53 மருமகப்பிள்ளை

அனைவரும் மதிய உணவு சாப்பிட தொடங்கினார்கள்.

"ஆன்ட்டி, நான் அம்மா வீட்டுக்கு போகணும்" என்றாள் மதுமிதா.

ரோகிணி எதுவும் கேட்பதற்கு முன்,

"எதுக்கு?" என்றான் ரிஷிவரன்.

"என்னோட புக்ஸை எல்லாம் கொண்டு வரணும். நாளையில இருந்து நம்ம காலேஜுக்கு போகணும் இல்ல..." என்றாள்.

ஆமாம் என்றார் ரோகிணி.

"சரி, நாளைக்கு காலைல இங்கிருந்து நேரா உங்க அம்மா வீட்டுக்கு போய், புக்ஸை எடுத்துக்கிட்டு அங்கிருந்து காலேஜுக்கு போகலாம்" என்றான் ரிஷி

"சரி" என்றாள் மதுமிதா.

"அது சரி மது, நீ காலேஜுக்கு தாலியோடவா போக போற?" என்றார் கிரிவரன்.

அவள் அவருக்கு பதில் கூறும் முன்,

"ஆஃப் கோர்ஸ் டாட், அவ என்னோட வைஃப். அவ யாரோட வைஃப்னு ஸ்டுடென்ட்ஸ்க்கு தெரியணும்" என்றான் ரிஷிவரன் தெனாவெட்டாகாக.

"அப்படின்னா உன்னோட கதை என்ன? நீ யாரோட புருஷன்னு எல்லாருக்கும் தெரிய வேண்டாமா?"

"கண்டிப்பா தெரிஞ்சிக்குவாங்க. நானே அதை எல்லார்கிட்டயும் ஓபனா சொல்ல போறேன். நான் எதுக்கு மறைக்கணும்?" என்றான்.

"எங்களுக்கு நிச்சயதார்த்தம் ஆயிடுச்சுன்னு நிறைய பேர் நினைச்சுக்கிட்டு இருக்காங்க. இப்போ கல்யாணமே ஆயிடுச்சுன்னு தெரிஞ்சா என்னோட ஃபிரெண்ட்ஸ் எல்லாம் என்ன செய்ய போறாங்களோ" என்றாள் மதுமிதா.

"நம்ம ரிசப்ஷனுக்கு எல்லாரையும் கூப்பிடு. அவ்வளவு தான்... சிம்பிள்" என்றான் ரிஷிவரன்.

"ஆமாம். நான் அவங்களை நிச்சயம் கூப்பிடுவேன். உன்னோட ப்ரெண்ட்ஸ் கதை என்ன? நமக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சுன்னு கேள்விப்பட்டா, அவங்களுக்கெல்லாம் ஹார்ட் அட்டாக் வரப்போகுது" என்று சிரித்தாள் மதுமிதா.

"அவங்க ரொம்ப சந்தோஷப்படுவாங்க" என்றான் ரிஷி.

"அதுல என்ன ஒரு பிரச்சனைனா, சந்தோஷத்துல அவனுங்க அடி பின்னிடுவானுங்க" என்றார் கிரிவரன் சிரித்தபடி.

"டாட், கல்யாணத்தை கிராண்டா நடத்தி அவனுங்கள கூப்பிடாம போயிருந்தா தான் அவனுங்க அப்படியெல்லாம் செய்வாங்க. ஆனா இப்ப சூழ்நிலை வேற இல்லையா... அவனுங்க புரிஞ்சுக்குவானுங்க" என்றான் ரிஷி.

"இவ்வளவு ஷார்ட் பீரியட்ல நமக்கு வெட்டிங் ஹால் கிடைக்குமா?" என்றார் ரோகிணி.

"ட்ரை பண்ணி பார்க்கலாம். இல்லைன்னா பார்ட்டி ஹால் புக் பண்ணிக்கலாம்" என்றார் கிரிவரன்.

"மதுவோட அப்பா கிட்ட கேக்காம நம்மலாவே எல்லாத்தையும் முடிவு செய்ய வேண்டாம். அவங்களும் வரட்டும் அவங்க கிட்ட கேட்டுட்டு செய்யலாம்" என்றார் ரோகிணி.

அதேநேரம், தாட்சாணியுடன் உள்ளே நுழைந்தார் சாம்பசிவம், மதுமிதாவின் பொருட்கள் நிரம்பிய பையுடன், அவளது கல்லூரி புத்தகங்களையும் சேர்த்து.

அவர்களை நோக்கி ஓடிச் சென்ற மதுமிதா, தன் அம்மாவை ஆரத்தழுவிக் கொண்டாள். அவர்களை வரவேற்று அமர வைத்தார்கள் கிரிவரனும் ரோகிணியும்.

"வாங்க ஆன்ட்டி" என்றான் ரிஷிவரன்.

சாம்பசிவத்தின் கையில் இருந்த பையை மதுமிதா வாங்குவதற்கு முன், அவற்றை அவரிடம் இருந்து பெற்றுக் கொண்டான் ரிஷிவரன்.

அவர்களுக்கு காப்பி கொடுத்துவிட்டு கிரிவரனின் பக்கத்தில் அமர்ந்தார் ரோகிணி.

"வர்ற ஞாயிற்றுக்கிழமை ரிசப்ஷன் வச்சுக்கலாமா?" என்றார் கிரிவரன்.

"நீங்க என்ன சொல்றீங்களோ அப்படியே செய்யலாம்" என்றார் சம்பவம்.

"ரிசப்ஷனோட இதை முடிச்சுக்கிறது உங்களுக்கு திருப்தியா இருக்கா?" என்றார் ரோகிணி தாட்சாயனியிடம்.

"நம்ம வேற என்ன செய்ய முடியும்ங்க? அவங்க கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டாங்க. நம்ம பிள்ளைகளோட கல்யாணத்தை பார்க்கிற கொடுப்பினை நமக்கு இல்ல" என்றார் வருத்தத்துடன் தாட்சாயினி.

ரிஷிவரனை ரோகிணி பார்க்க, அவன் தலை குனிந்து கொண்டான்.

"அதுல நம்ம செய்யறதுக்கு எதுவும் இல்ல. அருணாச்சலத்து கிட்ட இருந்து மதுமிதாவை காப்பாத்த ரிஷி அதை செய்ய வேண்டியதா போச்சு. இல்லன்னா நம்ம மதுவோட வாழ்க்கை வீணா போய் இருக்கும். அப்படி நடக்காம இருந்ததுக்காக நம்ம சந்தோஷப்படணும்" என்றார் சாம்பசிவம்.

"எனக்கு அதுல நிச்சயம் சந்தோசம் தான். ஆனா நம்ம பொண்ணோட கல்யாணத்தை பாக்கலையே அப்படிங்கற வருத்தம் எனக்கு வாழ்நாள் முழுக்க இருக்க தானே செய்யும்? அவ நமக்கு ஒரே பொண்ணாச்சே..." என்றார் தாட்சாயணி.

"நடந்தது நடந்துடுச்சி. விடு, அதைப் பத்தி வருத்தப்பட்டு என்ன ஆகப்போகுது?" என்றார் சாம்பசிவம்.

ஆனால் யாரும் எதிர்பாராத வண்ணம்,

"நீங்க விருப்பப்பட்டா நான் மதுவை முறைப்படி மறுபடி கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்" என்றான் ரிஷி.

அவனை ஆச்சரியமாய் பார்த்தார்கள் கிரிவரனும் ரோகிணியும். அவன் அப்படி கூறினான் என்பதை அவர்களால் நம்ப முடியவில்லை. தாட்சாயணியின் முகம் பிரகாசித்தது.

"இல்ல ரிஷி... மறுபடியும் அருணாச்சலம் ஏதாவது தொல்லை கொடுக்க வாய்ப்பு இருக்கு" என்றார் சாம்பசிவம்.

"அப்படின்னா நமக்குள்ள மட்டும் நம்ம அதை செஞ்சுக்கலாம்.  உங்களோட குடும்பமும் எங்களோட குடும்பமும் மட்டும் இருக்கட்டும். அதுக்கப்புறம் நம்ம பிளான் பண்ண மாதிரி ரிசப்ஷன் வச்சுக்கலாம்" என்றான் ரிஷி.

சாம்பசிவம் தாட்சாயணியை பார்க்க, அவர் சந்தோஷமாய் தலையசைத்தார். தன் மகனை அயல் கிரகத்து ஜந்துவைப் போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் ரோகிணி.

"நாளைக்கு வெள்ளிக்கிழமை. நாளைக்கு கல்யாணத்தை வச்சுக்கலாமா?" என்றார் தாட்சாயணி.

"நீங்க என்ன மாம் சொல்றீங்க?" என்றான் ரிஷி.

"எனக்கு ரிஷியோட ஐடியா ரொம்ப நல்லாதா படுது" என்றார் தாட்சாயணி.

"ஆமாம், எனக்கும் அந்த ஐடியா பிடிச்சிருக்கு" என்றார் சம்பசிவம்.

"கல்யாணம் உங்க வீட்டிலேயே நடந்தா யாருக்கும் தெரியப்போறதில்ல. ரிசெப்ஷன் நடக்கும் போது இவங்களுக்கு கல்யாணம் ஆன விஷயத்தை எல்லாரும் தெரிஞ்சுக்கட்டும்" என்றார் தாட்சாயணி.

"ஆமாம் ஆன்ட்டி. மதுமிதா உங்களோட ஒரே பொண்ணு. என்னால உங்களுடைய உணர்வுகளை புரிஞ்சுக்க முடியுது. அது நியாயமும் கூட. அவளோட கல்யாணத்தை நீங்க பாக்கலங்குற வருத்தம் உங்களுக்கு வாழ்நாள் எல்லாம் இருந்துகிட்டே இருக்கும். அப்படிப்பட்ட வருத்தத்தை உங்களுக்கு கொடுக்க நான் விரும்பல ஆன்ட்டி" என்றான் ரிஷி.

"எங்களைப் பத்தி நீங்கள் எவ்வளவு யோசிக்கிறீங்க ரிஷி" என்றார் தாட்சாயினி.

வெள்ளந்தியாய் புன்னகைத்தான் ரிஷிவரன். கிரிவரன், ரோகிணி, மதுமிதா மூவரும் 'அவன் உண்மையிலேயே ரிஷிவரன் தானா?' என்பது போல் அவனை அதிசயமாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

"பாத்தீங்களா, ரிஷி எவ்வளவு பொறுப்பான பிள்ளைன்னு... அடுத்தவங்களோட உணர்வுகளை மதிக்க எல்லாராலையும் முடியாது" என்றார் தாட்சாயினி பெருமிதத்துடன்.

"உண்மை தான். ஐ அம் சாரி ரிஷி, ஆரம்பத்துல உங்களுடைய சம்பந்தத்தை நான் ஒத்துக்காம போயிட்டேன். நான் மட்டும் அதை அப்பவே சரின்னு ஏத்துக்கிட்டு இருந்தா, இவ்வளவு பிரச்சனை வந்திருக்காது" என்று மானசீகமாய் அவனிடம் மன்னிப்பு கேட்டார் சாம்பசிவம்.

தனது தலையை இடவலமாய் அசைத்து பெருமூச்சு விட்டார் ரோகிணி. எவ்வளவு திறமையாய் அனைத்தையும் தலைகீழாய் மாற்றி விட்டான் அவரது மகன்...!

தன் அம்மாவின் முகம் போன போக்கை பார்த்து தனது சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டான் ரிஷி.

"இன்னைக்கு நீங்களும் இங்கேயே தங்கிடுங்க ஆன்ட்டி. கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி உங்க கூட இருக்கணும்னு மது விருப்பப்படுவால்ல?" என்று மதுவை நோக்கி திரும்பிய அவன்,

"நான் சொல்றது சரி தானே மது?" என்றான்.

நம்ப முடியாமல் தனது கண்களை மெல்ல இமைத்தாள் மதுமிதா. தன்னை திருமணம் செய்து கொண்டாலே ஆயிற்று என்று அவளிடம் பிடிவாதம் பிடித்த அவனா இவன்?

யாருக்கும் கிடைக்கப்பெறாத மருமகனை அடைந்துவிட்ட ஆனந்தத்தில் திளைத்தார் தாட்சாயணி.

"இந்த கல்யாணத்தை மறுபடியும் எங்க சந்தோஷத்துக்காக தான் செய்றோம். நீங்க ஒன்னும் தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க. நீங்களும் மதுவும், உங்களுக்கு எப்ப எல்லாம் தோணுதோ அப்ப எல்லாம் எங்க வீட்டுக்கு வந்து எங்க கூட டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணனும் அப்படிங்கறது என்னோட ரெக்வஸ்ட்" என்றார் தாட்சாயினி.

"கண்டிப்பா ஆன்ட்டி. என்னை உங்க மருமகன்னு நினைக்காதீங்க. நான் உங்க மகன் தான்" என்றான் அடக்கமாய்.

இனிப்பால் முக்கி எடுக்கப்பட்ட அவனது வார்த்தைகளை கேட்டு, சாம்பசிவம் மற்றும் தாட்சாயனியின் முகங்கள் பூவை போல் மலர்ந்தது.

"நீங்க மதுவை உள்ள கூட்டிகிட்டு போங்க. நாங்க கொஞ்சம் பேச வேண்டி இருக்கு. அப்புறமா உங்களை கூப்பிடுகிறோம்" என்றார் தாட்சாயணி.

"சரிங்க ஆன்ட்டி" என்று சோபாவில் இருந்து எழுந்து நின்றான்.

"வா மது போகலாம். அவங்க ஏதோ பேசணுமாம்" என்றான்.

அசட்டு சிரிப்புடன் எழுந்து நின்ற மதுமிதா, அவனை பின் தொடர்ந்து சென்றாள். அவர்கள் செல்லும் வரை காத்திருந்த தாட்சாயணி, சாம்பசிவத்தை பார்த்து கூறுங்கள் என்று சைகை செய்தார்.

"அவங்க கல்யாணத்தை பத்தி எங்க ஐயர் கிட்ட பேசினோம். அவங்க கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ட நேரம் ரொம்ப நல்லா இருக்கு. இன்னைக்கு முழுசாவே அமிர்த யோகம் தானாம்"

"அப்படியா?" என்றார் ரோகிணி சந்தோஷமாய்.

"ஆமாம்... நீங்க அவங்களோட முதலிரவை பத்தி ஏதாவது யோசிச்சிங்களா?" என்றார் தாட்சாயணி மெல்ல.

"நாங்க இன்னும் அதைப் பத்தி யோசிக்கலங்க. உங்களை கலந்து பேசாம நாங்க எப்படி முடிவு பண்ண முடியும்? நீங்க மதுவோட அப்பா அம்மாவாச்சே"

"அதை இப்பவே நடத்தலாமா? இல்ல, அவங்க படிப்பு முடிஞ்சதுக்கு அப்புறம் நடத்தலாம்னு இருக்கீங்களா?"

ரோகிணிக்கு திக்கென்றது. படிப்பு முடிந்த பிறகா? ரிஷிக்கு இதயமே நின்று விடுமே...! ஆனால் அதற்கு முன் அவர்கள் அனைவரையும் அவன் ஒரு வழி செய்து விடுவானே...!

" எனக்கு என்னமோ இதை தள்ளி போட வேண்டாம்னு தோணுது. அவங்களுக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சு. அவங்களை ரொம்ப நாள் காத்திருக்க வைக்க கூடாது இல்லையா? இரண்டு பேரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் விரும்புறாங்க. அவங்க கட்டுப்பாடோட இருப்பாங்கன்னு நம்மால சொல்ல முடியாது இல்லையா?" என்றார் தாட்சாயனி தயக்கத்துடன்.

நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டார் ரோகிணி.

"நீங்க சொல்றதும் நியாயம் தான். நம்ம அதை சீக்கிரமே ஏற்பாடு பண்ணிடலாம்" என்று சற்று நிறுத்திய ரோகிணி,

"நீங்க அதைப்பத்தி உங்க ஐயர் கிட்ட எதுவும் கேட்கலையா?" என்றார்

"கேட்டோம். இன்னிக்கும் நாளைக்கும் நாள் நல்லா இருக்காம்"

"அப்படின்னா நம்ம நாளைக்கு கல்யாணம் முடிஞ்ச பிறகு அதை ஏற்பாடு பண்ணலாம்" என்றார்.

"சரிங்க" என்று திருப்தி புன்னகை சிந்தினார் தாட்சாயணி.

திருமணமானவர்களை பிரித்து வைப்பது நல்லதல்ல என்று எண்ணினார் தாட்சாயணி. இருவரும் காதலிக்கிறார்கள். ஒரே இடத்தில் வாழ போகிறார்கள். அப்படி இருக்கும்பொழுது, அவர்கள் தங்கள் கட்டுப்பாட்டுக்குள் இருப்பார்கள் என்று கூற முடியாது. ஒருவேளை தங்கள் கட்டுப்பாட்டை அவர்கள் இழந்துவிட்டால், பிறகு அவர்களை பிரித்து வைத்து என்ன பிரயோஜனம் இருக்கிறது? அப்படி நடப்பதற்கு முன், தாங்களே தங்களுடைய கடமைகளை முடித்து விடுவது நல்லது என்று எண்ணினார் அவர்.

இதற்கிடையில்,

தனது இடுப்பில் கை வைத்துக் கொண்டு ரிஷியை பார்த்துக் கொண்டு நின்றாள் மதுமிதா.

"என்னை ஏன் அப்படி பாக்குற? இதுக்கு முன்னாடி நீ என்னை பார்த்ததில்லையா?" என்றான் கிண்டலாய்.

"அப்பப்பா... என்ன ஒரு நடிப்பு...! நீ பேசினதெல்லாம் உண்மைன்னு எங்க அம்மா அப்பா நம்பிட்டாங்க" என்றாள்.

"நம்பிட்டாங்கன்னு சொன்னா என்ன அர்த்தம்? நான் பேசினதெல்லாம் உண்மைதான் மா... "

"ஓ, அப்படியா...? அப்படின்னா நம்ம கல்யாணத்தை கொஞ்ச நாள் கழிச்சு வச்சுக்கலாம்னு சொன்னா அதுக்கு நீ ஒத்துக்குவியா?"

"அவங்க அப்படி சொல்ல மாட்டாங்களே... அதுக்கு தானே நான் கல்யாணத்தை நாளைக்கு வச்சுக்க சொல்லிட்டேன்..."

"அன்பிளிவபல்" என்று சோபாவில் அமர்ந்தாள் மதுமிதா.

சிரித்தபடி அவளுக்கு முன்னால் அமர்ந்த ரிஷி,

"உங்க அம்மா அப்பா எவ்வளவு சந்தோஷமா இருந்தாங்கன்னு நீ பார்க்கலயா?" என்றான்.

ஒன்றும் கூறாமல் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் மதுமிதா.

"அவங்களை சந்தோஷப்படுத்த வேண்டியது என்னோட கடமை இல்லையா?"

புன்னகைத்தாள் மதுமிதா.

"ஒரு நல்ல மருமகனா என்னோட கடமையை நான் செஞ்சேன். மிச்சத்தை அவங்க பாத்துக்குவாங்க"

"சோ ஸ்மார்ட்..."

"நீ என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்க? அவங்க நம்மளை எதுக்காக அங்கிருந்து அனுப்பினாங்க?"

"எதுக்கு?"

"நம்மளோட ஃபர்ஸ்ட் நைட்டை பற்றி டிஸ்கஸ் பண்ணத்தான்"

"என்ன்னனது?"

"ஆமாம். இன்னும் ரெண்டு நாள்ல அரேஞ்ச் பண்ணுவாங்க பாரு"

"பகல் கனவு காணாத..."

"நான் கனவு காண ஆரம்பிச்சி ரொம்ப நாளாச்சு"

"டர்ட்டி ஃபெல்லோ..."

"எல்லாரும் தான்"

அவள் முகத்தை உம்மென்று வைத்துக் கொள்ள,வாய்விட்டு சிரித்தான் ரிஷி.

தொடரும்...

குறிப்பு : அடுத்த பாகத்தோடு 'கர்வம் அழிந்ததடி!' நிறைவு பெறுகிறது.