51 நான் தான் காரணம்

வியப்போடு மதுமிதாவை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ரிஷிவரன்.

"தைரியமா கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம். அதை நம்ம அப்பா அம்மா கிட்ட இருந்து மறைக்காம, அவங்களுக்கு புரிய வைக்கிறது தான் நம்ம செய்ய வேண்டியது"

"அதை செய்றதுல எனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்ல. நீ சங்கடப்படுவேன்னு தான் நான் வேண்டாம்னு நினைச்சேன்"

"நான் மிஸஸ் ரிஷிவரன்னு சொல்லிக்க சங்கடப்படல. நம்ம உறவு முறையை மறைக்கவும் விரும்பல"

விருப்பமே இல்லாமல் திருமணம் செய்து கொண்டிருந்த போதிலும், தங்கள் உறவு முறைக்கு அவள் கொடுத்த மரியாதை, ரிஷிவரனை நெகிழச் செய்தது. அன்பாய் அவளை அணைத்து நெற்றியில் முத்தமிட்ட அவன்,

"ஐ லவ் யூ சோ மச்" என்றான்.

"ஐ லவ் யூ டூ"

"வா போலாம்"

காரை விட்டு கீழே இறங்கினாள் மதுமிதா. ரிஷிவரன் அவளை பின்தொடர்ந்தான். வீட்டின் நுழைவு வாயிலில் நின்ற மதுமிதா, ரிஷிவரனுடன் ஒன்றாக வீட்டின் உள்ளே நுழைந்தாள்.

அவர்களைப் பார்த்த மதுமிதாவின் பெற்றோரின் முகம் மகிழ்ச்சியில் மிளிர்ந்தது. அவளை நோக்கி ஓடிச் சென்ற தாட்சாயணி, அவளை சந்தோஷத்துடன் தழுவிக்கொண்டார்.

"கடவுள் புண்ணியத்துல நீ நல்லபடியா எங்ககிட்ட வந்து சேர்ந்துட்ட. அருணாச்சலம் அப்பாவுக்கு ஃபோன் பண்ணி, உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க போறேன்னு சொன்னதை கேட்டவுடனே எங்களுக்கு உயிரே போயிடுச்சு" என்றார்.

"உங்களுக்கு ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லையே ரிஷி?" என்றார் சாம்பசிவம்.

"ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல, அங்கிள்... நாங்க வந்து..." என்று அவன் நடந்ததை கூற முயல,

தாட்சாயணியின் அணைப்பில் இருந்து தன்னை விடுவித்துக் கொண்ட மதுமிதா, அவனது உள்ளங்கையை அழுத்தி அவனை தடுத்தாள். அவளை கேள்விக்குறியோடு பார்த்தான் ரிஷிவரன். அப்பொழுது தான் அவளது கழுத்தில் இருந்த திருமாங்கல்யம் தாட்சாயணியின் கண்களில் பட்டது. அவளது நெற்றி வகிட்டில் இருந்த குங்குமத்தை பார்த்த அவர்,

"என்ன இது மது?" உனக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சா?" என்றார் அதிர்ச்சியுடன்.

"எங்களுக்கு வேற வழி இல்ல மா. என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்னு அருணாச்சலம் தீவிரமா இருந்தன். கல்யாணத்துக்கு தேவையான ஏற்பாட்டை எல்லாம் செஞ்சுட்டான். அவன் என் கழுத்துல வலுக்கட்டாயமா தாலி கட்ட முயற்சி செஞ்சான். நல்ல காலம், சரியான நேரத்துக்கு ரிஷி அங்க வந்து, அவன் கையில இருந்த தாலியை பிடுங்கி என் கழுத்துல கட்டிட்டாரு" என்றாள் ரிஷிவரனின் முகபாவத்தை கவனித்தவாறு.

அதிர்ச்சியில் உறைந்த சாம்பசிவத்திற்கும் தாட்சாயணிக்கும் என்ன கூறுவது என்றே புரியவில்லை. இதை எப்படி எடுத்துக் கொள்வது என்றும் புரியவில்லை. அவர்கள் திருமணம் செய்து கொண்டதற்காக அவர்கள் மீது கோபப்பட வேண்டுமா? அல்லது அருணாச்சலத்திடமிருந்து மதுமிதா தப்பித்துக் கொண்டதற்காக மகிழ்ச்சி கொள்ள வேண்டுமா? அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் புரியாமல் பார்த்துக் கொண்டார்கள்.

"என்னை மன்னிச்சிடுங்க பா. உங்களுக்கு தெரியாம நாங்க கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம். ஆனா எங்களுக்கு வேற வழி இருக்கல"

"அருணாச்சலம் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கலயே... அதுவரைக்கும் எங்களுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்" என்றார் தாட்சாயணி.

மதுமிதா சாம்பசிவத்தை பார்க்க, அவர் ஆம் என்று தலையசைத்தார்.

"தேங்க்யூ பா" என்று அவரை அணைத்துக் கொண்டாள் மதுமிதா.

"கிரிவரன் சாருக்கு உங்க கல்யாணத்தைப் பத்தி தெரியுமா?" என்றார் சாம்பசிவம்.

"அவருக்கு இன்னும் தெரியாது. நாங்க நேரா நம்ம வீட்டுக்கு தான் வந்திருக்கோம். அவங்க இதை எப்படி எடுத்துக்க போறாங்கன்னு தெரியல. அவங்க எங்க மேல கோவப்படாம இருக்கணும்" என்றாள் மதுமிதா உண்மையான வருத்தத்தோடு.

"எங்க அப்பா அம்மா நம்மளை நிச்சயம் புரிஞ்சுக்குவாங்க. அவங்களுக்கும் விஷயத்தோட தீவிரம் தெரியும். அவங்களைப் பத்தி நீ கவலைப்படாதே" என்றான் ரிஷிவரன்.

"நம்ம வேணும்னா அவங்க வீட்டுக்கு போய் அவங்களை சமாதானப்படுத்தலாமா?" என்றார் தாட்சாயணி.

"இல்ல. இந்த விஷயத்துல நம்ம தலையிடக்கூடாது. ரிஷியும் மதுவும் தான் அதை செய்யணும். அவங்க அப்பா அம்மாவுக்கு புரிய வைக்க வேண்டியது அவங்களோட கடமை" என்றார் சாம்பசிவம்.

"அங்கிள் சொல்றதும் சரி தான். நம்ம தான் இந்த விஷயத்தை ஹேண்டில் பண்ணியாகணும். அங்கிள் இதுல தலையிட்டா, அவங்க எப்படி எடுத்துப்பாங்கன்னு தெரியல. நம்மளால அவங்களுக்குள்ள எந்த கருத்து வேறுபாடும் வேண்டாம்" என்றான் ரிஷி

"நீங்க ரெண்டு பேரும் முதல்ல போய் அவங்களை மீட் பண்ணுங்க. என்ன நடந்ததுன்னு அவங்க தெரிஞ்சுக்க வேண்டியது ரொம்ப அவசியம்" என்றார் சாம்பசிவம்.

மதுமிதாவை பார்த்த ரிஷிவரன்,

"நம்ம போகலாமா?" என்றான்.

அனுமதி பெறும் அர்த்தத்தில் தன் அப்பாவை ஏறிட்டாள் மதுமிதா. அவர் *சென்று வா* என்பது போல் தலையசைத்தார்.

"ஒரு நிமிஷம் இரு. இதோ வரேன்" என்று உள்ளே ஓடினார் தாட்சாயணி.

உள்ளே சென்றவர், குங்குமச்சிமிழுடன் வெளியே வந்தார். அதிலிருந்து குங்குமத்தை எடுத்து மதுமிதாவின் நெற்றியில் இட்டார். உணர்ச்சிவசப்பட்ட மதுமிதா, தன் அம்மாவை அணைத்துக் கொண்டாள்.

"கடவுள் உங்க ரெண்டு பேரையும் எப்பவும் சந்தோஷமாக வைக்கட்டும்" என்று அவர்களை வாழ்த்தினார் தாட்சாயணி.

தானாகவே முன்வந்த ரிஷிவரன், மதுமிதாவுடன் இணைந்து அவர்களின் பாதங்களைத் தொட்டு ஆசி பெற்றான்.

"சந்தோஷமா இருங்க" என்றார் சாம்பசிவம்.

"ரிஷியோட அப்பா அம்மா கிட்டயும் ஆசீர்வாதம் வாங்குங்க" என்றார் தாட்சாயணி.

சரி என்று தலையசைத்த அவர்கள், அங்கிருந்து கிளம்பினார்கள். சாம்பசிவமும் தாட்சாயணியும் அவர்களை வழி அனுப்பி வைத்தார்கள். அன்பு இல்லம் நோக்கி காரை கிளப்பினான் ரிஷிவரன்.

"நீ ரொம்ப புத்திசாலி, நீ இவ்வளவு அழகா இந்த விஷயத்தை ஹேண்டில் பண்ணுவேன்னு நான் நினைச்சு கூட பாக்கல" என்றான் ரிஷிவரன்.

ஒன்றும் கூறாமல், லேசாய் புன்னகைத்தாள் மதுமிதா.

"நம்ம கல்யாணத்தைப் பத்தி நம்ம அப்பா அம்மா கிட்ட மறைக்க வேண்டாம்னு சொன்ன. அப்படி இருக்கும் போது, அது எந்த விதத்துல நடந்ததுன்னு ஏன் அவங்க கிட்ட மறைச்ச?"

"நம்ம கல்யாணத்தை அவங்க கிட்ட இருந்து மறைக்க வேண்டாம்னு நினைச்சேன். ஏன்னா, நான் அவங்களை மதிக்கிறேன். அது நடந்த விதத்தை நான் மறச்சேன். ஏன்னா, நம்மளோட உறவு முறையை நான் மதிக்கிறேன். அதுக்கு கிடைக்க வேண்டிய அங்கீகாரம் கிடைக்கணும்னு நினைக்கிறேன்"

"சோ ஸ்வீட்"

"இப்போ அங்கிள் கிட்ட நீ என்ன சொல்ல போற? இவங்க கிட்ட சொன்ன கதையை நம்ம அங்க கிட்ட சொல்ல முடியாது. ஏன்னா, என்ன நடந்ததுன்னு அருணாச்சலம் இந்த நேரம் அவர்கிட்ட சொல்லி இருப்பான்"

"அவங்களை நான் பார்த்துக்கிறேன்"

"நீ அவங்களைப் பத்தியாவது யோசிச்சி இருக்கலாம். ஏன்னா, எப்பவுமே நமக்கு விருப்பத்துக்கு எதிரா அவங்க இருந்ததே இல்ல" என்றாள் வருத்தத்துடன்.

"இப்போ அதை பத்தி பேசி எந்த பிரயோஜனமும் இல்ல" என்றான் சாலையை கவனித்தபடி.

மதுமிதாவிற்கும் அது தெரியும் தான். எல்லாம் நடந்து முடிந்த பின் அதைப்பற்றி வருத்தப்பட்டு என்ன பயன்?

சாலையோரத்தில் வண்டியை நிறுத்திய ரிஷிவரன், ரோகிணிக்கு ஃபோன் செய்தான். அந்த அழைப்பை ஏற்ற ரோகிணி,

"குட்டி, நீ மதுவை பாத்துட்டியா? அவ நல்லா இருக்கால்ல?" என்றார்.

"பாத்துட்டேன் மாம். அவ நல்லா இருக்கா. நான் உங்ககிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்லணும். ஐ அம் ரியலி சாரி"

"என்ன ஆச்சு குட்டி?" என்றார் பதட்டத்துடன்.

"நானும் மதுவும் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம்"

மறுப்புறம் அமைதியாகி போனது.

"மாம்... மாம்ம்ம்ம்...."

"நீ இப்போ என்ன சொன்ன?"

"ஐ அம் சாரி மாம். நான் அருணாச்சலத்தை நம்ப தயாரா இல்ல. அதனால தான் இப்படி ஒரு முடிவை எடுத்தோம்"

"இந்த முடிவை மது ஏத்துக்கிட்டாளா?"

"ஆரம்பத்துல ஏத்துக்கல..."

"அதுக்கப்புறம், நீ கட்டாயப்படுத்தி அவளை ஏத்துக்க வச்ச. அப்படித் தானே?"

"அப்படியே இருந்தா தான் என்ன மாம்?"

"நீ வீட்டுக்கு வா"

"ம்ம்ம்" அழைப்பை துண்டித்தான் ரிஷிவரன்.

"என்ன சொன்னாங்க?அவங்க எப்படி ரியாக்ட் பண்ணாங்க?"

"என்னால எதையும் புரிஞ்சிக்க முடியல. நம்மளை வீட்டுக்கு வர சொன்னாங்க"

மதுமிதாவின் பதற்றம் அதிகரித்தது. அவர்களிடம் கூறிக் கொள்ளாமல் திருமணம் செய்து கொண்டதற்காக ரோகிணி நிச்சயம் அவர்கள் மீது கோபமாகத் தான் இருப்பார்.

"அவங்க நம்ம மேல அப்சட்டா இருக்காங்கன்னு நினைக்கிறேன்"

ஒன்றும் கூறவில்லை ரிஷிவரன்.

"அவங்களுக்கு நம்ம எப்படி சொல்லி புரிய வைக்கிறது?" நகம் கடித்தாள் மதுமிதா.

"நீ ஒன்னும் கவலைப்படாதே. அப்பா பாத்துக்குவாரு"

"இதுக்காகத் தான் நான் தயங்கினேன். பாரு, இப்ப என்ன ஆச்சுன்னு..."

"ரிலாக்ஸ்... அவங்க மனசுல என்ன இருக்குன்னு நமக்கு நிச்சயமா எதுவும் தெரியல. அதுக்கு முன்னாடி ஏன் நீயாவே எதையாவது கற்பனை பண்ணிக்கிட்டு டென்ஷன் ஆகிற?"

"நீ அவங்களை சமாதானப்படுத்துற வரைக்கும் நான் வீட்டுக்குள்ள வரமாட்டேன் போ" என்றாள் தவிப்புடன்.

"நீ உங்க அப்பா அம்மா கிட்ட உண்மையை சொல்றேன்னு முடிவு பண்ணப்போ, நான் எதை பத்தியும் கவலைப்படாம உன் கூட வந்து நின்னேன். அதே மாதிரி, நானும் என் அப்பா அம்மாவை ஃபேஸ் பண்ணும் போது, நீ என் கூட நிக்கணும் இல்ல?"

"ரெண்டுத்துக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கு. எங்க அப்பா நம்ம கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்கல. ஆனா உங்க அப்பாவும் அம்மாவும் நம்ம கூட நின்னாங்க. நம்மளை மாதிரியே நம்ம கல்யாணத்துக்காக அவங்களும் காத்திருந்தாங்க. நீ எல்லாத்தையும் பாழாக்கிட்ட"

அன்பு இல்லத்தின் உள்ளே அவர்களது கார் நுழைந்த உடன், மதுமிதாவின் பதற்றம் எல்லை மீறியது. காரை விட்டு கீழே இறங்கிய ரிஷிவரன், மதுமிதா காரை விட்டு கீழே இறங்கும் எண்ணம் இல்லாமல் அமர்ந்திருப்பதை பார்த்து, அவளது பக்க கதவை திறந்து,

"மது, நான் இருக்கேன் இல்ல? நான் பார்த்துக்கிறேன் வா" என்றான்.

கண்களை மூடி ஆழமாய் மூச்சை இழுத்து விட்ட அவள், தன்னை ஆசுவாசப்படுத்தி கொண்டு காரை விட்டு கீழே இறங்கினாள். அவள் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு வீட்டை நோக்கி நடந்தான் ரிஷிவரன். வீட்டின் கதவு திறந்தே இருந்தது. கிரிவரனும் ரோகிணியும் அவர்களுக்காக காத்திருந்தார்கள். அவர்களை நேருக்கு நேர் சந்திக்கும் தைரியம் இல்லாத மதுமிதா, ரிஷிக்கு பின்னால் ஒளிந்து கொண்டாள்.

"சோ, நீங்க ரெண்டு பேரும் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டிங்க..." என்றார் கிரிவரன்.

"நான் அருணாச்சலத்தை நம்பல, டாட்..."

"உன்னோட அப்பாவை கூட நீ நம்பலையா?" என்றார் கிரிவரன்.

"உங்களை நம்பாம நான் வேற யாரை டாட் நம்ப போறேன்?"

"அப்புறம் எதுக்கு இந்த அவசர கல்யாணம்?"

ரிஷிவரன் அவருக்கு பதில் கூறுவதற்கு முன்,

"ஏன்னா, அவன் என்னை ரொம்ப காதலிக்கிறான் அங்கிள். உங்களைவிட அது வேற யாருக்கு தெரிஞ்சிட போகுது?" என்றாள் மதுமிதா அந்த மூவரையும் பேச்சிழக்க செய்து.

"அதனால தான் என்னை உடனே கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி நான் அவன்கிட்ட கேட்டேன்"

திகைத்து நின்றார் ரோகிணி. என்ன நடந்தது என்று ரிஷிவரன் தான் அவரிடம் ஏற்கனவே கூறிவிட்டானே...! அவள் கூறிய பொய்யை கேட்ட ரிஷிவரனின் முகத்தை பார்க்கத்தான் நமக்கு இரண்டு கண்கள் போதவில்லை.

"உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி நீ அவனை கேட்டியா?" என்றார் கிரிவரன் நம்ப முடியாமல்.

"ஆமாம் அங்கிள். அருணாச்சலம் என்னை கடத்திக்கிட்டு போன போது நான் ரொம்பவே பயந்து போயிட்டேன். நான் அவனை நம்பல. அவன் வேற ஏதோ திட்டம் போடுறானோ என்று எனக்கு தோணுச்சு. மறுபடியும் அவன் ஏதாவது செஞ்சுடுவான்னு எனக்கு பயமா இருந்தது. ரிஷியை மிஸ் பண்ண எனக்கு மனசு இல்ல. அதனால தான் என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி அவன்கிட்ட நான் கேட்டேன்" என்றாள் தலை குனிந்தவாறு.

மதி கலங்கி நின்றார் கிரிவரன், என்ன செய்வது என்று புரியாத குழப்பத்துடன். ஆனால் ரோகிணியோ தன் கைகளை கட்டிக்கொண்டு மதுமிதாவை துரித்த பார்வை பார்த்துக் கொண்டு நின்றார்.

தொடரும்...