1 விக்ரமின் வருகை

கப்பலை போல் மிதந்து வந்த ரோல்ஸ் ராய்ஸ் காரில் இருந்து மிதப்புடன் தனது அரண்மனை போன்ற வீட்டின் முன் இறங்கினான் விக்ரம். பேண்ட் வாத்திய முழக்கத்துடன் அவன் வரவேற்கப்பட்டான். அந்த பேண்ட் வாத்திய கோஷ்டியை நோக்கி கையை உயர்த்தி,

"எனக்கு சத்தம் போட்டா பிடிக்காது" என்றான் உணர்ச்சி இல்லாமல்.

அவனுடைய பேச்சில் தெரிந்த ஆளுமையை கவனித்தபடி நின்றிருந்த நந்தினி தேவியை அனைவரும் பார்த்தார்கள். அவருக்கு பெருமையாய் இருந்தது. ராஜ ரத்தம் என்றால் இப்படித் தான் இருக்க வேண்டும். அவருக்கு இது தான் வேண்டும். இதற்காகத் தானே அவர் அவனை அமெரிக்காவுக்கு அனுப்பி வைத்தார்...! அமெரிக்கா போன்ற நாட்டில் வாழ்ந்தால், தன்னைப் பற்றிய உயரிய எண்ணத்தின் சாயலுடன் அவன் வளர்வான் என்று அவர் எண்ணினார். தங்கள் குடும்ப கவுரவம் எப்படிப்பட்டது என்ற எதார்த்தத்தையும் அவன் உணர்ந்து கொள்வான். அப்படிப்பட்ட ராஜ வாழ்க்கை வாழ்ந்த பிறகு, ஒரு சாதாரண நடுத்தர வர்க்கத்து பெண்ணை நினைத்து கூட பார்க்க மாட்டான், என்று கணக்குப் போட்டார் ராணி நந்தினி தேவி.

"உன்னுடைய ஜர்னி பெட்டரா இருந்திருக்கும்னு நினைக்கிறேன்" என்றார் நந்தினி சம்பிரதாயமாக.

ஆமாம் என்று அவனும் சம்பிரதாயமாகவே தலையசைத்தான். அவனை கட்டி அணைத்து வரவேற்றார் விக்ரமின் அப்பா விமலாதித்தன்.

"வெல்கம் பேக்"

"எப்படி இருக்கீங்க டாட்? "

"டூயிங் கிரேட் "

விமலாதித்தனுக்கு பக்கத்தில் நின்றுகொண்டிருந்த சாவித்திரிக்கு எந்த முக்கியத்துவமும் வழங்கவில்லை விக்ரம்.

"போய் குளிச்சிட்டு வா. எல்லாரும் சேர்ந்து சாப்பிடலாம்" என்றார் நந்தினி.

"இல்ல பாட்டி. நான் ஃபிளைட்டில் சாப்பிட்டேன். ஐ அம் ஃபுல்" என்றான்.

தன் மகனை ஒரு பார்வை பார்த்தார் நந்தினி. விமலன் ஏதோ கூறுவதற்கு முன்,

"எனக்கு டயர்டா இருக்கு. நான் என்னோட ரூமுக்கு போறேன்" என்று அங்கிருந்து விடுவிடுவென்று நடந்தான் விக்ரம்.

தன்னிடம் ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல் சென்ற விக்ரமை ஏமாற்றத்துடன் பார்த்துக்கொண்டு நின்றார் சாவித்திரி. அவரை சமாதானப்படுத்தும் விதமாக அவரது தோளை தொட்டார் விமலன். பொய்யாய் ஒரு புன்னகையை உதிர்த்து விட்டு, தன் மகனுக்கு பழச்சாறு தயார் செய்யச் சொல்லி வேலையாளிடம் உத்தரவிட சமையலறைக்குச் சென்றார் சாவித்திரி.

தன் அறையின் முகப்பில் வந்து நின்றான் விக்ரம். பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன், இது தான் அவன் உண்மையான வாழ்க்கையை வாழ்ந்த இடம். துள்ளித் திரிந்து சந்தோஷமாய் இருந்த இடம்.

அவனுடைய தற்போதைய ரசனைக்கேற்ப அந்த அறை, கருப்பு, வெள்ளை, சாம்பல் நிறம் கொண்டு மாற்றப்பட்டிருந்தது. அதை செய்தது அவனுடைய அம்மாவாகத் தான் இருக்க வேண்டும். வேறு யார் அவனை இவ்வளவு சரியாய் புரிந்து கொள்ளப் போகிறார்? அவருக்குத் தான் தெரியும் அவனுக்கு எது பிடிக்கும், எது வேண்டும் என்று...

ஆம், அவன் அவரிடம் பேசாமல் அவரை தவிர்த்து விட்டு தான் வந்தான். இது எப்பொழுதும் அவர்களுக்கு இடையில் நடக்கும் வழக்கமான கச்சேரி தான். ஒவ்வொரு முறையும் அவரைப் பார்க்கும் போதெல்லாம், தனது கோபத்தையும், அதிருப்தியையும் விக்ரம் வெளிப்படுத்துவது இப்படித் தான். ஆனால், இந்த முறையும் அவன் அதையே செய்வான் என்று சாவித்திரி எதிர்பார்த்திருக்க வில்லை. இந்தியா திரும்பி வந்ததற்காக தன் மகன் சந்தோஷமாய் இருப்பான் என்று எண்ணினார் அவர். ஆனால் விக்ரம், விக்ரம் தான்...

அவனுடைய அறைக்கு பின்னால் இருந்த நீச்சல் குளத்தில் தண்ணீர் மாற்றப்பட்டு வெகு சுத்தமாய் பளீரென்று இருந்தது. அவனுடைய வருகைக்காக தான் அது தயார் செய்யப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்று அவனுக்கு புரிந்தது.

பழச்சாறுடன் சாவித்ரி அவனது அறைக்கு வந்தார். அவருடைய வருகையை உணர்ந்த போதிலும், நீச்சல் குளத்தின் தண்ணீரை பார்த்தபடி திரும்பாமல் நின்றான் விக்ரம்.

"சின்னா, உனக்கு ஜூஸ் கொண்டு வந்து இருக்கேன்"

"ம்ம்ம்..." என்றான் அவரைப் பார்க்காமல்.

"இந்த தடவையும் கூட என் மேல நீ கோவமா இருக்கியா?" என்று கேட்ட சாவித்திரியை நோக்கி திரும்பிய அவன்,

"இந்த தடவையும்னா என்ன அர்த்தம்? நீங்களா பாடுபட்டு என்னை இந்தியாவுக்கு வர வச்சீங்க? நான் தான் எல்லா கட்டுப்பாட்டையும் உடைச்சி எறிஞ்சிட்டு வந்திருக்கேன்"

"என்னால என்ன செய்ய முடியும், சின்னா? என்னால ஏதாவது செய்ய முடியும்னா, அதை பல வருஷத்துக்கு முன்னாடியே நான் செஞ்சிருப்பேனே. நான் எவ்வளவு கையாலாகாம இருந்தேன்னு உனக்கு தெரியாதா?"

"நானும் தான் கையாலாகாம இருந்தேன். ஆனா, இனிமே அப்படி இருக்க போறதில்ல"

"விடு சின்னா. நீ தான் வந்துட்டியே... அதுவே எனக்கு போதும்"

"உக்காருங்க"

"ஏன்? "

"எனக்காக அதைக் கூட செய்ய மாட்டீங்களா?"

தன்னை நொந்து கொண்டு கட்டிலில் அமர்ந்தார் சாவித்திரி. அவர் முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்த விக்ரம், அவர் மடியில் தலை சாய்த்து, அவரை உணர்ச்சிவசப்பட செய்தான்.

"ஐ லவ் யூ மாம்"

"ஐ அம் சாரி, சின்னா" அவன் தலையை வருடிக் கொடுத்தார்.

"ஐ மிஸ்டு யூ"

"நானும் தான்"

தலையை உயர்த்திய விக்ரம், அடுத்து கேட்ட கேள்வி அவரை குலை நடுங்கச் செய்தது.

"மாம், பொம்மி எப்படி இருக்கா?" என்றான் ஆசையாக.

திடுக்கிட்டுப் போனார் சாவித்திரி. அவர் எதை எண்ணி பயந்து கொண்டிருந்தாரோ, அது தான் இப்போது நடந்து கொண்டிருக்கிறது. விக்ரம் இன்னும் அவளை மறக்கவில்லை. இப்பொழுது அவர் என்ன செய்யப் போகிறார்? அவன் அவளை இன்னும் மறக்காமல் இருப்பது அவருக்கு மிகுந்த சந்தோஷம் தான். ஆனால், இது வெளியே தெரிந்தால் என்ன நடக்கும்? நந்தினி தேவி என்ன செய்வார்? இதையெல்லாம் யோசித்தபடி பேயை பார்ப்பது போல் அவனை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். அவனுக்கு என்ன பதில் கூறுவது என்று அவருக்கு தெரியவில்லை. உண்மையில் அவரிடம் பதில் இல்லை.

நல்ல வேளையாக அங்கு விமலன் வந்து சாவித்திரியை விக்ரமிடம் இருந்து காப்பாற்றினார்.

"இன்னைக்கு சாயங்காலம் உனக்கு ரொம்ப பெரிய வெல்கம் பார்ட்டி அரேஞ்ச் பண்ணி இருக்கோம்" என்றார் சந்தோஷமாக.

"எனக்கு அந்த மாதிரி பார்ட்டியில எல்லாம் இன்ட்ரஸ்ட் இல்ல. ஆனா, நீங்க தான் என்னை ஏற்கனவே காது கிழியுற அளவுக்கு மோசமான சத்தத்தோட வரவேத்துட்டிங்களே...!" என்ற விக்ரமின் குரலில் எகத்தாளம் தெரிந்தது.

"எங்களுடைய ஃபிரண்ட்ஸ் எல்லாரும் உன்னை பாக்கணும்னு விரும்புவாங்க. அதுக்காகத் தான் இந்த பார்ட்டி அரேஞ்ச் பண்ணி இருக்கு"

அவரை நையாண்டி செய்வது போல் சிரித்தான் விக்ரம்.

"ஓ... இந்த பார்ட்டி உங்க ஃப்ரெண்ட்ஸ்க்காகவா? அவங்கெல்லாம் யாரு? நான் ஏன் அவங்க முன்னால வரணும்?"

"என்ன கேள்வி இது? அம்மா உன்னை நம்ம ஃபிரண்ட்ஸ் அண்ட் ரிலேட்டிவ்ஸ் எல்லாருக்கும் இன்ட்ரோடியூஸ் பண்ணனும்னு நினைக்குறாங்க"

"ஃபிரண்ட்ஸ் அண்ட் ரிலேட்டிவ்ஸ் பத்தியெல்லாம் நான் ஏன் அலட்டிக்கணும்? பத்து வருஷமா தனியா தானே இருந்தேன்...? இப்போ மட்டும் இவங்க எல்லாரும் எங்க வந்தாங்க?"

"நீ ஒரு சுப்பீரியர் பர்ஸனாலிடியா ஆகணும்னு தான் உன்னை அம்மா அமெரிக்கா அனுப்பி வச்சாங்க..."

அவர் பேச்சை தடுத்து,

"நான் கேட்டேனா? நான் சுப்பீரியர் பர்ஸனாலிடியா ஆகணும்னு ஆசை பட்டேனா? எனக்கு என்ன வேணும்னு எப்போவாவது என்னை கேட்டிங்களா? இந்தியா வரணும்னு எத்தனை தடவை உங்ககிட்ட கெஞ்சினேன்? அப்போ எங்க போச்சி உங்க அக்கறை?" சீறினான் விக்ரம்.

அவன் பேசுவதை தன் அம்மா கேட்டுவிட கூடாது என்று பயந்தார் விமலன்.

"அதெல்லாம் முடிஞ்சி போன விஷயம். தயவுசெய்து மறந்துடு சின்னா..."

"எவ்வளவு சிம்பிளா சொல்லிட்டீங்க, டாட்...! என்னோட பத்து வருஷத்தை திருப்பி கொடுக்க முடியுமா உங்களால?"

என்ன கூறுவதென்று தெரியவில்லை விமலனுக்கு. ஒன்றும் கூறாமல் அங்கிருந்து சென்றார்.

தன் தலை நிமிர்ந்து நின்றார் சாவித்திரி. அம்மாவும், பிள்ளையும் தங்கள் செய்த அனைத்திற்கும் பதில் கூறி தானே ஆக வேண்டும்...? அவர்கள் சாவித்திரியை சுலபமாய் கட்டுப்படுத்தி விட்டார்கள். இப்போது விக்ரமை என்ன செய்கிறார்கள் என்று பார்க்கலாம்...!

விக்ரம் எதையோ யோசிப்பதை கவனித்தார் சாவித்திரி.

"மாம்... பார்ட்டிக்கு பொம்மி வருவாளா?" அவன் குரலில் ஒரு வித எதிர்ப்பார்ப்பு தெரிந்தது.

சாவித்ரி மென்று விழுங்கினார்.

"கோப்பு ஆன்ட்டியை ( பொம்மியின் அம்மா) நீங்க பார்ட்டிக்கு இன்வைட் பண்ணலையா?"

இல்லை என்று தலையாசைதார் சாவித்ரி. ஏன் என்று அவனுக்கு தெரியும். அவர்கள் பணக்காரர்கள் அல்லவே...!

"சரி, நான் அவங்க வீட்டுக்கு போய் அவங்களை பாத்துட்டு வரேன்"

சாவித்திரியின் பயம் எல்லையைக் கடந்தது. அவர்கள் அங்கு இல்லை என்று அவர் எப்படிக் கூறுவார்?

"இந்த ஜூஸை குடிச்சிட்டு கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடு, சின்னா"

அதை அவரிடமிருந்து வாங்கி, லாவகமாய் பருகினான்.

"என்னை தப்பா நினைச்சுக்காத சின்னா. உன்னோட பாட்டிக்கும், அப்பாவுக்கும் இந்த சமுதாயத்தில் ரொம்ப பெரிய அந்தஸ்து இருக்கு. நீ பார்ட்டிக்கு வரலைன்னா, அது அவங்களுக்கு பெரிய அவமானத்தை கொடுக்கும்..."

ஒன்றும் கூறாமல் அவரைப் பார்த்துக் கொண்டு பழச் சாற்றை பருகினான் விக்ரம்.

"என்னை நம்பு, அவங்க உன்னை எல்லாருக்கும் அறிமுகப்படுத்தின உடனே, நீ அங்கிருந்து கிளம்பிடலாம்"

"சரி"

காலியான பழச்சாறு தம்ளருடன் அங்கிருந்து சென்றார் சாவித்திரி, நந்தினியின் மனதில் இருப்பது என்னவென்று தெரிந்தால் விக்ரம் என்ன செய்யப் போகிறானோ என்று எண்ணியபடி. அவன், தன் தோழி காமினி தேவியின் பேத்தியை மணந்து கொள்ள வேண்டும் என்று ஏற்படுகளை செய்து கொண்டிருக்கிறார் நந்தினி. காமினி தேவியும் நந்தினியை போலவே அரச பரம்பரையை சேர்ந்தவர். இந்தியாவின் பெரிய நகரங்களில் *ஆக்ஸிஜன் குரூப் ஆஃப் ஹாஸ்பிடல்ஸ்* என்ற சங்கிலி தொடர் மருத்துவமனைகளை நிர்வாகித்து வருபவர். காமினியின் பேத்தியான ரோஷினியை விக்ரம் மணந்துகொள்ள வேண்டும் என்று விரும்புகிறார் நந்தினி.

அரச குடும்ப வழி வந்தவர் நந்தினி. இன்றும் கூட, அப்படிப்பட்ட ஒரு வாழ்க்கை முறையை தான் அவர் கடைபிடித்து வருகிறார். அவர் தன் கணவர் வீராதித்தனை எப்போதும் மதித்ததேயில்லை. ஏனென்றால் அவர் ராஜ குடும்பத்தை சேர்ந்தவர் அல்ல. தன் சொந்த முயற்சியால் முன்னேறி பணக்காரரானவர். விசுவாசமும், நன்றியும் மிக்கவர். தன் அப்பாவின் வார்த்தைக்கு கட்டுப்பட்டு தான் நந்தினி வீராதித்தனை திருமணம் செய்து கொண்டார். வீராதித்தன் தன் விடா முயற்சியாலும், கடின உழைப்பினாலும், நற்பண்புகளினாலும், நந்தினியின் அப்பாவை கவர்ந்தார். ஆனால், ராணி நந்தினி தேவிக்கு, ராஜ அந்தஸ்தை தவிர வேறு எதுவுமே பெரிதல்ல.

இப்போது, அவர் தன் பெயரன் விக்ரமன், ராஜகுல வழிவந்த பெண்ணை மணந்து கொள்ள வேண்டும் என்று விரும்புகிறார். ஆனால் நமது கதாநாயகனோ, இன்னும் பொம்மியை நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

யார் அந்த பொம்மி? அவளுக்கும் விக்ரமுக்கும் என்ன சம்பந்தம்? ஒரு சாதாரண பெண்ணுக்கு பயந்தா விக்ரமை அமெரிக்கா அனுப்பி வைத்தார் நந்தினி? அந்தப் பெண்ணை விக்ரம் மறக்க வேண்டும் என்று நந்தினி ஏன் நினைக்கிறார்? இத்தனை ஆண்டுகளுக்கு பிறகும், விக்ரம் அந்த பெண்ணை மறக்காமல், இன்னும் நினைத்துக் கொண்டிருக்க என்ன காரணம்? விக்ரம் பொம்மியை சந்திப்பானா? நந்தினி தேவி அவனை சந்திக்க விடுவாரா? இல்லை என்றால், ஆணவமும் அகங்காரமும் கொண்ட தனது பாட்டியை விக்ரம் எப்படி வெற்றி கொள்ளப் போகிறான்? என்பதை வரும் அத்தியாயங்களில் பார்ப்போம்.

தொடரும்...