் செய்வான்னு என்னால நம்பவே முடியல" என்றான் நந்தா.

புன்னகை புரிந்தாள் மீரா. முகுந்தன் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யக் கூடியவன் தானே?

"எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ண முடியுமா மீரா?" என்றான் நந்தா.

"என்ன ஹெல்ப் வேணும்?"

"எங்களுக்கு சீக்கிரமே கல்யாணம் ஃபிக்ஸ் ஆயிடும்னு நினைக்கிறேன். எங்களுக்கு ஒரு வாடகை வீடு வேணும்"

"நானே இந்த ஊருக்கு புதுசாச்சே... நீங்க என்கிட்ட வீடு கேக்குறீங்க...!" என்றாள்.

"எனக்கு தெரியாதா? நம்ம கம்பெனியில இருக்கானே விதேஷ்... டிசைனர் செக்க்ஷன்ல இருப்பானே..."

"ஆமாம், எனக்கு அவரை தெரியுமே"

"அவன் ஒரு ஹவுஸ் புரோக்கர்,"

"அப்படியா?"

"ஆமாம், அதை பார்ட் டைம் ஜாபா செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கான். நான் அவன்கிட்ட பேசறது இல்ல. எனக்காக நீங்க அவன்கிட்ட ஒரு வீடு ஏற்பாடு பண்ணி கொடுக்க சொல்ல முடியுமா?"

"தாராளமா செய்றேன்"

"அந்த வீடு எனக்காக தான்னு அவன் கிட்ட சொல்லாதிங்க"

"சரி. ஆனா நீங்க ரெண்டு பேரும் ஏன் பேசறது இல்ல?

"அது பழைய விரோதம். அவன் ஒரு குடிகாரன். ஒரு தடவை என்னோட பைக்கில் வாந்தி எடுத்துட்டான். அப்போ நான் அவன்கிட்ட சண்டை போட்டேன். அவன் ஆபீஸ்ல இருந்து  பதினைஞ்சு நாள் சஸ்பெண்ட் ஆனான். அதிலிருந்து நாங்க ரெண்டு பேரும் பேசிக்குறது இல்ல"

"ஓ... சரி, நான் அவர்கிட்ட பேசி வீட்டுக்கு ஏற்பாடு பண்ணி தர சொல்றேன்"

"தேங்க்யூ "

அவர்கள் இருவரும் தத்தம் அறைக்கு சென்றார்கள்.

எதையோ யோசித்த மீரா, தனது கைபேசியை எடுத்து எதையோ தேடினாள். அவளது தோழி ஒருத்தி நடத்திக் கொண்டிருக்கும் உடைகளுக்கான ஆன்லைன் குரூப் அது. தனது ஜவுளி கடையில் இருக்கும் உடைகளை அவள் அந்த குரூப்பில் பதிவிடுவது வழக்கம். அதில் ஒரு புடவையை தேர்ந்தெடுத்து, தனது தோழியான பவானிக்கு ஃபோன் செய்தாள்.

"எப்படி இருக்க மீரா?"

"நான் நல்லா இருக்கேன். நீ எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணனும்"

"சொல்லு என்ன செய்யணும்"

"நான் உன்னோட குரூப்ல ஒரு புடவை செலக்ட் பண்ணி இருக்கேன். அதை எங்க அம்மா கிட்ட கொஞ்சம் குடுத்துட முடியுமா?"

"இவ்வளவு தானா? நிச்சயம் அம்மா கிட்ட கொண்டு போய் கொடுத்துடறேன். அவங்களுக்கு அது பிடிக்குமா?"

"அந்தப் புடவை எங்க அம்மாவுக்கு இல்ல. என்னோட மாமியாருக்கு. அவங்களுக்கு இன்னைக்கு பர்த்டே"

"அப்படியா? அப்படின்னா, நான் சீக்கிரமே கொண்டு போய் கொடுக்கிறேன். அப்ப தானே உங்க அம்மா, அதை உன் மாமியார் கிட்ட கொடுக்க முடியும்?"

"ஆமாம், அதைத் தான் நானும் சொல்ல நினைச்சேன்"

"சரி மீரா, நான் உங்க வீட்டுக்கு போய் அதை கொடுத்துடுறேன்"

"பணத்தை நான் உனக்கு கூகுள் பே பண்ணிடுறேன்"

"தேங்க்யூ மீரா"

அவர்கள் அழைப்பை துண்டித்துக் கொண்டார்கள்.

தன் அம்மாவுக்கு ஃபோன் செய்தாள் மீரா.

"எப்படி இருக்க மீரா?"

"நல்லா இருக்கேன் மா"

"எனக்கு நீங்க ஒரு ஹெல்ப் பண்ணனும்"

"என்ன செய்யணும்?"

"இன்னைக்கு என் மாமியாரோட பிறந்தநாள்"

"ஓ, அப்படியா?"

"ஆமாம். நான் அவங்களுக்கு ஒரு சாரி ஆர்டர் போட்டு இருக்கேன். பவானி அதை உங்ககிட்ட கொண்டு வந்து கொடுப்பா. அதை அவங்க கிட்ட கொடுத்துட்றீங்களா?"

"கண்டிப்பா கொண்டு போய் கொடுத்துடறேன். ஆனா அது என்னோட கிஃப்ட்னு சொல்லுவேன். பரவாயில்லையா?"

"இதெல்லாம் ரொம்ப ஓவர் மா"

வாய்விட்டு சிரித்தார் வைதேகி.

"சரி சரி, பொலம்பாத. அது உன்னோட கிஃப்ட்னு சொல்லிக் கொடுக்கிறேன். போதுமா?"

"தேங்க்யூ மா "

சிரித்தபடி அழைப்பை துண்டித்தார் வைதேகி.

தொடரும்...