24 நண்பர்களின் காதல்

முகுந்தன் ஆர்டர் செய்த உணவை சந்தோஷமாய் சாப்பிட்டாள் மீரா. ஜானகி சொன்னது சரி தான். முகுந்தனிடம் அவளால் நிறைய மாற்றங்களை காண முடிந்தது. அவனது நடவடிக்கைகள் ரொம்பவே மாறி இருந்தது. ஆரம்ப நாட்களில் அவனது கண்களில் இருந்த வெறுப்பு இப்போது இல்லை. ஆம் அவன் அதிகம் பேசக்கூடியவன் அல்ல. உண்மையை கூறப்போனால் அவன் பேசக்கூடியவனே அல்ல. எப்பொழுதும் தனியாக இருக்க விரும்பியவன். அவன் மாறி இருக்கிறான் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை. ஆனால், இந்த மாற்றம் நிலையானதா? அவனுடைய மாற்றத்திற்கு என்ன காரணம்? அபராஜித் அவளிடம் தவறாய் நடக்க முற்பட்டான் என்பதற்காக அவன் கோபம் கொண்டான். ஆனால் இந்த உணர்வு அவனுக்கு எப்பொழுதும் இருக்குமா? ஒருவேளை சிறிது நாட்களில் இந்த உறவு அவனுக்கு சுமையாக தோன்றினால் என்னவாகும்? சரியாய் தெரியாத ஒன்றின் மீது நம்பிக்கை வைத்தல் நலம் பயக்குமா? ஒருவேளை அவன் நேர்மாறாய் மாறிவிட்டால், அந்த மாற்றத்தை அவளால் தாங்க முடியுமா? பெருமூச்சை இழுத்து விட்டாள் மீரா.

"எதுக்காக அவசரப்படுற மீரா? கொஞ்சம் பொறுத்து தான் பாரேன். உண்மையிலேயே அவரோட வாழ்க்கையில நீ வேணும்னு அவர் நினைக்கிறாரான்னு தெரிஞ்சுக்கோ. கடைசி வரைக்கும் அவர் உன்னை விட்டுட மாட்டார்னு நிச்சயப்படுத்திக்கோ. எப்பவும் உன்னை மும்பையை விட்டும், அவரோட வீட்டை விட்டும் போக சொல்ல மாட்டார்னு தெரிஞ்சுக்கோ. அவர்கிட்ட இருந்து திடமான உத்திரவாதம் கிடைக்கிற வரைக்கும் பொறுமையா இரு. அவர் உன் மேல காட்டுர அக்கறையை பார்த்து ஆடிப் போயிடாதே. உறுதியா இரு. அவர்கிட்ட இப்ப தெரியிறது நல்ல மாற்றம் தான், அதுல எந்த சந்தேகமும் இல்ல. அவர் இதை ஒரு கடமையா செய்றாரா, இல்ல காதலோட செய்றாரான்னு தெரிஞ்சுக்கோ. காதலுக்கும் கடமைக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கு மீரா. எந்த ஒரு அடியையும் எடுத்து வைக்கிறதுக்கு முன்னாடி அவரோட மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சுக்கோ" என்று அனைத்தையும் தனக்குத்தானே கூறிக் கொண்டாள் மீரா. நம்மை விட நம் பிரச்சினையைப் பற்றி நன்கு அறிந்தவர் வேறு யார் இருக்க முடியும்? அதனால் முகுந்தனின் நடவடிக்கைகளை கவனிப்பது என்று தீர்மானித்தாள் மீரா.

மறுபுறம், முகுந்தனோ எதைப் பற்றியும் யோசிக்கவில்லை. எதைப் பற்றியும் யோசிக்க அவன் தயாராக இல்லை. நேற்று அவனுக்கு அவள் தேவைப்படவில்லை. இன்று அவள் அவனுக்கு தேவைப்படுகிறாள். நாளை அவள் தேவைப்படாமல் போவாளோ, அல்லது இன்று இருப்பதை விட இன்னும் அதிகமாய் தேவைப்படுவாளோ, எதைப் பற்றியும் அவன் அக்கறை கொள்ளவில்லை.

மீராவைப் பற்றி எண்ணியதை விட முகுந்தன் அதிகம் எண்ணியது அபராஜித் பற்றி தான். அவன் அடிபட்ட பாம்பு. அவனால் மீராவை கடிக்க முடியாமல் போகலாம், ஆனால் நிச்சயம் சீறுவான். முக்கியமாய் செய்ய வேண்டிய வேலை ஒன்று உள்ளது என்று எண்ணிய அவன், தனது கைபேசியை எடுத்து வாசுதேவனுக்கு ஃபோன் செய்தான். அப்பொழுது தான் கட்டிலுக்கு வந்த வாசுதேவன், அந்த அழைப்பை ஏற்றான்.

"ஹலோ முகுந்தா, என்ன உன்னோட கோபம் கொஞ்சமாவது குறைஞ்சிருக்கா?" என்றான் கிண்டலாய், ஆனால் சீரியஸான குரலில்.

அவனுக்கு பதில் கூறாமல்,

"நம்ம கம்பெனி மேகஸின்ல மீராவோட ஃபோட்டோஸை பிரிண்ட் பண்ணாதே. அதுக்கு ஆகுற நஷ்டத்தை நான் உனக்கு கொடுத்துடுறேன்" என்றான்.

தன் முகத்தை சுருக்கியபடி, பட்டென்று கட்டிலில் எழுந்தமர்ந்தான் வாசுதேவன். இப்படி கேட்பது உண்மையிலேயே முகுந்தன் தானா?

"நான் ஏற்கனவே அதை நிறுத்திட்டேன்"

"அப்படியா? தேங்க்ஸ்" என்று அழைப்பை துண்டித்தான் முகுந்தன்.

தன் கைபேசியை பார்த்து முகத்தை சுருக்கினான் வாசுதேவன். முகுந்தனுக்கு என்ன ஆனது? அவன் எதற்காக இந்த நஷ்டத்தை ஈடு கட்ட வேண்டும்? ஏன் அவன் இப்படியெல்லாம் நடந்து கொள்கிறான்? அவனுக்கு என்ன ஆனது? மீராவின் விஷயத்தில் அவன் அதீத அக்கறை காட்டுவதாய் தெரியவில்லை? முகுந்தன் எப்பொழுதும் இப்படி இருந்ததில்லையே...! இவன் எப்பொழுதும் யூகத்திற்குள் அடங்கவே மாட்டானா? பெருமூச்சு விட்டபடி கட்டிலில் சாய்ந்தான் வாசுதேவன்.

மறுநாள் காலை

முகுந்தனுக்கு சமைப்பதற்கான வாய்ப்பை வழங்கவில்லை மீரா. அவனும் அவளுடன் வாதம் செய்து கொண்டிருக்கவில்லை. உண்மையை கூறப்போனால், அவனுக்கும் இது தான் வேண்டும். அலுவலகம் கிளம்பும் போது அவன் என்ன செய்கிறான் என்று பார்க்க எண்ணினாள் மீரா.  தன்னுடன் வருமாறு அவன் அவளை அழைப்பானா? அவள் மனதில் இருந்த கேள்வி அது தான்.

வழக்கம் போலவே, சற்று முன்னதாகவே அவள் அலுவலகம் செல்ல தயாரானாள். முகுந்தனுக்கான மதிய உணவு பையை தயார் செய்து வைத்துவிட்டு குளிக்க சென்றாள். வழக்கத்திற்கு மாறாக முகுந்தனும் முன்னதாகவே தயாரானான். மீராவை *தவறவிட* அவன் தயாராக இல்லை.

மீரா குளித்துக் கொண்டிருக்கும் போது யாரோ வந்து கதவைத் தட்டினார்கள். முகுந்தன் கதவை திறந்து பார்க்க, அங்கு ரேஹான் நின்று கொண்டிருந்தான். அவனை சமநிலையான முகத்தோடு பார்த்த முகுந்தன்,

"மீரா குளிச்சிக்கிட்டு இருக்கா" என்றான்.

"இல்ல அங்கிள், நான் அக்காவை பார்க்க வரல. உங்க கார் டயர் பஞ்சர் ஆகி இருக்கு. அதை சொல்லத்தான் வந்தேன்"

"என்ன்னனது???" என்று அதிர்ந்தான் முகுந்தன்.

"ஆமாம். போய் பாருங்க"

"சரி, நீ கொஞ்ச நேரம் இங்க வெயிட் பண்ணி, மீரா வந்ததும் என்னோட கார் டயர் பஞ்சர் ஆன விஷயத்தை அவ கிட்ட சொல்றியா?"

"சொல்றேன்"

வீட்டின் சாவியோடு இணைக்கப்பட்டிருந்த கார் சாவியை எடுத்துக் கொண்டு, தரை தளம் நோக்கி ஓடினான் முகுந்தன். மீராவுக்காக காத்திருந்தான் ரேஹான். ஆனால் சில நிமிடங்களில் ரேஹானுடைய அம்மா அவனை தேடிக் கொண்டு வந்தார்.

"ரேஹான், இங்க என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்க? ஸ்கூல் பஸ் வந்துட போகுது, சீக்கிரமா வா" என்று லிஃப்டில் நின்றபடி கத்தினார்.

முகுந்தனின் வீட்டின் கதவை சாத்திக்கொண்டு, லிஃப்ட்டை நோக்கி ஓடினான் ரேஹான்.

அலுவலகத்திற்கு தயாரான நிலையில் தன் அறையை விட்டு வெளியே வந்தாள் மீரா. முகுந்தன் வீட்டில் இல்லாததை கண்ட அவள் ஏமாற்றமடைந்தாள். அவனுக்காக அவள் வைத்திருந்த மதிய உணவு பை, அங்கேயே இருந்ததை பார்த்த போது அவளது கண்கள் கலங்கின. அவள் வெறுத்துப் போனாள். கண்களை துடைத்துக் கொண்டு, வீட்டை விட்டு வெளியேறினாள்.

இதற்கிடையில்,

மெக்கானிக்கை அழைத்து தன் காரின் டயரை மாற்றினான் முகுந்தன். வீட்டிற்கு வந்த அவன், வீட்டின் கதவு பூட்டப்பட்டிருந்ததால், கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்தான். மீரா இருப்பதற்கான எந்த அறிகுறியும் தென்படவில்லை. வெறுப்புடன் தனது மதிய உணவுப் பையை எடுத்துக்கொண்டு வீட்டை விட்டு கிளம்பினான் முகுந்தன்.

அலுவலகம் வந்து சேரும் வரை முகுந்தனை பற்றி யோசித்தபடியே இருந்தாள் மீரா. அவனை எண்ணி அழுவதில்லை என்று தனக்குத்தானே சமாதானப்படுத்திக் கொண்டாள். இதற்காகத் தான் அவள் எந்த எதிர்பார்ப்பையும் வளர்த்துக் கொள்ளக் கூடாது என்று எண்ணினாள். எதிர்பார்ப்பு எப்பொழுதும் ஏமாற்றத்தை தான் அளிக்கும். அந்த சூழ்நிலை அவளை அப்படி எண்ண வைத்தது.

.........

மறுபுறம், நமது நண்பர்களான நந்தகோபாலும், ஜெகதீஷும் மீராவிடம் தங்கள் காதலை சொல்லி விடுவது என்ற முடிவிற்கு வந்தார்கள். அபராஜித்தால் ஏற்பட்ட பிரச்சனைக்கு பிறகு, மீராவுக்கு பாதுகாப்பு தேவை என்பதையும், அதை தங்களால் தான் தர முடியும் என்பதையும் அவர்கள் மனதார எண்ணினார்கள். அவர்கள் காலம் கடத்த விரும்பவில்லை. மீராவின் பொறுப்பை தங்கள் தோளில் சுமக்க அவர்கள் தயாரானார்கள். இதில் சுவாரஸ்யமான விஷயம் என்னவென்றால், மீராவிடம் காதலை சொல்வது என்ற  ஒருவருடைய முடிவு மற்றொருவருக்கு தெரியாது. அவர்களுடைய ஜென்டில்மேன் ஒப்பந்தத்தின் படி, இந்த விஷயத்தை அவர்கள் ஜென்டிலாகவே கையால எண்ணினார்கள்.

அலுவலகத்திற்கு வந்த மீரா தன் இருக்கையில் அமர்ந்தாள். வைஷ்ணவியும் ஸ்ரேயாவும் அவளை நோக்கி விரைந்தார்கள். மீராவுக்கு சங்கடமாய் போனது. ஏனென்றால், அவர்கள் என்ன கேட்கப் போகிறார்கள் என்று அவளுக்கு புரிந்தே இருந்தது. அவர்களைப் பார்த்து சம்பிரதாயமாய் புன்னகைத்தாள்.

"ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லையே மீரா?" என்றாள் வைஷ்ணவி.

"ஒன்னும் இல்ல"

"அந்த பொறுக்கி உன்கிட்ட தப்பா நடந்துக்க முயற்சி பண்ணினான்னு தெரிஞ்சப்போ நான் ரொம்ப கவலைப்பட்டேன்"

"ஆனா, முகுந்தன் அவன்கிட்ட இருந்து மீராவை காப்பாத்தி, தன்னோட கார்லையே கூட்டிக்கிட்டு போயிட்டாரு" என்றாள் ஸ்ரேயா.

"நல்ல காலம், முகுந்தன் அபராஜித்தை நல்லா போட்டு அடிச்சாரு" என்றாள் வைஷ்ணவி நிம்மதியுடன்.

"உன்னை அவர் வீட்ல கொண்டு போய் விட்டாரா?" என்றாள் ஸ்ரேயா.

ஆம் என்ற தலையசைத்தாள் மீரா.

"அவரோட ஒய்ஃப் ரொம்ப நல்ல கேரக்டர் போலயிருக்கு. அவங்க ஹஸ்பண்டை சந்தேகமே பட மாட்டாங்கன்னு நினைக்கிறேன்" என்றாள் ஸ்ரேயா.

"அவரைப் பத்தி நல்லா தெரிஞ்ச யாருமே அவரை சந்தேகப்பட மாட்டாங்க. அவர் அவங்க பொண்டாட்டி கிட்டயே நல்லா பேசுறாரோ இல்லையோ... அப்புறம் எங்கிருந்து சந்தேகப்படுறது?" என்றாள் வைஷ்ணவி.

சங்கடத்தில் நெளிந்தாள் மீரா.

"யாரோ மீரா கிட்ட தப்பா நடந்துக்க முயற்சி பண்ணா, இவருக்கு ஏன் இவ்வளவு கோபம் வந்தது?" என்றாள் ஸ்ரேயா.

"என்ன பேசுற நீ? அபராஜித் அவளை கார்ல ஏத்திக்கிட்டு போக முயற்சி பண்ணான். அவருடைய இடத்தில் யார் இருந்தாலும் அதைத்தானே செய்வாங்க?"

"ஆனா முகுந்தன் அப்படிப்பட்ட ஆள் இல்லையே..."

"அவர் உன்னோட காதலை ஏத்துக்கல. ஆனா அதுக்காக, தன்னை சுத்தி நடக்கிற எல்லா கொடுமையையும் பார்த்துக்கிட்டு அமைதியா தான் இருப்பாருன்னு சொல்ல முடியாது இல்லையா?"

ஸ்ரேயா ஏதோ சொல்ல முயல, அங்கு வந்த ஜெகதீஷை பார்த்து பேச்சை நிறுத்தினாள். வைஷ்ணவியும் ஸ்ரேயாவும் அந்த இடம் விட்டு நகர்ந்தார்கள். மீராவிடம் ஒரு கோப்பை கொடுத்தான் ஜெகதீஷ். அதை அவனிடமிருந்து பெற்றுக் கொண்டாள் மீரா.

"இதை நிதானமா படிச்சு பாருங்க. தயவுசெய்து அவசரப்பட்டு எந்த முடிவுக்கும் வந்துடாதீங்க" என்று கூறிவிட்டு அந்த இடத்தை விட்டு சென்றான் ஜெகதீஷ்.

முடிவா? எந்த முடிவைப்பற்றி பேசி விட்டு செல்கிறான் இவன்? அந்த கோப்பை திறந்த அவள் அதில் ஒரு கடிதம் இருந்ததை கண்டாள்.

*டியர் மீரா, ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை சொல்லணும்னு நான் ரொம்ப நாளா காத்துக்கிட்டு இருக்கேன். அதை செய்ய இது தான் சரியான நேரம்ன்னு நினைக்கிறேன். நான் உங்களை என் மனசார காதலிக்கிறேன். உங்களை காலமெல்லாம் பாதுகாக்க விரும்புறேன். உங்களை நான் எப்பவும் சந்தோஷமா வச்சுக்கணும்னு நினைக்கிறேன். உங்க கிட்ட இருக்கிற எல்லா குவாலிட்டிசும் எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. நீங்க என்னை நண்பனா தான் பார்க்கிறீங்கன்னு எனக்கு நல்லா தெரியும். நட்புக்கும் காதலுக்கும் இடையில இருக்கிறது ஒரே ஒரு கோடு தான். நீங்க என்னோட காதலை ஏத்துக்குவீங்கன்னு நான் மனப்பூர்வமா நம்புறேன். என் வாழ்நாள் எல்லாம் உங்களை பொக்கிஷமா பாதுகாப்பேன். வேண்டிய நேரத்தை எடுத்து, யோசிச்சு எனக்கு பதில் சொல்லுங்க. உங்களுடைய பதிலுக்காக நான் காத்திருக்கிறேன். - ஜெகதீஷ் *

மீராவுக்கு நடுக்கம் ஏற்பட்டது ஜெகதீஷ் அவளை காதலிக்கிறானா? கடவுளே இப்பொழுது அவள் என்ன செய்யப் போகிறாள்? அவள் திருமணமானவள். அவளது கணவனும் அதே நிறுவனத்தில் பணி புரியும் ஒரு ஊழியன். ஜெகதீஷ் அவளை காதலிப்பது தெரிந்தால் முகுந்தன் என்ன நினைப்பான்? ஜெகதீஷும் தேவையில்லாத கற்பனையை வளர்த்துக் கொண்டிருக்கிறானே...! இது நல்லதல்ல. அவனைத் தடுத்து நிறுத்தியாக வேண்டும். தான் திருமணம் ஆனவள் என்பதை கூறுவதை தவிர அவளுக்கு வேறு வழி இல்லை.

அவனது அறைக்கு செல்லலாம் என்று அவள் எண்ணிய போது அங்கு வந்தான் நந்தகோபால்.

"ஹாய் மீரா,"

"ஹாய் நந்தா"

"நீங்க நல்லா இருக்கீங்கன்னு நம்பலாமா?" என்று அவள் எதிரில் அமர்ந்தான்.

"ம்ம்ம்"

"உங்களுக்கு நடந்ததுக்காக ரொம்ப சாரி மீரா. இப்படி நடக்கும்னு நாங்க எதிர்பார்க்கல. நேத்து ஃபுல்லா நான் தூங்கவே இல்ல"

"போகட்டும் விடுங்க நந்தா"

"நீங்க மும்பையில ஒரு சொந்தக்காரங்க வீட்ல தங்கி இருக்கீங்க. யாரோட சப்போர்ட்டும் இல்லாம தனியா இருக்கிறது எவ்வளவு கஷ்டமா இருக்கும்னு எனக்கு தெரியும். உங்களுக்கு ஒரு துணையா இருக்க நான் விரும்புறேன் மீரா"

அவனது ஆறுதல் வார்த்தைகள் மீராவுக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தது. அவனது வார்த்தைகள் நண்பனுக்கு உரியது என்று எண்ணினாள் அவள்.

"நான் உங்க கூட கடைசி வரைக்கும் இருக்க ஆசைப்படுறேன். உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்க விரும்புகிறேன் மீரா"

மீராவுக்கு தூக்கி வாரிபட்டது இவர்களுக்கு என்ன ஆகிவிட்டது? இப்பொழுது தானே ஜெகதீஷ் வந்து ஒரு கடிதத்தின் மூலமாக அவனது விருப்பத்தை கூறிவிட்டுப் போகிறான்... அது போதாது என்று இப்போது நந்தகோபால் வேறா?

"உங்களை எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும் மீரா. நான் உங்களுக்கு ஒரு நல்ல ஹஸ்பென்டா இருப்பேன். நீங்க என்னோட காதலை ஏத்துக்கிட்டா, நான் ரொம்ப சந்தோஷப்படுவேன். யோசிச்சு சொல்லுங்க" என்று அங்கிருந்து கிளம்பினான்.

மீராவுக்கு பயம் ஏற்பட்டது. வைஷ்ணவி நந்தகோபாலை காதலிக்கிறாள். இந்த விஷயம் நிச்சயம் அவர்களுக்கிடையில் மனக்கசப்பை ஏற்படுத்தும். இந்த விஷயம் வெளியில் கசிவதற்கு முன் ஏதாவது செய்தாக  வேண்டும். அதனால், அவர்கள் இருவரிடமும் உண்மையை கூறி விடுவது என்று முடிவெடுத்தாள். அவளது கணவன் யார் என்பதை கூறாமல், எனக்கு திருமணம் ஆன உண்மையை கூற முடிவெடுத்தாள். தான்தான் அவளது கணவன் என்பதை முகுந்தனே கூற வேண்டும் என்று அவள் எண்ணினாள். அதுவரை அவள் அதை ரகசியமாகவே பாதுகாக்க நினைத்தாள்.

அப்பொழுது தனது உணவு பையுடன் அலுவலகத்திற்குள் நுழைந்தான் முகுந்தன். அவன் ஏன் அவ்வளவு தாமதமாக வந்தான் என்று அவளுக்கு புரியவில்லை. அவளைப் பார்த்து அவன் மென்று விழுங்கினான். இருவரும் எண்ணில்லா உணர்வுகளுடன் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டு நின்றார்கள். அவள் தன்னை விட்டுவிட்டு அலுவலகம் சென்று விட்டதால் மன வருத்தத்தில் இருந்தான் முகுந்தன். மீராவோ, தனது நண்பர்களின் எண்ணங்களை தெரிந்து கொண்டு வருத்தத்தில் இருந்தாள். அதைப் பற்றி அவர்களிடம் உணவு இடைவேளையின் போது பேசுவது என்று தீர்மானித்துக் கொண்டாள்.

தொடரும்...