12 கேள்வி

"உண்மையிலேயே அவர் கல்யாணம் ஆனவரான்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டு வந்து எனக்கு கொஞ்சம் சொல்ல முடியுமா?" என்று கெஞ்சினாள் ஸ்ரேயா.

சரி என்று தலையசைத்தாள் மீரா.

"நான் சொல்றதை நீ கேக்க மாட்டியா ஸ்ரேயா?" என்று அவளை கடிந்து கொண்டாள் வைஷ்ணவி.

ஸ்ரேயாவின் முகம் வதங்கி போனது.

"இதைப் பத்தி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீங்க மீரா?" என்றாள் வைஷ்ணவி.

அதை எதிர்பார்க்காத மீரா திகைத்தாள். அவள் என்ன கூற முடியும், என் கணவனை காதலிக்காதே என்றா?

"இதுல நான் என்ன சொல்ல முடியும்? இது அவங்களோட பர்சனல் மேட்டர்"

"இல்ல, இல்ல, அப்படி யோசிக்காதீங்க மீரா. நீங்க இந்த இடத்துக்கு புதுசு. உங்களுக்கு என்னை பத்தி எதுவும் தெரியாது. அதனால நீங்க சொல்றது நடுநிலமையா தான் இருக்கும்" என்றாள் ஸ்ரேயா.

அவளது அணுகுமுறை மீராவுக்கு பிடித்திருந்தது.

"ஒருவேளை, அவர் கல்யாணம் ஆனவரா இருந்தா, நீங்க என்ன செய்வீங்க?" என்று கேள்வி எழுப்பினாள் மீரா.

பெருமூச்சு விட்ட ஸ்ரேயா,

"என்ன செய்ய முடியும்? அவர் வாழ்க்கையை விட்டு ஒதுங்கி தான் ஆகணும்" என்றாள் சோகமாய்.

"அப்படின்னா, அதை செய்யுங்க. அவருக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சுன்னு நினைச்சுக்கோங்க"

"ஒருவேளை, அவருக்கு கல்யாணம் ஆகாம இருந்தா?"

"தனக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சுன்னு பொய் சொல்லியாவது உங்களை தன் கிட்ட இருந்து விலக்கி வைக்கணும்னு நினைக்கிற ஒருத்தர் கிட்டயிருந்து நீங்க என்ன சாதிக்க முடியும்னு நினைக்கிறீங்க?"

"அவங்க சொல்றது சரி தான், ஸ்ரேயா" என்றாள் வைஷ்ணவி.

"இந்த ஆஃபீஸ்ல வேற யாருக்கும் அவருக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சின்னு தெரியாதா?" என்றாள் மீரா.

"நந்தாவுக்கும் ஜெகதீஷுக்கும் தெரியும்"

"அப்படியா?"

"ஆமாம். அவருக்கு கல்யாணம் ஆயிட்டதா நந்தா கூட சொன்னாரு"

"இதுக்கு மேல அதுல யோசிக்க என்ன இருக்கு?" என்றாள் மீரா.

ஆம் என்று தலையசைத்தாள் ஸ்ரேயா.

"வாழ்க்கை ரொம்ப அழகான விஷயம். அதுல கல்யாணம் ரொம்ப முக்கியமான பகுதி. அந்தப் பகுதியில நமக்கு கிடைக்கப் போற சந்தோஷம், முழுக்க முழுக்க நமக்கு கிடைக்கப் போற பார்ட்னரை பொறுத்த விஷயம். அந்தப் பகுதியை வீணாக்கிடாதீங்க, ஸ்ரேயா. நீங்க ரொம்ப நல்லவங்களா இருக்கீங்க. அடுத்தவங்களோட வாழ்க்கைல தலையிட கூடாதுன்னு நினைக்கிறீங்க. உங்க வாழ்க்கையை எது சந்தோஷமா மாத்த முடியுமோ, அதை பத்தி யோசிங்க"

"அதை நீ எப்படி சுலபமா செய்யலாம்னு என்கிட்ட ஒரு வழி இருக்கு" என்றாள் வைஷ்ணவி.

"என்ன வழி?" என்றாள் ஸ்ரேயா.

"உனக்கு பிடிச்ச மாதிரி ஒருத்தரை தேர்ந்தெடு. அதுக்கப்புறம் பாரு, நீ எவ்வளவு வேகமாக முகுந்தனை மறக்குறேன்னு" என்றாள் வைஷ்ணவி.

"அப்படின்னா நான் நந்தாவை ட்ரை பண்ணட்டுமா?" என்று கண்ணாடித்தாள் ஸ்ரேயா.

"உன்னை நான் கொன்னுடுவேன்" தன் கையில் இருந்த தேக்கரண்டியால் அவளை ஒரு அடி போட்டாள் வைஷ்ணவி.

அவர்களை பொருள் புரிந்த பார்வை பார்த்தாள் மீரா. அவளைப் பார்த்து சிரித்த ஸ்ரேயா,

"நீங்க நினைக்கிறது சரி தான் மீரா. வைஷ்ணவி நந்தாவை ரொம்ப தீவிரமா காதலிக்கிறா. ஆனா அவர் தான் இவளை திரும்பி கூட பாக்க மாட்டேங்கிறாரு"

ஆமாம் என்று சோகமாய் தலைகசைத்தாள் வைஷ்ணவி.

"அவர் பாக்க நல்லவரா தெரியுறாரே... எதுக்காக நீங்க இன்னும் உங்க காதலை சொல்லாம இருக்கீங்க?"

"ஐயோ... நான் சொல்லனும்னு தான் நினைக்கிறேன். ஆனா அவர்கிட்ட போனாலே, என் கையும், காலும் உதறல் எடுக்க ஆரம்பிச்சிடுது"

"அப்ப கூட உங்க வாய் சும்மா தானே இருக்கு? அதை வச்சு சொல்லலாமே?" என்றாள் மீரா கிண்டலாய்.

"அதுக்கு மேல, வாய் தான் டைப் அடிக்குது" என்றாள் பரிதாபமாய்.

அப்போது அங்கு வந்த நந்தாவை பார்த்து புன்னகைத்தாள் மீரா.

"நீங்க லஞ்ச் சாப்பிட்டு முடிச்சிட்டிங்கன்னா, நம்ம வேலையை கண்டினியூ பண்ணலாமா மீரா?" என்றான். 

சரி என்று தலையசைத்த மீரா, நாற்காலியை விட்டு எழுந்து சென்று, யாரும் எதிர்பாராத வண்ணம், வைஷ்ணவியை அன்பாய் அணைத்துக் கொண்டாள், வைஷ்ணவியை திகைக்க செய்து.

"நம்ம சாயங்காலம் பார்க்கலாம்"

சரி என தலையசைத்தாள் வைஷ்ணவி, அவர்களை அதிசயமாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்த நந்தகோபாலை பார்த்தபடி. நந்தாவுடன் நடக்க துவங்கினாள் மீரா.

"உங்களுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ் நந்தா"

"எதுக்கு மீரா?"

"வைஷ்ணவியை எனக்கு அறிமுகப்படுத்திவச்சதுக்கு. அவங்க ரொம்ப நல்ல பொண்ணு" என்றாள்

"அப்படியா? ஒரே நாள்ல உங்களுக்கு அவங்களை அவ்வளவு பிடிச்சிடுச்சா?"

"ஆமாம், நான் இங்க புதுசா வந்திருக்கேன். ஆனா அவங்க என் கிட்ட எந்த ஒரு வித்தியாசமும் காட்டல. அவங்களோட சாப்பாட்டை என்னோட ஷேர் பண்ணிக்கிட்டாங்க. எந்த ஹெல்ப் வேணும்னாலும் கேட்க சொன்னாங்க"

"பரவாயில்லையே..."

வைஷ்ணவியை பற்றிய நல் அபிப்பிராயத்தை நந்தாவின் மனதில் விதைத்து விட்ட சந்தோஷத்தில் புன்னகைத்தாள் மீரா.

மீரா கற்க வேண்டிய விஷயங்களை அவளுக்கு தெளிவு படுத்தினான் நந்தா. மெல்ல அவனிடம் கேள்வி கேட்டாள் மீரா.

"நம்ம மேனேஜர் யார்கிட்டயும் பேசவே மாட்டார்னு நீங்க சொன்னீங்க. ஆனா அவரு ரீசண்டா கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டாராமே... நீங்க சொன்ன போது அவர் சிடுமூஞ்சியா இருப்பார்ன்னு நினைச்சேன். ஆனா இப்போ, அந்த எண்ணத்தை நான் மாத்திக்கிட்டேன்"

அதைக் கேட்டு சிரித்தான் நந்தகோபால்.

"ஏன் சிரிக்கிறீங்க? நான் ஏதாவது தப்பா சொல்லிட்டேனா?"

"ஸ்ரேயா அவனை காதலிக்கிறா"

"ஆமாம், அவங்க சொன்னாங்க"

"ஆனா முகுந்தன் அவளை காதலிக்கல"

"ஆமாம் அதையும் சொன்னாங்க"

"அவளை தவிர்க்கறதுக்காக தான் அவன் அவகிட்ட பொய் சொன்னான்"

உள்ளூர நகைத்துக் கொண்டாள் மீரா. அப்படி என்றால், இவர்கள் கூட முகுந்தனுக்கு திருமணமான விஷயத்தை நம்பவில்லை.

"யாராவது மூனே நாள்ல கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு வேலையில் வந்து சேருவாங்களா? இவன், அவங்க அம்மா வழுக்கி விழுந்துட்டாங்கன்னு ஊருக்கு போயிட்டு, மூனே நாளில் திரும்பி வந்து, அவகிட்ட தனக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சுன்னு சொல்லி இருக்கான். இது எப்படி சாத்தியம்?"

"ம்ம்ம்..."

"ப்ளீஸ், ஸ்ரேயா கிட்ட இந்த விஷயத்தை சொல்லிடாதீங்க"

"ஏன் நந்தா?"

"அவளுக்கு ஒரு நல்லவன் கிடைக்கட்டும். ஸ்ரேயா மட்டுமில்ல, முகுந்தன் மாதிரி ஒரு ஆளை எந்த பொண்ணும் கல்யாணம் பண்ணிக்க கூடாது. அவனை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா, அவள் வாழ்க்கையில் கஷ்டத்தை தவிர வேறு எதுவும் இருக்காது. தனக்கு ஒருத்தர் வேணும்னு அவன் நிச்சயம் நினைக்க மாட்டான். அவன் அப்படித்தான். நாங்க கடந்த அஞ்சு வருஷமா அவனை பார்த்து கிட்டு இருக்கோம். அவன் ஹார்ட் ஒர்க்கர் மட்டும் இல்ல, ஸ்மார்ட் ஒர்க்கரும் கூட. ஆனா தனியாவே இருக்கணும்னு விரும்புவான். அதனால தான் சொல்றேன், அவனை யாரும் கல்யாணம் பண்ணிக்க கூடாது"

ஒன்றும் கூறவில்லை மீரா. கூறுவதற்கு ஏதுமில்லை.

மாலை

வைஷ்ணவியுடன் அலுவலகத்தை விட்டு வெளியே வந்தாள் மீரா.

"பை..."

"போயிட்டு வாங்க"

"வாங்க போங்க எல்லாம் வேண்டாம், மீரா" என்றாள் வைஷ்ணவி.

"சரி வைஷு..."

"அது..." என்று சிரித்தபடி சென்றாள், வைஷ்ணவி.

பேருந்து நிறுத்தம் நோக்கி வந்த மீரா, தன் வழிதட பேருந்துக்காக காத்திருந்தாள். முகுந்தனை அவள் பார்க்கக்கூட இல்லை. அவனை சங்கடப்படுத்த அவள் விரும்பவில்லை. அவன் அலுவலகத்தை விட்டு கிளம்பிய பின்பு தான், அவள் அங்கிருந்து வெளியே வந்தாள்.

வீட்டுக்கு வந்த மீரா, தன்னிடமிருந்த இன்னொரு சாவியை பயன்படுத்தி, கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்தாள், கதவைத் தட்டி அவனை சிரமப் படுத்தாமல்.

அவன் சமையலறையில் இருந்தான். அன்று காலை மீரா சமைத்தாள் அல்லவா, அதனால் இந்த முறை அவன் முந்திக் கொண்டான்.

தன் அறைக்குச் சென்ற மீரா, வழக்கம் போல் கதவை தாளிடமால், லேசாய் சாத்தினாள். அப்போது அவளுக்கு அவளுடைய அம்மா வைதேகி இடமிருந்து அழைப்பு வந்தது. அந்த அழைப்பை ஏற்றாள் மீரா.

"ஹலோ அம்மா..."

"எங்களை நீ சுத்தமா மறந்துட்டியா?" என்றார் பொய்யான கோபத்துடன் வைதேகி.

"உங்களை எப்படிமா நான் மறப்பேன்?"

"அதனால தான் தினமும் இரண்டு வேளை எங்களுக்கு ஃபோன் பண்றியா?" என்றார் நக்கலாய்.

"சாரி மா. நான் கொஞ்சம் பிஸியா இருந்தேன்."

"அப்படி என்ன பிஸி? உன் புருஷனை தாலாட்டு பாடி தூங்க வச்சிக்கிட்டு இருக்கியா?" என்றார் கிண்டலாய்

"பகல்ல தூங்குற அளவுக்கு என் புருஷனுக்கு டைம் இல்ல" என்று அவள் கூறிய அதே நேரம், அவளது அறையை கடந்த முகுந்தன், அதைக் கேட்டு நின்றான். அவன் எப்பொழுது தூங்குவான் என்று அவள் ஏன் கூறிக் கொண்டிருக்கிறாள்? யாரிடம் கூறிக் கொண்டிருக்கிறாள்?

"அப்படி நீ என்ன தான் செய்ற?" என்றார் வைதேகி.

"எனக்கு வேலை கிடைச்சிருக்கு"

"நெஜமாவா? எங்க?"

"அவரோட ஆஃபீஸ்லையே தான்"

"அப்படியா? கங்கிராஜுலேஷன்ஸ்... நீ எப்பவும் அவர் கூடவே இருக்கணும்னு மாப்பிள்ளை நினைக்கிறாரு போல இருக்கு"

"சும்மா என்னை கிண்டல் பண்ணாதீங்க அம்மா"

"அவர் தானே உனக்கு இந்த வேலை வாங்கி கொடுத்தது? எங்களுக்கு தெரியாதா மும்பையில வேலை கிடைக்கிறது அவ்வளவு சுலபம் இல்லைன்னு..."

"நீங்க சொல்றது சரி தான். அவர் தான் எனக்கு இந்த வேலையை வாங்கி கொடுத்தாரு. நான் எப்பவும் அவர் கூடவே இருக்கணும்னு அவர் ஆசைப்படுறாரு"

"அப்பப்போ உன்னோட அம்மாவையும் கொஞ்சம் நினைச்சுக்கோ..."

"அம்மா, உங்களை மறக்க வைக்கிற அளவுக்கு என்னை சந்தோஷமா வச்சுக்கிற புருஷன் எனக்கு கிடைச்சதுக்காக நீங்க சந்தோஷம் தான் படணும்"

"அதுல எனக்கு சந்தோஷம் தான். அதுல எந்த சந்தேகமும் இல்ல. ஆனா ஒரு அம்மாவா, என் மக கிட்ட இருந்து நானும் சிலதை எதிர்பார்ப்பேன் இல்லையா?"

"சரி மா. நான் தினமும் உங்களுக்கு ஃபோன் பண்ண ட்ரை பண்றேன். ஒருவேளை நான் உங்களுக்கு ஃபோன் பண்ணலன்னா, நான் என் புருஷனோட பிஸியா இருக்கேன்னு நினைச்சுக்கோங்க. பை...  நான் அப்புறம் பேசுறேன்"

அழைப்பை துண்டித்து, கைபேசியை மேசையின் மீது வைத்துவிட்டு, கதவை திறந்தாள் மீரா. அங்கு முகுந்தன் நின்று கொண்டு அவளை குழப்பத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவள் சமையல் அறைக்கு செல்ல, அவன் குரல் கேட்டு நின்றாள்.

"எதுக்காக உங்க அம்மா கிட்ட பொய் சொன்ன?"

"என்னோட வாழ்க்கை பொய்யா போனது அவங்களுக்கு தெரிய வேண்டாம்னு தான் பொய் சொன்னேன்" என்றாள் அவனை நோக்கி திரும்பாமல்.

"இதனால அவங்க எதிர்பார்ப்பை வளர்த்துக்குவாங்க"

புருவம் நெறித்தாள் மீரா. எந்த எதிர்பார்ப்பை பற்றி இவன் பேசுகிறான்?

"எதிர்பார்ப்பா?" என்று அவனை நோக்கி திரும்பினாள்

"அது... வந்து..." என்று தயங்கினான் முகுந்தன்.

"குழந்தையா?"

ஒன்றும் கூறாமல் மென்று விழுங்கினான்.

"நான் சமாளிச்சுக்கிறேன்" என்று அவள் கூற, எப்படி சமாளிப்பாய் என்பது போல் தன் கண்களை சுருக்கினான் முகுந்தன்.

"குழந்தை பெத்துக்கிறதுல எனக்கு பிரச்சனை இருக்குன்னு நான் அவங்க கிட்ட சொல்லிடுறேன். அது போதுமில்ல?" என்றாள் ஆர்ப்பரிக்கும் அமைதியுடன்.

அவனது முகத்தில் கடும் அதிர்ச்சி பரவியது. அவன் அங்கிருந்து தன் அறையை நோக்கி விடுவிடுவென்று நடக்க, அவள் குரல் கேட்டு நின்றான்.

"ஒரு நிமிஷம்"

அவளை நோக்கி திரும்பினான் அவன்.

"ஸ்ரேயா என்கிட்ட ஒரு விஷயம் கேட்டாங்க" என்றாள் முகத்தில் துளி மாறுதலும் இல்லாமல்.

தனது விழிகளை அகல விரித்த முகுந்தனின் தொண்டையில் ஏதோ அடைத்தது.

"நான் உங்க விஷயத்துல தலையிடுறேன்னு நினைக்காதீங்க... இது நீங்க சம்பந்தப்பட்ட விஷயம் அப்படிங்கறதால என்ன செய்யறதுன்னு எனக்கு தெரியல"

ஸ்ரேயா அவளிடம் என்ன கேட்டாள் என்று தெரிந்து கொள்ள காத்திருந்தான் அவன்.

"நானும் பரேல்ல இருந்து வரேன் அப்படிங்கிறதால, உங்களுக்கு உண்மையிலேயே கல்யாணம் ஆயிடுச்சா இல்லையான்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டு வந்து சொல்ல சொன்னாங்க"

தன் உதடுகளை அழுத்தி, தன் பார்வையை வேறு பக்கம் திருப்பினான் முகுந்தன்.

"நான் அவங்க கிட்ட என்ன சொல்லட்டும்?"

"உண்மையை சொல்லு"

"ஆனா, நீங்க தான் என் புருஷன்னு யார்கிட்டயும் சொல்ல மாட்டேன்னு நான் உங்களுக்கு சத்தியம் செஞ்சு கொடுத்து இருக்கேனே..."

"எனக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சுன்னு சொல்லு..."

"உங்க ஒய்ஃப் யாருன்னு சொல்லாம, அதை மட்டும் சொல்லணும் அப்படித் தானே?"

பதில் கூறாமல் தன் அறையை நோக்கி சென்றான் முகுந்தன். விஷம புன்னகையுடன் நின்றாள் மீரா.

தொடரும்...