22 மதுமிதாவின் குழப்பம்

கல்லூரியை விட்டு கிளம்பிச் சென்ற ரிஷிவரனை பார்த்தபடி நின்றிருந்தாள் மதுமிதா.

"என்ன ஆச்சு மது?" அவளது தோளை தட்டினாள் காயத்ரி.

ஒன்றுமில்லை என்று தலையசைத்த மதுமிதா, கல்லூரியில் விட்டு வெளியேற துவங்கினாள். அவளுடன் சரிசமமாய் நடந்து வந்தாள் காயத்ரி.

"நம்ம ஒட்டுமொத்த காலேஜும் ரிஷியை பத்தி தான் பேசிக்கிட்டு இருக்கு" என்றாள் காயத்ரி.

"அதுல புதுசா என்ன இருக்கு? எப்பவும் நடக்கிறது தானே?" என்றாள் மதுமிதா.

"இல்ல. இது எப்பவும் நடக்கிற விஷயம் இல்ல. அவன்கிட்ட நிறைய மாற்றம் தெரியுது. அவன் போடுற டிரஸ்ல இருந்து எல்லாமே மாறிடுச்சு. பொண்ணுங்க கிட்ட பேசுறதை கூட அவன் நிறுத்திட்டான்"

ஒன்றும் கூறவில்லை மதுமிதா. அவர்கள் பேருந்து நிறுத்தத்திற்கு வந்து, அவர்களுடைய பேருந்துக்காக காத்திருந்தார்கள்.

"அவனோட மாற்றத்துக்கு நீ தான் காரணம்னு எல்லாரும் சொல்றாங்க"

மதுமிதா ஏதோ சொல்ல முயல, தன் கையை காட்டி அவளை தடுத்தாள் காயத்ரி.

"நீ என்ன சொல்லப் போறேன்னு எனக்கு தெரியும். இன்னைக்கு ஃபுல்லா அவன் உன்னை பார்க்கவே இல்ல. அப்படித்தானே?"

அவளுக்கு பதில் கூறாமல் பேருந்து வருகிறதா என்று நோட்டைமிட்டாள் மதுமிதா.

"உன்கிட்ட நல்ல பேர் எடுக்க அவன் முயற்சி செய்றதா எல்லாரும் சொல்றாங்க"

"எங்கிட்ட நல்ல பெயர் எடுக்க முயற்சி பண்றதுல என்ன பிரயோஜனம் இருக்கு? அவனோட பேர் தான் ஏற்கனவே கெட்டுப் போயிருக்கே"

"ஒரு மனுஷன் நல்லவனா மாறவே முடியாதா? உனக்கே தெரியும், அவன் கூட ஒரே ஒரு வேலை சாப்பிட முடியாதான்னு நம்ம காலேஜ் பொண்ணுங்க தவம் கிடக்கிறாங்க... ஆனா அவன் உனக்காக தவம் கிடக்கிறான்..."

"எனக்கு என்ன செய்யறதுன்னு தெரியல காயு. ரொம்ப குழப்பமா இருக்கு. அவன் மாறிட்டான் அப்படிங்கறது நல்ல விஷயம் தான். ஒருவேளை, அவன் மறுபடியும் மாறிட்டா என்ன செய்றது?"

"நீ தானே சொன்ன, அவங்க அம்மாவ பாத்தா ரொம்ப நல்லவங்களா தெரியுதுன்னு? அவங்க அவனை மாற விட்டுடுவாங்கன்னு நினைக்கிறியா?"

மதுமிதாவின் முகத்தில் குழப்ப ரேகைகள் தெரிந்தது.

"ரிலாக்ஸ் மது. நீ உன்னை ஸ்டிரஸ் பண்ணிக்காத. யார் வேணா என்ன வேணா சஜஷன் சொல்லலாம். ஆனா இது உன்னோட வாழ்க்கை. யோசிச்சு முடிவெடு. ஆனா அதை செய்ததற்கு முன்னாடி, ரிஷியையும், அவங்க அம்மாவையும் நினைச்சு பாத்துட்டு முடிவெடு"

சரி என்று தலையசைத்தாள் மதுமிதா.

"ஏன் இன்னைக்கு பஸ் வர இவ்வளவு நேரம் ஆகுதுன்னு தெரியலையே..." என்றாள் காயத்ரி தன் கை கடிகாரத்தை பார்த்து.

அப்பொழுது மதுமிதா செல்ல வேண்டிய பேருந்து வந்தது.

"பை காயு" என்று கூறிவிட்டு தன் பேருந்தில் சென்று ஏறிக்கொண்டாள் மதுமிதா.

சாலையின் எதிர்ப்புறம் இருந்த கடையில் நின்றிருந்த, ரிஷியின் நண்பன், பாலாவை பார்த்த காயத்ரியின் கண்கள் விரிவடைந்தன. அவளை நோக்கி வந்தான் பாலா. அவனை பார்க்காதவள் போல பேருந்தை நோட்டம் விட்டாள் காயத்ரி.

"ஹாய்" என்றான் பாலா.

அவனை ஆச்சரியமாய் பார்த்தாள் காயத்ரி. அவன் ரிஷியுடன் இருப்பவன் தான் என்றாலும், அவன் பெண்களிடம் பேசி யாரும் பார்த்ததே இல்லை.

"ஹாய்" என்றாள் காயத்ரி.

 "உங்க ஃப்ரெண்டுக்கு நீங்க நல்ல புத்தி சொல்ல மாட்டீங்களா?"

அவன் மதுமிதாவை பற்றித் தான் பேசுகிறான் என்று புரிந்திருந்த போதும்,

"நீங்க யாரைப் பத்தி சொல்றீங்க?" என்றாள்.

"ஒட்டுமொத்த குரூப்புக்கும் முட்டியில தான் மூளை போல இருக்கு" என்று முணுமுணுத்தான் பாலா. அது காயத்ரியின் காதில் விழவே செய்தது.

"நீங்க ஏதாவது சொன்னீங்களா?" என்றாள்.

"நான் மதுமிதாவை பத்தி தான் பேசிகிட்டு இருக்கேன்"

"அவளுக்கு எதுக்கு நான் புத்தி சொல்லணும்? அவ ஏற்கனவே ரொம்ப பிரில்லியன்ட் தானே?" என்றாள் வேண்டுமென்றே, அவன் கூறியது அவளுக்கு புரியாதது போல்.

"ரிஷி அவளை காதலிக்கிறான்"

"எனக்கு அது தெரியும்"

"நீங்க அதுக்காக ஏதாவது செஞ்சிருக்கீங்களா?"

"எக்ஸ்கியூஸ் மீ... அதுக்கு நான் என்ன செய்ய முடியும்?"

"அவன் உண்மையிலேயே ரொம்ப சின்சியரா இருக்கான்"

"அப்படின்னா அதை மது கிட்ட ப்ரூவ் பண்ண சொல்லுங்க"

"அவ தான் அவனை கண்டுக்கவே மாட்டேங்கிறாளே... அது உங்களுக்கு தெரியாதா?"

"அவரு அப்படிப்பட்ட இமேஜை தானே கிரியேட் பண்ணி வச்சிருக்காரு?"

"அவன் அதை வேணும்னு செய்யல. எந்த பொண்ணையும் அவன் விரும்புனதே இல்ல. அவன் மனசுல இடம் பிடிச்ச ஒரே பொண்ணு மதுமிதா தான்... அது, அவ அழகா இருக்காங்கறதுக்காக கிடையாது... அவ ரொம்ப நல்ல பொண்ணுங்கறதுக்காக தான். அவன் அவளுக்காகத் தான் மாறிட்டான்னு நம்ம காலேஜுக்கே தெரிஞ்சிருக்கு. ஆனா, அவ மட்டும் அதை புரிஞ்சிக்க  மாட்டேங்குறா"

"நீங்க என்ன சொல்ல வறீங்கன்னு என்னால புரிஞ்சுக்க முடியுது. மது ரொம்ப நல்ல பொண்ணு.  ரிஷி அவளுக்கு நேர்மாறானவர்... அதனால தான் ரிஷி மாதிரி ஒருத்தனை ஏத்துக்க அவ தயங்குறா."

"அவளோட ஃப்ரெண்டா இருந்துகிட்டு, நீங்க அவளுக்கு நல்லது கெட்டதை எடுத்து சொல்லலாம் இல்லையா?"

"நான் என்ன செய்யணும் நினைக்கிறீங்க?"

"அவகிட்ட கொஞ்சம் பேசிப் பாருங்களேன்... ஏதாவது சொல்லி ரிஷியை அவ புரிஞ்சிக்கிற மாதிரி செய்யுங்களேன்"

"அதை நான் இப்போ தான் செஞ்சேன்?" 

"நெஜமாவா அவ என்ன சொன்னா?"

"அவ குழப்பத்தில் இருக்கா. ரிஷி சம்பந்தப்பட்ட எந்த முடிவையும் அவளால் எடுக்க முடியல. எதுக்காக ரிஷி திடீர்னு அவகிட்ட டிஸ்டன்ஸ் மெயின்டைன் பண்றாரு? அவர் அப்படி செஞ்சா, அவளுக்கு எப்படி அவர் மேல நம்பிக்கை வரும்? அவர் மாறிட்டதா அவ நினைக்க மாட்டாளா?"

"அவன் ஏன் இப்படி செய்றான்னு எனக்கும் கூட தெரியல?"

"பாருங்க... உங்களுக்கே உங்க ஃபிரண்டை பத்தி தெரியலையே... அப்படி இருக்கும் போது, மதுமிதாவால எப்படி புரிஞ்சிக்க முடியும்?"

அவளுக்கு பதில் அளிக்க முடியவில்லை பாலாவால்.

 "நீங்க ரிஷியோட அம்மாவை போய் பார்த்திங்களா?"

"இன்னைக்கு தான் போகலாம்னு இருந்தோம். ஆனா அவங்க அம்மாவும் அப்பாவும் வேற எங்கேயோ போறாங்களாம். அதனால அப்பா எங்களை நாளைக்கு வர சொல்லிட்டாரு"

"ஓ..."

அப்பொழுது அவள் செல்ல வேண்டிய பேருந்து வருவதை பார்த்தாள் காயத்ரி.

"சரி நான் கிளம்புறேன். நீங்க சொன்னதை நான் ஞாபகம் வச்சுக்கிடுவேன்"

"தேங்க்யூ"

"பை"

தன் பேருந்தில் ஏறிக்கொண்டாள் காயத்ரி. ரிஷியும், பாலாவும் பள்ளி காலத்தில் இருந்தே தோழர்கள் என்றும், ரிஷிக்காக பாலா என்ன வேண்டுமானாலும் செய்வான் என்றும் அவள் கேள்விப்பட்டிருந்தாள். ஆனால், தன் நண்பனுக்காக பாலா சிபாரிசு வேண்டி வருவான் என்று அவள் நினைத்திருக்கவில்லை. தனக்குத்தானே புன்னகைத்துக் கொண்டாள் காயத்ரி.

அன்பு இல்லம்

வீட்டிற்கு வந்த ரிஷி, கிரிவரனும், ரோகிணியும் எங்கோ செல்வதற்காக முழுவதும் தயாரான நிலையில் இருப்பதைக் கண்டான்.

"லவ் பேர்ட்ஸ் எங்க கிளம்பிட்டீங்க?" என்று சிரித்தான்.

ரோகிணி அவன் முதுகில் ஒரு அடி போட, வாய்விட்டு சிரித்தார் கிரிவரன்.

"வெளியில போறீங்களா?"

"நம்ம போறோம்" என்றார் அவனையும் சுட்டிக்காட்டி ரோகிணி.

"சாரி மாம். நான் வரல. ப்ளீஸ் நீங்க போயிட்டு வாங்க" என்றான் ரிஷிவரன்.

"எங்க கூட வந்தா உனக்கும் ஒரு சேஞ்சா இருக்கும் இல்ல?" என்றார் ரோகிணி.

"மாம், கடந்த சில நாள்ல, என்னோட லைப்ல நினைச்சு பாக்க முடியாத அளவுக்கு, நிறைய விஷயங்கள் மாறிப்போச்சு. நான் வீட்டிலேயே ரொம்ப கம்பர்ட்டபிலா தான் இருக்கேன்"

"நெஜமா தான் சொல்றியா?"

"ஆமாம். நான் ராமு அண்ணா கிட்ட காபி கேட்டு குடிச்சிக்கிறேன்" தன் அறையை நோக்கி நடக்க தொடங்கினான் ரிஷிவரன்.

"மதுமிதாவோட அப்பா, ரிஷி வரலையான்னு கேட்டா என்னங்க சொல்றது?" என்றார் ரோகிணி, ரிஷியை பார்த்தபடி.

தன் கால்களுக்கு அடியில் வேர் விட்டது போல் அசையாமல் நின்ற ரிஷிவரன், அவர்களை நோக்கி திடுக்கிட்டு திரும்பினான்.

"ஏதாவது சொல்லி சமாளிச்சுக்கலாம்... வா நம்ம கிளம்பலாம்" என்றார் கிரிவரன் தன் சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு.

"நீங்க மது வீட்டுக்கா போறீங்க?" என்றான் ரிஷிவரன்.

"ஆமாம்"

"ஆனா, இதைப் பற்றி நீங்க என்கிட்ட  எதுவுமே சொல்லலையே..."

"மதுவோட அம்மா, அப்பாவை பார்த்து தேங்க்ஸ் சொல்லணும்னு ரோகிணி சொன்னா. அதனால அவங்க வீட்டுக்கு போகலாம்னு முடிவு பண்ணோம். பெருசா பிளான் எல்லாம் ஒன்னும் பண்ணல" என்றார் கிரிவரன்.

"ராமு... " என்று அழைத்தார் கிரிவரன்.

அவரிடம் ஓடி வந்தான் ராமு.

"இந்த ஸ்வீட் பாக்ஸ், ஃப்ரூட்ஸ் எல்லாத்தையும் கொண்டு போய் கார்ல வை. நாங்க கிளம்புறோம். குட்டிக்கு மட்டும் காபி போட்டு கொடுத்துடு" என்றார் கிரிவரன்.

சரி என்று தலையசைத்த ராமு, அங்கு வைத்திருந்த பைகளை எடுத்துக்கொண்டு, அவற்றை காரில் வைக்க சென்றான்.

" டாட்...." ஏதோ சொல்ல ரிஷி முயல,

"ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல குட்டி. ராமு உனக்கு காபி கொடுப்பான். அதை சாப்பிட்டு வீட்டிலேயே கம்ஃபர்ட்டபிளா இரு" என்றார் சீரியஸாக.

"போதும் நிறுத்துங்க டாட். எனக்கு ஃபைவ் மினிட்ஸ் குடுங்க. நான் கிளம்பி வரேன்"

"நீ வீட்ல கம்ஃபர்ட்டபிளா இருப்பேன்னு சொன்னியே... "

"டா.....ட்...." தன் புருவம் உயர்த்தி தலையசைத்தான் ரிஷி.

"என்ன சொல்ற ரோகிணி, நம்ம அவனுக்காக காத்திருக்கலாம்னு சொல்றியா?" என்றார் தனது கை கடிகாரத்தை பார்த்து.
 
"ரொம்ப ஓவரா பண்ணாதீங்க டாட். எல்லாமே சில நிமிஷத்துல மாறிப் போயிடும்.... ஞாபகத்துல வச்சுக்கோங்க"

தன் கரங்களை உயர்த்தி அவனிடம் சரண் அடைந்தார் கிரிவரன்.

"சீக்கிரம் போய், கிளம்பி வா" என்றார் ரோகிணி.

நாலு கால் பாய்ச்சலில் தன் அறையை நோக்கி ஓடினான் ரிஷி. பத்து நிமிடத்தில், முகம் கழுவி, உடை மாற்றிக் கொண்டு வந்தான். அடர் நீல, காலர் இல்லாத டி-ஷர்ட், பேண்ட் அணிந்து, அதற்கு பொருத்தமாய், வெளிர் நீல கோட்டும் அணிந்து வந்தான்.

"பாரு, மாமியார் வீட்டுக்கு போறோம்னு சொன்ன உடனே, எவ்வளவு வேகமா ரெடியாகி வந்துட்டான்னு" என்றார் கிரிவரன் கிண்டலாய்.

அதைக் கேட்டு சிரித்த ரிஷிவரன்,

"நம்ம அவங்க வீட்டுக்கு வறோம்னு அவங்களுக்கு தெரியுமா?" என்றான்.

"இல்ல... தெரியாது"

"சொல்லிட்டு போனா தானே அங்கிள் வீட்ல இருப்பாரு? ஒருவேளை, அங்கிள் வீட்ல இல்லனா என்ன செய்றது?"

"அவர் வர்ற வரைக்கும் வெயிட் பண்ண வேண்டியது தான். உனக்கென்ன, கசக்கவா போகுது?" என்று சிரித்தார் ரோகிணி.

சிரித்தபடி காரை நோக்கி நடந்தான் ரிஷிவரன். மதுமிதாவின் வீட்டில் எப்படி நடந்து கொள்வது என்று அவனுக்கு புரியவில்லை. அந்த நாள் முழுவதும் அவன் மதுமிதாவை பார்க்கவில்லை... திருத்தம், அவன் அவளை மறைந்திருந்து பார்க்கத் தான் செய்தான்... அவளைத் தான் அவனை பார்க்க விடவில்லை. அவள் அவனைப் பற்றி என்ன நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாளோ தெரியவில்லை. இன்று நடக்கவிருக்கும் குடும்பங்களின் சந்திப்பு, அவளுக்கு நிச்சயம் ஒரு நல்ல அபிப்பிராயத்தை தன்னிடம் ஏற்படுத்தும் என்று நம்பினான் ரிஷி.

தொடரும்...