கவிதை. 166
புரியாத புதிர் இல்லை உன் காதல் புரிந்துக் கொண்டும் நடிக்கிறேன் நான் புரிய வைக்க நீ செய்யும்முயற்சிகளை காதலிப்பதனால்.
உன்னோடு நான் வாழ்ந்தநொடிகளே போதும்ஜென்மம் ஈடேருமேஉன் விரல்கள் தருகின்றவெப்பங்களை நினைத்தால்நெஞ்சில் வலி கூடுமே.
காற்று வீசினால்தான் தென்றல் என்னைதொடும் ஆனால் நீ என்னை பார்க்கும் அந்த ஓரப்பார்வைகளால் தென்றல் இல்லாமலேயே தல்லாடிப்போகிறேன்.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top