30 குறுஞ்செய்தி

தன்னை தொந்தரவு செய்யும் அந்த நபரை கண்டுபிடிக்க, அங்கிருந்த ஒவ்வொருவரிடமும் கைபேசியில் உரையாடினார் நந்தினி. ஆனால் அவரால் அந்தப் பெண்ணை கண்டுபிடிக்க இயலவில்லை. அவருடைய செயல்  நேர்மறையான விளைவை தந்தது. அங்கு வந்திருந்த விருந்தாளிகளுக்கு அது அதிர்ச்சியை தந்தது. அவர்கள் தங்களுக்கு ஏற்பட்ட அவமானமாய் அதை கருதினார்கள்.

"இங்க என்ன நடக்குது சாவித்திரிம்மா?" என்று கேள்வி எழுப்பினார் ஒரு பெண்மணி.

"இந்த பணக்காரர்களே இப்படித் தான். இவங்க மனுஷங்களை மதிக்கவே மாட்டாங்க" என்றார் மற்றொருவர்.

அனைவரிடமும் மன்னிப்புக் கோரினார் சாவித்திரி. சிலர் முகத்திற்கு நேராகவே தங்கள் அதிருப்தியை தெரிவித்து விட்டு அங்கிருந்து நடந்தார்கள்.

அப்பொழுது, விமலாதித்தனுடன் உள்ளே வந்தான் விக்ரம். தங்கள் வீட்டுக்கு வந்த விருந்தினர்களுடன், நந்தினி கைப்பேசியில் உரையாடிக் கொண்டிருந்ததை பார்த்த அவர்களுக்கு அங்கு என்ன நடக்கிறது என்பது ஒன்றும் புரியவில்லை. விக்ரம் சாவித்திரியை பார்க்க, அவர் மெல்ல கண்ணை இமைத்தார். ஏதோ தவறாய் நடப்பதாய் தோன்றியது அவனுக்கு. ஆனால் அது என்ன?

"மாம், இங்க என்ன நடக்குது?" என்றார் விமலாதித்தன் நந்தினியிடம்.

"யாரோ ஃபோன் பண்ணி அம்மாவை மிரட்டினாங்களாம்... அவ நம்ம வீட்ல தான் இருக்காளாம். அவளை பிடிக்கத் தான் அம்மா முயற்சி பண்ணிக்கிட்டு இருக்காங்க" என்றார் சாவித்திரி.

"மிரட்டினாங்களா? யார் அது? எதுக்காக? அவங்களுக்கு என்ன வேணும்?" என்று கேள்விகளை அடுக்கினான் விக்ரம்.

அப்பொழுது தான் தான் செய்து கொண்டிருப்பது என்ன என்பதை உணர்ந்தார் நந்தினி. இப்பொழுது அவர்களுக்கு அவர் என்ன பதில் கூறப் போகிறார்? என்ன சொல்லி சமாளிக்கப் போகிறார்?

"என்னை அவ பணம் கேட்டு மிரட்டினா"
 என்று பொய் கூறினார்.

"அப்படின்னா நம்ம போலீசை கூப்பிடலாம். அவங்க நிச்சயமா அந்த பிளாக்மெயிலரை கண்டு பிடிச்சுடுவாங்க" என்றான் விக்ரம்.

"இல்ல, இல்ல... வேண்டாம் விக்ரம், நமக்குன்னு ஒரு மரியாதை இருக்கு. போலீஸ் எல்லாம் நம்ம வீட்டுக்கு வந்தா அது நம்ம குடும்ப கவுரவத்துக்கு நல்லதில்ல" என்று அவசரமாய் மறுத்தார் நந்தினி.

"ஆனா, நமக்கு இருக்கிறது ஒரு உயிர் தான். அதை இழந்தா நம்மால அதை திருப்பி பெற முடியாது. மரியாதையை விட உயிர் தான் ரொம்ப முக்கியம் பாட்டி. எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா, உங்களையே ஒருத்தி மிரட்டுவா...! அவ்வளவு தூரம் போறவ ஏதாவது பெருசா செஞ்சா என்ன செய்றது?" என்றான் விக்ரம்.

*ஆமாம், அவள் நிச்சயம் செய்வாள்* என்று கூற வேண்டும் என்று தான் தோன்றியது நந்தினிக்கு. ஆனால் அவரால் அது முடியாது. அவளைப் பற்றி, விக்ரம் விசாரிக்க துவங்கினால்,  கூடவே அவரது திருட்டுத்தனமும் சேர்ந்து வெளியே வந்து விடுமே...

"அதுக்காகத் தான் இவங்க எல்லாரையும் வெளியே போக விடாம நான் தடுத்து வச்சிருக்கேன். அவளோட குரலை என்னால கண்டுபிடிக்க முடியும்" என்றார் நந்தினி.

"அவ ஃபோன் நம்பர் தான் உங்ககிட்ட இருக்கே. அதை வச்சு கூட நம்மால அவளை கண்டுபிடிக்க முடியும். அதை நான் செய்யறேன். இப்போ இவங்க எல்லாரையும் அனுப்புங்க" என்றான் விக்ரம்.

"ஆனா..."

இந்த முறை விமலாதித்தன் அவரைத் தடுத்தார்.

"சின்னா சொல்றது சரி தான் மாம். இந்த இருக்கிறவங்களை பாருங்க. அவங்க எல்லார் முகத்திலும் அதிர்ச்சி தெரியுது. அது உங்களுடைய பெயரை கெடுக்கும். உங்களைப் பத்தி வெளியே போய் தப்பா பேசுவாங்க" என்றார் எச்சரிக்கும் தொனியில் மெல்லிய குரலில்.

"டாட் கரெக்டா சொல்றாரு, பாட்டி. அவங்க எல்லாரையும் திருப்பி அனுப்புங்க"

சரி என்று ஒப்புக் கொண்டார் நந்தினி. ஏனென்றால் அந்த பெண்ணை கண்டுபிடிக்க அவருக்கு விமலாதித்தன் மற்றும் விக்ரமின் உதவி நிச்சயம் தேவை. அனைவரிடமும் மன்னிப்பு கேட்ட பின், எல்லோரையும் அங்கிருந்து அனுப்பி வைத்தார் சாவித்திரி. தனது அறைக்கு சென்றார் நந்தினி. விமலாதித்தனின் தன் அறைக்கு செல்லும் வரை காத்திருந்தான் விக்ரம்.

"என்ன மாம் இதெல்லாம்?" என்றான் சாவித்திரியிடம்.

"வைஷாலி" என்று சிரித்தார் சாவித்திரி.

"இந்த பொண்ணை என்ன செய்யறது?" என்று சிரித்தான் விக்ரம்.

"இருந்தாலும் அவளுக்கு தைரியம் ரொம்ப ஜாஸ்தி டா..."

"போகப் போக இன்னும் என்னென்ன செய்ய போறாளோ தெரியல"

"அவ அம்மாகிட்ட மாட்டிக்காம இருக்கணும். அவங்களுக்கு மட்டும் அவர்களை டார்ச்சர் பண்ணுது வைஷாலி தான்னு தெரிஞ்சிட்டா ரொம்ப மூர்க்கமா ஆயிடுவாங்க ..."

"நான் இருக்கிற வரைக்கும் அவங்களால வைஷாலியை ஒன்னும் பண்ண முடியாது" என்றான் விக்ரம்.

"நீயும் ஜாக்கிரதையா இரு சின்னா"

"எதுக்கும் இதை உங்க மருமக கிட்டயும் சொல்லி வைங்க" என்று சிரித்தான் விக்ரம்.

"சட்டு புட்டுன்னு உங்க கல்யாணத்தை நடத்தி முடிக்கிறது தான் நல்லதுன்னு எனக்குத் தோணுது" என்றார் சாவித்திரி.

"அப்பாடா இப்பவாவது விஷயத்தை புரிஞ்சிக்கிடிங்களே ... அதை முதல்ல செய்யுங்க" என்று கையெடுத்துக் கும்பிட்டான் விக்ரம்.

அவன் கையில் பட்டென்று ஒரு அடி போட்டார் சாவித்திரி.

......

அந்தப் பெண்ணை கண்டுபிடிக்கும் பொறுப்பை விக்ரம் ஏற்றுக் கொண்டு விட்டதால் நிம்மதி அடைந்தார் நந்தினி. அப்போது, அவர்கள் வீட்டின் லேண்ட்லைன் அழைத்தது. அவர் அந்த அழைப்பை ஏற்றவுடன், சிரிப்பு சத்தம் கேட்டது. அது யாருடைய சிரிப்பு என்று தெரிந்து கொண்ட அவர், பல்லைக் கடித்தார்.

"நீ இந்த அளவுக்கு பைத்தியக்காரியா இருப்பேன்னு எனக்கு தெரியாது நந்தி" என்றாள் வைஷாலி.

"வாயை மூடு..." அரற்றினார் நந்தினி.

"நான் உன் வீட்டில் தான் இருந்தேன்னு சொன்னதை எப்படி நீ கண்ணை மூடிக்கிட்டு நம்பிட்ட?"

"என்னது...? அப்படின்னா நீ என் வீட்டுல இல்லையா?" என்றார் அதிர்ச்சியுடன்.

"நான் என்ன அவ்வளவு முட்டாளா? நீ எப்பேர்பட்ட கைகாரினு எனக்கு தெரியாதா?"

தன்னைத் தானே வைதுக் கொண்டார் நந்தினி. இந்தப் பெண்ணின் பேச்சைக் கேட்டு, வலிய சென்று பிரச்சனையில் மாட்டிக் கொண்டு விட்டாரே. இப்பொழுது இந்த பெண்ணைப் பற்றி விமலனுக்கும் விக்ரமுக்கும் கூட தெரிந்து விட்டதே... எவ்வளவு திறமையாய் தன்னை ஏமாற்றி விட்டாள் இந்த பெண். தன்னை கையாலாகாதவாராய் உணர்ந்தார் நந்தினி. சட்டென்று  அவருக்கு ஏதோ தோன்றியது.

"அப்படின்னா, நான் இன்னைக்கு பார்க்க எப்படி இருந்தேன்னு உனக்கு எப்படி தெரியும்?"

"இது ஒரு பெரிய விஷயமா? பணக்கார பொம்பளைங்க பார்க்க எப்பவும் பந்தாவா தானே இருப்பீங்க? நீ செம்ம ஹாட்டா இருக்கேன்னு கூட ரெண்டு பிட்டை சேர்த்து போட்டேன் அவ்வளவு தான். நீ நம்பிட்ட..."

"எதுக்காக நீ இப்படி எல்லாம் செஞ்சுகிட்டு இருக்க?"

"நீ எவ்வளவு மட்டமானவன்னு மத்தவங்க சொல்றதை கேட்கணும்னு தான்"

"என்ன சொல்ற?"

"உன் வீட்டில் இருந்து போனவங்க சொன்னாங்க, நீ அகம்பாவம் பிடிச்சவளாம்... திமிர் பிடிச்சவளாம்... மோசமான பொம்பளையாம்... தலைக்கணம் பிடிச்சி திரியரியாம்..."

"ரொம்ப சீக்கிரம் நீ பிடிபடுவே" என்று எச்சரித்தார்.

"நிஜமாவா...? எப்படி..?" என்றாள் கிண்டலாக.

"என்னோட பேரன் உன்னை பிடிக்க போறான்"

"வாவ்... அவர் என்னை பிடிக்க போறாரா? என்னை பார்த்து மயங்கிடாம இருந்தா சரி" கலகலவென சிரித்தாள்.

"உன்னைப் பத்தி நீ என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்க?"

"உன்னால என்னை பிடிக்க முடியாது செல்லம். நீ மறந்துட்டியா? நான் யூஸ் பண்றது, உன்னோட சிம்கார்டு. ஐயோ பாவம்..." என்று சிரித்தாள் வைஷாலி.

அப்பொழுது தான் அது நந்தினிக்கு ஞாபகம் வந்தது. அவள் பயன்படுத்தும் சிம் கார்ட்  தன்னுடைய பெயரில் இருப்பது தெரிந்தால், விக்ரம் என்ன செய்வான்? ஒருவேளை, அவன் இந்த பெண்ணை பிடித்த பின், அவனிடம் அவள் அனைத்தையும் கூறி விட்டால் என்ன செய்வது? புதிய பயம் அவர் மனதைக் கவ்விக் கொண்டது.

"உன் பேரன் என்னை பிடிக்கட்டும். உன்னை பற்றி எல்லா விஷயத்தையும் அவர்கிட்ட சொல்லனும்னு எனக்கும் ரொம்ப ஆசையாய் இருக்கு..."

அழைப்பு துண்டிக்கப்படும் ஓசை கேட்டது நந்தினிக்கு. தொப்பென்று கட்டிலில் அமர்ந்தார் அவர். அவருடைய உண்மை முகம் விக்ரமுக்கு தெரிந்தால் அவர் கதி என்ன ஆகும்? யார் இந்த பெண்? அவளுக்கு அவரை பற்றிய விவரங்கள் அனைத்தும் எப்படி தெரிந்தது? எதற்காக அவரை வீழ்த்த வேண்டும் என்று அவள் குறியாக இருக்கிறாள்? அவருக்கு எரிச்சலாய் வந்தது. இன்னும் திருமணத்திற்கு மூன்று நாள் தான் இருக்கிறது. வைஷாலியின் கதையை முடிப்பதற்கு முன், இந்த பெயர் தெரியாதவளின் கதையை முடிக்க வேண்டியது அவசியம். எவ்வளவு சீக்கிரம் முடியுமோ அவ்வளவு சீக்கிரம் அந்த பெண்ணை கண்டு பிடித்தாக வேண்டும். ஆனால் எப்படி? அவருக்கு புரியவில்லை. அவளை நெருங்கக் கூடிய அத்தனை வழிகளையும் அந்தப் பெண் அடைத்து விட்டாள். உண்மையிலேயே அவள் மிகவும் சக்தி வாய்ந்த எதிரி என்பதில் சந்தேகமில்லை.

இரவு

இரவு உணவை முடித்துக் கொண்டு அவரவரது அறைக்கு அனைவரும் சென்றார்கள். நந்தினியிடம் தான் உரையாடியது பற்றி நினைத்தபடி கட்டிலில் படுத்தாள் வைஷாலி. அப்போது அவளது கைப்பேசி, ஒரு குறுஞ்செய்தியை தாங்கி வந்து ஒளிர்ந்தது. அந்த குறுஞ்செய்தி, விக்ரமிடம் இருந்து வந்ததை பார்த்த  அவள் விழிகள் விரிந்தன.

*இரவு 11 மணிக்கு மொட்டை மாடிக்கு வரவும்.  நான் உனக்காக அங்கு காத்திருப்பேன்* என்றிருந்தது.

வைஷாலிக்கு பதற்றம் தொற்றிக் கொண்டது. விக்ரம் அவளை சந்திக்க வேண்டும் என்கிறான்....  அதற்கென்று பதினோரு மணிக்கா? அவளை சந்திக்க அவனுக்கு நேரம், காலமே இல்லையா? அவனை சந்திக்க அர்த்தராத்திரியில் மொட்டை மாடிக்கு  சென்றால், அவளுடைய அம்மா என்ன நினைப்பார்? இல்லை அவளால் போக முடியாது... இவர் எல்லை மீறுகிறார். ஒருவேளை ஏதாவது முக்கியமான விஷயமாக இருந்தால் என்ன செய்வது? செல்வதா, வேண்டாமா? வைஷாலிக்கு குழப்பமாய் இருந்தது.

தொடரும்...