2 தந்திரம்

ஒரு நொடி திகைத்து நின்ற ரிஷிவரன், தன்னை சமாளித்துக் கொண்டு,

"சாரி" என்றபடி மீண்டும் அவர்களை துரத்திக் கொண்டு ஓடினான்.

"அப்பாடா" என்று நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள் மதுமிதா.

நல்லவேளை, அவனது கை, ஒரு அங்குலம் இடைவெளியில் அவள் முகத்தருகே நின்று விட்டது. இல்லாவிட்டால், இந்த நேரம் அவளது அழகு முகம் உடைந்து நொறுங்கி இருக்கும்.

அவளை நோக்கி ஓடிவந்த லலிதா,

"அவன் என்னடி சொன்னான்?" என்றாள்.

"சாரி சொன்னான்"

"சாரியா? எதுக்கு?"

"என் முகத்தை உடைக்காம விட்டதுக்கு" என்றாள் ஏகதாளமாய்.

லலிதா முகம் சுளிக்க, வாய்விட்டு சிரித்தாள் மதுமிதா. அப்பொழுது அவர்களது கல்லூரிக்குள் ஒருவன் மிகவும் ஜம்பமாய் நுழைவதை அவர்கள் பார்த்தார்கள். *யார் இந்த ஜோக்கர்?* என்பது போல் லலிதாவை பார்த்தாள் மதுமிதா.

"அவன் தான் அருணாச்சலம். எம்எல்ஏ சோனாசலத்தோட ஒரே பையன்" என்றாள் லலிதா.

"ஓஹோ... சரி காயத்ரியும், பவானியும் எங்க போனாங்க?" என்றாள் அருணாச்சலத்திற்கு எந்த முக்கியத்துவமும் வழங்காமல்.

"அவங்க ரெண்டு பேரும் லைப்ரரிக்கு போயிருக்காங்க. இரு நான் போய் பார்த்துட்டு வரேன்" என்று அங்கிருந்து சென்றாள் லலிதா.

அரசியல் வட்டத்தில் மட்டுமல்லாமல், சென்னை மாநகரத்திலும் அருணாச்சலம் மிகவும் பிரபல்யம். அவனால் முடியாதது என்று எதுவுமே கிடையாது. அவன் அந்த கல்லூரியின் பழைய மாணவன். அந்த கல்லூரியில் இன்னும் கூட தனக்கு செல்வாக்கு இருக்கிறது என்பதை காட்டிக் கொள்வதற்காக அடிக்கடி அங்கு வந்து செல்வதை வழக்கமாய் வைத்திருந்தான். கல்லூரியின் முதல்வரின் அறையை நோக்கி அவன் நடந்தான். அப்பொழுது, தனியாய் நின்றிருந்த ஒரு அழகிய பெண்ணை பார்த்து அவன் கால்கள் நகராமல் நின்றது. அவன் கண்களில் பட்டது நம் மதுமிதா தான். அவன் அவளை நோக்கி வருவதை பார்த்த மதுமிதா, எச்சரிக்கை அடைந்தாள். அவள் முன்னாள் வந்த அருணாச்சலம், தன் முப்பத்திரண்டு பல்லும் தெரியும்படி சிரித்துக் கொண்டு,  

"ஹாய்" என்றான்.

புத்தகங்களை நெஞ்சோடு அணைத்தவாறு, ஒன்றும் கூறாமல் நின்றாள் மதுமிதா.

"உன் பேர் என்ன?"

ஒன்றும் கூறவில்லை அவள்.

"வாயை திறந்து பேசு"

"பே... பே..." என்றபடி தன் நோட்டுப் புத்தகத்தில் எழுதப்பட்டிருந்த தனது பெயரை அவனிடம் காட்டினாள், அவள் வாய் பேச முடியாதவள் என்பதைப் போல.

சில நொடி திகைத்து நின்றான் அருணாச்சலம். அவன் ஏமாற்றம் அடைந்தான் என்றும் கூறலாம். அவளை அழைத்துக் கொண்டு ஊர் சுற்றலாம் என்று அவன் எண்ணியிருந்தானோ என்னவோ...!

"நீ ஊமையா?"

"பே..." என்று தலையசைத்தாள்.

"சரி போ..."

"பே..."

"இல்ல... நானே போறேன்"

அதன் பிறகு, கல்லூரி முதல்வரை சந்திக்கும் *மூட்* அவனுக்கு போய் விட்டதால், அங்கிருந்து கிளம்பிச் சென்றான் அருணாச்சலம். அவன் ஓடுவதை பார்த்த மதுமிதா வாய்விட்டு சிரித்தாள். அப்பொழுது காயத்ரியுடனும், பவானியுடனும் அங்கு வந்த லலிதா,

"எதுக்காக தனியா நின்னு இப்படி சிரிச்சுகிட்டு இருக்க?" என்றாள்.

"இந்த காலேஜோட பழைய ராஜா எப்படி ஓடுறாருன்னு பாரு" என்றாள் சிரித்தபடி.

"ஏன்? என்ன ஆச்சு?"

தான் கையாண்ட தந்திரத்தை அவர்களிடம் கூறினாள் மதுமிதா.

"உனக்கு நல்ல சென்ன்ஸ் ஆஃப் ஹியூமர்" என்றாள் காயத்ரி.

"இது என்னோட சென்ஸ் ஆஃப் ஹியூமர் கிடையாது. இது, ஒரு படத்துல பார்த்திபனை ரோஜா டேக்கிள் பண்ண மெத்தட். அதைத் தான் நான் ப்ளே பண்ணேன்" என்றாள் மதுமிதா.

"நீ அவனை ஏமாத்தின விஷயம் அவனுக்கு தெரிஞ்சா என்ன ஆகும் தெரியுமா?" என்று ஒரு புதிய குரல் வந்ததை கேட்டு அவர்கள் திடுக்கிட்டார்கள்.

அவர்கள் அந்த திசை நோக்கி திரும்பி பார்க்க, அங்கு சுவற்றில் சாய்ந்து, தன் கைகளை கட்டிக்கொண்டு, பார்ப்பவரை கொன்று போடும் புன்னகையுடன் நின்றிருந்தான் ரிஷிவரன். அவனுக்காக பெண்கள் சாவதில் ஆச்சரியமே இல்லை.

"உன் கதை கந்தலாயிடும் தெரியுமா?" என்றான் அதே சிரிப்போடு.

"வாங்க போலாம்" என்று மதுமிதா அங்கிருந்து நடக்க, மற்றவர்களும் அவளை பின்தொடர்ந்து சென்றார்கள்.

சிரித்தபடி தன் வகுப்பை நோக்கி நடந்தான் ரிஷி. அப்போது அவனது நண்பர்கள் அவனிடம் விரைந்து வந்தார்கள்.

"என்னாச்சி மாப்பிள? நீ கொஞ்சம் பேரை துரத்திகிட்டு போனேன்னு சோனா சொன்னா...? யார் அவனுங்க?" என்றான் பாலா.

"நேத்து நம்ம துவைச்சி எடுத்தோம்ல, அவனுங்க தான்"

"அவனுங்க கதையை நம்ம ஒரேடியா முடிகிறது தான் நல்லது. அவங்க ரொம்ப ஓவரா போறானுங்க" என்றான் சுதாகர்.

"நான் ஏற்கனவே முடிச்சிட்டேன். இனிமே அவனுங்க நம்ம வழியில வர மாட்டானுங்க" என்றான் ரிஷி.

"அப்படி போடு..."

"வாங்க கேண்டீன் போகலாம். எனக்கு ஸ்ட்ராங்கா ஒரு கப் காபி வேணும்"

"எனக்கும் வேணும்" என்றான் சுதாகர்.

கேண்டினுக்கு வந்த அவர்கள், அங்கிருந்த நாற்காலிகளில் ஆக்கிரமித்துக் கொண்டார்கள்.

"ஆசிம் பாய், நாலு காபி" என்றான் பாலா, நாற்காலியில் அமர்ந்தவாறு.

சரி என்று தலையசைத்த ஆசிம், அவர்களுக்கு காபி போடத் துவங்கினார்.

அப்பொழுது, ரிஷிவரனின் கண்கள், ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த  பெண்களின் குழுவின் மீது நிலைத்தது. அதை கவனித்த பாலா தன் கண்களை அந்த திசையில் செலுத்தினான். அந்த பெண்களைப் பார்த்து ரிஷிவரன் புன்னகைப்பது அவனுக்கு ஆச்சரியத்தை ஏற்படுத்தியது. வழக்கமாய், பெண்கள் தான் அவனைப் பார்த்து புன்னகைப்பார்கள்.  இன்று அது தலைகீழாய் நடக்கிறது.

"அந்த பொண்ணு யாரு, ரிஷி?" என்றான் சுற்றி வளைக்காமல்.

"இன்னைக்கு அவ என்கிட்ட அடி வாங்கி இருப்பா"

"உன்கிட்டயா? ஏன்? அவ என்ன தப்பு செஞ்சா?"

"நான் சயின்ஸ் டிபார்ட்மெண்ட் பசங்களை துரத்திகிட்டு ஓடினப்போ அவ குறுக்க வந்துட்டா"

"ஓ..."

"அவனுங்களுக்கு பதிலா நான் இந்த பொண்ணை பிடிச்சுட்டேன்" என்றான் மதுமிதாவை பார்த்தவாறு.

"அது எதேச்சையா நடந்ததா? இல்ல...?" என்று கிண்டலா கேட்டான் பாலா.

அவனுடன் ஹைஃபை தட்டிக் கொண்டான் சுதாகர்.

ரிஷிவரனை தன் நண்பர்களுடன் பார்த்த மதுமிதாவின் முகம் சட்டென்று மாறியது. அவள் அவசர அவசரமாய் அங்கிருந்து கிளம்பி சென்றாள்.

"ரிஷி, அந்த பொண்ணு உன்னை பார்த்து எதுக்கு இப்படி பயந்து ஓடுறா?" என்றான் பாலா.

அவனுக்கு ரிஷி பதில் கூறும் முன்,

"அவ ஏன் பயந்து ஓட மாட்டா? அவன் தான் அவ முகத்தை உடைக்க பார்த்திருக்கானே..." என்று கவுண்டர் கொடுத்தான் ஜெயப்பிரகாஷ்.

"அவளோட அழகான முகத்தை இவன் கிட்டயிருந்து காப்பாத்துனதுக்காக நான் கடவுளுக்கு மனசார நன்றி சொல்றேன்" என்றான் சுதாகர் வானத்தைப் பார்த்து.

"செமையா இருக்கா இல்ல?" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"அவ நம்ம நினைக்கிற மாதிரியெல்லாம் இல்ல மச்சான். அவ இன்னிக்கு என்ன பண்ணா தெரியுமா?" என்றான் ரிஷி.

"என்ன பண்ணா?" என்று மூவரும் ஒரே குரலில் கேட்க,

அவள் அருணாச்சலத்தை ஓடவிட்ட கதையை அவர்களிடம் கூறினான் ரிஷி. அனைவரும் வாய்விட்டு சிரித்தார்கள்.

"உண்மையிலேயே இது இன்ட்ரஸ்டிங்கான விஷயம் தான்" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"அது சரி ப்ரோ, அது எப்படி ஒரே நாள்ல ரெண்டு தடவை நீ அவ வழியில குறுக்க போன?" என்றான் சுதாகர்.

அனாயாசமாய் தன் தோள்களை குலுக்கினான் ரிஷி.

"அது ஒரு கோ- இன்ஃஸிடன்ஸ்னு சொல்லுவான்" என்று சிரித்தான் பாலா.

"அப்படின்னா நீங்க என்னை நம்பலையா?" என்றான் ரிஷி சீரியஸாக.

அவர்கள் நம்புகிறோம் என்று தலையசைத்து விட்டு, மீண்டும் நம்பவில்லை என்ற தலையசைத்து சிரித்தார்கள். பெருமூச்சு விட்டான் ரிஷி.

.......

*அன்பு இல்லம்* என்று பெயர் பொறிக்கப்பட்டிருந்த, பிரம்மாண்டமான அந்த வீட்டின் வரவேற்பறையில் அமர்ந்து, தொலைக்காட்சியில் செய்தியை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் ரிஷிவரனின் அப்பா கிரிவரன்.  அப்பொழுது முகத்தில் புன்னகையை தாங்கியபடி உள்ளே நுழைந்தான் ரிஷி.

"ஹாய், டாட்... "

"ஹாய் குட்டி..." என்றவரின் கண்கள் அவன் அழுக்கு சட்டையின் மீது நிலைத்தது.

அவர் ரிஷியை செல்லமாய் குட்டி என்று அழைப்பது வழக்கம்.

"நீ இன்னைக்கும் சண்டை போட்டியா?"

அவருக்கு பதில் கூறாமல் தன் உதடுகளை அழுத்தினான் ரிஷி.

"இன்னைக்கும் டேட்டிங் போனியா?"

ஆம் என்று தலைசைத்தான் ரிஷி.

"குட்டி, நீ நெனச்சா, உன்னோட காலேஜ்ல இருக்கிற அத்தனை பேருக்கும் தினமும் உன்னால சாப்பாடு போட முடியும். நீ எதுக்காக சாப்பாட்டுக்காக டேட்டிங் போற?"

"டாட், என்கிட்ட காசு இல்லன்னா நான் டேட்டிங் போறேன்? அது ஒரு கெத்து டாட்... என் வண்டியில பொண்ணுங்களை உட்கார வச்சுக்கிட்டு, நான் அந்த காலேஜை விட்டுப் போகும் போதும், வரும் போதும், என்னை பார்த்து ஒவ்வொருத்தனும் அப்படியே எரிவாங்னுக தெரியுமா... அப்படியே ஜில்லுனு இருக்கும்..."

"அதுக்காக பொண்ணுங்க மனசை உடைக்கணுமா?"

"நீங்க தப்பா நினைச்சுக்கிட்டு இருக்கீங்க. எந்த பொண்ணும் சீரியஸா இருக்கான்னு தெரிஞ்சா, நான் அவ கூட டேட்டிங் போறதில்ல"

"இதுக்கு என்ன அர்த்தம்?"

"அவங்களும் இதையெல்லாம் ஒரு ஷோ ஆஃப்காக தான் பண்றாங்க. எல்லாம் வெறும் அலட்டல்..."

"ஜாக்கிரதையா இரு குட்டி. இப்போ நீ செய்யறது எல்லாம், உன்னுடைய எதிர்காலத்தை பாதிக்கலாம்..."

"எப்படி?"

"உனக்கு வரப்போற ஒய்ஃப்புக்கு இதெல்லாம் தெரிய வந்தா, அவ உன்னை தப்பா நினைக்க வாய்ப்பிருக்கு"

"டாட், இப்ப இருக்குற பொண்ணுங்க எல்லாம் ரொம்ப கேஷுவல்... அவங்க எதையுமே சீரியஸா எடுத்துக்கறதில்ல. நானும் தப்பா எதுவும் செய்றது இல்லையே... ஜஸ்ட் லஞ்சுக்கு போறேன் அவ்வளவு தானே..."

"பொண்ணுங்களை குறைச்சி எடை போடாத குட்டி... *வாழ்க்கை* நம்ம
எதிர்பார்க்காத ஒரு விஷயத்துல தான் கொண்டு போய் நம்மளை தள்ளிவிடும்" என்று எச்சரித்தார் கிரிவரன்.

"பாக்கலாம் டாட்"

"போய் குளிச்சிட்டு வா. டின்னர் ரெடியா இருக்கு... உனக்காக நான் இன்னைக்கு ஃப்ரைட் ரைஸ் பண்ணி இருக்கேன்"

"டாட், அம்மா இறந்ததற்கு பிறகு, நீங்க இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி இருக்கலாம்..."

அதைக் கேட்ட கிரிவரன் மெலிதாய் புன்னகைத்தார்.

"பண்ணியிருக்கலாம்... ஆனா அவ உனக்கு ஒரு நல்ல அம்மாவா நிச்சயம் இருந்திருக்க மாட்டா"

"ஆனா, உங்களுக்கு ஒரு நல்ல வைஃபா இருந்திருப்பாங்க இல்ல?"

"ரோகினியோட இடத்துல வேற ஒருத்தியை வச்சு பார்க்க எப்பவுமே என் மனசு இடம் கொடுத்ததில்ல. அவ மாற்றீடு செய்ய முடியாதவ"

"ஐ லவ் யூ டாட்" என்று அவரை அணைத்துக் கொண்டான் ரிஷி.

"லவ் யூ டூ"

தன் அறையை நோக்கி சென்ற ரிஷியை பார்த்துக் கொண்டு நின்றார் கிரிவரன். எவ்வளவு சுலபமாய் சொல்லிவிட்டான்? மனதார காதலித்த ஒருவரை மாற்றி விடுவது அவ்வளவு சுலபமா? சின்ன பையன்... காதலைப் பற்றி அவனுக்கு எப்படி தெரியும், அவன் காதலில் விழாத வரை? விளைவுகளைப் பற்றி சிறிதும் யோசிக்காமல், டேட்டிங் என்ற பெயரில் பெண்களுடன் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறான். அவனுக்காக வாழ்க்கை எதை வைத்துக் கொண்டு காத்திருக்கிறது தெரியவில்லை என்று எண்ணினார் கிரிவரன்.

தொடரும்...