37 மாறுபட்ட மனநிலை

உணவு இடைவேளை

பாலா, சுதாகர், ஜெயபிரகாஷ் மூவரும் வெளியே செல்வதற்காக தங்கள் இடத்தை விட்டு எழுந்து நின்றார்கள். ஆனால் ரிஷி மட்டும் அவனிடத்தை விட்டு எழுந்து கொள்ளாமல் அமர்ந்திருந்தான்.

"நீ கேன்டினுக்கு வரலையா ரிஷி?" என்றான் பாலா.

"நான் வரல. நீங்க போங்க"

"ஆனா ஏன்?"

"நான் க்ளாஸ்லயே சாப்பிட்டுக்கிறேன்"

"எதுக்கு?" என்றான் சுதாகர்.

ரிஷி பதில் கூறும் முன்,

"அப்படின்னா நம்மளும் இங்கேயே சாப்பிடலாம்" என்றான் பாலா.

அவர்களும் அவனுடன் அமர்ந்து சாப்பிட துவங்கினார்கள். அவர்களது வகுப்பறையில் அவர்களை தவிர வேறு யாருமில்லை.

"என்ன ஆச்சு ரிஷி?" என்றான் சுதாகர்.

"மதுவோட அப்பா அவங்க கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கல" அவனுக்கு பதில் அளித்தான் பாலா.

அமைதியாய் இருந்தான் ரிஷி. அவன் தனது உணவு டப்பாவை திறக்கக்கூட இல்லை. சாப்பிடும் மனநிலையில் அவன் இல்லை.

"ஆனால் ஏன்?" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"ரிஷி கேர்ள்ஸோட டேட்டிங் போன விஷயம் அவருக்கு தெரிஞ்சிருக்கு"

"என்னடா சொல்ற நீ?" என்றான் சுதாகர் அதிர்ச்சியாக.

"ஆமாம். ஆனா, இந்த விஷயமெல்லாம் எப்படி அவர் காதுக்கு போச்சுன்னு தான் புரியல" என்றான் பாலா யோசனையுடன்.

"அவர் ரிஷியை பத்தி விசாரிச்சிருப்பார்னு நினைக்கிறேன்" என்றான் ஜெயப்பிரகாஷ்.

"ஆனா ரிஷியை பத்தி விசாரிக்க வேண்டிய அவசியம் அவருக்கு என்ன வந்தது?" என்றான் சுதாகர்.

"நம்ம கூட நெருங்கி பழகுறவங்களை பத்தி விசாரிச்சு தெரிஞ்சுக்கணும்னு நம்ம நினைக்க மாட்டோமா? இல்லன்னா, ஒருவேளை அவரே கூட மதுவை ரிஷிக்கு கல்யாணம் பண்ணி குடுக்கணும்னு நினைச்சிருக்கலாம்" என்றான் பாலா.

அவ்வளவு நேரம் தலை தாழ்ந்த படி அமர்ந்திருந்த ரிஷி, தலையை நிமிர்த்தி பாலாவை ஏறிட்டான்.

"அதுக்கும் வாய்ப்பு இருக்கு ரிஷி. அவர் ஆரம்பத்தில் உன்கிட்ட நல்லபடியா தானே பழகினார்? உங்க அம்மாவும் அப்பாவும் மது மேல காமிச்ச அக்கறையை பார்த்து, நீங்க அவளை பொண்ணு கேட்பீங்கன்னு அவர் நினைச்சிருக்கலாம். அதுக்கு பிறகு அவர் உன்னை பத்தி விசாரிச்சிருக்கலாம்"

"எனக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியல" என்றான் ரிஷி.

"மதுவை கடத்திக்கிட்டு போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கோ" என்ற சுதாகரை பார்த்து முறைத்தான் ரிஷி.

"இல்ல... நீ என்ன சொல்றன்னு பாக்க தான் சொன்னேன்" என்று பல்லை காட்டினான் சுதாகர்.

"எதுக்காக நீ க்ளாசை விட்டு வெளியே வர மாட்டேங்குற? உனக்கு மதுவை பாக்கணும்னு விருப்பம் இல்லையா?" என்றான் ஜெய் பிரகாஷ்.

"அவ என்ன செய்றான்னு பார்க்கலாம். என்னை பாக்காம அவ எப்படி ரியாக்ட் பண்றான்னு பார்க்கலாம். அதுக்கு பிறகு தான் அவளை எப்படி ஹேண்டில் பண்றதுன்னு நான் முடிவு பண்ணனும்"

அவர்கள் ஆமோதித்தார்கள்.

........

மதுமிதாவின் வீடு

சாம்பசிவத்திற்கு உணவு பரிமாறிக் கொண்டிருந்த தாட்சாயினி,

"நீங்க உங்க முடிவை பத்தி இன்னொரு முறை யோசிக்கிறது நல்லதுன்னு எனக்கு தோணுது" என்றார்.

அவரை நிமிர்ந்து பார்த்துவிட்டு, தொடர்ந்து சாப்பிட்டார் சாம்பசிவம்.

"ரிஷி நிறைய மாறிட்டான்னு நம்ம மதுவே சொல்றாளே..."

"அவன் மறுபடி பழைய படியே மாறிட்டா என்ன செய்வ?" என்ற கேள்வியை எழுப்பினார் சாம்பசிவம்.

சில நொடிகள் பிரமித்தார் தாட்சாயணி.

"அப்படி மாற மாட்டான்னு உன்னால சொல்ல முடியுமா?"

"எப்படி இருந்தாலும், இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல நம்ம மதுவுக்கு ஒரு மாப்பிள்ளையை தேடி தானே ஆகணும்? அவளுக்கு வரப்போறவன் எப்படிப்பட்டவன்னு நமக்கு என்ன தெரியும்? ஒருவேளை, அவன் கெட்டவனா இருந்தா நீங்க என்ன செய்வீங்க? நீங்க சொல்றதை வச்சு பார்க்கும் போது, யார் வேணும்னாலும் எப்ப வேணும்னாலும் மாறலாம் தானே? மாறவே மாட்டாங்கன்னு நம்ம யாருக்கும் உத்தரவாதம் கொடுக்க முடியாதே... ஏன், நம்ம பொண்ணையே, மாறமாட்டான்னு நம்மால சொல்ல முடியுமா?"

"நம்ம மதுவுக்கு எப்படிப்பட்ட மாப்பிள்ளையை தேடினாலும், அவன் எப்படிப்பட்டவன்னு விசாரிக்காம கல்யாணம் பண்ணி கொடுத்துட மாட்டோம் இல்லையா? நீ என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்க? என் பொண்ணோட எதிர்காலத்தை பத்தி கவலைப்படாம, யார் கேட்டாலும் அவளை கல்யாணம் பண்ணி கொடுத்துடுவேன்னு நினைச்சியா? யாராயிருந்தாலும், நான் ரிஷியை பத்தி விசாரிச்ச மாதிரி, நிச்சயம் விசாரிப்பேன்"

"நீங்க ரிஷியை பத்தி விசாரிச்சீங்களா?" என்றார் நம்ப முடியாமல்.

ஆம் என்று தலைசைத்தார் சாம்பசிவம்.

"ஏன் அப்படி செஞ்சீங்க? அவங்க நம்ம மதுவை பொண்ணு கேப்பாங்கன்னு உங்களுக்கு ஏற்கனவே தெரியுமா?"

"நீ மதுவை கவனிக்கவே இல்லையா? சமீபத்துல, நான் அவகிட்ட நிறைய மாற்றங்களை பார்க்கிறேன். நான் அவளை ரிஷிக்கு கல்யாணம் பண்ணி கொடுக்க மாட்டேன்னு சொன்ன உடனே அவ அழுதா. அவ கண்ணுல வந்த கண்ணீரே எனக்கு விஷயத்தை புரிய வச்சிடுச்சி, அவளுக்கும் ரிஷி மேல விருப்பம் இருக்குன்னு. ரிஷியோட பேரண்ட்ஸ் தங்கமானவங்க. அவங்களுக்கு மதுவை பிடிச்சிருக்குன்னு வெட்ட வெளிச்சமா தெரிஞ்சது... முக்கியமா ரிஷிக்கு. ரிஷியை காப்பாத்தி ஹாஸ்பிடல் அட்மிட் பண்ண பொண்ணை, அவனும் அவனோட அப்பாவும் தீவிரமா தேடினாங்க. அதோட மட்டுமில்லாம, அவங்க அம்மாவை கண்டுபிடிக்கவும் நம்ம மது அவங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணா. இதெல்லாம் அவங்களுக்கு நம்ம மது மேல ஒரு நல்ல உணர்வை கொடுத்துச்சி"

"அப்படி இருக்கும் போது, அவங்க நம்ம மதுவை சந்தோஷமா வச்சுக்குவாங்கன்னு உங்களுக்கு தோணலையா?"

"பெரியவங்களைப் பத்தி எனக்கு எந்த சந்தேகமும் இல்ல. என்னோட சந்தேகம் எல்லாம் ரிஷியை பத்தி தான். அவன் நம்ம மதுவை காதலிக்க ஆரம்பிச்ச பிறகு அவனுடைய பழக்க வழக்கங்கள் மாறிப்போச்சு"

"அப்புறம் என்னங்க உங்க பிரச்சனை?"

"அவன் மாறிட்டான் அப்படிங்கறதுல எனக்கு எந்த சந்தேகமும் இல்ல... ஆனா, இதெல்லாம் எத்தனை நாளைக்கு? இப்படியே அவன் கடைசி வரை இருப்பானா? நான் முடியாதுன்னு சொன்னதுக்கு பிறகும், அவன் தன்னோட மனசை மாத்திக்காம, நம்ம மதுவை காதலிச்சா, அவன் மாற மாட்டான்னு அப்போ நான் ஒத்துக்குறேன்"

"அவளை தான் கல்யாணம் பண்ணிக்குவேன்னு, அவன் பிடிவாதமா இருந்தா, அப்போ அவனுக்கு நீங்க நம்ம பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணி கொடுப்பீங்களா?" என்றார் ஆர்வமாய்.

"நிச்சயமா குடுப்பேன். எல்லா பெத்தவங்களும், தன் குழந்தைக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லாத கல்யாண வாழ்க்கை அமையணும்னு தானே விரும்புவோம்?"

தாட்சாயனியின் முகத்தில் நிம்மதி தெரிந்தது.

"ஆனா, என்னோட நிலைப்பாடு பத்தி நீ யார்கிட்டயாவது சொன்னேன்னு தெரிஞ்சா, நிச்சயமா நான் இந்த கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்க மாட்டேன்"

தாட்சாயனி திகில் அடைந்தார்.

"நான் ரிஷியோட நேர்மையான நடத்தையை தான் எதிர்பார்க்குறேன். நம்ம பொண்ணுக்கு ஒரு நல்லவன் தான் மாப்பிள்ளையா வரணும் அப்படிங்கறத நீ மறந்துடாத. அவ ரிஷியை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா நானும் சந்தோஷம் தான் படுவேன்"

"சத்தியமா நான் யார்கிட்டயும் சொல்ல மாட்டேன். ரிஷி என்ன செய்யப் போறான்னு தெரிஞ்சுக்க எனக்கும் ஆர்வமா தான் இருக்கு"

"பாக்கலாம்"

"ரோகிணி ரொம்ப நல்லவங்க. நான் அவங்களோட ஃப்ரெண்ட்ஷிப்பை ரொம்ப மிஸ் பண்றேன்"

"ஆமாம். கிரிவரன் சார் கூட தங்கமான மனுஷன். எனக்கு பிசினஸ்ல பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்திக் கொடுத்திருக்கார்"

தன் கணவன் வைத்திருக்கும் பரிட்சையில் ரிஷிவரன் எப்படியும் ஜெயிக்க வேண்டும் என்று மனதார விரும்பினார் தாட்சாயணி. 

இதற்கிடையில் அன்பு இல்லம்

அமைதியாய் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார் கிரிவரன். அவருக்கு மிகவும் பிடித்த உணவை ரோகிணி அமைத்திருந்த போதும், அவர் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை. அவரை அப்படி இறுக்கமாய் பார்க்கவே வருத்தமாய் இருந்தது ரோகிணிக்கு. அவரை கொஞ்சம் இளக வைக்கலாம் என்றுதான் அவருக்கு பிடித்த உணவை சமைத்திருந்தார் ரோகிணி. ஆனால் அவரோ அதை சிறிதும் சட்டை செய்யவே இல்லை. கொஞ்சமாய் உணவருந்தி விட்டு கையை கழுவிக்கொண்டார்.

"உங்களுக்கு ரொம்ப பிடிக்குமென்னு கத்திரிக்காய், மாங்காய், மீன் குழம்பு வச்சிருந்தேன்..." என்றார் ரோகிணி கவலையாய்.

"நல்லா இருந்தது" என்றார் செயற்கையான புன்னகையோடு.

"ஆனா நீங்க நல்லாவே சாப்பிடலயே..."

"ருசிச்சி சாப்பிடற மூடுல நான் இல்ல"

"தயவுசெஞ்சி அப்சட்டா இருக்காதீங்க"

"வேற எப்படி இருக்க சொல்ற? என் பையனோட விருப்பத்தை நிறைவேத்த முடியாத ஒரு உதவாக்கரை அப்பன் நான்..."

"இந்த உலகத்திலேயே பெஸ்ட் அப்பா நீங்க தான். அது நம்ம குட்டிக்கும் தெரியும்"

"இந்த கிரெடிட்டை என்னால ஏத்துக்க முடியாது. ஏன்னா, அவன் விரும்பினதை அவனுக்கு என்னால கொடுக்க முடியல"

"கேட்டவுடனே வாங்கி கொடுக்க, மதுமிதா ஒண்ணும் பொம்மை இல்ல. உணர்ச்சிகள் இருக்கிற மனுஷி. அவளோட அப்பா அம்மா, அவளை எப்பவும் சந்தோஷமா வச்சிருக்கிற ஒருத்தனுக்கு அவளை கல்யாணம் பண்ணி கொடுக்கணும்னு நினைக்கிறாங்க. அவங்க அப்படி நினைக்கிறது இல்ல தப்பு ஒன்னும் இல்லையே...! அவ நம்ம பொண்ணா இருந்தா நம்மளும் அப்படித் தானே செய்வோம்?"

"இந்த விஷயத்துல லாஜிக்கை எல்லாம் பார்க்க நான் விரும்பல. குட்டியை என்னால சோகமா பார்க்கவே முடியல. நமக்கு என்ன இல்ல? எல்லாம் இருக்கு, சந்தோஷம் ஒன்னைத் தவிர. மதுமிதா நம்ம குடும்பத்துக்குள்ள வராத வரைக்கும், நம்ம சந்தோஷம் நிறைவடையாது"

பெருமூச்சு விட்டார் ரோகிணி. எதார்த்தத்தை பற்றி யோசிக்க தயாராக இல்லாத ஒருவரிடம் அவர் என்ன தான் பேசி என்ன பயன்?

இதற்காக அவர் ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று தீவிரமாய் யோசித்தார். அவரது கணவனும் மகனும் சந்தோஷமாய் இருக்க வேண்டும். அவர்கள் சந்தோஷமாய் இல்லாவிட்டால் அவருடைய வாழ்க்கைக்கு தான் என்ன அர்த்தம்? என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை தீர்மானித்துக் கொண்டார்.

இதற்கிடையில்,

கல்லூரியில்,

கல்லூரி முழுக்க சுற்றி திரிந்தும் ரிஷியை பார்க்க முடியவில்லை மதுமிதாவால். வேண்டுமென்றே அவனது வகுப்பறையின் அருகே சென்ற போதும் கூட, அவனை அவளால் பார்க்க முடியவில்லை. ஏனோ அவளுக்கு மனதை உறுத்தியது. எதுவும் சரியாய் படவில்லை. வேறு வழியின்றி அவனை பார்க்காமலேயே தன் வகுப்பறைக்கு திரும்பினாள். ஏராளமான கேள்விகள் அவள் மனதில் படையெடுத்தன. எதற்காக ரிஷி அவளை பார்க்க வரவில்லை? காலையில் அவளிடம் அவ்வளவு கோபமாய் பேசினானே? இப்பொழுது மட்டும் அவனுக்கு என்ன ஆகிவிட்டது? அவன் நன்றாக இருக்கிறானா? அல்லது, ஒருவேளை தன் மனதை மாற்றிக் கொண்டு விட்டானா? மாலையில் கல்லூரி முடிந்த பிறகு என்ன செய்கிறான் என்று பார்க்க நினைத்தாள். கடைசி மணி அடிக்கும் வரை காத்திருந்தாள். மாலை கடைசி மணி அடித்ததும், தன் வகுப்பை விட்டு வெளியே ஓடோடி வந்த அவள், தனது இரு சக்கர வாகனத்தில் ரிஷி கல்லூரியை விட்டு செல்வதை கண்டாள்.

தொடரும்...