40 மீண்டும் சவால்

தான் திட்டமிட்டது படி, ஜெனிஃபரை சமாதான படுத்தும் சாக்கில், பேட்ரிக்கை சந்திக்க, ஜெனிஃபரின்  வீட்டிற்கு சென்றாள் தேஜஸ்வினி. அவளைப் பார்த்த ஜெனிஃபர் பெருமூச்சு விட, அவளை பார்த்து புன்னகை புரிந்தாள் தேஜஸ்வினி.

"என் மேல நீ அப்சட்டா இல்லன்னு நம்புறேன்" என்று தேஜஸ்வினி கேட்க,

"நான் உன் மேல அப்செட் ஆக எந்த காரணத்தையும் நீ கொடுக்க மாட்டேன்னு நான் நம்புறேன்" என்றாள் ஜெனிஃபர்.

"நிச்சயமா இல்ல. அப்படி செய்ற எண்ணம் எனக்கு இல்லைன்னு உன்கிட்ட சொல்லத் தான் வந்தேன். என்னை பத்தி உனக்கு தெரியாதா?" என்றாள் முகத்தை சோகமாய் வைத்துக் கொண்டு.

"எனக்கு உன்னை பத்தி நல்லா தெரியும். அது தான் என்னோட பயமே. நீ அவ்வளவு சீக்கிரம் எதையும் விட்டுடுறவ இல்ல. அதை நானே பல தடவை பார்த்திருக்கேன்"

தேஜஸ்வினி திடுக்கிட்டாள்.

"இப்போ நான் அப்படி இல்ல. நான் ரொம்ப மாறிட்டேன், ஜெனி. ரிஷி என்னை ஏத்துக்க மாட்டேன்னு சொன்னதுக்கு பிறகு என் மனசை நான் மாத்திக்கிட்டேன்" என்றாள் தாழ்ந்த குரலில்.

"அது தான் உனக்கு நல்லது"

"ரிஷிக்கும் மதுவுக்கும் நிச்சயதார்த்தம் எல்லாம் எதுவும் நடக்கல. மதுவோட அப்பா அவங்க கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்கல. அதைத் தான் நான் உங்க அண்ணன் கிட்ட சொல்ல நினைச்சேன்"

"ஆனா, ரிஷி மதுவை காதலிக்கிறான் தானே?"

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் தேஜஸ்வினி.

"அது தானே முக்கியம்?"

"ஆமாம்... முக்கியம் தான். அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் கல்யாணம் ஆகப் போறதா, இவங்க தப்பா நினைச்சுக்கிட்டு இருக்காங்கன்னு தான் நான் சொல்ல நினைச்சேன்"

"அது தேவை இல்லாததுன்னு உனக்கு புரியலையா?"

"என்னை பத்தின உன்னுடைய எண்ணத்தை நீ மாத்திக்க போறதில்ல. அதனால தான் என்னோட இன்டென்ஷனை நீ சந்தேகப்படுற. ஆனா, நீ நினைக்கிறது தப்பு"

"இந்த விஷயத்துல நான் தப்பா இருக்கணும்னு தான் நானும் நினைக்கிறேன். ஏன்னா, அவங்களை பழி வாங்கணும்னு நினைக்கிறது எந்த விதத்திலும் உனக்கு உதவ போறதில்ல"

"அது எனக்கும் தெரியும்"

"தேவையில்லாம அவங்க பிரச்சனையில தலையிடாதே"

சரி என்று தலையசைத்த தேஜஸ்வினி,

"நான் கிளம்புறேன்" என்றாள்.

சரி என்றாள் அவளை தடுக்க மனம் இல்லாத ஜெனிஃபர். கள்ள புன்னகையுடன் அங்கிருந்து நடந்தாள், அவர்கள் பேசுவதை, பேட்ரிக் கேட்டுக் கொண்டிருந்ததை கவனித்துவிட்ட
தேஜஸ்வினி.

.....

சாம்பசிவத்திடம் காபி குவளையை நீட்டினார் தாட்சாயணி. அவரிடம் இருந்து அதை பெற்று பருகினார் அவர். அவர் எதையோ தீவிரமாய் யோசித்துக் கொண்டிருப்பதை கவனித்த தாட்சாயினி,

"என்ன யோசிக்கிட்டு இருக்கிங்க?" என்றார்.

"ஒன்னும் இல்ல"

"இல்லையே... உங்களை பார்க்கும் போதே தெரியுதே... நீங்க எதை பத்தியோ யோசிச்சுக்கிட்டு இருக்கீங்கன்னு" அவர் அருகில் அமர்ந்தார் தாட்சாயணி.

"நான் ரிஷியை பார்த்தேன்"

"எங்க பாத்தீங்க?"

"நம்ம தெரு முனையில தான், இன்னிக்கு சாயங்காலம் பார்த்தேன்"

"அவன் இங்க என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான்?"

"நம்ம மதுவை வீட்ல விட்டுட்டு போக வந்ததா சொன்னான்" என்று காப்பியை பருகினார்.

"என்னது நம்ம மது அவன் கூட வந்தாளா?" என்றார் அதிர்ச்சியுடன்.

"இல்ல. அதுக்கு அந்த அர்த்தம் இல்ல. அவளுக்கு அவன் பாடிகார்டா வந்தானாம்"

"ஆனா, அவ எப்பவும் காலேஜ்ல இருந்து தனியா தானே வருவா?" என்றார் தாட்சாயணி ஆச்சரியமாய்.

"நான் மதுவை அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி கொடுக்க மாட்டேன்னு சொன்னதை பத்தி என் கூட ஆர்கிவ் பண்ணான்"

"நிஜமாவா?" என்றார் ஆர்வத்துடன்.

"அவன் அவளை விட போறதில்லன்னு என்கிட்ட மறைமுகமா சொல்லிட்டு போனான்"

"அப்புறம்?"

"எங்கிட்ட நல்ல பெயர் எடுப்பேன்னு சொன்னான்"

 தாட்சாயணியின் முகம் சந்தோசத்தில் மலர்ந்தது.

"இப்போவாவது அவனை புரிஞ்சுக்க முயற்சி பண்ணுங்க"

"முன்கூட்டியே அவனுக்காக வக்காலத்து வாங்காத. மனுஷன் மனசு எப்ப வேணாலும் மாறும்" என்று தன் அறையை நோக்கி சென்றார் சாம்பசிவம்.

"உங்களை திருப்தி படுத்தவே முடியாதே" என்றார் தாட்சாயினி.

அவர்கள் பேசிக் கொண்டிருந்ததை கேட்ட மதுமிதா புன்னகை புரிந்தாள். தன் அறைக்கு ஓடிச்சென்ற அவள், ரிஷிக்கு ஃபோன் செய்தாள். தன் கைபேசியில் அவளது எண் ஒளிர்ந்ததை பார்த்து ஆச்சரியமடைந்த ரிஷி, அவசரமாய் அந்த அழைப்பை ஏற்றான்.

"ஹலோ..."

பதில் இல்லை

"ஹலோ..."

அமைதி

"மது..."

உதடு மடித்து சிரித்தாள் மதுமிதா.

"பேசாம அமைதியா இருக்கத்தான் எனக்கு ஃபோன் பண்ணியா?"

ஒன்றும் கூறவில்லை மதுமிதா.

ஒருவேளை, தெரியாமல் கை பட்டு அழைப்பு விடுக்கப்பட்டிருக்குமோ என்று எண்ணினான் ரிஷிவரன். அந்த அழைப்பை துண்டித்து விட்டு, மீண்டும் மதுமிதாவுக்கு ஃபோன் செய்தான். தான் எதிர்பார்த்தபடி நடந்து விட்டதால், வாய்விட்டு சிரித்தாள் மதுமிதா. கடைசி மணியில் அந்த அழைப்பை ஏற்றாள்.

"சொல்லு"

"எனக்கு எதுக்காக கால் பண்ண?"

"என்னது நான் உனக்கு கால் பண்ணேனா? எக்ஸ்கியூஸ் மீ... இப்போ நீ தான் எனக்கு கால் பண்ணி இருக்க"

"உன் நம்பர்லயிருந்து எனக்கு கால் வந்ததால தான் நான் இப்போ உனக்கு கால் பண்ணி இருக்கேன்"

"என்னது? என்னோட நம்பர்லயிருந்து  கால் வந்துதா? நான் உனக்கு கால் பண்ணவே இல்லையே... நான் ஏன் உனக்கு கால் பண்ணனும்? என்ன காரணத்துக்காக நான் உனக்கு கால் பண்ண போறேன்?"

"நீ எனக்கு ஃபோன் பண்ண, எந்த காரணமும் தேவையில்ல. எனக்கு கால் பண்ணனும்னு உனக்கு தோணுச்சுன்னா, எந்த காரணமும் இல்லாம நீ எனக்கு கால் பண்ணலாம்"

"காரணம் இல்லாம கால் பண்ணலாமா? எதுக்கு?"

"ஏன்னா, நீ எனக்கு ஒய்ஃப் ஆகப் போறவ"

"ஓ, அப்படியா?" என்றாள் நக்கலாக.

"இன்னைக்கு சாயங்காலம், உங்க அப்பாகிட்ட நான் நேரடியாவே அதை பத்தி பேசிட்டேன்"

"நான் அதை நம்பிட்டேன்..." என்றாள் கிண்டலாக.

"என் மேல உனக்கு நம்பிக்கை இல்லன்னா, போய் உங்க அப்பா கிட்டயே கேளு"

"நீ வேணா அவர்கிட்ட இதை பத்தி பேசி இருக்கலாம்... ஆனா, அதுக்கு அவர் என்ன பதில் சொன்னாரு? கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கிட்டாரா?"

"ஒத்துக்குவாரு... நிச்சயமா ஒத்துக்குவாரு. அவரை நான் ஒத்துக்க வைப்பேன்"

"ஒருவேளை அவர் ஒத்துக்கலைன்னா?"

"உன்னை கிட்னப் பண்ணிக்கிட்டு போய்கிட்டே இருப்பேன்..." என்றான் சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு.

"என்ன்ன்னனனது?" அதிர்ச்சியில் குரல் எழுப்பினாள் மதுமிதா.

"பின்ன, என்னைப் பத்தி நீ என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்க? நிச்சயமா நான் உன்னை கிட்நாப் பண்ணிடுவேன்"

"எதுக்கு என்னை கிட்நாப்  பண்ணுவ?"

"உன் கூட தாயகட்டை உருட்டி விளையாடத்தான்" என்றான் கிண்டலாய்.

"ஷட் அப்..."

"உனக்கு தாயக்கட்டை விளையாட பிடிக்கலைன்னா, நம்ம வேற ஏதாவது விளையாடலாம்"

"நீ ஒரு பைத்தியக்காரன்"

"ஆமாம். நான் பைத்தியக்காரன் தான். ஆனா எவ்வளவு பெரிய பைத்தியக்காரன்னு, நம்ம கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நீ தெரிஞ்சுக்குவ"

"நான் காலை கட் பண்றேன்"

"நான் மறுபடியும் கால் பண்ணுவேன்"

"நான் என் ஃபோனை சுவிட்ச் ஆஃப் பண்ணிடுவேன்"

"நாளைக்கு காலேஜுக்கு நீ வந்து தானே ஆகணும்?"

"அதனால?"

"நீ என்கிட்ட இருந்து தப்பிக்க முடியாது"

"தப்பிக்க முடியும்"

"அப்படியா?"

"பெட் வச்சுக்கலாமா?"

"வச்சுக்கலாம்" என்றான்.

"முடிஞ்சா என்னை பிடிச்சு காட்டு. ஆனா ஒரு கண்டிஷன்"

"என்ன?"

"நீ என் கிளாஸ் உள்ள மட்டும் வரவே கூடாது"

"சரி வர மாட்டேன்"

"ஒருவேளை நீ மட்டும் நாளைக்கு என்னை பிடிச்சிட்டா, நீ என்னை கிட்னாப் பண்ண வேண்டிய அவசியம் இல்ல"

"அப்படின்னா என்ன அர்த்தம்?"

"நானே உன் கிட்ட வருவேன்"

அதைக் கேட்டு திடுக்கிட்டான் ரிஷிவரன். அவளுக்கு இவ்வளவு தைரியம் எங்கிருந்து வந்தது?

"என்ன சொல்ற?"

"பேச்சு மாற மாட்டியே?"

"மாட்டேன். முடிஞ்சா நாளைக்கு என்னை பிடிச்சு காட்டு"

"நீ நாளைக்கு காலேஜுக்கு வரணும்... மட்டம் போடக்கூடாது"

"நான் நாளைக்கு நிச்சயமா காலேஜுக்கு வருவேன்"

"டன்..."

"பை..."

"லவ் யூ, ஸ்வீட் ஹார்ட்... உன்னோட திங்ஸை எல்லாம் பேக் பண்ணிக்கிட்டு என்கிட்ட வர ரெடி ஆகு"

"அதை செய்ய எனக்கு நிறைய டைம் இருக்கு" புன்னகையுடன் அழைப்பை துண்டித்தாள் மதுமிதா.

நாளை அவன் என்ன செய்கிறான் என்று பார்க்கலாம் என்று எண்ணிய மதுமிதா, தான் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை தீர்மானித்துக் கொண்டாள்.

மறுபுறம், திகைப்பில் ஆழ்ந்தான் ரிஷிவரன். அவனால் அவளைப் பிடிக்க முடியாது என்று எப்படி அவள் இவ்வளவு தைரியமாய் தன்னிடம் சவால் விடுகிறாள்? என்ன திட்டமிட்டு இருக்கிறாள்? நிச்சயம் அவள் மனதில் ஏதோ ஒரு திட்டம் இருக்கத்தான் செய்யும். எப்படியும் அவன் அவளைப் பிடித்து விடுவான் என்று அவளுக்கு தெரியாதா? அப்படி இருக்கும் போது எப்படி அவள் இவ்வளவு தைரியமாய் அவனுக்கு சவால் விடுத்தாள்? அவன் விழிப்புடன் இருக்க வேண்டியது அவசியம் என்று எண்ணினான் ரிஷிவரன்.

........

பேட்ரிக் கூறியதை கேட்ட அருணாச்சலம் முகம் சுருக்கினான்.

"நீ சொல்றதெல்லாம் உண்மையா?"

"ஆமாம். தேஜஸ்வினி என் தங்கச்சி கிட்ட இதைப்பத்தி சொல்லிட்டு இருந்ததை நான் ஒட்டு கேட்டேன். நான் அங்க இருந்தேன்னு அவங்களுக்கு தெரியாது"

"ஓ..."

"ஆமாம், மதுமிதாவோட அப்பா அவங்களுடைய கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கலையாம்.  அப்படின்னா, ரிஷி உன்கிட்ட பொய் சொல்லி இருக்கான். அவனோட கேர்ள் ஃபிரண்டை உன் கிட்ட இருந்து காப்பாத்த தான் அவன் பொய் சொல்லி இருக்கணும்"

"எதுக்காக மதுமிதாவோட அப்பா இந்த கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கல? என்ன காரணம்?"

"அவங்க அதைப்பத்தி பேசல"

"அதை பத்தி தெரிஞ்சுக்க முயற்சி பண்ணு"

"சரி..."

"எனக்கு உண்மையான காரணம் வேணும். அதை தேஜஸ்வினிகிட்ட இருந்து வாங்காதே. வேற யார்கிட்டயாவது இருந்து தெரிஞ்சுக்க முயற்சி பண்ணு"

"சரி... இப்போ நீ என்ன செய்யப் போற?"

"நான் கொஞ்சம் யோசிக்கணும்"

"சரி ஏதாவது வேணும்னா எனக்கு கால் பண்ணு"

"சரி "

அழைப்பை துண்டித்தான் அருணாச்சலம். ரிஷிவரன் அவனிடம் கூறியது எல்லாம் பொய். அவனது அப்பாவையும், அவன் தன் அப்பாவிடம் பொய் உரைக்க வைத்திருக்கிறான். மதுமிதாவை காப்பாற்றவா அவன் இப்படி எல்லாம் செய்தான்? அவர்கள் திருமணம் செய்து கொள்ளப் போவதில்லை. பொய் கூறி தன்னை முட்டாளாக்கி இருக்கிறான். என்ன செய்வது என்று ஆலோசித்தான் அருணாச்சலம்.

தொடரும்...