11 கிரிவரனும், மதுமிதாவும்

ரிஷிவரனையும் அவனது நண்பர்களையும் கண்ட மதுமிதா மிரண்டு போனாள். கிரிவரனை சந்தேகத்தோடு ஏறிட்டாள் அவள். அவர்கள் சந்திக்கப் போகும் விஷயத்தை, அவர் ரிஷியிடம் கூறிவிட்டாரோ? ரிஷிவரன் உதிர்த்த வார்த்தைகள், அவளது சந்தேகத்தை உடைத்தது.

"டாட்... என்ன இது? உங்களுக்கு மதுவை தெரியுமா? எப்படி?"

"இல்ல... நேத்து நான் அவளுக்கு கால் பண்ணி, இன்னைக்கு பார்க்குக்கு வர சொல்லி இருந்தேன்" என்றார் மதுமிதாவை பார்த்தபடி.

"அப்படின்னா நீங்க பிளான் பண்ணி தான் இங்க வந்திருக்கீங்களா? அப்படின்னா, இதைப் பத்தி ஏன் என்கிட்ட நீங்க எதுவுமே சொல்லல?" அவர்கள் சந்திக்கப் போகும் விஷயம் தனக்குத் தெரியாதது போலவே நடந்து கொண்டான் ரிஷி.

"என் மகனோட உயிரை காப்பாத்தின பொண்ணை பாக்கணும்னு நெனச்சேன்... அவளுக்கு தேங்க்ஸ் சொல்லணும்னு நினைச்சேன்... அதனால வர சொன்னேன்"

"உங்க பிள்ளையோட உயிரை காப்பாத்தினதுக்கு தேங்க்ஸ் சொல்ல, உங்க புள்ளைக்கு தெரியாம வந்திருக்கீங்களா?"

"எந்த டிஸ்டபன்ஸும் இல்லாம அவளை மீட் பண்ண நினைச்சேன்"

"அப்படின்னா நீங்க அவளை நம்ம வீட்டுக்கு இன்வைட் பண்ணி இருக்கலாமே"

"ஏற்கனவே இன்வைட் பண்ணிட்டேன்"

"அவ வரேன்னு ஒத்துக்கிட்டாளா?" என்றான், வேறு எங்கோ பார்த்துக் கொண்டு நின்ற மதுமிதாவை பார்த்தபடி.

"அது இருக்கட்டும், நீ அவளை காலேஜ்ல ரொம்ப ட்ரபிள் பண்றியாமே? ஏன் அப்படி எல்லாம் செய்ற?"

"நான் ட்ரபிள் பண்றேனா?"

"அப்படித் தான் மது சொன்னா"

"உண்மையை சொல்ல போனா, நான் அவளை எந்த ட்ரபிளும் நெருங்காம பாத்துக்கிறேன்" என்றான் பெருமையாக.

"எப்படி?"

"உங்களுக்கு தெரியாதா? ரிஷியோட கேர்ள் ஃபிரண்டை ட்ரபிள் பண்ண எவனுக்கு தைரியம் வரும்?"

அவன் தன்னை கேர்ள் ஃபிரண்ட் என்று அழைத்ததை கேட்ட மதுமிதா, அதிர்ச்சி அடைந்தாள். கிரிவரனும் கூட தன் புருவம் உயர்த்தினார்.

"பாருங்க அங்கிள், இதைப் பத்தி தான் நான் உங்ககிட்ட சொன்னேன்... " என்றாள் மதுமிதா கோபமாக.

"பை தி வே, என்னோட கேர்ள் ஃப்ரெண்ட் எப்படி இருக்கா? ரொம்ப அழகா இருக்கா இல்ல?" என்றான் ரிஷிவரன்.

"குட்டி, நீ அவளை இப்படி எல்லாம் கூப்பிடுறது கொஞ்சம் கூட சரியில்ல"

"வேற எப்படி டாட் கூப்பிடுறது? வைஃப்ன்னா?"

 மதுமிதா மேலும் அதிர்சியானாள்.

"குட்டி நீ செய்யறது கொஞ்சம் கூட சரியில்ல. உன் மேல இன்ட்ரஸ்ட் இல்லாத ஒருத்தரோட நீ கமிட் பண்ணிக்கிறது சரியா?" 

"இன்ட்ரஸ்ட் இல்லாம தான் என்னை அவ காப்பாத்தினாளா? இன்ட்ரஸ்ட் இல்லாம தான் ராத்திரியெல்லாம் தூங்காம என்னை கவனிச்சுக்கிட்டாளா?"

"நான் உன்னை காப்பாத்தியிருக்கவே கூடாது" என்றாள் மதுமிதா கோபமாய்.

"ஆனா காப்பாத்திட்டியே..." என்றான் புன்னகையுடன் ரிஷி.

"அதுக்காக நான் ரொம்ப வருத்தப்படுறேன்"

"ரொம்ப சீக்கிரமே, அதை செஞ்சதுக்காக நீ சந்தோஷப்படுவ. நடக்குதா இல்லையான்னு பாரு"

"நான் கிளம்புறேன் அங்கிள். எக்ஸ்கியூஸ் மீ"

தன் தோழி, காயத்ரியின் கையைப் பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து நடந்தாள் மதுமிதா.

"என்ன குட்டி, இப்படி சொதப்பிட்ட? என் மேல அவளுக்கு ஒரு நம்பிக்கையை வர வைக்க நான் முயற்சி பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன். ஆனா நீ எல்லாத்தையும் கெடுத்துட்ட. இது தான் ஒரு பொண்ணு கிட்ட பேசுற முறையா?" என்று அவனைக் கடிந்து கொண்டார் கிரிவரன்.

"டாட் நான் அவளை ரொம்ப காதலிக்கிறேன். அவளை பார்க்கும் போது, என் மனசுக்கு என்ன தோணுதோ, நான் அப்படித்தானே பேச முடியும்?"

"இல்ல குட்டி, நீ செஞ்சது சரியில்ல"

"கூல் டாட். அவளை நான் பாத்துக்கிறேன்"

"எப்படி பாத்துக்குவ? இந்த மாதிரி அவளை வெறுப்பேத்தியா?"

"அப்பா, அவனுக்கு வெறுப்பேத்தறது மட்டும் தான் நல்லா வரும்னு  இருக்கும் போது, அவன் வேற என்ன செய்வான்?" என்று கிண்டலாய் கூறினான் பாலா.

அவனைப் பார்த்து முறைத்தான் ரிஷிவரன்.

"பொம்பள பிள்ளைங்க எல்லாம் பசங்க மாதிரி கிடையாது. தனக்கு என்ன வேணும்னு தேர்ந்தெடுக்கிறதுல அவங்க ரொம்ப புத்திசாலிங்க" என்று கண்டிப்புடன் கூறினார் கிரிவரன்.

"நான் தான் வேணும்னு அவ என்னை தேர்ந்தெடுப்பா... நீங்க பார்க்க தான் போறீங்க"

என்ன கூறுவது என்று தெரியாமல் பெருமூச்சு விட்டார் கிரிவரன்.

"நீங்க ஒன்னும் கவலைப் படாதீங்க அங்கிள். அவனை நாங்க பார்த்துக்கிறோம்" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"என்னோட மூளை வேலையே செய்ய மாட்டேங்குது" என்றார் கிரிவரன்.

"வாங்கப்பா. ஏதாவது சாப்பிடுங்க. கொஞ்சம் ரிலாக்ஸா ஃபீல் பண்ணுவீங்க" என்றான் பாலா.

"பரவால்ல விடு, பாலா"

"ப்ளீஸ் வாங்கப்பா" என்று அவரை கட்டாயப்படுத்தினான் பாலா.

கிரிவரன் சரி என்று தலையசைக்கவும், அவர்கள் அனைவரும் அருகில் இருந்த பழச்சாறு கடைக்குச் சென்றார்கள்.

"எனக்கு கரும்பு ஜூஸ் மட்டும் போதும்" என்றார் கிரிவரன்.

"நம்ம எல்லாருக்கும் கரும்பு ஜூஸே சொல்லிடு" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"அஞ்சு கரும்பு ஜூஸ்" என்றான் பாலா.

தவிப்புடன் இருந்த கிரிவரனை சற்று சாந்தப்படுத்த எண்ணினான் பாலா.

"நீங்க டென்ஷனாகாதீங்க பா. ரிஷி ஒன்னும் எதுலயும் குறைஞ்சவன்  இல்ல. அவன் என்ன செய்றான்னு அவனுக்கு நல்லாவே தெரியும்"

"அவன் அந்த பொண்ண காதலிக்கிறான். ஆனா அந்த பொண்ண கடுப்பேத்துறான். இப்படியெல்லாம் செஞ்சா, அந்த பொண்ணு எப்படி அவனை ஏத்துக்குவா?"என்றார் கவலையாக.

"நீங்க கவலைப்படாதீங்கப்பா. நாங்க தான் இருக்கோமே..."

"எனக்கு ஒன்னும் புரியல பாலா. ரிஷிக்கு பத்து வயசா இருக்கும் போது நான் என் மனைவியை பறிகொடுத்தேன். ரெண்டாவது கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு நான் நினைச்சதே இல்ல. ஏன்னா, என் பையனோட வாழ்க்கையை ரிஸ்குல போட நான் விரும்பல. பத்து வயசுல தன் கண் முன்னாடியே அம்மாவை பறிகொடுத்த அவனுடைய இழப்பு ரொம்ப பெருசு. ராத்திரியில தூக்கத்துல அம்மான்னு அலறி எழுந்துக்குவான். அம்மா இல்லாத வெறுமையை அவன் உணர கூடாதுன்னு, என் பிசினஸை பத்தி கூட கவலைப்படாம, நான் அவன் கூடவே எல்லா நேரமும் இருந்தேன். 'எனக்கு எங்க அப்பாவே போதும்னு' அவனை சொல்ல வைக்கணும்னு நினைச்சேன். அதுல நான் ஜெயிச்சும் காட்டினேன். அவன் எதையும் வாய் திறந்து கேக்குறதுக்கு முன்னாடியே அதை குறிப்பாலயே உணர்ந்து, அவனுக்கு செஞ்சு கொடுத்தேன். ஆனா இப்போ, முதல் முறையா, என் பையன் தனக்கு ஒன்னு வேணும்னு ஆசைப்படுறான். அது நிச்சயம் நடக்கணும்னு தான் நானும் நினைக்கிறேன். ஆனா அதுக்காக அந்த பொண்ணை கட்டாயப்படுத்த நான் விரும்பல. ஏன்னா, அவளும் உணர்வுகள் இருக்கிற ஒரு மனுஷி. அவளுக்கு ரிஷியை பிடிச்சா மட்டும் தான் நான் மேற்கொண்டு யோசிக்க முடியும்"

அவர் சொல்வது சரி என்பது போல் தலையசைத்த பாலா,

"உங்க கல்யாணம் கூட, காதல் கல்யாணம்னு ரிஷி சொன்னான் பா"

ஆம் என்று தலையசைத்தார் கிரிவரன்.

"இப்ப இருக்குற பொண்ணுங்க எல்லாம் அம்மா மாதிரி இல்ல பா. இவங்க எல்லாம் ரொம்ப விவரமானவங்க. நீங்க வேணா பாருங்க, சீக்கிரமே மதுமிதா ரிஷியை விரும்புவா. நமக்கு டைம் இருக்கு. அதனால நீங்க ஒன்னும் கவலைப்படாதீங்க" என்றான் பாலா.

அவனது நண்பர்கள் ரிஷிக்கு நல்ல புத்தியை கொடுத்தால் தேவலாம் என்று தோன்றியது கிரிவரனுக்கு.

கரும்பு சாரை கொண்டு வந்து அவரிடம் கொடுத்து விட்டு தானும் பருகினான் சுதாகர்.

"ஏங்க ஜூஸ்ல ரொம்ப அதிகமா சக்கரை போட்டிருக்கீங்க" என்றான் சுதாகர்.

தன் வாயிலிருந்த கரும்பு சாற்றை  துப்பு விடாமல் வாயை மூடிக் கொண்ட பாலா, அதை விழுங்கிவிட்டு சிரித்தான்.

"ஞான கொழுந்து டா நீ" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

"மடையா, நீ குடிக்கிறது கரும்பு ஜூஸ். அதுல சர்க்கரை போட மாட்டாங்க" என்றான் பாலா.

"சுதா, நீ ஆள் தாண்டா வளர்ந்திருக்க. புத்தி இன்னும் அப்படியே தான் இருக்கு" என்று சிரித்தார் கிரிவரன்.

"ஆனா நீங்க சிரிச்சிட்டீங்களே பெரியப்பா..." என்று சிரித்தான்  சுதாகர், தன் பெரியப்பாவை சிரிக்க வைத்த பெருமிதத்துடன்.

"உங்களை சிரிக்க வைக்க, அவன் மூளையை எவ்வளவு யூஸ் பண்ணி இருக்கான்... அவனுக்கு புத்தி இல்லைன்னு சொல்லிட்டீங்களே அங்கிள்" என்று சிரித்தான் ஜெயபிரகாஷ்.

 வாய்விட்டு சிரித்த கிரிவரன்,

"சரி, நான் கிளம்புறேன்" என்றார்.

"நானும் உங்க கூட வரேன் டாட்" என்றான் ரிஷி.

"வேண்டாம். நீ அப்புறமா வா. நான் கிளம்புறேன். எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு" என்று பாலாவை பார்த்து, அவனை கவனித்துக் கொள் என்பது போல சைகை செய்தார். சரி என்று தலையசைத்தான் பாலா.

அங்கிருந்து சென்றார் கிரிவரன். மதுமிதாவிடம் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும் என்று நினைத்தார் அவர். காரை சாலையின் ஓரம் நிறுத்திவிட்டு, மதுமிதாவிற்கு ஃபோன் செய்தார்.

பேருந்தை விட்டு இறங்கி, தன் வீட்டை நோக்கி நடந்து கொண்டிருந்தாள் மதுமிதா. தன் கைபேசியின் மணி ஒலிக்கவே, அதை வெளியில் எடுத்து பார்த்தவள் கிரிவரனின் பெயரை பார்த்து, பெருமூச்சு விட்டாள். அவளுக்கு விருப்பம் இல்லாவிட்டாலும் அந்த அழைப்பை ஏற்றாள். ஏனென்றால், அவர் அவளுக்காக ரிஷியிடம் வாதாடினார் அல்லவா...!

"ஹலோ அங்கிள்"

"என் மகனோட நடத்தைக்காக நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுக்குறேன் மா"

திகைத்துப் போனாள் மதுமிதா. அவ்வளவு பெரிய மனிதர் தன்னிடம் மன்னிப்பு கேட்பதா?

"நீங்க எதுக்காக அங்கிள் சாரி கேக்குறீங்க? உங்களுடைய தப்பு அதுல என்ன இருக்கு?"

"நீ என்னை தப்பா நினைக்கல இல்லம்மா?"

"இல்ல அங்கிள். நான் உங்களை தப்பா நினைக்கல"

"ரொம்ப தேங்க்ஸ் மா. எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல. ரிஷி இப்படி நடந்துக்குவான்னு நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கல"

அமைதியாய் இருந்தாள் மதுமிதா.

"அவன் எதுக்காகவும் இப்படி அடம் பிடிச்சி நான் பார்த்ததே இல்ல. அவன் இப்படி மாறிட்டான்னு என்னால நம்ப முடியல... அவன் உன்னை காதலிக்கிறான் அப்படிங்கிறதுக்காக இப்படியெல்லாமா நடந்துக்குவான்?"

வாயடைத்து போனாள் மதுமிதா. அந்த கேள்விக்கு அவள் என்ன பதில் கூற முடியும்?

"அவன் இதுக்கு முன்னாடி என்கிட்ட எதுவுமே கேட்டதில்ல. இது தான் முதல் தடவை..." என்று பெருமூச்சு விட்டார்.

மென்று விழுங்கினாள் மதுமிதா. அதற்கு என்ன அர்த்தம்? ரிஷி அவளை கேட்கிறானா?

"அவன், சின்ன வயசிலேயே அம்மாவை இழந்துட்ட பிள்ளை. அவனுக்கு அம்மா ஞாபகம் வர கூடாதுன்னு அவனை நான் கொஞ்சம் செல்லம் கொடுத்து வளர்த்துட்டேன். அதனால தான், தான் என்ன கேட்டாலும் அப்பா செஞ்சிடுவார்னு அவன் நினைக்கிறான்."

ரிஷி, அம்மாவை இழந்த பிள்ளை என்பது மதுமிதாவிற்கு அதிர்ச்சியையும் வருத்தத்தையும் தந்தது.

"இதுக்கப்புறம் உனக்கு எரிச்சல் ஏற்படுத்துற மாதிரி அவன் எதையும் செய்யாம நான் பாத்துக்கிறேன் மா"

"தேங்க்யூ அங்கிள்"

"அவன் ஏதாவது பிரச்சனை பண்ணா, என்கிட்ட சொல்ல தயங்க வேண்டாம். நான் பாத்துக்குறேன்"

"ஷ்யூர் அங்கிள் "

"பை..."

"பை அங்கிள்" அழைப்பை துண்டித்தாள் மதுமிதா.

மதுமிதாவிற்கு நிம்மதியாய் இருந்தது. அதே நேரம், அவர் ரிஷிவரனை பற்றி கூறிய விஷயம் அவளுக்கு கலக்கத்தை தந்தது. ரிஷி அவளை விரும்புவதாய் அவர் கூறவில்லையா? அது உண்மையா? ஆனால், அவன் தான் *டேட்டிங் கிங்* ஆயிற்றே?

என்ன வேண்டுமானாலும் இருந்து விட்டுப் போகட்டும். இனி ரிஷி அவளை தொந்தரவு செய்ய மாட்டான் என்று கிரிவரன் கூறினார் அல்லவா? அதுவே போதுமானது என்று நினைத்தாள் மதுமிதா.

ஆனால், அவர்கள் நினைத்தது தவறு. அவர்கள் யாருமே எதிர்பார்க்காத வண்ணம், அடுத்து என்ன செய்வது என்பதை, கரும்புச்சாறை குடிக்கும் போதே தீர்மானித்து விட்டான் ரிஷிவரன்.

தொடரும்...