12 மதுமிதாவின் வீட்டில் ரிஷி

காந்தி பூங்காவில் இருந்த சிமெண்ட் மேடையில் தன் நண்பர்களுடன் அமர்ந்தான் ரிஷி.

"நீ ரொம்ப அவசரப்படறேன்னு அங்கிள் நினைக்கிறாரு" என்றான் பாலா.

"நான் அவசரப்படல. இன் ஃபாக்ட், இதுவே ரொம்ப லேட்" என்றான் ரிஷி அலுப்புடன்.

"இல்ல மச்சான், நமக்கு டைம் இருக்கு. மதுமிதா நம்ம காலேஜ்ல தானே படிக்கிறா?"

"அது தான் எனக்கு ரொம்ப கடுப்பா இருக்கு. நம்ம காலேஜ்ல படிக்கிறா... ஆனா என்னால அவகிட்ட ஃப்ரீயா பேச கூட முடியல"

"ஃப்ரீயாவா? இது உனக்கே ஓவரா இல்ல? அவ உன் கிட்ட பேசவே ரெடியா இல்ல. இதுல, இவரு ஃப்ரீயா வேற பேச போறாராம்..." என்று நக்கலடித்தான் சுதாகர்.

"அதனால தான், அவளுக்கு புரிய வைக்க நான் முயற்சி பண்றேன்"

"உன்னை பத்தி ஏற்கனவே தப்பா புரிஞ்சு வச்சிருக்க ஒரு பொண்ண கன்வின்ஸ் பண்ற வழி இது கிடையாது" என்றான் பாலா.

"எனக்கு இது தானே தெரியும்? நான் எனக்கு தெரிஞ்சத தானே செய்ய முடியும்?"

"அலுத்துக்காத மச்சான். கூலா யோசிச்சு பாரு"

"நான் என்ன நிலைமையில இருக்கேன்னு உண்மையாவே உங்களுக்கு புரியலையா? அவ ரொம்ப நல்ல பொண்ணு.... ஆனா என்கிட்ட பேச மாட்டேங்கறா. அப்படின்னா என்ன அர்த்தம்?"

"நீ நல்லவன் இல்லன்னு அர்த்தம்" என்று சுதாகர் சிரிக்க, மற்ற இருவரும் அவனுடன் சேர்ந்து சிரித்தார்கள்.

"ஆமாண்டா. நான் நல்லவன் இல்ல. ஆனா அவ ரொம்ப நல்ல பொண்ணு. நான் என்ன செய்யறது? இது தானே நான்? அவளுக்கு நிச்சயமா புரிய வைப்பேன். புரிஞ்சுதா உங்களுக்கு?"

"நீ இப்படியெல்லாம் செய்யறதுனால, அவளுக்கு கோபம் வந்து, உன்னை வெறுத்தா என்ன செய்வ?" என்றான் ஜெயப்பிரகாஷ்.

"மாட்டா... அவளால என்னை வெறுக்க முடியாது. அப்படி அவ வெறுக்கிறதா இருந்தா, என் மேல ஏன் அவ்வளவு அக்கறை காட்டணும்?"

அவர்கள் பெருமூச்சு விட்டார்கள்.

"காப்பாத்துறது வேற... காதலிக்கிறது வேற... இரண்டுக்கும் வித்தியாசம் இருக்கு" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"எதுக்காக எல்லாத்துக்கும் இப்படி எனக்கு மடக்காவே பேசிகிட்டு இருக்கீங்க? இந்த விஷயத்துல நீங்க என் கூட இருப்பீங்கன்னு நினைச்சேன். ஆனா இல்ல. பரவாயில்ல விடு. நான் தனியாவே பாத்துக்குறேன்"

"நாங்க அந்த அர்த்தத்தில் சொல்லல, மச்சி. எது எப்படி இருந்தாலும், நாங்க உன் கூட தான் இருப்போம்"

"ஆமாம் ப்ரோ" என்றான் சுதாகர்.

"ஆமாம் ரிஷி. எங்களை தப்பா நினைக்காத. இந்த விஷயத்துல இருக்கிற பிரச்சினையை உனக்கு சொன்னோம். மத்தபடி நாங்க உன் கூட தான் இருப்போம்"

அவர்கள் அப்படி கூறிய போதும், தன் மனதில் இருக்கும் எண்ணத்தை அவர்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை ரிஷி.

மதுமிதா இல்லம்

வீட்டுக்கு வந்த மதுமிதா, லாங் ஸ்கர்ட்டும், ஸ்லீவ்லெஸ் டாப்ஸும் மாற்றிக் கொண்டு வரவேற்பறைக்கு வந்தாள். அவளுக்கு சூடாய் ஒரு காபி குடித்தால் தேவலாம் என்று தோன்றியது. ரிஷி ஏற்படுத்தி விட்ட டென்ஷனை குறைக்க அது அவளுக்கு தேவைப்பட்டது. அவளது எண்ணத்தைப் புரிந்து கொண்டவரை போல, அவளது அம்மா தாட்சாயணி  காபி கலந்து கொண்டு வந்து அவளிடம் கொடுத்தார். அப்போது, அவரது அப்பா சாம்பசிவமும் வீடு திரும்பினார்.

"குட் ஈவினிங் பா" என்றாள் காப்பியை பருகியபடி.

"குட் ஈவினிங் டா"

"உங்களுக்கும் காபி கொண்டு வரட்டுமா?" என்றார் தாட்சாயணி.

"கொடு மா" என்று கூறிவிட்டு மதுமிதாவின் முன் அமர்ந்து கொண்டார். அவருக்கு காபி கொண்டு வர சமையல் அறைக்குச் சென்றார் தாட்சாயினி.

"அப்பா, உங்களுக்கு கிரிவரன் சொக்கநாதனை தெரியுமா?"

புருவம் உயர்த்திய சாம்பசிவம்,

"ஏன் தெரியாது? இம்போர்ட் அண்ட் எக்ஸ்போர்ட் கூட்ஸ் ஏஜெண்டா இருந்துக்கிட்டு, அவரை எனக்கு தெரியாம இருக்குமா? எங்க பிசினஸ்ல அவரு ரொம்ப பெரிய புள்ளி"

"ஓஹோ..."

"அவரை உனக்கு எப்படி தெரியும்?"

"அன்னைக்கு நான் ஒருத்தனை ஹாஸ்பிடல்ல சேர்த்தேன்ல? அவனோட அப்பா தான் அவரு"

"ஓ... அவரை நீ பார்த்தியா?" என்றார் சாம்பசிவம் ஆவலுடன்.

"இன்னைக்கு சாயங்காலம், காந்தி பார்க்கில் பார்த்தேன். அவர் என்னை பார்க்கணும்னு சொன்னாரு. அதனால போயிருந்தேன்"

"இதோ பாருடா... என்னோட மக, ஒரு பெரிய பிசினஸ்மேனுக்கே கெஸ்ட்டா ஆயிட்டா போல இருக்கு"

மதுமிதா புன்னகை புரிந்தாள்.

"எப்படி பேசினாரு?"

"ரொம்ப ஹம்பிள்... ரொம்ப கைண்ட்..." 

"நானும் அவரைப் பத்தி நிறைய கேள்விப்பட்டிருக்கேன். அவரைப் பார்க்க, அவருடைய ஆபீசுக்கு ஒரு தடவை போயிருந்தேன். ஆனா, அவர் அன்னைக்கு ஆபீஸ்ல இல்ல"

"ஒ..."

"ஆனா இப்போ, அவரைப் பார்க்க எனக்கு உன் மூலமா ஈஸியா அப்பாயின்மென்ட் கிடைச்சிடும் போல இருக்கே..." என்றார் கிண்டலாய்.

"போதும்பா, சும்மா கிண்டல் பண்ணாதீங்க"

அப்பொழுது சாம்பசிவத்திற்கு காபி கொண்டு வந்தார் தாட்சாயணி.

"தாட்சு, உனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா?"

"என்னங்க?"

"நம்ம பொண்ணு, விஐபிகே விஐபி ஆயிட்டா"

"என்ன சொல்றீங்க நீங்க?" என்றார் ஒன்றும் புரியாமல்.

"உனக்கு ஞாபகம் இருக்கா, நான் சொக்கலிங்கம் கிரிவரனை பத்தி உன்கிட்ட சொல்லியிருக்கேன்"

"ஆங்... நல்ல ஞாபகம் இருக்கு. ரொம்ப ஃபேமஸான பிசினஸ்மேன்..."

"அவரே தான். இன்னிக்கு அவர், நம்ம பொண்ணுகிட்ட அப்பாயிண்ட்மெண்ட் வாங்கி அவளை மீட் பண்ணி இருக்காரு" என்று சிரித்தார் சாம்பசிவம்.

"உனக்கு அவரை எப்படி தெரியும்?" என்று சாம்பசிவம் கேட்ட அதே கேள்வியை கேட்டார் தாட்சாயணி.

"அவரோட மகனுக்கு ஆக்சிடென்ட் ஆனப்போ, நம்ம மது தான் அவனை ஹாஸ்பிடல்ல அட்மிட் பண்ணா"

"அவன் இப்ப எப்படி இருக்கான்?" என்றார் தாட்சாயினி.

"அவன் ஃபிட் அண்ட் ஃபைனா இருக்கான். அதனால தான் அவர் என்னை பாத்து தேங்க் பண்ண வர சொன்னாரு"

"இதெல்லாம் எப்ப நடந்தது? எனக்கு இதைப் பத்தி எதுவும் தெரியாதே?" என்றார் தாட்சாயணி யோசனையுடன்.

"நம்ம திருவண்ணாமலைக்கு கிரிவலம் போயிருந்தோம் இல்லையா... அப்போ தான் நடந்தது.. மது எனக்கு ஃபோன் பண்ணி விஷயத்தை சொன்னா. நான், நம்ம ஜெயச்சந்திரன் கிட்ட அவளுக்கு ஹெல்ப் பண்ண சொல்லி சொன்னேன்"

"ஓஹோ..." சாம்பசிவத்திற்கு தெரிந்து தான் மதுமிதா உதவி செய்தாள் என்பதால், அதற்கு மேல் தாட்சாயணி எதுவும் கேட்கவில்லை.

காபியை குடித்து முடித்து, குவளையை  மேஜை மீது வைத்துவிட்டு எழுந்தார் சாம்பசிவம். அதே நேரம் அழைப்பு மணியின் ஓசை கேட்கவே, சென்று கதவை திறந்தார். அங்கு ஒரு வாலிபன் நின்று கொண்டிருப்பதை பார்த்து முகம் சுருக்கினார்.

"ஹலோ அங்கிள்" என்று புன்னகைத்தான்.

"நீங்க யாருன்னு நான் தெரிஞ்சுக்கலாமா?"

"என் பேரு ரிஷிவரன். கிரிவரன் சொக்கநாதனுடைய சன்"

தன் முன்னாள் நின்று   கொண்டிருப்பவன் கிரிவரன் சொக்கநாதனுடைய மகன் என்பதை சாம்பசிவத்தால் நம்பவே முடியவில்லை.

"எனக்கு ஆக்சிடென்ட் ஆனப்போ மதுமிதா தான் என்னை காப்பாத்தினா"

"எனக்கு தெரியும்" என்றார் சாம்பசிவம்.

"உங்களுக்கும், மதுவுக்கும் தேங்க்ஸ் சொல்லலாம்னு வந்தேன்"

"உள்ள வாங்க" அவன் உள்ளே நுழைய வழி கொடுத்தார் சாம்பசிவம்.

தன் வீட்டிற்கே வந்து விட்ட ரிஷியை பார்த்த மதுமிதா, அதிர்ச்சியில் எழுந்து நின்றாள்.

"உட்காருங்க" என்றார் சம்பசிவம்.

மதுமிதாவை பார்த்து சிரித்தபடி அமர்ந்து கொண்டான் ரிஷி.

"மது உங்களை காப்பாத்தினா. அதுக்காக நீங்க அவளுக்கு தேங்க்ஸ் சொல்லலாம். எனக்கு ஏன் தேங்க்ஸ் சொல்லணும்?" என்றார் சாம்பசிவம்.

"நீங்க அவளை நல்ல வேலியூஸ்ஸோட வளர்த்திருக்கீங்க. அதுக்காக தான்"

அதைக் கேட்டு சிரித்தார் சம்பசிவம்.

"எனக்கு ஆக்சிடென்ட் ஆன விஷயம் உங்களுக்கு எப்படி அங்கிள் தெரியும்?" என்றான் ரிஷி, மதுமிதா தான் அவரிடம் அதைப் பற்றி கூறியதாக அவர் சொல்வார் என்று எதிர்பார்த்து. ஆனால் அவரது பதில் அவனை குழப்பியது.
 
"மதுவும், ஜெயாவும் சொன்னாங்க"

"ஜெயாவா?"

"ஜெயசந்திரன்"

"யாரை சொல்றீங்க, டாக்டர் ஜெயச்சந்திரனையா?"

"ஆமாம், டாக்டரை தான் சொல்றேன்"

"உங்களுக்கு அவரை தெரியுமா?"

"நாங்க ஸ்கூல் மேட்ஸ்"

அதிர்ச்சியுடன் மதுமிதாவை ஏறிட்டான் ரிஷி. அப்படி என்றால், தன்னைப் பற்றி எதுவும் சொல்லக் கூடாது என்று ஜெயச்சந்திரனிடம் கூறி, வேண்டுமென்றே அவள் தான் பொய்யுரைக்க செய்தாளா?

"உங்களுக்கு அவரை தெரியாதுன்னு நான் நெனச்சேன். ஏன்னா, மதுவை பத்தி நாங்க கேட்டப்போ, அவர் தனக்கு எதுவும் தெரியாதுன்னு சொல்லிட்டாரு" என்றான் விரக்தியாக.

"ஜெயா மேல எந்த தப்பும் இல்ல. மது தான் அவனை அப்படி சொல்ல சொன்னா. அதுக்காக தான் அவன் அப்படி சொன்னான்" தன் நண்பனை காப்பாற்ற முயன்றார் சாம்பசிவம்.

"முன்ன பின்ன தெரியாதவங்க கிட்ட கவனமா இருக்கிறது நல்லது தான். ஆனா, எங்களைப் பத்தி நல்லா தெரிஞ்சுகிட்ட பிறகும், நாங்க அத்தனை தடவை கேட்ட பிறகும் கூட அவர் ஒண்ணுமே சொல்லல"

"மதுவுக்கு தற்புகழ்ச்சி பிடிக்காது. அதனால தான் அவ சொல்ல வேண்டாம்னு சொல்லிட்டா" என்றார் பெருமையாக.

அவர்களை எந்த குறுக்கீடும் செய்யாமல் பார்த்துக் கொண்டு நின்றார் தாட்சாயணி. அவர் பக்கம் திரும்பிய சாம்பசிவம்,

"நம்ம கிரிவரன் சொக்கநாதனை பத்தி  பேசிக்கிட்டு இருந்தோம் இல்ல, அவரோட மகன் தான் இவரு"

"ஒ...  வணக்கம் தம்பி"

"வணக்கம் ஆன்ட்டி" என்று புன்னகைத்தான் ரிஷி.

"இருங்க உங்களுக்கு நான் காபி கொண்டு வரேன்" என்று சமையலறைக்கு விரைந்தார். அவர்.

"அப்பா எப்படி இருக்காரு?" என்றார் சாம்பசிவம்.

"நல்லா இருக்கார் அங்கிள்"

"அவரைப் பார்க்க ஒரு நாள் அவரோட ஆபீசுக்கு போயிருந்தேன். ஆனா அவரை பார்க்க முடியல"

"ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல அங்கிள். நீங்க உங்க குடும்பத்தோட எங்க வீட்டுக்கு ஒரு தடவை வாங்க" என்றான் எரிச்சலுடன் நின்றிருந்த மதுமிதாவை பார்த்தபடி.

"நிச்சயமா வரேன்" என்றார் சாம்பசிவம் ஆவலுடன்.

"மது" என்றான் ரிஷி.

"ஆங்...?" திணறினாள் அவள்.

"நீ நிச்சயம் உங்க அம்மா, அப்பாவோட எங்க வீட்டுக்கு வரணும். நான் உன்னை அஃபிஷியலா இன்வைட் பண்றேன்"

ஒன்றும் கூறாமல் சாம்பசிவத்தை பார்த்தபடி நின்றிருந்தாள் மதுமிதா.

"நாங்க வரோம்னு சொல்லுடா" என்றார் சம்பசிவம்.

மதுமிதா சரி என்ற தலையசைக்க, கள்ள புன்னகை பூத்தான் ரிஷி.

"சரிங்க அங்கிள். நான் கிளம்புறேன்"

"அட, அது எப்படி காபி கூட குடிக்காம நீங்க இங்கயிருந்து போயிட முடியும்?" என்றார் அங்கு காபியோடு வந்த தாட்சாயணி.

அவரிடமிருந்து அந்த காபியை பெற்று பருகிய ரிஷி,

"காபி ரொம்ப நல்லா இருக்கு ஆன்ட்டி" என்று தாட்சாயனியை குதூகல படுத்தினான்.

மதுமிதாவை திருட்டுப் பார்வை பார்த்தபடி அந்த காப்பியை பருகினான் ரிஷி. காபியை குடித்து முடித்து குவளையை டீபாயின் மீது வைத்து விட்டு எழுந்தான்.

"உங்க எல்லாரையும் பார்த்ததுல ரொம்ப சந்தோஷம் அங்கிள்" என்று சாம்பசிவத்துடன் கைகுலுக்கினான்.

"நீங்க இங்க வந்ததுல எங்களுக்கும் ரொம்ப சந்தோஷம்" என்றார் தாட்சாயணி, சாம்பசிவத்தை முந்திக்கொண்டு.

"பை அங்கிள், பை ஆன்ட்டி, பை மது" உதட்டோர புன்னகையுடன் கூறிவிட்டு நடந்தான் ரிஷி.

நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டு அமர்ந்தாள் மதுமிதா.

"ரொம்ப நல்ல பிள்ளையா தெரியிறான் இல்ல?" என்றார் தாட்சாயனி

"ஆமாம், ரொம்ப மரியாதையான பிள்ளையா தெரிகிறான்" என்றார் சாம்பசிவம்.

*அய்யய்யோ* என்று கத்த வேண்டும் என்று தோன்றியது மதுமிதாவிற்கு. அவன் எவ்வ்வ்வளவு நல்லவன் என்று அவளுக்கு தானே தெரியும்? அவனது நல்லதனத்தை பற்றிய கதைகளை, அவர்களது கல்லூரி, கட்டு கட்டாய் கூறுமே...!

ரிஷி வந்து சென்றதிலிருந்து, அவனைப் பற்றியும், அவனது தந்தையை பற்றியும் ஓயாமல் பேசிக் கொண்டிருந்தார் சாம்பசிவம். அவனது எளிமையான அணுகுமுறை, அவர்களுக்கு ரொம்பவே பிடித்து விட்டிருந்தது. இந்த சந்திப்பு, அவளை எங்கு கொண்டு சென்று நிறுத்தப் போகிறதோ தெரியவில்லை என்று மனதிற்குள் மருகினாள் மதுமிதா.

இந்த விஷயம் முழுமையாய் தன் கையில் இருந்து நழுவி செல்லும் முன், இதற்கு ஏதாவது செய்தாக வேண்டும். காலதாமதம் செய்யக்கூடாது. அதனால், மறுநாள் ரிஷியிடம் தெள்ளத்தெளிவாய் பேசி விடுவது என்று முடிவுக்கு வந்தாள் மதுமிதா.

தொடரும்....