16 மாற்றம்

"எதுக்காக இப்போ எனக்கு ஃபோன் பண்ணிங்க? நீங்க எவ்வளவு நல்ல வேலை செஞ்சு வச்சிருக்கீங்கன்னு சொல்றதுக்காகவா?" சீறினான் முகுந்தன்.

அதைக் கேட்டு திகைத்தார் ஜானகி. அவருக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. அவர்கள் பேசியதை பதிவு செய்து முகுந்தன் கேட்டு விட்டான் என்ற விஷயம் அவருக்கு தெரியாது அல்லவா? முகுந்தன் அப்படியெல்லாம் செய்வான் என்று யார் தான் யோசிக்க முடியும்?

"எதுக்குடா என் மேல இப்படி பாயுற? நான் என்ன செஞ்சேன்?" என்றார் குழப்பத்துடன்.

"என்னை விட்டுட்டு வேற ஒருத்தரை கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி நீங்க மீரா கிட்ட சொல்லல?" எரிந்து விழுந்தான் அவன்.

அதிர்ச்சி அடைந்தார் ஜானகி. அதைப் பற்றி முகுந்தனுக்கு எப்படி தெரிந்தது? மீரா கூறிவிட்டாளா? ஆனால் ஏன் அப்படி செய்தாள்? அந்த உரையாடலை பயன்படுத்தி, அவள் முகுந்தனிடம் ஏதாவது மாற்றத்தை கொண்டுவர முடியும் என்று நினைக்கிறாளா? இல்லை. நிச்சயம் அவள் அவரிடம் கூறாமல் அப்படி செய்திருக்க மாட்டாள். நிச்சயம் இதைப் பற்றி மீரா முகுந்தனிடம் எதுவும் கூறியிருக்க மாட்டாள். அவளுக்கு தெரியும், அப்படி கூறினால், அவருக்கும் முகுந்தனுக்கும் இடையில் பிரச்சனை ஏற்படும் என்று. அதனால் மீரா அப்படி செய்திருக்க வாய்ப்பில்லை என்ற முடிவுக்கு வந்த ஜானகி, அதைப்பற்றி முகுந்தனிடமே கேட்டு விடுவது என்று முடிவு செய்தார்.

"ஏன் எதுவும் பேசாம அமைதியா இருக்கீங்க? உங்க மருமக கிட்ட மட்டும் தான் பேசி, அவளை அப்செட் பண்ணுவீங்களா?"

என்னடா இது...! மீரா அப்செட்டாக இருப்பதை பற்றி முகுந்தன் கவலைப்படுகிறானா? ஏதோ புதிதாய் தெரிகிறதே...!

"எல்லாம் சரி... நாங்க என்ன பேசினோம்னு உனக்கு எப்படி தெரியும்?" என்றார் ஜானகி.

திகைத்தான் முகுந்தன். கோபம் கண்ணை மறைத்ததில், இப்படி ஒரு கேள்வியை ஜானகி எழுப்புவார் என்பதை அவன் யோசிக்காமல் விட்டு விட்டான்.

"இப்போ நீ ( என்பதை அழுத்தி ) ஏன் எதுவும் பேசாம அமைதியா இருக்க?"

ஜானகியிடம் பொய் கூறி தப்பிக்க முடியாது என்பதை புரிந்து கொண்டான் முகுந்தன். அவன் அப்படி ஏதாவது சொல்லி சமாளிக்க நினைத்தாலும், அது பற்றி ஜானகி மீராவிடம் கேட்டால், அப்பொழுது அவனது குட்டு வெளிப்பட்டு விடும்.  அவர்கள் பேசியதை அவன் பதிவு செய்து கேட்டான் என்று மீராவுக்கு தெரிந்தால், அவள் என்ன நினைப்பாள்?

"என்னோட ஃபோன், *ஆட்டோ ரெக்கார்டிங்கில்* இருந்தது. நீங்க பேசுனது அதுல ரெக்கார்ட் ஆயிடுச்சு. அதை நான் கேட்டேன்" என்ற பொய்யால் தன் அம்மாவை சமாளிக்க நினைத்தான் அவன்.

அவன் கூறியதை நம்ப முடியவில்லை ஜானகியால். அவனது ஃபோன் ஆட்டோ ரெக்கார்டிங்கில் இருந்ததா? அல்லது, முகுந்தன் அதை ஆட்டோ ரெக்கார்டிங்குக்கு மாற்றினானா?

"ஒ... நாங்க பேசினதை நீ கேட்டுட்ட..."

"ஆமாம் கேட்டேன். நான் கேட்ட விஷயத்தை அப்படியே கொண்டு போய் உங்க மருமக கிட்ட நீங்க ஒப்பிச்சு வைக்கணும்னு எந்த அவசியமும் இல்ல"

முகுந்தன் தன் எதிரில் இருந்தால், ஓங்கி அவன் தலையில் ஒரு குட்டு வைக்கலாம் என்று தோன்றியது ஜானகிக்கு. சரியான குழப்பவாதி... தனக்கு அவள் வேண்டும் என்பதையும் ஒப்புக்கொள்ள மாட்டான்... அவளை அவனை விட்டு விலகிச் செல்லவும் விடமாட்டான்... அவனை சமாளிக்க தன்னை தயார்படுத்திக் கொண்டார் ஜானகி.

"ஆமாம், நான் சொன்னேன்... நீ தானே அவளை மும்பையை விட்டு கிளம்பி போக சொன்ன?"

"நான் அவளை மும்பையை விட்டு தான் போக சொன்னேன். அவளை வேற யாரையாவது கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி சொல்லுங்கன்னு சொன்னேனா?" குமுறினான் அவன்.

"நீ என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்க? அவ அவங்க அம்மா அப்பாவுக்கு ஒரே பொண்ணு. நீ அவளை மும்பையை விட்டு அனுப்பிட்டா, அவங்க நிச்சயம் அவளுக்கு இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி தான் வைப்பாங்க"

"அதுக்காக நீங்க அவளை உடனே அதை செய்யச் சொல்லி  கட்டாயப்படுத்துவீங்களா?"

"சரி, நாங்க பேசுனதை நீ கேட்டுட்ட. அதனால நான் நேரடியாவே விஷயத்துக்கு வரேன். இதுக்கு அப்புறம் நான் அவகிட்ட எதுவும் சொல்ல மாட்டேன். அதாவது அடுத்த மூணு மாசத்துக்கு நான் இதை பத்தி அவகிட்ட பேச மாட்டேன்" என்றார் என்னவோ அவர் முகுந்தனுக்கு மிகப்பெரிய உபகாரம் செய்வதை போல.

"நீங்க ஒன்னும் அவளை வேற ஒருத்தரை கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி சொல்ல வேண்டாம்"

"நான் ஏன் சொல்லக்கூடாது? நான் தானே அவளை உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சேன்? அதனால அவளை வேற கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி சொல்றதுக்கு எனக்கு எல்லா அதிகாரமும் இருக்கு" என்றார் தெனாவட்டாக.

"மா, அவளுக்கு என்ன வேணுமோ அதை அவளை செய்ய விடுங்க. அதை விட்டுட்டு, தேவையில்லாத முட்டாள்தனமான ஐடியாவெல்லாம் அவளுக்கு கொடுக்காதீங்க"

ஜானகிக்கு புரிந்து போனது, தங்கள் விஷயத்தில் அவரை தலையிட வேண்டாம் என்று அவன் கூறுகிறான்... மறைமுகமாக.

"சரி, அடுத்த மூணு மாசத்துக்கு எந்த ஐடியாவும் கொடுக்க மாட்டேன். போதுமா?"

முகுந்தனுக்கு எரிச்சலாய் வந்தது.

"உனக்கு அவளை பிடிக்காது... அவ உன் கூட இருக்கணும்னு விரும்ப மாட்ட... அப்புறம் அவ இன்னொருத்தரை கல்யாணம் பண்ணிக்கிறத பத்தி நீ ஏன் கவலைப்படுற? நீ அதுக்காக சந்தோஷம்தான் படணும். ஏன்னா, அவ இன்னொருத்தரை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா, அதோட உன் வாழ்க்கையில அவ தலையிடவே மாட்டா பாரு..."

அதற்கு பதில் சொல்ல முடியவில்லை முகுந்தனால்.

"மா, இந்த நான்சென்ஸ்ஸை நிறுத்துங்க. உங்களை விட அதிகமாகவே அவளுக்கு நல்லது கெட்டது தெரியும். எல்லாத்தையும், எல்லாரையும் விட அவ நல்லாவே புரிஞ்சிக்கிறா. அதனால ரெண்டாவது கல்யாணத்தை பத்தி நீங்க ஒன்னும் அவ கிட்ட பேச வேண்டியது இல்ல. அவ்வளவு தான் சொல்லிட்டேன்." கோபமாய் கூறி அழைப்பை தூண்டித்தான் முகுந்தன்.

ஜானகிக்கு சந்தோஷத்தில் மேலும் கீழும் குதிக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. அவரது மகனுக்கு அவரது மருமகள் மீது காதல் வந்து விட்டது போல் தெரிகிறது. அவர் நினைத்தது நடக்க வேண்டும் என்றால், மீராவால் தான் முடியும். அவளால் தான் அவன் அடைப்பட்டிருக்கும் கூட்டை உடைத்து அவனை வெளியே கொண்டு வர முடியும். முகுந்தனின் நிலைப்பாட்டை பற்றி மீராவுக்கு தெரிந்தால், அவள் சந்தோஷப்படுவாள்... அவனிடம் முன்பை விட அதிகமாய் உருகுவாள். அப்படி நடக்கக் கூடாது. அவளது நடவடிக்கையில் வித்தியாசம் தெரிய வேண்டும். அப்பொழுது தான், அவள் தன்னை விட்டு சென்று விடுவாளோ என்ற பயம் முகுந்தனுக்கு ஏற்படும். அந்த பயம் தான், மீரா தன்னுடைய வாழ்வில் எப்படிப்பட்ட அங்கம் என்பதை அவனுக்கு புரிய வைக்கும் என்று நினைத்தார் ஜானகி.

முகுந்தன் பதட்டமாகவே இருந்தாலும், மீரா தன் அம்மா கூறிய எதையும் பெரிதாய் எடுத்துக் கொள்ள மாட்டாள் என்று நினைத்தான் அவன். அவளைப் பற்றி தெரிந்து கொண்டவரையில், அவள் அவனை விட்டுச் சென்று வேறு ஒருவரை நிச்சயம் மணக்க மாட்டாள் என்று உறுதியாய் நம்பினான் அவன்.

மறுநாள் காலை

மீராவை சமையல் அறையில் காணவில்லை முகுந்தன். இந்த வீட்டில் தன்னுடைய பங்களிப்பும் இருக்கும் என்று அவள் கூறினாளே...! நேரம் இல்லாததால், மேலும் யோசிக்காமல் சமையலை துவங்கினான் முகுந்தன், அவளுக்கும் சேர்த்து தான்.

வழக்கம் போலவே, முகுந்தனுக்கு அரை மணி நேரத்திற்கு முன்பாகவே வீட்டை விட்டு கிளம்பினாள் மீரா. ஆனால், அவள் காலை சிற்றுண்டியை சாப்பிடவும் இல்லை, மதிய உணவை எடுத்துக் கொள்ளவும் இல்லை. அது முகுந்தனுக்கு குழப்பத்தை அளித்தது.  நிறைய நேரம் இருக்கிறதே...? ஏன் அவள் சாப்பிடாமல் சென்றாள்? யோசித்தபடி அலுவலகம் புறப்பட்டான் முகுந்தன்.

இரண்டு வாழைப் பழங்களை வாங்கிக்கொண்டு அலுவலகம் வந்து சேர்ந்தாள் மீரா. காலை சிற்றுண்டிக்கு அதுவே அவளுக்கு போதுமானது. மதிய உணவை அலுவலக கேன்டினில் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்திருந்தாள் அவள். தன் எல்லைக்குள்ளேயே நிற்பது என்ற தீர்மானத்திற்கு அவள் வந்திருந்தாள். முகுந்தனுடன் அனைத்தையும் பகிர்ந்து கொள்வதை பழக்கபடுத்திக்கொள்ள அவள் விரும்பவில்லை. ஒருவேளை முகுந்தன் அவள் வாழ்வில் இல்லாமல் போனால், அந்த ஏமாற்றத்தை அவளால் தாங்கிக் கொள்ள முடியும் என்று அவளுக்கு தோன்றவில்லை. அதனால் தன்னை அனைத்திற்கும் தயார் செய்து கொள்வதே உத்தமம் என்று தோன்றியது அவளுக்கு. இல்லாத நம்பிக்கையை வளர்த்துக் கொள்ள அவள் விரும்பவில்லை. அவனிடமிருந்து அவள் விலகி இருக்க நினைத்தாலும், அவளது பாழாய் போன இதயம் அவள் கூறுவதை கேட்குமா? நிச்சயம் இல்லை...!

மாலை

அந்த நாள் மீராவுக்கு சுமூகமாய் கழிந்தது. ஆனால் முகுந்தனுக்கு கலக்கத்தை கொண்டு வந்தது. அவர்களது குடியிருப்புக்கு பக்கத்தில் இருக்கும் மளிகை கடையில் இருந்து அவர்களது வீட்டுக்கு மளிகை பொருட்கள் வந்த போது அவனுக்கு குழப்பம் ஏற்பட்டது.

"நான் எதுவும் ஆர்டர் பண்ணல. வேற யார் வீட்டுக்கோ இது வந்திருக்கும்" என்றான் அவன்.

அப்போது அங்கு வந்த மீரா,

"நான் தான் ஆர்டர் பண்ணேன்" என்றாள்.

"எல்லாம் சரியா இருக்கான்னு பாத்துக்கோங்க மேடம்" என்றான் அதை கொண்டு வந்தவன்.

அந்த பொருட்களை சரி பார்த்துக் கொண்டவள், அதைக் கொண்டு வந்தவனுக்கு இருபது ரூபாய் பணம் கொடுத்தாள். அதை புன்னகையுடன் பெற்றுக் கொண்டு சென்றான் அவன்.

அவற்றை சமையலறையில் அடுக்க துவங்கினாள் மீரா. அன்று மாலை, அலுவலகத்தில் இருந்து திரும்பி வந்த போது, அவள் காய்கறிகள் வாங்கி வந்ததை முகுந்தன் பார்த்திருந்தான். எதற்காக அவள் இதையெல்லாம் செய்ய வேண்டும்? அவளிடம் பணம் இருக்கிறதா என்று கூட அவனுக்கு தெரியவில்லை.

"எதுக்காக இதையெல்லாம் வாங்கி இருக்க?" என்று தன்னை அடக்க மாட்டாமல் கேட்டான் அவன்.

"நான் தான் சொன்னேனே இந்த வீட்ல என்னுடைய பங்களிப்பும் இருக்கும்னு. அதுக்காக தான்" என்றாள் அவனை பார்க்காமல்.

"என்ன அவசியம்?" என்ற அவனை சமதள பார்வை பார்த்தாள் மீரா.

"இல்ல...ஏற்கனவே வீட்ல எல்லாம்  தேவையான அளவுக்கு இருக்கேன்னு சொன்னேன்"

"உங்களுக்கு ஒரு சுமையா இருக்க நான் விரும்பல. அதனால தான் செலவையும் ஷேர் பண்ணிக்கலாம்னு  முடிவு பண்ணி இருக்கேன்"

இது அவனுடைய அம்மா கொடுத்த அறிவுரையின் விளைவு தான்  என்று அவனுக்குப் புரிந்து போனது.

"உன்கிட்ட பணம் இருக்கா?" என்றான்.

வழக்கத்திற்கு மாறான புன்னகையுடன், அவனைப் பார்த்து ஆம் என்று சாதாரணமாய் தலையசைத்தாள் மீரா. என் வளையலை அடகு வைத்து தான் இந்த செலவுகளை சமாளிக்கிறேன் என்று அவனிடம் கூற வேண்டிய அவசியம் இல்லை அல்லவா?

எதிர்மறையான அதிர்வலைகளை உணர்ந்தான் முகுந்தன். எதற்காக திடீரென்று செலவுகளை பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைக்கிறாள் மீரா? அவனது அம்மா கூறிய வார்த்தைகள் அவளை உண்மையிலேயே பாதித்து விட்டதா? மூன்று மாதத்திற்கு பிறகு தன்னை விட்டு பிரிந்து செல்ல அவள் தன்னை தயார் படுத்தி கொள்ள துவங்கி விட்டாளா? அவர்களுக்கிடையில் ஏற்பட்ட மூன்று மாத கால ஒப்பந்தம் அவன் நிம்மதியை குலைத்தது.

........

மீராவிடம் சராசரியான மாற்றத்தை கண்டான் முகுந்தன். அவனுக்கு எந்த தொந்தரவும் அளிக்காமல் தன் வேலைகளை செய்தாள் அவள். அவன் வரவேற்பறையில் இருக்கும் போது அவள் தன் அறையை விட்டு வெளியே வருவதை தவிர்த்தாள். அது அவனுக்குள் கலவரத்தை விளைவித்தது. இவ்வளவுக்கும் இடையில், ஒரு விஷயம் அவனுக்கு மிகுந்த திருப்தியை அளித்தது. அவன் அவளை சத்தம் போட்ட அந்த நாளுக்கு பிறகு, அலுவலகத்திற்கு புடவை அணிவதை நிறுத்திக் கொண்டாள் மீரா. அவனது பேச்சைக் கேட்டு அவள் நடந்தது அவனுக்கு சந்தோஷத்தை தந்தது.
.....

மறுபுறம், நந்தகோபாலை போலவே ஜெகதீஷும் மீராவினால் கவரப்பட்டான். அவர்கள் இருவருக்கும் மீராவை ரொம்பவே பிடித்திருந்தது. அவளது சுபாவம் அவர்களை வெகுவாய் கவர்ந்தது. வழக்கம் போல வாசுதேவனின் அறையில் அவர்கள் மதிய உணவு சாப்பிட ஒன்று கூடினார்கள்.

"ஏன் இவ்வளவு லேட்டு?" என்றான் வாசுதேவன் ஜெகதீஷிடம்.

"நாளைக்கு நடக்கப்போற ஃபோட்டோ ஷூட் பத்தி மீரா கிட்ட டிஸ்கஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன்"

"ஓஹோ"

"நான் மீராவை காதலிக்கிறேன்னு நினைக்கிறேன்" என்றான் ஜெகதீஷ்.

அவனை திகைப்புடன் பார்த்தான் வாசுதேவன்.

"அப்படின்னா என் கதி? நான் அவங்களை காதலிக்கிறேன்னு உனக்கு தெரியாதா?" என்றான் நந்தகோபால்.

பதட்டமானான் வாசுதேவன். இவர்களுக்குள் சண்டை ஏற்படுமோ...!

"நான் காத்திருந்த என்னுடைய ஏஞ்சல் மாதிரியே அவங்க இருக்காங்கன்னு உனக்கு தெரியாதா?" விரக்தியுடன் கேட்டான் நந்தகோபால்.

"அதுக்காக அவங்க உன்னுடைய ஏஞ்சல்னு அர்த்தம் இல்லையே..."

"இது கொஞ்சம் கூட நியாயமே இல்ல ஜகா"

"நீ தானே அவங்களை காதலிக்கிற? அவங்க உன்னை காதலிக்கலையே... நீ காதலிக்கிற விஷயம் கூட அவங்களுக்கு தெரியாது... அப்படி இருக்கும் போது, அவங்களை நான் ஏன் காதலிக்க கூடாது?"

சில நொடி யோசித்த நந்தகோபால்,

"சரி, நமக்குள்ள ஒரு ஜென்டில்மேன் அக்ரிமெண்ட் போட்டுக்கலாம்"

"என்ன அக்ரீமெண்ட்?"

"நம்ம ரெண்டு பேரும் ஃபிரண்ட்ஸ். நம்ம யாருக்காகவும் சண்டை போட கூடாது. நமக்கு வரப்போற வருங்கால மனைவிக்காகவும் கூட சண்டை போடக்கூடாது"

யோசனையுடன் தலையசைத்தான் ஜெகதீஷ்.

"நம்ம ரெண்டு பேரும் மீராவை விரும்புறோம். நம்ம ரெண்டு பேர்ல ஒருத்தரை தான் அவங்க தேர்ந்தெடுக்க போறாங்க. ஒருத்தரை நிச்சயம் ரிஜெக்ட் பண்ணுவாங்க. அது நமக்கு நல்லாவே தெரியும். அவங்களோட முடிவை நம்ம ஏத்துக்கணும். அவங்களுக்கு உன்னை பிடிச்சா, நான் கடைசி வரைக்கும் அவங்களோட ஃப்ரெண்டாவே இருந்துடுவேன். ஒருவேளை அவங்களுக்கு என்னை பிடிச்சா, நீ அவங்களுக்கு ஃபிரெண்டா இருக்குறதில்ல எனக்கு எந்த அப்ஜக்ஷனும் கிடையாது. ஏன்னா, நீயும் மீராவும் ரொம்ப நல்லவங்க"

புன்னகை புரிந்தான் ஜெகதீஷ்.

"நீ உன்னோட வழியில அவங்களை ட்ரை பண்ணு. நான் என்னோட வழியில ட்ரை பண்றேன். ரெண்டு பேரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் கண்டிப்பா டிஸ்டர்ப் பண்ணவோ, ஒருத்தர் வழியில மத்தவர் தலையிடவோ கூடாது. என்ன சொல்ற?"

"ஃபென்டாஸ்டிக்" என்றான் வாசுதேவன்.

"இதுக்கு நானும் முழு மனசோட ஒத்துக்குறேன். மீராவுக்கு என்ன வேணும்னு அவங்களே முடிவு பண்ணட்டும்" என்றான் ஜெகதீஷ்.

"தட்ஸ் கிரேட்" என்று அவனுடன் கைகுலுக்கினான் நந்தகோபால்.

மீராவை திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்பதில் அவர்கள் முழு மூச்சாய் இறங்கினர்கள், அவள் வேறொருவரின் மனைவி என்ற உண்மை தெரியாமல்.

தொடரும்...