54 நிறைவுப் பகுதி

ரிஷிவரன் கூறியது போலவே அவர்களுடைய திருமணமும் முதலிரவும் அடுத்த நாளே முடிவானது.

சாம்பசிவமும் தாட்சாயனியும் அன்பு இல்லம் விட்டு கிளம்ப இருந்ததால், ரிஷிவரனையும் மதுமிதாவையும் தரைத்தளம் வருமாறு அழைத்தார் ரோகிணி.

"நாங்க நாளைக்கு காலையில வறோம்." என்றார் தாட்சாயணி.

"அம்மா, போன மாசம் எனக்கு ஒரு பட்டு புடவை வாங்கி கொடுத்தீங்கல்ல, அதை எடுத்துக்கிட்டு வாங்க. நான் நாளைக்கு அதையே கட்டிக்கிறேன்"

"இல்ல இல்ல... அது வேண்டாம்.  நான் உனக்கு புதுசா ஒன்னு வாங்கிட்டு வரேன்"

"அது எனக்கு ரொம்ப பிடிச்ச கலர் மா. எனக்கு அதையே கொண்டு வாங்க" என்றாள் கெஞ்சலாக.

"அவளுக்கு அது பிடிச்சிருந்தா, அதையே கொண்டு வாங்க ஆன்ட்டி" என்றான் ரிஷிவரன்.

சரி என்று அரை மனதாய் தலையசைத்தார் தாட்சாயினி.

"நாங்க கிளம்புறோம்ங்க. நிறைய வேலை இருக்கு"

"நீங்க எதுவும் செய்ய வேண்டாம். நாங்க எல்லாத்தையும் பார்த்துக்கிறோம். நீங்க கிளம்பி காலையில வந்தா போதும்" என்றார் ரோகிணி.

"ஆமாம் மா. வீட்ல தானே செய்றோம்? வேண்டியதை எல்லாம் ஐயரே கொண்டு வந்துடுவாரு. நம்ம ஒன்னும் கவலைப்பட வேண்டியதில்ல."  என்றார் கிரிவரன்.

சரி என்று தலையசைத்த தாட்சாயனி, சம்பசிவத்துடன் அங்கிருந்து கிளம்பி சென்றார்.

தன் இடுப்பில் கைவைத்துக்கொண்டு, ரிஷிவரனை பார்த்து கண்களை சுருக்கினார் ரோகிணி.

"என்ன மாம்? ஏன் என்னை அப்படி பாக்குறீங்க? நான் அப்படி என்ன செய்யக்கூடாததை செஞ்சிட்டேன்?" என்றான் கிண்டலாய்.

"ஆமா ஆமா, நீ என்ன செஞ்ச? நீ தான் ரொம்ப நல்லவனாச்சே..."

"ஆமா, நான் நல்லவன் தான். இல்லையா பின்னே?" என்று சிரித்தான் ரிஷிவரன்.

"நீ உன் மாமனார் மாமியார் கிட்ட பேசினதை பார்த்தா, உன்னை மாதிரி நல்லவன் உலகத்திலேயே இல்லன்னு சொல்லுவாங்க" என்று சிரித்தார் கிரிவரன்.

"நீ எப்படி கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டங்குற விஷயம் தெரிஞ்சதுன்னா, உன்னை மாதிரி அயோக்கியன் இந்த உலகத்திலேயே இல்லன்னு எல்லாரும் சொல்லுவாங்க" என்று சிரித்தார் ரோகிணி.

"மாம் நான் நல்ல பையன் அப்படிங்கறதை நீங்க ஒத்துக்கிட்டு தான் ஆகணும். அதனால தான் எல்லாமே என் விருப்பப்படி நடக்குது"

சிரித்தபடி இடவலமாய் தலையசைத்தார் ரோகிணி.

"ஆன்ட்டி, நான் என்னோட ஃபிரண்ட்ஸை கல்யாணத்துக்கு கூப்பிடட்டுமா?" என்றாள் மதுமிதா.

"கண்டிப்பா கூப்பிடு. எத்தனை பேர் வர போறாங்க?"

"மூணு பேர்" என்றான் ரிஷி முந்திக்கொண்டு.

ஆம் என்று தலையசைத்தாள் மதுமிதா.

"குட்டிக்கும் மூன்று ஃபிரண்ட்ஸ் தான்" என்றார் கிரிவரன்.

"அது தான் டாட் எங்க வேவ் லென்த்" என்றான் ரிஷி.

"நான் அவங்களுக்கு கால் பண்றேன்"

தன் நண்பர்களுக்கு எளிமையாய் ஒரு குறுஞ்செய்தியை தட்டி விட்டான் ரிஷி. ஆனால் மதுமிதாவோ, தனது தோழிகளை கான்ஃபரன்ஸ் காலில் இணைத்தாள்.

"எல்லாரும் லைன்ல இருக்கீங்களா?"

"ஆங், இருக்கோம்" என்றார்கள் மூவரும்.

"நாளைக்கு காலையில நீங்க எல்லாரும் ரிஷி வீட்டுக்கு வந்துடுங்க. நான் உங்களுக்கு லொகேஷன் ஷேர் பண்றேன்"

"ரிஷி வீட்டுக்கா? ஏதாவது ஸ்பெஷல் ப்ரோக்ராமா?"

"ஆமாம்... நாளைக்கு எங்களுக்கு கல்யாணம்"

"என்ன சொல்ற?" என்று மூவரும் ஒரே நேரத்தில் அதிர்ச்சி குரல் எழுப்பினார்கள்.

"ஆமாம். நாளைக்கு எங்களுக்கு கல்யாணம்.  பிரண்ட்ஸ், அண்ட் ஃபேமிலியோட கல்யாணம் பண்ணிக்க போறோம். நீங்க என் கல்யாணத்துக்கு வரணும்னு நான் நினைக்கிறேன்"

"அட கடவுளே என்னால இதை நம்பவே முடியலையே" என்றாள் லலிதா.

"ஆமாம் என்னாலையும் நம்ப முடியல" என்றாள் பவானி.

"நாங்க டைமுக்கு அங்கே இருப்போம்" என்றாள் காயத்ரி.

"நான் உங்களுக்காக வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருப்பேன்" என்று அழைப்பை துண்டித்தாள் மதுமிதா.

அதற்குப் பிறகு, மற்ற மூவரும் கான்பிரன்ஸ் காலில் இணைந்து, அடுத்த நாள் என்ன செய்வது என்பதை பற்றி தீர்மானித்தார்கள்.

மறுபக்கம், ரிஷியின் நண்பர்கள், என்ன செய்வது என்பதை ஏற்கனவே தீர்மானித்து விட்டார்கள்.

"வாங்க, எல்லாரும் சாப்பிட்டுட்டு சீக்கிரமா தூங்கலாம். அப்போ தான் காலையில சுறுசுறுப்பாக இருக்க முடியும்" என்றார் ரோகிணி.

"மாம் இன்னிக்கி தூங்கி தான் ஆகணுமா?" என்றான் ரிஷி.

"என்னடா சொல்ற? நைட் எல்லாம் தூங்காம முழிச்சிட்டு இருக்க போறியா?"

"ஆமாம். எனக்கு இன்னைக்கு நைட் தூக்கம் வரும்னு தோணல. நீங்க போங்க. நானும் மதுவும் டிவி பாக்க போறோம்" என்றான்.

"என்னது நானா? என்னால நைட் எல்லாம் முழிக்க முடியாது. நானும் போய் தூங்க போறேன்"

"சரியான தூங்கு மூஞ்சி. உனக்கு நம்ம கல்யாணத்தை நெனச்சு எக்ஸைட்டடாவே இல்லையா?"

"நிறைய இருக்கு. அதனால தான் சீக்கிரம் தூங்கணும்னு நினைக்கிறேன். அப்போ தானே, நாளைக்கு நம்ம கல்யாணத்துல நான் ஃப்ரெஷ்ஷா இருப்பேன்?"

"அவ சொல்றது தான் சரி" என்றார் ரோகிணி.

"வாங்க ஆன்ட்டி, நம்ம சாப்பிட போகலாம்" என்றாள் மதுமிதா.

"ஆமாம், நம்ம போகலாம் வா" என்று இருவரும் உணவு மேஜையை நோக்கி நடந்தார்கள்.

"இவங்க ரெண்டு பேரும் சரியான போர், டாட்" என்றான் ரிஷி.

"அவங்க சொல்றதும் சரி தானே? வா நம்மளும் போய் சாப்பிடலாம்" என்று அவனை அழைத்துக் கொண்டு வந்தார் கிரிவரன்.

அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்தார்கள். அப்பொழுது அழைப்பு மணியின் ஓசை கேட்க, ரிஷிவரன் சென்று கதவை திறந்தான். அடுத்த நிமிடம், இடிதாக்கியது போல் அவன் பின்னால் தள்ளப்பட்டான். அவனுக்கு மூச்சு முட்ட செய்யும் அளவிற்கு அவன் மீது பாய்ந்தது அவனது நண்பர்கள் தான்.

"கங்கிராஜுலேசன் ரிஷி..." என்றபடி அவனை தூக்கி போட்டு பிடித்து குதுகலித்தார்கள்.

மற்ற மூவரும் அவர்களைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டு நிற்க,

"நீங்க இங்க என்னடா பண்றீங்க?" என்றான் ரிஷி.

"என்ன கேள்வி கேட்ட நீ? நாளைக்கு உனக்கு கல்யாணம். நீ சுதந்திரமா இருக்க போற கடைசி நாள் இன்னிக்கு தான். அதனால, உன்னோட இறுதி கட்ட பிரம்மச்சரியத்தை  உன் கூட நாங்களும் ஜாலியா என்ஜாய் பண்ண வந்தோம்" என்றான் சுதாகர்.

"ஆமாம் ரிஷி, இந்த ராத்திரி, நம்மளோட ராத்திரி" என்றான் பாலா.

"இன்னைக்கு ராத்திரி ஃபுல்லா நம்ம தூங்காம முழிச்சுக்கிட்டு இருக்க போறோம்" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"குட்டி ஆசைப்பட்ட மாதிரி அவன் ராத்திரி எல்லாம் தூங்காம இருக்க போறான். வா நம்ம போகலாம்" என்றார் ரோகிணி.

சிரித்தபடி அவருடன் சென்றாள் மதுமிதா.

"டேய் உங்களுக்கு கொஞ்சம் கூட மனசாட்சியே இல்லையா?" என்றான் ரிஷிவரன்.

"ஏன் மச்சான் இப்படி பேசற?" என்றான் பாலா

"புதுசா கல்யாணம் ஆன புருஷன் பொண்டாட்டியை பிரிச்சி வைக்கிறீங்களே..."

"உனக்கு நாளைக்கு தானே கல்யாணம்?"

"எங்களுக்கு ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆயிடுச்சு"

"என்ன மச்சான் சொல்ற?"

நடந்த கதையை அவர்களிடம் கூறினான் ரிஷி.

"அடக்கடவுளே அப்படின்னா இன்னைக்கு உன்னோட ஃபர்ஸ்ட் நைட்டா?"

பெருமூச்சு விட்டான் ரிஷிவரன்.

"ஆனா உங்களுக்கு முறைப்படி கல்யாணம் நடக்காம, மதுவை உன் கூட இருக்க விட மாட்டாங்க. எப்படியும் நீ தனியா தான் இருக்க போற...?" என்றான் சுதாகர்

அவனைப் பார்த்து முறைத்தான் ரிஷிவரன்.

"கவலைப்படாத. நாளைக்கு ராத்திரி நாங்க உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ண மாட்டோம்" என்று பல்லைக் காட்டி சிரித்தான் சுதாகர்.

அவர்கள் அங்கு வந்தது என்னவோ ரிஷிவரனுடன் இரவு முழுக்க விழித்திருக்க தான். ஆனால் நடுராத்திரிக்கு மேல் அனைவரும் தூங்கி போனார்கள்.

மறுநாள் காலை

அன்பு இல்லம் ரிஷிவரன் மதுமிதாவின் திருமணத்திற்கு தயாராகிக் கொண்டிருந்தது. வேலையாட்கள் அந்த வீட்டை அலங்கரிப்பதில் முனைந்திருந்தார்கள். ரிஷியின் நண்பர்கள் கூட அந்த வேலையில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள், கிரிவரனும் ரோகிணியும் வேண்டாம் என்று தடுத்த போதும். தங்கள் நண்பனின் திருமணத்திற்காக வெகு உற்சாகமாய் அவர்கள் தங்களால் இயன்ற வேலைகளை செய்து கொண்டு இருந்தார்கள். அவர்களின் ஆர்வத்தை பார்த்த ரிஷவரனே கூட அசந்து தான் போனான்.

அப்பொழுது அழைப்பு மணியின் ஓசை கேட்க, கையில் இருந்த பூ தட்டுடன் ஓடிச்சென்று கதவை திறந்தான் சுதாகர். மதுமிதாவின் தோழிகள் அங்கு நின்றிருந்ததை பார்த்து அவன் புருவம் மேலே உயர்ந்தது. கையில் பூத்தட்டுடன் நின்றிருந்த சுதாகரை பார்த்த அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள்.

"சுதா, யார் வந்திருக்கா?" என்றான் பாலா, யாரும் உள்ளே நுழையாமல் இருந்ததால். வீடு முழுக்க அழகிய வண்ண திரைசீலைகளை பொருத்திக் கொண்டிருந்த ஒருவருக்கு அவன் உதவி கொண்டிருந்தான்.

வழியை விட்டு சற்றே ஒதுங்கி, வந்திருப்பது யார் என்று  பார்க்க அவனுக்கு இடம் கொடுத்தான் சுதாகர். காயத்ரியை பார்த்த பாலாவின் முகம் பூரிப்படைந்தது. காயத்ரியின் முகமும் தான். அவனைப் பார்த்து சிரித்தபடி உள்ளே நுழைந்தாள் அவள். லலிதாவும் பவானியும் அவளை பின்தொடர்ந்தார்கள்

"நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணட்டுமா?" என்றாள் காயத்ரி.

"இல்ல வேண்டாம். நீங்க டயர்ட் ஆயிடுவீங்க" என்றான்.

"இல்ல நான் டயர்டாக மாட்டேன்" என்றாள் காயத்ரி.

"நிஜமாவா?"

"நீங்க என் கூட இருக்கீங்களே..."  என்றாள் காயத்ரி.

உதடு கடித்து சிரித்தான் பாலா. அப்போது அவன்,

" ரொம்ப எக்சைட் ஆகாத மச்சான். இந்த வார்த்தைகள் கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் மாறிடலாம்" என்று சுதாகர் கிண்டலாய் கூறுவதைக் கேட்டான்.

தங்கள் பேச்சை ஒட்டு கேட்ட சுதாகரை பார்த்து முறைத்தான் பாலா.

"கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் எல்லா வேலையும் நீ மட்டும் தனியா செய்ய வேண்டி வரும்... ஏன்னா, அப்போ உன் கூட இருந்து இருந்து உன் ஒய்ஃப்க்கு போர் அடிச்சிடும்" என்று சிரித்தான் சுதாகர்.

"நாங்க பேசறத ஒட்டு கேட்டா உன்னை கொன்னுடுவேன்" என்றான் பாலா.

"அவர் மேல ஏன் கோபப்படுறீங்க? பெரும்பாலும் எல்லார் வாழ்க்கையிலும் அப்படித் தானே நடக்குது? கல்யாணத்துக்கு பிறகு எல்லாரும் மாறித்தான் போயிடறாங்க. அவர் அதை தானே சொன்னாரு?" என்றாள் காயத்ரி.

"நான் அப்படி இல்ல" என்றான் பாலா.

"அப்படின்னா நீங்க அப்சட் ஆக தேவை இல்ல. இது வார்த்தைகளால் உத்தரவாதம் கொடுக்க வேண்டிய விஷயமில்ல. வாழ்நாள் முழுக்க செயலால நிரூபிக்க வேண்டிய விஷயம்"

உண்மை தான் என்பது போல் தலையசைத்தான் பாலா.

அப்பொழுது தனது தோழிகளை வரவேற்பதற்காக அங்கு வந்த மதுமிதா, அவர்கள் பேசுவதை நின்று கேட்டு கேட்டபடி ரிஷிவரனை பார்த்தாள். ஏற்கனவே அவளை பார்த்துக் கொண்டிருந்த ரிஷி அதை ஆமோதிப்பது போல் தலையசைத்தான்.

மதுமிதாவை பார்த்த அவளது தோழிகள், ஓடிச் சென்று அவளை தழுவிக் கொண்டார்கள்.

"கங்கிராஜுலேஷன்ஸ் மது"

"என்ன இவ்வளவு காலையில் வந்துட்டீங்க?"

"பின்ன, இன்னைக்கு உனக்கு கல்யாணம் ஆச்சே... கரெக்டா முகூர்த்த நேரத்துக்கா வர முடியும்?"

அப்பொழுது மதுமிதாவின் பெற்றோர்களும், புரோகிதரும் அங்கு வந்து சேர்ந்தார்கள்.

திருமண வேலைகளை துவங்கினார் புரோகிதர்.  தங்கள் குடும்பத்தினரும், நண்பர்களும் சூழ, ரிஷிவரன், மதுமிதா திருமணம் இனிதே நடந்தேறியது. ஒன்றோடு ஒன்று இணைக்கப்பட்ட விரல்களுடனும், பெற்றோரின் ஆசிர்வாதத்துடனும் அவர்கள் திருமண பந்தத்திற்குள் நுழைந்தார்கள்.

ஏற்கனவே அவர்களுக்கு திருமணமாகி விட்டிருந்த போதிலும், இந்த முறைப்படியான திருமணம் அவர்களுக்கு வித்தியாசமான உணர்வை தந்தது. அவர்களது பெற்றோரின் முகத்தில் சந்தோஷமும் திருப்தியும் நிலவியது. 

........

பத்து நாட்களுக்குப் பிறகு தேர்தல் முடிவுகள் வெளியிடப்பட்டன. அருணாச்சலத்தின் கட்சி, தோல்வியை தழுவியது. அதற்காக கிரிவரன் தன்னுடைய அரசியல் செல்வாக்கை இழந்துவிட்டார் என்று அர்த்தமல்ல. எதிர்க்கட்சிக்கும் அவர்கள் நிதி உதவி செய்திருந்தது தான் காரணம். அதனால் எந்த கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தாலும் அதைப்பற்றி அவர் கவலைப்படுவது இல்லை.

ரிஷிவரனும் மதுமிதாவும் ஒன்றாய் கல்லூரிக்கு செல்ல துவங்கினார்கள். தனது வாழ்க்கைக்கான திட்டத்தை சீறாய் வகுத்து வைத்துக் கொண்டான் ரிஷிவரன். படிக்க வேண்டிய பாடங்களை கல்லூரியில் படித்து முடித்துவிட்டு, வீட்டிற்கு வந்து தன் மனைவியுடன் நேரம் செலவிடுவதை அவன் வழக்கமாக்கிக் கொண்டான். மதுமிதாவும் அப்படித் தான். அதனால் அவர்களுக்குள் எந்த பிரச்சனையும் ஏற்படவில்லை.

ஆறு மாதங்களுக்கு பிறகு,

85 சதவிகித விழுக்காடு மதிப்பெண்ணுடன் தனது முதுகலை படிப்பை முடித்த ரிஷிவரன், தனது அப்பாவுடன் அலுவலகம் செல்ல துவங்கினான். எவ்வளவு வேலைச் சுமை இருந்தபோதிலும் மதுமிதாவை கல்லூரியில் விடவும் அழைத்து வரவும் அவன் தவறவில்லை. ரிஷிவரன் கல்லூரியில் இல்லாவிட்டாலும் மாணவர்கள் மதுமிதாவிற்கு முன்பு அளித்த அதே மரியாதையை அளித்தார்கள். சிலர் அவளிடம் பேசவும் தயங்கினார்கள். ரிஷி அவளிடம் காட்டிய அக்கறை அவளுக்கு ரொம்பவே பிடித்திருந்தது.

ரிஷிவரன் தன் பின்னால் சுற்றி அலைந்து கொண்டிருந்த பொழுது, மிகவும் கவலை அடைந்தாள் மதுமிதா.
ஏனென்றால், அப்போது அவன் நம்பகத்தன்மை அற்றவனாய் இருந்தான். ஆனால் இப்பொழுது அனைத்தும் மாறிவிட்டது. மதுமிதாவின் அப்பாவிற்கு அவன் செய்து கொடுத்த சத்தியத்தின்படி அவன் எவ்வளவு உண்மையானவன் என்பதை நிரூபித்துக் கொண்டிருந்தான் அவன். அதேநேரம், தன் மனைவியின் தேவை என்ன என்பதை புரிந்து கொண்டு நிறைவேற்றும் அன்பான கணவனாகவும் இருந்தான். ஒவ்வொரு பெண்ணும் தன் கணவனிடம் எதிர்பார்ப்பது அன்பையும் பாதுகாப்பையும் தான். எல்லா திருமண உறவுக்கும் அஸ்திவாரமாய் அமைந்த அந்த உணர்வை ரிஷிவரனிடமிருந்து பெற்றாள் மதுமிதா.

முற்றும்.

தனிமை... அவனுக்கு வேண்டியதெல்லாம் அது மட்டும் தான். அவனுடைய உலகம் வித்தியாசமானது. அந்த உலகத்தில் அவனுக்கு வேறு யாரும் தேவைப்படவில்லை. அவனும் அவனது தனிமையும் மட்டும் தான். அவன் அப்படி இருந்ததற்கு ஆழமான காரணமோ மனதை உருக்கும் பிளாஷ்பேக்கோ ஒன்றும் கிடையாது. அவன் அப்படித்தான். வெகு குறைவாக தான் பேசுவான். யாருடனும் கலந்து உறவாட மாட்டான். அவன் ஒரு வடிகட்டிய தனிமை விரும்பி.

அவனது இந்த சுபாவத்தை கண்டு கலக்கம் அடைந்த அவனது பெற்றோர்கள், அவனது தனிமைக்கு முடிவு கட்ட முடிவெடுத்தார்கள். அவனுக்கு திருமணம் செய்து வைக்க வேண்டும் என்பது தான் அந்த முடிவு. அந்த புதிய உறவை அவன் ஏற்றுக் கொண்டானா? யாருமற்ற தன் உலகத்தில், தன் மனைவியை நுழைய அவன் அனுமதித்தானா?

*தனிமையிலே இனிமை காண முடியுமா?* புதிய தொடர் ஆரம்பமாகிறது...!