35 சம்பந்தம்

சதா சலித்துக் கொண்டிருந்த மதுமிதாவின் கண்களை கவனிக்க தவறவில்லை ரோகிணி. நல்ல வேலை, ரிஷிவரன் அங்கு இல்லாமல் போனது நல்லது என்று எண்ணிக் கொண்டார் அவர்.

"எங்க வீட்டுக்கு நீங்க வந்தது ரொம்ப சந்தோஷம்" என்றார் கிரிவரன்.

"உங்க வீட்டுக்கு வர்றதை நாங்க பெருமையா நினைக்கிறோம்" என்றார் சாம்பசிவம்.

"அடுத்த வாரம் நீங்க எங்க வீட்டுக்கு வரேன்னு சொல்லியிருக்கீங்க. அதை மறந்துடாதீங்க" என்று நினைவூட்டினார் தாட்சாயினி.

"அதை எப்படிங்க நாங்க மறப்போம்? நிச்சயமா உங்க வீட்டுக்கு நாங்க வருவோம்" என்றார் ரோகிணி.

"அதானே, நாங்க எப்படி மறப்போம்? நம்ம குடும்பம் தான் இப்போ ஃபிரண்ட்ஸ் ஆயிட்டோமே" என்றார் கிரிவரன்.

அவர்கள் பேசியது பேசியபடி இருந்தார்கள். ஆனால் அவர்களது பேச்சுக்குள் புகவில்லை மதுமிதா. அவளது கண்கள் மீண்டும் மீண்டும் மாடிப்படிகளை பார்த்த வண்ணம் இருந்தது.

"மதுவுக்கு எதோ வேணுமுன்னு நினைக்கிறேன்" என்றார் ரோகிணி.

அனைவரும் அவளை திரும்பி பார்க்க, அவளோ ரோகிணி கூறியதை கவனிக்கவே இல்லை. அவளது தோளை பற்றி உலுக்கிய தாட்சாயணி,

"என்ன மது?"

"ஆங்...?"

"நாங்க பேசுறதை கூட கவனிக்காம அப்படி என்ன யோசிச்சுகிட்டு இருக்க?"

"இல்ல.. நான் வந்து..."

"ரோகிணி உன்கிட்ட என்னமோ கேக்குறாங்க பாரு... அவங்க சொன்னது கூட உன் காதுல விழலையா?

"அவ எதோ டிஸ்டர்ப்டா இருக்கான்னு நினைக்கிறேன்" என்றார் ரோகிணி.

"இல்ல ஆண்ட்டி, எனக்கு எக்ஸாம் இருக்கு..."

"இன்னைக்கா?" என்றார் ரோகிணி வேண்டுமென்றே.

"இல்ல, நாளைக்கு..."

"ரொம்ப கஷ்டமான சப்ஜெக்ட்ல இருந்து பரீட்சை போல இருக்கு..." என்றார் போலியான சோகத்தோடு ரோகிணி.

ஆம் என்று தலையசைத்தாள் மதுமிதா.

"சாயந்தரம் வீட்டுக்கு போய் படிச்சுக்கலாம்" என்றார் சாம்பசிவம்.

சரி என்று சங்கடத்துடன் தலையசைத்தாள் மதுமிதா.

"உங்க சொந்த ஊர் எது? " என்றார் ரோகிணி.

"நாங்க பிறந்தது, வளர்ந்தது எல்லாமே சென்னையில தான்"

"எங்களுக்கும் சொந்த ஊர் சென்னை தான்"

"உங்க பழக்கவழக்கங்களை பார்க்கும் போதே தெரியுது. பெரிய பணக்காரங்களா இருந்தாலும் நீங்க ரொம்ப சிம்பிளா இருக்கீங்க" என்றார் தாட்சாயணி.

" நல்ல மனுஷங்களுக்கு முன்னாடி பணம் என்னங்க செஞ்சிடப் போகுது?" என்றார் ரோகிணி.

ஆம் என்று திருப்தியுடன் தலையசைத்தார் தாட்சாயணி.

இவர்கள் அனைவரிலும் நிம்மதி இழந்து காணப்பட்டது மதுமிதா தான். ரிஷிவரன் எங்கே போனான்? அவன் ஏன் இன்னும் வரவில்லை? தன்னை அவன் தான் முன்னின்று வரவேற்பான் என்று அவள் எண்ணியிருந்தாள். அவளிடம் அவன் பந்தயம் கட்டி இருந்தானே...! அப்படி இருக்க, அவள் வரும்போது அங்கு இல்லாமல் அவன் எங்கே சென்றான்? அவனைப் பற்றியே யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள் மதுமிதா.

அவள் தவியாய் தவித்துக் கொண்டிருந்ததை, ஓரக்கண்ணால் பார்த்துக் கொண்டிருந்த ரோகிணி, உள்ளூர நகைத்துக் கொண்டார். தன் மகன் நிரூபிக்க நினைப்பது என்ன என்று அவருக்கு புரிந்து போனது.  அதனால் தான் அவன் இன்னும் வரவில்லையா? நடப்பதை எல்லாம் பார்க்கும் போது, மதுமிதாவுக்கும் ரிஷிவரன் மீது விருப்பம் இருப்பதாகத் தான் தெரிகிறது. ஆனால் அவள் இன்னும் அதை புரிந்து கொள்ளவில்லை. அதனால் தான், அவள், அவனிடம் கண்ணாமூச்சி விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறாள். அப்படி என்றால் தாராளமாக அவர் அவரது பெற்றோரிடம் அவர்களது திருமணத்தை பற்றி பேசலாம். ஒருவேளை அவர்களுக்கு விருப்பம் இல்லாவிட்டால் என்ன செய்வது? எப்படி இருந்தாலும் ஒரு நாள் இதைப் பற்றி அவர்கள் பேசித்தானே தீர வேண்டும்? அதை ஏன் இன்றே செய்து விடக்கூடாது? எதற்காக, மறுபதைப் பற்றி அதிகம் யோசிக்க வேண்டும்? அவர்கள் என்ன முடிவு செய்கிறார்களோ செய்து கொள்ளட்டும். அவர்கள் குடும்பத்தில் யாராவது ஒருவருக்காவது ரிஷியின் மீது விருப்பம் இருந்தால், அந்த ஒரு நபர், மற்றவர்களுக்கு புரிய வைத்து விடுவார் என்று மனதார நம்பினார் ரோகிணி.

அப்போது அழைப்பு மணியின் ஓசை கேட்டது. வேலைக்காரர் சென்று கதவை திறந்தார். கையில் ஒரு பூங்கொத்துடன் வீட்டினுள் பதவிசாய் நுழைந்தான் ரிஷி. அவனை பார்த்தவுடன் மதுமிதாவின் முகத்தில் மின்னல் வெட்டியது. ரோகிணி மட்டுமல்ல, கிரிவரனும் அதை கவனித்தார். உடனே தன் முக பாவத்தை சாதாரணமாய் மாற்றிக் கொண்டாள் மதுமிதா.

"ஹலோ அங்கிள்...
ஹலோ ஆன்ட்டி... ஹாய்..." என்றான் ரிஷி, மதுமிதாவை பார்த்து.

அவள் அவனைப் பார்த்து செயற்கையாய் சிரிக்க, தான் கொண்டு வந்த பூங்கொத்தை தாட்சாயினையிடம் வழங்கினான் ரிஷி.

"தேங்க்யூ சோ மச்" பளிச் என்ற புன்னகையுடன் அதைப் பெற்றுக் கொண்டார் தாட்சாயணி.

பிறகு, தன் கையில் இருந்த, கண்ணாடி தாளில் சுற்றப்பட்டு, பார்சல் ரிப்பன் கட்டப்பட்ட மூன்று ரோஜா மலர்களை மதுமிதாவிடம் கொடுத்தான். அந்த மூன்று ரோஜாவுக்கு என்ன அர்த்தம் என்று மதுமிதாவுக்கு நன்றாகவே தெரியும். அதற்கு ஐ லவ் யூ என்று பொருள்.

"வாங்க சாப்பிடலாம்" என்றார் கிரிவரன்.

"ஆமாங்க சாப்பிட்டுட்டு அப்புறம் பேசலாம், வாங்க" என்றார் ரோகிணி.

"நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்றேன் மாம்" என்று அவருடன் சென்றான் ரிஷிவரன்.

"நீங்க என்னோட வாங்க" என்று அவர்களை உணவு மேஜைக்கு அழைத்துச் சென்றார் கிரிவரன்.

அனைத்து உணவு வகைகளையும் மேஜைக்கு கொண்டுவர ரோகிணிக்கு உதவினார்கள் ரிஷிவரனும், வேலைக்காரரும். ரோகிணியுடன் சேர்ந்து ரிஷியும் பரிமாறினான். அவன் பெரும்பாலும் பரிமாறியது மதுமிதாவுக்கு தான் என்று கூறத் தேவையில்லை.

"நீங்களும் உட்காருங்க மா
. வேண்டியதை நம்ம எடுத்து சாப்பிடலாம்" என்றார் சாம்பசிவம்.

"குட்டி நீயும் உட்காரு" என்றார் ரோகிணி

மதுமிதாவுக்கு நேரெதிரில் அமர்ந்து கொண்டான் ரிஷிவரன்.

ரோகிணியின் கைப்பக்குவத்தில் தயாரான அனைத்து உணவும் அவர்களுக்கு ரொம்பவே பிடித்திருந்தது. மதுமிதா எல்லா உணவு வகைகளை சுவைத்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாள். இடையிடையே அவள் ரிஷிவரனை கண்களால் சுவைக்க தவறவில்லை. சாம்பசிவமும் தாட்சாயணியும் தன்னை கவனிக்காத போது மட்டும், ரிஷிவரன் மதுமிதாவை நோட்டம் விட்டான்.

"குட்டி, அருணாச்சலம் எப்ப வரதா சொன்னான்?" என்று வேண்டுமென்றே கேட்டார் கிரிவரன்.

அருணாச்சலத்தின் பெயரை கேட்டவுடன் சாப்பிடுவதை நிறுத்தினாள் மதுமிதா.

"லஞ்ச்க்கு அப்பறம் வரேன்னு சொல்லி இருக்கான் பா. இல்லன்னா அவனோட ஃபிரண்டை அனுப்புறேன்னு சொன்னான்"

"ஓ..."

வேலைக்காரரை பார்த்த கிரிவரன்,

"ஒருவேளை அவனோட ஃப்ரெண்ட் வந்தா, டிராயிங் ரூம்ல உட்கார வை" என்றார்.

"சரிங்கய்யா" என்று அவரது கட்டளையை ஏற்றான் வேலைக்காரன்.

அவசர அவசரமாய் சாப்பிட துவங்கினாள் மதுமிதா. அருணாச்சலம் அங்கு வரப் போகிறான் என்ற செய்தி அவளுக்குள் பீதியை கிளப்பி இருந்தது. ரிஷிவரனின் பெற்றோர் இப்பொழுது திருமண பேச்சை ஆரம்பித்தால், அருணாச்சலத்தின் முன்னாள் அவளால் முடியாது என்று கூற முடியாது. அவளுக்கும் ரிஷிவரனுக்கும் திருமணம் நடக்கப் போவதில்லை என்று அருணாச்சலத்திற்கு தெரிந்துவிட்டால், அவள் அவனிடம் வசமாய் மாட்டிக் கொள்வாள். தன்னை இப்படி சிக்க வைக்க வேண்டும் என்பது தான் ரிஷிவரனின் திட்டமா? கோபத்துடன் உதடு சுழித்து அவனை ஏறிட்டாள். அவளை பார்க்காமல் சிரித்துக் கொண்டிருந்தான் ரிஷிவரன்.

சாப்பிட்டு முடித்த பின் அனைவரும் வரவேற்பறைக்கு வந்தார்கள். தாட்சாயணியையும் மதுமிதாவையும்,  மாடிக்கு அழைத்துச் சென்றார் ரோகிணி.

" உங்க வீடு ரொம்ப அழகா இருக்குங்க" என்றார் தாட்சாயணி.

" அந்த கிரெடிட் எல்லாம் என்னோட ஹஸ்பண்டுக்கும் ரிஷிக்கும் தான் போகும். ஏன்னா அவங்க தான் நான் இல்லாத போதும் கூட வீட்டை ரொம்ப அழகா பார்த்துக்கிட்டு இருந்தாங்க"

" நீங்க இல்லாம அவங்க ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு இருப்பாங்க இல்லையா? "

"ரொம்ப... ஒரு பிசினஸ்மேனா இருந்துகிட்டு, சின்ன பிள்ளையை பார்த்துக்கிறது ரொம்ப கஷ்டம். நம்ம கற்பனை பண்ண முடியாத அளவுக்கு அவர் கஷ்டப்பட்டிருக்றார்"

ஒரு குறிப்பிட்ட அறையை அவர்கள் கடந்த போது,

"இது தான் ரிஷியோட ரூம்" என்றார் ரோகிணி.

தனது நடையின் வேகத்தை குறைத்துக் கொண்ட மதுமிதா, அவனது அறையை கண்களால் அளந்தாள். அவனது அரை சுத்தமாகவும் நேர்த்தியாகவும் இருந்தது.

விருந்தினர் அறைக்கு வந்த அவர்கள் சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். அதை ரோகிணி ஒரு சம்பிரதாயத்துக்காக செய்தார். அவருக்கு தெரியும் தரைதளத்தில் ரிஷிவரன் மதுமிதாவிற்காக காத்திருப்பான் என்று. அதனால் மேலும் அவனது பொறுமையை சோதிக்காமல் எழுந்து நின்றார்.

"நம்ம கீழ போலாமா?" என்றார்.

" நான் கொஞ்சம் பாத்ரூம் யூஸ் பண்ணிக்கலாமா?" என்றார் தாட்சாயணி.

" ஓ தாராளமா யூஸ் பண்ணிக்கோங்க"

தாட்சாயணி குளியலறைக்கு சென்று விட, மதுமிதாவும் ரோகிணியும் வெளியே காத்திருந்தார்கள்.

"நாளைக்கு உனக்கு என்ன எக்ஸாம் டா?"

"என்ன எக்ஸாம் ஆன்ட்டி? நாளைக்கு எனக்கு எந்த எக்ஸாமும் இல்லையே"

"அப்படின்னா உனக்கு படிக்க எதுவும் இல்லையா?"

" அதை நான் அப்பப்ப செஞ்சு முடிச்சிடுவேன் ஆன்ட்டி. படிப்புன்னு வந்துட்டா நான் சேர்த்து வச்சு கடைசி நேரத்துல கஷ்டப்படுறதில்ல" என்றாள் பெருமையாக.

"நாளைக்கு உனக்கு ஏதோ பரிட்ச்சை இருக்கு, அது கொஞ்சம் கஷ்டமான சப்ஜெக்ட்னு சொன்னியே"

திடுக்கிட்டாள் மதுமிதா. ஆம் ஒரு மணி நேரத்திற்கு முன்பு அதைப் பற்றி அவள் கூறி இருந்தாள்.

"ஆமாம்... சொன்னேன்ல... நாளைக்கு எனக்கு ஒரு முக்கியமான எக்ஸாம் இருக்கு... அது ரொம்ப கஷ்டமானது" தடுமாறினாள்.

" ரிலாக்ஸ்... எதுக்காக இப்படி திணறுற? "

"இல்ல, இல்ல, நான் திணறல..."

" சரி சரி நான் உன்னை ஒன்னும் கேட்கல"

" சரிங்க ஆன்ட்டி" பைத்தியக்காரி போல சிரித்தாள் மதுமிதா.

தாட்சாயணி கழிவறையில் இருந்து வந்த பின் அனைவரும் தறைதளம் வந்தார்கள்.

அவர்கள் ஒரு வழியாய் கீழே வந்து விட்டதை பார்த்த ரிஷிவரன், நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டான். அவர்களும் வந்து அமர்ந்து கொண்டார்கள்.

" நம்ம கிளம்பலாமா? மது நாளைக்கு பரீட்சைக்கு படிக்க வேண்டியிருக்கு போல இருக்கு" என்றார் சம்பசிவம்.

அவரை ஏமாற்றத்துடன் பார்த்தாள் மதுமிதா.

தாட்சாயணி ஏதோ கூற வாய் எடுக்க, அதற்கு முன்,

" நாங்க உங்க கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்" என்றார் கிரிவரன்.

" சொல்லுங்க சார்"

உள்ளுக்குள் துள்ளி குதித்துக் கொண்டிருந்தான் ரிஷிவரன். மதுமிதாவின் இதயமோ பயத்தில் பலமாய் துடிக்க துவங்கியது. தன்னை நோக்கி வருவது என்ன என்பது அவளுக்கு புரிந்து போனது.

"மதுமிதா எங்க வீட்டுக்கு மருமகளா வரணும்னு நாங்க ஆசைப்படுறோம்"

"ஆமாங்க
எங்களுக்கு அவளை ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. நீங்க மட்டும் சரின்னு சொன்னா, நாங்க ரொம்ப சந்தோஷப்படுவோம்" என்றார் ரோகிணி.

மதுமிதாவுக்கு விழி பிதுங்கியது. அவள் எதிர்பார்த்தது போல் அருணாச்சலத்தின் நண்பன் இன்னும் வரவில்லை. அதனால் அதை மறுத்தலித்து பந்தயத்தில் வெற்றி பெற அவளுக்கு இன்னும் சந்தர்ப்பம் இருக்கிறது. ரிஷிவரனிடம் சற்றே விளையாடி பார்க்க எண்ணினாள் அவள். ஆனால் அவள் எதிர்பாராத வண்ணம்,

"மன்னிச்சிடுங்க, எனக்கு இந்த சம்மந்தத்துல  விருப்பமில்ல" என்று கூறி மதுமிதா உட்பட அனைவரையும் செயல் இழக்கச் செய்தார் சாம்பசிவம்.

மதுமிதாவின் கண்கள் சட்டென்று குலமாயின. அது ரிஷிவரனை மென்று விழுங்க செய்தது.

தொடரும்...