31 மாடியில் நிகழ்ந்த சந்திப்பு
31 மாடியில் நிகழ்ந்த சந்திப்பு
விக்ரமின் குறுஞ்செய்தியை பற்றி யோசித்தபடி இருந்தாள் வைஷாலி. அவள் தரையை வெறித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்ததை கவனித்த கோப்பெருந்தேவி,
"வைஷாலி... " என்றழைத்தார்.
"ஹாங்..." என்று தன் யோசனையில் இருந்து விடுபட்டாள் வைஷாலி.
"என்ன யோசிச்சுக்கிட்டு இருக்க?"
தனது கைபேசியை அவரிடம் கொடுத்தாள் வைஷாலி. அதை வாங்கி அந்த குறுஞ்செய்தியை படித்துவிட்டு அவளை அமைதியாய் பார்த்தார் கோப்பெருந்தேவி.
"அவர் என்னை பாக்கணுமாம்" என்றாள் மெல்லிய குரலில்.
"எதுக்காக உன்னை பார்க்கணும்னு சொல்றார்னு உனக்கு ஏதாவது தெரியுமா?"
தெரியாது என்று தலையசைத்தாள் வைஷாலி.
"நீ அவரை சந்திக்க நினைக்கிறாயா?"
"எனக்கு என்ன செய்யறதுன்னு தெரியலம்மா. யாருக்காவது தெரிஞ்சா என்ன செய்றது? என்னைப் பத்தி என்ன நினைப்பாங்க?"
"அப்படின்னா போகாதே"
"ஒருவேளை ஏதாவது முக்கியமான விஷயமா இருந்தா என்ன செய்றது?"
புன்னகை புரிந்த கோப்பெருந்தேவி,
"சரி வா போகலாம்" என்றார்.
" எங்க? "
" மாடிக்கு"
"நீங்க என்கூட வரப் போறீங்களா?" என்றாள் அதிர்ச்சியாக.
ஆமாம் என்று தலையசைத்தார் கோப்பெருந்தேவி.
"கேக்கவே ரொம்ப சங்கடமா இருக்கு" என்றாள் முகத்தைச் சுளித்து.
"ஓ... அப்படின்னா, நீ தனியா போய் அவரை பார்க்கணுமா?" என்றார் கிண்டலாக.
"கிண்டல் பண்றத நிறுத்துங்க மா... "
"சரி, நீ போ"
"ஆனா, அம்மா,"
"உன்னை கூப்பிட்டது விக்ரம் தானே?"
"ஆமாம்..."
"அப்பறம் ஏன் தயங்குற? அவர் பாத்துக்குவார்... நீ போய் என்ன விஷயம்னு கேட்டுட்டு வா"
விக்ரம் மீது தனது அம்மாவுக்கு இருந்த நம்பிக்கை, அவளை பேச்சிழக்க செய்தது. சரி என்று தலையசைத்துவிட்டு மாடிக்கு விரைந்தாள் வைஷாலி. அங்கு சென்று, விக்ரமை இங்கும் அங்கும் தேடினாள்.
"நீ அஞ்சு நிமிஷம் லேட். பங்சுவாலிடி மெயின்டெயின் பண்ண ட்ரை பண்ணு."
தனக்கு பின்னாலிருந்து வந்த விக்ரமின் குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டாள் வைஷாலி.
"எதுக்காக என்னை கூப்பிட்டீங்க?"
" உன்கிட்ட பேச "
"அதைத் தான் நானும் கேட்கிறேன் என்ன பேசணும்?"
"இப்ப எல்லாம் எனக்கு தூக்கமே வர மாட்டேங்குது. தூக்கம் வர்ற வரைக்கும் உன்கிட்ட பேசிகிட்டு இருக்கலாம்னு தான் வர சொன்னேன்" என்றான் சாதரணமாக.
"டைம் பாஸ் பண்ணவா என்னை கூப்பிட்டீங்க?" என்றாள் கோபமாக.
"ஆமாம்" என்றான் சாகவசமாக
"நீங்க என்னைப் பத்தி என்ன நினைச்சிக்கிட்டு இருக்கீங்க?"
அவள் அங்கிருந்து செல்ல நினைத்த போது, அவள் கையை பிடித்து நிறுத்தினான் விக்ரம்.
"ரெண்டு முழு நிலாவை ஒரே நேரத்தில் பார்க்கணும்னு நினைச்சேன். அதனால தான் உன்னை வர சொன்னேன்"
"என்ன உளறீங்க?" என்றபடி அவன் கையிலிருந்து தன் கையை விடுவிக்க முயற்சித்துக் கொண்டு கையை திருப்பினாள்.
விக்ரமின் பிடி இறுக்கமாய் இல்லை. எனினும் அவளால் விடுவித்துக் கொள்ள முடியவில்லை. வானத்தில் இருந்த நிலவையும், அவள் முகத்தையும் காட்டினான் விக்ரம்.
"இதெல்லாம் உங்களுக்கே ஓவரா இல்லையா?" என்றாள் சலிப்புடன்
"அப்படி எதையும் ஓவரா நான் சொல்லிலயே... எனக்கு தோணினதை சொன்னேன்"
"என்னைப் போக விடுங்க அம்மா எனக்காக காத்துக்கிட்டு இருப்பாங்க"
"நீ என்னை பார்க்க வந்தது ஆன்ட்டிக்கு தெரியுமா?"
"அவங்ககிட்ட பர்மிஷன் வாங்கிக்கிட்டு தான் வந்தேன்"
"அடிப்பாவி..."
"நீங்க நினைக்கிற மாதிரி ஆளு நான் இல்ல..."
"கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் உன் வாயை நான் பிளாஸ்டர் போட்டு தான் ஓட்டனும் போல இருக்கே..."என்றான் கிண்டலாக.
அவனை பார்த்து முறைத்தாள் வைஷாலி.
"கல்யாணத்துக்கு அப்புறமும் நீ எல்லாத்தையும் உங்க அம்மாகிட்ட போய் சொல்லிட்டா நான் என்ன செய்யறது? அவங்க முகத்தை பாக்க எனக்கு வெட்கமாக இருக்காதா?" கிண்டலாக சிரித்தான்.
"நான் போறேன்... என்னை விடுங்க"
"இரு. நான் சொல்ல வேண்டியதை இன்னும் சொல்லல"
"சரி சொல்லுங்க"
"நாளைக்கு நடக்கப் போற பார்ட்டியில நம்ம கல்யாணத்தை அஃபிஷியலா அனௌன்ஸ் பண்ண போறாங்க..."
"ம்ம்ம்ம்"
"அப்போ, என்னை நீ காதலிக்கிறதை வெளிப்படையா காட்டிக்காதே..."
"என்னது...???"
வாய்விட்டு சிரித்தான் விக்ரம்.
"நாளைக்கு நான் ஒரு விஷயம் செய்யப் போறேன்"
"என்ன செய்யப் போறீங்க?"
"சஸ்பென்ஸ்"
"இங்க பாருங்க, நாளைக்கு பார்ட்டியில என் கூட சேர்ந்து டான்ஸ் ஆடலாம்னு கனவு காணாதீங்க"
"அடச்சே... இதை பத்தி நான் எப்படி யோசிக்காம போனேன்? இப்படிப்பட்ட மகத்தான ஐடியா கொடுத்ததுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ்" என்று சிரித்தான்.
"உங்க கூட ஆட மாட்டேன்னு சொன்னா என்ன செய்வீங்க?"
"நீ நிஜமாவே ஆட போறியா என்ன?"
"என்னை கோபப்படுத்தாதிங்க. நாளைக்கு என்ன செய்யப் போறீங்கன்னு சொல்லுங்க"
"நாளைக்கு நீயே அதை தெரிஞ்சுக்குவ. தன்னை டார்ச்சர் பண்ற அந்த பொண்ண கண்டுபிடிக்கிற பொறுப்பை பாட்டி என்கிட்ட கொடுத்திருக்காங்க."
"அவளை சீக்கிரம் கண்டுபிடிங்க" என்றாள் வைஷாலி கிண்டலாய்.
"பின்ன என்ன? பாட்டிக்கு நல்ல பேரனா இருந்து நான் அதை செஞ்சு தானே ஆகணும்?"
"தாராளமா கண்டுபிடிங்க. இப்போ போய் தூங்குங்க. குட் நைட் "
"இன்னைக்கு நைட், எனக்கு குட் நைட்டா இருக்காது. கல்யாணத்துக்கு பிறகு வரப்போற நைட்ஸ் தான் எனக்கு குட் நைட்ஸா இருக்கும்"
கூர்மையான ஏதோ ஒன்று, தன் வயிற்றில் இறங்குவது போல் உணர்ந்தாள் வைஷாலி. தன் சங்கடத்தை வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல் அங்கிருந்து விடுவிடுவென நடந்தாள்.
"குட் நைட் வைஷு... நல்லா தூங்கு. கல்யாணத்துக்கு பிறகு உனக்கு அந்த சந்தர்ப்பம் கிடைக்காமல் போகலாம்"
சட்டென்று நின்று அவள் மீண்டும் அவனை நோக்கி வந்து,
"நீங்க என்ன சொன்னீங்க?" என்றாள் தன் முஷ்டியை மடக்கி.
* உனக்கு தெரியாதா?* என்பது போல் உதட்டை கடித்து சிரித்தான் விக்ரம், அவளை மேலும் சங்கடத்தில் ஆழ்த்தி. அவனைப் பிடித்துத் தள்ளிவிட்டு அங்கிருந்து ஓடியே போனாள் வைஷாலி. சிரித்தபடி அங்கேயே நின்றான் விக்ரம்.
தங்கள் அறைக்கு வநதாள் வைஷாலி. விளக்கை எல்லாம் அணைத்து விட்டு கோப்பெருந்தேவி படுத்து விட்டிருந்தார். அவளும் படுத்துக் கொண்டு போர்த்தி கொண்டாள். அப்போது கோப்பெருந்தேவியின் குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டாள்.
"எதுக்காக விக்ரம் உன்னை கூப்பிட்டார்?"
"நாளைக்கு ப்ரோக்ராம் பத்தி பேசினார்"
"அதுல பேச என்ன இருக்கு?"
"நாளைக்கு அவர் ஏதோ செய்ய போறாராம்."
" உன்கிட்ட எதையும் விவரமா சொல்லலையா?"
"அது சஸ்பென்ஸ்ன்னு சொல்லிட்டாரு"
"ஓஹோ "
"அவருக்கு அடம் ரொம்ப அதிகம் தெரியுமா? எப்படித் தான் நான் அவர் கூட காலம் தள்ள போறேன்னு தெரியல" என்று அலுத்துக் கொண்டாள் வைஷாலி.
கோப்பெருந்தேவி சிரித்தார்.
"ஆம்பளைங்க எல்லாம் ஏன்மா இப்படி இருக்காங்க?"
"ஆரம்பத்தில் எல்லாரும் அப்படித் தான் இருப்பாங்க"
"அதுக்கு பிறகு மாறிடுவாங்களா?"
"இல்ல... நமக்கு தான் பழகிடும்..." என்று கலகலவென சிரித்தார் கோப்பெருந்தேவி.
அவரை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள் வைஷாலி.
"ஆனா, எல்லா ஆம்பளைங்களும் ஒரே மாதிரி இல்ல. சில விதிவிலக்குகளும் உண்டு."
"அந்த விதிவிலக்கு கேஸ்ல, இவர் வருவாருன்னு எனக்கு தோணல "
"எதைப் பத்தியும் யோசிக்காத. பொறுமையா இரு. இது இப்படி தான்னு முடிவுக்கு வந்துடாத. திருமண வாழ்க்கை நல்லபடியா அமைய, பொறுமையும் புரிதலும் அவசியம். அதை மறக்காதே"
கண்களை மூடி தூங்க முற்பட்டாள் வைஷாலி. விக்ரம் கூறிய வார்த்தைகள் நினைவில் எழ, திடுக்கிட்டு கண்விழித்தாள்.
*குட் நைட் வைஷு... நல்லா தூங்கு. கல்யாணத்துக்கு பிறகு உனக்கு அந்த சந்தர்ப்பம் கிடைக்காமல் போகலாம்.*
கட்டிலில் எழுந்தமர்ந்து நகம் கடித்தாள். திருமணத்திற்கு இன்னும் இரண்டு நாட்கள் தான் இருக்கிறது. அதன் பிறகு, அவள் விக்ரமுடன் தான் இருந்தாக வேண்டும். அவன் என்ன செய்யப் போகிறானோ தெரியவில்லை. கண்களை இறுக்கமாய் மூடிக் கொண்டு படுத்தாள். வெகுநேரம் வரை தூக்கமே பிடிக்கவில்லை. நள்ளிரவுக்குப் பின் தூங்கி போனாள்.
மறுநாள்
விடிந்த பிறகும் உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள் வைஷாலி. அவளை தட்டி எழுப்பினார் கோப்பெருந்தேவி.
"பத்து நிமிஷம் மா..."
"எத்தனை பத்து நிமிஷம் தூங்குவ? மணி ஏழு ஆயிடுச்சி. எழுந்திரு"
தூக்கம் கலையாத கண்களுடன் எழுந்து அமர்ந்தாள் வைஷாலி.
"நேத்து ராத்திரி நீ ஒழுங்கா தூங்கலையா?" என்றார் கோப்பெருந்தேவி.
அவருக்கு பதில் கூறாமல் கட்டிலில் விட்டு இறங்கிய வைஷாலி, விக்ரம் உள்ளே நுழைவதை பார்த்து நின்றாள்.
"அம்மா உங்களை வர சொன்னாங்க ஆன்ட்டி" என்றான்.
"சீக்கிரமா ரெடியாகு வைஷாலி..." என்று கூறிவிட்டு சாவித்திரியை பார்க்கச் சென்றார் கோப்பெருந்தேவி.
அங்கிருந்த துண்டை எடுத்து தோளில் போட்டுக் கொண்டு குளியல் அறைக்கு செல்ல முனைந்தாள் வைஷாலி. அப்போது,
"ராத்திரி நீ ஒழுங்கா தூங்கலையா?" என்றான் விக்ரம்.
"தூங்கினேன்" என்றாள் வழக்கமான தெனாவட்டுடன்.
"பரவாயில்லையே... என் பேச்சை கேக்க ஆரம்பிச்சிட்ட போல இருக்கு..."
"நான் படுத்த உடனே தூங்கிடுவேன். அது தான் எனக்கு பழக்கம்"
"இன்னும் ரெண்டு நாளில் அந்த பழக்கம் மாறிடும்" என்றான் சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு.
"இந்த மாதிரி பேசுறதை நிறுத்துங்க. நான் சும்மா இருக்கிறதால நீங்க என்ன வேணா பேசலாம்னு அர்த்தமில்ல" என்றாள் காட்டமாக.
"நான் அப்படி என்ன சொல்லிட்டேன்னு நீ இவ்வளவு கோபப்படுற?"
"நீங்க என்ன அர்த்தத்தில் பேசுறீங்கனு எனக்கு தெரியாதா?"
"என்ன அர்த்தத்தில் பேசினேன்?"
அவனுக்கு பதில் கூறாமல்,
"நான் குளிக்க போறேன். நீங்க இங்க இருந்து கிளம்புறீங்களா?" என்றாள்.
"இப்போ நான் போறேன்... ஆனா கல்யாணத்துக்கு பிறகு நம்ம ரூமை விட்டு என்னை வெளியே போக சொல்லாதே"
"கடவுளே..." தன் முஷ்டியை மடக்கி, விக்ரமை பார்த்து குத்துவது போல் காற்றில் குத்தினாள்.
"சீக்கிரம் வா" என்று சிரித்தபடி அங்கிருந்து சென்றான் விக்ரம்
*இன்னைக்கு பார்ட்டியில என்ன செஞ்சி வைக்க போறாரோ தெரியல* என்று புலம்பியபடி குளியலறைக்கு சென்றாள் வைஷாலி.
தொடரும்...
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top