20 அம்மாவின் வழிகாட்டுதல்

"நான் மதுமிதாவை காதலிக்கிறேன்" ரிஷிவரன் கூறியதும், கிரிவரன் பக்கம் தன் பார்வையை திருப்பி *நீங்கள் அவனிடம் ஏதாவது கூறினீர்களா?* என்பது போல் பார்த்தார் ரோகிணி. இல்லை என்று அவசரமாய் தலையசைத்தார் கிரிவரன்.

"நீ அவளை காதலிக்கிறேன்னா என்ன அர்த்தம்?" என்றார் ரோகிணி 

"காதலிக்கிறேன்னா, காதலிக்கிறேன்னு தான் அர்த்தம்"

"சரி, உன்னை பொறுத்த வரைக்கும், காதல்னா என்ன?"

பதில் கூறாமல் அமைதியாய் அவரைப் பார்த்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தான் ரிஷிவரன்.

"என்னை தப்பா எடுத்துக்காதே குட்டி. காதலைப் பத்தின அபிப்பிராயம் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் மாறுபடும். சில பேர், பொழுதுபோக்குக்காக காதலிப்பாங்க. சிலபேர் இன கவர்ச்சியால காதலிப்பாங்க. சில பேர் உயிரையும் கொடுப்பாங்க. இதுல உன்னோட காதல் எந்த வகையை சேர்ந்தது?"

"உங்க மேல நான் வைத்திருக்கிற அஃபக்ஷன் எந்த அளவுக்கு உண்மையோ, அதே மாதிரி தான் நான் மதுமேல வச்சிருக்குற அஃபெக்ஷனும். நீங்க இங்க வர்ற வரைக்கும், உங்களுடைய இடத்துக்கு அவ வரணும்னு நான் விரும்பினேன்... நம்ம குடும்பத்துலயும்... இந்த வீட்டிலயும்... எங்க மனசுலையும்..."

அவன் பதிலை கேட்டு புன்னகையுடன் நிமிர்ந்த அமர்ந்து, பெருமையுடன் ரோகிணியை ஏறிட்டார் கிரிவரன். ரோகிணியும் கூட அசந்து தான் போனார், ஆனால் அவர் காட்டிக் கொள்ளவில்லை.

"அப்புறம் எதுக்காக காத்திருக்க? நீ அவளை காதலிக்கிறேன்னு சொல்ல வேண்டியது தானே?"

"நான் சொல்லிட்டேன்"

"சொல்லிட்டியா? அவ உன்னை ஏத்துக்கிட்டாளா?"

இல்லை என்று தலையசைத்தான்.

"ஏன்? நீ நல்ல வசதியான பையன். பார்க்கவும் அழகா இருக்க. இன்னும் அவளுக்கு வேற என்ன வேணும்?"

"அவ என்ன தப்பா நினைச்சுகிட்டு இருக்கா"

"அவ உன்னை தப்பா நினைக்கிற அளவுக்கு நீ என்ன செஞ்ச?"

"நான் என் காலேஜ் கேர்ள்ஸ் கூட லஞ்சுக்கு போனேன். லஞ்ச்னா வெறும் லஞ்ச் மட்டும் தான். அதுக்கு மேல சத்தியமா எதுவும் இல்ல"

"ஆமாம் ரோகிணி... அவன் எப்பவுமே டின்னர் என் கூட தான் சாப்பிடுவான். ஒரு நாள் கூட தவறினதே இல்ல" ரோகிணியின் மனதில் ரிஷியை பற்றி நல்லெண்ணத்தை விதைக்க முற்பட்டார் கிரிவரன்.

அவரை பொருள் பொதிந்த பார்வை பார்த்தார் ரோகிணி. அது கிரிவரனை வாயை மூட வைத்தது. மீண்டும் தன் பார்வையை ரிஷிவரனின் பக்கம் திருப்பினார் ரோகிணி.

"அவ என்னை பிளேபாய்னு நினைக்கிறா... கேரக்டர்லெஸ்னு நெனச்சுக்கிட்டு இருக்கா"

"அவ அப்படி நினைக்கிறது தப்புன்னு நினைக்கிறியா?"

அமைதியாய் இருந்தான் ரிஷிவரன்.

"அவளோட இடத்துல நான் இருந்தா, நானும் அப்படித் தான் நினைப்பேன். நான் உன் வார்த்தையை நம்புறேன், நீ லஞ்ச் சாப்பிட மட்டும் தான் போனேன்னு. ஏன்னா, நான் உன்னோட அம்மா. ஆனா மதுமிதா? நீ பொண்ணுங்க கூட சுத்திகிட்டு இருந்தாலும், என் புருஷன் உன்னை நல்ல மாதிரி தான் வளர்த்திருப்பார்னு நான் வேணா நம்பலாம். ஆனா மதுமிதாவுக்கு உன்னை பத்தியோ, உங்க அப்பாவை பத்தியோ எதுவுமே தெரியாது. நீ வித விதமான பொண்ணுங்க கூட போறதையும், வர்றதையும் பார்த்த ஒரு சின்ன பொண்ணு, எப்படி உன்னை நம்ப முடியும்? உன்னோட வார்த்தை மேல அவளுக்கு எப்படி நம்பிக்கை ஏற்படும்? ஒரு பொண்ண அடையிற வரைக்கும் ஆம்பள பசங்க நிறைய பேசுவாங்க. ஆனா அவளை அடைஞ்சதுக்கு பிறகு, கடைசி வரைக்கும் அந்த பொண்ணை தன்னோட தக்க வச்சிக்கணும்ங்குற ஆர்வம் அவங்ககிட்ட இருக்கிறது இல்ல. உன்னையும் அவங்கள்ல ஒருத்தனா அவ நினைக்கிறதுல என்ன தப்பு இருக்கு? அவ அப்படி நினைக்க கூடாதுன்னு நீ சொல்ல முடியுமா?"

"அவளுடைய எண்ணம் தப்புன்னு நான் சொல்லல. அவ யோசிக்கிறது சரி தான். நல்ல குடும்பத்தில் பிறந்து, ஒழுக்கமா வளர்ந்த பொண்ணு அப்படித் தான் நினைப்பா" என்ற எதிர்பாராத பதிலை தந்து அவர்களை வியப்படையச் செய்தான் ரிஷிவரன்.

"அப்படின்னா மதுமிதா சரியானவ தான் இல்லையா?"

"அவ சரியானவ தான். ஆனா அதுக்காக நான் தப்பானவன்னு அர்த்தம் இல்ல"

ஆம் என்று தலையசைத்த  ரோகிணி,

"இப்போ நீ என்ன சொல்ல வர?" என்றார்.

"நான் தப்பானவன் இல்லன்னு நிருபிக்கணும்"

"எப்படி?"

"எனக்கு தெரியல. எனக்கு தெரிஞ்சதெல்லாம், அவ பின்னாடி போறது... அவளை சுத்தி வர்றது... ஆனா இதெல்லாம் போதும்னு எனக்கு தோணல"

"நிச்சயமா போதாது"

"அப்படின்னா நான் என்ன செய்யணும்னு நீங்க சொல்லுங்க"

"எதுக்காக என்னை கேக்குற?"

"நீங்க மதுமிதா யோசிக்கிற மாதிரியே யோசிக்கிறீங்க. அதனால தான் உங்களை கேட்கிறேன். ஒரு மனுஷனுடைய எந்த கேரக்டர் ஒரு நல்ல பெண்ணை கவரும்?"

"நல்ல பொண்ணுங்களுக்கு தன்னை துரத்துற ஆம்பளைங்களை பிடிக்காது. அவனுடைய லட்சியத்தை துரத்துறவனைத் தான் பிடிக்கும். உனக்கு அப்படி ஏதாவது இருக்கா?"

மென்று விழுங்கினான் ரிஷிவரன். லட்சியமா? அப்படி ஏதாவது இருக்கிறதா என்ன? ஒன்றும் இல்லை. உண்மையை கூறப்போனால், அதை பற்றி அவன் யோசித்தது கூட இல்லை. தன் நண்பர்களுடன் இணைந்து, அரட்டை அடிப்பதும், கலாட்டா செய்வதுமாக அவனுடைய வாழ்க்கை கழிந்து கொண்டிருந்தது.

"உனக்குன்னு ஒரு லட்சியத்தை உருவாக்கி, அதை நோக்கி முன்னேறு. வாழ்க்கையில் மட்டுமில்ல, நிச்சயம் மதுமிதாவோட இதயத்தையும் ஜெயிக்கலாம்"

"அப்படின்னா நான் அவளை பார்க்கவே கூடாதா?"

"ஏன் கூடாது? தாராளமா பார்க்கலாம். ஆனா, இப்போ செய்ற மாதிரி அவளுக்கு தொந்தரவா இருக்கிற மாதிரி நடந்துக்காதே"

"நான் அவளை மறந்து மாறிட்டேன்னு அவ நினைச்சா என்ன செய்றது?"

"நீ மாறுவியா?"

"இல்ல.. நிச்சயமா இல்ல... நான் அவளை ரொம்ப காதலிக்கிறேன், மாம்"

"அப்படின்னா ஏன் கவலைப்படுற? நீ பொறுப்போட நடந்துகுறதை பார்த்து, அவ நிச்சயம் உன்னை புரிஞ்சுக்குவா. ஒருவேளை, நீ உண்மையிலேயே நல்ல பிள்ளையா மாறிட்டா, உன்னோட கல்யாணத்தை நான் நடத்தி வைக்கிறேன்"

"நெஜமாவா?"

"என் பிள்ளை நல்ல பிள்ளையா இருந்தா, நானும் நல்ல அம்மாவா நடந்துக்குவேன்"

"தேங்க்யூ சோ மச், மாம்"

"ஒரு விஷயத்தை எப்பவும் மறக்காத குட்டி. ஒரு பொண்ணுக்கு வாழ்க்கையில செக்யூரிட்டிங்குறது ரொம்ப முக்கியம். நிம்மதியான வாழ்க்கையை தான் எல்லா பொண்ணுங்களும் விரும்புவாங்க. மத்த எல்லாமே அடுத்தது தான். பொருளோ, பணமோ சந்தோஷத்தை தருமே தவிர நிம்மதியை கொடுக்காது. புருஷனோட சந்தோஷமா இல்லாத பொண்ணுக்கு, பணம் எப்படி சந்தோஷத்தை கொடுக்கும்?"

ஆம் என்று தலையசைத்தான் ரிஷிவரன்.

"மாறாத அன்போட நீ அவளுக்கு ஒரு நல்ல ஹஸ்பண்டா இருப்பேன்னு அவளுக்கு உத்திரவாதத்தை கொடுக்க முயற்சி பண்ணு"

மீண்டும் சரி என்று தலையசைத்த ரிஷிவரன்,

"தேங்க்யூ மாம்" என்றான்.

"குட்டி, நீ ரொம்ப புத்திசாலி. உன் அம்மாவையே உனக்கு துணையா சேர்த்துக்கிட்ட. அம்மாவை நம்புற யாரும் நிச்சயம் தோக்க மாட்டாங்க" என்று தன் மகனை ஆதரவாய் தழுவிக்கொண்டார் கிரிவரன்.

"குட் நைட். போய் நிம்மதியா தூங்கு" என்றார் கிரிவரன்.

"குட் நைட் மாம்" தன் அம்மாவை அணைத்துக் கொண்டான் ரிஷிவரன். அவனது நெற்றியில் முத்தமிட்ட ரோகிணி

"குட் நைட்" என்றார்.

தன் அறையை நோக்கி நடந்தான் ரிஷிவரன்.

"தேங்க்யூ சோ மச் ரோகிணி. என் மனசுல இருந்த ரொம்ப பெரிய பாரம் இறங்கிடுச்சு" என்றார் கிரிவரன்.

"நீங்க என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்கீங்க? எனக்கு மட்டும் என் மகன் சந்தோஷமா இருக்கணும்னு ஆசை இல்லையா?"

"நான் அப்படி சொல்லல. குட்டியை நீ திட்டும் போது எனக்கு ரொம்ப பயமா இருந்துது"

"தப்பு செய்ற பிள்ளையை திட்ட தானே செய்யணும்? எப்படி அவன் வாழ்க்கையை இவ்வளவு ஈஸியா எடுத்துக்கிட்டான்? அவன் பொண்ணுங்க கூட சுத்தியிருக்கக் கூடாது"

ஆம் என்று தலையசைத்தார் கிரிவரன்.

"நீங்க அவனை எப்பவும் கண்டிக்கவே இல்லையா?"

"நான் பலமுறை அவனை கண்டிச்சிருக்கேன். மதுமிதாவை காதலிச்ச பிறகு தான் அவன் தன்னுடைய தப்பையே உணர்ந்தான்"

"மதுவுக்கு தான் நம்ம நன்றி சொல்லணும்"

"அவளுக்கு நம்ம நன்றி சொல்றதுக்கு நிறைய விஷயம் இருக்கு"

"அவ நம்ம வீட்டுக்கு மருமகளா வந்துட்டா, தினமும் அவளுக்கு நன்றி சொல்லலாம்"

"உனக்கு அவ்வளவு நம்பிக்கை இருக்கா?"

"நிச்சயமா இருக்கு. நம்ம குட்டி அவளை நிச்சயம் ஜெயிச்சு காட்டுவான்"

சந்தோஷமாய் புன்னகைத்தார் கிரிவரன்.

........

கட்டிலில் படுத்திருந்த ரிஷிவரன், தன் அம்மாவின் வார்த்தைகளை எண்ணிப் பார்த்துக் கொண்டான். அவனுக்கு தெரியும், அவற்றை பின்பற்றுவது அவ்வளவு சுலபமல்ல என்று. ஆனால் அவன் நிச்சயம் அதை செய்து தான் ஆக வேண்டும். அப்பொழுது தான் மதுமிதாவை தன் வாழ்க்கை துணையாய் அடைய முடியும். அடுத்து தான் செய்ய வேண்டியது என்ன என்பதை தீர்மானித்துக் கொண்டு உறங்கிப் போனான் ரிஷிவரன்.

மறுநாள் காலை

கல்லூரிக்கு செல்ல தயாரான நிலையில் தரைதளம் வந்தான் ரிஷிவரன். வரவேற்பறையில் அமர்ந்திருந்த கிரிவரன், அவன் ஃபார்மல் உடையில் வந்ததை பார்த்து அதிசயத்து நின்றார். அவனுக்கு ஃபார்மல் உடைகளை எடுத்துக் கொடுப்பதை வழக்கமாய் வைத்திருந்தார் கிரிவரன். ஆனால் அதை அணிவதற்கு ரிஷிவரன் எப்பொழுதும் விருப்பப்பட்டதே இல்லை. அவனுக்கு ஜீன்சும் டீசர்ட்டும் வசதியாய் இருப்பதாய் உணர்ந்தான் அவன்.

"குட் மார்னிங் டாட்"

"இது உண்மையிலேயே நீ தானா குட்டி?"

"ஏன் டாட்?"

"நீ ஃபார்மல் டிரஸ் போட்டிருக்கியே..."

"கமான் டாட். கொஞ்சமாவது பொறுப்போட இருங்க" என்றான் தன் சிரிப்பை அடக்கியபடி.

"பாரு... பொறுப்பை பத்தி யார் பேசுறதுன்னு..." என்று அவனை வாரினார் கிரிவரன்.

"டாட், உங்க கிட்ட பேசிகிட்டு இருக்க எனக்கு நேரமில்ல. எனக்கு டைம் ஆகுது"

"ஆமாம் குட்டி,  இன்னைக்கு நீ ரொம்ப லேட்டா போற"

"இது தான் டாட் கரெக்ட் டைம். நான் தான் சீக்கிரமா காலேஜுக்கு போயி, அரட்டை அடிச்சு நேரத்தை வேஸ்ட் ஆகிட்டேன். இதுக்கப்புறம் அப்படி என்னால இருக்க முடியாது" உணவு மேஜையை நோக்கி நடந்தான்.

அவனை வாயைப் பிளந்து கொண்டு பார்த்தார் கிரிவரன்.

அப்பொழுது சிற்றுண்டியை சமைத்து எடுத்துக் கொண்டு வந்தார் ரோகிணி.

"குட் மார்னிங் மாம்"

"குட் மார்னிங் குட்டி"

அவனுக்கு சிற்றுண்டியை பரிமாறினார் ரோகிணி. உணவு மேஜைக்கு வந்த கிரிவரன்,

"இப்படியெல்லாம் ஒரேடியா நல்லவனா மாறிடாத குட்டி... எனக்கு ஹார்ட் அட்டாக் வந்துட போகுது" என்றார்.

சிரித்தபடி சாப்பிட்டான் ரிஷிவரன்.

"என்னால இதையெல்லாம் நம்பவே முடியல" தன் தலையை அசைத்தபடி சாப்பிட துவங்கினார் கிரிவரன்.

"நீங்க இன்னைக்கு ஆஃபீசுக்கு போகலையா டாட்?"

"இல்ல. நாளைக்கு தான் கப்பல் வருது. இன்னிக்கு எனக்கு எந்த வேலையும் இல்ல"

அவரைப் பார்த்து கிண்டலாய் சிரித்தான் ரிஷிவரன். சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு அவரை நோக்கி வந்தவன், அவரை கட்டி அணைத்து அவர் காதில் ரகசியமாய்,

"என்ஜாய்" என்றான்.

கிரிவரனுக்கு புரை ஏறியது. அவரிடம் ஒரு தம்ளர் தண்ணியை நீட்டினார் ரோகிணி. சிரித்தபடி அங்கிருந்து சென்றான் ரிஷிவரன்.

"என்ன ஆச்சு?"

"என்னை உன் கூட என்ஜாய் பண்ண சொல்லிட்டு போறான்"

விழி விரித்தார் ரோகிணி.

"நீங்க ரெண்டு பேரும் ரொம்ப ஓவர்" சமையலறையை நோக்கி நடந்தார் ரோகிணி. வாய்விட்டு சிரித்தார் ரிஷிவரன்.

இதற்கிடையில், கல்லூரியில்,

பாலா, ஜெயபிரகாஷ், சுதாகர் மூவரும் மரத்தடியில் அமர்ந்து கொண்டு ரிஷிவர்னுக்காக காத்திருந்தார்கள்.

"ஏன் இன்னும் ரிஷி வரல?" என்றான் பாலா.

"இன்னைக்கு அவன் வரமாட்டான்னு நினைக்கிறேன்" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"இருக்கலாம்" என்றான் சுதாகர்

"நீ ரிஷியோட வீட்ல இல்லையா?" என்றான் பாலா.

"என்னோட ஃபிரண்டு பெங்களூர்ல இருந்து வந்திருந்தான். நான் நேத்து அவன் கூட தான் இருந்தேன். அவனோட ரூம்ல இருந்து நான் நேரா காலேஜுக்கு வந்துட்டேன்"

"இன்னைக்கு ரிஷி லீவ் போடுவான்னு நான் நினைக்கல" என்றான் பாலா சிரித்தபடி.

அவன் பார்த்துக் கொண்டிருந்த திசையை பார்த்த மற்ற இருவரும், மதுமிதா வருவதை பார்த்து, ஆம் என்று தலையசைத்து சிரித்தார்கள் 

"கண்டிப்பா இன்னைக்கு ரிஷி வந்துடுவான்" என்றான் சுதாகர்.

அடுத்த நொடி, அவர்கள் மூவரும் அவளை சூழ்ந்து கொண்டார்கள்.

"மது, பெரியம்மா சென்னைக்கு வந்துட்டாங்களா?" என்றான் சுதாகர்.

"ஆமாம். நேத்து சாயங்காலம்..."

"எப்படி இருக்காங்க?" என்றான் பாலா.

"சந்தோஷமா இருக்காங்க"

"ஏன் இருக்காது? அவங்க ஹஸ்பன்டையும் மகனையும் பாத்துட்டாங்களே" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

ஆம் என்று தலையசைத்தாள்.

"ரிஷி எப்படி இருக்கான்? அவங்க அம்மாவை பார்த்தப்போ அவன் என்ன செஞ்சான்?" வினவினான் பாலா.

"அழுதான்"

"இன்னைக்கு அவன் காலேஜுக்கு வர மாட்டானா?" கேட்டான் சுதாகர்.

"எனக்கு எப்படி தெரியும்?"

"நீயும் அவங்க ஃபேமிலியும் தான் இப்போ ஃபிரண்ட் ஆயிட்டீங்களே..."

"ஃபிரெண்டானது ஃபேமிலிஸ் தான்..."  அங்கிருந்து விறுவிறுவென நடந்தாள்.

மூவரும் சிரித்துக் கொண்டு நின்றார்கள்.

பாலா ரிஷிக்கு ஃபோன் செய்ய, அவன் அந்த அழைப்பை ஏற்கவில்லை. அவன் கல்லூரிக்கு வந்து கொண்டிருந்தான்.

சில நிமிடங்களில், தன் இரு சக்கர வாகனத்தில் கல்லூரிக்குள் நுழைந்தான் ரிஷிவரன். அவனது நண்பர்கள் மட்டுமல்ல, ஒட்டுமொத்த கல்லூரியும் அவன் ஃபார்மல் உடையில் இருந்ததை பார்த்து, வாயடைத்து நின்றது. தனது இருசக்கர வாகனத்தை நிறுத்திவிட்டு, அவர்களை நோக்கி புன்னகையுடன் நடந்தான் ரிஷிவரன்.

தொடரும்...