21 மாற்றம்

"ரி....ஷி...." என்று இழுத்த பாலாவை பார்த்து புன்னகை புரிந்தான் ரிஷி.

"என்னடா இது கோலம்?" என்றான் ஜெயப்பிரகாஷ்.

பதில் கூறாமல் அதற்கும் புன்னகைத்தான் ரிஷி.

"இன்னைக்கு நீ பார்க்க ரேமண்ட்ஸ் மாடல் மாதிரி இருக்க" என்றான் சுதாகர்.

"ஆமாண்டா மச்சான்... இன்னைக்கு நம்ம மச்சான் கலக்குறான்" அவன் முதுகை தட்டி சிரித்தான் பாலா.

அப்பொழுது மதுமிதாவின் தோழி லலிதா, அவர்களது வகுப்பறையில் இருந்து  வெளியே வருவதை கவனித்தான் ரிஷி. ரிஷியை பார்த்து, விழி விரித்து, சிலை போல் நின்ற அவள் மீண்டும் வகுப்பறைக்குள் ஓடினாள். ரிஷிக்கு தெரியும், அவள் மதுமிதாவை அழைத்து வந்து, தன்னை பார்க்க செய்யப் போகிறாள் என்று.

"வாங்க கிளாசுக்கு போகலாம்" என்றான் ரிஷி.

"உன்னோட ரேமண்ட் லுக்கை உன்னோட ஆளுக்கு நீ காட்ட போறதில்லையா?" என்றான் பாலா கிண்டலாய்.

"வாயை மூடிக்கிட்டு வா போகலாம்" தன் வகுப்பறையை நோக்கி நடந்தான் ரிஷி.

அவர்கள் மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் குழப்பத்துடன் பார்த்துக் கொண்டு அவனை பின்தொடர்ந்தார்கள். ரிஷி அவர்களது வகுப்பில் நுழைந்தவுடன் அந்த வகுப்பறை நிசப்தமாகி போனது. அவனைக் கண்டவர்கள் வாயை பிளந்தார்கள். சில பெண்கள், அனிச்சையாய் அவர்களது இடத்தை விட்டு எழுந்து நின்றார்கள். அவர்களது பார்வைக்கு எந்த முக்கியத்துவமும் வழங்காமல், உள்ளே நுழைந்தான் ரிஷி. அவனது நண்பர்களும் தங்கள் இடங்களை ஆக்கிரமித்தார்கள். தன் இடத்தில் தனது பையை வைத்துவிட்டு வகுப்பறையை விட்டு மீண்டும் வெளியே வந்தான் ரிஷி. ஒரு மரத்தின் பின்னால் மறைந்து கொண்டு, அங்கிருந்து மதுமிதாவின் வகுப்பறையை நோட்டம் விட்டான்.

அவன் எதிர்பார்த்தபடியே, மதுமிதாவின் கையைப் பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு வந்தாள் லலிதா.

"என்னடி, எதுக்காக என்னை இப்படி இழுத்துகிட்டு வர?" என்றாள் மது.

சற்று நேரத்திற்கு முன்பு ரிஷி தன் நண்பர்களுடன் நின்றிருந்த இடத்தை கவனித்தாள் லலிதா.

"இங்கே தானே இருந்தான்? எங்க போயிட்டான்?" என்றாள்.

"யாரு?"

"ரிஷி"

அவள் கையை உதறினாள் மதுமிதா.

"இன்னைக்கு அவன் ஃபார்மல் ட்ரெஸ்ல வந்திருக்கான் தெரியுமா?"

"அவங்க அம்மா போட சொல்லி இருப்பாங்க"

"இருக்கலாம்... ஆனா, பார்க்க அவன் செம ராவிஷிங்கா இருந்தான்"

"போகலாம் வா" அவளை மீண்டும் தன் வகுப்பறைக்குள் இழுத்துச் சென்றாள் மதுமிதா.

சிரித்தபடி தன் வகுப்பறைக்கு வந்தான் ரிஷி, மதுமிதாவை பார்த்துவிட்ட சந்தோஷத்தில். அவன் தான் அவன் அம்மா கூறியது போல் நடந்து கொள்வது என்று முடிவெடுத்திருந்தானே.

"ரிஷி, இந்த டிரஸ் உனக்கு சூட்டாகவே இல்ல" என்றாள் அவனது வகுப்பை சேர்ந்த ஒரு பெண்.

"தேங்க்ஸ்" என்று சாதாரணமாய் கூறிவிட்டு, பாலாவின் பக்கத்தில் அமர்ந்து கொண்டான்.

"உன்னோட இந்த திடீர் மாற்றத்துக்கு என்ன காரணம்?" என்றான் பாலா.

"ஒன்னும் இல்ல... ஜஸ்ட் ஃபார் எ சேஞ்ச்..."

"யாரோட சேஞ்ச்?" என்றான் கிண்டலாய்.

வாய்விட்டு சிரித்தான் ரிஷி.

"உன்னோட இந்த மாற்றத்துக்கு பின்னாடி, உங்க அம்மா தான் இருக்காங்கன்னு நினைக்கிறேன்" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"இருக்கலாம்..."

"பாத்து ரிஷி, போற போக்கைப் பார்த்தா, நர்சரி பையன் மாதிரி, உங்க அம்மா உனக்கு பவுடர் போட்டு விடப் போறாங்க" என்று சிரித்தான் பாலா.

சிறுத்தபடி அவன் தலையில் ஒரு குட்டு வைத்தான் ரிஷி.

"நீ இவ்வளவு அம்மா பிள்ளையா இருப்பேன்னு எனக்கு தெரியாது" என்றான் சுதாகர்.

அவனுக்கு ரிஷி பதில் கூறும் முன், பேராசிரியர் வகுப்புக்குள் நுழைந்ததால், அந்த வகுப்பறை நிசப்தமாகி போனது.

ஆனால் மதுமிதாவின் வகுப்பறைக்கு இன்னும் பேராசிரியர் வரவில்லை. அதனால், ரிஷியின் புது அவதாரத்தை பற்றி வாய் ஓயாமல் பேசியபடி இருந்தாள் லலிதா.

"நெஜமாவா சொல்ற? அவன் உண்மையிலேயே ஃபார்மல் ட்ரெஸ்லயா வந்திருக்கான்?" என்றாள் காயத்ரி.

"நான் சொன்னதுல உனக்கு நம்பிக்கை இல்லையா?"

"ஆனா திடீர்னு ஏன் அப்படி வந்திருக்கான்?"

"அவங்க அம்மாவுக்காக இருக்கும்" என்றாள் மதுமிதா.

"ஆமாம் ல... அவங்க அம்மா திரும்பி வந்திருப்பாங்க இல்ல?" என்றாள் பவானி.

"மது, அவங்க அம்மா எப்படி?" என்றாள் காயத்ரி.

"ரொம்ப தங்கமானவங்க..."

"அப்படின்னா நீ எடுத்த முயற்சிக்கு பலன் இருக்குன்னு சொல்லு"

"நிச்சயமா இருக்கு. சந்தேகமே இல்ல"

"அவங்க என்ன சொன்னாங்க?"

"அவங்க ஹஸ்பண்டையும் பிள்ளையையும் பார்த்து ரொம்ப அழுதாங்க"

"அப்படின்னா நீ அந்த ஒட்டுமொத்த குடும்பத்துடைய இதயத்தையும் திருடிட்டேன்னு சொல்லு" மதுமிதாவின் தோலை தட்டினாள் லலிதா.

"ஆமாம். எனக்கு ரொம்ப நன்றி சொன்னாங்க" என்றாள் சாதாரணமாய்.

"அப்படின்னா, ரிஷியை நீ இன்னும் தீவிரமாக்கிட்டேன்னு சொல்லு"

"ஒரு குடும்பத்தை ஒன்னா சேர்க்க என்னால என்ன செய்ய முடியுமோ அதைத் தான் நான் செஞ்சேன்."

"அவனோட திடீர் மாற்றத்துக்கு இது தான் காரணம்னு நினைக்கிறேன்" என்றாள் பவானி.

"இதுல என்ன ஆச்சரியம் இருக்கு? அவன் அப்படி இருக்கனும்னு அவங்க அம்மா ஆசைப்பட்டிருப்பாங்க" என்றாள் மதுமிதா.

அவளது தோழிகள் அவளை எவ்வளவோ கிண்டல் செய்ய முயன்றும், அவர்கள் பாச்சா எதுவும் மதுமிதாவிடம் பலிக்கவில்லை. அவர்களுக்கு சாவகாசமாய் பதிலளித்து முடித்துவிட்டாள்.

தேனீர் இடைவேளை

ரிஷியின் நண்பர்கள், வெளியே செல்வதற்காக, அவர்களது இருப்பிடத்தை விட்டு எழுந்து நின்றார்கள். ஆனால் ரிஷி மட்டும் உட்கார்ந்தபடி இருந்தான்.

"நீ எங்க கூட வரலையா?" என்றான் பாலா.

"இல்ல நான் வரல. நீங்க போங்க"

"ஏன் ரிஷி?"

"சும்மா தான். நீங்க போங்க" என்று ஒரு புத்தகத்தை புரட்ட துவங்கி விட்டான்.

அவர்கள் அவனைப் பார்த்து முகம் சுருக்கினார்கள்.

"இவனுக்கு என்ன ஆச்சு?" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"எனக்கு ஒன்னும் புரியல" என்றான் பாலா.

"பார்க்கலாம்... இந்த ட்ராமாவை அவன் எத்தனை நாளைக்கு தான் பெர்ஃபார்ம் பண்றான்னு" என்றான் சுதாகர்.

தன் புத்தகத்திலிருந்து கண்களை அகற்றாமல், அவர்கள் கூறியதை கேட்டு புன்னகை புரிந்தான் ரிஷி.

கேண்டினுக்கு சென்ற ரிஷியின் நண்பர்கள், அங்கு மதுமிதா, தனது தோழிகளுடன் இருப்பதை கண்டார்கள். பாலாவின் கையை சீண்டி, ஜாடை காட்டினான் சுதாகர்.

"நாகப்பட்டினத்துல அப்படி என்ன தான் நடந்ததுன்னு தெரியல. ரிஷி இந்த அளவுக்கு மாறி போய் இருக்கான்" என்றான் பாலா, சரியாக மதுமிதாவை கடந்து சென்ற போது.

அதைக் கேட்ட மதுமிதா, பழச்சாறு அருந்துவதை நிறுத்தினாள். அவளது தோழிகள் அவளை ஆழ்ந்த பொருளுடன் ஏறிட்டார்கள்.

"இனிமே நல்ல பிள்ளையா இருப்பேன்னு அவன் யாருக்கோ வாக்கு கொடுத்திருக்கான்னு நினைக்கிறேன்" என்றான் சுதாகர்.

"நீ யாரைப் பத்தி பேசுற?" என்றான் ஜெயபிரகாஷ் வேண்டுமென்றே.

"நான் யாரைப் பத்தி பேசுறேன்னு எல்லாருக்கும் தெரியும். முக்கியமா ஒருத்தருக்கு..." என்றான் மதுமிதாவை பார்த்தபடி சுதாகர்.

"மதுமிதா, நாங்க உன்னை பத்தி தான் பேசிக்கிட்டு இருக்கோம்" என்று நேரடியாக கூறினான் பாலா.

தான் அமர்ந்திருந்த நாற்காலியை விட்டு எழுந்து நின்றாள் மதுமிதா.

"என்னை பார்த்த பிறகு ஒன்னும் அவன் மாறல... அவனோட அம்மாவை மீட் பண்ண பிறகு தான் அவன் மாறி இருக்கான். இந்த சாதாரண விஷயத்தை கூடவா உங்களால புரிஞ்சுக்க முடியல? ஒருத்தன் தன்னோட அம்மாவுக்காகவும் மாற முடியும். அதை முதல்ல நீங்க எல்லாம் புரிஞ்சுக்கோங்க"

அவள் அங்கிருந்து செல்ல முற்பட்டபோது, அவளது வழியை மறித்துக் கொண்டு நின்றான் சுதாகர்.

"ஒருத்தன் தன்னோட அம்மாவுக்காக மாறினான்னு இதுவரைக்கும் நீ எங்கேயாவது கேள்விப்பட்டு இருக்கியா?"

"கேள்விப்பட்டிருக்கேன்... இப்போ தான் கேள்விப்பட்டேன். அது வேற யாரும் இல்ல, ரிஷி தான்" என்றாள் யோசிக்காமல்.

"ஒருத்தன் தன்னோட அம்மாவுக்காக தன்னை மாத்திக்கிறான்னா, அவன் கெட்டவனா இருப்பானா?" என்றான் சுதாகர்.

தன் பார்வையை வேறு பக்கம் திருப்பிக் கொண்டாள் மதுமிதா.

"அம்மாவுக்காக தன்னை மாத்திக்கிறவன், தன் மனைவிக்காகவும் மாத்திக்குவான்" என்றான் பாலா.

அங்கிருந்து தன் வகுப்பறையை நோக்கி நடந்தாள் மதுமிதா. அவள் தன் வகுப்பறையை அடைந்த போது, அவளது டிபார்ட்மெண்டின் சீனியர்களான, விஷ்வாவும், லோகநாதனும் அவளை நிறுத்தினார்கள். அவர்களைப் பார்த்தவுடன் அவளுக்கு எரிச்சல் ஏற்பட்டது. அவளுக்கு நன்றாக தெரியும், அவர்கள் அவளிடம் என்ன கேட்க போகிறார்கள் என்று.

"நீ காலேஜுக்கு படிக்க தான் வரேன்னு நினைச்சேன். ஆனா, விஷயம் வேற மாதிரி தெரியுது. யாரையோ வலை வீசி பிடிக்கிறதுல நீ ரொம்ப இன்ட்ரஸ்ட்டா இருக்க போல இருக்கே" என்றான் விஷ்வா நாக்கில் நரம்பில்லாமல்.

"நான் கூட நீ காலேஜுக்கு படிக்க தான் வரேன்னு நினைச்சேன். ஆனா இங்க யார் யார் என்ன செஞ்சுகிட்டு இருக்கான்னு நோட்டம் பார்க்கத்தான்  வந்துகிட்டு இருக்க போல இருக்கு" என்று அவனை சாடினாள் மதுமிதா.

"நீ நாகப்பட்டினம் போக வேண்டிய அவசியம் என்ன வந்தது? உன்னை எப்படி ரிஷி கூட உங்க அம்மா அப்பா அனுப்பி வச்சாங்க அவங்க உன்னை எங்க வேணாலும் அனுப்ப தயாரா?"

விஷ்வா எதிர்ப்பாராத வண்ணம், அழுத்தமான அறை அவன் கன்னத்தில் இறங்கியது. கொதித்து போனாள் மதுமிதா.

"உனக்கு அவ்வளவு தான் மரியாதை. நீ யாருடா என்ன கேள்வி கேட்க? எதுக்காக என் பின்னாடி நீ சுத்திகிட்டு இருக்க? இப்போ உனக்கு என்ன தெரியணும்? சொல்றேன் கேட்டுக்கோ... ஆமாம். நான் ரிஷி கூட நாகப்பட்டினம் போனேன். இப்ப என்ன அதுக்கு? அவன் கூட நான் எங்க வேணாலும் போவேன். அதைப் பத்தி நீ கவலைப்பட வேண்டிய அவசியம் இல்ல. அவன் கூடவும் போவேன், அவன் குடும்பத்தோடவும் போவேன். அது என் இஷ்டம். அதுல நீ மூக்கை நுழைக்க வேண்டிய அவசியம் இல்ல. என் விஷயத்துல தலையிடுறதை நிறுத்து. நீ பேசுறதை எல்லாம் கேட்டுக்கிட்டு நான் சும்மா இருப்பேன்னு நினைக்காதே... செருப்பு பிஞ்சிடும். ஜாக்கிரதை..."

அந்த இடம் விட்டு அகன்றாள் மதுமிதா. அவள் பேசுவதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த அவளது தோழிகள், தங்களுக்குள்ளாகவே பேசிக் கொண்டு, அவன் ஒரு பொருட்டே இல்லை என்பது போல அவனைக் கடந்து சென்றார்கள்.

"நெஜமாவா?" என்றாள் லலிதா.

அவளை ஒன்றும் புரியாமல் பார்த்தாள் பவானி.

"ஆமாம். உனக்கு தெரியாதா ரிஷியோட அப்பா யாருன்னு? அவருக்கு பயங்கரமான அரசியல் செல்வாக்கு இருக்கு. அவர் நினைச்சா என்ன வேணா செய்வாராம்... யாரை வேணும்னாலும் முடிப்பாராம்..." என்றாள் காயத்ரி விஷ்வாவை பார்த்தபடி.

இப்பொழுது பவானியும் புரிந்து கொண்டாள்.

"ஆமாம்... அப்படி இல்லன்னா, அவரால ரெண்டே நாள்ல அவரோட வைஃபை இங்க கூட்டிக்கிட்டு வர முடியுமா?"

"அவங்க நாகப்பட்டினத்துக்கு ஹெலிகாப்டரில் போனாங்களாம் தெரியுமா?" என்றாள் லலிதா.

"அவங்க எவ்வளவு பெரிய ஆளுங்க..."

அவர்கள் தங்கள் வகுப்பறையை நோக்கி நடந்தார்கள். விஷ்வாவும் லோகநாதனும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள்.

"அவங்க சொல்றது ஒன்னும் பொய்யில்ல. உனக்கு தெரியாதா ரிஷியோட குடும்பம் எப்படிப்பட்டதுன்னு?" என்றான் லோகநாதன்.

ஒன்றும் சொல்லாமல் அங்கிருந்து நடந்தான் விஷ்வா.

தீவிரமாய் ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி யோசித்து கொண்டு இருந்தாள் மதுமிதா. எதற்காக ரிஷி அவளை பார்க்கவே இல்லை? அதுவும் அவன் கல்லூரிக்கு ஒரு புது அவதாரத்தில் வந்திருக்கும் போது? வழக்கமாய் அவள் பின்னால் தானே அவன் சுற்றிக் கொண்டிருப்பான்? இன்று அவனுக்கு என்ன ஆனது? இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும் என்று அவனது அம்மா கேட்டுக் கொண்டு விட்டாரோ? இருக்கலாம்...  அவர்கள் உயர் மட்டத்து மக்கள் ஆயிற்றே என்று நினைத்தாள் மதுமிதா.

மாலை

அன்று முழுவதும் ரிஷியை பார்க்கவே இல்லை மதுமிதா. கல்லூரியின் கடைசி மணி அடித்தாகிவிட்டது. அவன் தனது இரு சக்கர வாகனத்தில் கல்லூரி வளாகத்தை விட்டு செல்வதை கண்டாள் அவள். ரிஷி மொத்தமாய் மாறிவிட்டான்... அவளது விஷயத்தையும் சேர்த்து... என்று எண்ணினாள் மதுமிதா.

தொடரும்...