கவிதை XXXXXVIII
இல்லாத ஒன்னை நம்பிட்டு மனநோயோட வாழற சைக்கோங்க இவனுங்களே வாழும்போது நமக்கென்ன கேடுனு என்னை நானே உற்சாகப்படுத்திப்பேன்...!
உன் சிரிப்பில் கண்டேன்என் சந்தோசம் மறுபடியும் குழந்தையாக மாற துடிக்குது என் மனது....!
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top