குறிப்பு : இந்த கதை 2018ல் நடப்பதாய் கொள்வோம். ஏனென்றால், இந்தியாவை புரட்டி போட்ட  ஒரு *பேரிடர்* இந்த கதையில் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. நாயகனின் வயதுக்கு ஏற்ப, நாம் சற்றே பின்னோக்கி செல்ல வேண்டி இருக்கிறது.

1 டான்

அது இந்தியாவின் மிகப்பெரிய, மற்றும் புராதான கல்லூரிகளில் ஒன்று. பிரச்சனைகளுக்கு பெயர் போன கல்லூரியும் கூட. அந்த கல்லூரியில் வந்து சேரும் போது எல்லா மாணவர்களுமே நல்லவர்களாக தான் இருக்கிறார்கள். ஆனால் சேர்ந்த பிறகு எது அவர்களை *அப்படி* மாற்றுகிறது என்று தான் புரியவில்லை. முதல் வருடத்தில் அனைவரும் அமைதியாக தான் இருக்கிறார்கள்... இரண்டாம் வருடம் தங்களது சீனியர் மாணவர்களுக்கு *சப்போர்ட்* செய்கிறேன் என்று அவர்களுடன் இணைகிறார்கள்... மூன்றாம் வருடம் தங்களுக்கென்று ஒரு *கேங்*கை உருவாக்கிக் கொண்டு, தங்கள் *பவரை* காட்டுகிறார்கள்.

இந்த கல்லூரியில், எப்பொழுதுமே மாணவர்களுக்கு இடையில் பிரச்சனைகளும், சண்டைகளும் தான். சில சமயங்களில், அது விளையாட்டு குழுக்களுக்கு இடையில் நடக்கிறது... சில சமயங்களில் டிபார்ட்மெண்டுகளுக்கு இடையில் நடக்கிறது... சில சமயங்களில் சீனியர் மற்றும் ஜூனியர்களுக்கு இடையில் நடக்கிறது... ஒருவேளை, அப்படி எந்த பிரச்சனையும் இல்லாவிட்டால், அன்று அந்த கல்லூரியின் விடுமுறை நாளாக இருக்கிறது.

அப்படித் தான் அன்றும், ஒரு மாணவன், சில மாணவர்களை வெறித்தனமாய் துரத்திக் கொண்டிருந்தான். அவனால் விரட்டப்பட்ட மாணவர்கள், தங்கள் உயிரை காத்துக் கொள்ள ஓடுவது போல, தலை தெறிக்க ஓடிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆனால், *அத்தலடிக் சாம்பியனான*  அவனது வேகத்திற்கு முன்னால் அவர்களால் ஈடு கொடுக்கவே முடியவில்லை. ஒரே நேரத்தில், முன்னாள் ஓடிக் கொண்டிருந்த இரு மாணவர்களின் சட்டை காலரை பற்றி, அவர்களை கீழே தள்ளிவிட்டு, வெளுத்து வாங்கி விட்டான், ரிஷிவரன் என்ற அந்த மாணவன். சற்று நேரத்தில் அவனுடன் மேலும் மூவர் இணைந்து கொண்டு, தங்கள் பங்கை செவ்வனே செய்தார்கள். அவர்கள் அவனது நண்பர்களாக இருக்க வேண்டும். இதில் சுவாரசியமான விஷயம் என்னவென்றால், அவர்கள் அவ்வளவு அடித்த போதும் ஒருவருக்கு கூட ரத்தமே வரவில்லை. அது அவர்களுடைய *டெக்னிக்காக* இருக்க வேண்டும். அவர்கள் அடித்து ரத்தம் வந்துவிட்டால், அவர்களுக்கு எதிராக கல்லூரி நிர்வாகம் எந்த ஆக்ஷன் வேண்டுமானாலும் எடுத்து விடும் என்று நன்றாகவே தெரிந்து வைத்திருக்கிறார்கள் போலும்.

"இதுக்கு அப்புறம் உங்களை எங்க பில்டிங்ல பார்த்தாலோ, எங்க கிளாஸ் கேர்ள்ஸ் கிட்ட வம்பு பண்ணாலோ, உங்களை கொன்னுடுவேன் டா" அவர்களுக்கு எச்சரிக்கை செய்தான் ரிஷிவரன்.

தன் உடையை தூசு தட்டி விட்டுக்கொண்டு தன் நண்பர்களுடன் அங்கிருந்து நடந்தான் அவன்.

அந்த சண்டையை, ஒரு கட்டிடத்தின் பின்னால் ஒளிந்து கொண்டு, சில மாணவிகள் பயத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் அந்த கல்லூரியின் புதுவரவுகள். அன்று தான் முதுகலை முதலாம் ஆண்டில் இணைந்தவர்கள். அந்த கல்லூரியை பற்றி அவர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும் தான்...! ஆனால், முதல் நாளே இப்படி ஒரு கண்கொள்ளாக் காட்சி அவர்கள் கண்ணுக்கு முன்னால் விரியும் என்று அவர்கள் எதிர்பார்த்து இருக்கவில்லை. அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் இயலாமையுடன் பார்த்துக் கொண்டார்கள்.

"இதுக்காகத் தான் இந்த காலேஜ்ல சேர வேண்டாம்னு நான் தலைதலையா அடிச்சுக்கிட்டேன்" என்று அலுத்துக் கொண்டாள், தனது பூசினார் போன்ற உடலில் சிக்கென்ற காட்டன் சுடிதார் அணிந்து, ஃபெதர் கட் செய்யப்பட்டு காற்றில் விளையாடிய தன் பட்டு கூந்தலை ஒதுக்கி விட்டவாறு மதுமிதா.

"நம்ம நாலு பேரும் ஒரே காலேஜ்ல தான் மாஸ்டர்ஸ் படிக்கணும்னு நம்ம ஏற்கனவே முடிவு பண்ணது தானே...? நாலு பேருக்கும் ஒன்னா இந்த காலேஜ்ல மட்டும் தானே சீட்டு கெடச்சது? நம்ம வேற என்ன செய்யறது மது?" என்றாள் அவளது தோழி லலிதா.

"இதுக்கு அப்புறம் அதை பத்தி பேசி எந்த பிரயோஜனமும் இல்ல. விடு லலிதா" என்றாள் மதுமிதா.

"நம்ம எந்த பிரச்சனைக்கும் போகாம, காதும் கேட்கல, கண்ணும் தெரியலன்னு நம்ம வேலையை பார்க்க வேண்டியது தான்" என்றாள் மற்றொரு தோழியான பவானி.

"பவானி சொல்றது ரொம்ப கரெக்ட். நம்மளை சுத்தி என்ன நடந்தாலும், நம்ம அதைப்பத்தி கவலைப்படவே கூடாது. நம்ம வேலையை மட்டும் பாக்கணும்" என்றாள் காயத்ரி.

"அது சாத்தியப்படுமா காயத்ரி? எப்படி நம்மளால அப்படி இருக்க முடியும்?" என்றாள் மதுமிதா.

"இருந்து தான் ஆகணும். நமக்கு வேற வழி இல்ல" என்றாள் லலிதா.

"ஆனா, நம்ம காலேஜ்ல இருக்கிற எல்லா கேங்கை பத்தியும் நம்ம தெரிஞ்சுக்கணும். அப்போ தான் அவங்க பக்கம் நம்ம போகாம இருக்குறதுக்கு அது ஹெல்ப் ஃபுல்லா இருக்கும்" என்றாள் பவானி.

"அதை அப்புறம் பாத்துக்கலாம். இப்போ கிளாசுக்கு போகலாம்" என்றாள் காயத்ரி.

ரிஷிவரனும் அவனது நண்பர்களும் கூட அவர்களது வகுப்பிற்கு வந்தார்கள். கரும்பலகைக்கு அருகில் இருந்த சிறிய மேடைக்குச் சென்று நின்ற ரிஷிவரன்,

"யாராவது உங்ககிட்ட ஏதாவது வாலாட்டினா எங்க கிட்ட சொல்லுங்க" என்றான் தனது வகுப்பின் மாணவிகளை பார்த்து.

படிக்கட்டுகளைப் போல் அமையப்பெற்று இருந்த மேஜை நாற்காலிகளின் கடைசி வரிசைக்கு சென்று தன் நண்பர்கள் சூழ அமர்ந்து கொண்டான் ரிஷி. அப்பொழுது அவனிடம் வந்த சோனா என்ற பெயர் கொண்ட மாணவி,

"தேங்க்யூ சோ மச் ரிஷி" என்றாள் கொஞ்சலாக.

அதற்கு லேசாய் தலையசைத்தான் ரிஷிவரன்.

"இன்னைக்கு நம்ம லஞ்ச் டேட்டுக்கு போகலாமா?" என்றாள் குழைச்சலாய்.

தன்னைப் பார்த்து கிண்டலாய் சிரித்துக் கொண்டிருந்த தன் நண்பர்களை பார்த்தான் ரிஷிவரன்.

"நான் மோனிகாவோட லன்ச் டேட்டுக்கு வர்றதா ஏற்கனவே ப்ராமிஸ் பண்ணி இருக்கேன்"

"அப்படின்னா டின்னருக்கு போகலாமா?"

"சாரி, என்னோட டின்னர் டேட், எப்பவுமே என் அப்பாவோட தான்"

சோனாவின் முகத்தில் ஏமாற்றம் வெளிப்பட்டது.

"அட்லீஸ்ட் நாளைக்காவது வாயேன்" என்றாள் கெஞ்சலாய்.

"கண்டிப்பா வரேன்" என்று ஒப்புக்கொண்டான் ரிஷிவரன்.

"தேங்க்யூ" சந்தோஷமாய் தன் இடத்திற்கு சென்று அமர்ந்து கொண்டாள் சோனா.

அந்த வகுப்பின் மற்ற பெண்கள் பொறாமையில் குமுங்கினார்கள். ரிஷிவரனும் அவனது நண்பர்களும் அதை நன்றாகவே அறிவார்கள். இது வழக்கமாய் நடப்பது தான். ரிஷிவரன் அந்த கல்லூரி பெண்களின் கனவு நாயகன். அவனை பார்த்தவர், கண்களை அகற்ற முடியாத அளவிற்கு அவன் அழகாய் இருந்தது தான் அதற்கு காரணம்.

ரிஷிவரனை பொறுத்தவரை, இந்த *டேட்டிங்* சமாச்சாரம் அவனை அந்த கல்லூரியில் மற்ற மாணவர்களிடமிருந்து தனியாய் அடிக்கோடிட்டு காட்டியது. பெண்களுடன் டேட்டிங் செல்லும் அவன், வயிறு முட்ட சாப்பிட,  அவன் சாப்பிட்டதற்கு பெண்கள் பணம் கொடுப்பார்கள். அவ்வளவு தான். அவனது நண்பர்களும் அதை நன்றாகவே அறிவார்கள். அது தான் அவனை பார்த்து, அவர்கள் கிண்டலாய் சிரித்ததற்கு காரணம். ஆனால் பெரும்பாலான பெண்கள் அவனுடன் உறவு முறையை வளர்த்துக் கொள்ளவே முயற்சித்தார்கள். ஆனால் இதுவரை யாருக்கும் அவன் பிடிப்படவே இல்லை.

"மச்சான், கிளாஸ் நடக்கும் போது கூட அவ உன்ன தான்டா சைட் அடிக்கிறா" என்றான் பாலா.

"தெரியும்" என்றான் தனது நாற்காலியில் சாய்ந்து அமர்ந்து கொண்ட ரிஷிவரன்.

"பாத்து மச்சான், உன் சோத்துல மயக்க மருந்து கலந்து ஏதாவது பண்ணிட போறா" என்றான் கிண்டலாய்.

"நீ என்னை பத்தி என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்க? நான் சொல்ற ரெஸ்டாரண்டுக்கு தான் அவங்க வரணும். அவங்க இஷ்டத்துக்கு நான் போக மாட்டேன்" என்றான்.

"நம்ம ஆளு கில்லாடி ஆச்சே" என்றான் அவனுடைய நண்பனும், சித்தி மகனுமான சுதாகர்.

"இந்த பொண்ணுங்கள, ஏன் நீ ஒருத்தியை சூஸ் பண்ணி செட்டில் ஆக கூடாது? அதுங்க உன்னை பைத்தியக்காரத்தனமா காதலிக்குதுங்க" என்றான் பாலா.

"நிச்சயமா இல்ல. அவங்களுக்கு தெரியும், நான் அவங்கள்ல யாரையுமே காதலிக்க மாட்டேன்னு. இதெல்லாம் ஜஸ்ட் டைம் பாஸ்"

"உனக்கு யாரையுமே பிடிக்கலையா?" என்றான் ஜெயபிரகாஷ்.

இல்லை என்று சாதாரணமாய் தலையசைத்தான் ரிஷிவரன்.

"அப்புறம் எதுக்கு அவங்க கூட சுத்திகிட்டு இருக்க?"

"நானா யார்கிட்டயும் எதையும் கேட்கிறதில்ல. அவங்க என்னை கூப்பிடும் போது, அதை நான் அக்செப்ட் பண்ணிக்கிறேன். அவ்வளவு தான்..."

"நீயும் உன் பாலிசியும்..." என்று அவன் தோளில் குத்தினான் பாலா.

அவர்கள் வகுப்பிற்குள் பேராசிரியர் நுழைந்ததும் அவர்களது பேச்சு தடைப்பட்டது.

இடைவேளை

"லலிதாவும், காயத்ரியும் எங்க போனாங்க?" என்றாள் மதுமிதா பவானியிடம்.

"எங்கேயோ போனாங்க. ஆனா எங்க போனாங்கன்னு தான் தெரியல" என்றாள் பவானி.

அப்பொழுது அவர்கள், லலிதாவும் காயத்ரியும் வருவதை பார்த்தார்கள்.

"எங்கடி போனீங்க?"

"இன்னைக்கு காலையில சண்டை போட்ட அந்த கேங்கை பத்தி முக்கியமான இன்ஃபர்மேஷன் கலெக்ட் பண்றதுக்காக போயிருந்தோம்" என்றாள் லலிதா பெருமையாக.

"நிஜமாவா? கலெக்ட் பண்ணிட்டீங்களா?" என்றாள் பவானி ஆர்வத்துடன்.

"அடிபட்டவங்களை வார்ன் பண்ணானே ஒருத்தன், அவன் பேரு ரிஷிவரன். அவன் தான் கேங் லீடர். இந்த காலேஜோட *டான்*. இந்த காலேஜ்ல அவன் நெனச்சா நடக்காதது எதுவுமே இல்ல. நம்ம காலேஜ் கேர்ள்ஸ் கிட்ட அவனுக்கு *ஹை டிமாண்ட்* இருக்கு. தினமும் ஒரு பொண்ணோட டேட்டிங் போவானாம். அவனுக்கு பேரே *டேட்டிங் கிங்*" என்று நிறுத்தினாள் லலிதா.

"மத்த மூணு பேரும், பாலகுமார், சுதாகர், ஜெயபிரகாஷ். அவனோட தளபதிங்க. எந்த சூழ்நிலையிலும் அவனை விட்டுக் கொடுக்காதவங்க. ரிஷிக்காக என்ன வேணா செய்வாங்க" என்றாள் காயத்ரி.

"அவங்க தான் நம்ம காலேஜோட நம்பர் ஒன் கேங்"

"கேங்... ஃபைட்.... டான்... இதையெல்லாம் கேட்கும் போது  எனக்கு என்னமோ ஜெயில்ல இருக்கிற மாதிரி இருக்கு" என்றாள் மதுமிதா.

"ஆம்" என்று சிரித்தார்கள் மற்ற மூவரும்.

மறுநாள்

வழக்கமாய் இருப்பது போல் அன்று எந்த பிரச்சனையும் இல்லை, மோனிகாவுடன் லஞ்ச் டேட்டை முடித்துக் கொண்டு, ரிஷிவரன் கல்லூரிக்கு திரும்பும் வரை. அவனுக்காக காத்திருந்த, அவனிடம் முதல் நாள் அடி வாங்கிய மாணவர்கள், அவனை சுற்றுப்போட்டார்கள். அவ்வளவு தான், எங்கிருந்து தான் அவனுக்கு அவ்வளவு கோபம் வந்ததோ... அந்த மாணவர்களை துவைத்து, தோரணம் கட்டி விட்டான். இறுதியில், வேறு வழி இல்லாமல், மீண்டும் அவர்கள் ஓடத்  துவங்கினார்கள். பேய் பிடித்தவனை போல் அவர்களை துரத்திக் கொண்டு ஓடினான் ரிஷி. அவர்கள் ஒரு கட்டிடத்திற்கு பின்னால் ஓட, தாவி ஒருவன் கழுத்தை பிடித்து, அவனை ஓங்கி குத்துவதற்காக கையை உயர்த்திய ரிஷியின் கை, அப்படியே நின்றது, ஒரு ஜோடி மருண்ட விழிகள் அதிர்ச்சியுடன் அவனை பார்த்ததை கண்ட போது. அவனது கையில் சிக்கியிருந்தது மதுமிதா...!

தொடரும்...