5 அப்பா

தனக்கு முன்னால் தேனீர் குவளையை வைத்த ரிதமியை ஏறிட்டான் ஸ்வரன். 

"நீயா? நீ எதுக்கு இதை கொண்டு வந்த?"

"பிலஹரி அண்ணா வீட்ல இல்ல. மார்க்கெட்டுக்கு போயிருக்காரு. அதனால தான் நான் கொண்டு வந்தேன். உங்களுக்கு நான் போட்ட டீயை குடிக்க பிடிக்கல்லன்னா, ஒரு பிரச்சனையும் இல்ல. அதை நீங்க குடிக்காதீங்க. நான் அதைப் பத்தி கவலைப்பட மாட்டேன். அதை நீங்க குடிச்சாலும் எனக்கு எந்த கவலையும் இல்ல. அதை குடிக்கிறதும் குடிக்காததும் உங்க விருப்பம்."

மூச்சு விடாமல் பேசிய அவளை விசித்திரமாய் பார்த்த ஸ்வரன், அந்த தேனீரை எடுத்து பருகினான். புன்னகையோடு பாட்டியின் அறைக்குச் சென்றாள் ரிதமி.

"ஏய், பொண்ணு..." என்று அவன் அழைக்க, திரும்பி பார்த்தாள் ரிதமி.

"என் பேரு ரிதமி. ஏய் பொண்ணு இல்ல."

பெருமூச்சு விட்ட அவன்,

"உனக்கு ஒரு வார்த்தைல பதில் சொல்லவே தெரியாதா? நீ ரொம்ப பேசுறன்னு உனக்கு தோணலயா?"

"நீங்க எக்ஸாம் எல்லாம் எழுதினதில்லயா?" என்று அவன் கேள்விக்கு பதில் கூறாமல் கேள்வி எழுப்பினாள்.

"என்ன்னனது?" என்று முகம் சுருக்கினான்.

"ஒன் வேர்ட் ஆன்சர் எழுதுனா எக்ஸாம்ல பாஸ் பண்ண முடியாது. லாங் ஆன்சர் எழுதுனா தான் நல்ல மார்க் ஸ்கோர் பண்ண முடியும்."

"அன்பிலிவபிள்..." என்று முணுமுணுத்தான்.

"எதுக்கு என்னை கூப்பிட்டீங்க?"

"தேங்க்ஸ்" என்று தன் கையில் இருந்த குவளையை உயர்த்தி காட்டினான்.

"வெல்கம்" என்று பாட்டியின் அறைக்கு சென்று அவரிடம் ஒரு குவளையை வழங்கினாள் ரிதமி.

அதை பருகிய பாட்டி,

"இந்த டீயோட டேஸ்ட், எனக்கு எங்க மாமியாரை ஞாபகப்படுத்துது" என்றார்.

"நெஜமாவா, பாட்டி?"

ஆம் என்று தலையசைத்தபடி அதை பருகினார்.

"உங்க மாமியார் உங்களை எப்படி நடத்தினாங்க?"

"அதை பத்தி மட்டும் கேட்காத. அவங்க ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட்டு. எதை செய்யணும், எதை செய்யக்கூடாதுன்னு ஒரு பெரிய லிஸ்ட்டே போட்டு வச்சிருந்தாங்க. எல்லாரும் அவங்க சொல்றதை தான் கேட்கணும். இல்லனா வீடே போர்க்களமா மாறிடும்."

"கவலைப்படாதீங்க பாட்டி. என்னோட டீ வேணும்னா உங்க மாமியாருடைய கை வண்ணம் மாதிரி இருக்கலாம். ஆனால் நான் உங்க மாமியார் மாதிரி ஸ்ட்ரிக்ட் ஆஃபிசர் கிடையாது." என்று அவள் கூற, சிரித்தார் பாட்டி.

"எனக்கு உன்கிட்ட ஒரு வேண்டுதல் இருக்கு."

"என்ன பாட்டி."

"தயவுசெஞ்சி இங்க வந்து போய்கிட்டு இரு. நீ என் கூட இருந்தா, எனக்கு மாத்திரை மருந்தே தேவைப்படாதுன்னு தோணுது."

"கண்டிப்பா நேரம் கிடைக்கும்போது வரேன், பாட்டி. ஆனா இப்போ நான் கிளம்பணும்."

"சரி, ஆனா நேரம் கிடைக்கும் போது வா."

"வரேன், பாட்டி." என்று அங்கிருந்து கிளம்பினாள்.

சிரித்தபடி அவள் வெளியே வர, அங்கு ஸ்வரன் இருந்ததை பார்த்து அவளது புன்னகை மறைந்தது.

"வெயிட்" என்று அவன் கூறியதை கேட்டு நின்றாள்.

அவளை நோக்கி வந்த அவன், தன் கையில் இருந்த ஒரு காசோலையை அவள் கையில் திணித்தான்.

"இதை வாங்கிக்கோ."

அதில் 25 ஆயிரம் ரூபாய் நிரப்பப்பட்டிருந்தது.

"வாவ், நான் போட்ட டீக்கு இவ்வளவு மதிப்பு இருக்கும்னு எனக்கு தெரியாது." என்றாள் கிண்டலாக.

"இது நீ என் பாட்டிக்காக கொடுத்த ஹாஸ்பிடல் பில்லுக்கான பணம்."

"நான் தான் ஏற்கனவே சொன்னேனே..." என்று மேற்கொண்டு பேசப்போன அவளை தடுத்து நிறுத்தி,

"நீ சொன்ன. ஆனா என்னால அதை ஏத்துக்க முடியாது. அவங்க என்னோட பாட்டி. நீ அவங்களுக்கு பணம் கொடுக்க வேண்டாம்."

"அவங்க உங்க பாட்டியா இருந்தா என்ன? அவங்க மயங்கி விழுந்தப்போ நீங்க அவங்க கூட இல்ல. அவங்களுக்கு உங்க தேவையா இருந்தப்போ, நீங்க அவங்க உதவிக்கு வரலையே..."

"அதை சரி கட்ட இப்போ இந்த பணத்தை கொடுக்கிறேன்."

"சில விஷயங்களை எல்லாம் பணத்தை கொடுத்து சரி கட்ட முடியாது. அதை நீங்க புரிஞ்சுக்கோங்க."

"இங்க பாரு..."

"நான் ஒரு கேள்வி கேக்குறேன். அதுக்கு நீங்க பதில் சொன்னா, நான் இந்த பணத்தை வாங்கிக்கிறேன். உங்களால அதுக்கு பதில் சொல்ல முடியலன்னா, எனக்கு எப்பவுமே நீங்க பணம் கொடுக்கக் கூடாது. டீலா?"

"என்ன கேள்வி?". என்று தன் கைகளை கட்டிக் கொண்டான்.

"நீங்க என்னை மறுபடியும் சந்திக்கவே இல்லைனா இந்த பணத்தை எனக்கு எப்படி கொடுத்திருப்பீங்க?"

அதைக் கேட்டு திகைத்தான் ஸ்வரன்.

"நீங்க என்னை அவமானப் படுத்தின பிறகும் நான் இந்த வீட்டுக்கு வந்தேன். அதனால தான் இப்போ என் முன்னாடி இந்த செக்கோட நிக்கிறீங்க. நான் வராம போயிருந்தா...?"

"அது வந்து..." என்று தடுமாறினான்.

"யோசிச்சுக்கிட்டே இருங்க. நீங்க எனக்கு பதில் சொல்லும் போது நான் பணம் வாங்கிக்கிறேன். பை." என்று அங்கிருந்து நடந்தாள்.

பேச்சிழந்து  அவளைப் பார்த்தபடி நின்றான் ஸ்வரன்.

இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு

தனக்கு முன்னால் வந்து நின்ற அந்த மனிதனைப் பார்த்து வியப்படைந்தார் பாட்டி. அது அம்சவர்தன், ஸ்வரனின் தந்தை.

"வணக்கம், மா."

"வணக்கம். எது உங்களை இங்கே திடீர்னு வரவச்சது மாப்பிள்ளை?"

"என் மகனை பார்க்க வந்தேன்."

"உங்க மகனா? யாரது மாப்பிள்ளை?" என்றார் கிண்டலாய்.

"நீங்க என் மேல கோவமா இருக்கீங்கன்னு தெரியும். நீங்க அப்படி இருக்கிறதுல தப்பு ஒன்னும் இல்ல. ஆனா நீங்க ஒரு விஷயத்தை புரிஞ்சுக்கணும். ஒரு அப்பாவா எனக்கும் சில பொறுப்புகள் இருக்கு."

"பொறுப்பா? உங்களுக்கு என்ன ஆச்சு, மாப்பிள்ளை? உங்களுக்கு சம்பந்தம் இல்லாத விஷயங்களை பத்தி எல்லாம் பேசிக்கிட்டு இருக்கீங்க? பொறுப்பே இல்லாத ஒரு மனுஷன் பொறுப்பை பத்தி பேசுறதை கேட்கும் போது எனக்கு சிரிக்க தோணுது." என்று சிரித்தார் பாட்டி.

"நான் பொறுப்பில்லாம போனதுக்கு உங்க மகளும் ஒரு காரணம். அதை மறந்துடாதீங்க."

"இல்ல. பப்லுவோட நிலைமைக்கு தான் அவ காரணம். நீங்க பொறுப்பில்லாம போனதுக்கு அவ காரணமில்ல. நீங்க அவளுக்கு முன்னாடியே முதல் அடியை எடுத்து வச்சு வேற ஒரு பொம்பளை கிட்ட போயிட்டீங்க. உங்களால தான் என் மகளும் வேற ஒருத்தரை தேடிக்கிட்டா."

பதில் கூறாமல் திகைத்தார் அம்சவர்தன்.

"நீங்க என்ன நினைச்சிட்டு இருக்கீங்க, மாப்பிள்ளை? உங்க இடத்துல என் மக பைரவி இருந்திருந்தாலும் என்னோட பதில் ஒண்ணே தான். பப்லுவோட வாழ்க்கையை கெடுத்ததுல உங்க ரெண்டு பேருக்குமே சரிசமமான பங்கு இருக்கு. போகட்டும் விடுங்க. அதைப்பத்தி எல்லாம் இப்ப பேசி எந்த பிரயோஜனமும் இல்ல. அதை யாராலயும் மாத்த முடியாது. நீங்க திடீர்னு உங்க பொறுப்பை பத்தி எல்லாம் பேசுறதுக்கு என்ன காரணம்? திடீர்னு உங்க பொறுப்பை எது உங்களுக்கு ஞாபகப்படுத்துச்சு?"

"நீலாம்பரியோட குடும்பத்துல ரொம்ப நல்ல பொண்ணு ஒருத்தி இருக்கா. அவளை நம்ம பப்லுவுக்கு கொடுக்க அவங்க தயாரா இருக்காங்க."

பாட்டி விக்கித்து நின்றார். இது தான் அவரை இங்கு அழைத்து வந்திருக்கிறதா?

"பப்லு கல்யாணத்துக்கு தயாரா இல்ல. ஏன்னு உங்களுக்கு தெரியுமா? தன்னோட அம்மாவும் அப்பாவும் சண்டை போட்டதை பார்த்து பார்த்து அவனுக்கு வாழ்க்கை மேலையே வெறுப்பாயிடுச்சு. அவன் உறவு முறையையே வெறுக்கிறான். கல்யாணம் அப்படிங்கற பேச்சை யாராவது எடுத்தா அவனுக்கு அவ்வளவு ஆத்திரம் வருது. முக்கியமா உங்க ரெண்டாவது மனைவி நீலாம்பரி பேரை கேட்டா... தன்னோட அம்மாவும் அப்பாவும் பிரிய காரணமா இருந்த அந்த பொம்பள பேரை...!"

அம்சவர்தன் சங்கடத்திற்கு ஆளானார்.

"அவனை இப்படியே இருக்க விட்டு விட முடியாது"

"என்ன செய்யப் போறீங்க மாப்பிள்ளை? நீங்களும் உங்க மனைவியும் சேர்ந்து அவனோட இதயத்தில் ஏற்படுத்தின தழும்பு ரொம்ப ஆழமானது. நீங்களும் பைரவியும் அதை சுத்தமா மறந்துட்டீங்க. உங்க ரெண்டு பேருக்கும் புது வாழ்க்கை கிடச்சப்போ உங்களுக்கு ஒரு மகன் இருக்கிறதையே நீங்க மறந்துட்டீங்க. எப்பவாவது நீங்க பப்லுவை பத்தி யோசிச்சிங்களா? இப்ப மட்டும் திடீர்னு என்ன அவன் மேல அக்கறை? எந்த உரிமையில இப்ப நீங்க இங்க வந்திருக்கீங்க?"

"நான் அவனோட அப்பா."

"அப்பாவா? அப்பாங்குற உறவுக்கு சரியான அர்த்தம் தெரியுமா உங்களுக்கு? அப்பா தான் ஒரு பிள்ளையோட முதல் ஹீரோ. நீங்க எப்பவாவது அவனை அந்த மாதிரி உணர வச்சிருக்கீங்களா? உங்களுக்கு இப்பவாது உங்க பிள்ளை ஞாபகம் வந்தத நினைச்சு எனக்கு சந்தோஷம். ஆனா தயவு செஞ்சு அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறேன்னு மட்டும் வந்துடாதீங்க."

"நான் சொல்றேன்னு தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க, மா. நீங்க என்னை கண்ட்ரோல் பண்ண முடியாது. எதுவா இருந்தாலும் அதை பப்லு முடிவு பண்ணட்டும்."

"உங்க விருப்பம். நான் உங்க பிள்ளைகிட்ட உங்க மரியாதையை காப்பாத்த நினைச்சேன். ஆனா, நீங்க அதை கெடுத்துக்கத்தான் செய்வேன்னு சொன்னா நான் என்ன செய்ய முடியும்? நடத்துங்க."

"பப்லு எங்க?"

"அவன் வீட்ல இல்ல. எப்போ அவன் திரும்பி வருவான்னு தெரியல."

"சரி, நான் அவன்கிட்ட அப்புறம் பேசிக்கிறேன். ஆனா நிச்சயம் அவனுக்கு கீர்த்தனாவை பிடிக்கும்."

"அப்படியா? அவகிட்ட அப்படி என்ன ஸ்பெஷல்?"

"பாக்க ரொம்ப அழகாவும், ஸ்டைலாவும் இருப்பா. நல்லா படிச்சிருக்கா. பணக்கார வீட்டு பொண்ணு."

"என் பொண்ணு பைரவிக்கும் அந்த குவாலிட்டி எல்லாமே இருந்தது. அப்படி இருக்கும்போது நீங்க ஏன் அவளை விட்டுட்டு இன்னொரு பொம்பளை கிட்ட போனீங்க? ஒரு பொண்ணு அழகா, ஸ்ட்டைலா, படிச்சவளா, பணக்கார வீட்டு பெண்ணாகவும் இருந்தா மட்டும் போதாது. அவளுக்கு நல்ல மனசும், நல்ல கேரக்டரும் இருக்கணும். பப்லு வேலை செய்றது சினி ஃபீல்டுல. நீங்க சொன்ன இந்த குவாலிட்டிசோட அங்க எந்த பொண்ணுமே இல்லன்னு நினைக்கிறீங்களா?"

பெருமூச்சு விட்டார் அம்சவர்தன்.

"நான் உங்க நல்லதுக்காக தான் சொல்றேன். பப்லு உங்களை இங்க பார்த்தா, தன் கட்டுப்பாட்டை இழந்துடுவான். தயவு செஞ்சு இங்கிருந்து போயிடுங்க."

"இப்போ போறேன். ஆனா நிச்சயம் திரும்ப வருவேன்." என்று அங்கிருந்து நடந்தார் அம்சவர்தன்.

தற்செயலாய் அங்கு வந்து, அவர்கள் பேசுவதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த ரிதமி, அவரை பார்த்து திரைச்சீலைக்கு பின்னால் மறைந்து கொண்டாள். அவர் செல்லும் வரை காத்திருந்து வெளியே வந்தாள்.

"யார் பாட்டி அது?"

"பப்லுவோட அப்பா, அம்சவர்தன்."

"நான் சோஷியல் மீடியாவில் படிச்சேன். அம்சவர்தன் ஒரு புது ரெக்கார்டிங் ஸ்டுடியோவை கட்டி இருக்காராம். அதுல தன்னோட பார்ட்னர் சாருகேசி கூட சேர்ந்து  புதுசா சில மியூசிக் ஆல்பம் லான்ச் பண்ண போறாருன்னு படிச்சேன்."

"ஓஹோ..."

"சாருகேசியோட பொண்ணு, கீர்த்தனா ஒரு சிங்கர்."

"உனக்கு எப்படி தெரியும்?"

"சோஷியல் மீடியாவுல படிச்சது தான்..."

"ஓ..."

பாட்டி எடையோ தீவிரமாய் யோசிப்பதை கவனித்த ரிதமி,

"நீங்க டென்ஷனா இருக்கிற மாதிரி தெரியுதே?" என்றாள்.

"பப்லு இதை எப்படி டீல் பண்ண போறான்னு தெரியல. அவனுக்கு அவங்க அப்பா அம்மாவை பார்த்தாலே கோபம் வரும். போதாத குறைக்கு இவர் வேற அவனுக்கு வரனை கொண்டு வந்திருக்காரு."

"நீங்க என்ன செய்யப் போறீங்க, பாட்டி?"

"இதைப் பத்தி அவன் கிட்ட சொல்லணும். இல்லனா அவன்கிட்ட நான் மறைச்சிட்டேன்னு என் மேல கோபப்படுவான்."

"அப்படின்னா அவர்கிட்ட சொல்லிடுங்க."

"இன்னைக்கு என்னவெல்லாம் உடைய போகுதோ தெரியல."

"ஐயோ..."

"ஆமாம், அவங்க அப்பா அம்மாவை பத்தி கேட்கும் போதெல்லாம் அவன் தன்னோட கட்டுப்பாட்டை இழந்துடுவான். அதுவும் அவர் ரொம்ப உரிமையா வேற பேசிட்டு போயிருக்காரு. அவரை இப்படி எல்லாம் எது நடக்க வச்சதுன்னு எனக்கு புரியல."

"அப்படின்னா அவர்கிட்ட இதையெல்லாம் சொல்லாதீங்க, பாட்டி."

"இல்ல, ரித்து, நான் அவன் கிட்ட இதையெல்லாம் மறச்சேன்னா அவன் வருத்தப்படுவான்."

சிறிது நேரத்திற்கு பிறகு, வழக்கம்போல் புயல் என உள்ளே நுழைந்தான் ஸ்வரன்.

"பப்லு..."

"என்ன பாட்டி?"

"உன்கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் சொல்லணும்."

"சொல்லுங்க."

"உங்க அப்பா இங்க வந்திருந்தாரு."

அதைக் கேட்டவுடன் அவனது முகம் மாறியது. அது பாட்டிக்கு நல்ல அதிர்வலைகளை தரவில்லை.

"எனக்கு அப்பான்னு சொல்லிக்க யாரும் கிடையாது. அப்படிப்பட்ட ஒருத்தர் என் வாழ்க்கையில இருந்ததா கூட எனக்கு ஞாபகம் இல்ல." என்று கோபமாய் கூறிவிட்டு அங்கிருந்து நடந்தான்.

பெருமூச்சுவிட்டு சோபாவில் அமர்ந்தார் பாட்டி. விழி விரித்து நகம் கடித்தபடி நின்றாள் ரிதமி. இந்த மனிதனை எந்த விதத்தில் சேர்க்க?

"நான் சொல்லல? அவன் இப்படித்தான் நடந்துக்குவான்." என்றார் பாட்டி கவலையுடன்.

"விடுங்க, பாட்டி. அவரே அவங்க அப்பாகிட்ட டைரக்ட்டா டீல் பண்ணிக்கட்டும். நீங்க இதுல தலையிடாம இருக்கிறதே நல்லதுன்னு எனக்கு தோணுது."

ஆனால் அவர்களுக்கு தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை, அவர்கள் எதிர்பாராத ஒன்று நிகழப்போகிறது என்று...!

இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு

ரெக்கார்டிங் தியேட்டரில் இருந்த ஸ்வரனிடம் ஓடி வந்தான் ஸ்ரீ.

"ஸ்வரா, இதை பாரு..."

தனது கைபேசியை அவனிடம் நீட்டினான். ஒரு பிரபல வலைதள பக்கத்தில், சாருகேசியின் பேட்டி இடம்பெற்று இருந்தது.

"ஸ்வரன் கூட நாங்க ஒரு காண்ட்ராக்ட் சைன் பண்றோம். எனக்கும் அவங்க அப்பாவுக்கும் இடையில நல்ல நட்பு இருக்கிறது எல்லாருக்குமே தெரியும். அந்த நட்பை, கல்யாணத்தின் மூலமா உறவுமுறையா மாத்த நினைக்கிறோம். என் மகள் கீர்த்தனாவை ஸ்வரனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க நாங்க முடிவு செஞ்சிருக்கோம். இதைப்த்தி அம்சவர்தன் ஏற்கனவே ஸ்வரனோட பாட்டிகிட்ட ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாடி பேசியிருக்கார். சீக்கிரமே அதிகாரப்பூர்வமான அறிவிப்பு வெளியாகும்."

"என்ன ஸ்வரா இது? இதை பத்தி நீ எதுவுமே சொல்லலயே..."

"இது சுத்த பேத்தல்..." என்றான் எரிச்சலோடு.

"என்ன சொல்ற?"

"இதைப்பத்தி எனக்கு எதுவும் தெரியாது. அந்த சாருகேசியை நான் சும்மா விட போறதில்ல. இதுக்கு அந்த ஆள் பதில் சொல்லியே ஆகணும்"

"ஆனா, உங்க அப்பாவும் பாட்டியும் இத பத்தி பேசிட்டதா அவர் சொல்றாரே?"

கோபத்தில் வீறிட்டு எழுந்தான்
ஸ்வரன். அம்சவர்தன் புதிதாய் அமைத்திருந்த ரெக்கார்டிங் தியேட்டரை நோக்கி அவனது கார் பறந்தது.

தொடரும்...